Если Аллах направит посредством тебя одного человека, то это лучше для тебя, чем этот мир и всё, что в нём... / Nёse Allahu udhёzon njё person pёrmes jush, atёherё ёshtё mё mirё pёr ju se kjo botё dhe gjithёka nё tё...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого поведет Аллах по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение, а кого Он оставил, того никто не наставит на прямой путь. Свидетельствую, что нет никого достойного поклонения, кроме Аллаха, у которого нет сотоварища. И свидетельствую, что Мухаммад – раб Аллаха и посланник Его! Мир и благословение нашему пророку Мухаммаду, членам его семьи, его сподвижникам и всем, кто искренне последовал по их пути! Пусть Аллаh Субханаху уа Тааля Дарует нам благое, праведное и здоровое потомство! Аллаhумма,салли уа саллям аля набиййина Мухаммад. АлhамдулиЛляhи Раббиль Алямин! Нет никого достойного поклонения, кроме Аллаhа! А затем:

Когда вы призываете или делаете что-то полезное для других людей, свои проблемы кажутся не такими уж страшными и тяжёлыми. Аллах, Субхана ва Тааля, говорит в Коране: "Поистине, человек создан колеблющимся: когда касается его зло [беда] – нетерпеливым, а когда касается его добро [даётся ему богатство] – скупым. (И такими являются все) кроме молящихся, которые в своей молитве постоянны [постоянно совершают обязательные молитвы], и в их имуществе была доля [обязательная и добровольная милостыня] для просящего и лишённого [нуждающегося], и тех, которые веруют в День Суда, и тех, которые страшатся наказания своего Господа". (70 сура Мааридж, 19-27 аяты).

Здесь Аллах говорит, что создал человека обладающим беспокойством, тревогой. Это его изначальная способность – переживать, беспокоиться из-за кого-то и из чего-то. В умеренном виде беспокойство даже полезно: забота, беспокойство, печаль, переживание о каких-то вещах помогает нам выполнять свои обязанности и по отношению к ним. Если мы будем равнодушно и беззаботно относиться ко всему в жизни, мы не сможем исполнять свои обязанности, повседневные дела, заботиться о своем будущем. В таком случае мы не сможем развиваться, поэтому определенное беспокойство, забота о своих делах есть благо для человека. Но здесь, как и со всем остальным, - со всеми нашими особенностями, чертами характера, поведением – необходимо соблюдать умеренность и придерживаться середины. Все это должно находиться в равновесии, в противном случае эти заботы начнут разрушать и угнетать нас, - вот в чем проблема...

Человеческая жизнь полна неожиданных поворотов, нередко неприятных и трудных: проблемы в семье, со здоровьем, с окружающими и т.п. Ислам даёт объяснение причинам возникновения данных трудностей. Одна из них упомянута в следующем аяте Корана: «Все хорошее, что постигает тебя, (о человек, это не результат твоих стараний, а милость) – от Аллаха. А все плохое, что постигает тебя, – от тебя самого.<…>» (Сура «ан-Ниса», аят 79). Слова «от тебя самого», означают наказание по причине греха. Но через трудность Всевышний Аллах желает возвысить человека: «Беспорядок проявляется на суше и на море из-за того, что делают руками люди. И (Аллах) дает им вкусить часть того (зла), что они натворили, чтобы они вернулись (на истинный путь)». (Сура «ар-Рум», аят 41).

Возвращение на прямой путь есть величайший успех для человека в обоих мирах. Следование прямому пути воспитывает человека, очищает его от грехов, даёт понимание сути вещей. Передают со слов Абу Саида аль-Худри и Абу Хурайры (да будет доволен ими Аллах), что Пророк Мухаммад ﷺ сказал: «Что бы ни постигло мусульманина, будь то утомление, болезнь, тревога, печаль, неприятность, скорбь или даже укол колючки, Аллах непременно простит ему за это что-нибудь из его грехов». (Аль-Бухари).

Одна из проблем, которую человеку приходиться преодолевать на пути самосовершенствования, – это невежество. Оно толкает человека на поступки, которые осложняют жизнь и являются причиной тягот. Обязанностью верующего является просвещение и призыв к благому: «И пусть среди вас будет группа людей, призывающих к благому (в религиозных и мирских делах), повелевающих хорошее и запрещающих порицаемое. И они – достигшие успеха». (Сура «Али Имран», аят 104).

Стоит человеку приложить небольшие усилия в деле самообразования и начать воплощать в жизнь несложные рекомендации Пророка Мухаммада ﷺ, как плоды этого не заставят себя долго ждать. Например, Умм Саляма (да будет доволен ею Аллах) рассказывала: «Я слышала, как Посланник Аллаха ﷺ сказал: «Если кого-либо из рабов Аллаха постигнет несчастье, а он скажет: «Поистине, мы принадлежим Аллаху и к Нему наше возвращение! О Аллах, вознагради меня в несчастье моем и дай мне взамен нечто лучшее!», то Всевышний непременно вознаградит его в беде и даст ему взамен нечто лучшее». (Муслим). 

Или, как однажды Пророк Мухаммад ﷺ пришел навестить одного тяжелобольного человека и, увидев, что тот совсем плох, спросил: «Разве ты не обращаешься с мольбами, разве ты не просишь у своего Господа?» Больной ответил: «Да, я говорю: “О Аллах, если Ты накажешь меня в Последней жизни, то лучше ускорь для меня наказание в мире этом…”». Пророк ﷺ сказал: «Свят Аллах! Поистине, ты не выдержишь этого! Почему бы тебе не говорить: “О Аллах, даруй нам благо в мире этом и в мире ином, и защити нас от мучений Огня”?!» После чего тот обратился к Аллаху с мольбой, и Он исцелил его». (Муслим).

Жизненные испытания – не повод для отчаяния, наоборот, они развивают в нас терпение и целеустремлённость. Покаяние в момент трудности очищает сердце, даёт понимание, что Всевышний рядом, Он желает лишь добра. «<…> Быть может, вам неприятно что-то, а это – благо для вас. И вы можете любить что-то, а оно – зло для вас. Аллах знает (в чем для вас благо, а в чем – зло), а вы не знаете». (Сура «аль-Бакара», аят 216).

Всевышний Аллах радует наградой тех, кто проявлял усердие в мирской жизни: «Они отрывают свои бока (и поднимают тела) от постелей (то есть, встают на ночной намаз тахаджуд), взывая к своему Господу со страхом и надеждой, и расходуют (на благие цели) из того (имущества), чем Мы их наделили. Не знает человек, какие (невиданные) удовольствия скрыты от его глаз (и ожидают его в Раю) как воздаяние за то, что они совершал (за веру и праведные дела)». (Сура «ас-Саджда», аяты 16,17). Да поможет Аллах всем нам реализовать свой потенциал, что бы стать счастливыми в обоих мирах. Аминь!

Итак, сегодня мы говорим о том, как помочь справиться с излишней тревогой и беспокойством. Позвольте привести вам пример. Все вы знаете людей, которые настолько из-за всего переживают и беспокоятся, что это вредит им, ослабляет их. Забота о своих делах, которая побуждает вас к деятельности, - это, конечно, очень полезно. Но если это беспокойство доходит до такой степени, что вы все время тревожитесь из-за возможных неприятных результатов, и это мешает вам заниматься деятельностью, то это уже плохо. Мы знаем, что нас могут посещать какие угодно идеи. Тем более, что шайтан пытается руководить нами и ввести нас в заблуждение, ослабив нашу волю чрезмерным беспокойством, страхом, тревогой, которые нас одолевают, в результате чего мы становимся беспомощными. Мы все видели подобны - чрезмерно тревожных - людей, про которых нам хочется спросить - почему он не отгоняет эти мысли? Но все мы периодически с этим сталкиваемся, так что всем нам важно подумать о том, как защитить себя от этих мыслей, так что, возможно, мы сумеем потом помочь другим людям в этом.

Проблемы, которые возникают у людей в течение жизни, могут быть примерно одинаковыми, но разные люди относятся к ним по-разному. Некоторым людям даже нравится, когда у них в жизни возникают небольшие трудности, какие-то жизненные вызовы, с которыми нужно бороться, они любят риск (к примеру, необходимость переезжать в другой город, перейти на другую работу). Но более слабые, более чувствительные люди тяжело воспринимают эти неприятности, переживают из-за них. Есть люди, у которых, возможно, есть какие-то мечты и желания, но они так никогда и не реализуют их, поскольку заранее боятся неприятного исхода, негативных результатов...

Теперь давайте обратимся к тому, что Аллах говорит нам в аяте, который я вам прочитал в начале. «Человек был создан беспокойным, обладающим беспокойством». Аллах также сказал: «человек создан слабым», то есть, да, это слабость. Мы обладаем тревогой, мы склонны к беспокойству, в чем есть и положительные моменты – как мы уже сказали, но эти же качества могут вредить нам, если мы позволим им взять власть над нами. Далее сказано, что человек испытывает раздражение, беспокойство в плохие времена и скупость в хорошие времена. Это негативное, дурное качество – что, когда наступают хорошие времена, вы проявляете скупость, а в плохие – тревожитесь. Это говорит об отсутствии таваккуля.

Затем Аллах, Субхана ва Тааля, говорит об исключении из этого правила – есть люди, которые так себя не ведут, которые избегают этого состояния. Это люди, которые проявляют постоянство в своих молитвах, регулярно совершают намаз, - их молитва искренняя, это не только ритуальное действие для них. Они стремятся к близости с Аллахом, связывают себя с Ним, чувствуют себя все время в Его присутствии. Такое поведение является противоядием от печали, тревоги и беспокойства для многих людей. Недаром Пророк (саллаллаху алейхи ва саллям) говорил, что «Прохлада моих глаз – в молитве». Люди, которые этому следуют, составляют исключение – это те, которые разделяют свое имущество с бедными и нуждающимися. То есть, первое качество подобных людей (которые не проявляют тревоги) – это духовное (они постоянны в своих молитвах), а второе – действенное, когда человек ведет себя активно, участвует в социальном служении, помогает бедным. Такие люди не боятся будущего, смело смотрят в будущее – которые помогают другим, заботятся не только о себе, делятся своим имуществом с бедными, а также они веруют в Судный день – у них сильный иман. Что это означает – что они веруют в Судный день? Если кто-то обижает их, притесняет их, кто-то нарушает их права, они знают, что Аллах справедлив, и, если они даже не получат удовлетворения в этой жизни, в Судный день они непременно получат возмещение, а их обидчики будут наказаны. И в конце аята Аллах говорит: «Они страшатся наказания своего Господа». Их иман силен, они верят в Аллаха, и поэтому они опасаются сделать что-то неправильное.

Далее в этой же суре Мааридж (между 19 и 53 аятами) приводится целый ряд качеств подобных – богобоязненных людей – которые не страшатся будущего. И напоследок Аллах сообщает нам о благе такого человека, который избегает печали, тревоги, грусти и подобных вещей – им будет оказан почет в райских садах. Это наша конечная цель – к которой мы все стремимся.

Если мы посмотрим на жизнь Пророка (саллаллаху алейхи ва саллям) – он более, чем кто-либо другой, имел повод для печали и беспокойства. Поскольку перед ним стояло множество трудных задач, проблем, на нем лежала большая ответственность за свою общину. Если бы кого-то из нас поставили бы перед такой задачей, мы, наверное, с ума сошли бы от беспокойства. Перед Пророком (саллаллаху алейхи ва саллям) была поставлена величайшая задача – избавить мир от невежества, от темноты заблуждений, поскольку к моменту его прихода уже 600 лет в мире не было пророков (после ухода Исы, алейхи ссалям). Мир все глубже погружался во тьму невежества, и его задачей было снять эту завесу тьмы, принести людям свет – какая сложная задача, субханаЛЛах!

Известно, что во время его миссии он сначала получал множество откровений – его посещал ангел Джибриль (мир ему), но потом эти откровения вдруг прекратились, и люди вокруг него, его враги, стали упрекать его, высмеивать его, говорить, что злой дух, шайтан, который его посещал, оставил его (поскольку они считали эти откровения делом рук злых духов). И Пророк (саллаллаху алейхи ва саллям) был обеспокоен, поскольку он привык получать утешение, успокоение, баракят в откровениях, которые его посещали. Но таков был план Аллаха. И когда Пророк (саллаллаху алейхи ва саллям) находился в подобном беспокойстве, Аллах ниспослал ему суру Духа. Она начинается со слов:

وَالضُّحَى Клянусь утром».

Многие люди, которые подвержены тревогам и печалям, знают, что чаще всего они посещают их по ночам. Ночь – самое обычное время для такого состояния, поскольку кругом темно, нас угнетает темнота, которая многим несет тревогу и страх. Когда наступает утро, нам становится легче, поскольку восходит солнце, становится светло. Поэтому Аллах начинает эту суру со слов: «Ва ддуха – клянусь утром, утренним светом».

وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَى И клянусь ночью, когда она густеет, покрывает все вокруг.

مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَى Не покинул тебя твой Господь и не оставил.

Прямо с этих первых слов Аллах говорит Своему Посланнику, что Он не оставил его.

وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَّكَ مِنَ الْأُولَى Будущая, следующая жизнь, лучше для тебя, чем этот мир.

То есть, не печалься, в начале может быть трудно, но следующая жизнь, заключительное местопребывание будет лучшим для тебя, чем этот мир. Не печалься, здесь могут быть трудности, но в конце будет успех, будут победы и завоевания.

وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى Твой Господь одарит тебя, вознаградит тебя, и ты получишь удовлетворение.

Ты будешь удовлетворен тем, что Аллах дарует тебе, чем вознаградит тебя. Это начальное откровение Пророку (саллаллаху алейхи ва саллям) – что ты будешь вознагражден за все неприятности: поздние времена будут лучше, чем нынешние, будущая жизнь лучше, чем настоящая.

Далее Аллах говорит Своему Пророку (саллаллаху алейхи ва саллям), как справляться с этими неприятностями. Первое и главное правило – это таваккуль. Успех зависит от того, насколько вы полагаетесь на Аллаха. Затем Аллах говорит о двух важных вещах – для всех, кто страдает от тревоги и беспокойства, им следует использовать этот метод:

أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَى
وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَى
وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَى

Аллах напоминает Пророку (саллаллаху алейхи ва саллям) о трех вещах: «Разве Мы не нашли тебя сиротой и не позаботились о тебе, не дали тебе убежище? Разве Мы не нашли тебя не имеющим руководства, не имеющим знания и не наставили тебя?» Буквально слово «доллян» означает заблуждение, но здесь оно не подходит, в данном контексте оно означает «незнающий», «несведущий». «Разве Мы не нашли тебя бедным и не обогатили тебя?».

Ты был беспомощным, поскольку ты был сиротой, а сироты – это самая беспомощная категория людей. Вдовы тоже беспомощны, но сироты – самые беспомощные существа, поскольку они не могут сами себя прокормить, не могут заработать, не могут себя защитить, это самые незащищенные существа в обществе, и Пророк (саллаллаху алейхи ва саллям) прошел через это состояние. Но Аллах напоминает ему о том, что о нем позаботились – Аллах послал ему людей, которые вырастили его. Затем ему напоминают о том, что он был беден и не имел знания, но Аллах восполнил его нужду и даровал ему знание. Здесь речь идет о прошлом – разве у тебя не было хороших моментов в прошлом, разве тебе не были оказаны благодеяния в прошлом, разве о тебе не позаботились, не исполнили твои нужды? Далее речь идет о деятельности – будь активным, заботься о других.

فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ
وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ
وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ

«И что касается сироты, то ты не притесняй его. А что касается просящего, то ты не отгоняй его (когда он просит подаяние). И что касается благ (которые дарует) Господь твой, то ты об этом возвещай».

Аллах, как мы видим, учит Своего Пророка (саллаллаху алейхи ва саллям) находить во всем хорошее. Далее Пророку (саллаллаху алейхи ва саллям) советуют быть активным – «не отталкивай просящего». Всякий раз, если кто-то придет просить тебя о помощи, не отталкивай его, не прогоняй его, помоги ему чем-то. Речь идет о сироте – если ты увидишь его, помоги ему, поддержи его.

И последняя вещь, о чем говорит Аллах: Напоминай, рассказывай о благах, которыми Аллах наделил тебя. Ни’мат – это блага, дары, которыми Аллах наделяет людей. Будь позитивным, помни об этих дарах. В одном хадисе Пророк (саллаллаху алейхи ва саллям) говорит людям – этот совет относится почти ко всем людям в мире: «Если утром ты проснулся в добром здравии…» - то есть, ты не страдаешь от какой-то серьезной болезни, «ты в безопасности…» - тебе никто не угрожает, у тебя нет врагов – как, к примеру, мы, которые живем в этой стране, где мы чувствуем себя в безопасности, нас не притесняют, не обижают, пусть Аллах распространит эту безопасность на остальной мир…

Итак, он (саллаллаху алейхи ва саллям) говорит: «Если ты проснулся в добром здоровье, ты в безопасности, и третье – у тебя есть пропитание на этот день, есть средства для удовлетворения твоих нужд на день, то это подобно тому, как если бы к твоим ногам положили весь мир». Это, в сущности, все, что человеку нужно – у него есть здоровье, у него есть дневное пропитание, и он в безопасности, ему никто не угрожает. И если у тебя это бывает каждый день, значит, в твоих руках целый мир – ведь это все, что человеку нужно.

Cосредоточься на хорошем, думай о хорошем, ведь если оценить нашу жизнь (по вышеописанному критерию), с нами происходит больше хорошего, чем плохого. У нас нет повода для тревоги, даже если иногда с нами случаются какие-то мелкие неприятности. Если вернуться к теме нашего разговора, мы говорили, что у разных людей разный уровень чувствительности, тревожности относительно вещей, которые обычно случаются с людьми. Следует сказать еще одно: старайтесь окружать себя позитивными людьми, которые смотрят на вещи положительно, не жалуются, стараются видеть во всем хорошее. Держитесь подальше от людей, которые всегда всем недовольны, всегда жалуются. Если вы будете говорить о хорошем, это будет положительно влиять на вас, если же вы будете слушать и говорить о плохом, это также окажет влияние на вас, вы будете смотреть на все их глазами.

Чему Всевышний учит нас в этой суре? 

Когда у вас какие-то проблемы – либо вы переживаете из-за каких-то проблем, вспомните все хорошее, что у вас было в прошлом, сколько всего хорошего Он вам дал. Мы не должны зацикливаться на негативных вещах, которые случились с нами, поскольку в нашей жизни было и много хорошего.

Помогите вашим близким, подумайте о ком-то еще – когда мы думаем о ком-то еще, занимаемся чужими проблемами, наши собственные уже не кажутся нам такими важными, значительными. Когда мы думаем о других, заботимся, приносим пользу другим людям, мы испытываем огромное удовлетворение, даже уставая после наставления им

Посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) сказал: «Если Аллах направит посредством тебя одного человека, то это лучше для тебя, чем этот мир и всё, что в нём».

Всю жизнь трудится человек ради того, чтобы приобрести клочок земли и построить на нём домик. Даже самым влиятельным людям на земле не дано обладать всеми богатствами этого мира. Но даже если бы они и получили все богатства мира, ведь всё равно недолго они наслаждались бы мирскими благами. Всевышний каждому из нас дал возможность, приложив намного меньше усилий, приобрести то, что обладает большей ценностью, чем весь этот мир и всё, что в нём. Обладатель этих благ, в отличие от земных богатств, будет пользоваться ими вечно.

Тем не менее, многие из нас относятся беспечно к приобретению вечных благ, которые обещаны нам Всевышним. Сколько сегодня людей, нуждающихся в наставлении, а мы проходим мимо и не обращаем на них внимания. Не говоря уж о тех, кто находится в неверии – разве мало среди наших знакомых таких, которые хоть и относят себя к мусульманам, но от Ислама у них остались лишь имена, которыми их нарекли родители. Сколько вокруг нас людей, не совершающих обязанностей, возложенных на него Всевышним, которые ведут неподобающий образ жизни, совершают большие грехи, и мы равнодушно проходим мимо них.

Даже если бы мы знали, что не получим за это вознаграждение, разве не постарались бы помочь даже незнакомому человеку, который бросается в огонь?! И вместе с тем мы видим наших близких, бросающихся в огонь, намного страшнее мирского огня, и остаёмся равнодушными. Что это, как не признак слабости нашей веры?

В хадисе Посланника Аллаха (мир ему и благословения Аллаха) говорится: «Призывавший к правильному пути получит награду, подобную наградам тех, кто последовал за ним, что не уменьшит нисколько их (собственных) наград». Если бы мы получали мизерную часть обещанных Всевышним наград в этом мире, то нашлось бы очень много желающих призывать людей на путь Аллаха.

Но одного лишь желания недостаточно для того, чтобы призывать людей к Истине. Призывающий на путь Аллаха должен обладать определёнными качествами, иначе вместо призыва он может оттолкнуть людей от Ислама. Мы должны знать о качествах, которыми должен обладать призывающий на путь Аллаха, и соответствовать этим качествам.

Здесь мы поговорим о четырёх основных качествах проповедника. Каждый, кто собирается призвать человека на путь Аллаха, должен помнить о них.

Знания – это тот фундамент, на котором строится наша религия. Не обладающий знаниями подобен слепцу. Разве может слепой вести людей прямой дорогой? Но тому, кто призывает, не достаточно обладать лишь знаниями он должен уметь правильно воспользоваться этими знаниями. Он должен знать людей, знать их уровень интеллекта, должен уметь выбирать время и место призыва, знать, о чём предпочтительно говорить в данный момент с тем, кого призывает. В хадисе говорится: «Говорите с людьми в соответствии с их уровнем интеллекта». Проповедник должен знать общество, к которому обращается с призывом. Подобно тому, как нельзя требовать в любой профессии от новичка делать то, что делает мастер, так же будет неправильным требовать от человека, погрязшего в грехах, совершенного исполнения всех предписаний религии. Необходимо вести его к этому постепенно.

Также необходимо уметь правильно выбирать время и место призыва. Большую часть жизни люди, отошедшие от истины, находятся в состоянии опьянения. Я имею в виду не опьянение алкоголем, хотя такие тоже попадаются, а опьянение мирскими страстями. Сердца людей подобны зеркалам, в которых отражается истина. Если зеркало покрыто пылью, то в нём ничего и не отражается. Каждый совершённый грех оставляет на сердце чёрный след, и вскоре сердце оказывается полностью покрытым этими следами, и в него не проникает свет истинны. Но у каждого человека бывают моменты, когда он близок к протрезвлению. В основном это бывает, когда человека настигают несчастья, особенно, когда умирает кто-либо из его близких или же он чувствует себя одиноким. В такие моменты человек совсем по-другому воспринимает проповеди и наставления, и если в такой момент рядом с ним окажется тот, кто призовёт его на путь Аллаха, то вероятность того, что тот ответит, возрастает многократно.

Благой нрав и праведный образ жизни. Согласно хадисам, благой нрав – это наиболее весомое из того, что будет в Судный день положено на чашу весов. Если даже человек имеет знания, но не обладает благим нравом и не ведёт праведный образ жизни, он, скорее, оттолкнёт людей от истины. Большинство людей судят об истине по поведению людей, а не по тому, о чём они говорят. Враги Ислама знают об этом прекрасно и поэтому расходуют огромные средства, чтобы совратить мусульман от истинного пути и выставить их перед другими жестокими и кровожадными извергами. Как сказал один из праведников: «Если бы мусульмане вели себя так, как следует им себя вести, то все уже давно обратились бы в Ислам». Поэтому если мы хотим, чтобы наш призыв принёс плоды, необходимо прививать в себе все те хорошие качества, к которым нас призывает Ислам.

Мягкость. Всевышний говорит в Коране: «Ступайте к Фараону вдвоём, ибо он преступил границы дозволенного. Говорите с ним мягко, быть может, он прислушается к назиданию или устрашится». (сура «Таха», аят 44).

Это веление было обращено к Пророку Мусе и его брату Харуну (мир им). Несмотря на то, что Фараон был одним из самых заблудших людей в истории человечества, тем не менее, было велено говорить с ним мягко. Речь призывающего на путь Аллаха должна быть мягкой и доброй. Ему не подобает вести себя грубо и говорить дерзко и заносчиво. Грубое отношение отдаляет людей от нас, и наоборот – доброе отношение и мягкость притягивают людей.

В Коране сказано: «По милости Аллаха ты был мягок по отношению к ним. А ведь если бы ты был грубым и жестокосердным, то они непременно покинули бы тебя». Эти слова были обращены к Посланнику Аллаха (мир ему и благословение Аллаха). Если о лучшем из людей Всевышний говорит так, то что уж говорить о таких, как мы? Если мы будем мягко и доходчиво разъяснять людям истину, то их сердца потянутся к истине.

Терпение – это одно из основных качеств, которым должен обладать тот, кто призывает людей на путь Аллаха. Посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) является лучшим из творений Всевышнего. Не было подобного ему ни в знаниях, ни в красноречии, ни в благом нраве. Тем не менее, тринадцать лет он призывал мекканцев на путь Аллаха, но лишь малая часть их вняла призыву, и ему пришлось покинуть родной город. Прошёл ещё не один год, пока жители Мекки стали мусульманами. Читая жизнеописание Посланника Аллаха (мир ему и благословение Аллаха), мы видим, сколько страданий и лишений пришлось вынести ему на этом пути. Так почему же мы должны ожидать, что, лишь один раз обратившись с призывом, сможем сделать так, чтобы люди прислушались к нам.

Посланники и пророки (мир им), на всём протяжении истории человечества годами, а то и столетиями, как Пророк Нух (мир ему), призывали свои народы к вере и терпели все трудности, с которыми им приходилось сталкиваться. Конечно, мы не способны вынести то, что вынесли они, но мы же должны стараться хотя бы немного походить на них. Ведь мы же терпим лишения и трудности, связанные с приобретением мирских благ. Разве обретение вечного счастья не стоит того, чтобы мы проявили хоть немного терпения?

На каждом мусульманине лежит ответственность за доведение истины. Каждый из нас обязан вести призыв в кругу своей семьи, родных и близких. Если мы не будем этого делать, то нам придётся отвечать в Судный день. Кто-то может возразить, что он не обладает достаточным красноречием и знаниями, но разве многое нужно, чтобы отвести хотя бы своего ребёнка к праведному имаму, чтобы тот обучил его основам религии? Или же мы не можем приобрести книги и аудио-видео с проповедями и дать возможность нашим детям слушать проповеди и лекции учёных Ислама.

Да поможет нам Аллах и Даст каждому из нас призвать хотя-бы одного человека на прямой путь. Аминь!

*************************************

Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides, no one can mislead him, and whomever He has forsaken, no one can guide him to a straight path. I testify that there is no one worthy of worship except Allah, who has no companion. And I testify that Muhammad is the servant of Allah and His Messenger! Peace and blessings be upon our Prophet Muhammad, his family members, his companions and all who sincerely followed their path! May Allah Subhanahu wa Ta'ala grant us a good, righteous and healthy offspring! Allahumma, sally wa sallam ala nabiyyina Muhammad. Alhamdulillah Rabbil Alyamin! There is no one worthy of worship except Allah! And then:

When you call for or do something useful for other people, your problems do not seem so terrible and difficult. Allah, Subhana wa Ta'ala, says in the Qur'an: "Truly, man is created hesitant: when evil [trouble] touches him, he is impatient, and when good touches him [wealth is given to him], he is stingy. (And such are all) except those who pray constantly [constantly perform obligatory prayers], and in their property there was a share [obligatory and voluntary alms] for the beggar and the deprived [needy], and those who believe in the Day of Judgment, and those who fear the punishment of their Lord." (70 Surah Maarij, verses 19-27).

Here Allah says that He created man with anxiety, anxiety. This is his original ability to worry, worry about someone and something. In a moderate form, anxiety is even useful: caring, worrying, sadness, worrying about some things helps us fulfill our duties in relation to them. If we are indifferent and carefree about everything in life, we will not be able to fulfill our duties, daily chores, and take care of our future. In this case, we will not be able to develop, therefore, a certain concern, taking care of our affairs is good for a person. But here, as with everything else - with all our peculiarities, character traits, behavior – it is necessary to observe moderation and stick to the middle. All this must be in balance, otherwise these worries will begin to destroy and oppress us - that's the problem...

Human life is full of unexpected turns, often unpleasant and difficult: problems in the family, with health, with others, etc. Islam provides an explanation for the causes of these difficulties. One of them is mentioned in the following verse of the Quran: "All the good that befalls you (O man, this is not the result of your efforts, but mercy) is from Allah. And all the bad things that befall you are from yourself.<...>" (Surah "an-Nisa", verse 79). The words "from yourself" mean punishment because of sin. But through difficulty, Allah Almighty wants to elevate a person: "Disorder manifests itself on land and at sea because of what people do with their hands. And (Allah) gives them a taste of some of the (evil) that they have done so that they may return (to the true path)." (Surah "ar-Rum", verse 41).

Returning to the straight path is the greatest success for a person in both worlds. Following the straight path educates a person, cleanses him from sins, and gives an understanding of the essence of things. It is reported from the words of Abu Sa'id al-Khudri and Abu Hurayrah (may Allah be pleased with them) that the Prophet Muhammad said: "Whatever befalls a Muslim, be it fatigue, illness, anxiety, sadness, trouble, sorrow or even a prick of a thorn, Allah will certainly forgive him for it something from his sins." (Al-Bukhari).

One of the problems that a person has to overcome on the path of self–improvement is ignorance. It pushes a person to do things that complicate life and cause hardships. The duty of a believer is to enlighten and call for the good: "And let there be among you a group of people who call for the good (in religious and worldly affairs), commanding the good and forbidding the reprehensible. And they are the successful ones." (Surah "Ali Imran", verse 104).

Once a person makes a small effort in self-education and begins to implement the simple recommendations of the Prophet Muhammad, the fruits of this will not take long to wait. For example, Umm Salama (may Allah be pleased with her) told: "I heard the Messenger of Allah say: "If any of the servants of Allah befell misfortune, and he says: "Truly, we belong to Allah and to Him is our return! O Allah, reward me in my misfortune and give me something better in return!", then the Almighty will certainly reward him in trouble and give him something better in return." (Muslim).

Or, as the Prophet Muhammad once came to visit a seriously ill man and, seeing that he was very ill, asked: The patient replied, "Yes, I say, 'O Allah, if You punish me in the Hereafter, then it is better to hasten the punishment for me in this world...'". The Prophet said, "Holy is Allah! Truly, you cannot stand it! Why don't you say, "O Allah, grant us good in this world and in the next, and protect us from the torment of Fire"?!" After which he turned to Allah with a prayer, and He healed him." (Muslim).

Life's trials are not a reason for despair, on the contrary, they develop patience and determination in us. Repentance at the moment of difficulty cleanses the heart, gives understanding that the Almighty is near, He only wants good. "<...> Maybe something is unpleasant for you, and this is good for you. And you can love something, and it is evil for you. Allah knows (what is good for you and what is evil), but you do not know." (Surah al-Bakara, verse 216).

Allah Almighty is pleased with the reward of those who have shown zeal in worldly life: "They tear their sides (and lift their bodies) from their beds (that is, they stand up for the night prayer of tahajud), calling out to their Lord with fear and hope, and spend (for good purposes) of that (property) than We do they were endowed. Man does not know what (unprecedented) pleasures are hidden from his eyes (and await him in Paradise) as a reward for what they have done (for faith and righteous deeds)." (Surah as-Sajda, verses 16,17). May Allah help us all to realize our potential to be happy in both worlds. Amen to that!

So, today we are talking about how to help cope with excessive anxiety and anxiety. Let me give you an example. You all know people who worry and worry so much about everything that it harms them, weakens them. Taking care of your affairs, which encourages you to work, is, of course, very useful. But if this anxiety reaches such an extent that you are constantly worried about possible unpleasant results, and this prevents you from engaging in activities, then this is already bad. We know that any ideas can come to us. Moreover, Shaitan is trying to guide us and mislead us, weakening our will with excessive anxiety, fear, anxiety that overwhelm us, as a result of which we become helpless. We have all seen similar - overly anxious - people about whom we want to ask - why doesn't he drive away these thoughts? But we all come across this from time to time, so it's important for all of us to think about how to protect ourselves from these thoughts, so maybe we can help other people with this later.

The problems that people have during their lifetime may be about the same, but different people treat them differently. Some people even like it when they have small difficulties in their lives, some life challenges that need to be dealt with, they like risk (for example, the need to move to another city, move to another job). But weaker, more sensitive people take these troubles hard and worry about them. There are people who may have some dreams and desires, but they never realize them, because they are afraid of an unpleasant outcome, negative results in advance...

Now let's turn to what Allah tells us in the verse that I read to you at the beginning. "Man was created restless, possessed of anxiety." Allah also said, "Man was created weak," that is, yes, it is a weakness. We have anxiety, we are prone to anxiety, which has its positive aspects – as we have already said, but these same qualities can harm us if we allow them to take over us. It goes on to say that a person experiences irritation, anxiety in bad times and stinginess in good times. This is a negative, bad quality – that when good times come, you show stinginess, and in bad times you worry. This indicates the absence of tavakkul.

Then Allah, Subhana wa Ta'ala, speaks of an exception to this rule – there are people who do not behave like this, who avoid this state. These are people who show constancy in their prayers, regularly perform prayer - their prayer is sincere, it is not only a ritual action for them. They seek intimacy with Allah, associate themselves with Him, and feel themselves in His presence all the time. This behavior is an antidote to sadness, anxiety and anxiety for many people. No wonder the Prophet (sallallahu alayhi wa sallam) said that "The coolness of my eyes is in prayer." The people who follow this are the exception – those who share their property with the poor and needy. That is, the first quality of such people (who do not show anxiety) is spiritual (they are constant in their prayers), and the second is effective when a person behaves actively, participates in social service, helps the poor. Such people are not afraid of the future, they look boldly into the future – who help others, take care not only of themselves, share their possessions with the poor, and they also believe in the Day of Judgment – they have a strong iman. What does it mean that they believe in the Day of Judgment? If someone offends them, oppresses them, someone violates their rights, they know that Allah is just, and if they do not even get satisfaction in this life, they will certainly receive compensation on the Day of Judgment, and their abusers will be punished. And at the end of the verse, Allah says, "They fear the punishment of their Lord." Their iman is strong, they believe in Allah, and therefore they are afraid to do something wrong.

Further in the same Surah Maarij (between verses 19 and 53), a number of qualities of such God–fearing people who are not afraid of the future are given. And finally, Allah informs us about the welfare of such a person who avoids sadness, anxiety, sadness and similar things – they will be honored in the gardens of Paradise. This is our ultimate goal – which we all strive for.

If we look at the life of the Prophet (Sallallahu alayhi wa sallam), he, more than anyone else, had cause for sadness and concern. Since he faced many difficult tasks and problems, he had a great responsibility for his community. If any of us were given such a task, we would probably go crazy with worry. The Prophet (sallallahu alayhi wa sallam) was given the greatest task – to rid the world of ignorance, from the darkness of delusion, since by the time of his arrival there had been no prophets in the world for 600 years (after the departure of Isa, alayhi ssalyam). The world was sinking deeper into the darkness of ignorance, and his task was to lift this veil of darkness, to bring light to people – what a difficult task, subhanaLLah!

It is known that during his mission, he first received many revelations – he was visited by the angel Jibril (peace be upon him), but then these revelations suddenly stopped, and people around him, his enemies, began to reproach him, ridicule him, say that the evil spirit, Shaitan, who visited him, left him (because they considered these revelations to be the work of evil spirits). And the Prophet (sallallahu alayhi wa sallam) was worried, because he was used to receiving comfort, reassurance, barakyat in the revelations that visited him. But that was Allah's plan. And when the Prophet (sallallahu alayhi wa sallam) was in such anxiety, Allah sent down to him the surah of the Spirit. It begins with the words: "I swear in the morning."

Many people who are prone to anxiety and sadness know that they most often visit them at night. Night is the most common time for such a state, because it is dark all around, we are oppressed by darkness, which brings anxiety and fear to many. When morning comes, it becomes easier for us, because the sun rises, it becomes light. Therefore, Allah begins this Surah with the words: "I swear by the morning, by the morning light."

وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَى And I swear by the night when it thickens, covers all around.

وَمَا رَبُّكَ مَا وَدَّعَكَ قَلَى Not left you, your Lord has not left.

Right from these first words, Allah tells His Messenger that He has not forsaken him.

وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَّكَ مِنَ الْأُولَى Future, the next life, better for you than this world.

That is, do not be sad, it may be difficult in the beginning, but the next life, the final place of residence will be better for you than this world. Don't worry, there may be difficulties here, but in the end there will be success, there will be victories and conquests.

وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى Your Lord will grant you, reward you, and you will get satisfaction.

You will be satisfied with what Allah gives you and what He will reward you with. This is the initial revelation to the Prophet (Sallallahu Alayhi wa Sallam) – that you will be rewarded for all troubles: the later times will be better than the present, the future life is better than the present.

Next, Allah tells His Prophet (sallallahu alayhi wa sallam) how to deal with these troubles. The first and main rule is tavakkul. Success depends on how much you rely on Allah. Then Allah says two important things – for everyone who suffers from anxiety and anxiety, they should use this method:

أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَى
وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَى
وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَى

Allah reminds the Prophet (sallallahu alayhi wa sallam) of three things: "Didn't We find you an orphan and take care of you, give you shelter? Did We not find you without guidance, without knowledge, and did not instruct you?" Literally, the word "dollyan" means delusion, but it does not fit here, in this context it means "ignorant", "ignorant". "Did We not find you poor and enrich you?"

You were helpless because you were an orphan, and orphans are the most helpless category of people. Widows are also helpless, but orphans are the most helpless creatures, because they cannot feed themselves, cannot earn money, cannot protect themselves, they are the most unprotected creatures in society, and the Prophet (sallallahu alayhi wa sallam) went through this state. But Allah reminds him that he was taken care of – Allah sent him people who raised him. Then he is reminded that he was poor and had no knowledge, but Allah filled his need and gave him knowledge. We are talking about the past here – didn't you have good moments in the past, weren't you given benefits in the past, weren't you taken care of, your needs weren't fulfilled? Next, we are talking about activity – be active, take care of others.

فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ
وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ
وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ

"And as for the orphan, do not oppress him. And as for the beggar, do not drive him away (when he asks for alms). And as for the benefits (which it bestows) Your Lord, then you proclaim it."

Allah, as we see, teaches His Prophet (sallallahu alayhi wa sallam) to find the good in everything. Further, the Prophet (sallallahu alayhi wa sallam) is advised to be active – "do not push away the one who asks." Whenever someone comes to ask you for help, don't push them away, don't drive them away, help them with something. We are talking about an orphan – if you see him, help him, support him.

And the last thing that Allah says is: Remind, tell about the benefits that Allah has given you. Ni'mat are blessings, gifts that Allah bestows on people. Be positive, remember these gifts. In one hadith, the Prophet (sallallahu alayhi wa sallam) tells people – this advice applies to almost all people in the world: "If you wake up in good health in the morning..." - that is, you do not suffer from any serious illness, "you are safe ..." - no one threatens you, you have no enemies – like, for example, we who live in this country, where we feel safe, we are not oppressed, we are not offended, may Allah extend this security to the rest of the world…

So, he (sallallahu alayhi wa sallam) says: "If you wake up in good health, you are safe, and third, you have food for this day, you have the means to meet your needs for the day, then it is like if the whole world was laid at your feet." This is, in fact, all that a person needs – he has health, he has daily food, and he is safe, no one threatens him. And if you have it every day, then you have the whole world in your hands – because that's all a person needs.

Focus on the good, think about the good, because if you evaluate our lives (according to the criterion described above), more good than bad happens to us. We have no reason to worry, even if sometimes some minor troubles happen to us. If we return to the topic of our conversation, we said that different people have different levels of sensitivity, anxiety about things that usually happen to people. One more thing should be said: try to surround yourself with positive people who look at things positively, do not complain, try to see the good in everything. Stay away from people who are always unhappy with everything, always complaining. If you talk about the good, it will have a positive effect on you, but if you listen and talk about the bad, it will also have an effect on you, you will look at everything through their eyes.

What does the Almighty teach us in this surah?

When you have any problems, or you are worried about some problems, remember all the good things that you had in the past, how many good things He gave you. We should not dwell on the negative things that have happened to us, because there have been many good things in our lives.

Help your loved ones, think about someone else - when we think about someone else, deal with other people's problems, our own no longer seem so important to us. When we think about others, take care of others, and benefit other people, we feel great satisfaction, even when we get tired after instructing them

The Messenger of Allah (peace and blessings of Allah be upon him) said: "If Allah guides one person through you, then it is better for you than this world and everything in it."

A person works all his life in order to acquire a piece of land and build a house on it. Even the most influential people on earth are not allowed to possess all the riches of this world. But even if they had received all the riches of the world, they would not have enjoyed worldly goods for long anyway. The Almighty has given each of us the opportunity, with much less effort, to acquire something that has more value than this whole world and everything in it. The owner of these benefits, unlike earthly riches, will use them forever.

Nevertheless, many of us are careless about acquiring the eternal benefits that God has promised us. How many people are in need of guidance today, and we pass by and do not pay attention to them. Not to mention those who are in disbelief – are there few among our acquaintances who, although they consider themselves Muslims, but from Islam they have only the names that their parents named them. How many people around us are not performing the duties assigned to him by the Almighty, who lead an inappropriate lifestyle, commit great sins, and we indifferently pass them by.

Even if we knew that we would not receive a reward for this, wouldn't we try to help even a stranger who throws himself into the fire?! And at the same time, we see our loved ones rushing into the fire, much scarier than worldly fire, and remain indifferent. What is this but a sign of the weakness of our faith?

The hadith of the Messenger of Allah (peace and blessings of Allah be upon him) says: "Whoever calls for the right path will receive a reward similar to the rewards of those who followed him, which will not reduce their (own) rewards in the least." If we received a tiny part of the rewards promised by the Almighty in this world, then there would be a lot of people willing to call people to the path of Allah.

But desire alone is not enough to call people to the Truth. Whoever calls to the path of Allah must have certain qualities, otherwise, instead of calling, he can alienate people from Islam. We must be aware of the qualities that a person who calls to the path of Allah should possess and correspond to these qualities.

Here we will talk about the four main qualities of a preacher. Anyone who is going to call a person to the path of Allah should remember them.

Knowledge is the foundation on which our religion is built. A person without knowledge is like a blind man. How can a blind man lead people in a straight path? But the one who calls is not enough to have only knowledge, he must be able to use this knowledge correctly. He must know people, know their level of intelligence, must be able to choose the time and place of the call, know what it is preferable to talk about at the moment with the one he is calling. The hadith says: "Talk to people according to their level of intelligence." The preacher must know the society to which he is appealing. Just as it is impossible to require a beginner in any profession to do what a master does, it will also be wrong to demand from a person who is mired in sins the perfect fulfillment of all the precepts of religion. It is necessary to lead him to this gradually.

It is also necessary to be able to choose the right time and place of the call. For most of their lives, people who have strayed from the truth are in a state of intoxication. I do not mean intoxication with alcohol, although there are also such, but intoxication with worldly passions. People's hearts are like mirrors in which the truth is reflected. If the mirror is covered with dust, then nothing is reflected in it. Every sin committed leaves a black mark on the heart, and soon the heart is completely covered with these traces, and the light of truth does not penetrate into it. But every person has moments when they are close to sobering up. This mostly happens when a person is overtaken by misfortune, especially when someone close to him dies or he feels lonely. At such moments, a person perceives sermons and instructions in a completely different way, and if at such a moment someone turns out to be next to him who will call him to the path of Allah, then the probability that he will answer increases many times.

A good disposition and a righteous way of life. According to hadith, good character is the most significant thing that will be put on the scales on the Day of Judgment. Even if a person has knowledge, but does not have a good disposition and does not lead a righteous lifestyle, he is more likely to alienate people from the truth. Most people judge the truth by people's behavior, not by what they say. The enemies of Islam know this perfectly well and therefore spend huge amounts of money to seduce Muslims from the true path and expose them to other cruel and bloodthirsty monsters. As one of the righteous said: "If Muslims behaved the way they should behave, then everyone would have converted to Islam long ago." Therefore, if we want our appeal to bear fruit, it is necessary to instill in ourselves all those good qualities to which Islam calls us.

Softness. The Almighty says in the Qur'an: "Go to Pharaoh together, for he has transgressed the boundaries of what is permissible. Speak to him gently, perhaps he will listen to edification or be afraid." (Surah "Taha", verse 44).

This command was addressed to the Prophet Musa and his brother Harun (peace be upon them). Despite the fact that Pharaoh was one of the most misguided people in the history of mankind, nevertheless, he was told to speak softly to him. The speech of the one calling for the path of Allah should be soft and kind. It is not appropriate for him to behave rudely and speak insolently and arrogantly. A rude attitude alienates people from us, and vice versa – a kind attitude and gentleness attract people.

The Quran says: "By the grace of Allah, you were gentle towards them. But if you were rude and hard-hearted, they would certainly leave you." These words were addressed to the Messenger of Allah (peace and blessings of Allah be upon him). If the Almighty says that about the best of people, then what can we say about people like us? If we gently and intelligibly explain the truth to people, then their hearts will be drawn to the truth.

Patience is one of the main qualities that must be possessed by someone who calls people to the path of Allah. The Messenger of Allah (peace and blessings of Allah be upon him) is the best of God's creations. There was no one like him either in knowledge, or in eloquence, or in good temper. Nevertheless, for thirteen years he called the Meccans to the path of Allah, but only a small part of them heeded the call, and he had to leave his hometown. More than one year has passed since the inhabitants of Mecca became Muslims. Reading the biography of the Messenger of Allah (peace and blessings of Allah be upon him), we see how much suffering and hardship he had to endure along the way. So why should we expect that by making an appeal only once, we can make people listen to us.

Messengers and prophets (peace be upon them), throughout the history of mankind, for years or even centuries, like the Prophet Nuh (peace be upon him), called their peoples to faith and endured all the difficulties they had to face. Of course, we are not able to bear what they have endured, but we must try to be at least a little like them. After all, we suffer hardships and difficulties associated with acquiring worldly goods. Isn't finding eternal happiness worth it if we show a little patience?

Every Muslim has a responsibility to bring the truth. Each of us is obliged to lead the call in the circle of his family, relatives and friends. If we don't do this, then we will have to answer on Judgment Day. Someone may object that he does not have enough eloquence and knowledge, but does it take much to take at least his child to a righteous imam to teach him the basics of religion? Or we cannot purchase books and audio-videos with sermons and give our children the opportunity to listen to sermons and lectures by scholars of Islam.

May Allah help us and allow each of us to call at least one person to a straight path. Amen to that!

************************************

Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu e udhëzon, askush nuk mund ta mashtrojë atë, dhe kushdo Që Ai e ka braktisur, askush nuk mund ta udhëzojë atë në një rrugë të drejtë. Dëshmoj se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut, i cili nuk ka shok. Dhe dëshmoj se Muhamedi është shërbëtor I Allahut dhe I Të Dërguarit të tij! Paqja dhe bekimet qofshin Mbi Profetin Tonë Muhamed, familjarët e tij, shokët e tij dhe të gjithë ata që ndoqën sinqerisht rrugën e tyre! Allahu Subhanahu ue Ta'ala na dhuroftë një pasardhës të mirë, të drejtë dhe të shëndetshëm! Allahumma, sally wa sallam ala nabiyyina Muhammad. Alhamdulillah Rabbil Alyamin! Nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut! Dhe pastaj:

Kur telefononi ose bëni diçka të dobishme për njerëzit e tjerë, problemet tuaja nuk duken aq të tmerrshme dhe të vështira. Allahu, Subhana ue Ta'ala, thotë në Kuran: "Me të vërtetë, njeriu është krijuar hezitues: kur e prek e keqja [telashet], ai është i paduruar dhe kur e prek e mira [pasuria i jepet], ai është koprrac. (Dhe të tillë janë të gjithë) përveç atyre që luten vazhdimisht [vazhdimisht kryejnë lutje të detyrueshme], dhe në pronën e tyre kishte një pjesë [lëmoshë të detyrueshme dhe vullnetare] për lypësin dhe të privuarit [nevojtarët], dhe ata që besojnë Në Ditën E Gjykimit, dhe ata që kanë frikë nga ndëshkimi I Zotit të tyre." (70 Sure Maarij, vargjet 19-27).

Këtu Allahu thotë Se ai e krijoi njeriun me ankth, ankth. Kjo është aftësia e tij origjinale për t'u shqetësuar, shqetësuar për dikë dhe diçka. Në një formë të moderuar, ankthi është madje i dobishëm: kujdesi, shqetësimi, trishtimi, shqetësimi për disa gjëra na ndihmon të përmbushim detyrat tona në lidhje me to. Nëse jemi indiferentë dhe të shkujdesur për gjithçka në jetë, nuk do të jemi në gjendje të përmbushim detyrat tona, punët e përditshme dhe të kujdesemi për të ardhmen tonë. Në këtë rast, ne nuk do të jemi në gjendje të zhvillojmë, prandaj, një shqetësim i caktuar, kujdesi për punët tona është i mirë për një person. Por këtu, si me gjithçka tjetër - me të gjitha veçoritë tona, tiparet e karakterit, sjelljen – është e nevojshme të vëzhgoni moderimin dhe të qëndroni në mes. E gjithë kjo duhet të jetë në ekuilibër, përndryshe këto shqetësime do të fillojnë të na shkatërrojnë dhe shtypin - ky është problemi...

Jeta e njeriut është plot kthesa të papritura, shpesh të pakëndshme dhe të vështira: probleme në familje, me shëndetin, me të tjerët, etj. Islami jep një shpjegim për shkaqet e këtyre vështirësive. Njëri prej tyre përmendet në ajetin vijues Të Kuranit: "Të gjitha të mirat që ju takojnë (O njeri, kjo nuk është rezultat i përpjekjeve tuaja, por mëshirë) janë nga Allahu. Dhe të gjitha gjërat e këqija që ju ndodhin janë nga vetja juaj.<...> " (Surja "an-Nisa", vargu 79). Fjalët" nga vetja " nënkuptojnë ndëshkim për shkak të mëkatit. Por përmes vështirësisë, Allahu I Madhëruar dëshiron ta lartësojë një person: "Çrregullimi shfaqet në tokë dhe në det për shkak të asaj që njerëzit bëjnë me duart e tyre. Dhe (Allahu) u jep atyre një shije të disa prej (të këqijave) që kanë bërë në mënyrë që të kthehen (në rrugën e vërtetë)." (Surja "ar-Rum", vargu 41).

Kthimi në rrugën e drejtë është suksesi më i madh për një person në të dy botët. Ndjekja e rrugës së drejtë edukon një person, e pastron atë nga mëkatet dhe jep një kuptim të thelbit të gjërave. Raportohet nga fjalët E Ebu Sa'id el-Khudri dhe Ebu Hurayrah (Allahu qoftë i kënaqur me ta) Se Profeti Muhamed tha: "Çfarëdo që të ndodhë Me Një Musliman, qoftë lodhje, sëmundje, ankth, trishtim, telashe, pikëllim apo edhe një gjemba e një gjembi, Allahu me siguri do ta falë atë për atë diçka nga mëkatet e tij."(Al-Bukhari).

Një nga problemet që një person duhet të kapërcejë në rrugën e vetë–përmirësimit është injoranca. Ajo e shtyn një person të bëjë gjëra që komplikojnë jetën dhe shkaktojnë vështirësi. Detyra e një besimtari është të ndriçojë dhe të thërrasë për të mirën: "dhe le të ketë midis jush një grup njerëzish që thërrasin për të mirën (në punët fetare dhe të kësaj bote), urdhërojnë të mirën dhe ndalojnë të dënuarit. Dhe ata janë të suksesshmit." (Sure "Ali Imran", vargu 104).

Pasi një person bën një përpjekje të vogël në vetë-edukim dhe fillon të zbatojë rekomandimet e thjeshta të Profetit Muhamed, frytet e kësaj nuk do të zgjasin shumë për të pritur. Për shembull, Umm Salama (Allahu qoftë i kënaqur me të) tha: "kam dëgjuar Të Dërguarin E Allahut të thotë: "nëse ndonjërit prej shërbëtorëve Të Allahut i ka ndodhur fatkeqësi, dhe ai thotë: "Me të vërtetë, ne i përkasim Allahut dhe Atij është kthimi ynë! O Allah, më shpërble në fatkeqësinë time dhe më jep diçka më të mirë në këmbim!"atëherë I Plotfuqishmi me siguri do ta shpërblejë atë në telashe dhe do t'i japë diçka më të mirë në këmbim."(Muslim).

Ose, siç Erdhi Dikur Profeti Muhamed për të vizituar një njeri të sëmurë rëndë dhe, duke parë se ishte shumë i sëmurë, pyeti: pacienti u përgjigj: "Po, unë them: 'O Allah, nëse më ndëshkon në Ahiret, atëherë është më mirë të shpejtosh dënimin për mua në këtë botë...'". Profeti tha: "I Shenjtë është Allahu! Me të vërtetë, nuk mund ta durosh! Pse nuk thua: "O Allah, na dhuro të mira në këtë botë dhe në tjetrën, dhe na mbro nga mundimi I Zjarrit"?!"Pas së cilës ai iu drejtua Allahut me një lutje dhe ai e shëroi atë."(Muslim).

Sprovat e jetës nuk janë arsye për dëshpërim, përkundrazi, ato zhvillojnë durim dhe vendosmëri tek ne. Pendimi në momentin e vështirësisë pastron zemrën, jep të kuptuarit se I Plotfuqishmi është afër, ai dëshiron vetëm të mirën. "<...> Ndoshta diçka është e pakëndshme për ju, dhe kjo është e mirë për ju. Dhe ju mund të doni diçka, dhe është e keqe për ju. Allahu e di (çfarë është e mirë për ju dhe çfarë është e keqe), por ju nuk e dini." (Surah al-Bakara, vargu 216).

Allahu I Madhëruar është i kënaqur me shpërblimin e atyre që kanë treguar zell në jetën e kësaj bote: "ata grisin anët e tyre (dhe ngrenë trupat e tyre) nga shtretërit e tyre (domethënë, ata ngrihen për lutjen e natës së tahajudit), duke i thirrur Zotit të tyre me frikë dhe shpresë, dhe shpenzojnë (për qëllime të mira) të asaj (pasurie) se ne ata ishin të pajisur. Njeriu nuk e di se çfarë kënaqësish (të pashembullta) i fshihen syve të tij (dhe e presin në Xhennet) si shpërblim për atë që kanë bërë (për besim dhe vepra të drejta)." (Sure as-Sajda, ajetet 16,17). Allahu na ndihmoftë të gjithëve për të realizuar potencialin tonë për të qenë të lumtur në të dy botët. Amen për këtë!

Pra, sot po flasim se si të ndihmojmë në përballimin e ankthit dhe ankthit të tepërt. Më lejoni t'ju jap një shembull. Të gjithë njihni njerëz që shqetësohen dhe shqetësohen aq shumë për gjithçka sa i dëmton, i dobëson. Kujdesi për punët tuaja, i cili ju inkurajon të punoni, është, natyrisht, shumë i dobishëm. Por nëse ky ankth arrin një masë të tillë që shqetësoheni vazhdimisht për rezultate të mundshme të pakëndshme, dhe kjo ju pengon të përfshiheni në aktivitete, atëherë kjo tashmë është e keqe. Ne e dimë se çdo ide mund të na vijë. Për më tepër, Shaitan po përpiqet të na udhëheqë dhe të na mashtrojë, duke dobësuar vullnetin tonë me ankth të tepruar, frikë, ankth që na pushton, si rezultat i të cilit bëhemi të pafuqishëm. Të gjithë kemi parë njerëz të ngjashëm - tepër të shqetësuar - për të cilët duam të pyesim - pse nuk i largon ai këto mendime? Por ne të gjithë e hasim këtë herë pas here, kështu që është e rëndësishme për të gjithë ne të mendojmë se si të mbrohemi nga këto mendime, kështu që ndoshta ne mund t'i ndihmojmë njerëzit e tjerë me këtë më vonë.

Problemet që njerëzit kanë gjatë jetës së tyre mund të jenë pothuajse të njëjta, por njerëz të ndryshëm i trajtojnë ato ndryshe. Disa njerëzve madje u pëlqen kur kanë vështirësi të vogla në jetën e tyre, disa sfida të jetës që duhet të trajtohen, u pëlqen rreziku (për shembull, nevoja për të lëvizur në një qytet tjetër, për të kaluar në një punë tjetër). Por njerëzit më të dobët, më të ndjeshëm i marrin shumë këto telashe dhe shqetësohen për to. Ka njerëz që mund të kenë disa ëndrra dhe dëshira, por ata kurrë nuk i realizojnë ato, sepse kanë frikë nga një rezultat i pakëndshëm, rezultate negative paraprakisht...

Tani le t'i drejtohemi asaj Që Na thotë Allahu në ajetin që ju lexova në fillim. "Njeriu u krijua i shqetësuar, i pushtuar nga ankthi."Allahu gjithashtu tha:" Njeriu u krijua i dobët", domethënë, po, është një dobësi. Ne kemi ankth, jemi të prirur ndaj ankthit, i cili ka aspektet e tij pozitive – siç kemi thënë tashmë, por të njëjtat cilësi mund të na dëmtojnë nëse i lejojmë ata të na marrin përsipër. Vazhdon duke thënë se një person përjeton acarim, ankth në kohë të këqija dhe koprraci në kohë të mira. Kjo është një cilësi negative, e keqe – që kur vijnë kohë të mira, ju tregoni koprraci dhe në kohë të këqija shqetësoheni. Kjo tregon mungesën e tavakkul.

Pastaj Allahu, Subhana ue Ta'ala, flet për përjashtim nga ky rregull – ka njerëz që nuk sillen kështu, që e shmangin këtë gjendje. Këta janë njerëz që tregojnë qëndrueshmëri në lutjet e tyre, kryejnë rregullisht lutje - lutja e tyre është e sinqertë, nuk është vetëm një veprim ritual për ta. Ata kërkojnë intimitet me Allahun, shoqërohen me të dhe e ndiejnë veten në praninë e tij gjatë gjithë kohës. Kjo sjellje është një antidot ndaj trishtimit, ankthit dhe ankthit për shumë njerëz. Nuk është çudi Që Pejgamberi (sallallahu alejhi ue sallam) ka thënë se "freskia e syve të mi është në namaz." Njerëzit që e ndjekin këtë janë përjashtim – ata që ndajnë pronën e tyre me të varfërit dhe nevojtarët. Kjo do të thotë, cilësia e parë e njerëzve të tillë (të cilët nuk tregojnë ankth) është shpirtërore (ata janë konstantë në lutjet e tyre), dhe e dyta është efektive kur një person sillet në mënyrë aktive, merr pjesë në shërbimin social, ndihmon të varfërit. Njerëz të tillë nuk kanë frikë nga e ardhmja, ata shikojnë me guxim në të ardhmen – të cilët ndihmojnë të tjerët, kujdesen jo vetëm për veten e tyre, ndajnë pasuritë e tyre me të varfërit dhe gjithashtu besojnë Në Ditën e Gjykimit – ata kanë një iman të fortë. Çfarë do të thotë se ata besojnë Në Ditën e Gjykimit? Nëse dikush i ofendon, i shtyp, dikush shkel të drejtat e tyre, ata e dinë Se Allahu është i drejtë, dhe nëse nuk marrin as kënaqësi në këtë jetë, ata me siguri do të marrin kompensim Në Ditën e Gjykimit dhe abuzuesit e tyre do të ndëshkohen. Dhe në fund të ajetit, Allahu thotë: "ata i frikësohen dënimit të Zotit të tyre."Imani i tyre është i fortë, ata besojnë Në Allahun, dhe për këtë arsye kanë frikë të bëjnë diçka të gabuar.

Më tej Në Të njëjtën Sure Maarij (midis vargjeve 19 dhe 53), jepen një numër cilësish të njerëzve të tillë Që kanë frikë Nga Zoti, të cilët nuk kanë frikë nga e ardhmja. Dhe së fundi, Allahu na informon për mirëqenien e një personi të tillë që shmang trishtimin, ankthin, trishtimin dhe gjëra të ngjashme – ata do të nderohen në kopshtet e Parajsës. Ky është qëllimi ynë përfundimtar – për të cilin të gjithë përpiqemi.

Nëse shikojmë jetën e Profetit (Sallallahu alejhi ue sallam), ai, më shumë se kushdo tjetër, kishte shkak për trishtim dhe shqetësim. Meqenëse u përball me shumë detyra dhe probleme të vështira, ai kishte një përgjegjësi të madhe për komunitetin e tij. Nëse ndonjërit prej nesh do t'i jepej një detyrë e tillë, me siguri do të çmendeshim nga shqetësimi. Profetit (sallallahu alejhi ue sallam) iu dha detyra më e madhe – ta çlirojë botën nga injoranca, nga errësira e mashtrimit, pasi që në kohën e ardhjes së tij nuk kishte pasur profetë në botë për 600 vjet (pas largimit të Isait, alejhi ssalyam). Bota po zhytej më thellë në errësirën e injorancës dhe detyra e tij ishte të ngrinte këtë vello të errësirës, t'u sillte dritë njerëzve – çfarë detyre e vështirë, subhanaLLah!

Dihet që gjatë misionit të tij, ai së pari mori shumë zbulesa – ai u vizitua nga engjëlli Jibril (paqja qoftë mbi të), por më pas këto zbulesa papritmas u ndalën, dhe njerëzit përreth tij, armiqtë e tij, filluan ta qortojnë, ta tallin, thonë se shpirti i keq, Shaitan, I cili e vizitoi, e la atë (sepse ata i konsideruan këto zbulesa si vepër të shpirtrave të këqij). Dhe Profeti (sallallahu alejhi ue sallam) ishte i shqetësuar, sepse ishte mësuar të merrte ngushëllim, siguri, barakyat në shpalljet që e vizitonin. Por ky ishte plani I Allahut. E Kur Pejgamberi (sallallahu alejhi ue sallam) ishte në ankth të tillë, Allahu ia zbriti suren E Shpirtit. Fillon me fjalët: Betohem në mëngjes."

Shumë njerëz që janë të prirur ndaj ankthit dhe trishtimit e dinë që më shpesh i vizitojnë gjatë natës. Nata është koha më e zakonshme për një gjendje të tillë, sepse është errësirë përreth, ne jemi të shtypur nga errësira, e cila sjell ankth dhe frikë për shumë njerëz. Kur vjen mëngjesi, bëhet më e lehtë për ne, sepse dielli lind, bëhet dritë. Prandaj, Allahu e fillon Këtë Sure me fjalët: "betohem në mëngjes, në dritën e mëngjesit."

Dhe betohem për natën kur ajo trashet, mbulon të gjithë përreth.

Nuk Të Ka Lënë, zoti yt nuk të ka lënë.

Pikërisht nga këto fjalë të para, Allahu i thotë Të Dërguarit të tij se ai nuk e ka braktisur atë.

وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَّكَ مِنَ الْأُولَى të Ardhmen, e në jetën tjetër, më të mirë për ju sesa këtë botë.

Kjo do të thotë, mos u trishtoni, mund të jetë e vështirë në fillim, por jeta tjetër, vendbanimi përfundimtar do të jetë më i mirë për ju sesa kjo botë. Mos u shqetësoni, këtu mund të ketë vështirësi, por në fund do të ketë sukses, do të ketë fitore dhe pushtime.

وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى Zoti yt do të japë ty, shpërblimi ju, dhe ju do të merrni kënaqësi.

Ju do të jeni të kënaqur me atë Që Ju jep Allahu dhe me atë Që Ai do t'ju shpërblejë. Ky është shpallja fillestare Për Profetin (Sallallahu Alejhi ue Sallam) – se do të shpërbleheni për të gjitha problemet: kohët e mëvonshme do të jenë më të mira se e tashmja, jeta e ardhshme është më e mirë se e tashmja.

Më pas, Allahu i tregon Profetit të tij (sallallahu alejhi ue sallam) se si të merret me këto telashe. Rregulli i parë dhe kryesor është tavakkul. Suksesi varet nga sa mbështeteni Tek Allahu. Pastaj Allahu thotë dy gjëra të rëndësishme – për të gjithë ata që vuajnë nga ankthi dhe ankthi, ata duhet ta përdorin këtë metodë:

أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَى
وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَى
وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَى

Allahu ia përkujton Pejgamberit (sallallahu alejhi ue sallam) tri gjëra: "A nuk Ju gjetëm jetim Dhe të kujdesemi Për ju, t'ju japim strehim? A nuk ju gjetëm Pa udhëzim, Pa njohuri dhe nuk ju udhëzuam?"Fjalë për fjalë, fjala" dollyan "do të thotë mashtrim, por nuk përshtatet këtu, në këtë kontekst do të thotë" injorant","injorant". "A nuk Të gjetëm të varfër Dhe të pasuruam?"

Ju ishit të pafuqishëm sepse ishit jetim, dhe jetimët janë kategoria më e pafuqishme e njerëzve. Vejushat janë gjithashtu të pafuqishme, por jetimët janë krijesat më të pafuqishme, sepse nuk mund të ushqehen, nuk mund të fitojnë para, nuk mund të mbrohen, janë krijesat më të pambrojtura në shoqëri dhe Profeti (sallallahu alejhi ue sallam) e kaloi këtë gjendje. Por Allahu i kujton atij se ai u kujdes – Allahu i dërgoi atij njerëz që e rritën. Atëherë atij i kujtohet se ishte i varfër dhe nuk kishte njohuri, por Allahu ia plotësoi nevojën dhe i dha dije. Ne po flasim për të kaluarën këtu – a nuk keni pasur momente të mira në të kaluarën, a nuk ju janë dhënë përfitime në të kaluarën, a nuk jeni kujdesur, nevojat tuaja nuk janë përmbushur? Tjetra, ne po flasim për aktivitetin – jini aktiv, kujdesuni për të tjerët.

فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ
وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ
وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ

"Dhe sa për jetimin, mos e shtypni atë. Dhe sa i përket lypësit, mos e largoni atë (kur ai kërkon lëmoshë). E sa për të mirat (që i dhuron) Zoti Yt, atëherë ti e shpall atë."

Allahu, siç e shohim, e mëson Profetin e tij (sallallahu alejhi ue sallam) që të gjejë të mirën në çdo gjë. Më tej, pejgamberi (sallallahu alejhi ue sallam) këshillohet të jetë aktiv – "mos e largo atë që kërkon."Sa herë që dikush vjen t'ju kërkojë ndihmë, mos i largoni, mos i largoni, ndihmojini me diçka. Ne po flasim për një jetim – nëse e shihni, ndihmojeni, mbështesni.

Dhe gjëja e fundit që Thotë Allahu është: Kujto, trego për të mirat që Të Ka dhënë Allahu. Ni'mat janë bekime, dhurata që Allahu ua dhuron njerëzve. Jini pozitiv, mbani mend këto dhurata. Në një hadith, Profeti (sallallahu alejhi ue sallam) u thotë njerëzve – kjo këshillë vlen për pothuajse të gjithë njerëzit në botë: "nëse zgjoheni me shëndet të mirë në mëngjes..."- kjo është, ju nuk vuani nga ndonjë sëmundje serioze, "ju jeni të sigurt ..."- askush nuk ju kërcënon, ju nuk keni armiq-si, për shembull, ne që jetojmë në këtë vend, ku ndihemi të sigurt, nuk jemi të shtypur, nuk jemi të ofenduar, Allahu e shtoftë këtë siguri në pjesën tjetër të botës…

Pra, ai (sallallahu alejhi ue sallam) thotë: "Nëse zgjoheni me shëndet të mirë, jeni të sigurt dhe së treti, keni ushqim për këtë ditë, keni mjetet për të përmbushur nevojat tuaja për ditën, atëherë është sikur e gjithë bota të ishte hedhur në këmbët tuaja."Kjo është, në fakt, gjithçka që i nevojitet një personi – ai ka shëndet, ka ushqim të përditshëm dhe është i sigurt, askush nuk e kërcënon. Dhe nëse e keni atë çdo ditë, atëherë keni të gjithë botën në duart tuaja – sepse kjo është gjithçka që i nevojitet një personi.

Përqendrohuni te e mira, mendoni për të mirën, sepse nëse vlerësoni jetën tonë (sipas kriterit të përshkruar më sipër), na ndodh më shumë e mirë sesa e keqe. Ne nuk kemi asnjë arsye për t'u shqetësuar, edhe nëse ndonjëherë na ndodhin disa telashe të vogla. Nëse i kthehemi temës së bisedës sonë, thamë se njerëz të ndryshëm kanë nivele të ndryshme ndjeshmërie, ankthi për gjërat që zakonisht u ndodhin njerëzve. Duhet thënë edhe një gjë: përpiquni të rrethoheni me njerëz pozitivë që i shikojnë gjërat pozitivisht, nuk ankohen, përpiquni të shihni të mirën në gjithçka. Qëndroni larg njerëzve që janë gjithmonë të pakënaqur me gjithçka, gjithmonë ankohen. Nëse flisni për të mirën, ajo do të ketë një efekt pozitiv tek ju, por nëse dëgjoni dhe flisni për të keqen, ajo gjithashtu do të ketë një efekt tek ju, ju do të shikoni gjithçka përmes syve të tyre.

Çfarë na mëson I Plotfuqishmi në këtë sure?

Kur keni ndonjë problem, ose jeni të shqetësuar për disa probleme, mbani mend të gjitha gjërat e mira që keni pasur në të kaluarën, sa gjëra të mira Ju ka dhënë. Ne nuk duhet të ndalemi në gjërat negative që na kanë ndodhur, sepse ka pasur shumë gjëra të mira në jetën tonë.

Ndihmoni të dashurit tuaj, mendoni për dikë tjetër - kur mendojmë për dikë tjetër, merreni me problemet e njerëzve të tjerë, tonat nuk na duken më aq të rëndësishme. Kur mendojmë për të tjerët, kujdesemi për të tjerët dhe përfitojmë nga njerëzit e tjerë, ndiejmë kënaqësi të madhe, edhe kur lodhemi pasi i udhëzojmë

I Dërguari i Allahut (paqja dhe bekimi I Allahut qofshin mbi të) tha: "nëse Allahu udhëzon një person përmes jush, atëherë është më mirë për ju se kjo botë dhe gjithçka në të."

Një person punon gjithë jetën e tij në mënyrë që të fitojë një copë tokë dhe të ndërtojë një shtëpi mbi të. Edhe njerëzit më me ndikim në tokë nuk lejohen të zotërojnë të gjitha pasuritë e kësaj bote. Por edhe nëse do të kishin marrë të gjitha pasuritë e botës, ata nuk do të kishin shijuar të mirat e kësaj bote për një kohë të gjatë gjithsesi. I Plotfuqishmi i ka dhënë secilit prej nesh mundësinë, me shumë më pak përpjekje, të fitojë diçka që ka më shumë vlerë se e gjithë kjo botë dhe gjithçka në të. Pronari i këtyre përfitimeve, ndryshe nga pasuritë tokësore, do t'i përdorë ato përgjithmonë.

Sidoqoftë, shumë prej nesh janë të pakujdesshëm në marrjen e përfitimeve të përjetshme që Zoti na ka premtuar. Sa njerëz kanë nevojë për udhëzim sot, dhe ne kalojmë dhe nuk u kushtojmë vëmendje atyre. Për të mos përmendur ata që janë në mosbesim – a ka pak në mesin e të njohurve tanë që, megjithëse e konsiderojnë Veten Myslimanë, por nga Islami ata kanë vetëm emrat që prindërit e tyre i kanë emëruar. Sa njerëz përreth nesh nuk po kryejnë detyrat që i janë caktuar nga I Plotfuqishmi, të cilët udhëheqin një mënyrë jetese të papërshtatshme, bëjnë mëkate të mëdha dhe ne i kalojmë indiferentisht.

Edhe nëse do ta dinim se nuk do të merrnim një shpërblim për këtë, a nuk do të përpiqeshim të ndihmonim as një të huaj që hidhet në zjarr?! Dhe në të njëjtën kohë, ne shohim të dashurit tanë që nxitojnë në zjarr, shumë më të frikshëm se zjarri i kësaj bote dhe mbeten indiferentë. Çfarë është kjo veçse një shenjë e dobësisë së besimit tonë?

Hadithi i Të Dërguarit të Allahut (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) thotë: "Kushdo që bën thirrje për rrugën e drejtë do të marrë një shpërblim të ngjashëm me shpërblimet e atyre që e ndoqën, gjë që nuk do t'i zvogëlojë aspak shpërblimet e tyre (të veta)."Nëse do të merrnim një pjesë të vogël të shpërblimeve të premtuara nga I Plotfuqishmi në këtë botë, atëherë do të kishte shumë njerëz të gatshëm t'i thërrisnin njerëzit në rrugën e Allahut.

Por vetëm dëshira nuk mjafton për t'i thirrur njerëzit drejt së Vërtetës. Kushdo që thërret në rrugën e Allahut duhet të ketë cilësi të caktuara, përndryshe, në vend që të thërrasë, ai mund t'i largojë njerëzit nga Islami. Ne duhet të jemi të vetëdijshëm për cilësitë që një person që thërret në rrugën e Allahut duhet të zotërojë dhe të korrespondojë me këto cilësi.

Këtu do të flasim për katër cilësitë kryesore të një predikuesi. Kushdo që do të thërrasë një person në rrugën e Allahut duhet t'i kujtojë ata.

Dija është themeli mbi të cilin është ndërtuar feja jonë. Një person pa njohuri është si një i verbër. Si mund t'i udhëheqë një i verbër njerëzit në një rrugë të drejtë? Por ai që telefonon nuk është i mjaftueshëm për të pasur vetëm njohuri, ai duhet të jetë në gjendje ta përdorë këtë njohuri në mënyrë korrekte. Ai duhet të njohë njerëzit, të dijë nivelin e tyre të inteligjencës, duhet të jetë në gjendje të zgjedhë kohën dhe vendin e thirrjes, të dijë se për çfarë preferohet të flitet për momentin me atë që po telefonon. Hadithi thotë: "Bisedoni me njerëzit sipas nivelit të tyre të inteligjencës."Predikuesi duhet të njohë shoqërinë për të cilën ai është tërheqës. Ashtu siç është e pamundur të kërkosh një fillestar në çdo profesion të bëjë atë që bën një mjeshtër, do të jetë gjithashtu e gabuar të kërkosh nga një person i zhytur në mëkate përmbushjen e përsosur të të gjitha porosive të fesë. Necessaryshtë e nevojshme ta çoni atë në këtë gradualisht.

Alsoshtë gjithashtu e nevojshme të jeni në gjendje të zgjidhni kohën dhe vendin e duhur të thirrjes. Për pjesën më të madhe të jetës së tyre, njerëzit që janë larguar nga e vërteta janë në gjendje dehjeje. Unë nuk do të thotë dehje me alkool, edhe pse ka edhe të tilla, por dehje me pasionet e kësaj bote. Zemrat e njerëzve janë si pasqyra në të cilat pasqyrohet e vërteta. Nëse pasqyra është e mbuluar me pluhur, atëherë asgjë nuk reflektohet në të. Çdo mëkat i kryer lë një shenjë të zezë në zemër, dhe së shpejti zemra është e mbuluar plotësisht me këto gjurmë, dhe drita e së vërtetës nuk depërton në të. Por çdo person ka momente kur është afër kthjellimit. Kjo ndodh më së shumti kur një person kapërcehet nga fatkeqësia, veçanërisht kur dikush afër tij vdes ose ndihet i vetmuar. Në momente të tilla, një person i percepton predikimet dhe udhëzimet në një mënyrë krejtësisht të ndryshme, dhe nëse në një moment të tillë dikush rezulton të jetë pranë tij që do ta thërrasë atë në rrugën e Allahut, atëherë probabiliteti që ai të përgjigjet rritet shumë herë.

Një prirje e mirë dhe një mënyrë e drejtë e jetës. Sipas hadithit, karakteri i mirë është gjëja më domethënëse që do të vihet në peshore Në Ditën e Gjykimit. Edhe nëse një person ka njohuri, por nuk ka një prirje të mirë dhe nuk udhëheq një mënyrë jetese të drejtë, ai ka më shumë të ngjarë të largojë njerëzit nga e vërteta. Shumica e njerëzve e gjykojnë të vërtetën nga sjellja e njerëzve, jo nga ajo që thonë. Armiqtë E Islamit e dinë këtë shumë mirë dhe për këtë arsye shpenzojnë shuma të mëdha parash për të joshur Myslimanët nga rruga e vërtetë dhe për t'i ekspozuar ata ndaj përbindëshave të tjerë mizorë dhe gjakatarë. Siç tha njëri nga të drejtët: "nëse Myslimanët do të silleshin ashtu siç duhet të silleshin, atëherë të gjithë do të ishin konvertuar në Islam shumë kohë më parë."Prandaj, nëse duam që apeli ynë të japë fryte, është e nevojshme të rrënjosim tek vetja të gjitha ato cilësi të mira për të cilat Na thërret Islami.

Butësi. I Plotfuqishmi thotë në Kuran: "Shkoni te Faraoni së bashku, sepse ai ka shkelur kufijtë e asaj që është e lejueshme. Flisni me të butësisht, ndoshta ai do të dëgjojë ndërtimin ose do të ketë frikë." (Surah "Taha", vargu 44).

Ky urdhër iu drejtua Profetit Musa dhe vëllait Të tij Harunit (paqja qoftë mbi ta). Përkundër faktit se Faraoni ishte një nga njerëzit më të gabuar në historinë e njerëzimit, megjithatë, atij iu tha të fliste butë me të. Fjalimi i atij që bën thirrje për rrugën e Allahut duhet të jetë i butë dhe i sjellshëm. Nuk është e përshtatshme që ai të sillet në mënyrë të vrazhdë dhe të flasë me paturpësi dhe arrogancë. Një qëndrim i vrazhdë i largon njerëzit nga ne, dhe anasjelltas – një qëndrim i sjellshëm dhe butësia tërheqin njerëzit.

Kur'ani thotë: "me hirin e Allahut, ju ishit të butë ndaj tyre. Por nëse do të ishit të pasjellshëm dhe me zemër të fortë, ata me siguri do t'ju linin."Këto fjalë iu drejtuan Të Dërguarit të Allahut (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të). Nëse I Plotfuqishmi e thotë këtë për njerëzit më të mirë, atëherë çfarë mund të themi për njerëz si ne? Nëse ua shpjegojmë njerëzve butësisht dhe në mënyrë të kuptueshme të vërtetën, atëherë zemrat e tyre do të tërhiqen nga e vërteta.

Durimi është një nga cilësitë kryesore që duhet të zotërohet nga dikush që i thërret njerëzit në rrugën e Allahut. I Dërguari i Allahut (paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të) është më i miri i krijimeve të Zotit. Nuk kishte njeri si ai as në dije, as në elokuencë, as në temperament të mirë. Sidoqoftë, për trembëdhjetë vjet ai i thirri Mekasit në rrugën e Allahut, por vetëm një pjesë e vogël e tyre ia vunë veshin thirrjes dhe ai duhej të largohej nga vendlindja e tij. Ka kaluar më shumë se një vit që kur banorët e Mekës u Bënë Myslimanë. Duke lexuar biografinë e Të Dërguarit të Allahut (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të), shohim se sa vuajtje dhe vështirësi duhej të duronte gjatë rrugës. Pra, pse duhet të presim që duke bërë një apel vetëm një herë, ne mund t'i bëjmë njerëzit të na dëgjojnë.

Lajmëtarët dhe profetët (paqja qoftë mbi ta), gjatë gjithë historisë së njerëzimit, për vite apo edhe shekuj, si Profeti Nuh (paqja qoftë mbi të), i thirrën popujt e tyre në besim dhe duruan të gjitha vështirësitë me të cilat duhej të përballeshin. Sigurisht, ne nuk jemi në gjendje të durojmë atë që ata kanë duruar, por duhet të përpiqemi të jemi të paktën pak si ata. Në fund të fundit, ne vuajmë vështirësi dhe vështirësi që lidhen me marrjen e të mirave të kësaj bote. A nuk ia vlen gjetja e lumturisë së përjetshme nëse tregojmë pak durim?

Çdo Musliman ka përgjegjësi të sjellë të vërtetën. Secili prej nesh është i detyruar të udhëheqë thirrjen në rrethin e familjes, të afërmve dhe miqve të tij. Nëse nuk e bëjmë këtë, atëherë do të duhet të përgjigjemi Në Ditën e Gjykimit. Dikush mund të kundërshtojë se ai nuk ka elokuencë dhe njohuri të mjaftueshme, por a duhet shumë për ta çuar të paktën fëmijën e tij te një imam i drejtë për t'i mësuar bazat e fesë? Ose nuk mund të blejmë libra dhe audio-video me predikime dhe t'u japim fëmijëve tanë mundësinë të dëgjojnë predikime dhe leksione nga dijetarët e Islamit.

Allahu na ndihmoftë dhe lejo që secili prej nesh të thërrasë të paktën një person në një rrugë të drejtë. Amen për këtë!