Для познавшего Истину нет ничего больнее, чем забыть об Аллахе...

For those who know the truth, there is nothing more painful than to forget about Allah... / Gerçeği bilen için Allah'ı unutmaktan daha acı verici bir şey yoktur... / Për ata që e dinë të vërtetën, nuk ka asgjë më të dhimbshme sesa të harrojnë Allahun...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Для познавшего истину нет ничего больнее, чем забыть об Аллахе — источнике всего вечного и прекрасного. Как можно забыть Того, Кто не перестает заботиться о тебе и оберегать тебя?! Не случайно тот, кто отворачивается от Аллаха и полагается на этот мир, лишается покоя. А когда ангел затрубит в рог, он будет воскрешен слепым, а потом будет брошен в ад и предан забвению. «И скажет он: “Господи! Почему Ты воскресил меня слепым, если раньше я был зрячим?” Аллах скажет: “Вот так! Наши знамения явились к тебе, но ты забыл их, и сегодня ты будешь забыт так же”». Сура «Та ха», аяты 124-126.

Для познавшего Истину, то есть для верующего, который осознал величие Аллаха и Его милость, нет ничего больнее, чем забыть о Нём. Аллах — источник всего вечного и прекрасного, Тот, Кто создал мир, поддерживает его и заботится о каждом своем творении. Забыть Аллаха означает утратить связь с этим источником благодати, света и руководства. Поминание Аллаха (зикр) — это не просто ритуал, а состояние сердца, которое осознает свою зависимость от Творца. Забыть Аллаха — значит погрузиться в мирское, отвлечься от духовного и потерять связь с истиной.

Аллах непрестанно заботится о своих созданиях, даже если человек этого не замечает. Он дает пропитание, здоровье, безопасность и множество других благ. Однако человек часто забывает об этом, погружаясь в мирские дела и страсти. Как можно забыть Того, Кто всегда оберегает и заботится? Это призыв к осознанию милости Аллаха и благодарности за нее.

Тот, кто отворачивается от Аллаха и полагается только на этот мир, лишается внутреннего покоя. Мирские блага не могут дать истинного удовлетворения, так как они временны и непостоянны. Только связь с Аллахом дает человеку настоящий мир и успокоение. В Судный день такой человек будет воскрешен слепым, что символизирует его духовную слепоту в земной жизни. Он не видел знамений Аллаха, не замечал Его милости и не следовал Истине. Эта слепота станет его наказанием.

Человек удивляется, почему он воскрешен слепым, хотя в земной жизни был зрячим. Аллах отвечает, что это следствие его собственного выбора: он забыл знамения Аллаха, и теперь он сам будет забыт. Это напоминание о том, что наши действия в земной жизни имеют последствия в вечности. Забыть Аллаха и Его знамения — значит обречь себя на страдания в будущей жизни.

Главная мысль этого текста — призыв к осознанности и благодарности. Человек должен помнить о Аллахе, ценить Его милость и следовать Его приказам. Забыть Аллаха — значит потерять себя, погрузиться в мирское и лишиться вечного блага. Это также предупреждение о том, что отдаление от Аллаха ведет к духовной слепоте, которая проявится в Судный день. Человек, который не видел знамений Аллаха в земной жизни, не сможет увидеть истину и в будущей.

Для верующего важно постоянно поминать Аллаха, быть благодарным за Его милости и стремиться к духовному росту. Это включает в себя намаз, чтение Корана, размышления о знамениях Аллаха и добрые дела. Нельзя позволять мирским заботам и страстям отвлекать от главного — поминания Аллаха и стремления к Его довольству.

Это назидание напоминает о важности духовной осознанности и ответственности перед Аллахом. Оно призывает не забывать о Том, Кто является источником всего сущего, и не терять связь с Ним в погоне за временными благами этого мира...

For those who know the truth, there is nothing more painful than to forget about Allah...

Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides, no one can lead astray. And whoever He leaves behind, no one will guide him to the right path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the slave of Allah and His Messenger. And then:

For those who know the truth, there is nothing more painful than to forget about Allah— the source of all eternal and beautiful things. How can you forget Someone Who never stops taking care of you and protecting you?! It is no accident that those who turn away from Allah and rely on this world lose their peace. And when the angel blows the horn, he will be resurrected blind, and then he will be thrown into hell and consigned to oblivion. "And he will say, 'Lord! Why did You resurrect me blind when I was sighted before?” Allah will say: “That's it! Our signs have come to you, but you have forgotten them, and today you will be forgotten in the same way." Surah "Ta ha", verses 124-126.

For a person who has come to know the Truth, that is, for a believer who has realized the greatness of Allah and His mercy, there is nothing more painful than to forget about Him. Allah is the source of all that is eternal and beautiful, the One Who created the world, supports it and cares for each of His creations. To forget Allah means to lose touch with this source of grace, light and guidance. Remembering Allah (dhikr) is not just a ritual, but a state of the heart that recognizes its dependence on the Creator. To forget Allah is to immerse oneself in the mundane, to distract oneself from the spiritual, and to lose touch with the truth.

Allah constantly cares for His creatures, even if a person does not notice it. It provides sustenance, health, safety, and many other benefits. However, a person often forgets about this, plunging into worldly affairs and passions. How can you forget Someone Who always protects and cares? This is a call to realize the mercy of Allah and to be grateful for it.

Anyone who turns away from Allah and relies only on this world is deprived of inner peace. Worldly goods cannot give true satisfaction, as they are temporary and impermanent. Only a connection with Allah gives a person real peace and tranquility. On the Day of Judgment, such a person will be resurrected blind, which symbolizes his spiritual blindness in his earthly life. He did not see the signs of Allah, did not notice His mercy, and did not follow the Truth. This blindness will be his punishment.

A man wonders why he was resurrected blind, even though he was sighted in his earthly life. Allah replies that this is a consequence of his own choice: he has forgotten the signs of Allah, and now he himself will be forgotten. It is a reminder that our actions in earthly life have consequences in eternity. To forget Allah and His signs is to condemn oneself to suffering in the Hereafter.

The main idea of this text is a call for mindfulness and gratitude. A person should remember Allah, appreciate His mercy and follow His orders. To forget Allah means to lose oneself, to immerse oneself in the mundane and to lose the eternal good. It is also a warning that moving away from Allah leads to spiritual blindness, which will manifest on the Day of Judgment. A person who has not seen the signs of Allah in this life will not be able to see the truth in the Hereafter.

It is important for a believer to constantly remember Allah, be grateful for His mercies and strive for spiritual growth. This includes prayer, reading the Quran, reflecting on the signs of Allah, and doing good deeds. One should not allow worldly worries and passions to distract from the main thing — the remembrance of Allah and the pursuit of His satisfaction.

This admonition reminds of the importance of spiritual awareness and responsibility to Allah. It urges us not to forget Who is the source of all things, and not to lose touch with Him in pursuit of the temporary benefits of this world...

Gerçeği bilen için Allah'ı unutmaktan daha acı verici bir şey yoktur...

Hamd, hamd ettiğimiz, yardım ve bağışlanma için dua ettiğimiz Allah'a mahsustur. Canlarımızın ve kötülüklerimizin kötülüklerinden Allah'a karşı korunmak istiyoruz. Allah kimi hidayete erdirirse onu saptıracak kimse yoktur. Kimi bırakırsa onu kimse doğru yola eriştiremez. Tek başına Allah'tan başka ibadete layık kimsenin olmadığına şahitlik ediyoruz ve Muhammed'in Allah'ın kulu ve Resulü olduğuna şahitlik ediyoruz. Ve sonra:

Gerçeği bilen için, ebedi ve güzel olan her şeyin kaynağı olan Allah'ı unutmaktan daha acı verici bir şey yoktur. Sana bakmayı ve seni korumayı bırakmayan birini nasıl unutabiliriz?! Kim Allah'tan yüz çevirip bu barışa güvenirse huzursuzlaşması tesadüf değildir. Melek boynuzunu çaldığı zaman kör olarak diriltilecek, sonra cehenneme atılacak ve unutulmaya yüz tutulacaktır. "Ve der ki: "Rabbim! Daha önce göreceksem neden beni kör olarak dirilttin?" Allah şöyle diyecektir: "İşte böyle! Ayetlerimiz sana geldi, ama sen onları unuttun, bugün de sen de aynı şekilde unutulacaksın." "Ta ha" suresi, ayetler 124-126.

Gerçeği bilen, yani Allah'ın büyüklüğünü ve rahmetini anlayan mümin için onu unutmaktan daha acı verici bir şey yoktur. Allah, ebedi ve güzel olan her şeyin kaynağıdır, dünyayı yaratan, O'na destek veren ve her yaratılışına değer veren O'dur. Allah'ı unutmak, bu lütuf, ışık ve rehberlik kaynağıyla bağlantısını kaybetmek demektir. Allah'ı anmak (zikir) sadece bir ritüel değil, Yaradan'a bağımlılığını anlayan bir kalp durumudur. Allah'ı unutmak, dünyevi şeylere dalmak, ruhaniyetten uzaklaşmak ve hakikatle bağlantısını kaybetmektir.

Allah, insan farkına varmasa bile, yaratıklarına karşı durmadan değer verir. O, rızık, sağlık, güvenlik ve başka pek çok nimet verir. Ancak insan bunu sık sık unutur, dünyevi işlere ve tutkulara dalar. Her zaman koruyan ve önemseyen birini nasıl unutabilirsiniz? Bu, Allah'ın rahmetinin farkına varılması ve ona şükretmesi için bir çağrıdır.

Kim Allah'tan yüz çevirirse ve ancak bu barışa güvenirse, iç huzuru kaybedilir. Dünyanın malları, geçici ve geçici olmadıkları için gerçek bir tatmin sağlayamazlar. İnsana gerçek huzuru ve sükuneti ancak Allah'la olan bağ verir. Kıyamet gününde böyle bir insan, dünya hayatındaki ruhsal körlüğünü simgeleyen kör olarak diriltilecektir. O, Allah'ın ayetlerini görmedi, O'nun rahmetini fark etmedi ve gerçeğe uymadı. Bu körlük onun cezası olacak.

İnsan, dünya hayatında görücü olmasına rağmen neden kör olarak diriltildiğini merak ediyor. Allah, bunun kendi seçiminin bir sonucu olduğunu söyler: Allah'ın ayetlerini unutmuştur ve şimdi kendisi unutulacaktır. Bu, dünya hayatındaki eylemlerimizin sonsuzlukta sonuçları olduğunu hatırlatır. Allah'ı ve O'nun ayetlerini unutmak, ahirette sefalete mahkum olmaktır.

Bu metnin ana fikri, farkındalık ve minnettarlık çağrısıdır. İnsan Allah'ı hatırlamalı, O'nun lütfunu takdir etmeli ve O'nun emirlerine uymalıdır. Allah'ı unutmak, kendinizi kaybetmek, dünyevi şeylere dalmak ve ebedi iyilikten mahrum kalmaktır. Bu aynı zamanda Allah'tan uzaklaşmanın Kıyamet gününde kendini gösterecek ruhsal körlüğe yol açtığına dair bir uyarıdır. Dünya hayatında Allah'ın ayetlerini görmeyen insan, ahirette de gerçeği göremez.

Müminin Allah'ı sürekli anması, O'nun lütfuna şükretmesi ve ruhsal gelişim için çabalaması önemlidir. Buna namaz kılmak, Kuran'ı okumak, Allah'ın ayetlerini düşünmek ve iyi işler de dahildir. Dünyanın endişelerinin ve tutkularının asıl şeyden — Allah'ı anmaktan ve O'nun rızasına yönelik arzudan - uzaklaştırılmasına izin verilmemelidir.

Bu düzenleme, manevi farkındalığın ve Allah'a karşı sorumluluğun önemini hatırlatır. Bu, her şeyin kaynağının kim olduğunu unutmamaya ve bu dünyanın geçici mallarının peşinde Onunla temastan kopmamaya çağırıyor...

Për ata që e dinë të vërtetën, nuk ka asgjë më të dhimbshme sesa të harrojnë Allahun...

Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon, askush nuk mund të çojë në rrugë të gabuar. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në rrugën e duhur. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është rob i Allahut dhe I Dërguari i tij. Dhe pastaj:

Për ata që e dinë të vërtetën, nuk ka asgjë më të dhimbshme sesa të harrojnë Allahun— burimin e të gjitha gjërave të përjetshme dhe të bukura. Si mund të harroni Dikë që nuk ndalet kurrë së kujdesuri për ju dhe duke ju mbrojtur?! Nuk është rastësi që ata që largohen nga Allahu dhe mbështeten në këtë botë humbasin paqen e tyre. Dhe kur engjëlli të fryjë bririn, ai do të ringjallet i verbër, dhe pastaj do të hidhet në ferr dhe do të dërgohet në harresë. "Dhe ai do të thotë: 'Zot! Pse më ringjallët të verbër kur u pashë më parë?"Allahu do të thotë:" Kjo është ajo! Shenjat tona kanë ardhur tek ju, por ju i keni harruar ato, dhe sot do të harroheni në të njëjtën mënyrë."Sureja" Ta ha", vargjet 124-126.

Për një person që ka njohur të Vërtetën, domethënë për një besimtar që ka kuptuar madhështinë e Allahut dhe mëshirën e tij, nuk ka asgjë më të dhimbshme sesa ta harrojë atë. Allahu është burimi i gjithçkaje që është e përjetshme dhe e bukur, Ai që krijoi botën, e mbështet atë dhe kujdeset për secilën prej krijimeve të tij. Të harrosh Allahun do të thotë të humbasësh kontaktin me këtë burim hiri, drite dhe udhëzimi. Kujtimi I Allahut (dhikrit) nuk është thjesht një ritual, por një gjendje e zemrës që njeh varësinë e saj nga Krijuesi. Të harrosh Allahun do të thotë të zhytesh në të rëndomtën, të shpërqendrohesh nga shpirtërorja dhe të humbasësh kontaktin me të vërtetën.

Allahu kujdeset vazhdimisht për krijesat e tij, edhe nëse një person nuk e vëren atë. Ai siguron ushqim, shëndet, siguri dhe shumë përfitime të tjera. Sidoqoftë, një person shpesh e harron këtë, duke u zhytur në punët dhe pasionet e kësaj bote. Si mund të harrosh Dikë që gjithmonë mbron dhe kujdeset? Kjo është një thirrje për të realizuar mëshirën e Allahut dhe për të qenë mirënjohës për të.

Kushdo që largohet nga Allahu dhe mbështetet vetëm në këtë botë, privohet nga paqja e brendshme. Të mirat e kësaj bote nuk mund të japin kënaqësi të vërtetë, pasi ato janë të përkohshme dhe të papërshkueshme. Vetëm një lidhje me Allahun i jep një personi paqe dhe qetësi të vërtetë. Në Ditën e Gjykimit, një person i tillë do të ringjallet i verbër, gjë që simbolizon verbërinë e tij shpirtërore në jetën e tij tokësore. Ai nuk i pa shenjat e Allahut, nuk e vuri re mëshirën e tij dhe nuk ndoqi të Vërtetën. Kjo verbëri do të jetë ndëshkimi i tij.

Një njeri pyet veten pse u ringjall i verbër, edhe pse u pa në jetën e tij tokësore. Allahu përgjigjet se kjo është pasojë e zgjedhjes së tij: ai i ka harruar shenjat e Allahut dhe tani ai vetë do të harrohet. Është një kujtesë se veprimet tona në jetën tokësore kanë pasoja në përjetësi. Të harrosh Allahun dhe shenjat e tij do të thotë të dënosh veten me vuajtje në Ahiret.

Ideja kryesore e këtij teksti është një thirrje për vëmendje dhe mirënjohje. Një person duhet të kujtojë Allahun, të vlerësojë mëshirën e tij dhe të ndjekë urdhrat e tij. Të harrosh Allahun do të thotë të humbasësh veten, të zhytesh në të rëndomtën dhe të humbasësh të mirën e përjetshme. Është gjithashtu një paralajmërim se largimi Nga Allahu çon në verbëri shpirtërore, e cila do të shfaqet Në Ditën e Gjykimit. Një person që nuk i ka parë shenjat e Allahut në këtë jetë, nuk do të mund ta shohë të vërtetën në Ahiret.

Importantshtë e rëndësishme që një besimtar të kujtojë Vazhdimisht Allahun, të jetë mirënjohës për mëshirat e tij dhe të përpiqet për rritje shpirtërore. Kjo përfshin lutjen, leximin E Kuranit, reflektimin mbi shenjat e Allahut dhe bërjen e veprave të mira. Nuk duhet lejuar që shqetësimet dhe pasionet e kësaj bote të shpërqendrohen nga gjëja kryesore — përkujtimi i Allahut dhe ndjekja e kënaqësisë së tij.

Ky këshillë kujton rëndësinë e vetëdijes shpirtërore dhe përgjegjësisë Ndaj Allahut. Na nxit të mos harrojmë Se Kush është burimi i të gjitha gjërave dhe të mos humbasim kontaktin me të në ndjekje të përfitimeve të përkohshme të kësaj bote...