Для корабля, не знающего своей гавани, ни один ветер не будет попутным...

For a ship that does not know its harbor, no wind will be fair... / Limanını bilmeyen bir gemi için hiçbir rüzgar ters gitmeyecektir... / Për një anije që nuk e njeh portin e saj, asnjë erë nuk do të jetë e drejtë...

Сегодня мы поговорим о том, как легко потерять себя в этом мире, если не держаться за вервь Аллаха, и как важно вовремя осознать своё предназначение. Это обращение – к одной особенной душе, к мусульманке по имени Сельма, чьё сердце стремится к Истине, но пока не нашло твёрдой опоры...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Ислам учит нас, что каждый человек, независимо от пола, возраста или происхождения, имеет свою уникальную миссию в этом мире. Эта миссия — поклонение Аллаху Субханаху ва Та'ала, которое проявляется не только в совершении ритуальных обрядов, но и в том, как мы живём, мыслим, взаимодействуем с окружающим миром и стремимся к благу. Коран напоминает нам: «Я сотворил джиннов и людей только для того, чтобы они поклонялись Мне». (51:56). Это высказывание становится ключом к пониманию истинной цели жизни каждого мусульманина.

Однако, как часто бывает, многие из нас теряют эту цель из виду. Мы становимся подобны кораблю, плывущему без гавани. Без чёткого направления любой ветер кажется попутным, но он лишь уводит нас дальше от пути, предначертанного Аллахом. Именно такая ситуация наблюдается в жизни одной удивительной мусульманки по имени Сельма — албанской девушки, которая, обладая выдающимися качествами, пока не нашла своего истинного предназначения на Пути Аллаха.

Когда человек не знает или забывает это, он становится, как корабль без компаса: красивый, крепкий, способный к большому плаванию, но... бесполезный. Такой корабль становится игрушкой в стихиях бурь, его бьёт о рифы, у него уходит запас прочности, и он вечно в движении, которое никуда не ведёт. Всё это описывает состояние Сельмы — и не только её, но и многих мусульманок сегодня. И вот в этом — великая боль. Потенциал есть, сердце не глухо, свет веры не потух, но Сельма — в движении, которое не приближает к Цели. Годы проходят. Иллюзии мира не наполняют душу. Тело устаёт, сердце тревожится, душа тоскует. Некоторые скажут: «Зачем так возвышать одну девушку? Умма полна сестер». Да, это так. Но у каждой души своя миссия. И когда ты видишь такую душу, как у Сельмы — светлую, искреннюю, способную — ты не можешь молчать. Мы не хотим сожалеть о потерянных возможностях. Мы не хотим через 10 лет говорить: «Она могла бы…»

Она может быть рядом с исламом — но не в Исламе. Может знать, что истина в хиджабе, в поклонении, в скромности, в замужестве, в служении мусульманам — но откладывает. Ждёт. Хочет быть собой, но забывает: настоящее "я" — то, которое верно Аллаху. Когда остановиться и вернуться к гавани? Мир даёт женщине множество иллюзий: карьера, независимость, путешествия, яркие чувства. Но всё это мимолётно. Настоящее счастье приходит с ясностью: "Кто я?" — мусульманка. "Зачем я?" — для поклонения Аллаху. "Куда я?" — к Раю, или, если не проснусь, к погибели...

Сельма может быть сильной опорой для какого-то брата, стать матерью праведных детей, оживить ислам в своём окружении. Но для этого нужно перестать плыть без направления. Нужно остановиться, взять себя в руки и решиться на покаяние и возвращение к Аллаху, не откладывая на завтра. Она не простая - это символ потенциала, который может принести огромную пользу Исламу и мусульманскому сообществу. Её качества — проницательность, верность, порядочность, мудрость, стойкость, смелость и сострадание — делают её уникальной личностью. Она глубоко чувствует боль угнетённых, особенно мусульман Газы и Палестины, и её сердце отзывается на призывы помощи и она помогает. Это свидетельство того, что её душа жаждет поклоняться и служить Аллаху.

Если человек не знает, зачем он живёт, его тело истощается, а сердце наполняется тревогой. Он метается. Он устает. Он обманывает себя, думая, что ищет свободу, но на самом деле он теряет якорь. Усталость становится спутником тела, а беспокойство — жильцом в сердце. Не потому что он плохой. А потому что он не на месте. Потому что душа знает: её путь — к Творцу. Ты, сестра Сельма, обладаешь качествами, которыми может похвастаться далеко не каждая женщина. В этом нет никакой лести, это признание очевидного: ты проницательна, стойка, умна, искренно переживаешь за братьев и сестёр, и твой внутренний потенциал способен изменить многое — и в тебе, и вокруг тебя.

Но одна лишь искра добрых качеств без ясного направления — как огонь без очага. Тёплый, но не согревающий. Светлый, но не освещающий путь. Ты хочешь быть "такой, какая ты есть" — сейчас. Это звучит как свобода, но это часто — маскировка задержки. Каждый день, проведённый вне поклонения, вне искреннего следования Исламу — это день, за который душа ответит. И не просто перед Аллахом — но и перед самой собой. Ты ведь уже знаешь, что тебе близко. Ты чувствуешь, когда приближаешься к Аллаху, как приходит покой. Ты знаешь, что значит быть в состоянии сердца, когда ду'а льётся само собой, а глаза становятся мокрыми от любви к Создателю. Но почему ты позволила этому состоянию быть редким гостем, а не постоянным жильцом?

Ты — не просто личность. Ты — часть Уммы Пророка ﷺ. Ты — сестра по вере. Твоя жизнь имеет значение. Для тебя, для твоей семьи, для будущего. И если Аллах даровал тебе таланты, чувства, сострадание, способности — это не для случайного применения. Это — аманат. Доверие. Это твоя ответственность. Возможно, ты ещё не осознаешь, но ты могла бы быть: Светом для других девушек, ищущих Истину. Упорной труженицей ради Ислама — где бы ты ни жила. Поддержкой для мусульманской Уммы в самые тяжёлые времена. Женой, матерью, наставницей, искренней рабой Аллаха, приближающей других к Свету. Но всё это начинается не потом. Оно начинается прямо сейчас.

Вера — это не вспышка. Это путь. Если ты действительно хочешь приблизиться к Аллаху — тогда возвращайся. Не на словах, а в действиях. Начни с малого. Намаз. Хиджаб. Книга Аллаха. Ду'а. Общество верующих. Пост. Смирение. Слёзы покаяния. Слова "Астагфируллах" и "Аллахумма хдини". Твоя душа жаждет. Но тело — должно подчиниться. Чтобы ветер стал попутным, нужно знать, куда плыть. А ты знаешь. Просто больше не беги. Не оправдывай паузу. Не маскируй боль блеском свободы. Не поддавайся зову нафса. Приди к берегу...

Когда человек не знает, зачем он в этом мире, его жизнь становится подобной кораблю, брошенном в океане без компаса. Он подвержен всем житейским бурям: сомнениям, страхам, соблазнам, разочарованиям. Тело устает, а душа остаётся неудовлетворённой, потому что она постоянно стремится к чему-то большему, но не находит этого. Для мусульманина эта цель всегда единственная — поклонение Аллаху. Но поклонение — это не только совершение намаза или поста. Это целостный образ жизни, основанный на принципах Ислама: справедливости, милосердия, терпения, благодарности и любви к Аллаху. Когда человек живёт с этой целью, каждое его действие становится актом поклонения. Даже простая улыбка или помощь нуждающемуся могут стать шагами на пути к Райским садам.

И напоследок... Сельма, если ты читаешь это — знай: тебя не осуждают. Тебя зовут. Не люди. А твой Господь. Который сказал: "О те, которые уверовали! Обратитесь к Аллаху с искренним покаянием. Быть может, ваш Господь простит вам ваши злодеяния и введёт вас в Рай, внизу которого текут реки..." Сура 66:8. Аллах не ищет от нас совершенства. Он ждёт искренности. Сделай шаг. Один. И увидишь, как легко и мощно начнёт меняться вся твоя жизнь. Ибо кто берёт Аллаха своим покровителем — того Он не оставит. Аллах говорит в Коране: «Воистину, Аллах не изменяет состояния людей, пока они сами не изменят того, что в их душах». (13:11). Этот аят напоминает нам, что изменения начинаются внутри нас. Если Сельма решит изменить своё сердце, обратившись к Аллаху с полной искренностью, её жизнь наполнится светом, смыслом и благом. 

Мы не знаем, сколько времени нам осталось. Умма нуждается в таких, как ты, Сельма. Не как в символе, не как в героине, а как в настоящей верующей, рядом с которой другим становится светлее. Удержись за вервь Аллаха. Примкни к Его религии — не внешне, а всем сердцем. И тогда ветер будет попутным, путь станет ясным, и каждый твой шаг будет шагом к довольству Аллаха.

Это напоминание и назидание – искреннее пожелание добра, исходящее из сердца, которое видит скрытую жемчужину и желает ей засиять во всем своем великолепии. Ислам – это не бремя, а милость. Это путь к истинной свободе – свободе от страстей, сомнений и беспокойства. Это путь к счастью, которое не зависит от внешних обстоятельств, а исходит из глубины верующего сердца. Пусть Аллах Всевышний откроет сердце нашей сестры Сельмы, укрепит ее на истинном пути, поможет ей реализовать весь тот благой потенциал, которым Он ее наделил, и сделает ее из числа тех, кем Он доволен. Аминь!

For a ship that does not know its harbor, no wind will be fair...

Today, we will talk about how easy it is to lose oneself in this world if one does not hold firmly to the rope of Allah, and how important it is to realize one’s purpose in time. This message is addressed to a special soul, a Muslim woman named Selma, whose heart yearns for Truth but has yet to find a firm anchor...

Praise be to Allah, Whom we glorify and from Whom we seek help and forgiveness. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and our wrongful deeds. Whoever Allah guides, no one can mislead; and whoever He leaves astray, no one can guide. We bear witness that there is no deity worthy of worship except Allah alone, and we bear witness that Muhammad is His servant and Messenger.

Islam teaches us that every person, regardless of gender, age, or origin, has a unique mission in this world. This mission is the worship of Allah Subhanahu wa Ta'ala, which manifests not only in performing ritual acts but also in how we live, think, interact with the world around us, and strive for good. The Qur’an reminds us: "And I did not create the jinn and mankind except to worship Me." (51:56). This statement becomes the key to understanding the true purpose of life for every Muslim.

However, as often happens, many of us lose sight of this purpose. We become like a ship sailing without a harbor. Without a clear direction, any wind seems favorable, but it only takes us further away from the path ordained by Allah. This is precisely the situation in the life of an extraordinary Muslim woman named Selma — an Albanian girl who, possessing outstanding qualities, has not yet found her true purpose on the Path of Allah.

When a person does not know or forgets this, they become like a ship without a compass: beautiful, strong, capable of great voyages, but... useless. Such a ship becomes a toy in the storms of life, battered by reefs, its strength diminished, forever moving but going nowhere. All of this describes Selma's condition — and not just hers, but that of many Muslim women today. And therein lies the great pain. Potential exists, the heart is not deaf, the light of faith is not extinguished, but Selma — though she moves — does not come closer to the Goal. Years pass. Worldly illusions do not fill the soul. The body tires, the heart becomes anxious, and the soul longs. Some might say, "Why exalt one girl so much? The Ummah is full of sisters." Yes, that is true. But every soul has its own mission. And when you see a soul like Selma's — bright, sincere, capable — you cannot remain silent. We do not want to regret missed opportunities. We do not want to be saying 10 years from now, "She could have..."

She may be near Islam — but not truly in Islam. She may know that truth lies in wearing the hijab, in worship, in modesty, in marriage, in serving Muslims — but she delays. She waits. She wants to be herself, but forgets: the real "self" is the one faithful to Allah. When will she stop and return to the harbor? The world offers women countless illusions: career, independence, travel, intense emotions. But all of these are fleeting. True happiness comes with clarity: "Who am I?" — a Muslim woman. "Why am I here?" — to worship Allah. "Where am I going?" — to Paradise, or, if I don’t wake up, to ruin...

Selma could be a strong support for some brother, become the mother of righteous children, and revive Islam in her surroundings. But for this, she must stop drifting aimlessly. She needs to pause, take control of herself, and resolve to repent and return to Allah without delay. She is not ordinary — she symbolizes potential that can bring immense benefit to Islam and the Muslim community. Her qualities — insightfulness, loyalty, integrity, wisdom, resilience, courage, and compassion — make her a unique individual. She deeply feels the pain of the oppressed, especially the Muslims of Gaza and Palestine, and her heart responds to calls for help, and she helps. This is evidence that her soul thirsts to worship and serve Allah.

If a person does not know why they are living, their body becomes exhausted, and their heart fills with anxiety. They wander. They tire. They deceive themselves, thinking they are seeking freedom, but in reality, they are losing their anchor. Fatigue becomes a companion to the body, and worry settles in the heart. Not because they are bad, but because they are out of place. Because the soul knows: its journey is toward the Creator. Sister Selma, you possess qualities that few women can boast of. There is no flattery here; it is an acknowledgment of the obvious: you are perceptive, resilient, intelligent, sincerely concerned for your brothers and sisters, and your inner potential can change much — within you and around you.

But a spark of good qualities without clear direction is like fire without a hearth. Warm, but not warming. Bright, but not illuminating the path. You want to be "who you are" — right now. It sounds like freedom, but it often masks procrastination. Every day spent outside of worship, outside sincere adherence to Islam — is a day the soul will answer for. And not just before Allah — but before yourself. You already know what resonates with you. You feel when you draw closer to Allah, how peace comes. You know what it means to have a heart where dua flows effortlessly, and tears well up out of love for the Creator. But why have you allowed this state to be a rare visitor rather than a permanent resident?

You are not just an individual. You are part of the Ummah of the Prophet ﷺ. You are a sister in faith. Your life matters — for you, for your family, for the future. And if Allah has granted you talents, feelings, compassion, abilities — it is not for casual use. It is an amanah (trust), a responsibility. Perhaps you haven’t fully realized it yet, but you could be: A light for other girls seeking Truth. A diligent worker for Islam — wherever you live. Support for the Muslim Ummah in the hardest times. A wife, mother, mentor, sincere servant of Allah, bringing others closer to the Light. But all of this begins not later. It begins right now.

Faith is not a flash. It is a path. If you truly want to draw closer to Allah — then return. Not in words, but in actions. Start small. Salah. Hijab. The Book of Allah. Dua. Fellowship with believers. Fasting. Humility. Tears of repentance. Saying “Astaghfirullah” and “Allahumma ihdini.” Your soul thirsts. But your body must submit. For the wind to become favorable, you need to know where to sail. And you know. Just stop running. Don’t justify delays. Don’t mask pain with the glitter of freedom. Don’t succumb to the call of the nafs (ego). Come to the shore.

When a person does not know why they are in this world, their life becomes like a ship cast into the ocean without a compass. They are subject to all the storms of life: doubts, fears, temptations, disappointments. The body grows weary, and the soul remains unsatisfied because it constantly strives for something greater but cannot find it. For a Muslim, this goal is always singular — worship of Allah. But worship is not just performing prayer or fasting. It is a holistic way of life based on Islamic principles: justice, mercy, patience, gratitude, and love for Allah. When a person lives with this purpose, every action becomes an act of worship. Even a simple smile or helping someone in need can be steps toward the Gardens of Paradise.

And finally... Selma, if you are reading this — know this: you are not being judged. You are being called. Not by people. By your Lord. Who said: "O you who have believed, repent to Allah with sincere repentance. Perhaps your Lord will remove from you your misdeeds and admit you into gardens beneath which rivers flow..." (Surah 66:8). Allah does not demand perfection from us. He seeks sincerity. Take a step. One. And you will see how easily and powerfully your entire life will begin to transform. For whoever takes Allah as their protector, He will not forsake them.

Allah says in the Qur’an: "Indeed, Allah will not change the condition of a people until they change what is in themselves." (13:11). This verse reminds us that change begins within us. If Selma decides to change her heart, turning to Allah with full sincerity, her life will be filled with light, meaning, and goodness.

We do not know how much time we have left. The Ummah needs people like you, Selma. Not as a symbol, not as a heroine, but as a true believer whose presence makes others’ paths brighter. Hold fast to the rope of Allah. Embrace His religion — not outwardly, but with all your heart. Then the wind will be favorable, the path clear, and every step you take will bring you closer to the pleasure of Allah.

This reminder and advice — a sincere wish for good — comes from a heart that sees the hidden pearl and wishes for it to shine in all its splendor. Islam is not a burden, but a mercy. It is the path to true freedom — freedom from passions, doubts, and anxiety. It is the path to happiness that does not depend on external circumstances but arises from the depths of a believing heart. May Allah open the heart of our sister Selma, strengthen her on the straight path, help her realize all the good potential with which He has endowed her, and make her among those with whom He is pleased. Ameen!

Limanını bilmeyen bir gemi için hiçbir rüzgar ters gitmeyecektir...

Bugün, Allah'ın ipine sıkıca sarılmazsak kendimizi bu dünyada nasıl kolayca kaybedebileceğimiz ve zamanında kaderimizi fark etmenin ne kadar önemli olduğu hakkında konuşacağız. Bu mesaj, gerçeği arayan ancak henüz sağlam bir deste bulamamış olan özel bir ruha, Selma adlı bir Müslümana hitap ediyor...

Hamd olsun Allah'a, O'nu överiz ve yardımını ve affını dileriz. Ruhumuzun kötülüğünden ve kötü davranışlarımızdan korunmak için Allah'a sığınırız. Kimi Allah yoluna çıkarırsa onu kimse şaşırtamaz; kimi de başından savarsa onu kimse doğru yola getiremez. Tanıklık ederiz ki hiçbir ilah yoktur ibadet edilecek, yalnız Allah ve tanıklık ederiz ki Muhammed O'nun kulu ve elçisidir.

İslam bize her insanın, cinsiyet, yaş veya köken ne olursa olsun, bu dünyada benzersiz bir görevi olduğunu öğretir. Bu görev, yalnızca ritüel ibadetlerle değil, aynı zamanda nasıl yaşadığımız, düşündüğümüz, çevremizle nasıl etkileşim kurduğumuz ve hayır için nasıl çabaladığımızla da ortaya çıkan Allah’a ibadettir. Kuran bizleri hatırlatıyor: "Ben cinleri ve insanları ancak bana kulluk etsinler diye yarattım." (51:56). Bu ifade, her Müslüman için hayatın gerçek amacını anlamaktaki anahtardır.

Ancak çoğu zaman bu amacın unutulduğu veya gözden kaçtığı görülür. Limansız yüzen bir gemi gibi oluruz. Belli bir yön olmadan her rüzgar uygun gelir ama bu rüzgarlar bizi Allah tarafından belirlenen yoldan uzaklaştırır. İşte tam olarak bu durum, olağanüstü niteliklere sahip olan ama henüz Allah’ın yolunda gerçek amaçlarını bulamamış bir Müslüman kız olan Arnavut Selma’nın yaşamında gözlenmektedir.

Bir insan bu bilgiyi bilmiyor veya unutuyorsa, pusulasız bir gemi gibidir: güzel, güçlü, büyük seyahatler yapabilecek yetenekte ama... işe yaramaz. Böyle bir gemi fırtınaların oyuncak hâline gelir, kayalara çarpar, gücü tükenir ve bir yerlere varmadan sürekli hareket halinde kalır. Tüm bunlar bugün birçok Müslüman kadının yaşadığı durumu ve özellikle de Selma’nın durumunu tasvir eder. Ve burada derin bir acı yatmaktadır. Potansiyel mevcuttur, kalp sağır değildir, iman ışığı sönmüş değildir, ancak Selma –hareket ediyor olsa bile– Hedefe yaklaşmamaktadır. Yıllar geçiyor. Dünyevi illüzyonlar ruhu doldurmuyor. Beden yoruluyor, kalp kaygılanıyor ve ruh özlem duyuyor. Bazıları diyecek ki: “Neden bir kızı bu kadar yüceltiyorsunuz? Ümmet, dolu dolu kardeşlerle.” Evet, öyle. Ama her ruhun kendine özgü bir görevi var. Ve Selma gibi bir ruhu — aydınlık, samimi, yetenekli — gördüğünüzde susamazsınız. Kaçırılmış fırsatlar yüzünden pişman olmak istemiyoruz. 10 yıl sonra, “O olabilirdi…” demek istemiyoruz.

O İslam’a yakın olabilir – ama tam olarak İslam’ın içinde değildir. Gerçekliğin örtü giymekte, ibadette bulunmakta, iffette olmakta, evlilikte ve Müslümanlara hizmet etmekte olduğunu bilebilir – ama ertelemektedir. Bekliyor. Kendi olmak istiyor ama unutuyor: gerçek "ben" Allah’a sadık olan "bendir". Ne zaman duracak ve limana geri dönecek? Dünya kadına birçok yanılsama sunar: kariyer, bağımsızlık, seyahatler, parlak duygular. Ancak tüm bunlar geçicidir. Gerçek mutluluk netlikle gelir: "Ben kimim?" – bir Müslüman kadın. "Neden buradayım?" – Allah’a ibadet etmek için. "Nereye gidiyorum?" – Cennete, ya da uyanmazsam helak olmaya...

Selma, bazı kardeşler için güçlü bir destek olabilir, salih çocuk annesi olabilir ve çevresindeki İslami canlandırabilir. Ancak bunun için amaçsız sürüklenmeyi bırakmalıdır. Durmalı, kendini kontrol altına almalı ve günahlarından tövbe etmeye karar vermelidir. O sıradan değil – İslam ve Müslüman topluluğa büyük katkıda bulunabilecek potansiyeli sembolize ediyor. Derin içgörü, bağlılık, dürüstlük, hikmet, direnç, cesaret ve şefkat gibi nitelikleri onu eşsiz kılıyor. Özellikle Gazze ve Filistin Müslümanlarının acısını hissediyor ve yardım çağrılarına cevap veriyor. Bu, ruhunun Allah’a ibadet etmek ve hizmet etmek için susadığını gösteriyor.

Eğer bir insan neden yaşadığını bilmiyorsa, vücudu tükenir ve kalbi endişeyle dolup taşar. Koşuşturur. Yorulur. Özgürlük aradığını sanarak kendini kandırır, ancak aslında demirini kaybeder. Yorgunluk bedenin arkadaşı, endişe ise kalbin yerleşeni olur. Kötü olduğu için değil, yanlış yerde olduğu için. Çünkü ruh bilir ki yol, Yaradan’a doğrudur. Abla Selma, pek çok kadının iddia edemeyeceği niteliklere sahipsin. Bu yağcılık değil, apaçık bir gerçek: sen sezgisel, dayanıklı, zeki, kardeşlerin için samimi, ve iç potansiyelin seni ve çevrende olan her şeyi değiştirebilir.

Ancak iyi niteliklerin küçük bir kıvılcımı keskin bir yön olmadan ateş gibi faydasızdır. Sıcak, ama ısıtmıyor. Parlak, ama yolu aydınlatmıyor. "Olduğun gibi olmak" istiyorsun – şimdi. Bu özgürlük gibi geliyor, ancak genellikle gecikmenin maskelemesidir. İbadetten ve içten İslam'a bağlılıktan uzak geçirilen her gün, ruhunun hesap vereceği bir gündür. Ve yalnız Allah değil, aynı zamanda kendin önüne. Zaten neyin seninle uyumlu olduğunu biliyorsun. Allah'a yaklaştığında nasıl huzur geldiğini hissedersin. Kalbinin dua akarken ve gözlerinin yaratıcıya karşı aşkla yaşlandığını bilirsin. Peki neden bu durumu nadir bir ziyaretçi olarak kabul ettin, devamlı bir konuk olarak değil?

Sen yalnızca bir birey değilsin. Sen Peygamberimizin ümmetisin ﷺ. İman kardeşisin. Hayatın önemlidir – senin için, ailen için, gelecek için. Eğer Allah seni yetenekler, duygular, şefkat ve yeteneklerle donatmışsa – bunlar tesadüfi kullanılmak üzere değil. Bu bir emanet. Bir sorumluluk. Belki henüz tam olarak farkında değilsindir, ancak gerçekliği arayan diğer kızlar için bir ışık olabilirsin. Nerede yaşarsan yaşa, İslam için çalışan bir işçi. En zor zamanlarda Müslüman ümmeti için destek. Bir eş, anne, mentor, samimi bir Allah hizmetkarı, başkalarını Işığa doğru çeken biri olabilirsin. Ancak tüm bunlar daha sonra değil, tam şu anda başlar.

İnanç bir flaş değil. Bir yoldur. Eğer gerçekten Allah'a yaklaşırsan – dön. Sözlerle değil, eylemlerle. Küçük şeylerle başla. Namaz. Örtü. Allah’ın Kitabı. Dua. Müminler cemiyeti. Oruç. Alçakgönüllülük. Gözyaşlarıyla tövbe. "Astaghfirullah" ve "Allahumma ihdini" demek. Ruhun susuz. Ama bedenin boyun eğmeli. Rüzgarın uygun olması için nereye gitmen gerektiğini bilmelisin. Ve sen biliyorsun. Artık koşmaktan vazgeç. Gecikmeleri haklı çıkarma. Acıyı özgürlüğün parıltısıyla maskeleme. Nefsini susturma. Kıyıya gel.

Bir insan bu dünyada niçin bulunduğunu bilmiyorsa, hayatı pusulasız okyanusa atılmış bir gemi gibidir. Şüphe, korku, fitne ve hayal kırıklığı gibi yaşam fırtınalarına maruz kalır. Vücut yorulur, ruh tatmin olmaz çünkü hep daha fazlasını arzular, ancak bulamaz. Müslüman için bu hedef tek başına Allah'a ibadettir. Ancak ibadet yalnızca namaz kılmak veya oruç tutmak değildir. İslam ilkelerine dayanan bütüncül bir yaşam tarzıdır: adalet, merhamet, sabır, şükür ve Allah’a sevgi. Bir kişi bu amaca göre yaşarsa, her eylemi ibadet haline gelir. Basit bir gülümseme veya birine yardım etmek bile Cennet bahçelerine doğru adım atmaktır.

Ve son olarak… Selma, eğer bunu okuyorsan – bil ki: yargılanmıyorsun. Çağrılıyorsun. İnsanlar tarafından değil. Rabbin tarafından. O şöyle dedi: "Ey iman edenler! Allah’a içten bir tövbe ile dönün. Umulur ki Rabbiniz sizden günahlarınızı siler ve sizi altından nehirler akan cennetlere sokar..." (Sure 66:8). Allah bizden mükemmeliyet talep etmez. İçtenlik ister. Bir adım at. Tek bir adım. Ve bütün hayatının ne kadar kolay ve güçlü bir şekilde değişmeye başladığını göreceksin. Çünkü Allah’a sığınanı asla terk etmez.

Allah Kuran’da şöyle buyurur: "Şüphesiz Allah, bir kavmin durumunu onlar kendi nefislerindeki şeyi değiştirmedikçe değiştirmez." (13:11). Bu ayet bize değişimin içimizde başladığını hatırlatır. Eğer Selma kalbini değiştirmeye karar verirse ve Allah’a içten bir şekilde yönelirse, hayatı nur, anlam ve iyilikle dolar.

Ne kadar zamanımız kaldığını bilmiyoruz. Ümmet senin gibi insanlara ihtiyaç duyuyor, Selma. Bir sembol olarak değil, bir kahraman olarak değil, fakat etrafındakileri aydınlatan gerçek bir mümin olarak. Allah’ın ipine sıkıca sarıl. Dini dışarıdan değil, tüm kalbinle benimse. O zaman rüzgar uygun, yol açık olacaktır ve attığın her adım Allah’ın hoşnutluğuna daha da yaklaştıracaktır.

Bu hatırlatma ve öğüt – bir hayır temennisidir – gizli inciyi gören ve onun tüm görkemiyle parlamasını isteyen bir kalpten geliyor. İslam bir yük değil, bir lütuf. Gerçek özgürlüğe giden yoldur – tutkuların, şüphelerin ve kaygıların zincirlerinden kurtulmanın yoludur. Harici koşullara bağlı olmayan, inanan bir kalbin derinliklerinden gelen mutluluğa giden yoldur. Allah bizim kız kardeşimiz Selma'nın kalbini açsın, onu doğru yolda güçlendirsin, ona bahşettiği bütün iyi potansiyelleri gerçekleştirmesinde yardımcı olsun ve onu razı olduğu kullar arasında eylesin. Amin!

Për një anije që nuk e njeh portin e saj, asnjë erë nuk do të jetë e drejtë...

Sot do të flasim për atë se si është e lehtë të humbas veten në këtë botë nëse nuk mbahet fortëra e Allahut, dhe sa është e rëndësishme të kuptohet qëllimi ynë në kohë. Ky mesazh është adresuar një shpirti të veçantë, një myslimanesh femër me emrin Selma, zemra e së cilës ka frikë për të vërtetën, por ende nuk ka gjetur një mbështetje të fortë...

Lavdim për Allahun, neve që e lavdërojmë dhe nga ne kërkojmë ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë strehim në Allah nga e keqja e shpirtit tonë dhe veprat e gabuara. Kushc Allah e udhëheq, askush nuk mund ta çojë në gabim; dhe kushc Ai e lë pa udhë, askush nuk mund t'i tregojë rrugën. Ne dëshmojmë se nuk ka zot tjetër për adhurim përveç Allahut të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është rob dhe i dërguari i Tij.

Islam na mëson se çdo person, pavarësisht nga gjinia, mosha ose origjina, ka një mision unik në këtë botë. Ky mision është adhurimi i Allahut Subhanahu wa Ta'ala, i cili manifestohet jo vetëm në kryerjen e ceremonive fetare, por edhe në mënyrën se si jetojmë, mendojmë, bashkëveprojmë me botën rreth nesh dhe strehojmë për mirë. Kurani na kujton: "Unë kam krijuar xhinët dhe njerëzit vetëm për t'u adhuruar." (51:56). Ky thënie bëhet kyç për të kuptuar qëllimin e vërtetë të jetës për çdo mysliman.

Megjithatë, siç ndodh shpesh, shumë prej nesh e humbasin këtë qëllim nga sytë. Ne bëhemi si një anije që lundron pa port. Pa një drejtim të qartë, çdo erë duket e përshtatshme, por ajo vetëm na largon nga rruga e urdhëruar nga Allah. Pikërisht kjo është situata në jetën e një gruaje të pazakonshme myslimane me emrin Selma — një vajzë shqiptare që, duke pasur cilësi të jashtëzakonshme, ende nuk ka gjetur qëllimin e saj të vërtetë në Rrugën e Allahut.

Kur një person nuk e di apo harron këtë, ai bëhet si një anije pa busullë: e bukur, e fortë, në gjendje të bëjë udhëtime të mëdha, por... e pavlefshme. E tillë një anije bëhet një lojë në stuhitë e jetsës, goditet nga rifet, forca e saj zvogëlohet, dhe lëviz vazhdimisht pa arritur asgjë. E gjithë kjo përshkruan gjendjen e Selma-s — dhe jo vetëm të saj, por edhe të shumë gra myslimane sot. Dhe këtu qëndron dhimbja e madhe. Potenciali ekziston, zemra nuk është e gurëzuar, drita e besimit nuk ka fikur, por Selma — megjithëse lëviz — nuk afrohet qëllimit. Vjetët kalojnë. Iluzionet e botës nuk e mbushin shpirtin. Trupi lodhet, zemra ankohet, dhe shpirti dëshiron. Disa mund të thonë: “Pse ta ngrisni kaq shumë një vajzë? Umma është e mbushur me motra.” Po, kjo është e vërtetë. Por çdo shpirt ka misionin e vet. Dhe kur shihni një shpirt si i Selmës — të ndritur, të sinqertë, të aftë — nuk mund të qëndroni të heshtur. Ne nuk duam të rëndomë për mundësitë e humbura. Nuk duam të themi pas 10 vjetësh: “Ajo mund të…”

Ajo mund të jetë afër Islami — por jo brenda Islami-t. Mund të dijë se e vërteta është në të mbuluarit, në adhurim, në modesti, në martesë, në shërbim të myslimanëve — por e vonon. Pranon. Dëshiron të jetë vetja, por harron: vërteta "une" është ajo që është e besnikë ndaj Allahut. Kur do të ndalet dhe do të kthehet në port? Bota ofron grave shumë iluzione: karrierë, pavarësi, udhëtime, ndjenja të shkëlqyera. Por të gjitha këto janë kalimtare. Lumturi i vërtetë vjen me qartësinë: "Kush jam?" — një grua myslimane. "Pse jam?" — për t'u adhuruar Allahut. "Ku po shkoj?" — në Xhenet, ose, nëse nuk zgjohem, në humbje...

Selma mund të jetë një mbështetje e fortë për ndonjë vëllai, të bëhet nëna e fëmijëve të drejtë dhe të ringjallë Islam-in në mjedisin e saj. Por për këtë, duhet të ndalet të plaket pa drejtim. Duhet të ndalet, të marrë kontrollin e vetvetes dhe të vendosë të kthehet në Allah me të metejshme. Ajo nuk është e zakonshme — simbolizon potencialin që mund të sjellë përfitime të mëdha Islami dhe komunitetit mysliman. Cilësitë e saj — perspicacity, besnikëri, integritet, urti, forcë, kurajë dhe mëshirë — e bëjnë atë një individ të veçantë. Ajo ndjen thellësisht dhembjen e të shtyreveve, veçanërisht të myslimanëve të Gazës dhe Palestinës, dhe zemra e saj përgjigjet thirrjeve për ndihmë dhe ajo ndihmon. Kjo është një provë se shpirti i saj kërkon të adhurojë dhe shërbejë Allahut.

Nëse një person nuk e di pse është duke jetuar, trupi i tij shkretësohet dhe zemra e tij mbushet me ankth. Ai errës. Lodhet. Vetëmarrësisht mendon se po kërkon liri, por në fakt po humb ankorën. Lodhja bëhet shoqëruese e trupit, dhe ankthi vendoset në zemër. Jo sepse është keq. Sepse nuk është në vendin e duhur. Sepse shpirti e di: rruga e saj është drejt krijuesit. Motër Selma, ti posedon cilësi që pak gra mund të kërkojnë. Kjo nuk është liria, është një fakt i qartë: je perceptivë, e fortë, e zgjuar, e kujdesshme ndaj vëllazërve dhe motrave të tua, dhe potenciali yt i brendshëm mund të ndryshojë shumë — brenda dhe rreth teje.

Por një shkrirje e cilësive të mira pa një drejtim të qartë është si zjarri pa furrë. I ngrohtë, por jo i ngrohtë. I ndritshëm, por jo i ndriçueshëm. Ti dëshiron të jesh "si je" — tani. Kjo tingëllon si liri, por shpesh është një maskë e vonesave. Çdo ditë e kaluar jashtë adhurimit, jashtë bindjes së vërtetë me Islam-in — është një ditë për të cilën shpirti do të përgjigjet. Jo vetëm para Allahut — por edhe përpara vetes. Ti tashmë e di se çfarë të përgjigjet. E ndjen se kur afrohesh Allahut, si vjen paqeja. E di çfarë do të thotë të ketë një zemër ku dua rrjedh vetvetiu, dhe sytë mbushen me lot nga dashuria për krijuesin. Por pse ia ke lejuar këtë gjendje të jetë një vizitor i rrallë dhe jo një banues i përhershëm?

Ti nuk je vetëm një individ. Ti je pjesë e Ummes së Profetit ﷺ. Je motër në besim. Jeta jote ka rëndësi — për ty, për familjen tënde, për të ardhmen. Dhe nëse Allah i ka dhënë talenta, ndjenja, mëshirë, aftësi — nuk janë për përdorim të rastësishëm. Është një amanet. Një përgjegjësi. Ndosi nuk e kupton plotësisht ende, por mund të bëhesh: Dritë për vajza të tjera që kërkojnë të vërtetën. Punëtore e përkushtuar për Islam-in — kudo që të jetosh. Mbështetje për ummën myslimane në kohët më të vështira. Një grua, nënë, mentore, robë e Allahut, që të afron të tjerët me dritën. Por gjithçka kjo fillon jo më vonë. Fillon menjëherë.

Besimi nuk është një flakë. Është një rrugë. Nëse vërtet dëshiron të afrohesh Allahut — kthehu. Jo me fjalë, por me veprime. Fillo me gjërat e vogla. Namazi. Mbulesa. Libri i Allahut. Dua. Shoqërimi me besimtarë. Agjërimi. Ngritja. Lotë të kërkimit të faljes. Themi "Astaghfirullah" dhe "Allahumma ihdini." Shpirti yt kërkon. Por trupi duhet të nënshtrihet. Që era të bëhet e përshtatshme, duhet të dish ku të lundrosh. Dhe ti e di. Mos vrapo më. Mos shpjego vonesat. Mos masko dhembjen me shkëlqimin e lirisë. Mos dorëzoje ndaj thirrjes së nafsit. Afrohu në breg.

Kur një person nuk e di pse është në këtë botë, jeta e tij bëhet si një anije e hedhur në oqean pa busullë. Ai është subjekt i të gjitha stuhive të jetsës: dyshimet, frikët, tentacionet, zhgënjimet. Trupi lodhet, dhe shpirti mbetet i pakënaqur sepse gjithmonë strehon për diçka më të madhe, por nuk e gjen. Për një mysliman, ky qëllim është gjithmonë i vetmi — adhurimi i Allahut. Por adhurimi nuk është vetëm kryerja e namazit ose agjërit. Është një stil i plotë jetese bazuar në parimet e Islami-t: drejtësi, mëshirë, durim, mirënjohje dhe dashuri për Allahun. Kur një person jeton me këtë qëllim, çdo veprim i tij bëhet një akt adhurimi. Edhe një buzëqeshje e thjeshtë ose ndihma e dikujt në nevojë mund të jenë hapa drejt kopshtet e Xhenetit.

Dhe në fund... Selma, nëse po lexon këtë — di: ti nuk ke qenë gjykuar. Ti je thirrur. Jo nga njerëzit. Po nga Zoti yt. Ai tha: "O ju që keni besuar, kthehuni në Allah me një kërkim të vërtetë të faljes. Ndajshëm që Zotëri juaj t'ju heqë mëkatet tuaja dhe t'ju futë në kopshte nën të cilat rrjedhin lumi..." (Sure 66:8). Allah nuk kërkon përsosmëri nga ne. Ai pret besnikëri. Bëj një hap. Një. Dhe do të shohësh se sa lehtë dhe fuqishëm do të fillojë të ndryshojë e gjithë jeta jote. Sepse kush merr Allah si mbrojtës, Ai nuk e lë asnjëherë. 

Allahu thotë në Kur'an: "Me të vërtetë, Allah nuk e ndryshon gjendjen e një populli derisa ata vetë të mos e ndryshojnë atë që është në shpirtet e tyre." (13:11). Kjo ajet na kujton se ndryshimet fillojnë brenda nesh. Nëse Selma do të vendosë të ndryshojë zemrën e saj, duke u kthyer te Allahu me të gjithë sinqeritetin, jeta e saj do të mbushet me dritë, kuptim dhe mirë.

Ne nuk e dimë sa kohe na ka ngelur. Umma ka nevojë për persona si ti, Selma. Jo si simbol, jo si heroinë, por si një besimtare e vërtetë, pranë së cilës të tjerët ndriçohen. Mbaj fortërën e Allahut. Bëhu pjesë e fesë së Tij — jo vetëm nga jashtë, por me të gjithë shpirtin. Dhe atëherë era do të jetë e favorshme, rruga do të bëhet e qartë, dhe çdo hap i tuaj do të jetë një hap drejt kënaqësisë së Allahut.

Kjo kujtim dhe mësim – është një dëshirë e sinqertë për mirësinë, që vjen nga një zemër që e sheh perlatin e fshehtë dhe dëshiron që ai të shkëlqej në të gjithë bukurinë e tij. Islami nuk është një përgjegjësi, por një mëshirë. Është rruga drejt lirisë së vërtetë – lirisë nga pasionet, dyshimet dhe ankthi. Është rruga drejt lumturisë, e cila nuk varet nga rrethanat e jashtme, por buron nga thellësia e një zemre besimtare. Le të hapë Allah Zoti ynë zemrën e motrës sonë Selma, ta forcosej në rrugën e vërtetë, t'i ndihmojë të realizojë të gjithë potencialin e mirë që i ka dhënë, dhe ta bëjë atë pjesë e atyre me të cilët Ai është i kënaqur. Ameen!