Будь предан Аллаху на протяжении всей жизни...

Be devoted to Allah throughout your life... / Hayatınız boyunca Allah'a sadık kalın... / Ji i përkushtuar Ndaj Allahut gjatë gjithë jetës tënde...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Чтобы умереть, следуя по пути Аллаха, живи, не сходя с него: “Благой конец, – его не бывает, кроме как лишь у тех, чей жизненный путь являлся благим... Всё потому, что в моменты смерти не представляется возможным притворствовать. А посему в тот миг не выявится ничего, кроме таившегося в сердце.” – Ибн Раджаб аль-Ханбали, да помилует его Аллах.

Здесь говорится о важности искренней и постоянной преданности пути Аллаха на протяжении всей жизни, а не только в её конце. "Благой конец" (т.е. смерть в состоянии веры и принятия Аллахом шахады) не достигается каким-то последним рывком или показным благочестием, а является результатом постоянного следования божественным предписаниям.

Связь между жизнью и смертью: Утверждается неразрывная связь между тем, как человек живёт, и тем, как он умирает. Благая смерть – это не случайность, а естественное следствие благой жизни. Нельзя ожидать милости Аллаха в конце пути, если вся предыдущая жизнь была проведена вдали от Него.

Невозможность притворства в момент смерти: В момент смерти все маски спадают. Невозможно обмануть Аллаха показным благочестием. Истинная сущность человека, то, что действительно находится в его сердце, становится очевидным.

Значение искренности: Подлинная вера – это не внешние ритуалы, а внутреннее состояние сердца. Важна не столько формальность соблюдения обрядов, сколько искренность и глубокая убеждённость.

Постоянство в вере: Путь Аллаха – это не временное увлечение, а образ жизни. Это постоянное стремление к совершенствованию, борьба со своими недостатками и следование божественным предписаниям во всех аспектах жизни.

Сердце как зеркало души: Строки написанного указывают на сердце как на хранилище истинной сущности человека. То, чем наполнено сердце – верой или лицемерием, любовью или ненавистью – определяет судьбу человека.

В целом, это наставление призывает к глубокому самоанализу и постоянной работе над собой. Оно напоминает о том, что смерть – это не конец, а переход, и подготовка к этому переходу должна осуществляться на протяжении всей жизни. 

Истинная благость – это не временное состояние, а постоянное стремление к Аллаху, отраженное в каждом поступке и мысли. Только такая жизнь может привести к благому концу...

Be devoted to Allah throughout your life...

Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whoever Allah guides on a straight path, no one can mislead him. And whoever He leaves behind, no one will guide him on a straight path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the servant of Allah and His Messenger. And then:

To die following the path of Allah, live without leaving it: “There is no good end, except for those whose life path was good... This is because it is not possible to pretend at the moment of death. And therefore, at that moment, nothing will be revealed except what was hidden in the heart.” – Ibn Rajab al-Hanbali, may Allah have mercy on him.

It speaks about the importance of sincere and constant devotion to the path of Allah throughout life, and not only at the end of it. The "good end" (i.e., death in a state of faith and acceptance by Allah of the shahada) is not achieved by some last jerk or ostentatious piety, but is the result of constant following divine precepts.

The connection between life and death: The indissoluble connection between how a person lives and how he dies is asserted. A good death is not an accident, but a natural consequence of a good life. One cannot expect Allah's mercy at the end of the path if one's entire previous life was spent away from Him.

The impossibility of pretending at the moment of death: At the moment of death, all masks fall off. It is impossible to deceive Allah with ostentatious piety. The true essence of a person, what is really in his heart, becomes obvious.

The meaning of sincerity: Genuine faith is not an external ritual, but an internal state of the heart. It is not so much the formality of observance of rituals that is important, as sincerity and deep conviction.

Constancy in faith: The Way of Allah is not a temporary hobby, but a way of life. It is a constant striving for improvement, fighting against one's shortcomings and following the divine precepts in all aspects of life.

The heart is like a mirror of the soul: The lines written indicate the heart as a repository of the true essence of a person. What fills the heart – faith or hypocrisy, love or hate – determines a person's fate.

In general, this instruction calls for deep introspection and constant self-improvement. It reminds us that death is not the end, but a transition, and preparation for this transition should be carried out throughout life.

True goodness is not a temporary state, but a constant striving for Allah, reflected in every act and thought. Only such a life can lead to a good end...

Hayatınız boyunca Allah'a sadık kalın...

Hamd, hamd ettiğimiz, yardım ve bağışlanma için dua ettiğimiz Allah'a mahsustur. Canlarımızın ve kötülüklerimizin kötülüklerinden Allah'a karşı korunmak istiyoruz. Allah kimi hidayete erdirirse onu saptıracak kimse yoktur. Kimi bırakırsa onu kimse doğru yola eriştiremez. Tek başına Allah'tan başka ibadete layık kimsenin olmadığına şahitlik ediyoruz ve Muhammed'in Allah'ın kulu ve Resulü olduğuna şahitlik ediyoruz. Ve sonra:

Allah yoluna uyarak ölmek için, O'ndan inmeden yaşa: "Hayırlı son, ancak yaşam yolu hayırlı olanlarda yoktur... Bunun nedeni, ölüm anlarında numara yapmak mümkün olmamasıdır. Bu nedenle, o anda kalpte gizlenenden başka hiçbir şey ortaya çıkmayacaktır." - İbn Receb el-Hanbeli, Allah ona merhamet etsin.

Burada, sadece sonunda değil, yaşam boyunca Allah yoluna içten ve sürekli bağlılığın öneminden bahsedilmektedir. "İyi son" (yani, Allah'ın şahadetini iman ve kabul etme durumunda ölüme) son bir sarsıntıyla veya gösterişli dindarlıkla ulaşılmaz, ancak ilahi emirlere sürekli uyulmasının sonucudur.

Yaşam ve ölüm arasındaki bağlantı: Bir kişinin nasıl yaşadığı ile nasıl öldüğü arasında kırılmaz bir bağlantı kurulur. İyi ölüm bir kaza değil, iyi yaşamın doğal bir sonucudur. Eğer önceki hayatın tamamı O'ndan uzak tutulmuşsa, yolculuğun sonunda Allah'ın rahmetini bekleyemezsiniz.

Ölüm anında numara yapmanın imkansızlığı: Ölüm anında tüm maskeler düşer. Allah'ı apaçık bir takva ile aldatmak imkansızdır. İnsanın gerçek özü, gerçekten kalbinde olan şey belirginleşir.

Samimiyetin anlamı: Gerçek inanç, dışsal ritüeller değil, kalbin içsel durumudur. Önemli olan, ayinleri gözlemlemenin formalitesi değil, samimiyet ve derin inançtır.

İmanda kalıcılık: Allah'ın yolu geçici bir hobi değil, bir yaşam biçimidir. Bu, sürekli iyileştirme arayışı, kişinin kusurlarıyla mücadele etmesi ve yaşamın her alanında ilahi ilkelere uymasıdır.

Ruhun aynası olarak kalp: Yazılanların satırları, insanın gerçek özünün deposu olarak kalbe işaret eder. Kalbin neyle dolu olduğu – inanç veya ikiyüzlülük, sevgi veya nefretle - bir kişinin kaderini belirler.

Genel olarak, bu talimat derin bir iç gözlem ve sürekli kendimiz üzerinde çalışmayı gerektirir. Ölümün bir son değil, bir geçiş olduğunu ve bu geçişe hazırlığın yaşam boyunca yapılması gerektiğini hatırlatır.

Gerçek iyilik geçici bir durum değil, her eyleme ve düşünceye yansıyan Allah'a yönelik sürekli bir arzudur. Ancak böyle bir yaşam iyi bir sona yol açabilir...

Ji i përkushtuar Ndaj Allahut gjatë gjithë jetës tënde...

Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon në një rrugë të drejtë, askush nuk mund ta mashtrojë atë. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në një rrugë të drejtë. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është shërbëtor i Allahut dhe I Të Dërguarit të tij. Dhe pastaj:

Të vdesësh duke ndjekur rrugën e Allahut, jeto pa e lënë atë: "nuk ka fund të mirë, përveç atyre, rruga e jetës së të cilëve ishte e mirë... Kjo sepse nuk është e mundur të pretendosh në momentin e vdekjes. Dhe për këtë arsye, në atë moment, asgjë nuk do të zbulohet përveç asaj që ishte fshehur në zemër.- Ibn Rajab el-Hanbali, Allahu e mëshiroftë.

Flet për rëndësinë e përkushtimit të sinqertë dhe të vazhdueshëm ndaj rrugës së Allahut gjatë gjithë jetës, dhe jo vetëm në fund të saj. "Fundi i mirë" (d.m. th., vdekja në një gjendje besimi dhe pranimi nga Allahu i shahadas) nuk arrihet me ndonjë hov të fundit ose devotshmëri të dukshme, por është rezultat i ndjekjes së vazhdueshme të parimeve hyjnore.

Lidhja midis jetës dhe vdekjes: pohohet lidhja e pazgjidhshme midis mënyrës se si jeton një person dhe si vdes. Një vdekje e mirë nuk është një aksident, por një pasojë e natyrshme e një jete të mirë. Nuk mund të pritet mëshira E Allahut në fund të rrugës nëse e gjithë jeta e mëparshme e dikujt është kaluar larg Tij.

Pamundësia e shtirjes në momentin e vdekjes: në momentin e vdekjes, të gjitha maskat bien. Është e pamundur ta mashtrosh Allahun me devotshmëri të dukshme. Thelbi i vërtetë i një personi, ajo që është me të vërtetë në zemrën e tij, bëhet e qartë.

Kuptimi i sinqeritetit: besimi I Vërtetë nuk është një ritual i jashtëm, por një gjendje e brendshme e zemrës. Nuk është aq e rëndësishme formaliteti i respektimit të ritualeve, sa sinqeriteti dhe bindja e thellë.

Qëndrueshmëria në besim: Rruga e Allahut nuk është një hobi i përkohshëm, por një mënyrë jetese. Shtë një përpjekje e vazhdueshme për përmirësim, duke luftuar kundër mangësive të dikujt dhe duke ndjekur parimet hyjnore në të gjitha aspektet e jetës.

Zemra është si një pasqyrë e shpirtit: linjat e shkruara tregojnë zemrën si një depo të thelbit të vërtetë të një personi. Ajo që mbush zemrën – besimi ose hipokrizia, dashuria ose urrejtja – përcakton fatin e një personi.

Në përgjithësi, ky udhëzim kërkon introspeksion të thellë dhe vetë-përmirësim të vazhdueshëm. Na kujton se vdekja nuk është fundi, por një tranzicion, dhe përgatitja për këtë tranzicion duhet të kryhet gjatë gjithë jetës.

Mirësia e vërtetë nuk është një gjendje e përkohshme, por një përpjekje e vazhdueshme për Allahun, e reflektuar në çdo veprim dhe mendim. Vetëm një jetë e tillë mund të çojë në një fund të mirë...