Человек не находит истинного спокойствия, потому что люди не являются надежными опорами...

A person does not find true peace of mind because people are not reliable supports... / İnsan gerçek bir sakinlik bulamaz çünkü insanlar güvenilir destek değildir... / Një person nuk gjen qetësi të vërtetë mendore sepse njerëzit nuk janë mbështetës të besueshëm...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Ибн ал-Къаййим, да помилует его Аллах, сказал: «Кто полагается сердцем на своего Господа, тот находит спокойствие и умиротворенность. Кто же привязывается сердцем к людям, тот приходит в состояние смятения и сильной тревоги». "Аль-Фаваид", 98.

Это напоминание, основанное на духовных принципах Ислама, говорит о том, где человек ищет источник своей стабильности и спокойствия. Давайте разберем его подробнее:

"Полагается сердцем": что означает не просто формальную веру или ритуальное поклонение. Это глубокая, искренняя зависимость и доверие. Человек не просто "верит", он опирается на Всевышнего как на свою главную опору. Его сердце ищет у Аллаха ответы, силу и утешение.

"На своего Господа": подчеркивается личная связь и отношения с Господом миров, признавая Его власть и мудрость.

"Находит спокойствие и умиротворенность": естественное следствие такого доверия, когда человек отдает свои тревоги и заботы Аллаху Субхана уа Тааля, он освобождается от бремени беспокойства. Он понимает, что не все зависит от его усилий, и что есть Создатель, которая контролирует ситуацию. Это дает ему внутренний покой, стабильность и уверенность в завтрашнем дне.

Истинное спокойствие и умиротворение проистекают из глубокой связи с духовным началом, когда человек ставит Аллаха в центр своей жизни и доверяет Ему свои дела, он освобождается от постоянной тревоги и напряжения. Его внутренняя устойчивость опирается на непоколебимую опору, а не на шаткую почву изменчивых обстоятельств.

"Привязывается сердцем к людям": человек делает других людей (партнера, друзей, семью, авторитетных лиц) источником своего счастья, самооценки и безопасности. Он ставит их во главу угла, его благополучие и эмоциональное состояние зависят от их мнения, действий и любви.

"Приходит в состояние смятения и сильной тревоги": это естественное последствие такой зависимости. Люди изменчивы, несовершенны и могут разочаровать. Они не всегда могут дать то, что мы от них ждем. Более того, они не всегда будут рядом. Когда наша ценность и стабильность зависят от других, мы становимся уязвимыми и подвержены постоянному беспокойству и страху потерять их.

Зависимость от других людей как источника счастья и благополучия приводит к нестабильности и тревоге. Человек не находит истинного спокойствия, потому что люди не являются надежными опорами. Они могут ошибаться, меняться и даже покидать нас. Привязанность к ним создает эмоциональную зависимость, которая неизбежно приводит к смятению, разочарованию и страху.

Это напоминание проводит четкую грань между двумя способами жить:

Опираться на Аллаха: Это путь к истинному и глубокому спокойствию, умиротворению и уверенности.

Опираться на людей: Это путь к беспокойству, тревоге, разочарованию и нестабильности.

Это напоминание является глубоким духовным принципом, который призывает нас к поиску истинного источника спокойствия и умиротворения. Это приглашение отпустить зависимость от переменчивых обстоятельств и ненадежных людей и доверить свою жизнь Аллаху. Когда мы полагаемся на Него, мы обретаем внутреннюю устойчивость и свободу от постоянной тревоги, что, в свою очередь, позволяет нам строить более здоровые и гармоничные отношения с окружающими.

A person does not find true peace of mind because people are not reliable supports...

Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides, no one can lead astray. And whoever He leaves behind, no one will guide him to the right path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the slave of Allah and His Messenger. And then:

Ibn al-Qayyim (may Allah have mercy on him) said: "Whoever puts his heart on his Lord finds peace and tranquility. Those who become attached to people with their hearts come to a state of confusion and great anxiety." Al-Fawaid, 98.

This reminder, based on the spiritual principles of Islam, tells us where a person is looking for the source of his stability and tranquility. Let's take a closer look at it.:

"Placed by the heart": which means not just formal faith or ritual worship. This is a deep, sincere dependence and trust. A person does not just "believe", he relies on the Almighty as his main support. His heart seeks answers, strength, and solace from Allah.

"To your Lord": emphasizes personal connection and relationship with the Lord of the Worlds, recognizing His authority and wisdom.

"Finds peace and tranquility": a natural consequence of such trust, when a person gives his worries and worries to Allah Subhana wa Taal, he is freed from the burden of anxiety. He understands that not everything depends on his efforts, and that there is a Creator who controls the situation. This gives him inner peace, stability and confidence in the future.

True peace and tranquility come from a deep connection with the spiritual principle, when a person puts Allah at the center of his life and entrusts His affairs to Him, he is freed from constant anxiety and tension. His inner stability is based on an unshakable support, and not on the shaky ground of changing circumstances.

"Attaches his heart to people": a person makes other people (partner, friends, family, authority figures) the source of his happiness, self-esteem and security. He puts them at the forefront, his well-being and emotional state depend on their opinions, actions and love.

"He gets into a state of confusion and intense anxiety": this is a natural consequence of such dependence. People are changeable, imperfect, and can be frustrating. They can't always give us what we expect from them. Moreover, they won't always be around. When our value and stability depend on others, we become vulnerable and subject to constant anxiety and fear of losing them.

Dependence on other people as a source of happiness and well-being leads to instability and anxiety. A person does not find true peace of mind because people are not reliable supports. They can make mistakes, change, and even leave us. Attachment to them creates emotional dependence, which inevitably leads to confusion, frustration, and fear.

This reminder draws a clear line between the two ways of living.:

Rely on Allah: This is the path to true and deep peace, tranquility and confidence.

Rely on people: It's a path to worry, anxiety, frustration, and instability.

This reminder is a deep spiritual principle that encourages us to search for the true source of peace and tranquility. It is an invitation to let go of dependence on fickle circumstances and unreliable people and entrust your life to Allah. When we rely on Him, we gain inner stability and freedom from constant anxiety, which in turn allows us to build healthier and more harmonious relationships with others.

İnsan gerçek bir sakinlik bulamaz çünkü insanlar güvenilir destek değildir...

Hamd, hamd ettiğimiz, yardım ve bağışlanma için dua ettiğimiz Allah'a mahsustur. Canlarımızın ve kötülüklerimizin kötülüklerinden Allah'a karşı korunmak istiyoruz. Allah kimi hidayete erdirirse onu saptıracak kimse yoktur. Kimi bırakırsa onu kimse doğru yola eriştiremez. Tek başına Allah'tan başka ibadete layık kimsenin olmadığına şahitlik ediyoruz ve Muhammed'in Allah'ın kulu ve Resulü olduğuna şahitlik ediyoruz. Ve sonra:

İbnü'l-Kayyim, Allah ona merhamet etsin dedi ki: "Kalbiyle Rabbine güvenen, huzur ve sükunet bulur. Kim kalbiyle insanlara bağlanırsa, bir kargaşa ve şiddetli bir endişe durumuna girer." El-Fawa'id, 98.

İslam'ın manevi ilkelerine dayanan bu hatırlatma, bir kişinin istikrarının ve huzurunun kaynağını nerede aradığını anlatır. Hadi daha ayrıntılı olarak inceleyelim:

"Yürekten dayanır": Bu sadece resmi inanç veya ritüel ibadet anlamına gelmez. Bu derin, samimi bir bağımlılık ve güvendir. İnsan sadece "inanmakla kalmaz", ana desteği olarak Yüce'ye güvenir. Kalbi Allah'tan cevaplar, güç ve teselli arıyor.

"Rabbine": Alemlerin Rabbi ile olan kişisel bağ ve ilişki, O'nun gücünü ve bilgeliğini tanıyarak vurgulanır.

"Huzur ve sükunet bulur": Böyle bir güvenin doğal sonucu, bir kişi endişelerini ve endişelerini Allah'a Subhana ua Taala'ya verdiğinde, huzursuzluk yükünden kurtulur. Her şeyin çabalarına bağlı olmadığını ve durumu kontrol eden bir Yaratıcı olduğunu anlıyor. Bu ona iç huzuru, istikrarı ve geleceğe olan güvenini verir.

Gerçek sakinlik ve sükunet, ruhsal ilkeyle derin bir bağlantıdan kaynaklanır, insan Allah'ı hayatının merkezine koyduğunda ve işlerini Ona emanet ettiğinde, sürekli endişe ve gerginlikten kurtulur. İçsel kararlılığı, değişken koşulların titrek toprağına değil, sarsılmaz bir desteğe dayanır.

"Kalbiyle insanlara bağlanır": kişi diğer insanları (eş, arkadaşlar, aile, otorite figürleri) mutluluğunun, özgüveninin ve güvenliğinin kaynağı yapar. Onları ön plana çıkarır, refahı ve duygusal durumu onların görüşlerine, eylemlerine ve sevgisine bağlıdır.

"Kargaşa ve yoğun endişe durumuna giriyor": Bu, böyle bir bağımlılığın doğal sonucudur. İnsanlar değişkendir, kusurludur ve sinir bozucu olabilirler. Onlardan beklediğimizi her zaman veremezler. Dahası, her zaman orada olmayacaklar. Değerimiz ve istikrarımız başkalarına bağlı olduğunda, savunmasız hale geliriz ve onları kaybetme konusunda sürekli endişe ve korkuya maruz kalırız.

Mutluluk ve esenlik kaynağı olarak başkalarına güvenmek istikrarsızlığa ve kaygıya yol açar. İnsan gerçek bir sakinlik bulamaz çünkü insanlar güvenilir destek değildir. Yanılabilirler, değişebilirler ve hatta bizi terk edebilirler. Onlara bağlanmak, kaçınılmaz olarak kafa karışıklığına, hayal kırıklığına ve korkuya yol açan duygusal bir bağımlılık yaratır.

Bu hatırlatma, yaşamanın iki yolu arasında net bir çizgi çiziyor:

Allah'a dayanmak için: Bu, gerçek ve derin bir sükunete, sükunete ve kesinliğe giden yoldur.

İnsanlara yaslanmak: Bu endişe, endişe, hayal kırıklığı ve istikrarsızlığa giden yoldur.

Bu hatırlatma, bizi gerçek sakinlik ve huzur kaynağını bulmaya çağıran derin bir manevi ilkedir. Bu, değişken koşullara ve güvenilmez insanlara bağımlılıktan kurtulmaya ve hayatımızı Allah'a emanet etmeye davettir. Ona güvendiğimizde, sürekli kaygıdan içsel bir istikrar ve özgürlük kazanırız, bu da çevremizdekilerle daha sağlıklı ve uyumlu ilişkiler kurmamızı sağlar.

Një person nuk gjen qetësi të vërtetë mendore sepse njerëzit nuk janë mbështetës të besueshëm...

Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon, askush nuk mund të çojë në rrugë të gabuar. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në rrugën e duhur. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është rob i Allahut dhe I Dërguari i tij. Dhe pastaj:

Ibn El-Kajim (Allahu e mëshiroftë) ka thënë: "Kush ia vë zemrën Zotit të vet gjen paqe dhe qetësi. Ata që lidhen me njerëzit me zemrat e tyre vijnë në një gjendje konfuzioni dhe ankthi të madh."Al-Fawaid, 98.

Kjo kujtesë, e bazuar në parimet shpirtërore të Islamit, na tregon se ku një person po kërkon burimin e stabilitetit dhe qetësisë së tij. Le ta hedhim një vështrim më të afërt.:

"Vendosur nga zemra": që do të thotë jo vetëm besim formal ose adhurim ritual. Kjo është një varësi dhe besim i thellë, i sinqertë. Një person jo vetëm që" beson", ai mbështetet te I Plotfuqishmi si mbështetja e tij kryesore. Zemra e tij kërkon përgjigje, forcë dhe ngushëllim nga Allahu.

"Zotit tënd": thekson lidhjen personale dhe marrëdhëniet me Zotin e Botëve, duke njohur autoritetin dhe mençurinë e tij.

"Gjen paqe dhe qetësi": një pasojë e natyrshme e një besimi të tillë, kur një person i jep shqetësimet dhe shqetësimet E tij Allahut Subhana wa Taal, ai lirohet nga barra e ankthit. Ai e kupton që jo gjithçka varet nga përpjekjet e tij dhe se Ekziston Një Krijues që kontrollon situatën. Kjo i jep atij paqe të brendshme, stabilitet dhe besim në të ardhmen.

Paqja dhe qetësia e vërtetë vijnë nga një lidhje e thellë me parimin shpirtëror, kur një person e vendos Allahun në qendër të jetës së tij dhe ia beson punët E tij, ai lirohet nga ankthi dhe tensioni i vazhdueshëm. Stabiliteti i tij i brendshëm bazohet në një mbështetje të palëkundur, dhe jo në terrenin e lëkundur të ndryshimit të rrethanave.

"I bashkon zemrën njerëzve": një person i bën njerëzit e tjerë (partneri, miqtë, familja, figurat e autoritetit) burimin e lumturisë, vetëvlerësimit dhe sigurisë së tij. Ai i vë ata në ballë, mirëqenia dhe gjendja e tij emocionale varen nga mendimet, veprimet dhe dashuria e tyre.

"Ai futet në një gjendje konfuzioni dhe ankthi të fortë": kjo është një pasojë e natyrshme e një varësie të tillë. Njerëzit janë të ndryshueshëm, të papërsosur dhe mund të jenë zhgënjyes. Ata nuk mund të na japin gjithmonë atë që presim prej tyre. Për më tepër, ata nuk do të jenë gjithmonë pranë. Kur vlera dhe stabiliteti ynë varen nga të tjerët, ne bëhemi të prekshëm dhe i nënshtrohemi ankthit dhe frikës së vazhdueshme për t'i humbur ato.

Varësia nga njerëzit e tjerë si burim lumturie dhe mirëqenieje çon në paqëndrueshmëri dhe ankth. Një person nuk gjen qetësi të vërtetë mendore sepse njerëzit nuk janë mbështetës të besueshëm. Ata mund të bëjnë gabime, të ndryshojnë dhe madje të na lënë. Lidhja me ta krijon varësi emocionale, e cila çon në mënyrë të pashmangshme në konfuzion, zhgënjim dhe frikë.

Ky kujtesë tërheq një vijë të qartë midis dy mënyrave të jetesës.:

Mbështetuni Tek Allahu: kjo është rruga drejt paqes, qetësisë dhe besimit të vërtetë dhe të thellë.

Mbështetuni te njerëzit: është një rrugë për t'u shqetësuar, ankth, zhgënjim dhe paqëndrueshmëri.

Ky kujtesë është një parim i thellë shpirtëror që na inkurajon të kërkojmë burimin e vërtetë të paqes dhe qetësisë. Shtë një ftesë për të hequr dorë nga varësia nga rrethanat e paqëndrueshme dhe njerëzit jo të besueshëm dhe t'ia besoni Jetën Tuaj Allahut. Kur mbështetemi tek ai, fitojmë stabilitet të brendshëm dhe liri nga ankthi i vazhdueshëm, i cili nga ana tjetër na lejon të ndërtojmë marrëdhënie më të shëndetshme dhe më harmonike me të tjerët.