Ценно то, что вы делаете ради Аллаха и Его довольства, а всё остальное обречено на провал...

Ценно то, что вы делаете ради Аллаха и Его довольства, а всё остальное обречено на провал...

What you do for the sake of Allah and His pleasure is valuable, and everything else is doomed to failure... / Allah ve O'nun rızası için yaptıklarınız değerlidir ve diğer her şey başarısızlığa mahkumdur... / Ajo që bëni për hir Të Allahut dhe kënaqësisë së tij është e vlefshme, dhe gjithçka tjetër është e dënuar me dështim...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

В определённый момент, когда вы имеете что-то, вам кажется, что это определённо ваше и вы этого вы никогда не потеряете, вы не только себя в этом убеждаете, но и людей которые вас окружают. Это выглядит правдиво и заманчиво, но стоит пройти немного времени, год, два года, а может и больше, как-то, что вы так любили превращается либо в вашу боль, либо в разочарование, которое приведёт к ненависти. Но это не значит, что нет ничего настоящего, есть! И это то, что вы делаете ради Аллаха и Его довольства, а всё остальное обречено на провал. Если вы не умеете быть довольным сейчас, имея то, чем уже обладаете, вы не будете довольны никогда, даже имея максимальные блага, которые сейчас можете себе представить. Довольство – не результат наличия определенного количества благ, а состояние сердца, которое умеет быть довольным и благодарить Аллаха. Что-то, что должно было тебя коснуться, не прошло бы мимо, и тебе нужно проявить терпение, а облегчение обязательно наступит...

Это наставление затрагивает глубокие аспекты человеческой жизни, связанные с привязанностью к мирским благам, довольством своим положением и духовным состоянием. Человек часто склонен считать, что то, чем он обладает — будь то материальные блага, отношения, статус или что-то другое, — будет с ним всегда. Он убеждает себя и окружающих в этом, создавая иллюзию стабильности и постоянства. Однако мирская жизнь дунья по своей природе изменчива, и ничто в ней не вечно. То, что сегодня кажется незыблемым, завтра может исчезнуть или превратиться в пыль, источник боли и разочарования. Это не значит, что мирские блага сами по себе плохи, но привязанность к ним и ожидание, что они принесут вечное счастье, — это заблуждение.

Когда человек слишком сильно привязывается к чему-то или кому-то, он рискует столкнуться с болью, если потеряет это. Например, отношения, которые когда-то приносили радость, могут стать источником страданий, если они основаны на эгоизме, ожиданиях или мирских интересах. То же самое касается материальных благ: их потеря или невозможность достичь большего могут привести к разочарованию и даже ненависти к себе или окружающим. Это происходит потому, что человек возлагает свои надежды на то, что не может дать ему истинного удовлетворения.

Единственное, что действительно имеет ценность и приносит истинное удовлетворение, — это то, что делается ради Аллаха и Его довольства. Это означает, что наши действия, отношения и стремления должны быть направлены на достижение довольства Всевышнего, а не на удовлетворение своих мирских желаний. Когда человек живёт с осознанием того, что всё в этом мире временно, а вечным является только довольство Аллаха, он обретает внутренний покой и устойчивость.

Довольство не зависит от количества благ, которыми обладает человек. Это состояние сердца, которое умеет быть благодарным за то, что уже есть. Если человек не умеет быть довольным малым, он не будет доволен и большим. Счастье и удовлетворение не приходят извне, они рождаются внутри, когда человек учится ценить то, что у него есть, и благодарить Аллаха за это.

Жизнь полна испытаний, и иногда то, чего мы сильно желаем, не происходит, а то, чего мы боимся, случается. Однако наставление напоминает, что всё, что происходит с нами, — это часть предопределения Аллаха. Если что-то должно было нас коснуться, оно не прошло бы мимо, а если что-то не случилось, значит, так было лучше для нас. В такие моменты важно проявлять терпение (сабр) и уповать на Аллаха, ведь за каждой трудностью следует облегчение. Это обещание Аллаха, и верующий должен всегда помнить об этом.

Мирские блага — это не цель, а средство. Они даются человеку как испытание: сможет ли он использовать их правильно, не привязываясь к ним и не забывая о своей главной цели — поклонении Аллаху. Если человек использует свои блага для благих дел, помогает другим и благодарит Аллаха, они становятся благословением. Но если он начинает считать их своей собственностью и забывает о Том, Кто их дал, они могут стать для него испытанием и источником страданий.

Истинное счастье и довольство достигаются не через обладание мирскими благами, а через духовное развитие, благодарность Аллаху и довольство тем, что Он предопределил для нас. Когда человек учится быть довольным своим положением, он обретает внутренний покой, который не зависит от внешних обстоятельств. Он понимает, что всё в этом мире временно, а вечным является только довольство Аллаха. И именно к этому следует стремиться.

Это наставление напоминает нам о важности правильного отношения к жизни, терпения, благодарности и упования на Аллаха. Оно призывает нас не обманываться иллюзиями мирского и стремиться к тому, что действительно имеет ценность — к довольству Всевышнего Аллаха Субхана уа Та'аля.

What you do for the sake of Allah and His pleasure is valuable, and everything else is doomed to failure...

Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides, no one can lead astray. And whoever He leaves behind, no one will guide him to the right path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the slave of Allah and His Messenger. And then:

At a certain moment, when you have something, it seems to you that it is definitely yours and you will never lose it, you not only convince yourself of this, but also the people around you. It looks true and tempting, but it takes a little time, a year, two years, or maybe more, as something that you loved so much turns into either your pain or disappointment, which will lead to hatred. But this does not mean that there is nothing real, there is! And this is what you do for the sake of Allah and His pleasure, and everything else is doomed to failure. If you do not know how to be satisfied now, having what you already possess, you will never be satisfied, even having the maximum benefits that you can imagine now. Contentment is not the result of having a certain amount of goods, but a state of the heart that knows how to be satisfied and thank Allah. Something that should have touched you would not have passed by, and you need to be patient, and relief will surely come...

This instruction touches on the deep aspects of human life related to attachment to worldly goods, contentment with one's position and spiritual state. A person is often inclined to believe that what he possesses — be it material possessions, relationships, status, or something else - will always be with him. He convinces himself and others of this, creating the illusion of stability and permanence. However, dunya's worldly life is inherently changeable, and nothing in it lasts forever. What seems solid today may disappear tomorrow or turn into dust, a source of pain and frustration. This does not mean that worldly goods are bad in themselves, but attachment to them and the expectation that they will bring eternal happiness is a delusion.

When a person becomes too attached to something or someone, they risk experiencing pain if they lose it. For example, relationships that once brought joy can become a source of suffering if they are based on selfishness, expectations, or worldly interests. The same applies to material possessions: their loss or inability to achieve more can lead to disappointment and even hatred of oneself or others. This happens because a person places his hopes on something that cannot give him true satisfaction.

The only thing that really has value and brings true satisfaction is what is done for the sake of Allah and His satisfaction. This means that our actions, attitudes and aspirations should be aimed at achieving the satisfaction of the Almighty, and not at satisfying our worldly desires. When a person lives with the realization that everything in this world is temporary, and only the pleasure of Allah is eternal, he finds inner peace and stability.

Contentment does not depend on the amount of goods that a person possesses. It is a state of the heart that knows how to be grateful for what is already there. If a person does not know how to be satisfied with small things, he will not be satisfied with big things either. Happiness and satisfaction do not come from outside, they are born inside when a person learns to appreciate what he has and to thank Allah for it.

Life is full of challenges, and sometimes what we really want doesn't happen, but what we fear happens. However, the instruction reminds us that everything that happens to us is part of Allah's predestination. If something was going to touch us, it wouldn't have passed by, and if something didn't happen, then it was better for us. At such times, it is important to show patience (sabr) and trust in Allah, because every difficulty is followed by relief. This is the promise of Allah, and the believer should always remember this.

Worldly goods are not an end, but a means. They are given to a person as a test: will he be able to use them correctly, without becoming attached to them and not forgetting his main goal — the worship of Allah? If a person uses his wealth for good deeds, helps others and thanks Allah, they become a blessing. But if he begins to consider them his property and forgets Who gave them to him, they can become a test and a source of suffering for him.

True happiness and contentment are achieved not through the possession of worldly goods, but through spiritual development, gratitude to Allah and contentment with what He has ordained for us. When a person learns to be satisfied with his position, he finds inner peace, which does not depend on external circumstances. He understands that everything in this world is temporary, and only the pleasure of Allah is eternal. And this is exactly what we should strive for.

This admonition reminds us of the importance of a proper attitude to life, patience, gratitude and trust in Allah. It urges us not to be deceived by the illusions of the mundane and to strive for what is truly valuable — the satisfaction of Allah Almighty Subhan wa Ta'ala.

Allah ve O'nun rızası için yaptıklarınız değerlidir ve diğer her şey başarısızlığa mahkumdur...

Hamd, hamd ettiğimiz, yardım ve bağışlanma için dua ettiğimiz Allah'a mahsustur. Canlarımızın ve kötülüklerimizin kötülüklerinden Allah'a karşı korunmak istiyoruz. Allah kimi hidayete erdirirse onu saptıracak kimse yoktur. Kimi bırakırsa onu kimse doğru yola eriştiremez. Tek başına Allah'tan başka ibadete layık kimsenin olmadığına şahitlik ediyoruz ve Muhammed'in Allah'ın kulu ve Resulü olduğuna şahitlik ediyoruz. Ve sonra:

Belli bir anda, bir şeye sahip olduğunuzda, bunun kesinlikle size ait olduğunu ve bunu asla kaybetmeyeceğinizi düşünüyorsunuz, sadece kendinizi buna ikna etmekle kalmıyorsunuz, aynı zamanda etrafınızdaki insanları da ikna ediyorsunuz. Bu doğru ve çekici görünüyor, ancak biraz, bir yıl, iki yıl veya belki daha fazla zaman geçirmeye değer, bir şekilde çok sevdiğiniz şey ya acınıza ya da nefrete yol açacak hayal kırıklığına dönüşüyor. Ama bu gerçek bir şey olmadığı anlamına gelmez, var! İşte bu, Allah ve O'nun rızası için yaptığınız şeydir ve diğer her şey başarısızlığa mahkumdur. Şu anda sahip olduklarınıza sahip olarak nasıl memnun olacağınızı bilmiyorsanız, şu anda hayal edebileceğiniz maksimum faydalara sahip olsanız bile asla memnun olmayacaksınız. Memnuniyet, belirli sayıda iyiliğe sahip olmanın sonucu değil, Allah'a nasıl razı olunacağını ve şükredeceğini bilen bir kalp halidir. Sana dokunması gereken bir şey geçmezdi ve sabırlı olmalısın ve kesinlikle rahatlama gelecek...

Bu talimat, dünyevi mallara bağlılık, kişinin konumundan memnuniyet ve ruhsal durumuyla ilgili insan yaşamının derin yönlerine değinmektedir. Bir insan genellikle sahip olduklarının — maddi mallar, ilişkiler, statü veya başka bir şey olsun - her zaman onunla olacağına inanma eğilimindedir. İstikrar ve kalıcılık yanılsaması yaratarak kendisini ve çevresindekileri buna ikna eder. Ancak dünyanın dünya hayatı doğası gereği değişkendir ve onda hiçbir şey sonsuza dek sürmez. Bugün sarsılmaz görünen şey yarın kaybolabilir veya toza dönüşebilir, bir acı ve hayal kırıklığı kaynağı olabilir. Bu, dünyevi faydaların kendi içlerinde kötü olduğu anlamına gelmez, ancak onlara şefkat göstermek ve ebedi mutluluk getirmelerini beklemek bir yanılsamadır.

Bir kişi bir şeye veya birine çok fazla bağlandığında, onu kaybederse acı çekme riskiyle karşı karşıya kalır. Örneğin, bir zamanlar neşe getiren bir ilişki, bencilliğe, beklentilere veya dünyevi çıkarlara dayanıyorsa, bir ıstırap kaynağı olabilir. Aynısı maddi mallar için de geçerlidir: Onların kaybı veya daha fazlasını başaramaması, hayal kırıklığına ve hatta kendilerinden veya çevresindekilerden nefrete yol açabilir. Bunun nedeni, kişinin umutlarını kendisine gerçek bir tatmin sağlayamayacağına bağlamasıdır.

Gerçekten değeri olan ve gerçek tatmini getiren tek şey, Allah ve O'nun rızası için yapılandır. Bu, eylemlerimizin, ilişkilerimizin ve özlemlerimizin dünyevi arzularımızı tatmin etmeye değil, Yüce'nin memnuniyetine yönelik olması gerektiği anlamına gelir. İnsan, bu dünyadaki her şeyin geçici olduğu, ancak yalnızca Allah'ın rızasının ebedi olduğu bilgisiyle yaşadığında, iç huzuru ve istikrarı kazanır.

Memnuniyet, insanın sahip olduğu mal sayısına bağlı değildir. Bu, zaten orada olana minnettar olmayı bilen bir kalp durumudur. Bir insan küçükten nasıl memnun olacağını bilmiyorsa, büyükten de memnun olmayacaktır. Mutluluk ve tatmin dışarıdan gelmez, insan sahip olduklarına değer vermeyi ve bunun için Allah'a şükretmeyi öğrendiğinde içte doğarlar.

Hayat denemelerle doludur ve bazen çok arzuladığımız şey olmaz, korktuğumuz şey olur. Ancak öğüt, başımıza gelen her şeyin Allah'ın kaderinin bir parçası olduğunu hatırlatır. Bir şey bize dokunacak olsaydı, geçmezdi ve bir şey olmazsa, bu bizim için en iyisiydi. Böyle zamanlarda sabretmek ve Allah'a güvenmek önemlidir, çünkü her zorluktan sonra bir rahatlama gelir. Bu, Allah'ın vaadidir ve inanan bunu her zaman hatırlamalıdır.

Dünyanın malları bir amaç değil, bir araçtır. Bunlar insana bir imtihan olarak verilir: Onlara bağlı kalmadan ve asıl amacı olan Allah'a kulluk etmeyi unutmadan onları doğru kullanabilecek mi? Bir insan mallarını iyi işler için kullanırsa, başkalarına yardım ederse ve Allah'a şükrederse, bunlar bir nimet olur. Ama onları kendi mülkü olarak görmeye başlarsa ve onları kimin verdiğini unutursa, onlar onun için bir imtihan ve acı kaynağı olabilirler.

Gerçek mutluluk ve memnuniyet, dünya mallarına sahip olmakla değil, ruhsal gelişim, Allah'a şükretme ve O'nun bizim için önceden belirlediğinden memnun olma yoluyla elde edilir. Bir kişi konumundan memnun olmayı öğrendiğinde, dış koşullara bağlı olmayan iç huzuru kazanır. O, bu dünyadaki her şeyin geçici olduğunu, ancak Allah'ın rızasının ebedi olduğunu anlıyor. Ve tam olarak bunun için çabalamanız gerekiyor.

Bu talimat bize hayata doğru davranmanın, sabretmenin, şükretmenin ve Allah'a güvenmenin önemini hatırlatır. Bizi dünyevi yanılsamalara aldanmamaya ve gerçekten değeri olan şeye — Yüce Allah Subhan ua Ta'al'ın memnuniyetine - çabalamaya çağırıyor.

Ajo që bëni për hir Të Allahut dhe kënaqësisë së tij është e vlefshme, dhe gjithçka tjetër është e dënuar me dështim...

Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon, askush nuk mund të çojë në rrugë të gabuar. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në rrugën e duhur. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është rob i Allahut dhe I Dërguari i tij. Dhe pastaj:

Në një moment të caktuar, kur keni diçka, ju duket se është padyshim e juaja dhe nuk do ta humbni kurrë, ju jo vetëm që e bindni veten për këtë, por edhe njerëzit përreth jush. Duket e vërtetë dhe joshëse, por kërkon pak kohë, një vit, dy vjet, ose ndoshta më shumë, pasi diçka që e keni dashur aq shumë kthehet ose në dhimbjen ose zhgënjimin tuaj, gjë që do të çojë në urrejtje. Por kjo nuk do të thotë se nuk ka asgjë të vërtetë, ka! Dhe kjo është ajo që ju bëni për hir të Allahut dhe kënaqësisë së tij, dhe gjithçka tjetër është e dënuar me dështim. Nëse nuk dini si të jeni të kënaqur tani, duke pasur atë që tashmë posedoni, nuk do të jeni kurrë të kënaqur, madje duke pasur përfitimet maksimale që mund të imagjinoni tani. Kënaqësia nuk është rezultat i pasurisë së një sasie të caktuar mallrash, por një gjendje e zemrës që di të jetë e kënaqur dhe të falënderojë Allahun. Diçka që duhet të të kishte prekur nuk do të kishte kaluar, dhe duhet të jesh i durueshëm, dhe lehtësimi me siguri do të vijë...

Ky udhëzim prek aspektet e thella të jetës njerëzore që lidhen me lidhjen me të mirat e kësaj bote, kënaqësinë me pozicionin dhe gjendjen shpirtërore të dikujt. Një person shpesh është i prirur të besojë se ajo që zotëron — qofshin pasuri materiale, marrëdhënie, status apo diçka tjetër - do të jetë gjithmonë me të. Ai bind veten dhe të tjerët për këtë, duke krijuar iluzionin e stabilitetit dhe qëndrueshmërisë. Sidoqoftë, jeta botërore e dunya është në thelb e ndryshueshme dhe asgjë në të nuk zgjat përgjithmonë. Ajo që duket e fortë sot mund të zhduket nesër ose të kthehet në pluhur, një burim dhimbjeje dhe zhgënjimi. Kjo nuk do të thotë që të mirat e kësaj bote janë të këqija në vetvete, por lidhja me to dhe pritja se ato do të sjellin lumturi të përjetshme është një mashtrim.

Kur një person lidhet shumë me diçka ose dikë, ai rrezikon të përjetojë dhimbje nëse e humbet atë. Për shembull, marrëdhëniet që dikur sollën gëzim mund të bëhen burim vuajtjesh nëse bazohen në egoizëm, pritshmëri ose interesa të kësaj bote. E njëjta gjë vlen edhe për pasuritë materiale: humbja ose paaftësia e tyre për të arritur më shumë mund të çojë në zhgënjim dhe madje urrejtje ndaj vetes ose të tjerëve. Kjo ndodh sepse një person i vendos shpresat e tij në diçka që nuk mund t'i japë atij kënaqësi të vërtetë.

E vetmja gjë që vërtet ka vlerë dhe sjell kënaqësi të vërtetë është ajo që bëhet për hir të Allahut dhe kënaqësisë së tij. Kjo do të thotë që veprimet, qëndrimet dhe aspiratat tona duhet të synojnë arritjen e kënaqësisë së Të Plotfuqishmit dhe jo plotësimin e dëshirave tona të kësaj bote. Kur një person jeton me kuptimin se gjithçka në këtë botë është e përkohshme, dhe vetëm kënaqësia e Allahut është e përjetshme, ai gjen paqe dhe stabilitet të brendshëm.

Kënaqësia nuk varet nga sasia e mallrave që posedon një person. Shtë një gjendje e zemrës që di të jetë mirënjohëse për atë që është tashmë atje. Nëse një person nuk di të jetë i kënaqur me gjëra të vogla, ai nuk do të jetë i kënaqur as me gjëra të mëdha. Lumturia dhe kënaqësia nuk vijnë nga jashtë, ato lindin brenda kur një person mëson të vlerësojë atë që ka dhe të falënderojë Allahun për të.

Jeta është plot sfida, dhe ndonjëherë ajo që duam vërtet nuk ndodh, por ndodh ajo që kemi frikë. Mirëpo, udhëzimi na kujton se çdo gjë që na ndodh është pjesë e paracaktimit të Allahut. Nëse diçka do të na prekte, nuk do të kishte kaluar, dhe nëse diçka nuk do të ndodhte, atëherë ishte më mirë për ne. Në kohë të tilla, është e rëndësishme të tregohet durim (sabr) dhe besim tek Allahu, sepse çdo vështirësi pasohet nga lehtësimi. Ky është premtimi I Allahut dhe besimtari duhet ta kujtojë gjithmonë këtë.

Të mirat e kësaj bote nuk janë një qëllim, por një mjet. Ato i jepen një personi si provë: a do të jetë në gjendje t'i përdorë ato në mënyrë korrekte, pa u lidhur me to dhe duke mos harruar qëllimin e tij kryesor — adhurimin e Allahut? Nëse një person e përdor pasurinë e tij për vepra të mira, i ndihmon të tjerët dhe e falënderon Allahun, ata bëhen bekim. Por nëse ai fillon t'i konsiderojë ata pronën e tij dhe harron Se Kush ia dha, ata mund të bëhen një provë dhe një burim vuajtjesh për të.

Lumturia dhe kënaqësia e vërtetë arrihen jo përmes zotërimit të të mirave të kësaj bote, por përmes zhvillimit shpirtëror, mirënjohjes Ndaj Allahut dhe kënaqësisë me atë Që ai ka caktuar për ne. Kur një person mëson të jetë i kënaqur me pozicionin e tij, ai gjen paqe të brendshme, e cila nuk varet nga rrethanat e jashtme. Ai e kupton se çdo gjë në këtë botë është e përkohshme, dhe vetëm kënaqësia e Allahut është e përjetshme. Dhe kjo është pikërisht ajo për të cilën duhet të përpiqemi.

Ky këshillë na kujton rëndësinë e një qëndrimi të duhur ndaj jetës, durimit, mirënjohjes dhe besimit te Allahu. Ajo na nxit që të mos mashtrohemi nga iluzionet e botës dhe të përpiqemi për atë që është me të vërtetë e vlefshme — kënaqësinë e Allahut Të Madhëruar Subhan ue Ta'ala.