Человек по своей природе склонен к ошибкам и грехам...

Man is by nature prone to mistakes and sins... / İnsan doğası gereği hatalara ve günahlara eğilimlidir... / Njeriu është nga natyra i prirur ndaj gabimeve dhe mëkateve...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Сказал аль-Хакам Ибн ‘Утайба: «Если у человека много грехов и нет таких праведных дел, которые могли бы стереть их, то Аллах Испытывает его тревогой и печалью, чтобы она искупила его грехи». Шу’аб уль-иман, 9457.

Это наставление, часто встречающееся в исламской традиции, говорит о милости и мудрости Аллаха в отношении к грешникам. В исламе грехи - это поступки, слова или намерения, которые противоречат Воле Аллаха и Его законам. Они могут быть большими - тяжкими или малыми. Искупление - это процесс очищения от грехов, который позволяет человеку предстать перед Аллахом без бремени вины.

В данном случае, это не просто обычная грусть, а состояние душевного дискомфорта, вызванное осознанием своих грехов, сожалением и желанием исправиться. Аллах посылает испытания, чтобы проверить веру человека, его терпение и стремление к покаянию. В исламе признается, что человек по своей природе склонен к ошибкам и грехам. Никто не идеален, и все мы так или иначе совершаем проступки. Аллах милостив и прощающий, Он готов простить грехи, если человек искренне раскаивается и стремится к исправлению.

В Судный день, поступки человека будут взвешены. Праведные дела могут искупить грехи. Но если грехов слишком много, а благих дел недостаточно, человек может оказаться в затруднительном положении. Если человек погряз в грехах и не предпринимает усилий для исправления, Аллах может испытать его тревогой, печалью или другими трудностями. Это не наказание в чистом виде, а скорее возможность для искупления.

Цель тревоги и печали - не сломить человека, а пробудить его совесть, заставить его осознать свои ошибки, раскаяться и обратиться к Аллаху. Печаль и сожаление, вызванные осознанием грехов, могут стать толчком для совершения благих дел и стремления к покаянию.

Если человек правильно воспримет испытание, он может превратить его в благо. Тревога заставляет его искать прощения, молиться Аллаху, совершать добрые дела, просить прощения и раскаиваться, таким образом, искупая свои грехи.

Данное наставление говорит о том, что печаль, переживаемая в этом мире, может стать альтернативой наказанию в Судный день. Иными словами, Аллах в Своей милости может облегчить участь грешника, позволив ему искупить свои грехи через испытания в этой жизни.

Суть этого наставления заключается в том, что Аллах проявляет милость к своим рабам даже в ситуациях, когда они погрязли в грехах. Он дает им возможность искупить свои ошибки через испытания, в том числе через тревогу и печаль, которые заставляют их задуматься о своей жизни и обратиться к Нему с покаянием.

Важно отметить, что не все трудности и печали в жизни являются следствием грехов. Аллах может испытывать верующих для повышения их духовного уровня, проверки их терпения и укрепления их веры. Чтобы искупление через испытания было действенным, необходимо искреннее раскаяние, сожаление о содеянном и твердое намерение больше не совершать грехов. В трудные моменты важно обращаться к Аллаху за помощью, просить прощения и надеяться на Его милость.

Это наставление является напоминанием о том, что даже когда человек совершает много ошибок, он не должен терять надежду на милость Аллаха. Аллах не только наказывает, но и дает возможности для исправления и искупления. Главное - не отчаиваться, осознавать свои грехи, искренне раскаиваться и стремиться к праведности. Испытания, в том числе тревога и печаль, могут стать инструментом для очищения и возвращения на путь Истины.

Man is by nature prone to mistakes and sins...

Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides, no one can lead astray. And whoever He leaves behind, no one will guide him to the right path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the slave of Allah and His Messenger. And then:

Al-Hakam Ibn 'Utaybah said: "If a person has many sins and there are no righteous deeds that can erase them, then Allah tests him with anxiety and sorrow so that it atones for his sins." Shu'ab ul-iman, 9457.

This instruction, often found in the Islamic tradition, speaks of Allah's mercy and wisdom towards sinners. In Islam, sins are actions, words, or intentions that contradict the Will of Allah and His laws. They can be large, heavy, or small. Atonement is the process of cleansing from sins, which allows a person to appear before Allah without the burden of guilt.

In this case, it's not just an ordinary sadness, but a state of mental discomfort caused by awareness of one's sins, regret, and a desire to improve. Allah sends trials to test a person's faith, patience, and desire for repentance. Islam recognizes that human beings are inherently prone to mistakes and sins. No one is perfect, and we all commit misdeeds in one way or another. Allah is Merciful and Forgiving, He is ready to forgive sins if a person sincerely repents and strives for correction.

On Judgment Day, a person's actions will be weighed. Righteous deeds can atone for sins. But if there are too many sins and not enough good deeds, a person may find himself in a difficult situation. If a person is mired in sins and does not make efforts to correct them, Allah may test them with anxiety, sadness, or other difficulties. This is not pure punishment, but rather an opportunity for redemption.

The purpose of anxiety and sadness is not to break a person, but to awaken his conscience, make him realize his mistakes, repent and turn to Allah. Sadness and regret caused by the realization of sins can become an impetus for doing good deeds and striving for repentance.

If a person perceives the test correctly, he can turn it into a blessing. Anxiety makes him seek forgiveness, pray to Allah, do good deeds, ask for forgiveness and repent, thus atoning for his sins.

This instruction suggests that the sadness experienced in this world can be an alternative to punishment on the Day of Judgment. In other words, Allah, in His mercy, can ease the lot of a sinner by allowing him to atone for his sins through trials in this life.

The essence of this admonition is that Allah shows mercy to His slaves even in situations where they are mired in sins. He gives them the opportunity to atone for their mistakes through trials, including anxiety and sadness, which force them to reflect on their lives and turn to Him with repentance.

It is important to note that not all difficulties and sorrows in life are the result of sins. Allah can test believers to raise their spiritual level, test their patience, and strengthen their faith. For atonement through trials to be effective, sincere repentance, regret for what was done, and a firm intention not to commit any more sins are necessary. In difficult moments, it is important to turn to Allah for help, ask for forgiveness and hope for His mercy.

This admonition is a reminder that even when a person makes many mistakes, he should not lose hope in the mercy of Allah. Allah not only punishes, but also provides opportunities for correction and redemption. The main thing is not to despair, to realize your sins, to sincerely repent and strive for righteousness. Trials, including anxiety and sadness, can be a tool for purification and returning to the path of Truth.

İnsan doğası gereği hatalara ve günahlara eğilimlidir...

Hamd, hamd ettiğimiz, yardım ve bağışlanma için dua ettiğimiz Allah'a mahsustur. Canlarımızın ve kötülüklerimizin kötülüklerinden Allah'a karşı korunmak istiyoruz. Allah kimi hidayete erdirirse onu saptıracak kimse yoktur. Kimi bırakırsa onu kimse doğru yola eriştiremez. Tek başına Allah'tan başka ibadete layık kimsenin olmadığına şahitlik ediyoruz ve Muhammed'in Allah'ın kulu ve Resulü olduğuna şahitlik ediyoruz. Ve sonra:

El-Hakam İbn 'Utayba'ya şöyle dedi: "Bir insanın birçok günahı varsa ve onları silebilecek böyle iyi işler yoksa, o zaman Allah günahlarının kefaretini ödemesi için onu endişe ve üzüntüyle hisseder.» Şu'ab ül-iman, 9457.

İslam geleneğinde sıklıkla bulunan bu talimat, günahkarlara karşı Allah'ın lütfundan ve bilgeliğinden bahseder. İslam'da günahlar, Allah'ın iradesine ve O'nun kanunlarına aykırı olan eylemler, sözler veya niyetlerdir. Büyük, ağır veya küçük olabilirler. Kefaret, günahlardan arınma sürecidir ve insanın suçluluk yükü olmadan Allah'ın huzuruna çıkmasını sağlar.

Bu durumda, bu sadece sıradan bir üzüntü değil, kişinin günahlarının farkındalığı, pişmanlığı ve kendini iyileştirme arzusundan kaynaklanan zihinsel bir rahatsızlık halidir. Allah, insanın inancını, sabrını ve tövbe arzusunu test etmek için denemeler gönderir. İslam'da insanın doğası gereği hatalara ve günahlara meyilli olduğu kabul edilmektedir. Kimse mükemmel değildir ve hepimiz şu ya da bu şekilde suistimal ederiz. Allah merhametlidir ve bağışlayandır, eğer bir insan içtenlikle tövbe ederse ve düzeltmeye çalışırsa günahları bağışlamaya hazırdır.

Kıyamet günü, insanın yaptıklarına ağırlık verilecektir. Erdemli işler günahların kefaretini ödeyebilir. Ancak çok fazla günah varsa ve iyi işler yeterli değilse, kişi zor durumda olabilir. Eğer bir insan günahlara sapmışsa ve düzeltmek için çaba sarf etmezse, Allah onu endişeyle, üzüntüyle veya başka bir zorlukla deneyimleyebilir. Bu saf haliyle bir ceza değil, kefaret için bir fırsattır.

Kaygı ve üzüntünün amacı insanı kırmak değil, vicdanını uyandırmak, hatalarının farkına varmasını sağlamak, tövbe etmek ve Allah'a yönelmektir. Günahların farkına varmanın neden olduğu üzüntü ve pişmanlık, iyi işler yapmak ve tövbe etmek için itici güç olabilir.

Bir kişi testi doğru kabul ederse, onu iyiliğe dönüştürebilir. Kaygısı onu af dilemeye, Allah'a dua etmeye, iyi işler yapmaya, af dilemeye ve tövbe etmeye, böylece günahlarının kefaretini ödemeye zorlar.

Bu talimat, bu dünyada yaşanan üzüntünün Kıyamet günü cezaya bir alternatif olabileceğini göstermektedir. Başka bir deyişle, Allah, rahmetiyle, günahkarın kaderini hafifletebilir ve dünya hayatındaki imtihanlarla günahlarının kefaretini ödemesine izin verebilir.

Bu öğütün özü şudur: Allah, günah işledikleri durumlarda bile kullarına rahmet gösterir. Onlara, hayatlarını düşünmelerine ve tövbe ederek Ona dönmelerine neden olan endişe ve üzüntü de dahil olmak üzere denemeler yoluyla hatalarının kefaretini ödemelerini sağlar.

Hayattaki tüm zorlukların ve üzüntülerin günahların sonucu olmadığını belirtmek önemlidir. Allah, müminleri ruhsal seviyelerini yükseltmek, sabrını test etmek ve inançlarını pekiştirmek için test edebilir. Denemeler yoluyla kurtuluşun etkili olabilmesi için içten pişmanlığa, yaptıklarından pişmanlığa ve artık günah işlememeye yönelik kesin bir niyete ihtiyaç vardır. Zor anlarda yardım için Allah'a dönmeniz, af dilemeniz ve O'nun lütfunu ummanız önemlidir.

Bu öğüt, bir insan birçok hata yaptığında bile Allah'ın rahmetine olan umudunu yitirmemesi gerektiğini hatırlatır. Allah sadece cezalandırmakla kalmaz, aynı zamanda düzeltmeye ve kurtuluşa imkan verir. Asıl mesele umutsuzluğa kapılmamak, günahlarınızın farkında olmak, içtenlikle tövbe etmek ve doğruluk için çabalamaktır. Kaygı ve üzüntü de dahil olmak üzere denemeler, arınmak ve Hakikat yoluna dönmek için bir araç olabilir.

Njeriu është nga natyra i prirur ndaj gabimeve dhe mëkateve...

Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon, askush nuk mund të çojë në rrugë të gabuar. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në rrugën e duhur. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është rob i Allahut dhe I Dërguari i tij. Dhe pastaj:

Al-Hakam Ibn 'Utaybah tha:" nëse një person ka shumë mëkate dhe nuk ka vepra të drejta që mund t'i fshijnë ato, Atëherë Allahu e sprovon atë me ankth dhe pikëllim në mënyrë që të shlyejë mëkatet e tij."Shu'ab ul-iman, 9457.

Ky udhëzim, që gjendet shpesh në traditën Islame, flet për mëshirën dhe urtësinë e Allahut ndaj mëkatarëve. Në Islam, mëkatet janë veprime, fjalë ose qëllime që bien ndesh me Vullnetin e Allahut dhe ligjet e tij. Ato mund të jenë të mëdha, të rënda ose të vogla. Shlyerja është procesi i pastrimit nga mëkatet, i cili lejon një person të paraqitet para Allahut pa barrën e fajit.

Në këtë rast, nuk është vetëm një trishtim i zakonshëm, por një gjendje shqetësimi mendor e shkaktuar nga vetëdija për mëkatet e dikujt, keqardhja dhe dëshira për t'u përmirësuar. Allahu dërgon sprova për të provuar besimin, durimin dhe dëshirën e një personi për pendim. Islami pranon se qeniet njerëzore janë natyrshëm të prirura për gabime dhe mëkate. Askush nuk është i përsosur, dhe ne të gjithë kryejmë keqbërje në një mënyrë apo në një tjetër. Allahu Është I Mëshirshëm dhe Falës, ai është i gatshëm të falë mëkatet nëse një person pendohet sinqerisht dhe përpiqet për korrigjim.

Në Ditën E Gjykimit, veprimet e një personi do të peshohen. Veprat e drejta mund të shlyejnë mëkatet. Por nëse ka shumë mëkate dhe jo mjaft vepra të mira, një person mund ta gjejë veten në një situatë të vështirë. Nëse një person është i zhytur në mëkate dhe nuk bën përpjekje për t'i korrigjuar ato, Allahu mund t'i testojë me ankth, trishtim ose vështirësi të tjera. Ky nuk është ndëshkim i pastër, por më tepër një mundësi për shpengim.

Qëllimi i ankthit dhe trishtimit nuk është të thyejë një person, por të zgjojë ndërgjegjen e tij, ta bëjë atë të kuptojë gabimet e tij, të pendohet dhe t'i drejtohet Allahut. Trishtimi dhe keqardhja e shkaktuar nga realizimi i mëkateve mund të bëhen një shtysë për të bërë vepra të mira dhe për t'u përpjekur për pendim.

Nëse një person e percepton testin në mënyrë korrekte, ai mund ta kthejë atë në një bekim. Ankthi e bën atë të kërkojë falje, t'i lutet Allahut, të bëjë vepra të mira, të kërkojë falje dhe të pendohet, duke shlyer kështu mëkatet e tij.

Ky udhëzim sugjeron që trishtimi i përjetuar në këtë botë mund të jetë një alternativë ndaj ndëshkimit Në Ditën e Gjykimit. Me fjalë të tjera, Allahu, në mëshirën e tij, mund të lehtësojë fatin e një mëkatari duke e lejuar atë të shlyejë mëkatet e tij përmes sprovave në këtë jetë.

Thelbi i këtij paralajmërimi është se Allahu tregon mëshirë për robërit e tij edhe në situatat kur ata janë të zhytur në mëkate. Ai u jep atyre mundësinë të shlyejnë gabimet e tyre përmes sprovave, përfshirë ankthin dhe trishtimin, të cilat i detyrojnë ata të reflektojnë mbi jetën e tyre dhe t'i drejtohen atij me pendim.

Importantshtë e rëndësishme të theksohet se jo të gjitha vështirësitë dhe hidhërimet në jetë janë rezultat i mëkateve. Allahu mund t'i sprovojë besimtarët për të ngritur nivelin e tyre shpirtëror, për të provuar durimin e tyre dhe për të forcuar besimin e tyre. Që shlyerja përmes sprovave të jetë efektive, pendimi i sinqertë, keqardhja për atë që është bërë dhe një qëllim i vendosur për të mos kryer më mëkate janë të nevojshme. Në momente të vështira, është e rëndësishme t'i drejtoheni Allahut për ndihmë, të kërkoni falje dhe të shpresoni për mëshirën e tij.

Ky këshillë është një kujtesë se edhe kur një person bën shumë gabime, ai nuk duhet të humbasë shpresën në mëshirën e Allahut. Allahu jo vetëm që ndëshkon, por gjithashtu ofron mundësi për korrigjim dhe shëlbim. Gjëja kryesore është të mos dëshpëroheni, të kuptoni mëkatet tuaja, të pendoheni sinqerisht dhe të përpiqeni për drejtësi. Sprovat, përfshirë ankthin dhe trishtimin, mund të jenë një mjet për pastrimin dhe kthimin në rrugën e së Vërtetës.