Человек постоянно торопится и пытается торопить события...

A person is constantly in a hurry and trying to rush things... / Bir kişi sürekli acele ediyor ve olayları aceleye getirmeye çalışıyor... / Një person është vazhdimisht në një nxitim dhe duke u përpjekur për të nxituar gjërat...
Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:
خُلِقَ الْإِنسَانُ مِنْ عَجَلٍ سَأُرِيكُمْ آيَاتِي فَلَا تَسْتَعْجِلُونِ
"Человек сотворен нетерпеливым. Я покажу вам Свои знамения, и посему не торопите Меня". Сура 21 "аль-Анбийа", аят 37.
Человек постоянно торопится и пытается торопить события. Правоверные желают, чтобы Аллах поскорее наказал неверующих и безбожников, и считают, что справедливое возмездие запаздывает. А неверующие отворачиваются от истины и торопят наказание, потому что упрямо отказываются уверовать в него. Всевышний Аллах предоставляет отсрочку, но ничего не предает забвению. Он терпеливо выжидает, потому что всем творениям предопределен установленный срок.
Это наставление затрагивает важные аспекты веры, времени, терпения и предопределения в Исламе, а также психологию людей, которая может противоречить божественному замыслу. Наставление начинается с констатации факта, что человек по своей природе склонен торопиться и подгонять события. Это проявляется как в повседневной жизни, так и в более глобальных вопросах, касающихся веры и воздаяния.
Нетерпеливость происходит от ограниченности человеческого восприятия времени и планов. Мы видим ситуацию здесь и сейчас, желаем немедленных результатов и часто не можем охватить более широкий контекст и перспективу. Верующие, движимые чувством справедливости и желанием видеть торжество добра, могут желать скорейшего наказания для неверующих и безбожников. Это желание вызвано их верой в то, что нечестие не должно оставаться безнаказанным.
Однако, торопя события и желая немедленного возмездия, они могут проявлять нетерпение к божественному плану. Они могут ставить под сомнение мудрость и справедливость Аллаха, считая, что он медлит с наказанием, что является неправильным пониманием Его Воли. Важно понимать, что отсрочка наказания может быть проявлением милости Аллаха, дающей шанс неверующим покаяться и вернуться на путь Истины. Немедленное наказание может лишить их этой возможности.
А неверующие, напротив, могут торопить наказание, но не из стремления к справедливости, а из упрямства и неверия. Они бросают вызов Истине и как бы говорят: "Если есть наказание, то пусть оно придет прямо сейчас!" Это показывает их гордыню и отказ признать власть и мудрость Аллаха. Они используют это как аргумент против веры, считая, что отсутствие немедленного наказания подтверждает отсутствие божественного воздаяния.
Аллах, как Всеведущий и Мудрый Творец, предоставляет отсрочку, но это не означает забвение. Это делается по Его мудрому плану, который нам, ограниченным людям, не всегда понятен. Отсрочка дает возможность людям одуматься, покаяться и вернуться на правильный путь. Она является проявлением милости и терпения Аллаха. У всех творений есть свой установленный срок, предопределенный Аллахом.
Наставление призывает верующих и неверующих отказаться от торопливости и признать мудрость и величие божественного плана. Оно учит нас терпению и доверию к Аллаху. Время в Исламе имеет важное значение, оно не измеряется только человеческими рамками. Аллах видит прошлое, настоящее и будущее одновременно, и Его действия всегда соответствуют Высшей справедливости.
Важно помнить, что каждый человек несет ответственность за свои действия. Аллах не забывает ни одного деяния и воздаст каждому по справедливости в предназначенное время. Важно размышлять о милости и справедливости Аллаха, которые могут не всегда соответствовать нашим ожиданиям, но всегда являются наилучшими.
Данное наставление является призывом к терпению, смирению перед Волей Всевышнего и принятию предопределения. Оно подчеркивает, что торопливость и нетерпение, как со стороны верующих, так и неверующих, не соответствуют мудрому и справедливому плану Аллаха. Истинная вера подразумевает доверие к Аллаху, терпение и понимание того, что каждое событие имеет свой срок, установленный Всевышним. Мы должны стремиться к справедливости, но не забывать о милости и мудрости Его, предоставляющей отсрочку и возможность покаяния...
A person is constantly in a hurry and trying to rush things...
Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides, no one can lead astray. And whoever He leaves behind, no one will guide him to the right path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the slave of Allah and His Messenger. And then:
خُلِقَ الْإِنسَانُ مِنْ عَجَلٍ سَأُرِيكُمْ آيَاتِي فَلَا تَسْتَعْجِلُونِ
"Man was created impatient. I will show you My signs, so don't rush Me." Surah 21 "al-Anbiya", verse 37.
A person is constantly in a hurry and trying to rush things. The faithful wish that Allah would punish the unbelievers and the godless as soon as possible, and believe that just retribution is delayed. But the unbelievers turn away from the truth and hasten punishment because they stubbornly refuse to believe in it. Allah Almighty grants respite, but does not forget anything. He waits patiently, because all creatures have a fixed deadline.
This instruction touches on important aspects of faith, time, patience and predestination in Islam, as well as human psychology, which may contradict the divine plan. The instruction begins with the statement of the fact that a person by nature tends to rush and rush events. This is evident both in everyday life and in more global issues concerning faith and retribution.
Impatience comes from the limited human perception of time and plans. We see the situation here and now, we want immediate results, and often we cannot grasp the broader context and perspective. Believers, driven by a sense of justice and a desire to see the triumph of goodness, may wish for speedy punishment for non-believers and atheists. This desire is caused by their belief that wickedness should not go unpunished.
However, by rushing things and wanting immediate retribution, they may be impatient with the divine plan. They may question the wisdom and justice of Allah, believing that he is slow to punish, which is a misunderstanding of His Will. It is important to understand that postponing punishment can be a manifestation of Allah's mercy, giving the unbelievers a chance to repent and return to the path of Truth. Immediate punishment may deprive them of this opportunity.
Non-believers, on the contrary, can hasten punishment, but not out of a desire for justice, but out of stubbornness and unbelief. They challenge the Truth and say, "If there is a punishment, then let it come right now!" This shows their pride and refusal to acknowledge the authority and wisdom of Allah. They use this as an argument against faith, believing that the absence of immediate punishment confirms the absence of divine retribution.
Allah, as an Omniscient and Wise Creator, grants respite, but this does not mean oblivion. This is done according to His wise plan, which we, limited people, do not always understand. Postponement gives people an opportunity to come to their senses, repent and return to the right path. It is a manifestation of Allah's mercy and patience. All creatures have their own set time limit, ordained by Allah.
The exhortation calls on believers and non-believers alike to abandon haste and acknowledge the wisdom and greatness of the divine plan. It teaches us patience and trust in Allah. Time is important in Islam, it is not measured only by human limits. Allah sees the past, the present and the future at the same time, and His actions always correspond to the Highest justice.
It is important to remember that everyone is responsible for their actions. Allah does not forget a single deed and will reward everyone with justice at the appointed time. It is important to reflect on the mercy and justice of Allah, which may not always meet our expectations, but are always the best.
This instruction is a call for patience, humility before the Will of the Almighty and acceptance of predestination. It emphasizes that haste and impatience, both on the part of believers and non-believers, do not correspond to the wise and just plan of Allah. True faith implies trust in Allah, patience and understanding that every event has its own time limit set by the Almighty. We must strive for justice, but not forget about His mercy and wisdom, which provides respite and an opportunity for repentance...
Bir kişi sürekli acele ediyor ve olayları aceleye getirmeye çalışıyor...
Hamd, hamd ettiğimiz, yardım ve bağışlanma için dua ettiğimiz Allah'a mahsustur. Canlarımızın ve kötülüklerimizin kötülüklerinden Allah'a karşı korunmak istiyoruz. Allah kimi hidayete erdirirse onu saptıracak kimse yoktur. Kimi bırakırsa onu kimse doğru yola eriştiremez. Tek başına Allah'tan başka ibadete layık kimsenin olmadığına şahitlik ediyoruz ve Muhammed'in Allah'ın kulu ve Resulü olduğuna şahitlik ediyoruz. Ve sonra:
خُلِقَ الْإِنسَانُ مِنْ عَجَلٍ سَأُرِيكُمْ آيَاتِي فَلَا تَسْتَعْجِلُونِ
"İnsan sabırsız olarak yaratılmıştır. Ben size ayetlerimi göstereceğim, o halde acele etmeyin beni." Enbiya Suresi 21, ayet 37.
Bir kişi sürekli acele ediyor ve olayları aceleye getirmeye çalışıyor. İnananlar, Allah'ın kafirleri ve kafirleri bir an önce cezalandırmasını isterler ve adil cezanın geciktiğini sanırlar. İnkar edenler ise yüz çeviriyorlar ve azabı acele istiyorlar, çünkü inatla ona inanmayı reddediyorlar. Allah, mühlet verir, ancak hiçbir şeyi unutmaz. O sabırla beklemektedir, çünkü tüm yaratılışlara belirlenmiş bir süre vardır.
Bu talimat, İslam'da inancın, zamanın, sabrın ve kaderin önemli yönlerine ve ilahi tasarıma aykırı olabilecek insanların psikolojisine değinmektedir. Talimat, bir kişinin doğası gereği acele etmeye ve olayları ayarlamaya meyilli olduğu gerçeğinin belirtilmesiyle başlar. Bu, hem günlük yaşamda hem de inanç ve karşılıkla ilgili daha küresel konularda kendini gösterir.
Sabırsızlık, insanın zaman ve planlarla ilgili sınırlı algısından gelir. Durumu burada ve şimdi görüyoruz, acil sonuçlar diliyoruz ve çoğu zaman daha geniş bağlam ve perspektife ulaşamıyoruz. Adalet duygusuyla ve iyiliğin zaferini görme arzusuyla hareket eden inananlar, kafirler ve kafirler için hızlı bir ceza isteyebilirler. Bu arzu, dinsizliğin cezasız kalmaması gerektiğine olan inançlarından kaynaklanmaktadır.
Ancak olayları aceleyle ve acil misilleme isteyerek ilahi plana karşı sabırsızlanabilirler. Allah'ın cezasını geciktirdiğine inanarak Allah'ın bilgeliğini ve adaletini sorgulayabilirler ki bu, O'nun iradesinin yanlış anlaşılmasıdır. Cezanın ertelenmesinin Allah'ın rahmetinin bir tezahürü olabileceğini anlamak önemlidir, bu da kafirlere tövbe etme ve Doğru yola dönme şansı verir. Acil ceza onları bu fırsattan mahrum bırakabilir.
İnkar edenler ise azabı aceleye getirebilirler, ancak adaleti arzulamaktan değil, inatçılıktan ve inkarcılıktan. Gerçeğe meydan okuyorlar ve sanki şöyle diyorlar: "Eğer bir azap varsa, hemen gelsin!" Bu onların gururlarını ve Allah'ın otoritesini ve bilgeliğini tanımayı reddetmelerini gösterir. Bunu, acil cezanın olmamasının ilahi cezanın yokluğunu doğruladığına inanarak, inanca karşı bir argüman olarak kullanıyorlar.
Allah, her şeyi bilen ve hikmet sahibi olarak mühlet verir, ancak bu unutulma anlamına gelmez. Bu, bizim için sınırlı insanlar için her zaman anlaşılmayan bilge planına göre yapılır. Erteleme, insanların düşünmelerini, tövbe etmelerini ve doğru yola dönmelerini mümkün kılar. O, Allah'ın rahmet ve sabrının bir tezahürüdür. Tüm yaratıkların, Allah'ın belirlediği belirlenmiş bir zamanı vardır.
Talimat, inananları ve inanmayanları aceleden vazgeçmeye ve ilahi planın bilgeliğini ve büyüklüğünü kabul etmeye çağırır. Bize sabrımızı ve Allah'a olan güvenimizi öğretiyor. İslam'da zaman esastır, sadece insan çerçeveleriyle ölçülmez. Allah geçmişi, bugünü ve geleceği aynı anda görür ve O'nun eylemleri her zaman En yüksek adalete karşılık gelir.
Her insanın kendi eylemlerinden sorumlu olduğunu hatırlamak önemlidir. Allah hiçbir şeyi unutmaz ve her birini kaderinde adaletle mükafatlandıracaktır. Her zaman beklentilerimizi karşılamayabilecek, ancak her zaman en iyisi olan Allah'ın lütfu ve adaleti üzerine düşünmek önemlidir.
Bu talimat, Yüce Allah'ın iradesi önünde sabır, alçakgönüllülük ve kaderin kabulü için bir çağrıdır. Hem inananların hem de inanmayanların aceleciliğinin ve sabırsızlığının Allah'ın bilge ve adil planına uymadığını vurguluyor. Gerçek inanç, Allah'a güvenmeyi, sabretmeyi ve her olayın kendisine ait bir vadesi olduğunu anlamayı ifade eder. Adalete gayret etmeliyiz, ancak O'nun lütfunu ve bilgeliğini unutmamalıyız, bu da tövbe için mühlet ve fırsat sağlar...
Një person është vazhdimisht në një nxitim dhe duke u përpjekur për të nxituar gjërat...
Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon, askush nuk mund të çojë në rrugë të gabuar. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në rrugën e duhur. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është rob i Allahut dhe I Dërguari i tij. Dhe pastaj:
خُلِقَ الْإِنسَانُ مِنْ عَجَلٍ سَأُرِيكُمْ آيَاتِي فَلَا تَسْتَعْجِلُونِ
"Njeriu u krijua i paduruar. Unë do t'ju tregoj shenjat e Mia, kështu që mos më nxitoni." Surah 21" al-Anbiya", vargu 37.
Një person është vazhdimisht në një nxitim dhe duke u përpjekur për të nxituar gjërat. Besimtarët dëshirojnë që Allahu t'i ndëshkojë jobesimtarët dhe të pafetë sa më shpejt që të jetë e mundur, dhe besojnë se ndëshkimi i drejtë vonohet. Por jobesimtarët largohen nga e vërteta dhe shpejtojnë ndëshkimin sepse ata me kokëfortësi refuzojnë të besojnë në të. Allahu I Madhëruar jep afat, por nuk harron asgjë. Ai pret me durim, sepse të gjitha krijesat kanë një afat të caktuar.
Ky udhëzim prek aspekte të rëndësishme të besimit, kohës, durimit dhe paracaktimit në Islam, si dhe psikologjinë njerëzore, të cilat mund të kundërshtojnë planin hyjnor. Udhëzimi fillon me deklaratën e faktit se një person nga natyra tenton të nxitojë dhe të nxitojë ngjarjet. Kjo është e dukshme si në jetën e përditshme ashtu edhe në çështjet më globale në lidhje me besimin dhe ndëshkimin.
Padurimi vjen nga perceptimi i kufizuar njerëzor i kohës dhe planeve. Ne e shohim situatën këtu dhe tani, duam rezultate të menjëhershme dhe shpesh nuk mund të kuptojmë kontekstin dhe perspektivën më të gjerë. Besimtarët, të nxitur nga ndjenja e drejtësisë dhe dëshira për të parë triumfin e mirësisë, mund të dëshirojnë dënim të shpejtë për jobesimtarët dhe ateistët. Kjo dëshirë shkaktohet nga besimi i tyre se ligësia nuk duhet të mbetet e pandëshkuar.
Sidoqoftë, duke nxituar gjërat dhe duke dashur ndëshkim të menjëhershëm, ata mund të jenë të paduruar me planin hyjnor. Ata mund të vënë në dyshim mençurinë dhe drejtësinë e Allahut, duke besuar se ai është i ngadalshëm për të ndëshkuar, gjë që është një keqkuptim i Vullnetit të tij. Importantshtë e rëndësishme të kuptohet se shtyrja e dënimit mund të jetë një manifestim i mëshirës së Allahut, duke u dhënë jobesimtarëve një shans të pendohen dhe të kthehen në rrugën e së Vërtetës. Dënimi i menjëhershëm mund t'i privojë ata nga kjo mundësi.
Jobesimtarët, përkundrazi, mund të shpejtojnë ndëshkimin, por jo nga dëshira për drejtësi, por nga kokëfortësia dhe mosbesimi. Ata sfidojnë të Vërtetën dhe thonë: "Nëse ka një dënim, atëherë le të vijë tani!"Kjo tregon krenarinë dhe refuzimin e tyre për të pranuar autoritetin dhe urtësinë e Allahut. Ata e përdorin këtë si një argument kundër besimit, duke besuar se mungesa e ndëshkimit të menjëhershëm konfirmon mungesën e ndëshkimit hyjnor.
Allahu, si Krijues I Gjithëdijshëm dhe I Mençur, jep afat, por kjo nuk do të thotë harresë. Kjo bëhet sipas planit të tij të mençur, të cilin ne, njerëzit e kufizuar, nuk e kuptojmë gjithmonë. Shtyrja u jep njerëzve një mundësi të vijnë në vete, të pendohen dhe të kthehen në rrugën e duhur. Është manifestim i mëshirës Dhe durimit Të Allahut. Të gjitha krijesat kanë afatin e caktuar kohor, të caktuar nga Allahu.
Nxitja u bën thirrje besimtarëve dhe jobesimtarëve njësoj të braktisin nxitimin dhe të pranojnë mençurinë dhe madhështinë e planit hyjnor. Na mëson durimin dhe besimin tek Allahu. Koha është e rëndësishme në Islam, nuk matet vetëm nga kufijtë njerëzorë. Allahu sheh të kaluarën, të tashmen dhe të ardhmen në të njëjtën kohë, dhe veprimet e tij gjithmonë korrespondojnë me drejtësinë më të lartë.
Importantshtë e rëndësishme të mbani mend se të gjithë janë përgjegjës për veprimet e tyre. Allahu nuk harron një vepër të vetme dhe do t'i shpërblejë të gjithë me drejtësi në kohën e caktuar. Është e rëndësishme të reflektojmë mbi mëshirën dhe drejtësinë e Allahut, të cilat jo gjithmonë mund të përmbushin pritjet tona, por janë gjithmonë më të mirat.
Ky udhëzim është një thirrje për durim, përulësi para Vullnetit të Të Plotfuqishmit dhe pranimit të paracaktimit. Thekson se nxitimi dhe padurimi, si nga ana e besimtarëve ashtu edhe e jobesimtarëve, nuk korrespondojnë me planin e mençur dhe të drejtë të Allahut. Besimi i vërtetë nënkupton besim Tek Allahu, durim dhe mirëkuptim se çdo ngjarje ka afatin e vet kohor të caktuar nga I Plotfuqishmi. Ne duhet të përpiqemi për drejtësi, por të mos harrojmë për mëshirën dhe mençurinë e tij, e cila siguron pushim dhe një mundësi për pendim...