Дурной конец: трагедия души, потерявшей веру...

A bad ending: the tragedy of a soul that has lost faith... / Kötü son: inancını yitirmiş bir ruhun trajedisi... / Një fund i keq: tragjedia e një shpirti që ka humbur besimin...

Ислам учит нас быть бдительными не только в наших внешних деяниях, но и в том, что касается состояния нашего сердца. Мусульманин должен осознавать, что даже самые благие внешние поступки могут оказаться бесполезными, если его намерения искажены или его вера ослаблена. В этой статье мы рассмотрим историю, которая служит тревожным напоминанием о важности искренности в вере, контроля над своими желаниями и постоянного стремления к покаянию...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Знайте, что дурной конец, да убережёт нас Аллах от него, никогда не постигал того, чьи внешние деяния были благими, а сердце – праведным. Такого раньше никто не слышал, и не было известно о таком никогда, хвала Аллаху. Это — общее правило, укоренённое в религии: если человек проводит свою жизнь в благом, с искренним сердцем, его конец, по воле Аллаха, будет соответствующим. Однако, воистину, дурной конец случался именно с теми, у кого было испорченное вероубеждение, или кто упорно предавался тяжким грехам и пагубным деяниям. И может быть так, что подобное возобладает над человеком, и смерть настигнет его прежде, чем он успеет покаяться, обрушится на него до возвращения к Аллаху, и схватит его прежде, чем он исправит своё намерение. И тогда шайтан поражает его в этом потрясении и похищает его в этом смятении. «Воистину, деяния оцениваются по их завершению». (Хадис от Бухари).

Эта Истина — не просто слова. Это духовный закон, отражённый во многих примерах жизни, хадисах и Коране. Каков ты в момент своей последней искренней минуты — таков и твой исход. И если в сердце была слабость, если таился яд, если ты позволял греху прижиться — он может выстрелить в самый страшный момент: в миг смерти. Дурной конец (араб. سوء الخاتمة — су' аль-хатима) — это когда человек умирает в состоянии, которое ведёт к гневу Аллаха: например, в состоянии неверия, лицемерия, большой греховности или на пути нововведений, отклоняющих от сунны Пророка ﷺ. Это может произойти: при неисправленном убеждении (’акыда), при отсутствии покаяния перед смертью, при упорстве в грехах, когда смерть настигает внезапно, и человек не успевает покаяться. Это особенно страшно, потому что человек может внешне быть религиозным, но если в его сердце нет искренности, или он изнутри тлеет от страстей и сомнений — то в момент смерти эти страсти могут возобладать. Шайтан не упустит шанса, чтобы поразить такого человека в момент смятения.

Исламское учение подчёркивает, что дурной конец (су’ аль-хаатима) — это одна из величайших бедствий, которые могут постигнуть человека. Это состояние, когда человек умирает, находясь в грехе или на пути, противоречащем истине. Подобный исход может случиться с теми, кто допустил серьёзные ошибки в своей жизни, будь то отклонение от веры, упорное следование запретному или отказ от покаяния до самой смерти. Таким образом, каждый из нас должен постоянно задумываться о своих действиях и намерениях, чтобы избежать печального финала.

История человека, который потерял всё

«Поучительная и шокирующая история. Сообщается, что в Египте жил человек, постоянно пребывавший в мечети, произнося азан и совершая в ней молитвы. От него исходили благородство покорности Аллаху и свет поклонения. Однажды, как обычно, он поднялся на минарет, чтобы произнести азан. Под минаретом находился дом одного христианина. Мужчина взглянул туда и увидел дочь хозяина дома, которая очаровала его. Он оставил азан, спустился и вошёл в дом. Она спросила его: «В чём дело? Чего ты хочешь?» Он ответил: «Я хочу тебя». Она сказала: «Почему?» Он ответил: «Ты завладела моим разумом и пленила моё сердце». Она сказала: «Я не соглашусь на что-либо предосудительное». Он сказал: «Тогда я женюсь на тебе!» Она сказала: «Но ты – мусульманин, а я – христианка, и мой отец не выдаст меня за тебя». Он сказал: «Тогда я приму христианство!» Она сказала: «Если ты сделаешь это, я соглашусь». Тогда он принял христианство, чтобы жениться на ней, и остался в их доме. И вот, в тот же день он поднялся на крышу дома и упал оттуда, разбившись насмерть. Таким образом, он и её не добился, и религию свою утратил. Ищем защиты у Аллаха от подобного исхода!»

Приведённая история – это суровое напоминание о том, как легко человек может лишиться милости Аллаха, поддавшись страстям и шайтанским наущениям. Внешняя набожность, поклонение и даже признание среди людей как праведника – не гарантия спасения, если сердце слабо и подвержено сомнениям. Эта история о человеке, жившем в Египте, является ярким примером того, как слабость духа и неправильные намерения могут привести к катастрофическим последствиям. 

Страсть может ослепить даже религиозного человека. Даже тот, кто проводит дни в мечети, может быть поражён, если не укрепляет сердце через покаяние, искренность и страх перед Аллахом. Шайтан целится в сердце. Он не заботится о твоих молитвах, если видит, что ты зависим от чего-то в сердце. Он терпеливо ждёт, чтобы поразить в слабый момент. Иман — самое ценное, что у нас есть. И если человек разменяет его на страсти, то Аллах может забрать его, когда он меньше всего этого ожидает. Умереть внезапно — страшно. Особенно, если сердце не в порядке. Потому Пророк ﷺ часто делал ду'а: «О Аллах, защити меня от внезапной смерти». Не обманывайтесь своей внешней религиозностью. Пророк ﷺ сказал: «Воистину, дела оцениваются по завершению». (Бухари, Муслим). Не важно, кем ты был в середине пути — важно, чем ты завершишь. И самое важное: «О Аллах, сделай лучшими наши последние деяния, и сделай самый лучший наш день — это день нашей встречи с Тобой!»

Человек, о котором идёт речь, казался образцом благочестия. Он был постоянным посетителем мечети, произносил азан и совершал молитвы. Его внешние дела свидетельствовали о его преданности Аллаху. Однако, как показывает история, его внутреннее состояние было далеко от совершенства. Однажды, поднимаясь на минарет для произнесения азана, он увидел девушку-христианку. Вместо того чтобы обратиться к Аллаху за помощью в преодолении этого искушения, он позволил своим чувственным желаниям взять верх. Его разум затуманился, а сердце оказалось слабым перед соблазном. Человек, забывший об Аллахе, быстро оказался готовым отказаться от своей религии ради удовлетворения временного желания. Он принял христианство, чтобы жениться на девушке, которая завладела его мыслями. Этот шаг стал для него началом конца. Судьба распорядилась так, что он упал с крыши дома и погиб в тот же день. Таким образом, он не получил ни того, чего желал (женитьбы), ни своей прежней веры. Его душа отправилась к Аллаху в состоянии неверия, и он лишился вечного блаженства в Раю.

Глубокий смысл этой трагедии: где был его изъян

Рассказанное – огромное предостережение для всех, кто думает, что внешние обряды — гарантия спасения. Человек может быть в мечети, звать к молитве, читать Коран, но если его сердце не охраняется и он не борется с соблазнами, если любовь к Аллаху не главенствует в душе, то в момент испытания он может пасть. Этот человек пожертвовал верой ради страсти, ради женщины. Он предал Единого Аллаха ради мимолётной красоты. В этот момент шайтан, к которому он сам приблизился, похитил его душу — в миг смятения, в миг ослушания, в миг отступления.

Даже если человек внешне благонравный, его внутреннее состояние может быть разложено. Раб Аллаха обязан не только совершать деяния, но и очищать сердце, укреплять свою веру, защищать её от страстей, от сомнений, от любви к дунье. Кто-то может прожить 40 лет в исламе, а умереть в куфре, если его сердце не искренне. И наоборот — кто-то может в последний день своей жизни покаяться, и Аллах простит ему всё. Пророк ﷺ сказал: «Поистине, любой из вас может совершать дела обитателей рая до тех пор, пока не окажется от рая на расстоянии всего лишь одного локтя, после чего сбудется написанное ему на роду, и он станет совершать дела обитателей огня и войдёт в огонь. И, поистине, любой из вас может совершать дела обитателей огня до тех пор, пока не окажется от огня на расстоянии всего лишь одного локтя, после чего сбудется написанное ему на роду, и он станет совершать дела обитателей рая и попадёт в Рай». (Этот хадис передали аль-Бухари 3208, Муслим 2643).

Шайтан может ждать десятилетиями, пока ты не оступишься один раз — и ударит в этот момент, особенно если ты сам открыл двери соблазну, желаниям, небрежности, страсти к женщине или миру сему. О, мусульмане! Давайте не будем обольщаться внешностью, стажем в религии, своей родословной или положением среди людей. Истинная безопасность — в сохранении веры до последнего дыхания, и каждый из нас — между двумя пальцами Милостивого, Который переворачивает сердца. О, Аллах, не отклоняй наши сердца после того, как Ты наставил нас!

Эта история — мощное напоминание о том, как быстро человек может потерять всё, если позволит своим страстям взять верх над разумом и верой. Это не просто рассказ о падении одного человека. Это зеркало для каждого из нас. Кто знает, как поведёт себя его сердце в момент испытания? Этот случай — не просто повествование о трагической судьбе одного человека. Он служит назиданием для всех мусульман. Мы должны постоянно проверять свои намерения, укреплять свою веру и бороться с соблазнами этого мира. Помните, что Аллах — наш лучший помощник и защитник. Обратитесь к Нему с мольбой: «О Аллах, убереги нас от дурного конца и помоги нам встретить смерть в состоянии веры!»

Пусть Аллах защитит нас от путей, ведущих к гибели, и направит нас на прямой путь. Укрепит наши сердца на истине и дарует нам благой конец. Аминь!

A bad ending: the tragedy of a soul that has lost faith...

Islam teaches us to be vigilant not only in our outward actions but also in the state of our hearts. A Muslim must realize that even the most virtuous external deeds can become worthless if their intentions are corrupted or their faith is weakened. In this article, we will explore a story that serves as a sobering reminder of the importance of sincerity in faith, control over our desires, and constant striving for repentance...

Praise be to Allah, Whom we praise, and from Whom we seek help and forgiveness. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and our wrongful deeds. Whoever Allah guides, no one can mislead, and whoever He leaves astray, no one can guide. We bear witness that there is no deity worthy of worship except Allah alone, and we bear witness that Muhammad is His servant and Messenger.

Know that a bad ending, may Allah protect us from it, never befalls someone whose outward deeds are righteous and whose heart is pure. Such a thing has never been heard of before, and it never will be, praise be to Allah. This is a fundamental principle rooted in the religion: if a person spends their life doing good with a sincere heart, their end, by Allah's will, will match their deeds. However, a bad ending has always happened to those with corrupted beliefs or who persistently indulge in grave sins and destructive actions. It may happen that such a condition overpowers a person, and death overtakes them before they have a chance to repent, striking them down before they correct their intention. And then Satan strikes them in that moment of confusion and seizes their soul. "Indeed, deeds are judged by their final outcome." (Hadith from Bukhari).

This Truth is not just words; it is a spiritual law reflected in many examples, hadiths, and the Quran. What you are in your last sincere moment—that is what determines your fate. If there was weakness in the heart, if poison lurked within, or if you allowed sin to take root—it may explode at the worst possible moment: the moment of death. A bad ending (Arabic: سوء الخاتمة - su’ al-khatima) is when a person dies in a state that incurs Allah’s wrath: for example, in disbelief, hypocrisy, major sinfulness, or on the path of innovations deviating from the Sunnah of the Prophet ﷺ. This can occur due to uncorrected belief ('aqida), lack of repentance before death, or persistence in sins, when death comes suddenly and the person does not have time to repent. This is especially terrifying because a person may outwardly appear religious, but if their heart lacks sincerity, or if it is burning with passions and doubts—those passions can prevail at the moment of death. Satan will not miss the chance to strike such a person in their moment of confusion.

Islamic teachings emphasize that a bad ending (su’ al-hatima) is one of the greatest calamities that can befall a person. It is the state when a person dies while in sin or on a path contrary to truth. Such an outcome can happen to those who make serious mistakes in their lives, whether through deviation from faith, persistent engagement in forbidden acts, or refusal to repent until death. Thus, each of us must constantly reflect on our actions and intentions to avoid a tragic end.

The Story of the Man Who Lost Everything

"A shocking and instructive story. It is reported that in Egypt, there lived a man who was constantly in the mosque, calling the adhan and performing prayers. From him emanated the nobility of submission to Allah and the light of worship. One day, as usual, he ascended the minaret to call the adhan. Below the minaret was the house of a Christian man. The man looked down and saw the daughter of the homeowner, who captivated him. He abandoned the adhan, descended, and entered the house. She asked him, 'What is the matter? What do you want?' He replied, 'I want you.' She said, 'Why?' He answered, 'You have taken over my mind and captured my heart.' She said, 'I will not agree to anything improper.' He said, 'Then I will marry you!' She said, 'But you are a Muslim, and I am a Christian, and my father will not give me to you.' He said, 'Then I will convert to Christianity!' She said, 'If you do that, I will agree.' So he converted to Christianity to marry her and stayed in their house. That same day, he climbed onto the roof of the house and fell off, breaking his neck and dying. Thus, he neither obtained her nor retained his religion. We seek refuge in Allah from such an end!"

This story is a stern reminder of how easily a person can lose Allah’s mercy by succumbing to passions and Satanic whispers. Outward piety, worship, and even recognition among people as a righteous person are no guarantee of salvation if the heart is weak and prone to doubts. Passion can blind even a religious person. Even someone who spends their days in the mosque can be struck down if they do not fortify their heart through repentance, sincerity, and fear of Allah. Satan aims at the heart. He does not care about your prayers if he sees that you are enslaved to something in your heart. He patiently waits to strike at a weak moment. Faith (iman) is the most precious thing we possess. If a person trades it for passions, Allah can take it away when they least expect it. Dying suddenly is frightening, especially if the heart is not in order. Hence, the Prophet ﷺ often made the supplication: "O Allah, protect me from sudden death." Do not be deceived by your outward religiosity. The Prophet ﷺ said: "Indeed, deeds are judged by their final outcome." (Bukhari, Muslim). It doesn’t matter who you were in the middle of the journey—what matters is how you end. And most importantly: "O Allah, make our last deeds the best of our deeds, and make our best day the day we meet You!"

The man in question seemed to be a model of piety. He was a regular visitor to the mosque, called the adhan, and performed prayers. His outward actions testified to his devotion to Allah. However, as the story shows, his internal state was far from perfect. One day, while ascending the minaret to call the adhan, he saw a Christian girl. Instead of turning to Allah for help in overcoming this temptation, he allowed his carnal desires to take over. His mind clouded, and his heart proved weak against the allure. The man, forgetting Allah, quickly became ready to abandon his religion for the satisfaction of a fleeting desire. He converted to Christianity to marry the girl who had captured his thoughts. This step marked the beginning of his end. Fate decreed that he fell from the roof of the house and died the same day. Thus, he gained neither what he desired (marriage) nor his former faith. His soul went to Allah in a state of disbelief, and he lost eternal bliss in Paradise.

The profound meaning of this tragedy: where was his flaw?

The recounted story is a great warning for all those who think that outward rituals are a guarantee of salvation. A person may be in the mosque, calling others to prayer, reciting the Quran, but if their heart is not guarded and they do not struggle against temptations, if love for Allah does not reign supreme in their soul, they may fall in the moment of trial. This man sacrificed his faith for passion, for a woman. He betrayed the One Allah for fleeting beauty. In that moment, Satan, whom he himself had drawn near, stole his soul—in the moment of confusion, disobedience, and retreat.

Even if a person appears outwardly pious, their inner state may be corrupted. A servant of Allah is obligated not only to perform deeds but also to purify their heart, strengthen their faith, and protect it from passions, doubts, and love for this world. Someone may live 40 years in Islam and die in disbelief if their heart is not sincere. Conversely, someone may repent on the last day of their life, and Allah will forgive them everything. The Prophet ﷺ said: "Indeed, any one of you may perform the deeds of the people of Paradise until there remains only a cubit between him and Paradise, when what is written for him overtakes him, and he begins to perform the deeds of the people of Hellfire and enters it. And indeed, any one of you may perform the deeds of the people of Hellfire until there remains only a cubit between him and Hellfire, when what is written for him overtakes him, and he begins to perform the deeds of the people of Paradise and enters Paradise." (This hadith is narrated by al-Bukhari 3208, Muslim 2643).

Satan may wait for decades until you stumble once—and then he strikes, especially if you yourself have opened the doors to temptation, desires, negligence, lust for women, or worldly pleasures. O Muslims! Let us not be deceived by appearances, years in religion, lineage, or status among people. True security lies in preserving faith until the last breath, and each of us is between two fingers of the Most Merciful, Who turns hearts. O Allah, do not let our hearts deviate after You have guided us!

This story is a powerful reminder of how quickly a person can lose everything if they allow their passions to overcome reason and faith. It is not just the story of one person’s downfall. It is a mirror for each of us. Who knows how our hearts will behave in the moment of trial? This incident is not just a narrative of one person’s tragic fate. It serves as a lesson for all Muslims. We must constantly examine our intentions, strengthen our faith, and struggle against the temptations of this world. Remember that Allah is our best helper and protector. Turn to Him in supplication: "O Allah, protect us from a bad ending and grant us death in a state of faith!"

May Allah protect us from paths leading to ruin and guide us to the straight path. May He strengthen our hearts on the truth and grant us a good ending. Ameen!

Kötü son: inancını yitirmiş bir ruhun trajedisi...

İslam bize yalnızca dışsal eylemlerimizde değil, aynı zamanda kalbimizin durumunda da tetikte olmayı öğretir. Bir Müslüman, niyetleri bozulmuşsa veya imanı zayıflamışsa, en erdemli dışsal davranışların bile boşa gidebileceğini fark etmelidir. Bu makalede, samimiyetin önemi, arzularımız üzerindeki kontrol ve sürekli tövbe etme konusunda bir hatırlatıcı olan bir hikayeyi ele alacağız...

Hamd, bizden yardım ve affetmesini dilediğimiz ve kötülüklerden korunmak için sığındığımız Allah’a mahsustur. Kimi Allah doğru yola iletirse o kimseyi hiçbir güç şaşırtamaz, kimi de terk ederse, onu hiç kimse doğru yola getiremez. Tek ilah olarak Allah’tan başka hiçbir ilaha tapılmadığına ve Muhammed’in Allah’ın kulu ve elçisi olduğuna şahitlik ederiz.

Şunu bilin ki kötü bir son, Allah bizi koruyor, böyle bir şey, dışsal işleri iyi olan ve kalbi temiz olan birine hiç uğramamıştır. Böyle bir şey daha önce duyulmamıştı, öyleyse bunu asla duymayacaklarıza hamd olsun. Bu, dinin temel prensiplerinden biridir: Eğer bir insan hayatı boyunca içtenlikle iyi işler yaparsa, sonu –Allah’ın izniyle– bu işlere uygun olacaktır. Ancak kötü bir son, bozulmuş inanca sahip olanlar ya da ağır günahlara ve yıkıcı fiillere devam edenlerle olmuştur. Bazen bu durum kişiyi ele geçirir ve ölüm, tövbe etme şansı bulamadan gelir, niyetini düzeltmeden önce onu vurur. Ve sonra şeytan, onu o karışıklık anında vurur ve ruhunu kapar. “Gerçekten, ameller sonlarına göre değerlendirilir.” (Buhari’dan hadis).

Bu Gerçek sadece sözler değildir; bu, birçok örnek, hadis ve Kuran’da yansıtılan bir manevi yasadır. Son içten anınızda neyseniz, bu sizin kaderinizi belirler. Eğer kalpte bir zayıflık varsa, eğer içinde zehir saklıysa ya da günahın kökleşmesine izin verdiyseniz—bu en kötü anda patlayabilir: ölüm anında. Kötü bir son (Arapça: سوء الخاتمة - su' al-hatime), bir kişinin Allah’ın gazabına neden olan bir durumda ölmesidir: Örneğin, inkarcılıkta, münafıklıkta, büyük günahlarda ya da Peygamber Efendimiz ﷺ'nin sünnetinden sapmaya neden olan yenilikçilikte. Bu, düzeltilmemiş inanç (‘akide) nedeniyle, tövbe edilmeden önce ölümle, ısrarlı günahlar yüzünden ve ölüm ani geldiğinde, kişi tövbe etme fırsatı bulamadan ortaya çıkabilir. Bu özellikle korkutucudur çünkü bir kişi dışarıdan dindar görünebilir, ancak kalbinde samimiyet yoksa veya tutkularla yanıyorsa ve şüphelerle doluysa—bu tutkular ölüm anında galip gelebilir. Şeytan, bu kargaşa anında böyle bir kişiyi vurmak için fırsatı kaçırmaz.

İslami öğretiler, kötü bir sonun (su’ al-hatime) bir insana uğrayabilecek en büyük felaketlerden biri olduğunu vurgular. Bu, bir kişinin günah içinde veya gerçeğe aykırı bir yolda ölmesi halidir. Benzer bir sonuç, hayatlarında ciddi hatalar yapanlara, imandan sapma, yasaklara devam etme veya ölümüne kadar tövbe etmeme durumuna uğrayabilir. Dolayısıyla hepimiz, trajik bir sonu önlemek için eylemlerimizi ve niyetlerimizi sürekli olarak değerlendirmeliyiz.

Her Şeyi Kaybeden Adamın Hikayesi

"Şok edici ve öğretici bir hikaye. Mısır'da, sürekli camide bulunan, ezan okuyan ve namaz kılan bir adam yaşadığı bildirilmiştir. Onun Allah'a teslimiyetinin soyluluğu ve ibadetin ışığı yayılıyordu. Bir gün, her zamanki gibi minareye çıkmak için ezan okumaya gitti. Minarenin altında bir Hristiyan'ın evi vardı. Adam aşağıya baktı ve ev sahibinin kızını gördü, bu onu büyüledi. Ezan okumayı bıraktı, indi ve eve girdi. Kız ona sordu: 'Ne oldu? Ne istiyorsun?' Adam cevapladı: 'Seni istiyorum.' Kız dedi: 'Neden?' Adam cevapladı: 'Zihnim seninle dolu, kalbimi esir aldın.' Kız dedi: 'Yanlış bir şeye razı olmayacağım.' Adam dedi: 'O zaman seninle evleneceğim!' Kız dedi: 'Ama sen Müslüman’sın, ben Hristiyan'ım ve babam seni bana vermeyecektir.' Adam dedi: 'O zaman Hristiyanlığı kabul edeceğim!' Kız dedi: 'Eğer bunu yaparsan, kabul ederim.' Bunun üzerine adam, onunla evlenmek için Hristiyanlığı kabul etti ve evlerinde kaldı. Aynı gün, evin çatısına çıktı ve düşerek boynunu kırdı ve öldü. Böylece ne onu elde etti ne de dini korudu. Allah bizi böyle bir sondan korursun!"

Bu hikaye, bir insanın tutkulara ve şeytani fısıltılara kapılıp Allah'ın rahmetini nasıl kolayca kaybedebileceği konusunda sert bir hatırlatmadır. Dışsal takva, ibadet ve insanların arasında dindar olarak tanınmak, eğer kalp zayıfsa ve şüphelere açık ise kurtuluş garantisi değildir. Tutku, dindar bir kişiyi bile kör edebilir. Camide günlerini geçiren biri bile, kalbini tövbe, samimiyet ve Allah korkusu ile desteklemiyorsa vurulabilir. Şeytan kalbe nişan alır. Kalbinde bir şeye bağımlı olduğunu görüyorsa, dualarınızla ilgilenmez. Zayıf bir anı bekler ve vurur. İman (iman), sahip olduğumuz en değerli şeydir. Eğer bir kişi onu tutkular için değiştirirse, Allah onu en az beklediği anda alabilir. Aniden ölmek korkutucudur, özellikle eğer kalp düzenli değilse. Bu yüzden Peygamber Efendimiz ﷺ sık sık dua ederdi: "Ey Allah, ani ölümden koru beni." Dışsal dindarlığınızla aldatmayın. Peygamber Efendimiz ﷺ dedi ki: "Gerçekten, ameller sonlarına göre değerlendirilir." (Buhari, Müslim). Yolun ortasında kim olduğunuz önemli değil—önemli olan nasıl bitirdiğinizdir. Ve en önemlisi: "Ey Allah, son amellerimizi en iyisi yap ve bize en güzel günümüzü Seninle karşılaşacağımız gün yap!"

Bahsedilen adam, takva modeli gibi görünüyordu. Düzenli olarak camiye gidiyor, ezan okuyor ve namaz kılıyordu. Dışsal eylemleri Allah’a olan bağlılığını gösteriyordu. Ancak hikaye gösteriyor ki içsel durumu mükemmel değildi. Bir gün, ezan okumak için minareye çıkarken bir Hristiyan kız gördü. Bu denemeyi aşmak için Allah’a dönmesi yerine, şehvetli arzularının üstünlüğüne izin verdi. Zihni bulandı ve kalbi bu cazibeye karşı zayıf kaldı. Adam, Allah’ı unutarak, geçici bir isteğin tatminine kendi dinini terk etmeye hazır hale geldi. Kızın fikrini ele geçirmek için Hristiyanlığı kabul etti. Bu adım onun sonunun başlangıcı oldu. Kader, o gün evin çatısından düşüp boynunu kırarak ölmesini emretti. Bu şekilde ne istediğini (evlilik) elde etti ne de önceki dini korudu. Ruhu, inkarcı bir durumda Allah’a gitti ve ebedi cennet mutluluğunu kaybetti.

Bu trajedinin derin anlamı: Kusuru neredeydi?

Anlatılan hikaye, dışsal ritüellerin kurtuluş garantisi olduğu düşüncesinde olan herkes için büyük bir uyarıdır. Bir insan camide bulunabilir, insanları namaza çağırabilir, Kuran okuyabilir, ancak kalbi korunmuyorsa ve denemelere karşı mücadele etmiyorsa, eğer Allah sevgisi ruhunda egemen değilse, deneme anında düşebilir. Bu adam, tutku için imanını feda etti, bir kadın için. O, geçici güzellik için tek Allah’ı ihanet etti. O anda, kendisi yaklaştırdığı şeytan, kargaşa, itaatsizlik ve geri çekilme anında ruhunu kapattı.

Dışarıdan dindar görünen biri bile içsel durumu bozulmuş olabilir. Allah’ın bir kulunun görevi, yalnızca eylemler gerçekleştirmek değil, aynı zamanda kalbi arındırmak, imanını güçlendirmek ve tutkular, şüpheler ve dünya sevgisinden korumaktır. Birisi İslam’da 40 yıl yaşayabilir ve eğer kalbi samimi değilse inkarcılıkta ölebilir. Tersine, biri son gününde tövbe ederse, Allah her şeyi affeder. Peygamber Efendimiz ﷺ dedi ki: "Gerçekten, sizden herhangi biriniz Cennet halkının işlerini yapabilir, ta ki Cennet’e bir dirsek mesafe kalana kadar, yazıldığı şey kendisini bulduğunda Cehennem halkının işlerini yapmaya başlar ve içine girer. Ve gerçekten, sizden herhangi biriniz Cehennem halkının işlerini yapabilir, ta ki Cehennem’e bir dirsek mesafe kalana kadar, yazıldığı şey kendisini bulduğunda Cennet halkının işlerini yapmaya başlar ve içine girer." (Bu hadis, el-Buhari 3208, Müslim 2643 tarafından aktarılmıştır).

Şeytan, sen kapıları açıp kendini denemeye, arzulara, ihmalkarlığa, kadınlara veya dünyevi zevklere teslim edene kadar yıllarca bekleyebilir—ve sonra bir kez sendelesene vurur. Ey Müslümanlar! Görünüşlerle, dindarlık yıllarıyla, soyağacıyla veya insanlar arasındaki statüyle aldatılmayalım. Gerçek güvenlik, son nefesimize kadar imanı korumakta, ve her birimiz, yürekleri çeviren Rahman'ın iki parmağı arasındayız. Ey Allah, bizi doğru yola ilettikten sonra kalplerimizi saptırma!

Bu hikaye, bir insanın tutkularının akıl ve imanın üstünlüğünü nasıl kolayca kaybedebileceğinin güçlü bir hatırlatmasıdır. Bu, bir kişinin düşüşünün hikayesi değildir. Bu, her birimiz için bir ayna. Kim bilir, kalplerimiz deneme anında nasıl davranacak? Bu olay, bir kişinin trajik kaderinin anlatımı değildir. Bu, tüm Müslümanlar için bir ders. Niyetlerimizi sürekli kontrol etmeli, imanımızı güçlendirmeli ve bu dünyanın denemeleriyle mücadele etmeliyiz. Unutmayın ki Allah bizim en iyi yardımcımız ve koruyucumuzdur. Ona dua edin: "Ey Allah, bizi kötü bir sondan koru ve iman içinde ölmemize yardım et!"

Allah bizi yıkıma götüren yollardan korur ve bizi doğru yola iletir. Kalplerimizi hakikatte güçlendirir ve bize güzel bir son bahşeder. Amin!

Një fund i keq: tragjedia e një shpirti që ka humbur besimin...

Islami na mëson të jemi të kujdesshëm jo vetëm në veprimet tona të jashtme, por edhe në gjendjen e zemrës sonë. Një musliman duhet të kuptojë se edhe veprimet më të mira të jashtme mund të bëhen të pavlera nëse motivet janë të deformuara ose besimi i dobët. Në këtë artikull, do të shqyrtojmë një histori që shërben si një kujtim i tmerrshëm për rëndësinë e sinqeritetit në besim, kontrollit ndaj dëshirave tona dhe përvojës së vazhdueshme për të kërkuar falje...

Lavdi i përket Allahut, nga të cilin kërkojmë ndihmë dhe falje, dhe nga i cili kërkojmë mbrojtje nga të keqet e shpirtit tonë dhe veprat tona të këqija. Kushdo që Allah e udhëzon, askush nuk mund ta çojë në gabim, dhe kushdo që Ai e lë pas, askush nuk mund ta udhëzojë. Ne deklarojmë se nuk ka zot tjetër përveç Allahut të vetëm, dhe deklarojmë se Muhamedi është rob dhe profeti i Tij.

Dini se një fund i keq, na shpëtojë Allahu prej tij, nuk ndodh asnjëherë për dikë, veprimet e të cilit janë të mira nga jashtë dhe zemra e tij është e drejtë. Kjo gjë nuk ka ndodhur kurrë më parë dhe nuk do të ndodhë kurrë, lavdi Allahu. Ky është një parim themelor i fytur në fe: nëse një person e kalon jetën duke bërë mirë me një zemër të sinqertë, fundi i tij, sipas vullnetit të Allahut, do të përputhet me veprimet e tij. Megjithatë, një fund i keq ka ndodhur gjithmonë të atyre që kanë besim të prishur ose që vazhdimisht merren me pekat e mëdha dhe veprime shkatërruese. Mund të ndodhë që një gjendje e tillë të kapërcejë një person, dhe vdekja ta godasë para se të ketë kohë për të kërkuar falje, duke e goditur para se të korrigjojë qëllimin e tij. Dhe pastaj shaitani e godit atë në atë moment të konfuzionit dhe e kap shpirtin e tij. "Vërtet, veprimet maten sipas fundit të tyre." (Hadith nga Bukhari).

Kjo E Vërtetë nuk janë thjesht fjalë; është një ligj shpirtëror i reflektuar në shumë shembuj, hadithe dhe Kur'an. Si je në momentin e fundit të sinqertë të jetës suaj—ajo është dhe dalja juaj. Nëse ka pasur një dobësi në zemër, nëse ka fshehur helm, nëse ke lejuar pekën të prekë rrënjë—ajo mund të eksplodojë në momentin më të tmerrshëm: momentin e vdekjes. Një fund i keq (arabisht: سوء الخاتمة - su' al-khatima) është kur një person vdes në një gjendje që sjell zemrimin e Allahut: për shembull, në ateizëm, hipokrizë, mëkat të madh ose në rrugën e përditshmërive që largojnë nga suneta e Profetit ﷺ. Kjo mund të ndodhë për shkak të një besimi të paparuar (’aqida), në mungesë të kërkesës për falje para vdekjes, në përsëritje të mëkateve, kur vdekja arrin papritmas dhe personi nuk ka kohë të kërkojë falje. Kjo është veçanërisht e frikshme sepse një person mund të duket i dini nga jashtë, por nëse në zemër nuk ka sinqeritet, ose po djeget nga pasionet dhe dyshimet—ato pasione mund të fitojnë në momentin e vdekjes. Shaitani nuk do të humbasë mundësinë për ta goditur një person të tillë në momentin e konfuzionit.

Mësimet islame nënvizonin se një fund i keq (su’ al-hatima) është një nga fatkeqësitë më të mëdha që mund të ndodhin një personi. Kjo është gjendja kur një person vdes ndërsa është në mëkat ose në një rrugë që kundërshton të vërtetën. Një përfundim i tillë mund të ndodhë tek ata që kanë bërë gabime serioze në jetën e tyre, pavarësisht nëse është devijim nga besimi, ndjekja e ndalimeve ose refuzimi për të kërkuar falje deri në vdekje. Pra, secili prej nesh duhet të reflektojë vazhdimisht mbi veprimet dhe qëllimet e tij për të shmangur një përfundim tragjik.

Historia e një burri që humbi gjithçka

"Një histori e mësueshme dhe e shokueshme. Thuhet se në Egjipt ka jetuar një burrë që ka qenë gjithmonë në xhami, duke thërritur për namaz dhe duke kryer lutjet. Nga ai shpërthente ngjashmëria e dorëzimit ndaj Allahut dhe drita e adhurimit. Një ditë, si zakonisht, ai u ngjiti në minare për të thërritur adhanin. Nën minare ishte shtëpia e një krishterazi. Burri shikoi poshtë dhe e pa bijën e pronarit të shtëpisë, e cila e hipnotizoi atë. Ai braktisi adhanin, u ul dhe hyri në shtëpi. Ajo pyeti: 'Çfarë është problemi? Çfarë doni?' Ai u përgjigj: 'Unë dua ty.' Ajo tha: 'Pse?' Ai u përgjigj: 'Ti ke marr mendjen time dhe kapur zemrën time.' Ajo tha: 'Unë nuk do të pajtohem me asgjë të padrejtë.' Ai tha: 'Atëherë unë do të martohem me ty!' Ajo tha: 'Por ti je musliman, dhe unë jam krishteran, dhe babai im nuk do të ma japi ty.' Ai tha: 'Atëherë unë do të pranoj krishterianizmin!' Ajo tha: 'Nëse e bën këtë, unë do të pranoj.' Kështu që ai pranoi krishterianizmin për të martuar me të dhe u mbeti në shtëpinë e tyre. Atë të njëjtën ditë, ai u ngjiti në çati të shtëpisë dhe ra, thyer shpinën dhe vdiq. Kështu që ai as nuk mori as ajrin e saj dhe as besimin e tij të mëparshëm. Na shpëtojë Allahu nga një fund i tillë!"

Kjo histori është një kujtim i ashpër për atë se sa lehtë një person mund të humbasë mëshirën e Allahut duke u nënshtruar pasioneve dhe susurrimeve të shaitanit. Përkushtimi i jashtëm, adhurimi dhe madje edhe njohja midis njerëzve si një i drejtë—nuk janë garanci për shpëtim nëse zemra është e dobët dhe e prirur për dyshime. Pasioni mund të verbë edhe një person të dini. Madje edhe ai që kalon ditët e tij në xhami mund të goditet nëse nuk e fortifikon zemrën e tij përmes të kërkuarit të falje, sinqeritetit dhe frikës së Allahut. Shaitani synon në zemër. Ai nuk ka asnjë interes për lutjet e tua nëse sheh se je i varur nga diçka në zemër. Ai pret me durim për të goditur në një moment të dobët. Besimi (iman) është ajo që kemi më të çmuar. Nëse një person e shkëmbyen atë për pasione, Allahu mund ta marrë atë kur më pak e pret. Vdekja e papritur është e frikshme, veçanërisht nëse zemra nuk është në rregull. Prandaj Profeti ﷺ shpesh bënte duën: "O Allahu, mbroj mua nga vdekja e papritur." Mos u mashtroni nga dini yt i jashtëm. Profeti ﷺ tha: "Vërtet, veprimet maten sipas fundit të tyre." (Bukhari, Muslim). Nuk ka rëndësi kush je në mes të rrugës—ajo që ka rëndësi është se si përfundon. Dhe më e rëndësishmja: "O Allahu, bëj veprimet tona të fundit të mira dhe bëj ditën më të mirë për ne atë kur të takojmë Ty!"

Personi për të cilin po flitet duket si model i përkushtimit. Ai ishte vizitor i rregullt i xhamisë, thërriste për namaz dhe kryente lutjet. Veprimet e tij të jashtme dëshmontojnë besimin e tij ndaj Allahut. Megjithatë, siç tregon historia, gjendja e tij e brendshme ishte shumë larg nga përsosmëria. Një ditë, duke u ngjitur në minare për të thërritur adhanin, ai e pa një vajzë krishterane. Në vend që të kthehej tek Allahu për ndihmë në tejkalimin e kësaj provë, ai i lejuoi dëshirat e tij trupore të marrin sundim. Mendja e tij u turbullua, dhe zemra e tij doli e dobët ndaj kësaj tentacioni. Burri, duke harruar Allahun, u gatua shpejt për të braktisur feinë e tij për kënaqësinë e një dëshire kalimtare. Ai pranoi krishterianizmin për të martuar me vajzën që e kishte kapur mendjen. Ky hap ishte fillimi i fundit të tij. Fatet vendosën që ai ra nga çati e shtëpisë dhe vdiq të njëjtën ditë. Kështu që ai as nuk mori as atë që donte (martesën) dhe as besimin e tij të mëparshëm. Shpirti i tij u shkoi Allahut në një gjendje të inkredulitetit, dhe ai humbi lumturinë e përjetshme në Xhehenëm.

Kuptimi i thellë i kësaj tragedjie: ku ishte defekti i tij?

Historia e përshkruar është një paralajmërime e madhe për të gjithë ata që mendojnë se ceremonitë e jashtme janë garanci për shpëtim. Një person mund të jetë në xhami, të thërrasë për lutje, të lexojë Kur'anin, por nëse zemra e tij nuk mbrohet dhe ai nuk lufton me tentacionet, nëse dashuria ndaj Allahut nuk sundon në shpirt, atëherë në momentin e provës, ai mund të bjerë. Ky person sakrifikuoi besimin për pasion, për një grua. Ai tradhti Allahun e Vetëm për bukurinë e kalimtare. Në atë moment, shaitani, të cilin ai vetë i afroi, i vjedh shpirtin e tij—në momentin e konfuzionit, në momentin e pabesimit, në momentin e largimit.

Edhe nëse një person duket i dini nga jashtë, gjendja e tij e brendshme mund të jetë e prishur. Robi i Allahut nuk ka vetëm detyrën të kryejë veprime, por edhe të pastrojë zemrën e tij, të fortojë besimin e tij dhe ta mbrojë atë nga pasionet, dyshimet dhe dashuria për botën këtë. Dikush mund të jetë 40 vjet në Islam dhe të vdes në kufër, nëse zemra e tij nuk është e sinqertë. Anasjelltas—dikush mund të kërkojë falje në ditën e fundit të jetës së tij, dhe Allahu do t'i falë çdo gjë. Profeti ﷺ tha: "Vërtet, secili prej jush mund të bëjë veprime si banorët e Xhenetit derisa të jetë në një hapje larg Xhenetit, kur çka i është shkruar fati i tij do të plotësohet, dhe ai do të bëjë veprime si banorët e fyrës dhe do të hyjë në zjarr. Dhe, vërtet, secili prej jush mund të bëjë veprime si banorët e fyrës derisa të jetë në një hapje larg zjarrit, kur çka i është shkruar fati i tij do të plotësohet, dhe ai do të bëjë veprime si banorët e Xhenetit dhe do të hyjë në Xhenet." (Ky hadith është transmetuar nga al-Buhari 3208, Muslim 2643).

Shaitani mund të presë dhjetëra vjet, derisa ju të rrëzoheni një herë—dhe në atë moment ai do të godasë, veçanërisht nëse ju vetë keni hapur dyert për tentacione, dëshira, neglizhencë, pasion për gra ose për këtë botë. O, muslimanë! Mos le të mashtroni pamjen e jashtme, stazhin në fe, gjininë tuaj ose pozicionin tuaj midis njerëzve. Siguria e vërtetë është në ruajtjen e besimit deri në frymën e fundit, dhe secili prej nesh është midis dy gishtave të Mëshirës, i cili e kthen zemrat. O, Allahu, mos na ndrysho zemrat pasi na ke udhëzuar!

Kjo histori është një kujtim i fuqishëm se sa shpejt një person mund të humbasë gjithçka nëse i lejon pasionet të marrin sundim mbi arsyen dhe besimin. Kjo nuk është thjesht një tregim për rënien e një personi. Kjo është një pasqyrë për secilin prej nesh. Kush e di se si do të sillet zemra e tij në momentin e provës? Ky rast nuk është thjesht një narrativ i fatit tragjik të një personi. Ai shërben si mësim për të gjithë muslimanët. Ne duhet të kontrollojmë vazhdimisht qëllimet tona, të fortojmë besimin tonë dhe të luftojmë me tentacionet e kësaj bote. Mbani mend se Allahu është ndihmësi dhe mbrojtësi ynë më i mirë. Kërkojeni ndihmën e Tij me lutje: "O Allahu, na mbro nga një fund i keq dhe na ndihmo të takojmë vdekjen në gjendje të besimit!"

Le t’u shpëtojë Allahu nga rrugët që çojnë në humbje dhe na udhëzo në rrugën e drejtë. T’na forcojë zemrat në të vërtetën dhe na dhurojë një fund të mirë. Ameen!