Если просишь, то проси только у Аллаха / If you ask, then ask only from Allah / Nёse pyet, atёherё kёrko vetёm Nga Allahu

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Пророк Мухаммад, да благословит его Аллах и да приветствует, указал на причины приводящие к принятию дуа, из них: поднятие рук, присутствие сердца (т.е. оно должно исходить от сердца), повторение дуа, делать дуа в подходящее время, как например последняя треть ночи, между азаном и икаматом и т.д... 

И не приводиться ни одного достоверного предания от Пророка, да благословит его Аллах и да приветствует, в том, что он побуждал свою общину к приближению к Аллаху его положением, хотя, несомненно, положение Пророка для Аллаха выше, чем положение всех других людей. И не приводиться ни от одного из сподвижников, да будет доволен ими Аллах, несмотря, на их стремление к совершению благого и соревнования между собой в этом и множестве дуа, которые они делали, чтобы хотя бы один из них говорил в своём дуа: «О Аллах, я прошу у Тебя положением Пророка Мухаммада, да благословит его Аллах и да приветствует». Из этого понимается, что такой способ поклонения не является приказом Посланника Аллаха, да благословит его Аллах и да приветствует или хоть одного из его сподвижников. 

Что касается просьбы Умм Мактума, слепого сподвижника у Пророка, да благословит его Аллах и да приветствует, то это была просьба того, чтобы Пророк, да благословит его Аллах и да приветствует, сделал за него дуа, так как Пророк, да благословит его Аллах и да приветствует, сказал: «Если ты хочешь я попрошу за тебя, а если хочешь потерпи и это будет лучше для тебя. (привёл Ан-Насаи ,Ат-Тирмизи и Ахмад и это риваят Ат-Тирмизи). 

А что касается хадиса: «Просите у Аллаха моим положением, ведь моё положение перед Аллахом великое»,- то он придуманный и это ложь возводимая на Пророка, да благословит его Аллах и да приветствует. Также недостоверным является то, что приводиться о том, что Адам мир ему, просил у Аллаха положением Пророка Мухаммада, да благословит его Аллах и да приветствует.

Просьба о заступничестве — это мольба и просьба о мольбе, и Священный Коран запрещает обращаться с такой просьбой к умершему человеку. При жизни Пророка, да благословит его Аллах и да приветствует, мусульмане приходили к нему и просили его заступиться за них, и он обращался за них с мольбой к Аллаху. Однако просить его об этом после его смерти — значит взывать к нему за помощью, просить его о том, что больше не находится в его власти, поскольку с уходом из этого мира деяния, совершаемые человеком, прекращаются. Всевышний Аллах сказал: «Неужели, если даже ты умрешь, они будут жить вечно?» (сура 21 «Пророки», аят 34); «Воистину, ты смертен, и они смертны». (сура 39 «Толпы», аят 30).

Обращение с просьбой о заступничестве к Пророку, да благословит его Аллах и да приветствует, после его смерти является проявлением многобожия и приобщением сотоварищей к Аллаху. Ни одно из творений, будь то пророк-посланец или приближенный ангел, не заслуживает того, чтобы человек поклонялся ему и взывал к нему с мольбой, ибо правом на поклонение обладает только Господь миров. Коран гласит: «Мечети принадлежат Аллаху. Не взывайте же ни к кому наряду с Аллахом». (сура 72 «Джинны», аят 18); «Те, к кому они взывают с мольбой, сами ищут близости к своему Господу, пытаясь опередить других. Они надеются на Его милость и страшатся мучений от Него». (сура 17 «Ночной перенос», аят 57). Аятов и хадисов на эту тему очень много.

Заступничество целиком принадлежит Аллаху, и никто не сможет ходатайствовать перед Ним без Его дозволения. Он один будет решать, кто заслуживает заступничества, а кто нет, и поэтому просить о заступничестве полагается только Его: «Скажи: “Аллаху принадлежит заступничество целиком. Ему принадлежит власть над небесами и землей, и к Нему вы будете возвращены”». (сура 39 «Толпы», аят 44); «Кто станет заступаться перед Ним без Его дозволения?» (сура 2 «Корова», аят 255).

Заступничество будут удостоены только те, кто не приобщал сотоварищей к Аллаху в поклонении. Если же человек взывает с мольбой к Посланнику, да благословит его Аллах и да приветствует,, то он приобщает сотоварищей к Аллаху и фактически лишает себя заступничества. Такой человек не заслуживает милости Господа, поскольку он не выполнил важнейшую из возложенных на него обязанностей, не выполнил то, ради чего он был сотворен. Он отказался от высокой чести быть рабом Единственного Создателя и унизился перед подобным себе, перед человеком, который сам нуждается в милости и поддержке своего Господа. Он приравнял слабое и беспомощное создание, пусть даже Божьего избранника, к Всемогущему и Самодостаточному Творцу. Он обратился за помощью к тому, кто был не способен принести пользу даже себе самому, ведь в Коране сказано: «Скажи: “Я не властен принести себе пользу или причинить себе вред, если того не пожелает Аллах. Если бы я знал сокровенное, то приумножил бы для себя добро, и зло не коснулось бы меня”» (сура 7 «Ограды», аят 188).

Таким образом, обращение к Пророку, да благословит его Аллах и да приветствует, с просьбой о заступничестве является тяжким грехом, подрывающим основы единобожия, разрушающим веру и обрекающим человека на тяжкие страдания. И только Аллах способен наставить человека на прямой путь!

Являются ли слова «О, Мухаммад» многобожием?

Шейх Ибн Таймия, да помилует его Аллах, сказал: «Словами О, Мухаммад, о, пророк Аллаха или иными словами-обращениями, представляют в сердце того, кого упоминают на словах, и обращаются к тому, кого представляют сердцем. (Подобное происходит и тогда, когда) молящийся во время молитвы говорит: Мир тебе, о Пророк, милость Аллаха и Его благословение. Человек делает подобное часто, он (как будто бы) обращается к тому, кого себе представляет, даже если нет того, кто слышит это обращение»; человек может обращаться с явной просьбой к тому, к кому он обращается, например, когда человек говорит: О, Мухаммад, сделай то-то и то-то, или неявной, например, когда человек берет большой камень или нечто тяжелое и говорит: О, Мухаммад; последнее также является просьбой о помощи; оба эти вида являются многобожием, так как обращение с мольбой не к Аллаху – к умершим или отсутствующим – это многобожие, на что указывают тексты и единодушное мнение ученых /иджма‘/.

Ученые передавали иджма‘ (единодушное мнение ученых) о неверии того, кто ставит между собой и Аллахом посредников, обращаясь к ним и прося у них. Говоря об этом, ученые не делали исключений между теми, к кому обращаются: к Пророку, да благословит его Аллах и приветствует, или к иному.

Шейх Ибн Таймия, да помилует его Аллах, сказал: Тот, кто делает ангелов и пророков посредниками, к которым обращается и на которых полагается, которых просит о привлечении благ и отведении бед, например, просит прощения грехов, ведения сердец прямым путем, избавления от горя и бедности, такой человек является неверующим, как гласит единодушное мнение всех мусульман. Это единодушное мнение передали и согласились с ним несколько ученых. См. аль-Фуру‘ Ибн Муфлих (Т. 6. С. 165), аль-Инсаф (Т. 10. С. 327), Кашшафу-ль-кына‘ (Т. 6. С. 169), Маталибу ули-н-нуха (Т. 6. С. 279).

Автор в Кашшафу-ль-кына‘ после упоминания этого единодушного мнения в главе о положении вероотступника сказал: Так как эти действия подобны действиям идолопоклонников, которые говорили: „Мы поклоняемся им только для того, чтобы они приблизили нас к Аллаху как можно ближе“. Ни в Коране, ни в Сунне нет достоверного доказательства, которое можно было бы использовать для подтверждения дозволенности этого многобожия, не говоря уже о том, чтобы поощрять использовать эти слова. Как могут слова, которые Аллах сделал многобожием и неверием в Своей Книге, быть дозволенными?!

Итак, из того, что было сказано выше, следует, что если человек сказал: О, Мухаммад, (да благословит его Аллах и приветствует), то изначально произносить подобные слова дозволено в том случае, если эти слова не сопряжены с явной или скрытой мольбой к Пророку, это является многобожием.

Несмотря на это, мы бы советовали избегать подобного обращения или частого его произношения по двум причинам: о вас могут плохо подумать: могут подумать, что вы просите что-то не у Аллаха; вы можете говорить их по привычке, и может быть скажете их, когда будете нуждаться в помощнике; поэтому лучше привыкайте говорить: О, Аллах! О Живой и Сущий! О Обладатель величия и щедрости!; для любого человека нет ничего лучше, чем попросить Господа своего, пребывать в смирении перед Ним и обращаться к Нему при каждом случае.

Аллах знает лучше.

If you ask, then ask only from Allah

Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides on the right path, no one can mislead him. And whoever He leaves behind, no one will guide him on a straight path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the servant of Allah and His Messenger. And then:

The Prophet Muhammad (peace and blessings of Allaah be upon him) pointed out the reasons leading to the adoption of dua, among them: raising hands, the presence of the heart (i.e. it must come from the heart), repeating dua, doing dua at the appropriate time, such as the last third of the night, between azan and ikamat, etc...

And there is not a single reliable tradition from the Prophet (peace and blessings of Allaah be upon him) that he encouraged his community to approach Allah by his position, although, undoubtedly, the position of the Prophet is higher for Allaah than the position of all other people. And not to be quoted from any of the companions, may Allah be pleased with them, despite their desire to do good and compete with each other in this and the many duas they did, so that at least one of them would say in his dua: "O Allah, I ask You for the position of the Prophet Muhammad, May Allah bless and greet him." From this it is understood that such a way of worship is not an order of the Messenger of Allah (peace and blessings of Allah be upon him) or at least one of his companions.

As for the request of Umm Maktoum, the blind companion of the Prophet (peace and blessings of Allaah be upon him), it was a request that the Prophet (peace and blessings of Allaah be upon him) make dua for him, as the Prophet (peace and blessings of Allaah be upon him) said: "If you want me I'll ask for you, but if you want to be patient, it will be better for you. (he brought Al-Nasai, At-Tirmizi and Ahmad and this is rivayat At-Tirmizi).

And as for the hadith: "Ask Allah for my position, because my position before Allah is great," then he is invented and this is a lie erected against the Prophet, may Allah bless him and hail him. It is also unreliable that it is said that Adam, peace be upon him, asked Allah for the position of the Prophet Muhammad, may Allah bless him and grant him peace.

A request for intercession is a plea and a request for supplication, and the Holy Quran forbids making such a request to a deceased person. During the life of the Prophet (peace and blessings of Allaah be upon him), Muslims came to him and asked him to intercede for them, and he appealed to Allah for them. However, to ask him for this after his death means to appeal to him for help, to ask him for something that is no longer in his power, because with the departure from this world, the deeds committed by man cease. Allah Almighty said, "Even if you die, will they live forever?" (Surah 21 "Prophets", verse 34); "Truly, you are mortal, and they are mortal." (Surah 39 "Crowds", verse 30).

Requesting the intercession of the Prophet (peace and blessings of Allaah be upon him) after his death is a manifestation of polytheism and the communion of companions with Allah. None of the creatures, be it a prophet-messenger or an angel close to him, deserves that man should worship him and call out to him with supplication, because only the Lord of the Worlds has the right to worship. The Quran says: "Mosques belong to Allah. So do not call out to anyone besides Allah." (Sura 72 "Jinnah", verse 18); "Those to whom they appeal with supplication, they themselves seek closeness to their Lord, trying to get ahead of others. They hope for His mercy and fear torment from Him." (Surah 17 "Night shift", verse 57). There are a lot of ayats and hadiths on this topic.

Intercession belongs entirely to Allah, and no one can intercede with Him without His permission. He alone will decide who deserves intercession and who does not, and therefore it is up to Him to ask for intercession: "Say: "Intercession belongs entirely to Allah. To Him belongs the kingdom of the heavens and the earth, and to Him you will be returned." (Sura 39 "Crowds", verse 44); "Who will intercede with Him without His permission?" (sura 2 "Cow", verse 255).

Intercession will be awarded only to those who did not associate companions with Allah in worship. If a person pleads with the Messenger (peace and blessings of Allaah be upon him), then he associates his companions with Allaah and actually deprives himself of intercession. Such a person does not deserve the mercy of the Lord, because he has not fulfilled the most important of the duties assigned to him, has not fulfilled what he was created for. He renounced the high honor of being a slave to the Only Creator and humiliated himself in front of his own kind, before a man who himself needs the mercy and support of his Lord. He equated a weak and helpless creature, even God's chosen one, with an Omnipotent and Self-sufficient Creator. He turned for help to someone who was unable to benefit even himself, because the Quran says: "Say, 'I have no power to benefit myself or harm myself unless Allah wills it. If I had known the unseen, I would have multiplied the good for myself, and evil would not have touched me" (Sura 7 "Fences", verse 188).

Thus, asking the Prophet (peace and blessings of Allaah be upon him) for intercession is a grave sin that undermines the foundations of monotheism, destroys faith and condemns a person to severe suffering. And only Allah is able to guide a person to a straight path!

Are the words "Oh, Muhammad" polytheism?

Shaykh Ibn Taymiyah, may Allah have mercy on him, said: "With the words O Muhammad, O Prophet of Allah, or in other words, with addresses, they represent in the heart of the one who is mentioned in words, and they turn to the one who is represented with the heart. (This also happens when) the worshipper says during prayer: Peace be upon you, O Prophet, the mercy of Allah and His blessing. A person does this often, he (as if) turns to the one he imagines, even if there is no one who hears this appeal"; a person can make an explicit request to the person to whom he is addressing, for example, when a person says: Oh, Muhammad, do this and that, or implicit, for example, when a person takes a large stone or something heavy and says: Oh, Muhammad; the latter is also a request for help; both of these types are polytheism, since appealing not to Allah – to the dead or absent – is polytheism, as indicated by the texts and the unanimous opinion of the scholars /ijma‘/.

The scholars conveyed the ijma‘ (unanimous opinion of the scholars) about the unbelief of the one who puts intermediaries between himself and Allah, addressing them and asking them. Speaking about this, the scholars did not make exceptions between those to whom they turn: to the Prophet (peace and blessings of Allaah be upon him) or to another.

Sheikh Ibn Taymiyah, may Allah have mercy on him, said: Whoever makes angels and prophets intermediaries, whom he turns to and relies on, whom he asks to attract benefits and avert troubles, for example, asks for forgiveness of sins, leading hearts in a straight path, getting rid of grief and poverty, such a person is an unbeliever, as It is the unanimous opinion of all Muslims. This unanimous opinion was conveyed and agreed with by several scientists. See al-Furu‘Ibn Muflih (vol. 6. p. 165), al-Insaf (Vol. 10. P. 327), Kashafu-l-kyna‘ (Vol. 6. P. 169), Matalibu ul-n-nuha (Vol. 6. P. 279).

The author in Kashafu-l-kyna, after mentioning this unanimous opinion in the chapter on the apostate's position, said: Because these actions are similar to the actions of idolaters who said, "We worship them only so that they will bring us as close to Allah as possible." There is no reliable evidence in either the Qur'an or the Sunnah that could be used to confirm the permissibility of this polytheism, let alone encourage the use of these words. How can the words that Allah has made polytheism and unbelief in His Book be allowed?!

So, from what was said above, it follows that if a person said: Oh, Muhammad (peace and blessings of Allaah be upon him), then initially it is allowed to utter such words if these words are not associated with an explicit or hidden prayer to the Prophet, this is polytheism.

Despite this, we would advise you to avoid such treatment or its frequent pronunciation for two reasons: they may think badly of you: they may think that you are asking something not from Allah; you can say them out of habit, and maybe you will say them when you need an assistant; therefore, it is better to get used to talking: Oh, Allah! O Living and Existing One! O Possessor of greatness and generosity!; there is nothing better for any person than to ask their Lord to remain humble before Him and turn to Him on every occasion.

Allah knows best.

Nёse pyet, atёherё kёrko vetёm Nga Allahu

Falënderimi i takon All-llahut, të cilin ne e lavdërojmë dhe të të Cilit ne thërrasim për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Këdo që Perëndia e udhëzon në rrugë të drejtë, askush nuk mund ta largojnë atë. Dhe kushdo që Ai lë pas, askush nuk do të drejtojë atë në rrugën e drejtë. Ne dëshmojmë se askush nuk është i denjë për t'u adhuruar përveç All-llahut të Vetëm, dhe Ne dëshmojmë se Muhammedi është robi i All-llahut dhe të Dërguarit të Tij. Dhe pastaj:

Profeti Muhamed (paqja dhe bekimet E Allahut qofshin mbi të) vuri në dukje arsyet që çuan në adoptimin e dua, mes tyre: ngritja e duarve, prania e zemrës (d.m. th. duhet të vijë nga zemra), përsëritja e dua, bërja e dua në kohën e duhur, siç është e treta e fundit e natës, midis azan dhe ikamat, etj...

Dhe nuk ka asnjë traditë të vetme të besueshme nga Profeti (paqja dhe bekimet E Allahut qofshin mbi të) që ai inkurajoi komunitetin e tij t'i afrohej Allahut me pozicionin e tij, megjithëse, pa dyshim, pozicioni i Profetit është më i lartë për Allahun sesa pozicioni i të gjithë njerëzve të tjerë. Dhe për të mos u cituar nga asnjë prej shokëve, Allahu qoftë i kënaqur me ta, pavarësisht dëshirës së tyre për të bërë mirë dhe për të konkurruar me njëri-tjetrin në këtë dhe duatë e shumta që bënë, në mënyrë që të paktën njëri prej tyre të thoshte në dua-n e tij: "O Allah, unë të kërkoj pozitën E Profetit Muhamed, Allahu e bekoftë Dhe e përshëndet."Nga kjo kuptohet se një mënyrë e tillë adhurimi nuk është një urdhër i Të Dërguarit të Allahut (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) ose të paktën një prej shokëve të tij.

Sa i përket kërkesës Së Umm Maktoum, shoqëruesit të verbër të Profetit (paqja dhe bekimet E Allahut qofshin mbi të), ishte një kërkesë që Profeti (paqja dhe bekimet E Allahut qofshin mbi të) të bënte dua për të, pasi Profeti (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) tha: "Nëse doni mua unë do t'ju kërkoj, por nëse doni të jeni të durueshëm, do të jetë më mirë për ju. (ai solli Al-Nasai, At-Tirmizi dhe Ahmad dhe ky është rivayat At-Tirmizi).

Dhe sa i përket hadithit: "Kërkoji Allahut pozitën time, sepse pozita ime para Allahut është e madhe", atëherë ai është shpikur dhe kjo është një gënjeshtër e ngritur kundër Profetit, Allahu e bekoftë dhe e përshëndet. Gjithashtu nuk është e besueshme se thuhet Se Ademi, paqja qoftë mbi të, i kërkoi allahut pozitën e Profetit Muhamed, Allahu e bekoftë dhe e përshëndet.

Një kërkesë për ndërmjetësim është një lutje dhe një kërkesë për lutje, dhe Kurani I Shenjtë ndalon bërjen e një kërkese të tillë tek një person i vdekur. Gjatë jetës Së Profetit (paqja dhe bekimet E Allahut qofshin mbi të), Muslimanët erdhën tek ai dhe i kërkuan të ndërmjetësonte për ta, dhe ai iu drejtua Allahut për ta. Sidoqoftë, t'i kërkosh atij këtë pas vdekjes së tij do të thotë t'i bësh thirrje për ndihmë, t'i kërkosh atij diçka që nuk është më në fuqinë e tij, sepse me largimin nga kjo botë, veprat e kryera nga njeriu pushojnë. Allahu I Madhëruar tha: "Edhe nëse vdes, a do të jetojnë përgjithmonë?"(Surja 21" Profetët", vargu 34); " Me të vërtetë, ti je i vdekshëm, dhe ata janë të vdekshëm."(Surja 39" Turma", vargu 30).

Kërkimi i ndërmjetësimit të Profetit (paqja dhe bekimet E Allahut qofshin mbi të) pas vdekjes së tij është një manifestim i politeizmit dhe bashkimit të shokëve me Allahun. Asnjë nga krijesat, qoftë një profet-i dërguar apo një engjëll i afërt me të, nuk e meriton që njeriu ta adhurojë atë dhe t'i thërrasë atij me lutje, sepse Vetëm Zoti i Botëve ka të drejtë të adhurojë. Kur'ani thotë: "Xhamitë i takojnë Allahut. Pra, mos i thirrni askujt përveç Allahut."(Sura 72" Jinnah", vargu 18); " Ata të cilëve u bëjnë thirrje me lutje, ata vetë kërkojnë afërsi Me Zotin e tyre, duke u përpjekur të dalin përpara të tjerëve. Ata shpresojnë për mëshirën e tij dhe kanë frikë nga mundimi prej tij."(Surja 17" ndërrimi I Natës", vargu 57). Ka shumë ajete dhe hadithe për këtë temë.

Ndërmjetësimi i takon tërësisht Allahut dhe askush nuk mund të ndërmjetësojë me të pa lejen e tij. Vetëm ai do të vendosë se kush e meriton ndërmjetësimin dhe kush jo, dhe për këtë arsye I takon atij të kërkojë ndërmjetësim: "Thuaj: "Ndërmjetësimi i takon tërësisht Allahut. Atij i përket mbretëria e qiejve dhe e tokës, Dhe Atij do t'i ktheheni."(Sura 39" Turma", vargu 44); " Kush do të ndërmjetësojë me të pa lejen e tij?"(sura 2" Lopë", vargu 255).

Ndërmjetësimi do t'u jepet vetëm atyre që nuk i shoqëruan shokët Me Allahun në adhurim. Nëse një person i lutet Të Dërguarit (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të), atëherë ai i lidh shokët e tij me Allahun dhe në të vërtetë e privon veten nga ndërmjetësimi. Një person i tillë nuk e meriton mëshirën e Zotit, sepse ai nuk ka përmbushur detyrat më të rëndësishme që i janë caktuar, nuk ka përmbushur atë për të cilën është krijuar. Ai hoqi dorë nga nderi i lartë për të qenë skllav I Krijuesit të vetëm dhe e poshtëroi veten para llojit të vet, para një njeriu që vetë ka nevojë për mëshirën dhe mbështetjen e Zotit të tij. Ai barazoi një krijesë të dobët dhe të pafuqishme, madje edhe Të zgjedhurin e Zotit, me Një Krijues Të Gjithëfuqishëm dhe Të vetë-mjaftueshëm. Ai iu drejtua për ndihmë dikujt që nuk ishte në gjendje të përfitonte as vetë, sepse Kurani thotë: "Thuaj: 'unë nuk kam fuqi të përfitoj nga vetja ose të dëmtoj veten nëse Allahu nuk e dëshiron atë. Nëse do ta kisha njohur të fshehtën, do ta kisha shumëfishuar të mirën për veten time dhe e keqja nuk do të më kishte prekur" (Sura 7 "Gardhe", vargu 188).

Kështu, kërkimi i Profetit (paqja dhe bekimet E Allahut qofshin mbi të) për ndërmjetësim është një mëkat i rëndë që minon themelet e monoteizmit, shkatërron besimin dhe dënon një person me vuajtje të rënda. Dhe Vetëm Allahu është në gjendje ta udhëzojë një person në një rrugë të drejtë!
A janë fjalët" Oh, Muhamed " politeizëm?

Shejkh Ibn Tejmije, Allahu e mëshiroftë, ka thënë: "Me fjalët O Muhamed, O Profet i Allahut, ose me fjalë të tjera, me adresa, ato përfaqësojnë në zemrën e atij që përmendet me fjalë, dhe ato i drejtohen atij që përfaqësohet me zemër. (Kjo ndodh edhe kur) adhuruesi thotë gjatë namazit: Paqja qoftë mbi ju, O Profet, mëshira e Allahut dhe bekimi i tij. Një person e bën këtë shpesh, ai (sikur) i drejtohet atij që imagjinon, edhe nëse nuk ka njeri që e dëgjon këtë apel"; një person mund t'i bëjë një kërkesë të qartë personit të cilit i drejtohet, për shembull, kur një person thotë: Oh, Muhamed, bëj këtë Dhe atë, ose të nënkuptuar, për shembull, kur një person merr një gur të madh ose diçka të rëndë dhe thotë: Oh, Muhamed; Kjo e fundit është gjithashtu një kërkesë për ndihmë; të dy këto lloje janë politeizëm, pasi apelimi ndaj Allahut – të vdekurve ose të munguarve – është politeizëm, siç tregohet nga tekstet dhe mendimi unanim i dijetarëve /ijma'/.

Dijetarët e përcollën ijmën' (mendimin unanim të dijetarëve) për mosbesimin e atij që vendos ndërmjet veti dhe Allahut, duke iu drejtuar atyre dhe duke i pyetur. Duke folur për këtë, dijetarët nuk bënë përjashtime midis atyre të cilëve u drejtohen: Profetit (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) ose një tjetri.

Shejh Ibn Tejmije, Allahu e mëshiroftë, ka thënë: Kushdo që bën engjëj dhe profetë ndërmjetës, të cilëve u drejtohet dhe mbështetet, të cilëve u kërkon të tërheqin përfitime dhe të shmangin telashet, për shembull, kërkon faljen e mëkateve, udhëheqjen e zemrave në një rrugë të drejtë, duke hequr qafe pikëllimin dhe varfërinë, një person i tillë është një jobesimtar, pasi është mendimi unanim i të gjithë Muslimanëve. Ky mendim unanim u përcoll dhe u pajtua me të nga disa shkencëtarë. Shih al-Furu'ibn Muflih (vol. 6. p.165), al-Insaf (Vol. 10. P. 327), Kashafu-l-kyna' (Vol. 6. P. 169), Matalibu ul-n-nuha (Vol. 6. P. 279).

Autori Në Kashafu-l-kyna, pasi përmendi këtë mendim unanim në kapitullin mbi qëndrimin e apostatit, tha: Sepse këto veprime janë të ngjashme me veprimet e idhujtarëve që thanë: "ne i adhurojmë ata vetëm që ata të na afrojnë Sa më Shumë Me Allahun."Nuk ka asnjë provë të besueshme as Në Kur'an as Në Sunet që mund të përdoret për të konfirmuar lejueshmërinë e këtij politeizmi, e lëre më të inkurajojë përdorimin e këtyre fjalëve. Si mund të lejohen fjalët që Allahu ka bërë politeizëm dhe mosbesim në Librin e tij?!

Pra, nga ajo që u tha më lart, rrjedh se nëse një person tha: Oh, Muhamed (paqja dhe bekimet E Allahut qofshin mbi të), atëherë fillimisht lejohet të shqiptohen fjalë të tilla nëse këto fjalë nuk shoqërohen me një lutje të qartë ose të fshehur Për Profetin, ky është politeizëm.

Përkundër kësaj, ne do t'ju këshillonim të shmangni një trajtim të tillë ose shqiptimin e tij të shpeshtë për dy arsye: ata mund të mendojnë keq për ju: ata mund të mendojnë se ju po kërkoni diçka jo Nga Allahu; ju mund t'i thoni ato nga zakoni, dhe ndoshta do t'i thoni kur keni nevojë për një asistent; prandaj, është më mirë të mësoheni të flisni: Oh, Allah! O I Gjallë dhe Ekzistues! O Zotërues i madhështisë dhe bujarisë!; nuk ka asgjë më të mirë për asnjë person sesa t'i kërkojë Zotit të tij të qëndrojë i përulur para tij dhe t'i drejtohet atij në çdo rast.

Allahu e di më së miri.