Деградация человеческих отношений... / Degradimi i marrёdhёnieve njerёzore...

Degradation of human relations... / İnsan ilişkilerinin bozulması...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

"Было время, когда люди строили отношения на набожности, но потом набожность исчезла, и некоторое время они строили отношения на верности, но потом верность исчезла, и некоторое время они строили отношения на порядочности, но потом порядочность исчезла, и некоторое время они строили отношения на стыдливости, но потом и стыдливость исчезла, и стали они уступать желаниям и страху". Имам аш-Шаби (да помилует его Аллах).

Здесь описывается эволюция или скорее всего деградация человеческих отношений на протяжении времени. Нам демонстрируют, как одни фундаментальные ценности, служившие основой для построения крепких связей, постепенно вытесняются другими, менее прочными и более эгоистичными. Рассмотрим каждую стадию:

Набожность: Первоначально отношения строились на религиозных и духовных ценностях. Это предполагает общие моральные принципы, вера во Всевышнего, которая регулирует поведение и задает рамки отношений. В таких отношениях любовь и преданность воспринимались как божественный дар и долг.

Верность: После того, как набожность ослабла, возможно из-за секуляризации общества или утраты веры, отношения стали основываться на верности и преданности друг другу. Это уже светский подход, но всё ещё предполагающий долгосрочную приверженность и обязательства.

Порядочность: С ослаблением верности, остаётся порядочность как основа отношений – уважение, честность, соблюдение социальных норм. Это более рациональный и формальный подход чем верность, но всё ещё предполагает определённую этическую основу.

Стыдливость: С дальнейшим снижением морального уровня, отношения поддерживаются лишь стыдливостью – страхом общественного осуждения. Это уже слабая основа, так как отношения держатся не на взаимном уважении или любви, а на страхе перед позором.

Уступка желаниям и страху: Наконец, все моральные сдерживающие факторы исчезают. Отношения становятся полностью подчинены эгоистичным желаниям и страхам. Любовь и уважение заменяются расчётом, стремлением к выгоде, и постоянным опасением за себя. Такие отношения нестабильны и поверхностны.

Смысл этих строк отражает пессимистичный взгляд на эволюцию морали и человеческих взаимоотношений. Он говорит о том, как постепенная утрата высоких моральных ценностей ведёт к деградации социальных связей и личностных отношений. Это не просто история о конкретных отношениях, а метафора общественных изменений, свидетельствующая о возможной опасности утраты духовности и нравственных ориентиров. 

Текст подразумевает, что прочные, долгосрочные и осмысленные отношения нуждаются в крепком моральном фундаменте, без которого они обречены на крах. Каждая стадия – это шаг к более примитивной форме отношений, основанных не на любви и уважении, а на эгоизме и страхе.

Degradation of human relations...

Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides on the right path, no one can mislead him. And whoever He leaves behind, no one will guide him on a straight path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the servant of Allah and His Messenger. And then:

"There was a time when people built relationships on piety, but then piety disappeared, and for a while they built relationships on loyalty, but then loyalty disappeared, and for a while they built relationships on decency, but then decency disappeared, and for a while they built relationships on modesty, but then modesty disappeared, and they began to give in to desires and fear." Imam Al-Shabi (may Allah have mercy on him).

It describes the evolution, or most likely the degradation, of human relationships over time. We are shown how some fundamental values, which served as the basis for building strong bonds, are gradually being replaced by others, less durable and more selfish. Let's look at each stage:

Piety: Initially, the relationship was based on religious and spiritual values. This presupposes common moral principles, faith in the Almighty, which regulates behavior and sets the framework for relationships. In such a relationship, love and devotion were perceived as a divine gift and duty.

Loyalty: After piety weakened, perhaps due to the secularization of society or the loss of faith, relationships began to be based on loyalty and devotion to each other. This is already a secular approach, but still involves long-term commitment and commitment.

Decency: With the weakening of loyalty, decency remains as the basis of relationships – respect, honesty, observance of social norms. This is a more rational and formal approach than fidelity, but it still assumes a certain ethical basis.

Modesty: With a further decrease in the moral level, the relationship is supported only by modesty – the fear of public condemnation. This is already a weak foundation, since the relationship is based not on mutual respect or love, but on the fear of shame.

Yielding to desires and fear: Finally, all moral constraints disappear. Relationships become completely subordinated to selfish desires and fears. Love and respect are replaced by calculation, the pursuit of profit, and constant fear for oneself. Such relationships are unstable and superficial.

The meaning of these lines reflects a pessimistic view of the evolution of morality and human relationships. He talks about how the gradual loss of high moral values leads to the degradation of social ties and personal relationships. This is not just a story about a specific relationship, but a metaphor for social change, indicating the possible danger of losing spirituality and moral guidelines.

The text implies that strong, long-term and meaningful relationships need a strong moral foundation, without which they are doomed to collapse. Each stage is a step towards a more primitive form of relationship based not on love and respect, but on selfishness and fear.

İnsan ilişkilerinin bozulması...

Hamd, hamd ettiğimiz, yardım ve bağışlanma için dua ettiğimiz Allah'a mahsustur. Canlarımızın ve kötülüklerimizin kötülüklerinden Allah'a karşı korunmak istiyoruz. Allah kimi hidayete erdirirse onu saptıracak kimse yoktur. Kimi bırakırsa onu kimse doğru yola eriştiremez. Tek başına Allah'tan başka ibadete layık kimsenin olmadığına şahitlik ediyoruz ve Muhammed'in Allah'ın kulu ve Resulü olduğuna şahitlik ediyoruz. Ve sonra:

"İnsanların dindarlığa dayalı ilişkiler kurdukları bir zaman vardı, ama sonra dindarlığın ortadan kalktığı ve bir süre sadakat üzerine ilişkiler kurdukları, ama sonra sadakatin ortadan kalktığı ve bir süre ahlak üzerine ilişkiler kurdukları, ama sonra dürüstlüğün ortadan kalktığı ve bir süre utançla ilişkiler kurdukları bir zaman vardı, ama sonra utançlık da ortadan kalktı ve arzulara ve korkuya boyun eğmeye başladılar. İmam el-Şabi (Allah ona merhamet etsin).

Burada insan ilişkilerinin zaman içinde evrimi veya büyük olasılıkla bozulması açıklanmaktadır. Güçlü bağlar kurmanın temeli olarak hizmet eden bazı temel değerlerin, daha az güçlü ve daha bencil olan başkaları tarafından yavaş yavaş nasıl yer değiştirdiğini gösteriyoruz. Her aşamayı düşünün:

Dindarlık: Başlangıçta ilişkiler dini ve manevi değerlere dayanıyordu. Bu, davranışı düzenleyen ve ilişkilerin çerçevesini belirleyen genel ahlaki ilkeleri, Yüce Allah'a olan inancı varsayar. Böyle bir ilişkide sevgi ve bağlılık ilahi bir hediye ve görev olarak algılanıyordu.

Sadakat: Dindarlık, belki toplumun laikleşmesi veya inanç kaybı nedeniyle zayıfladıktan sonra, ilişkiler birbirlerine sadakat ve bağlılığa dayanmaya başladı. Bu zaten laik bir yaklaşımdır, ancak yine de uzun vadeli taahhüt ve taahhütleri içerir.

Dürüstlük: Sadakatin zayıflamasıyla birlikte, ilişkinin temeli olarak dürüstlük kalır – saygı, dürüstlük, sosyal normlara bağlılık. Bu daha rasyonel ve biçimsel yaklaşım sadakatten daha fazladır, ancak yine de belirli bir etik temeli varsayar.

Utanma: Ahlaki seviyenin daha da azalmasıyla, ilişkiler yalnızca utançla desteklenir - halkın kınama korkusu. Bu zaten zayıf bir temeldir, çünkü ilişkiler karşılıklı saygı veya sevgiye değil, utanç korkusuna dayanır.

Arzulara ve korkuya boyun eğmek: Sonunda tüm ahlaki caydırıcılar ortadan kalkar. İlişkiler tamamen bencil arzulara ve korkulara tabi hale gelir. Sevgi ve saygının yerini hesaplama, kar arayışı ve kendimiz için sürekli endişe alır. Bu tür ilişkiler istikrarsız ve yüzeyseldir.

Bu satırların anlamı, ahlakın ve insan ilişkilerinin evrimine dair karamsar bir görüşü yansıtıyor. Yüksek ahlaki değerlerin kademeli olarak kaybedilmesinin sosyal bağların ve kişisel ilişkilerin bozulmasına nasıl yol açtığından bahsediyor. Bu sadece belirli ilişkilerle ilgili bir hikaye değil, maneviyat ve ahlaki referansların kaybının olası tehlikesine tanıklık eden toplumsal değişim için bir metafordur.

Metin, sağlam, uzun vadeli ve anlamlı ilişkilerin, onsuz çökmeye mahkum oldukları güçlü bir ahlaki temele ihtiyaç duyduğunu ima ediyor. Her aşama, sevgi ve saygıya değil, bencillik ve korkuya dayanan daha ilkel bir ilişki biçimine doğru atılan bir adımdır.

Degradimi i marrёdhёnieve njerёzore...

Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon në rrugën e drejtë, askush nuk mund ta mashtrojë atë. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në një rrugë të drejtë. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është shërbëtor i Allahut dhe I Të Dërguarit të tij. Dhe pastaj:

"Ishte një kohë kur njerëzit ndërtuan marrëdhënie mbi devotshmërinë, por më pas devotshmëria u zhduk, dhe për një kohë ata ndërtuan marrëdhënie mbi besnikërinë, por më pas besnikëria u zhduk, dhe për një kohë ata ndërtuan marrëdhënie mbi mirësjelljen, por më pas mirësjellja u zhduk, dhe për një kohë ata ndërtuan marrëdhënie mbi modestinë, por më pas modestia u zhduk, dhe ata filluan të dorëzoheshin ndaj dëshirave dhe frikës."Imam El-Shabi (Allahu e mëshiroftë).

Ai përshkruan evolucionin, ose ka shumë të ngjarë degradimin, të marrëdhënieve njerëzore me kalimin e kohës. Na tregohet se si disa vlera themelore, të cilat shërbyen si bazë për ndërtimin e lidhjeve të forta, gradualisht po zëvendësohen nga të tjera, më pak të qëndrueshme dhe më egoiste. Le të shohim në çdo fazë:

Devotshmëria: Fillimisht, marrëdhënia bazohej në vlera fetare dhe shpirtërore. Kjo presupozon parime të përbashkëta morale, besim te I Plotfuqishmi, i cili rregullon sjelljen dhe përcakton kornizën për marrëdhëniet. Në një marrëdhënie të tillë, dashuria dhe përkushtimi u perceptuan si një dhuratë dhe detyrë hyjnore.

Besnikëria: Pasi devotshmëria u dobësua, ndoshta për shkak të sekularizimit të shoqërisë ose humbjes së besimit, marrëdhëniet filluan të bazoheshin në besnikërinë dhe përkushtimin ndaj njëri-tjetrit. Kjo tashmë është një qasje laike, por ende përfshin angazhim dhe angazhim afatgjatë.

Mirësjellja: me dobësimin e besnikërisë, mirësjellja mbetet si bazë e marrëdhënieve – respekti, ndershmëria, respektimi i normave shoqërore. Kjo është një qasje më racionale dhe formale sesa besnikëria, por gjithsesi supozon një bazë të caktuar etike.

Modestia: me një rënie të mëtejshme të nivelit moral, marrëdhënia mbështetet vetëm nga modestia – frika e dënimit publik. Ky është tashmë një themel i dobët, pasi marrëdhënia nuk bazohet në respekt ose dashuri reciproke, por në frikën e turpit.

Duke iu nënshtruar dëshirave dhe frikës: më në fund, të gjitha kufizimet morale zhduken. Marrëdhëniet bëhen plotësisht të varura nga dëshirat dhe frika egoiste. Dashuria dhe respekti zëvendësohen nga llogaritja, ndjekja e fitimit dhe frika e vazhdueshme për veten. Marrëdhënie të tilla janë të paqëndrueshme dhe sipërfaqësore.

Kuptimi i këtyre rreshtave pasqyron një pamje pesimiste të evolucionit të moralit dhe marrëdhënieve njerëzore. Ai flet se si humbja graduale e vlerave të larta morale çon në degradimin e lidhjeve shoqërore dhe marrëdhënieve personale. Kjo nuk është vetëm një histori për një marrëdhënie specifike, por një metaforë për ndryshimin shoqëror, duke treguar rrezikun e mundshëm të humbjes së spiritualitetit dhe udhëzimeve morale.

Teksti nënkupton që marrëdhëniet e forta, afatgjata dhe kuptimplota kanë nevojë për një themel të fortë moral, pa të cilin ata janë të dënuar të shemben. Çdo fazë është një hap drejt një forme më primitive të marrëdhënies të bazuar jo në dashuri dhe respekt, por në egoizëm dhe frikë.