Чистота намерения в Исламе: поклонение Аллаху или служение земным целям...

Sincerity in Islam: Worship for Allah or Service to Worldly Goals... / İslam’da Niyetin Safiyeti: Allah için İbadet mi, Dünya Hedeflerine Hizmet mi... / Fesnikësia në Islam: Adhurimi për Allah apo Shërbejtja për Qëllime Tokësore

Если вы видите, что нечто делается ради Аллаха, то это Ислам. Если вы видите, что то же самое похожее, но делается для каких-то конкретных практических задач — шкурных, эгоистических или даже политических, но отвлечённых от эгоистического интереса, но не для Всевышнего Аллаха, а, допустим, страны, нации, - то это не ислам. Пророк Мухаммад ﷺ, сказал: «Кто умирает для племени, тот не из наших и кто умирает за род, тот не из наших»...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Деяния ради Аллаха и искренность в поклонении

Ислам — это религия, которая основана на искренности и чистоте намерений. Всё, что совершается мусульманином, должно быть направлено исключительно ради довольства Всевышнего Аллаха. Это ключевой принцип, который отличает истинное поклонение от действий, совершаемых ради мирских целей, какими бы благородными они ни казались. В данной статье мы рассмотрим смысл назидания, связанного с искренностью в Исламе, и разберём, почему деяния, совершаемые не ради Аллаха, не могут считаться частью исламской практики.

Пророк Мухаммад ﷺ сказал: «Кто умирает для племени, тот не из наших, и кто умирает за род, тот не из наших». Этот хадис подчёркивает важность искренности в намерениях. Ислам призывает человека к тому, чтобы все его действия, включая жертвы и усилия, были направлены исключительно ради Аллаха. Если человек совершает что-то ради племени, нации, страны или даже ради личной славы, это не может считаться поклонением в исламском понимании.

Искренность (ихляс) — это один из столпов, на которых строится вера мусульманина. Всевышний Аллах говорит в Коране: «А ведь им было велено лишь поклоняться Аллаху, служа ему искренне». Сура Аль-Баййина, 98:5. Этот аят ясно указывает на то, что поклонение должно быть свободным от любых мирских мотивов. Искренность — это не просто формальность, а суть веры. Без неё даже самые благие дела могут оказаться тщетными.

Когда мусульманин совершает что-то исключительно ради довольства Аллаха, это становится актом поклонения. Например, помощь нуждающимся, борьба за справедливость или даже повседневные дела, такие как работа или учёба, могут стать поклонением, если они совершаются с правильным намерением. Пророк ﷺ сказал: «Поистине, дела оцениваются только по намерениям, и каждому человеку достанется только то, что он намеревался обрести». (Сахих аль-Бухари).

Если те же самые действия совершаются ради мирских выгод — будь то слава, деньги, политические интересы или даже патриотизм, — они теряют свою духовную ценность. Например, если человек жертвует деньги на благотворительность, чтобы его похвалили, или участвует в джихаде ради славы, а не ради Аллаха, такие деяния не принимаются Всевышним. Пророк Мухаммад ﷺ ясно дал понять, что Ислам выше любых мирских привязанностей. Племена, нации, страны — всё это временные категории, которые не должны становиться объектом поклонения. Ислам пришёл, чтобы объединить людей на основе веры в Аллаха, а не на основе этнической или национальной принадлежности. Когда человек жертвует собой ради племени или нации, он ставит эти ценности выше довольства Аллаха. Это противоречит сути исламского единобожия (таухида), которое требует, чтобы все действия совершались только ради Всевышнего.

Пророк Мухаммад ﷺ всегда действовал ради Аллаха. Даже когда его племя курайшитов предлагало ему богатство и власть в обмен на отказ от призыва к Исламу, он отказался, сказав: «Если бы они положили солнце в мою правую руку, а луну — в левую, чтобы я отказался от этого дела, я бы не отказался, пока Аллах не сделает его победоносным или пока я не погибну». Сподвижники Пророка ﷺ также демонстрировали высочайший уровень искренности. Например, Абу Бакр ас-Сиддик (да будет доволен им Аллах) потратил всё своё состояние ради исламского призыва, не ожидая ничего взамен.

В современном мире мусульмане сталкиваются с множеством искушений. Патриотизм, национализм, политические интересы — всё это может отвлечь от истинной цели. Однако важно помнить, что Ислам призывает к универсальным ценностям, которые выходят за рамки национальных или этнических границ. Мусульманин должен быть преданным Аллаху, а не мирским идеологиям.

Ислам — это религия искренности и чистоты намерений. Все действия, совершаемые мусульманином, должны быть направлены исключительно ради довольства Всевышнего Аллаха. Пророк Мухаммад ﷺ напомнил нам, что деяния, совершаемые ради племени, нации или других мирских целей, не имеют отношения к Исламу. Мусульманин должен стремиться к тому, чтобы его жизнь, смерть и все усилия были посвящены только Аллаху.
«Скажи: “Поистине, моя молитва и моё поклонение, моя жизнь и моя смерть — всё это принадлежит Аллаху, Господу миров”». Сура Аль-Ан’ам, 6:162.

Настоящий Ислам — это преданность Всевышнему Аллаху и искренность во всех делах. Все, что совершается ради иных целей, будь то национальные, политические или личные интересы, утрачивает свою духовную ценность. Мусульмане должны помнить об этом, особенно в эпоху, когда мир пытается навязать альтернативные идентичности. 

Пусть Аллах укрепит нас на истинном пути и сохранит наши намерения чистыми, наставит нас в искренности и поможет нам всегда помнить о Нём в нашей жизни. Аминь!

Sincerity in Islam: Worship for Allah or Service to Worldly Goals

Praise be to Allah, Whom we praise and seek help and forgiveness from. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and our wrongful deeds. Whoever Allah guides, none can misguide, and whoever He leaves astray, none can guide. We bear witness that there is no deity worthy of worship except Allah alone, and we bear witness that Muhammad is His slave and Messenger.

Islam is a religion founded on sincerity and purity of intention. Everything a Muslim does must be solely for the pleasure of Almighty Allah. This is a fundamental principle distinguishing true worship from actions driven by worldly goals, no matter how noble they may appear. In this article, we explore the meaning of the Prophetic teaching on sincerity and why deeds not done for Allah cannot be part of Islamic practice.

The Prophet Muhammad (peace be upon him) said, “Whoever dies for his tribe is not one of us, and whoever dies for his clan is not one of us.” This hadith emphasizes the necessity of sincerity. Islam calls individuals to dedicate all actions—sacrifices, efforts, and beyond—exclusively for Allah. If someone acts for their tribe, nation, country, or personal glory, it is not worship in the Islamic sense.

Sincerity (ikhlas ) is a pillar of faith. Allah says in the Quran: “They were only commanded to worship Allah, sincerely devoted to Him.” (Surah Al-Bayyinah 98:5). This verse clarifies that worship must be free from worldly motives. Sincerity is not a formality but the essence of faith. Without it, even virtuous deeds lose their value.

When a Muslim acts solely for Allah’s pleasure, it becomes an act of worship. For example, helping the needy, fighting for justice, or daily work and study can all be worship with the right intention. The Prophet (peace be upon him) said, “Actions are judged by intentions. Every person will have what they intended.” (Sahih al-Bukhari).

If the same actions are done for worldly gains—fame, money, politics, or even patriotism—they lose spiritual worth. For instance, donating to charity for praise or fighting for glory instead of Allah renders deeds invalid. The Prophet (peace be upon him) rejected offers of wealth and power from his tribe, Quraysh, stating, “Even if they placed the sun in my right hand and the moon in my left to abandon this message, I would not, until Allah makes it prevail or I perish.”

Today, Muslims face temptations like nationalism, patriotism, or political interests. Yet Islam transcends ethnic or national boundaries, uniting people under faith. A Muslim’s loyalty must be to Allah alone.

Islam is the religion of sincerity. All deeds must aim solely for Allah’s pleasure. The Prophet (peace be upon him) taught that actions for tribe, nation, or worldly goals have no place in Islam. May Allah keep our intentions pure and guide us to sincerity.

“Say, ‘Indeed, my prayer, my sacrifice, my life, and my death are all for Allah, Lord of the worlds.’” (Surah Al-An’am 6:162).

True Islam means devotion to Allah Almighty and sincerity in all matters. Everything that is done for other purposes, whether national, political or personal interests, loses its spiritual value. Muslims should keep this in mind, especially in an era when the world is trying to impose alternative identities.

May Allah strengthen us on the right path and keep our intentions pure, guide us in sincerity and help us always remember Him in our lives. Amen to that!

İslam’da Niyetin Safiyeti: Allah için İbadet mi, Dünya Hedeflerine Hizmet mi?

Allah’a hamd olsun, O’nu överek yardım ve mağfiret dileriz. Kendi nefsimizin ve kötü işlerimizin şerrinden Allah’a sığınırız. Allah tarafından hidayet bulanı hiç kimse şaşırtamaz, O tarafından sapıklığa terk edileni de hiç kimse doğru yola getiremez. Tanrı’ya ortak koşulmaz, yalnız O’na ibadet edilir deriz ve Muhammed’in Allah’ın kulu ve elçisi olduğunu şahitlik ederiz.

İslam, samimiyet ve niyetin safiyetine dayanan bir dindir. Müslüman’ın yaptığı her şey, yalnızca Yüce Allah’ın razılığı için olmalıdır. Bu, hakiki ibadeti dünyevi hedeflerle yapılan eylemlerden ayıran temel ilkedir. Bu makalede, Hz. Peygamber’in samimiyet öğüdünün anlamını ve neden Allah için yapılmayan işlerin İslami pratiğe dahil olamayacağını ele alıyoruz.

Hz. Muhammed (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur: “Kabile uğruna ölen bizden değildir, soy uğruna ölen de bizden değildir.” Bu hadis, samimiyetin önemini vurgular. İslam, kişinin tüm eylemlerini—fedakarlıkları ve çabalarını—yalnızca Allah için yapmasını emreder. Eğer biri kabile, millet, ülke veya kişisel şöhret için hareket ederse, bu eylemler İslami anlamda ibadet sayılmaz.

Samimiyet (ihlas ), imanın temel taşlarından biridir. Allah Kuran’da der ki: “Onlara yalnız Allah’a ibadet etmeleri ve O’na samimi olarak yönelmeleri emredildi.” (Bayyine Suresi 98:5). Bu ayet, ibadetin dünyevi motivlerden arınmış olması gerektiğini açıklar. Samimiyet, şekilci bir formalite değil imanın özüdür. Onsuz en güzel işler bile değersizleşir.

Bir Müslüman, Allah’ın razılığı için hareket ederse bu bir ibadet haline gelir. Örneğin, ihtiyacı olanlara yardım, adalet için mücadele veya günlük işler—çalışma veya öğrenim—doğru niyetle yapıldığında ibadet olur. Hz. Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur: “Ameller niyetlere göredir. Herkes niyet ettiği şeyi elde eder.” (Sahih al-Buhari).

Eğer aynı eylemler şöhret, para, politik çıkar veya vatanseverlik gibi dünya hedefleri için yapılırsa, manevi değerini kaybeder. Örneğin, sadaka vermek için övünmek veya Allah yerine şöhret uğruna cihad katılmak, bu işlerin kabul edilmemesine sebep olur. Hz. Muhammed (sallallahu aleyhi ve sellem), Kureyş kabilesinin zenginlik ve iktidar tekliflerini reddederek, “Güneşi sağ elimde, ayı sol elimde verse dahi bu davadan vazgeçmem” demiştir.

Modern dünyada Müslümanlar, milliyetçilik veya politik çıkar gibi fitnelere maruz kalıyor. Fakat İslam, etnik veya milli sınırları aşan evrensel değerleri tebliğ eder. Müslüman’ın bağlılığı Allah’tan başkasına olmamalıdır.

İslam, samimiyet dinidir. Tüm eylemler Allah’ın razılığı için olmalıdır. Hz. Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem), kabile veya dünya hedefleri için yapılan işlerin İslamiyet’le ilgisi olmadığını hatırlatır. Allah, niyetlerimizi saf kılsın ve bize samimiyet nasip etsin.

“De ki: ‘Şüphesiz namazım, kurbanım, yaşamım ve ölümüm, alemlerin Rabbi Allah içindir.’” (En’am Suresi 6:162).

Gerçek İslam, Yüce Allah'a bağlılık ve her işte samimiyettir. İster ulusal, ister siyasi veya kişisel çıkarlar olsun, başka amaçlar için yapılan her şey manevi değerini kaybeder. Müslümanlar, özellikle dünyanın alternatif kimlikler empoze etmeye çalıştığı bir çağda bunu akılda tutmalıdır.

Allah bizi doğru yolda güçlendirsin, niyetlerimizi temiz tutsun, samimiyet içinde bize rehberlik etsin ve hayatımızda Onu her zaman hatırlamamıza yardım etsin. Amen!

Fesnikësia në Islam: Adhurimi për Allah apo Shërbejtja për Qëllime Tokësore

Lavdërojmë Allahun, të cilin neve i kemi kërkuar ndihmën dhe faljen. Kërkojmë strehë tek Allah nga keqia e shpirtit tonë dhe veprat tona të këqija. Kushë Allah i udhëzon, askush nuk mund ta çojë në gabim, dhe kush e lë në humbje, askush nuk mund ta drejtojë. Dëshirojmë se nuk ka zot tjetër përveç Allahut të Vetmit, dhe se Muhammedi është rob dhe i dërguari i Tij.

Islam është feja e bazuar në fesnikësi dhe pastërtinë e qëllimeve. Çdo gjë që bën një musliman duhet të jetë drejtuar për të kënaqur Zotin e Madh. Ky është parimi kyç që dallon adhurimin e vërtetë nga veprimet të bëra për qëllime tokësore, sa të mira që të duken. Në këtë artikull, ne shqyrtojmë kuptimin e mësimit të Profetit mbi fesnikësinë dhe pse veprimet që nuk bëhen për Allahun nuk mund të jenë pjesë e praktikës islame.

Profeti Muhammed (sallallahu alejhi ue sellem) tha: “Kush vdes për fisin, nuk është nga ne, dhe kush vdes për gjininë, nuk është nga ne.” Kjo hadith nënvizon rëndësinë e fesnikësisë. Islam i thërret njerëzit të dedikojnë të gjitha veprimet—sakrificat dhe përpjekjet—vetëm për Allahun. Nëse dikush vepron për fis, komb, shtet ose lavdi personale, kjo nuk është adhurim në kuptimin islame.

Fesnikësia (ikhlas ) është një shtyllë e besimit. Allah thotë në Kuran: “Ata u urdhëruan të adhurojnë Allahun, duke U shërbyer me fesnikësi.” (Sureja e Beyyinës 98:5). Kjo ajet tregon se adhurimi duhet të jetë i lirë nga motivet tokësore. Fesnikësia nuk është formalitet por thelbi i besimit. Pa të, madje edhe veprat më të mira mund të jenë të pavlera.

Kur një musliman vepron për të kënaqur Allahun, kjo bëhet akt adhurimi. Për shembull, ndihma e nevojshëmve, lufta për drejtësi ose punët e përditshme—si puna ose studimi—mund të jenë adhurim me qëllim të drejtë. Profeti (sallallahu alejhi ue sellem) tha: “Vërtet, veprimet vlerësohen sipas qëllimeve, dhe çdo njeri do të marrë ajo që ka qëlluar.” (Sahihu bukhari).

Nëse të njëjtat veprime bëhen për përfitime tokësore—famë, para, interesa politike ose patriotizëm—ato humbasin vlerën spirituale. Për shembull, dhurimi për shkak se të lavishe ose lufta për lavdi në vend të Allahut, bëjnë që këto vepra të mos pranohen. Profeti Muhammed (sallallahu alejhi ue sellem) hodhi poshtë ofrat e pasurisë dhe pushtetit nga fis i tij, Kureyshi, duke thënë: “Edhe sikur të më dhonin diellin në dorën e djathtë dhe hënën në të majtë për të hequr dorë nga kjo besë, nuk do të bëja derisa Allah ta bëjë të fitimshme ose derisa të vdes.”

Në botën moderne, muslimanët ndeshen me përfshirje si nacionalizmi ose interesa politike. Por Islam i thërret për vlera universale që tejkalojnë kufijtë etnikë ose kombëtare. Muslimani duhet të jetë i besnik Allahut, jo ideologjive tokësore.

Islam është feja e fesnikësisë. Të gjitha veprimet duhet të jenë për Allahun. Profeti (sallallahu alejhi ue sellem) na kujton që veprimet për fis, komb ose qëllime tokësore nuk janë pjesë e Islamit.

“Thuaj: ‘Vërtet, lutja ime, adhurimi im, jeta dhe vdekja ime—të gjitha janë për Allahun, Zotin e Botëve.’” (Sureja e En’amit 6:162).

Islami i vërtetë do të thotë përkushtim Ndaj Allahut Të Madhëruar dhe sinqeritet në të gjitha çështjet. Gjithçka që bëhet për qëllime të tjera, qofshin ato kombëtare, politike apo personale, humbet vlerën e saj shpirtërore. Myslimanët duhet ta kenë parasysh këtë, veçanërisht në një epokë kur bota po përpiqet të imponojë identitete alternative.

Allahu na forcoftë Në rrugën e drejtë dhe na ruajt qëllimet tona të pastra, na udhëzoftë në sinqeritet dhe na ndihmoftë që Gjithmonë Ta kujtojmë atë në jetën tonë. Amen për këtë!