Что же произошло с этими людьми, что они едва понимают то, что им говорят?

What happened to these people that they barely understand what they are being told? / Peki bu insanlara, kendilerine söylenenleri zar zor anladıkları için ne oldu? / Çfarë ndodhi me këta njerëz që mezi e kuptojnë atë që u thuhet?

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем: "Что же произошло с этими людьми, что они едва понимают то, что им говорят?" 4:78

"Они отмечают рождество, ссылаясь на то, что это начало года, отмечают мавлид, ссылаясь на то, что это проявление любви к Пророку, мир ему и благословение Аллаха, отмечают День любви, ссылаясь на то, что это увеличивает любовь, отмечают День матери, ссылаясь на то, что это хорошее отношение к родителям. Однако, когда они встречают какую-нибудь Сунну, то оставляют ее, ссылаясь на то, что это не обязательно"...

Приведён очень важный тезис, который вскрывает проблему избирательного подхода к религии и традициям. Проблема заключается в противоречивом отношении людей к различным культурным и религиозным практикам. Они с энтузиазмом принимают и оправдывают: светские праздники, не имеющие религиозного основания или имеющие языческие корни.

При этом, эти же люди проявляют пассивность или даже отрицание, когда речь заходит о установленных религиозных нормах. Сунна – это путь Пророка Мухаммада (мир ему и благословения Аллаха), его слова, дела и одобрения, которые являются важным источником исламского права и руководства.

Люди не вникают в суть вещей, не утруждают себя изучением религиозных первоисточников и не понимают подлинного смысла религиозных предписаний. Они часто руководствуются стереотипами, модой или просто привычками. Отказ от Сунны как необязательной, вот здесь и кроется основная проблема. Сунна – это не просто рекомендации, а неотъемлемая часть Ислама. Следование Сунне является выражением любви и покорности Всевышнему и Пророку Мухаммаду (мир ему и благословения Аллаха). Игнорирование Сунны ослабляет религиозную практику и ставит под сомнение искренность веры. Фраза "не обязательно" демонстрирует пренебрежительное отношение к религиозным нормам шариата.

Причины такого поведения: искаженное понимание религии, недостаток знаний о религии, поверхностное изучение исламских текстов и законов. 

Светская массовая культура навязывает определенные ценности и праздники, которые могут противоречить религиозным. Люди не понимают, что религиозные нормы важнее культурных традиций. Следование Сунне требует усилий, а празднование светских праздников – более легкий и привычный путь.

Искренняя вера побуждает человека стремиться к исполнению всех религиозных предписаний, а слабая вера приводит к компромиссам и избирательности.

Вывод: Данный тезис ставит под вопрос искренность религиозности многих людей. Он указывает на то, что они могут следовать традициям и праздникам, не вникая в их суть, и при этом пренебрегают важными аспектами своей веры. Истинная религиозность заключается не в поверхностном соблюдении каких-то праздников, а в глубоком понимании и следовании всем предписаниям Аллаха и Его Пророка, мир ему и благословение Аллаха. Это требует искренности, постоянного обучения и стремления к самосовершенствованию.

Важно помнить, что Ислам не запрещает радость и праздники. Однако, празднование должно быть в рамках дозволенного и не противоречить основным принципам религии. Важно соблюдать баланс между традициями и религиозными нормами, и не ставить светские обычаи выше законов Шариата.

What happened to these people that they barely understand what they are being told?

Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides, no one can lead astray. And whoever He leaves behind, no one will guide him to the right path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the slave of Allah and His Messenger. And then: "What happened to these people that they barely understand what they're being told?" 4:78.

"They celebrate Christmas, referring to the fact that it is the beginning of the year, celebrate mawlid, referring to the fact that it is a manifestation of love for the Prophet (peace and blessings of Allaah be upon him), celebrate Love Day, referring to the fact that it increases love, celebrate Mother's Day, referring to the fact that it is a good attitude towards parents. However, when they come across a Sunnah, they leave it, saying that it is not necessary."..

This is a very important thesis that reveals the problem of a selective approach to religion and traditions. The problem lies in the contradictory attitudes of people towards various cultural and religious practices. They enthusiastically accept and justify secular holidays that have no religious basis or pagan roots.

At the same time, these same people show passivity or even denial when it comes to established religious norms. The Sunnah is the path of the Prophet Muhammad (peace and blessings of Allah be upon him), his words, deeds and approval, which are an important source of Islamic law and guidance.

People do not delve into the essence of things, do not bother to study religious sources and do not understand the true meaning of religious precepts. They are often guided by stereotypes, fashion, or just habits. Rejecting the Sunnah as optional is where the main problem lies. The Sunnah is not just a recommendation, but an integral part of Islam. Following the Sunnah is an expression of love and submission to the Almighty and the Prophet Muhammad (peace and blessings of Allah be upon him). Ignoring the Sunnah weakens religious practice and calls into question the sincerity of faith. The phrase "not necessarily" demonstrates a disdainful attitude towards the religious norms of Sharia.

The reasons for this behavior are a distorted understanding of religion, lack of knowledge about religion, and a superficial study of Islamic texts and laws.

Secular mass culture imposes certain values and holidays that may contradict religious ones. People don't understand that religious norms are more important than cultural traditions. Following the Sunnah requires effort, and celebrating secular holidays is an easier and more familiar path.

Sincere faith encourages a person to strive to fulfill all religious precepts, while weak faith leads to compromises and selectivity.

Conclusion: This thesis calls into question the sincerity of many people's religiosity. He points out that they can follow traditions and holidays without going into their essence, and at the same time neglect important aspects of their faith. True religiosity does not consist in superficially observing some holidays, but in deeply understanding and following all the precepts of Allah and His Prophet (peace and blessings of Allah be upon him). It requires sincerity, constant learning, and a commitment to self-improvement.

It is important to remember that Islam does not forbid joy and celebrations. However, the celebration should be within the bounds of what is permitted and not contradict the basic principles of religion. It is important to maintain a balance between traditions and religious norms, and not put secular customs above Sharia law.

Peki bu insanlara, kendilerine söylenenleri zar zor anladıkları için ne oldu?

Hamd, hamd ettiğimiz, yardım ve bağışlanma için dua ettiğimiz Allah'a mahsustur. Canlarımızın ve kötülüklerimizin kötülüklerinden Allah'a karşı korunmak istiyoruz. Allah kimi hidayete erdirirse onu saptıracak kimse yoktur. Kimi bırakırsa onu kimse doğru yola eriştiremez. Tek başına Allah'tan başka ibadete layık kimsenin olmadığına şahitlik ediyoruz ve Muhammed'in Allah'ın kulu ve Resulü olduğuna şahitlik ediyoruz. Ve sonra: "Peki bu insanlara ne oldu, kendilerine söylenenleri zar zor anlıyorlar?" 4:78.

"Yılın başlangıcı olduğunu gerekçe göstererek Noel'i kutluyorlar, Mevlid'i bunun peygambere karşı sevginin bir tezahürü olduğunu gerekçe göstererek kutluyorlar, Allah'ın barış ve bereketleri onun üzerine olsun, sevgiyi artırdığını gerekçe göstererek Sevgi Gününü kutluyorlar, anne babaya karşı iyi bir tutum olduğunu gerekçe göstererek Anneler Günü'nü kutluyorlar. Ancak, herhangi bir Sünnetle karşılaştıklarında, bunun zorunlu olmadığını söyleyerek onu terk ederler."..

Dine ve geleneklere seçici yaklaşım sorununu ortaya çıkaran çok önemli bir tez verilmiştir. Sorun, insanların çeşitli kültürel ve dini uygulamalara karşı çelişkili tutumlarında yatmaktadır. Coşkuyla kabul ediyorlar ve haklı çıkarıyorlar: dini temeli olmayan veya pagan kökleri olan laik bayramlar.

Aynı zamanda, aynı insanlar yerleşik dini normlar söz konusu olduğunda pasiflik ve hatta inkar gösterirler. Sünnet, islam hukuku ve rehberliğinin önemli bir kaynağı olan Hz. Muhammed'in (Allah'ın selamı ve bereketleri üzerine olsun), sözlerinin, eylemlerinin ve onaylarının yoludur.

İnsanlar şeylerin özünü anlamazlar, dini birincil kaynakları incelemekle uğraşmazlar ve dini ilkelerin gerçek anlamını anlamazlar. Genellikle klişeler, moda veya sadece alışkanlıklar tarafından yönlendirilirler. Sünnetin isteğe bağlı olarak reddedilmesi, asıl sorunun yattığı yerdir. Sünnet sadece tavsiyeler değil, İslam'ın ayrılmaz bir parçasıdır. Sünnete uymak, Yüce Allah'a ve Peygamber Muhammed'e (Allah'ın selamı ve bereketleri üzerine olsun) sevgi ve itaatin bir ifadesidir. Sünneti görmezden gelmek dini pratiği zayıflatır ve inancın samimiyetini sorgular. "Zorunlu değil" ifadesi, şeriatın dini normlarına karşı küçümseyici bir tavır sergiliyor.

Bu davranışın nedenleri şunlardır: çarpık din anlayışı, din hakkında bilgi eksikliği, islami metinlerin ve yasaların yüzeysel incelenmesi.

Seküler kitle kültürü, dini kültürlerle çelişebilecek belirli değerler ve bayramlar dayatır. İnsanlar dini normların kültürel geleneklerden daha önemli olduğunun farkında değiller. Sünnete uymak çaba gerektirir ve laik bayramları kutlamak daha kolay ve daha tanıdık bir yoldur.

Samimi inanç, insanı tüm dini ilkelerin yerine getirilmesini sağlamaya teşvik ederken, zayıf inanç uzlaşmaya ve seçiciliğe yol açar.

Sonuç: Bu tez, birçok insanın dindarlığının samimiyetini sorgulamaktadır. Gelenekleri ve bayramları özlerine bakmadan takip edebileceklerine ve yine de inançlarının önemli yönlerini ihmal edebileceklerine işaret ediyor. Gerçek dindarlık, bazı bayramların yüzeysel olarak gözlemlenmesinde değil, Allah'ın ve Peygamberinin tüm emirlerinin derinlemesine anlaşılmasında ve bunlara uyulmasında yatmaktadır. Bu samimiyet, sürekli öğrenme ve kendini geliştirme arzusu gerektirir.

İslam'ın neşeyi ve tatilleri yasaklamadığını hatırlamak önemlidir. Ancak kutlama izin verilenler dahilinde olmalı ve dinin temel ilkelerine aykırı olmamalıdır. Gelenekler ile dini normlar arasında bir denge kurmak ve seküler gelenekleri Şeriat kanunlarının önüne koymamak önemlidir.

Çfarë ndodhi me këta njerëz që mezi e kuptojnë atë që u thuhet?

Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon, askush nuk mund të çojë në rrugë të gabuar. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në rrugën e duhur. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është rob i Allahut dhe I Dërguari i tij. Dhe pastaj: "Çfarë ndodhi me këta njerëz që mezi e kuptojnë se çfarë po u thuhet?" 4:78.

"Ata festojnë Krishtlindjet, duke iu referuar faktit se është fillimi i vitit, festojnë mawlid, duke iu referuar faktit se është një manifestim i dashurisë për Profetin (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të), festojnë Ditën e Dashurisë, duke iu referuar faktit se rrit dashurinë, feston Ditën e Nënës, duke iu referuar faktit se është një qëndrim i mirë ndaj prindërve. Megjithatë, kur hasin Në Një Sunet, e lënë atë, duke thënë se nuk është e nevojshme."..

Kjo është një tezë shumë e rëndësishme që zbulon problemin e një qasjeje selektive ndaj fesë dhe traditave. Problemi qëndron në qëndrimet kontradiktore të njerëzve ndaj praktikave të ndryshme kulturore dhe fetare. Ata me entuziazëm pranojnë dhe justifikojnë festat laike që nuk kanë bazë fetare ose rrënjë pagane.

Në të njëjtën kohë, të njëjtët njerëz tregojnë pasivitet apo edhe mohim kur bëhet fjalë për normat e vendosura fetare. Suneti është rruga e Profetit Muhamed (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të), fjalët, veprat dhe miratimi i tij, të cilat janë një burim i rëndësishëm i ligjit Dhe udhëzimit Islam.

Njerëzit nuk thellohen në thelbin e gjërave, nuk shqetësohen të studiojnë burimet fetare dhe nuk e kuptojnë kuptimin e vërtetë të porosive fetare. Ata shpesh udhëhiqen nga stereotipet, moda ose thjesht zakonet. Refuzimi I Sunetit si fakultativ është vendi ku qëndron problemi kryesor. Suneti nuk është vetëm një rekomandim, por një pjesë integrale e Islamit. Pas Sunetit është shprehje e dashurisë dhe nënshtrimit Ndaj Të Plotfuqishmit dhe Profetit Muhamed (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të). Injorimi I Sunetit dobëson praktikën fetare dhe vë në pikëpyetje sinqeritetin e besimit. Fraza" jo domosdoshmërisht " tregon një qëndrim përbuzës ndaj normave fetare të Sheriatit.

Arsyet për këtë sjellje janë një kuptim i shtrembëruar i fesë, mungesa e njohurive për fenë dhe një studim sipërfaqësor i teksteve Dhe ligjeve Islame.

Kultura laike masive imponon vlera dhe festa të caktuara që mund të kundërshtojnë ato fetare. Njerëzit nuk e kuptojnë se normat fetare janë më të rëndësishme se traditat kulturore. Ndjekja E Sunetit kërkon përpjekje dhe festimi i festave laike është një rrugë më e lehtë dhe më e njohur.

Besimi i sinqertë inkurajon një person të përpiqet të përmbushë të gjitha porositë fetare, ndërsa besimi i dobët çon në kompromise dhe selektivitet.

Përfundim: kjo tezë vë në pikëpyetje sinqeritetin e religjionit të shumë njerëzve. Ai thekson se ata mund të ndjekin traditat dhe festat pa hyrë në thelbin e tyre, dhe në të njëjtën kohë të neglizhojnë aspekte të rëndësishme të besimit të tyre. Religjioziteti i vërtetë nuk konsiston në vëzhgimin sipërfaqësor të disa festave, por në kuptimin e thellë dhe ndjekjen e të gjitha porosive të Allahut dhe Profetit të tij (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të). Kërkon sinqeritet, mësim të vazhdueshëm dhe një angazhim për vetë-përmirësim.

Importantshtë e rëndësishme të mbani mend se Islami nuk ndalon gëzimin dhe festimet. Sidoqoftë, festimi duhet të jetë brenda kufijve të asaj që lejohet dhe të mos kundërshtojë parimet themelore të fesë. Shtë e rëndësishme të ruhet një ekuilibër midis traditave dhe normave fetare dhe të mos vendosen zakone laike mbi ligjin E Sheriatit.