Две великие милости Аллаха, которые Он дарует Своим творениям, но о которых многие даже не задумываются...

Two great mercies of Allah, which He bestows on His creations, but which many do not even think about... / Dy mëshira të Mëdha Të Allahut, Të cilat Ai ua dhuron krijimeve të tij, por që shumëkush as që i mendon...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Юнус ибн ‘Убайд рассказывал: “Однажды некто спросил Абу Тамима: «Как ты застал утро?»

Он ответил: «Я застал утро между двумя милостями, и не знаю какая из них лучше:

- наличие у меня грехов, которые покрыл Аллах, и никто не может меня ими очернить.

- любовь, которую Аллах вселил в сердца Его рабов, но дела мои не достигли такой заслуги»”. Ибн Аби ад-Дунья в “аш-Шукр” (40).

Мусульманину следует избегать хвастовства и аморального поведения. Одним из самых плохих поступков является обнародование мусульманами их аморальных действии и их удаленность от Аллаха. Примером может служить мусульманин который совершает грех который гневит Аллаха, Его Создателя, Господа и Хозяина, и Аллах, Милостивейший, и Прощающий, который если захочет, то может приказать земле поглотить его во время совершения греха и преступает священные границы Аллаха, скрывает его грех. Еще хуже, когда он гордится тем, что разозлил Аллаха, и распространяет новости об этом среди людей, раскрывая то, что Аллах скрыл от людей. Как может Аллах простить подобное? Так, Аллах может лишить человека покаяния.

Передано, что Салим ибн Абдуллах сказал: «Я слышал, что Абу Хурайра сказал: «Я слышал как Посланник Аллаха (Да благословит его Аллах и приветствует) сказал: «Все члены моей общины будут избавлены, за исключением заявляющих во всеуслышание, (примером чего могут служить) действия такого человека, который совершает что-нибудь ночью и Аллах покрывает его (грех), а наутро он сам говорит: “О такой-то, вчера я сделал то-то и то-то”, и (получается так, что) он проводит ночь под покровом своего Господа, а наутро сбрасывает покров Аллаха». (Бухари 5721, Муслим 2990).

Аль Хафиз ибн Хаджар сказал: «Относительно приказа покрывать или скрывать, хадис не отвечает требованиям Бухари. Это хадис от Ибн Умара, который приписывается пророку: «Избегайте тех непристойностей который запрещены Аллахом. Кто совершит их, путь покроет их покрытием Аллаха.» Хадис был передан аль Хакимом и также включен в аль Муватта, как мурсал сообщение Зейда ибн Аслама.

Ибн Баттал сказал: «Открыто выставлять на показ чьи то грехи, является не уважением к Аллаху и Его Посланнику, и праведным верующим, и подстрекательством. Покрытие греха является защитой от неуважения, потому что грех приносит унижение людям которые совершают его, если за него есть наказание хадд, или наказание тазир если нет хадда. Если это грех нарушающий права Аллаха, то Он Милостивейший и Его Милость превосходит Его Гнев. Поэтому, если он покрыл грех в этом мире, Он не выявит его в Следующем мире, но тот кто рассказывает об этом, тот теряет все.

Хадис открыто осуждает каждого кто рассказывает о своих грехах, и восхваляет тех кто скрывает грехи. То что скрыл Аллах, верующий тоже должен скрывать. Кто преднамеренно рассказывает о своих грехах, тот гневит своего Господа., Который не покроет его после. Кто преднамеренно скроет грех, из стыда пред Господом и пред людьми, того Аллах благословит покрыв его. (Фатх аль Бари, 10:487-488)

Аль Манави сказал: «Имеется ввиду, тот кто говорит открыто о своих грехах. Ибн Джамаа включил в эту тему, разглашение того, что происходит между мужем и женой. Это подтверждается известным сообщением которое предостерегает от этого: «Это является частью выставления на показ греха» - т.е. говорить открыто о них и распространять их - «действия такого человека, который совершает что-нибудь ночью и Аллах покрывает его (грех), а наутро он сам говорит: “О такой-то, вчера я сделал то-то и то-то”, и (получается так, что) он проводит ночь под покровом своего Господа, а наутро сбрасывает покров Аллаха» - рассказывая людям о его грехе. Это предательство покрытия Аллаха, которое было на нем, и провоцирует плохие желания у тех кто слышит о грехах.

Это два греха которые добавляются к тому греху, что он совершил, что делает его еще хуже. В дополнении к этому, он подталкивает других на совершение этого, и это четвертый грех который усугубляет проблему. На них нет греха, пока они не распространяются о своих грехах. Он осуждается в этом мире, вынесением наказания. Ведь из благословений и атрибутов Аллаха, то что Он выявляет то, что прекрасно, и покрывает то что плохо. Поэтому обнародование греха, является отрицание благословения и неуважение к покрытию Аллаха.

Ан-Навави сказал: Макрух для человека который совершил грех говорить о нем другим. Ему следует оставить это, и раскаяться и решить не совершать этого впредь. Если он расскажет об этом шейху или тому кто может научить его выходу из ситуации, и как сохранить себя от этого, или он может сделать дуа за него и т.д. то это хорошо. Но макрухом является для того, кому это не принесет пользы. Аль Газали сказал: « Разоблачение осуждается если это делается из гордости или ради смеха, но не тогда когда это делается ради получения фатва. Доводом для этого является случай о человеке который совершил прелюбодеяние с женой в рамазан, и он пришел к пророку, который не упрекал его за то, что он рассказал. (Файд аль Гадир, 5:11-12)

Это то что касается обнародования грехов. Но вы говорите, о том что рассказали о грехе с показухой и хвастовством, и это не просто вопрос прощения греха. Есть опасение, что в этом заложена ридда (отступничество) и выход из Ислама, потому что показуха и хвастовство грехом относится к тому, что человек делает дозволенным то, что запретил Аллах.

Шейх ибн Усеймин сказал: «Это третий вид аморального грешника, который говорит о зина для того чтобы выставиться на показ – и мы ищем убежища у Аллаха – и говорит людям, что он пошел в такую то страну. И совершил аморальные действия и зина с женщинами, и другие деяния которыми он хвастается. Этот человек должен покаяться. Если он покается, то хорошо, иначе его следует наказать, потому что человек хвастается зина, и это указывает на то, что он считает запрещенное Аллахом разрешенным, и кто считает зина разрешенным тот кяфир.

Есть грешники которые совершают это, и из-за которых мусульмане испытывают трудности и беды. Есть люди которые хвастаются этим. Они путешествуют по странам, которые хорошо известны своей аморальностью и развращенностью, например Бангкок и другие места, которые полны зина, гомосексуализмом, алкоголем и т.д., и затем они возвращаются назад к друзьям и хвастаются о том что они делали.

Такой человек должен покаяться, как я уже сказал. Если он покается, то хорошо, иначе его следует наказать, потому что человек хвастается зина, и это указывает на то, что он считает зина или другое запрещенное иджмой разрешенным, и кто считает это разрешенным тот кяфир.» (Шарх Риядус-салихин 1:116).

Выходом из вашей ситуации является искреннее покаяние Аллаху, и не совершать впредь грехи. Если вы совершите грех, то не распространяйтесь о том, что покрыл Аллах.

Аллаху известно лучше...

Two great mercies of Allah, which He bestows on His creations, but which many do not even think about...

Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides on the right path, no one can mislead him. And whoever He leaves behind, no one will guide him on a straight path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the servant of Allah and His Messenger. And then:

Yunus ibn ‘Ubaid told: "One day someone asked Abu Tamim, "How did you find the morning?"

He replied, "I found the morning between two mercies, and I do not know which one is better:

- I have sins that Allah has covered, and no one can blacken me with them.

"the love that Allah has instilled in the hearts of His slaves, but my deeds have not achieved such merit." Ibn Abi al-Dunya in Al-Shukr (40).

A Muslim should avoid boasting and immoral behavior. One of the worst acts is for Muslims to make public their immoral actions and their distance from Allah. An example is a Muslim who commits a sin that angers Allah, His Creator, Lord and Master, and Allah, the Most Merciful and Forgiving, who, if He wants, can order the earth to swallow him up while committing a sin and transgresses the sacred boundaries of Allah, conceals his sin. It is even worse when he is proud of having angered Allah and spreads the news about it among people, revealing what Allah has hidden from people. How can Allah forgive such a thing? Thus, Allah can deprive a person of repentance.

It is reported that Salim ibn Abdullah said: "I heard what Abu Hurayra said: "I heard the Messenger of Allah (Peace and blessings of Allah be upon him) said: "All members of my community will be spared, except for those who declare publicly (an example of which can be) the actions of such a person who does something at night and Allah covers him (sin), and in the morning he himself says: "Oh so-and-so, yesterday I did so-and-so"and (it turns out that) he spends the night under the cover of his Lord, and in the morning he throws off the cover of Allah." (Bukhari 5721, Muslim 2990).

Al Hafiz ibn Hajar said: "Regarding the order to cover or conceal, the hadith does not meet Bukhari's requirements. This is a hadith from Ibn Umar, which is attributed to the prophet: "Avoid those obscenities that are forbidden by Allah. Whoever commits them, the path will cover them with the covering of Allah." Hadith was narrated by al Hakim and also included in al Muwatta as mursal message of Zeid ibn Aslam.

Ibn Battal said: "Openly exposing someone's sins is not respect for Allah and His Messenger, and righteous believers, and incitement. Covering sin is a defense against disrespect, because sin brings humiliation to people who commit it if there is a hadd punishment for it, or a tasir punishment if there is no hadd. If it is a sin that violates the rights of Allah, then He is the Most Merciful and His Mercy surpasses His Anger. Therefore, if he has covered sin in this world, He will not reveal it in the Next world, but whoever tells about it loses everything.

The Hadith openly condemns anyone who talks about their sins, and praises those who hide their sins. What Allah has hidden, a believer must also hide. Whoever deliberately tells about his sins, he angers his Lord, who will not cover him after. Whoever intentionally hides a sin out of shame before the Lord and before people, Allah will bless him by covering it. (Fatah al-Bari, 10:487-488)

Al Manawi said, "It means someone who speaks openly about his sins. Ibn Jamaa included in this topic, the disclosure of what is happening between husband and wife. This is confirmed by a well-known message that warns against this: "This is part of exposing sin" - i.e. to speak openly about them and spread them is "the actions of such a person who does something at night and Allah covers him (sin), and in the morning he himself says: "Oh so-and-so, yesterday I did so-and-so," and (it turns out that) he conducts the night is under the cover of his Lord, and in the morning he throws off the veil of Allah" - telling people about his sin. This is a betrayal of the covering of Allah that was on him, and provokes bad desires in those who hear about sins.

These are two sins that are added to the sin that he committed, which makes it even worse. In addition to this, he pushes others to commit it, and this is the fourth sin that exacerbates the problem. There is no sin against them as long as they do not spread their sins. He is condemned in this world by the imposition of punishment. Indeed, of the blessings and attributes of Allah, it is that He reveals what is beautiful and covers what is bad. Therefore, making sin public is a denial of the blessing and disrespect for the covering of Allah.

An-Nawawi said: Makrukh is for a person who has committed a sin to talk about it to others. He should leave it, and repent and decide not to do it again. If he tells the sheikh about it or someone who can teach him how to get out of the situation, and how to save himself from it, or he can do dua for him, etc. then that's good. But makrukh is for someone who will not benefit from it. Al Ghazali said: "Exposure is condemned if it is done out of pride or for the sake of laughter, but not when it is done for the sake of getting a fatwa. The reason for this is the case of a man who committed adultery with his wife in Ramadan, and he came to the prophet, who did not reproach him for what he told. (Faid al Ghadir, 5:11-12)

This is what concerns the disclosure of sins. But you are talking about what you have told about sin with ostentation and bragging, and this is not just a matter of forgiveness of sin. There is a fear that ridda (apostasy) and withdrawal from Islam are inherent in this, because ostentation and boasting of sin refers to the fact that a person does what Allah has forbidden.

Sheikh ibn Uthaimin said: "This is the third kind of immoral sinner who talks about Zina in order to put himself on display – and we seek refuge with Allah – and tells people that he went to such and such a country. And he committed immoral acts and Zina with women, and other acts that he brags about. This person must repent. If he repents, then it is good, otherwise he should be punished, because a person brags about zina, and this indicates that he considers what is forbidden by Allah to be allowed, and whoever considers zina to be allowed is a kafir.

There are sinners who do this, and because of whom Muslims are experiencing difficulties and troubles. There are people who brag about it. They travel to countries that are well known for their immorality and depravity, such as Bangkok and other places that are full of zine, homosexuality, alcohol, etc., and then they go back to their friends and brag about what they did.

Such a person should repent, as I have already said. If he repents, then it is good, otherwise he should be punished, because a person brags about zina, and this indicates that he considers zina or other forbidden things permitted by ijma, and whoever considers it permitted is kafir." (Sharkh Riyadus-salihin 1:116).

The way out of your situation is sincere repentance to Allah, and not to commit further sins. If you commit a sin, then do not spread about what Allah has covered.

Allah knows better...

Dy mëshira të Mëdha Të Allahut, Të cilat Ai ua dhuron krijimeve të tij, por që shumëkush as që i mendon...

Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon në rrugën e drejtë, askush nuk mund ta mashtrojë atë. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në një rrugë të drejtë. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është shërbëtor i Allahut dhe I Të Dërguarit të tij. Dhe pastaj:

Yunus ibn 'Ubaid i tha:" një ditë dikush e pyeti Ebu Tamimin: "si e gjete mëngjesin?"

Ai u përgjigj: "e gjeta mëngjesin mes dy mëshirave dhe nuk e di se cili është më i mirë:

- Unë kam mëkate që Allahu i ka mbuluar, dhe askush nuk mund të më nxijë me to.

"dashuria që Allahu ka futur në zemrat e robërve të tij, por veprat e mia nuk kanë arritur një meritë të tillë."Ibn Abi al-Dunya në Al-Shukr (40).

Një Musliman duhet të shmangë mburrjen dhe sjelljen imorale. Një nga veprimet më të këqija është Që Myslimanët të bëjnë publike veprimet e tyre imorale dhe distancën e tyre nga Allahu. Një shembull është Një Musliman që kryen një mëkat që zemëron Allahun, Krijuesin, Zotin dhe Zotërinë e tij, Dhe Allahun, Më Të Mëshirshmin dhe Falësin, i cili, nëse dëshiron, mund të urdhërojë tokën ta gëlltisë atë ndërsa kryen një mëkat dhe shkel kufijtë e shenjtë Të Allahut, fsheh mëkatin e tij. Evenshtë edhe më keq kur ai është krenar që ka zemëruar Allahun dhe përhap lajmin për këtë mes njerëzve, duke zbuluar atë që Allahu u ka fshehur njerëzve. Si Mund Ta falë Allahu Një gjë të tillë? Kështu, Allahu mund ta privojë një person nga pendimi.

Raportohet Se Salim ibn Abdullah ka thënë: "kam dëgjuar atë Që Ka Thënë Ebu Hurayra: "kam dëgjuar Të Dërguarin E Allahut (Paqja Dhe bekimet E Allahut qofshin mbi të) ka thënë: "Të gjithë anëtarët e komunitetit tim do të kursehen, përveç atyre që deklarojnë publikisht (një shembull i së cilës është) veprimet e një personi të tillë që bën diçka natën Dhe Allahu e mbulon atë (mëkatin), dhe në mëngjes ai vetë thotë: "Oh kështu-dhe-kështu, dje bëra kështu-dhe-kështu"dhe (rezulton se) ai e kalon natën nën mbulesën e Zotit të mëngjesin e hedh nga mbulesa e allahut."(Bukhari 5721, Muslim 2990).

Al Hafiz ibn Haxheri ka thënë: "Sa i përket urdhrit për të mbuluar ose fshehur, hadithi nuk i plotëson kërkesat E Bukharit. Ky është një hadith nga Ibn Umeri, i cili i atribuohet profetit: "Shmangni ato sharje që janë të ndaluara nga Allahu. Kush i kryen, rrugën do ta mbulojë me mbulesën e Allahut."Hadithi u tregua nga al Hakim dhe gjithashtu u përfshi në al Muwatta si mesazh mursal i Zeid ibn Aslam.

Ibn Battal ka thënë: "ekspozimi I hapur i mëkateve të dikujt nuk është respekt për Allahun dhe Të Dërguarin e tij, dhe besimtarët e drejtë, dhe nxitje. Mbulimi i mëkatit është një mbrojtje kundër mosrespektimit, sepse mëkati sjell poshtërim për njerëzit që e kryejnë atë nëse ka një dënim hadd për të, ose një dënim tasir nëse nuk ka hadd. Nëse është mëkat që shkel të drejtat e Allahut, Atëherë ai është Më I Mëshirshmi dhe Mëshira e tij e tejkalon Zemërimin e tij. Prandaj, nëse ai ka mbuluar mëkatin në këtë botë, ai nuk do ta zbulojë atë në botën tjetër, por kushdo që tregon për të humbet gjithçka.

Hadithi dënon hapur këdo që flet për mëkatet e tyre, dhe lavdëron ata që fshehin mëkatet e tyre. Atë Që E ka fshehur Allahu, duhet ta fshehë edhe një besimtar. Kush tregon qëllimisht për mëkatet e tij, ai zemëron Zotin e tij, i cili nuk do ta mbulojë më pas. Kush fsheh qëllimisht një mëkat nga turpi para Zotit dhe para njerëzve, Allahu do ta bekojë atë duke e mbuluar atë. (Fatah al-Bari, 10: 487-488)

Al Manawi tha, " do të thotë dikush që flet hapur për mëkatet e tij. Ibn Jamaa përfshirë në këtë temë, zbulimin e asaj që po ndodh midis burrit dhe gruas. Kjo konfirmohet nga një mesazh i njohur që paralajmëron kundër kësaj: "Kjo është pjesë e ekspozimit të mëkatit" - d. m. th. të flasësh hapur për to dhe t'i përhapësh ato është "veprimet e një personi të tillë që bën diçka natën Dhe Allahu e mbulon atë (mëkatin), dhe në mëngjes ai vetë thotë: "Oh kështu-dhe-kështu, dje bëra kështu-dhe-kështu," dhe (rezulton se) ai drejton natën është nën mbulesën e Zotit të tij, dhe në mëngjes ai hedh velin e Allahut" - duke u thënë njerëzve për mëkatin e tij. Kjo është një tradhti ndaj mbulimit të Allahut që ishte mbi të, dhe provokon dëshira të këqija tek ata që dëgjojnë për mëkatet.

Këto janë dy mëkate që i shtohen mëkatit që ai kreu, gjë që e bën atë edhe më keq. Përveç kësaj, ai i shtyn të tjerët ta kryejnë atë, dhe ky është mëkati i katërt që përkeqëson problemin. Nuk ka mëkat kundër tyre për sa kohë që ata nuk i përhapin mëkatet e tyre. Ai dënohet në këtë botë me shqiptimin e dënimit. Në të vërtetë, nga bekimet dhe atributet e Allahut, është Se ai zbulon atë që është e bukur dhe mbulon atë që është e keqe. Prandaj, bërja publike e mëkatit është mohim i bekimit dhe mosrespektim i mbulimit të Allahut.

An-Nawawi tha: Makrukh është për një person që ka kryer një mëkat të flasë për të me të tjerët. Ai duhet ta lërë atë, dhe të pendohet dhe të vendosë të mos e bëjë përsëri. Nëse ai i tregon sheikut për këtë ose dikujt që mund ta mësojë atë se si të dalë nga situata, dhe si të shpëtojë veten prej saj, ose ai mund të bëjë dua për të, etj. atëherë kjo është mirë. Por makrukh është për dikë që nuk do të përfitojë prej tij. Al Ghazali tha: "Ekspozimi dënohet nëse bëhet nga krenaria ose për hir të qeshjes, por jo kur bëhet për hir të marrjes së një fatve. Arsyeja për këtë është rasti i një burri që kreu tradhti bashkëshortore me gruan e tij në Ramazan, dhe ai erdhi te profeti, i cili nuk e qortoi atë për atë që tha. (Faid al Ghadir, 5: 11-12)

Kjo është ajo që ka të bëjë me zbulimin e mëkateve. Por ju po flisni për atë që keni thënë për mëkatin me shfaqje dhe mburrje, dhe kjo nuk është vetëm çështje faljeje e mëkatit. Ekziston frika se ridda (apostazia) dhe tërheqja nga Islami janë të natyrshme në këtë, sepse shfaqja dhe mburrja e mëkatit i referohet faktit se një person bën atë që Allahu e ka ndaluar.

Shejh ibn Uthaimin ka thënë: "Ky është lloji i tretë i mëkatarit imoral që flet Për Zinën në mënyrë që ta ekspozojë veten – dhe ne kërkojmë strehim te Allahu – dhe u thotë njerëzve se ai shkoi në një vend të tillë. Dhe ai kreu veprime imorale dhe Zina me gratë, dhe veprime të tjera për të cilat mburret. Ky person duhet të pendohet. Nëse pendohet, atëherë është mirë, përndryshe ai duhet të ndëshkohet, sepse një person mburret me zinën, dhe kjo tregon se ai konsideron atë që është e ndaluar nga Allahu të lejohet, dhe kushdo që e konsideron zinën të lejohet është një kafir.

Ka mëkatarë që e bëjnë këtë, dhe për shkak të Të cilëve Muslimanët po përjetojnë vështirësi dhe telashe. Ka njerëz që mburren me të. Ata udhëtojnë në vende që janë të njohura për imoralitetin dhe shthurjen e tyre, të tilla si Bangkok dhe vende të tjera që janë plot zine, homoseksualitet, alkool, etj., dhe pastaj ata kthehen te miqtë e tyre dhe mburren për atë që bënë.

Një person i tillë duhet të pendohet, siç e kam thënë tashmë. Nëse pendohet, atëherë është mirë, përndryshe ai duhet të dënohet, sepse një person mburret me zinën, dhe kjo tregon se ai e konsideron zinën ose gjëra të tjera të ndaluara të lejuara nga ijma, dhe kushdo që e konsideron të lejuar është kafir."(Sharkh Riyadus-salihin 1: 116).

Rruga për të dalë nga situata juaj është pendimi i sinqertë Ndaj Allahut dhe mos kryerja e mëkateve të mëtejshme. Nëse bën mëkat, atëherë mos u përhap për atë Që Ka mbuluar Allahu.

Allahu e di më mirë...