Человек по своей природе подвержен изменениям...

Human nature is subject to change... / İnsan doğası gereği değişime tabidir... / Natyra njerëzore është subjekt i ndryshimit...

Известно, что среди авлия (приближенных) Аллаха были те, кто приняли Ислам после того, как были неверующими, или уверовали после того, как были лицемерами, или стали праведными после того, как совершали грехи. И так было у самых лучших авлия из этой Уммы — сподвижников Пророка, мир ему и благословение Аллаха, что разъясняет верность данной основы. И человек меняется от недостатков к совершенству, и не следует смотреть на недостатки (человека) в начале (в прошлом), напротив, следует смотреть на совершенство (хорошие качества человека) в конце. Ведь человек не порицается за то, что он был сначала каплей, затем стал сгустком крови, затем кусочком плоти (в утробе матери), если после этого Аллах создал его в прекрасном виде. А тот, кто смотрит на (недостатки людей) в прошлом, подобен Иблису, сказавшему Аллаху: «Я лучше него. Ты сотворил меня из огня, а его (Адама) — из глины». Ибн Теймия (да помилует его Аллах).

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Человек по своей природе подвержен изменениям. Он может находиться в состоянии заблуждения, греха или лицемерия, но затем, благодаря милости Аллаха и своему искреннему раскаянию, он может стать праведным, приближенным к Аллаху (авлия). Это подтверждается примерами из жизни сподвижников Пророка (мир ему и благословение Аллаха), многие из которых до принятия Ислама находились в невежестве (джахилия), совершали грехи или даже враждовали с исламом. Однако после того, как они уверовали и искренне последовали за истиной, они стали лучшими представителями этой Уммы.

Умар ибн аль-Хаттаб (да будет доволен им Аллах) до принятия Ислама был ярым противником Пророка (мир ему и благословение Аллаха), но затем стал одним из величайших праведников и правителей в истории Ислама. Этот пример показывает, что прошлое человека не определяет его будущее. Главное — это то, как человек завершает свою жизнь, в каком состоянии он предстает перед Аллахом.

Аллах — Милостивый, Милующий, и Его милость охватывает все сущее. Он дает человеку возможность исправиться, раскаяться и вернуться на путь истины. Даже если человек совершал грехи или был далек от веры, у него всегда есть шанс измениться. В Коране сказано: «Скажи Моим рабам, которые излишествовали во вред самим себе: "Не отчаивайтесь в милости Аллаха. Воистину, Аллах прощает все грехи, ибо Он — Прощающий, Милосердный"». Коран, 39:53. Этот аят подчеркивает, что никто не должен терять надежду на милость Аллаха, независимо от тяжести своих грехов.

Не следует судить человека по его прошлому, особенно если он изменился в лучшую сторону. Это важный урок для нас: мы должны смотреть на человека через призму его текущего состояния, его искренности и стремления к благу. Если человек раскаялся, исправился и стал праведным, то его прошлые ошибки не должны быть предметом осуждения или упреков. Примером этого является история о человеке, который убил 99 человек, но затем искренне раскаялся и искал путь к Аллаху. Аллах принял его покаяние, несмотря на тяжесть его грехов (эта история упоминается в хадисе, переданном аль-Бухари и Муслимом).

Ибн Теймия приводит аналогию с сотворением человека: сначала он был каплей, затем сгустком крови, затем кусочком плоти, но в итоге Аллах создал его в прекрасном виде. Это показывает, что процесс становления человека (как физического, так и духовного) проходит через различные этапы. Точно так же и духовное развитие человека может начинаться с недостатков, но завершиться совершенством. Шейх сравнивает тех, кто смотрит на прошлые недостатки других, с Иблисом (сатаной), который возгордился перед Аллахом, сказав: «Я лучше него (Адама). Ты сотворил меня из огня, а его — из глины». Это высокомерие стало причиной его падения. Подобным образом, если человек смотрит на других свысока, вспоминая их прошлые ошибки, он проявляет высокомерие, которое запрещено в Исламе.

Пророк (мир ему и благословение Аллаха) сказал: «Не входит в Рай тот, в чьем сердце есть высокомерие весом с пылинку». (Муслим). Не судите других по их прошлому. Мы не знаем, как человек изменился и какие усилия он приложил для исправления. Пророк (мир ему и благословение Аллаха) сказал: «Милостивые будут помилованы Милостивым. Будьте милосердны к тем, кто на земле, и Тот, Кто на небесах, будет милосерден к вам». (ат-Тирмизи).

Стремиться к самосовершенствованию. Каждый из нас может измениться в лучшую сторону, если искренне обратится к Аллаху. Избегать высокомерия. Мы должны помнить, что все люди — творения Аллаха, и только Он имеет право судить их. Это назидание Ибн Теймии напоминает нам о милости Аллаха, важности искреннего покаяния и необходимости оценивать людей по их текущему состоянию, а не по прошлому. Оно также предостерегает нас от высокомерия и учит быть милосердными к другим, ведь каждый человек имеет потенциал для изменения и приближения к Аллаху...

Human nature is subject to change...

It is known that among the awliyahs of Allah were those who converted to Islam after they were disbelievers, or believed after they were hypocrites, or became righteous after they committed sins. And this was the case with the best awliyahs from this Ummah, the companions of the Prophet (peace and blessings of Allaah be upon him), which explains the validity of this foundation. And a person changes from flaws to perfection, and one should not look at the flaws (of a person) in the beginning (in the past), on the contrary, one should look at perfection (good qualities of a person) in the end. After all, a person is not blamed for being first a drop, then a clot of blood, then a piece of flesh (in the womb), if after that Allah created him in a beautiful form. And the one who looks at (people's flaws) in the past is like Iblis, who said to Allah: "I'm better than him. You created me from fire, and him (Adam) from clay." Ibn Taymiyah (may Allah have mercy on him).

Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides, no one can lead astray. And whoever He leaves behind, no one will guide him to the right path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the slave of Allah and His Messenger. And then:

Man is inherently subject to change. He may be in a state of delusion, sin or hypocrisy, but then, thanks to the grace of Allah and his sincere repentance, he can become righteous, close to Allah (awliya). This is confirmed by examples from the lives of the companions of the Prophet (peace and blessings of Allaah be upon him), many of whom were ignorant (jahiliya), committed sins or even were at enmity with Islam before accepting Islam. However, after they believed and sincerely followed the truth, they became the best representatives of this Ummah.

Umar ibn al-Khattab (may Allah be pleased with him) was an ardent opponent of the Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) before accepting Islam, but then he became one of the greatest righteous men and rulers in the history of Islam. This example shows that a person's past does not determine their future. The main thing is how a person ends his life, in what state he appears before Allah.

Allah is Merciful, Merciful, and His mercy encompasses all things. He gives a person the opportunity to improve, repent and return to the path of truth. Even if a person has committed sins or has been far from faith, he always has a chance to change. The Qur'an says, "Tell My servants who have committed excesses against themselves.": "Do not despair of Allah's mercy. Indeed, Allah forgives all sins, for He is Forgiving, Merciful." The Qur'an, 39:53. This verse emphasizes that no one should lose hope in the mercy of Allah, regardless of the severity of their sins.

You should not judge a person by their past, especially if they have changed for the better. This is an important lesson for us: we must look at a person through the prism of his current condition, his sincerity and desire for the good. If a person has repented, reformed and become righteous, then his past mistakes should not be the subject of condemnation or reproaches. An example of this is the story of a man who killed 99 people, but then sincerely repented and sought the path to Allah. Allah accepted his repentance, despite the severity of his sins (this story is mentioned in a hadith narrated by al-Bukhari and Muslim).

Ibn Taymiyah cites an analogy with the creation of man: first he was a drop, then a clot of blood, then a piece of flesh, but in the end Allah created him in a beautiful form. This shows that the process of human development (both physical and spiritual) goes through various stages. Similarly, a person's spiritual development can begin with flaws, but end with perfection. The Shaykh compares those who look at the past shortcomings of others to Iblis (Satan), who became proud of Allah, saying: "I am better than him (Adam). You created me from fire, and him from clay." This arrogance was the reason for his downfall. Similarly, if a person looks down on others, remembering their past mistakes, he is showing arrogance, which is forbidden in Islam.

The Prophet (peace and blessings of Allaah be upon him) said: "No one enters Paradise whose heart contains arrogance the weight of a speck of dust." (Muslim). Don't judge others by their past. We don't know how a person has changed or what efforts they have made to fix it. The Prophet (peace and blessings of Allaah be upon him) said: "The Merciful will have mercy on the Merciful. Be merciful to those on earth, and Whoever is in heaven will be merciful to you." (al-Tirmidhi).

Strive for self-improvement. Each of us can change for the better if we sincerely turn to Allah. Avoid arrogance. We must remember that all people are creations of Allah, and only He has the right to judge them. This edification of Ibn Taymiyah reminds us of the mercy of Allah, the importance of sincere repentance, and the need to evaluate people by their current condition, not by the past. It also warns us against arrogance and teaches us to be merciful to others, because everyone has the potential to change and approach Allah...

İnsan doğası gereği değişime tabidir...

Allah'ın evlilerindekilerin, kafir olduktan sonra İslam'a döndükleri, ikiyüzlü olduktan sonra inananlar veya günah işledikten sonra salih olanlar olduğu bilinmektedir. Ve bu Ümmetin en iyileri — Peygamberin yoldaşları - böyle oldu, Allah'ın esası ona olsun ve bereket olsun, bu da bu temelin sadakatini açıklıyor. Ve insan kusurlardan mükemmele doğru değişir ve başlangıçta (geçmişte) (insanın) kusurlarına bakmamalı, aksine sonunda mükemmele (insanın iyi nitelikleri) bakılmalıdır. İnsan, önce bir damla, sonra bir kan pıhtısı, sonra bir et parçası olduğu için kınanmaz, eğer bundan sonra Allah onu güzel bir biçimde yaratmışsa. Kim geçmişte (insanların kusurlarına) bakarsa, tıpkı İblis gibi Allah'a: «Ben ondan daha hayırlıyım" demişti. Sen beni ateşten, onu çamurdan yarattın.» İbn Teymiyye (Allah ona merhamet etsin).

Hamd, hamd ettiğimiz, yardım ve bağışlanma için dua ettiğimiz Allah'a mahsustur. Canlarımızın ve kötülüklerimizin kötülüklerinden Allah'a karşı korunmak istiyoruz. Allah kimi hidayete erdirirse onu saptıracak kimse yoktur. Kimi bırakırsa onu kimse doğru yola eriştiremez. Tek başına Allah'tan başka ibadete layık kimsenin olmadığına şahitlik ediyoruz ve Muhammed'in Allah'ın kulu ve Resulü olduğuna şahitlik ediyoruz. Ve sonra:

İnsan doğası gereği değişime tabidir. Belki bir sapıklık, günah veya ikiyüzlülük halindedir, ama sonra Allah'ın rahmeti ve içten tövbesi sayesinde, Allah'a yakın olan salih olabilir (evliya). Bu, çoğu İslam'ı kabul etmeden önce cehalet içinde olan, günah işleyen, hatta islam'la düşmanlık içinde olan Peygamber'in arkadaşlarının (Allah'ın barış ve bereketi üzerine olsun) hayatlarından örneklerle doğrulanmaktadır. Fakat onlar, iman edip gerçeğe uyduktan sonra, bu Ümmetin en güzel temsilcileri oldular.

Ömer ibn el-Hattab (Allah ondan razı olsun), İslam'ı kabul etmeden önce Peygamberin ateşli bir düşmanıydı (Allah'ın selamı ve bereketleri onun üzerine olsun), ama sonra İslam tarihinin en büyük salihlerinden ve hükümdarlarından biri oldu. Bu örnek, bir kişinin geçmişinin geleceğini belirlemediğini göstermektedir. Önemli olan, insanın hayatını nasıl tamamladığı, Allah'ın huzurunda nasıl göründüğüdür.

Allah çok esirgeyendir, çok esirgeyendir ve O'nun rahmeti her şeyi kapsar. İnsana kendini iyileştirme, tövbe etme ve hakikat yoluna dönme fırsatı verir. Bir kişi günah işlese veya inançtan uzak olsa bile, her zaman değişme şansı vardır. Kuran şöyle der: "Kendi zararlarına karşı aşırıya kaçan kullarıma de ki: "Allah'ın rahmetinden ümitsiz olmayın. Şüphesiz Allah tüm günahları bağışlar, çünkü O bağışlayandır, esirgeyendir." Kuran, 39:53. Bu ayet, günahlarının ciddiyetine bakılmaksızın hiç kimsenin Allah'ın rahmetine olan umudunu kaybetmemesi gerektiğini vurgulamaktadır.

Bir kişiyi, özellikle daha iyisi için değişmişse, geçmişine göre yargılamamalısınız. Bu bizim için önemli bir derstir: İnsana mevcut durumunun, samimiyetinin ve iyilik arzusunun merceğinden bakmalıyız. Bir kişi tövbe ederse, düzelirse ve doğru davranırsa, geçmişteki hataları kınama veya sitem konusu olmamalıdır. Buna bir örnek, 99 kişiyi öldüren, ancak sonra içtenlikle tövbe eden ve Allah'a giden yolu arayan bir adamın hikayesidir. Allah, günahlarının ağırlığına rağmen tövbesini kabul etmiştir (bu hikaye Buhari ve Müslim tarafından aktarılan hadiste geçmektedir).

İbn Teymiyye, insanın yaratılışına benzetiyor: O önce bir damla, sonra bir kan pıhtısı, sonra bir et parçasıydı, ama sonunda Allah onu güzel bir biçimde yarattı. Bu, insanın (hem fiziksel hem de ruhsal) oluşum sürecinin çeşitli aşamalardan geçtiğini gösterir. Aynı şekilde, bir insanın ruhsal gelişimi kusurlarla başlayabilir, ancak mükemmellikle sonuçlanabilir. Şeyh, başkalarının geçmişteki kusurlarına bakanları, Allah'a karşı büyüklük taslayan İblis ile karşılaştırır ve şöyle der: "Ben ondan daha hayırlıyım. Sen beni ateşten, onu çamurdan yarattın.» Bu kibir onun düşüşüne neden oldu. Benzer şekilde, bir insan geçmişteki hatalarını hatırlayarak başkalarına aşağı bakarsa, İslam'da yasak olan kibir gösterir.

Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem onun üzerine olsun) dedi ki: «Kalbinde toz tanesi kadar kibir bulunan Cennete girmez.» (Müslüman). Başkalarını geçmişlerine göre yargılamayın. İnsanın nasıl değiştiğini ve düzeltmek için ne kadar çaba sarf ettiğini bilmiyoruz. Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem onun üzerine olsun) dedi ki: "Rahmanlar'a merhamet edilecekler. Yeryüzündekilere karşı merhametli olun, Göklerde kim varsa size karşı merhametlidir.» (at-Tirmizi).

Kendini geliştirmeye gayret etmek. Eğer içtenlikle Allah'a dönersek, her birimiz daha iyiye doğru değişebiliriz. Kibirden kaçınmak. Tüm insanların Allah'ın yaratıkları olduğunu ve onları yargılama hakkına sahip olduğunu hatırlamalıyız. İbn Teymiye'nin bu ibreti bize Allah'ın lütfunu, içten tövbenin önemini ve insanları geçmişlerine göre değil mevcut durumlarına göre değerlendirme ihtiyacını hatırlatır. Ayrıca bizi küstahlığa karşı uyarır ve başkalarına merhametli olmamızı öğretir, çünkü her insanın değişme ve Allah'a yaklaşma potansiyeli vardır...

Natyra njerëzore është subjekt i ndryshimit...

Dihet se në mesin e robërve Të Allahut ishin ata që u konvertuan në Islam pasi ishin mosbesimtarë, ose besuan pasi ishin hipokritë, ose u bënë të drejtë pasi bënë mëkate. Dhe ky ishte rasti me awliyahs më të mirë nga ky Ummet, shokët e Profetit (paqja dhe bekimet E Allahut qofshin mbi të), gjë që shpjegon vlefshmërinë e këtij themeli. Dhe një person ndryshon nga të metat në përsosmëri, dhe nuk duhet të shikosh të metat (e një personi) në fillim (në të kaluarën), përkundrazi, duhet të shikosh përsosmërinë (cilësitë e mira të një personi) në fund. Në fund të fundit, një person nuk fajësohet se është së pari një pikë, pastaj një mpiksje gjaku, pastaj një copë mishi (në bark), nëse Pas Kësaj Allahu e krijoi atë në një formë të bukur. Dhe ai që shikon (të metat e njerëzve) në të kaluarën është si iblisi, i cili i tha Allahut: "unë jam më i mirë se ai. Ti më krijove nga zjarri, dhe atë (Ademin) nga balta."Ibn Tejmije (Allahu e mëshiroftë).

Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon, askush nuk mund të çojë në rrugë të gabuar. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në rrugën e duhur. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është rob i Allahut dhe I Dërguari i tij. Dhe pastaj:

Njeriu është në thelb subjekt i ndryshimit. Ai mund të jetë në gjendje mashtrimi, mëkati ose hipokrizie, por pastaj, falë hirit të Allahut dhe pendimit të tij të sinqertë, ai mund të bëhet i drejtë, i afërt me Allahun (awliya). Kjo konfirmohet nga shembuj nga jeta e shokëve të Profetit (paqja dhe bekimet E Allahut qofshin mbi të), shumë prej të cilëve ishin injorantë (xhahilija), bënin mëkate ose madje ishin në armiqësi me Islamin para se të pranonin Islamin. Mirëpo, pasi besuan dhe e ndoqën sinqerisht të vërtetën, ata u bënë përfaqësuesit më të mirë të këtij Umeti.

Umar ibn al-Khattab (Allahu qoftë i kënaqur me të) ishte një kundërshtar i zjarrtë i Profetit (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) para se të pranonte Islamin, por më pas ai u bë një nga njerëzit dhe sundimtarët më të mëdhenj të drejtë në historinë e Islamit. Ky shembull tregon se e kaluara e një personi nuk përcakton të ardhmen e tij. Gjëja kryesore është se si një person i jep fund jetës së tij, në çfarë gjendje ai shfaqet para Allahut.

Allahu Është Mëshirues, Mëshirues dhe mëshira e tij përfshin të gjitha gjërat. Ai i jep një personi mundësinë të përmirësohet, të pendohet dhe të kthehet në rrugën e së vërtetës. Edhe nëse një person ka bërë mëkate ose ka qenë larg besimit, ai gjithmonë ka një shans për të ndryshuar. Kur'ani thotë: "Thuaju shërbëtorëve të mi që kanë kryer teprime kundër vetvetes.": "Mos e humbni shpresën nga mëshira E Allahut. Vërtet, Allahu i fal të gjitha mëkatet, sepse Ai Është Falës, Mëshirëplotë."Kur'ani, 39: 53. Ky ajet thekson se askush nuk duhet të humbasë shpresën në mëshirën e Allahut, pavarësisht nga ashpërsia e mëkateve të tyre.

Ju nuk duhet ta gjykoni një person nga e kaluara e tij, veçanërisht nëse ai ka ndryshuar për mirë. Ky është një mësim i rëndësishëm për ne: ne duhet ta shikojmë një person përmes prizmit të gjendjes së tij aktuale, sinqeritetit dhe dëshirës së tij për të mirën. Nëse një person është penduar, reformuar dhe është bërë i drejtë, atëherë gabimet e tij të së kaluarës nuk duhet të jenë objekt dënimi ose qortimi. Një shembull i kësaj është historia e një njeriu që vrau 99 njerëz, por më pas u pendua sinqerisht dhe kërkoi rrugën drejt Allahut. Allahu e pranoi pendimin e tij, pavarësisht ashpërsisë së mëkateve të tij (kjo histori përmendet në një hadith të transmetuar nga al-Bukhari dhe Muslim).

Ibn Tejmije citon një analogji me krijimin e njeriut: së pari ai ishte një pikë, pastaj një mpiksje gjaku, pastaj një copë mishi, por në fund Allahu e krijoi atë në një formë të bukur. Kjo tregon se procesi i zhvillimit njerëzor (fizik dhe shpirtëror) kalon nëpër faza të ndryshme. Në mënyrë të ngjashme, zhvillimi shpirtëror i një personi mund të fillojë me të meta, por të përfundojë me përsosmëri. Shejhu i krahason ata që shikojnë të metat e kaluara të të tjerëve me Iblisin (Shejtanin), i cili u bë krenar Për Allahun, duke thënë: "unë jam më i mirë se ai (Ademi). Ti më krijove nga zjarri, dhe atë nga balta." Kjo arrogancë ishte arsyeja e rënies së tij. Në mënyrë të ngjashme, nëse një person shikon poshtë të tjerëve, duke kujtuar gabimet e tyre të së kaluarës, ai po tregon arrogancë, e cila është e ndaluar në Islam.

Profeti (paqja dhe bekimet E Allahut qofshin mbi të) tha: "askush nuk hyn Në Xhenet, zemra e të cilit përmban peshën e një pike pluhuri."(Muslim). Mos i gjykoni të tjerët nga e kaluara e tyre. Ne nuk e dimë se si ka ndryshuar një person ose çfarë përpjekjesh kanë bërë për ta rregulluar atë. Profeti (paqja dhe bekimet E Allahut qofshin mbi të) ka thënë: "Mëshiruesi do të ketë mëshirë Për Mëshiruesin. Jini të mëshirshëm ndaj atyre që janë në tokë, Dhe Kushdo që është në qiell do të jetë i mëshirshëm ndaj jush."(al-Tirmidhi).

Përpiquni për vetë-përmirësim. Secili prej nesh mund të ndryshojë për mirë nëse i drejtohemi sinqerisht Allahut. Shmangni arrogancën. Ne duhet të kujtojmë se të gjithë njerëzit janë krijime të Allahut, dhe Vetëm ai ka të drejtë t'i gjykojë ata. Ky ngrehinë E Ibn Tejmijes na kujton mëshirën e Allahut, rëndësinë e pendimit të sinqertë dhe nevojën për t'i vlerësuar njerëzit nga gjendja e tyre aktuale, e jo nga e kaluara. Gjithashtu na paralajmëron kundër arrogancës dhe na mëson të jemi të mëshirshëm ndaj të tjerëve, sepse secili ka potencial të ndryshojë dhe t'i afrohet Allahut...