Дружба с нечестивцами может негативно влиять на духовное состояние человека...

Friendship with the wicked can negatively affect a person's spiritual state... / Kötülerle dostluk, bir kişinin ruhsal durumunu olumsuz yönde etkileyebilir... / Miqësia me të pabesët mund të ndikojë negativisht në gjendjen shpirtërore të një personi...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Ахмад ибн Харб: «Я поклонялся Аллаху на протяжении пятидесяти лет, но никак не ощущал сладость от поклонения, пока в какой-то момент не отказался от трёх вещей: от угодничества людям, благодаря чему смог свободно говорить истину; от дружбы с нечестивцами, благодаря чему обрёл дружбу с праведниками; и от наслаждений земной жизни, благодаря чему смог ощутить сладость жизни будущей». «Сияр Алям ан-Нубаля» 11/34.

Угодничество людям — это стремление угодить другим, часто в ущерб своей искренности и принципам. Это может проявляться в том, что человек скрывает истину, боясь осуждения или желая получить одобрение окружающих. Когда человек перестаёт зависеть от мнения людей и стремится только к довольству Аллаха, он обретает внутреннюю свободу. Это позволяет ему говорить правду, даже если она неприятна или непопулярна. Такой отказ от лицемерия открывает сердце для искреннего поклонения, что и приносит сладость веры. Пророк Мухаммад (мир ему и благословение Аллаха) всегда говорил истину, даже если это вызывало недовольство людей. Его искренность перед Аллахом была примером для всех верующих.

Дружба с нечестивцами может негативно влиять на духовное состояние человека. Нечестивцы (фасикун) — это те, кто сознательно нарушает законы Аллаха, пренебрегает религиозными обязанностями и вводит других в заблуждение. Когда человек отдаляется от таких людей и начинает общаться с праведниками, его сердце очищается, а вера укрепляется. Праведные друзья помогают ему поминать Аллаха, совершать благие дела и избегать грехов. Это способствует духовному росту и приближению к Аллаху. В Коране сказано: «О те, которые уверовали! Бойтесь Аллаха и будьте с правдивыми». Сура Ат-Тауба, 9:119. Это указывает на важность окружения, которое способствует укреплению веры.

Земная жизнь (дунья) полна соблазнов и временных удовольствий, которые могут отвлечь человека от поклонения Аллаху и подготовки к вечной жизни. Это не означает полный отказ от мирских благ, но подразумевает умеренность и осознание того, что истинная цель — это жизнь будущая (Ахира). Когда человек перестаёт быть привязанным к мирским наслаждениям, его сердце освобождается для поминания Аллаха и стремления к Его довольству. Он начинает ощущать сладость веры, которая заключается в близости к Аллаху, умиротворении и надежде на вечное блаженство в Раю. Аллах говорит: «Мирская жизнь — всего лишь игра и потеха, а Последняя обитель — это настоящая жизнь, если бы они только знали». Сура Аль-Анкабут, 29:64.

Это назидание подчёркивает, что истинная сладость поклонения и близость к Аллаху достигаются через: искренность — отказ от лицемерия и угодничества людям, правильное окружение — дружба с праведниками, которые помогают укреплять веру, духовная свобода — освобождение от чрезмерной привязанности к мирским благам и сосредоточенность на жизни будущей.

Эти три аспекта взаимосвязаны и способствуют духовному очищению человека, делая его поклонение искренним и наполненным смыслом. Когда человек достигает такого состояния, он начинает ощущать сладость веры, которая становится источником внутреннего умиротворения и радости.

Friendship with the wicked can negatively affect a person's spiritual state...

Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides, no one can lead him astray. And whoever He leaves behind, no one will guide him to the right path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the slave of Allah and His Messenger. And then:

Ahmad ibn Harb: "I worshipped Allah for fifty years, but I did not feel the sweetness of worship until at some point I gave up three things: from pleasing people, so that I could freely speak the truth; from friendship with the wicked, so that I gained friendship with the righteous; and from earthly pleasures. life, thanks to which I was able to feel the sweetness of the future life." "Siyar Alam al-Nubalah" 11/34.

Pleasing people is the desire to please others, often to the detriment of one's sincerity and principles. This can manifest itself in the fact that a person hides the truth, fearing condemnation or wanting to gain the approval of others. When a person ceases to depend on people's opinions and strives only for the satisfaction of Allah, he finds inner freedom. This allows him to tell the truth, even if it is unpleasant or unpopular. This rejection of hypocrisy opens the heart to sincere worship, which brings the sweetness of faith. The Prophet Muhammad (peace and blessings of Allah be upon him) always spoke the truth, even if it caused people to be displeased. His sincerity before Allah was an example for all believers.

Friendship with the wicked can negatively affect a person's spiritual state. The impious (fasikun) are those who knowingly violate the laws of Allah, neglect religious duties and mislead others. When a person moves away from such people and begins to communicate with the righteous, his heart is cleansed and his faith is strengthened. Righteous friends help him remember Allah, do good deeds and avoid sins. This contributes to spiritual growth and closer to Allah. The Qur'an says: "O you who believe! Fear Allah and be with the truthful." Surah At-Tauba, 9:119. This indicates the importance of an environment that promotes faith.

Earthly life (dunya) is full of temptations and temporary pleasures that can distract a person from worshipping Allah and preparing for eternal life. This does not mean a complete renunciation of worldly goods, but it implies moderation and the realization that the true goal is the future life (Ahira). When a person ceases to be attached to worldly pleasures, his heart is freed to remember Allah and strive for His satisfaction. He begins to feel the sweetness of faith, which consists in closeness to Allah, peace and hope for eternal bliss in Paradise. Allah says, "The worldly life is just a game and a pastime, and the Last Abode is the real life, if only they knew." Surah Al-Ankabut, 29:64.

This edification emphasizes that the true sweetness of worship and closeness to Allah are achieved through: sincerity — the rejection of hypocrisy and pleasing people, the right environment — friendship with the righteous, who help strengthen faith, spiritual freedom — liberation from excessive attachment to worldly goods and focus on the Hereafter.

These three aspects are interrelated and contribute to the spiritual purification of a person, making his worship sincere and meaningful. When a person reaches this state, he begins to feel the sweetness of faith, which becomes a source of inner peace and joy.

Kötülerle dostluk, bir kişinin ruhsal durumunu olumsuz yönde etkileyebilir...

Hamd, hamd ettiğimiz, yardım ve bağışlanma için dua ettiğimiz Allah'a mahsustur. Canlarımızın ve kötülüklerimizin kötülüklerinden Allah'a karşı korunmak istiyoruz. Allah kimi hidayete erdirirse onu saptıracak kimse yoktur. Kimi bırakırsa onu kimse doğru yola eriştiremez. Tek başına Allah'tan başka ibadete layık kimsenin olmadığına şahitlik ediyoruz ve Muhammed'in Allah'ın kulu ve Resulü olduğuna şahitlik ediyoruz. Ve sonra:

Ahmed ibn Harb: "Elli yıldır Allah'a ibadet ettim, ancak bir noktada üç şeyden vazgeçene kadar ibadetin tatlılığını hiçbir şekilde hissetmedim: gerçeği özgürce konuşabildiğim için insanların zevkinden, zalimlerle dostluktan, salihlerle dostluğa kavuştuğum için ve dünya hayatının zevkinden, böylece ahiretin tatlılığını hissedebildim.» "Siyar Alem al-Nubalah" 11/34.

İnsanları memnun etmek, genellikle kişinin samimiyeti ve ilkeleri pahasına başkalarını memnun etme arzusudur. Bu, kişinin gerçeği gizlemesi, yargılamadan korkması veya çevresindekilerin onayını almak istemesi şeklinde ortaya çıkabilir. Bir insan, insanların görüşlerine bağımlı olmayı bırakıp yalnızca Allah'ın rızasını aradığında, iç özgürlüğünü kazanır. Bu, hoş olmasa veya popüler olmasa bile doğruyu söylemesine izin verir. İkiyüzlülüğün böyle reddedilmesi, kalbi içten ibadete açar ve bu da inancın tatlılığını getirir. Hz. Muhammed (as), insanların hoşnutsuzluğuna neden olsa bile, her zaman gerçeği söylemiştir. Allah'a karşı samimiyeti, tüm inananlara örnek olmuştur.

Kötülerle dostluk, bir kişinin ruhsal durumunu olumsuz yönde etkileyebilir. Zalimler, Allah'ın kanunlarını bilerek çiğneyen, dini yükümlülüklerini ihmal eden ve başkalarını saptıranlardır. İnsan bu insanlardan uzaklaşıp salihlerle iletişim kurmaya başlayınca kalbi temizlenir ve inancı güçlenir. Salih dostlar, Allah'ı anmasına, güzel işler yapmasına ve günahlardan kaçınmasına yardım eder. Bu, ruhsal gelişmeyi ve Allah'a yaklaşmayı teşvik eder. Kuran'da şöyle deniyor: "Ey inananlar! Allah'tan korkun ve doğru sözlülerle beraber olun." Tevbe Suresi, 9:119. Bu, inancın güçlendirilmesine katkıda bulunan çevrenin önemine işaret eder.

Dünya hayatı, insanı Allah'a ibadet etmekten ve ahirete hazırlanmaktan alıkoyabilecek baştan çıkarmalar ve geçici zevklerle doludur. Bu, dünyevi mallardan tamamen vazgeçmek anlamına gelmez, ölçülü olmayı ve gerçek amacın ahiret hayatı olduğunun farkına varmayı ima eder. İnsan, dünya sevincine bağlanmayı bıraktığında, kalbi Allah'ı anmak ve O'nun rızasını aramak için serbest bırakılır. Allah'a yakınlık, huzur ve Cennette ebedi mutluluk umudu olan imanın tatlılığını hissetmeye başlar. Allah şöyle der: "Dünya hayatı sadece bir oyun ve eğlencedir, ahiret yurdu ise dünya hayatıdır, keşke bilselerdi»" Ankabut Suresi, 29:64.

Bu eğitim, ibadetin gerçek tatlılığının ve Allah'a yakınlığın şu yollarla sağlandığını vurgulamaktadır: samimiyet — insanlara ikiyüzlülüğün ve hoşluğun reddi, doğru çevre — inancı güçlendirmeye yardımcı olan doğru kişilerle dostluk, manevi özgürlük — dünyanın mallarına aşırı bağlılıktan kurtuluş ve ahirete odaklanma.

Bu üç yön birbiriyle ilişkilidir ve kişinin ruhsal temizliğine katkıda bulunur, ibadetini samimi ve anlam dolu hale getirir. İnsan böyle bir duruma ulaştığında, iç huzur ve sevincin kaynağı haline gelen inancın tatlılığını hissetmeye başlar.

Miqësia me të pabesët mund të ndikojë negativisht në gjendjen shpirtërore të një personi...

Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që udhëzon Allahu, askush nuk mund ta çojë atë në rrugë të gabuar. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në rrugën e duhur. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është rob i Allahut dhe I Dërguari i tij. Dhe pastaj:

Ahmad ibn Harb: "unë e adhurova Allahun për pesëdhjetë vjet, por nuk e ndjeva ëmbëlsinë e adhurimit derisa në një moment hoqa dorë nga tre gjëra: nga kënaqja e njerëzve, në mënyrë që të mund të flisja lirshëm të vërtetën; nga miqësia me të pabesët, në mënyrë që të fitoja miqësi me të drejtët; dhe nga kënaqësitë tokësore. jeta, falë së cilës unë isha në gjendje të ndjeja ëmbëlsinë e jetës së ardhshme."Siyar Alam al-Nubalah" 11/34.

Të kënaqësh njerëzit është dëshira për të kënaqur të tjerët, shpesh në dëm të sinqeritetit dhe parimeve të dikujt. Kjo mund të shfaqet në faktin se një person fsheh të vërtetën, duke pasur frikë nga dënimi ose duke dashur të fitojë miratimin e të tjerëve. Kur një person pushon së varuri nga mendimet e njerëzve dhe përpiqet vetëm për kënaqësinë e Allahut, ai gjen lirinë e brendshme. Kjo i lejon atij të thotë të vërtetën, edhe nëse është e pakëndshme ose jopopullore. Ky refuzim i hipokrizisë i hap zemrën adhurimit të sinqertë, i cili sjell ëmbëlsinë e besimit. Profeti Muhamed (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) gjithmonë fliste të vërtetën, edhe nëse kjo bënte që njerëzit të ishin të pakënaqur. Sinqeriteti i tij para Allahut ishte shembull për të gjithë besimtarët.

Miqësia me të pabesët mund të ndikojë negativisht në gjendjen shpirtërore të një personi. Të pabesët (fasikun) janë ata që me vetëdije shkelin ligjet e Allahut, neglizhojnë detyrat fetare dhe mashtrojnë të tjerët. Kur një person largohet nga njerëz të tillë dhe fillon të komunikojë me të drejtët, zemra e tij pastrohet dhe besimi i tij forcohet. Miqtë e drejtë e ndihmojnë atë të kujtojë Allahun, të bëjë vepra të mira dhe të shmangë mëkatet. Kjo kontribuon në rritjen shpirtërore dhe më afër Allahut. Kur'ani thotë: "O ju që besoni! Kini frikë Allahun dhe jini me të vërtetët."Surah At-Tauba, 9: 119. Kjo tregon rëndësinë e një mjedisi që promovon besimin.

Jeta tokësore (dunya) është plot tundime dhe kënaqësi të përkohshme që mund ta shpërqendrojnë një person nga adhurimi I Allahut dhe përgatitja për jetën e përjetshme. Kjo nuk do të thotë heqje dorë e plotë nga të mirat e kësaj bote, por nënkupton moderimin dhe realizimin se qëllimi i vërtetë është jeta e ardhshme (Ahira). Kur një person pushon së qeni i lidhur me kënaqësitë e kësaj bote, zemra e tij lirohet për të kujtuar Allahun dhe për t'u përpjekur për kënaqësinë e tij. Ai fillon të ndiejë ëmbëlsinë e besimit, e cila konsiston në afërsinë me Allahun, paqen dhe shpresën për lumturi të përjetshme në Parajsë. Allahu thotë: "jeta e kësaj bote është vetëm një lojë dhe një kalim kohe, dhe Vendbanimi i fundit është jeta e vërtetë, sikur ta dinin ata."Surah Al-Ankabut, 29: 64.

Ky ndërtim thekson se ëmbëlsia e vërtetë e adhurimit dhe afërsia me Allahun arrihen përmes: sinqeritetit — refuzimit të hipokrizisë dhe kënaqjes së njerëzve, mjedisit të duhur — miqësisë me të drejtët, të cilët ndihmojnë në forcimin e besimit, lirisë shpirtërore — çlirimit nga lidhja e tepruar me të mirat e kësaj bote dhe përqëndrimit Në Ahiret.

Këto tre aspekte janë të ndërlidhura dhe kontribuojnë në pastrimin shpirtëror të një personi, duke e bërë adhurimin e tij të sinqertë dhe kuptimplotë. Kur një person arrin këtë gjendje, ai fillon të ndiejë ëmbëlsinë e besimit, e cila bëhet burim i paqes dhe gëzimit të brendshëm.