Дерево, которое растёт вместе с тобой...

A tree that grows with you... / Seninle birlikte büyüyen bir ağaç... / Një pemë që rritet me ju...

В исламе природа и её элементы часто рассматриваются как знамения (аяты) Аллаха, которые напоминают о Его величии и мудрости. Одним из таких символов является дерево, которое может служить метафорой для понимания жизни, роста и духовного развития. Идея о том, что где-то в мире есть дерево, которое проросло в тот же день, когда ты родился, и растёт вместе с тобой, может быть интерпретирована как глубокое напоминание о связи человека с природой, его жизненным путем и духовным развитием...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

В Исламе жизнь человека — это аманат, доверие, данное ему Аллахом. В день твоего рождения в этом мире начинается отсчёт: твоя душа вступает в путь испытаний, становления, поиска истины и возвращения к Творцу. Также в этот день, по замыслу Всевышнего, в каком-то уголке земли может прорасти семя, которое станет деревом — символом жизни, роста, и благодати. Это дерево — часть мира, которое создано ради пользы и испытания человека. Оно может быть невидимым спутником всей твоей жизни, расти, меняться, переносить ветры и дожди — точно так же, как и ты.

Каждый год, когда дерево растёт, оно может символизировать новый этап в жизни человека. Это может быть время для размышлений о своих поступках, целях и стремлениях. В исламе важным аспектом является самосовершенствование и стремление к близости к Аллаху. Как дерево, которое нуждается в воде и солнечном свете, человек нуждается в молитве, мольбе, знании и праведных делах для своего духовного роста.

"Где-то в мире есть дерево, которое проросло в тот же день, когда ты родился..." — с этих слов начинается мягкое, но глубокое напоминание. Представьте: в день вашего рождения, когда вы впервые вдохнули воздух жизни, где-то в мире из земли пробивается нежный росток. С каждым днём он растёт — как и вы. Он испытывает дожди, ветры, солнце, засуху — как и вы проходите через радости, испытания, перемены и вызовы. Это дерево — символ вашей жизни: Оно растёт — как растёт ваша душа и ваши деяния. Оно требует ухода — как требует воспитания ваше сердце. Оно может принести тень, плоды и пользу — как и вы можете быть благом для других. Или может засохнуть — если лишено света, воды и заботы.

Когда дерево растёт, оно нуждается в воде, свете, заботе. Так же и душа человека нуждается в вере (иман), знаниях ('ильм), поминании Аллаха (зикр), и добрых делах. Как дерево со временем даёт тень и плоды, так и человек — если он живёт согласно Исламу — становится источником добра для окружающих. Пророк Мухаммад ﷺ сказал: «Самый лучший из людей — тот, кто полезен людям». И если дерево растёт, но так и не даёт плодов, его срубают. Таким образом, верующий — как дерево: укоренён в истине, тянется к небу молитвами, и приносит пользу в этом мире.

Изменчивость времени и неизбежность конца. С каждым днём дерево стареет — и ты стареешь. Оно может быть подвержено засухе, бурям, болезням. И человек сталкивается с трудностями, испытаниями, страданиями. Но всё это — часть испытания. Мусульманин знает: жизнь в этом мире — временная. И дерево когда-нибудь засохнет, как и человек вернётся к своему Господу. «Каждая душа вкусит смерть…» Сура Алю 'Имран, 3:185. Но если жизнь твоя была подобна плодовитому дереву, то даже после твоей смерти останутся добрые дела — садака джария, знания, дети, которые продолжают твой путь.

Наблюдая за деревом — помни о себе

Представь себе: ты где-то гуляешь и видишь высокое, красивое дерево. Вдруг возникает мысль: «А что, если это то самое дерево, проросшее в день моего рождения?» Такой момент — повод для тадаббура, глубокого размышления: Как я расту как человек и как мусульманин? Что я оставляю после себя в этом мире? Забочусь ли я о своей душе так, как дерево заботится о своих ветвях? Будет ли мой рост оправдан перед Аллахом? Пусть каждый из нас задумается: если где-то есть дерево, которое растёт вместе со мной, то как я расту перед своим Господом?

Дерево — как зеркало твоей души. Это простое назидание — словно зерно мудрости, которое может вырасти в могучую истину. Оно напоминает: твоя жизнь не проходит впустую. С каждым днём ты или растёшь, или чахнешь. Но если ты укоренён в вере, питаешь свою душу благими делами и стремишься к довольству Аллаха — ты подобен благословенному дереву. Пусть каждый из нас будет как это дерево — твёрдым в вере, тянущимся к небу, и дающим плоды на благо другим. Дерево, которое растёт вместе с человеком, является мощным символом, который напоминает о важности связи с природой, ответственности за окружающий мир и необходимости духовного роста. В исламе это также подчеркивает важность заботы о себе и о других, стремления к знаниям и добродетелям. Каждый из нас может стать "деревом", которое приносит плоды добра и мудрости, влияя на окружающий мир и оставляя после себя наследие, которое будет жить вечно.

اللهم اجعلنا من الذين تنبت أعمالهم كشجرة طيبة أصلها ثابت وفرعها في السماء

О Аллах, сделай нас из тех, чьи деяния подобны доброму дереву — с крепким корнем и ветвями, устремлёнными в небеса. Пусть каждый из нас помнит, что его "дерево" — это не только его жизнь, но и его духовное наследие. Пусть оно будет сильным, красивым и плодоносным, чтобы радовать не только нас самих, но и тех, кто придёт после нас. Аминь!

A tree that grows with you...

In Islam, nature and its elements are often seen as signs (ayat) of Allah, which remind us of His greatness and wisdom. One such symbol is the tree, which can serve as a metaphor for understanding life, growth, and spiritual development. The idea that somewhere in the world there is a tree that sprouted on the same day you were born and grows alongside you can be interpreted as a profound reminder of humanity's connection to nature, their life journey, and spiritual growth...

Praise be to Allah, whom we glorify and from whom we seek help and forgiveness. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and bad deeds. Whoever Allah guides, no one can mislead; and whoever He leaves astray, no one can guide. We bear witness that there is none worthy of worship except Allah alone, and we bear witness that Muhammad is His servant and Messenger. And then:

In Islam, human life is an amanah (a trust) given by Allah. On the day of your birth into this world, the countdown begins: your soul embarks on a path of trials, self-development, truth-seeking, and return to the Creator. Also, according to Allah’s divine plan, a seed may sprout somewhere on Earth on that same day, growing into a tree—a symbol of life, growth, and blessings. This tree is part of the world created for the benefit and trial of humanity. It might be an invisible companion throughout your life, growing, changing, enduring winds and rains—just like you.

Every year, as the tree grows, it can symbolize a new stage in a person’s life. This can be a time for reflection on your actions, goals, and aspirations. In Islam, self-improvement and striving for closeness to Allah are vital aspects of life. Just as a tree needs water and sunlight, humans need prayer, supplication, knowledge, and righteous deeds for spiritual growth.

"Somewhere in the world, there is a tree that sprouted on the same day you were born..." These words mark the beginning of a gentle yet profound reminder. Imagine: on the day you were born, when you first breathed the air of life, somewhere in the world a tender shoot emerged from the earth. Each day it grows—just like you. It experiences rain, wind, sun, and drought—just as you go through joys, trials, changes, and challenges. This tree is a symbol of your life: it grows—as your soul and deeds grow. It requires care—as your heart requires nurturing. It can provide shade, fruit, and benefits—or it can wither if deprived of light, water, and care.

As the tree grows, it needs water, light, and care. Similarly, the human soul needs faith (iman), knowledge ('ilm), remembrance of Allah (zikr), and good deeds. Just as a tree eventually provides shade and fruit, so too does a person who lives according to Islam become a source of goodness for others. Prophet Muhammad ﷺ said: "The best among people are those who are most beneficial to others." If a tree grows but never bears fruit, it is cut down. Thus, a believer is like a tree: rooted in truth, reaching toward the heavens in prayers, and bringing benefit to this world.

The passage of time and the inevitability of death. With each passing day, the tree ages—and so do you. It may face droughts, storms, and diseases. Likewise, people encounter difficulties, trials, and suffering. But all of this is part of the test. A Muslim knows: life in this world is temporary. And just as the tree will eventually wither, so too will humans return to their Lord. "Every soul shall taste death…" (Surah Al 'Imran, 3:185). But if your life was like a fruitful tree, even after your death, your good deeds will remain—ongoing charity, knowledge, children who continue your path.

Observing the tree—remember yourself

Imagine: you're walking somewhere and see a tall, beautiful tree. Suddenly a thought arises: "What if this is the very tree that sprouted on the day I was born?" Such a moment is an opportunity for deep reflection (tadabbur): How am I growing as a person and as a Muslim? What am I leaving behind in this world? Am I caring for my soul as much as the tree cares for its branches? Will my growth be justified before Allah? Let each of us ponder: if somewhere there is a tree that grows alongside me, how am I growing before my Lord?

The tree is like a mirror of your soul. This simple lesson is like a seed of wisdom that can grow into a mighty truth. It reminds us: your life does not pass in vain. Every day you either grow or wither. But if you are rooted in faith, nourishing your soul with righteous deeds and striving for Allah’s pleasure—you are like a blessed tree. Let each of us be like this tree—firm in faith, reaching toward the heavens, and bearing fruit for the benefit of others. The tree that grows alongside a person is a powerful symbol that reminds us of the importance of connecting with nature, responsibility for the surrounding world, and the necessity of spiritual growth. In Islam, it also underscores the importance of caring for oneself and others, striving for knowledge and virtues. Each of us can become a "tree" that bears fruits of goodness and wisdom, influencing the world around us and leaving behind a legacy that will live forever.

O Allah, make us among those whose deeds are like a good tree—with roots firmly planted and branches reaching toward the heavens.

May each of us remember that our "tree" is not only our life but also our spiritual legacy. May it be strong, beautiful, and fruitful, bringing joy not only to ourselves but also to those who come after us. Ameen!

Seninle birlikte büyüyen bir ağaç...

İslam'da doğa ve öğeleri genellikle Allah'ın büyüklüğü ve hikmetini hatırlatan işaretler (ayetler) olarak görülür. Bu sembollerden biri de, yaşamı, büyümeyi ve manevi gelişimi anlamak için bir metafor olarak kullanılabilen ağaçtır. Dünyanın bir yerinde, senin doğduğun gün filizlenen ve seninle birlikte büyüyen bir ağaç olduğu fikri, insanın doğayla olan bağlantısını, yaşam yolculuğunu ve manevi gelişimini hatırlatan derin bir mesaj olarak yorumlanabilir...

Övgü olsun Allah'a ki O'nu yüceltiriz ve yardımını ve mağfiretini dileriz. Ruhumuzdaki kötülüklerden ve kötü işlerimizden sığınırız. Kimi Allah doğru yola iletirse onu kimse şaşırtamaz; kimi sapıklığa bırakırsa onu kimse doğruya iletemez. Şahitlik ederiz ki hiçbir ilah yoktur O’ndan başka ve Muhammed Allah'ın kulu ve elçisidir. Ve sonra:

İslam'da insan hayatı Allah tarafından verilmiş bir emanettir (amanah). Doğum günün bu dünyada başladığında, ruhun imtihanlar, arayışlar, hakikati bulma ve Yaratıcıya dönüş yolculuğuna başlar. Aynı zamanda, Allah'ın kudretli planına göre, aynı gün dünyanın bir yerinde bir tohum filizlenebilir ve hayat, büyüme ve bereket sembolü olan bir ağaç olabilir. Bu ağaç, insana fayda ve deneme amacıyla yaratılmış dünyanın bir parçasıdır. Belki görülmeyen bir arkadaş olarak tüm hayatını boyunca büyür, değişir ve rüzgarlarla yağmurlarla mücadele eder — tıpkı senin gibi.

Her yıl ağacın büyümesi, kişinin hayatındaki yeni bir aşamayı sembolize edebilir. Bu, eylemleri, hedefleri ve amaçları üzerine düşünmek için bir zaman olabilir. İslam'da önemli bir unsur, kendini geliştirme ve Allah'a yaklaşma çabasıdır. Bir ağacın suya ve güneşe ihtiyacı olduğu gibi, insan da dua, niyaz, bilgi ve salih amellerle manevi gelişimine ihtiyaç duyar.

"Dünyanın bir yerinde, sen doğduğunda filizlenen bir ağaç var..." Bu sözler, yumuşak ama derin bir hatırlatmanın başlangıcıdır. Hayal edin: Sen dünyaya geldiğinizde, ilk nefesinizi aldığınız anda, dünyanın bir yerinde topraktan nazik bir fidan çıkıyor. Her gün büyüyor - tıpkı senin gibi. Yağmur, rüzgar, güneş ve kuraklıkla karşı karşıya kalıyor - tıpkı senin sevinçler, zorluklar, değişimler ve sınavlar yaşarken yaptığın gibi. Bu ağaç hayatının bir sembolüdür: Büyür - tıpkı ruhunun ve amellerinin büyüdüğü gibi. Bakıma ihtiyaç duyar - tıpkı kalbinin eğitime ihtiyacı olduğu gibi. Gölge, meyve ve fayda sağlayabilir - ya da ışık, su ve bakım eksikliğinde solar.

Ağaç büyüdükçe, suya, güneşe ve bakıma ihtiyaç duyar. Aynı şekilde, insan ruhu imana (iman), bilgiye ('ilm), Allah'ı anmaya (zikr) ve iyi işlere ihtiyaç duyar. Ağacın sonunda gölge ve meyve verdiği gibi, İslam'a uygun yaşayan bir insan da diğerleri için hayır kaynağı olur. Peygamber Muhammed ﷺ şöyle buyurmuştur: "İnsanların en hayırlısı, diğer insanlara faydalı olanlardır." Eğer bir ağaç büyür ama hiç meyve vermezse kesilir. Böylece, mümin de bir ağaç gibidir: Hakikatte köklenmiş, dualarla gökyüzüne uzanmış ve dünyaya fayda sağlamaktadır.

Zamanın geçişi ve ölümün kaçınılmazlığı. Her geçen günle birlikte ağaç yaşlanır - ve sen de yaşlanırsın. Kuraklık, fırtınalar ve hastalıklarla karşılaşabilir. İnsanlar da güçlüklerle, sınavlarla ve acıyla karşılaşır. Ama hepsi bu sınavın bir parçasıdır. Müslüman bilir ki: Bu dünyadaki hayat geçicidir. Ve ağaç bir gün solacak, tıpkı insanların Rabb'ine döneceği gibi. "Her can ölümü tadacaktır..." (Âl-i İmrân, 3:185). Ama eğer hayatın meyveli bir ağaç gibi ise, ölümünden sonra bile hayırlı işlerin kalır - sürekli sadaka, bilgi, yoluna devam edecek çocuklar.

Ağacı gözlemleyerek - kendini hatırla

Hayal et: Yürüyüş yaparken uzun ve güzel bir ağaç görüyorsun. Birden bir düşünce beliriyor: "Acaba bu, benim doğduğum gün filizlenen ağaç mı?" İşte bu an, derin bir düşüncenin (tadabbur) fırsatıdır: Ben nasıl bir insan ve Müslüman olarak büyüyor ve gelişiyorum? Bu dünyada ne bırakıyorum geride? Ağacın dallarına gösterdiği özen kadar ruhum için bakıyor muyum? Büyümeme Allah razı olacaktır mı? Her birimizin düşünsün: Eğer bir yerde benimle birlikte büyüyen bir ağaç varsa, Rab'be nasıl büyüyor ve gelişiyorum?

Ağaç, ruhunun aynası gibidir. Bu basit ibret, zamanla güçlü bir gerçekliğe dönüşebilecek bir hikmet tohumudur. Bize hatırlatır: Hayatın boşuna geçmiyor. Her gün ya büyürsün ya da solarsın. Ancak eğer imanda köklenmişsen, ruhunu salih amellerle besliyorsan ve Allah'ın rızasını kazanmak için çabalıyorsan — sen de bir nimetli ağaç gibisin. Her birimiz bu ağaç gibi olsun — imanda kararlı, gökyüzüne uzanan ve başkalarına fayda sağlayan. İnsanın yanı sıra büyüyen ağaç, doğayla bağımızın önemini, çevreye karşı sorumluluğumuzu ve manevi büyümenin gerekliliğini hatırlatan güçlü bir semboldür. İslam'da bunun yanı sıra, kendimize ve başkalarına özen gösterme, bilgi ve erdemlere ulaşma önemi vurgulanır. Her birimiz, iyilik ve hikmet meyveleri veren bir "ağaç" haline gelebilir, etrafımızdaki dünyayı etkileyebilir ve sonsuza dek yaşayacak bir miras bırakabiliriz.

Ey Allah, bizi işleri güzel bir ağaç gibi olanlardan eyle — kökleri sağlam ve dalları gökyüzüne uzananlardan.

Her birimizin "ağacı"nın yalnızca hayatımız değil, aynı zamanda manevi mirasımız olduğunu unutmayalım. Güçlü, güzel ve meyveli olsun, yalnızca kendimizi değil, bizden sonra gelenleri de mutlu etsin. Âmin!

Një pemë që rritet me ju...

Në Islam, natyra dhe elementët e saj shpesh konsiderohen si shenja (aja) të Allahut, të cilat na kujtojnë për madhërinë dhe urtësinë e Tij. Një nga simbolet është pemë, e cila mund të shërbejë si një metaforë për të kuptuar jetën, rritjen dhe zhvillimin shpirtëror. Ideja që diku në botë ka një pemë që u shpërthye në të njëjtin ditë kur ti lindje dhe po rritet me ty mund të interpretohet si një kujtim thelbësor i lidhjes së njeriut me natyrën, udhëtimin e tij jetësor dhe zhvillimin shpirtëror...

Lavdi Allahut, të cilit ne i përkushtojmë lavdin dhe nga i cili kërkojmë ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë strehim te Allah nga e keqja e shpirtit tonë dhe veprimet e keqija. Kush Allah e udhëzon në rrugën e drejtë, askush nuk mund ta çojë në gabime; dhe kush e lë pa udhëzim, askush nuk mund t'i tregojë rrugën e drejtë. Ne deklarojmë se nuk ka zot tjetër përveç Allahut dhe se Muhamedi është i robëruari dhe Profeti i Tij. Dhe pastaj:

Në Islam, jeta e njeriut është një amanet, një besnikëri e dhënë nga Allah. Në ditën e lindjes suaj në këtë botë, fillon numërimi: shpirti juaj hyn në një udhëtim provash, formimi, kërkimi i së vërtetës dhe kthimi tek Krijuesi. Gjithashtu, sipas planit të Allahut, në një kënd të botës mund të fillojë të rritet një farë, e cila do të bëhet një pemë — simbol i jetës, rritjes dhe mirëbërjes. Kjo pemë është pjesë e botës së krijuar për dobësinë dhe provën e njeriut. Mund të jetë një shoqërues i padukshëm i gjithë jetës suaj, duke u rritur, duke ndryshuar, duke përballuar erërat dhe shiun — sikurse ti.

Çdo vit, kur pemë rritet, mund të simbolizojë një fazë të re në jetën e njeriut. Kjo mund të jetë një kohë për reflektim mbi veprimet, synimet dhe aspiratat tuaja. Në Islam, një aspekt i rëndësishëm është përmirësimi vetjak dhe strehimi për afër Allahut. Sikurse një pemë ka nevojë për ujë dhe dritë dielli, ashtu edhe njeriu ka nevojë për lutje, thirrje, njohuri dhe vepra të mira për rritjen e tij shpirtërore.

"Diku në botë, ka një pemë që u shpërthye në të njëjtin ditë kur ti lindje..." — me këto fjalë fillon një kujtim i butë por thellë. Imagjinoni: në ditën kur ti lindje, kur për herë të parë thithë frymën e jetës, diku në botë nga toka del një kullombac i fortë. Çdo ditë ai rritet — sikurse ti. Ai përballon shi, erë, diell, dhe thatësi — sikurse ti përballon gëzimet, provat, ndryshimet dhe sfidat. Kjo pemë është simbol i jetës suaj: ajo rritet — sikurse rritet shpirti dhe veprat tuaja. Ajo kërkon kujdes — sikurse zemra juaj kërkon edukim. Ajo mund të japë hije, fruta dhe përfitime — ose mund të thahet nëse privohet nga drita, uji dhe kujdesi.

Ndërsa pemë rritet, ajo ka nevojë për ujë, dritë dhe kujdes. Ashtu edhe shpirti i njeriut ka nevojë për besim (iman), njohuri ('ilm), kujtimin e Allahut (zikr), dhe vepra të mira. Sikurse një pemë me kalimin e kohës jep hije dhe fruta, ashtu edhe një person — nëse jetojnë sipas Islami — bëhet burim i mirësisë për të tjerët. Profeti Muhamedi ﷺ tha: "Më e mira e njerëzve është ai që iu deshton të tjerëve." Nëse një pemë rritet por asnjëherë nuk jep fruta, ajo preret. Pra, besimtari është si një pemë: i rrënjëzuar në të vërtetën, duke arritur në qiell me lutjet dhe duke sjellur përfitime në këtë botë.

Ndryshueshmëria e kohës dhe përfundimi i pashmangshëm. Me çdo ditë pemë plaket — dhe ti plaket. Ajo mund të përballon thatësi, stuhitë, sëmundjet. Ashtu edhe njeriu përballon vështirësitë, provat, vuajtjet. Por gjithçka kjo është pjesë e provës. Muslimani e di: jeta në këtë botë është e përkohshme. Dhe pemë një ditë do të thahet, sikurse njeriu do të kthehet tek Zoti i Tij. "Çdo shpirt do të shijojë vdekjen..." (Sureja Ali Imran, 3:185). Por nëse jeta juaj ishte si një pemë e pasur me fruta, edhe pas vdekjes suaj do të mbeten veprat e mira — sadakaja e vazhdueshme, njohuria, fëmijët që vazhdojnë rrugën tuaj.

Duke vëzhguar pemën — kujto veten

Imagjinoni: po ecni diku dhe shihni një pemë të lartë dhe të bukur. Nga një moment lind një mendim: "Po kjo është ajo pemë që u shpërthye në ditën kur unë lindja?" Ky është një moment për reflektim të thellë (tadabbur): Si po rritem si person dhe si musliman? Çfarë po lë pas vetes në këtë botë? Jam i kujdesshëm për shpirtin tim sa pemë për degët e saj? A do të justifikohet rritja ime para Allahut? Le të meditojmë: nëse diku ka një pemë që po rritet me mua, si po rritem para Zotit tim?

Pema është si pasqyra e shpirtit tënd. Ky mësim i thjeshtë është si një farë urtësie që mund të rritet në një shtyllë të fortë të së vërtetës. Na kujton: jeta juaj nuk kalon pa shenjë. Çdo ditë ose rriteni ose thaheni. Por nëse jeni të rrënjëzuar në besim, ushqyer shpirtin tuaj me vepra të mira dhe strehoni për kënaqësinë e Allahut — jeni si një pemë e bekuar. Le të jemi të gjithë si kjo pemë — të fortë në besim, duke arritur në qiell, dhe duke dhënë fruta për të tjerët. Pema që rritet me njeriun është një simbol i fuqishëm që na kujton rëndësinë e lidhjes me natyrën, përgjegjësinë për botën rrethuese dhe nevojën për rritje shpirtërore. Në Islam, kjo gjithashtu nënvizon rëndësinë e kujdesit për veten dhe të tjerët, strehimin për njohuri dhe virtyte. Secili prej nesh mund të bëhet "një pemë" që jep fruta të mirësisë dhe urtësisë, duke ndikuar në botën rrethuese dhe duke lënë pas një trashëgimi që do të jetë përherë.

E Allahut, bëni ne të atyre katërkë që veprat e tyre janë si një pemë e mirë — me rrënjë të fortë dhe degë që shkojnë në qiell.

Le të mos harrojmë se "pema" jonë nuk është vetëm jeta jonë, por edhe trashëgimia jonë shpirtërore. Le të jetë e fortë, e bukur dhe e pasur me fruta, për t'u gëzuar jo vetëm nga ne por edhe nga ata që vijnë pas nesh. Amen!