Бросаться в объятия врага: уроки истории и предостережения Ислама...

Rushing into the arms of the enemy: Lessons from history and warnings from Islam... / Kendinizi düşmanın kollarına atmak: Tarih dersleri ve İslam'ın uyarıları... / Nxiton në krahët e armikut: mësimet e historisë dhe paralajmërimet e Islamit...

Бросаться в объятия врага, полагая, что он милосерден, — это погибель и просчёт. На протяжении всей истории люди попадали в эту ловушку, вспомним Наполеона, Фейсаля ад-Дувайша и других. Просьба о воде из ада — просчёт и ошибка в суждении. Шейх Абу Катада аль-Филистыни.

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

История человечества изобилует примерами, когда люди, доверившись врагу, полагая его милосердным или справедливым, впоследствии оказывались раздавлены своей наивностью. Этот феномен не является новым; он повторялся многократно, оставляя глубокие следы в памяти поколений. В контексте Ислама эта тема особенно актуальна, поскольку Коран и Сунна предостерегают верующих от ложной надежды на милосердие тех, кто явно проявляет враждебность и злобу.

Падение Андалусии (мусульманской Испании) также стало следствием доверия мусульман к врагам. Католические монархи Испании, Фердинанд и Изабелла, заключили с мусульманами договор о ненападении, но после взятия Гранады в 1492 году этот договор был нарушен. Мусульмане, надеявшиеся на честность и милосердие испанских правителей, вскоре оказались жертвами изгнания, гонений и инквизиции. Этот урок показывает, что слабость перед врагом, питаемая ложными надеждами, приводит к катастрофическим последствиям.

В мусульманской истории также есть примеры подобных ошибок. Одним из них является история Фейсала ад-Дувайша, лидера восстания против Османской империи в XIX веке. Полагаясь на обещания британцев о поддержке, он начал борьбу, которая в итоге привела к его гибели. Британцы, видя в нём лишь инструмент для достижения своих целей, предали его, как только он перестал быть полезен. Эти примеры показывают, что доверие к врагу, особенно когда он демонстрирует свою враждебность, часто заканчивается катастрофой. Это урок, который Ислам преподносит своим последователям уже более 1400 лет.

Французский император Наполеон Бонапарт, будучи выдающимся военачальником, также совершил фатальные ошибки, доверяя ложному милосердию врагов. Он надеялся, что европейские монархи проявят к нему благородство после его поражения. Однако сначала его отправили в изгнание на остров Эльба, а затем, после поражения при Ватерлоо, сослали на остров Святой Елены, где он провёл остаток жизни в полной изоляции. Наполеон полагал, что его военные заслуги и статус обеспечат ему уважительное отношение, но не учёл, что его враги видели в нём угрозу, которую нужно устранить навсегда.

Исламское предостережение: "Не просите воду из ада"

Выражение "просьба о воде из ада" — это метафора, которая символизирует обращение за помощью к тем, кто заведомо не способен проявить милосердие. В Коране и хадисах мы находим множество указаний на то, что мусульманам следует быть осторожными в выборе союзников и не полагаться на тех, кто открыто проявляет враждебность. Аллах говорит: "Не берите себе покровителей помимо Аллаха. Поистине, Аллах знает, а вы не знаете". (Сура «Ан-Нур», 24:60). Это напоминание о том, что помощь следует искать только у Аллаха, а не у людей, которые могут предать в любой момент. История показывает, что даже самые сильные союзы между людьми рушатся, если они основаны на корысти или страхе.

Пророк Мухаммад (мир ему и благословение) также предостерегал своих сподвижников от ложной надежды на врага. Не просите помощи у тех, кто не желает вам добра, ибо их сердца закрыты для правды. Это наставление особенно важно в современном мире, где политические и экономические интересы часто маскируются под дружбу или сотрудничество. Мусульмане должны осознавать, что доверие к тем, кто открыто враждебен к Исламу, может привести к катастрофическим последствиям.

Важно понимать, кто является вашим врагом, и не питать иллюзий относительно его намерений. Это особенно актуально в условиях современной геополитики, где западные страны часто используют мусульманские народы в своих интересах, а затем предают их. Ислам учит, что истинная сила и защита исходят только от Аллаха. Вместо того чтобы полагаться на временные союзы или обещания врагов, мусульманам следует усиливать свою связь с Творцом через молитву, пост и благочестие.

История учит нас, что слепое доверие к врагу — это стратегическая ошибка. Мусульманам следует анализировать действия других государств и организаций, прежде чем принимать решения, которые могут повлиять на их будущее. Одной из главных причин поражений в истории было разделение мусульманских народов. Только единство и взаимопомощь могут защитить сообщество от внешних угроз.

История человечества — это книга, написанная кровью и слезами тех, кто допустил роковые ошибки. Доверие к врагу, который никогда не будет милосерден, — это ловушка, из которой трудно выбраться. Ислам, как религия мудрости и руководства, предостерегает своих последователей от подобных просчётов. Помните: "Не просите воду из ада", обращайтесь за помощью только к Аллаху, ищите защиты в единстве и вере, и никогда не питайте иллюзий относительно тех, кто открыто враждебен к вам. Только так можно избежать погибели и сохранить своё достоинство и будущее.

Смысл этого назидания заключается в предостережении против ложной надежды на милосердие врага и призыве искать защиту только у Аллаха, опираясь на единство и стратегическое мышление. Да убережёт нас Аллах от наивности и дарует нам проницательность. Аминь!

Rushing into the arms of the enemy: Lessons from history and warnings from Islam...

Throwing oneself into the arms of the enemy, believing they are merciful, is ruin and miscalculation. Throughout history, people have fallen into this trap—recall Napoleon, Faisal ad-Duwaish, and others. Asking for water from hell is a miscalculation and an error in judgment. Sheikh Abu Qatada al-Filistini.

Praise be to Allah, whom we glorify and from whom we seek help and forgiveness. We seek refuge in Allah from the evil of our souls and our wrongful deeds. Whoever Allah guides, no one can mislead, and whoever He leaves astray, no one can guide. We bear witness that there is no deity worthy of worship except Allah alone, and we bear witness that Muhammad is His servant and Messenger.

The history of humanity is replete with examples of people who trusted their enemies, believing them to be merciful or just, only to later be crushed by their own naivety. This phenomenon is not new; it has repeated itself countless times, leaving deep scars in the memory of generations. In the Islamic context, this issue is particularly relevant because the Quran and Sunnah warn believers against placing false hope in the mercy of those who clearly exhibit hostility and malice.

The fall of Andalusia (Muslim Spain) was also a consequence of Muslims trusting their enemies. The Catholic monarchs of Spain, Ferdinand and Isabella, signed a non-aggression treaty with the Muslims. But after the capture of Granada in 1492, this treaty was broken. The Muslims, hoping for the honesty and mercy of the Spanish rulers, soon became victims of exile, persecution, and the Inquisition. This lesson shows that weakness before the enemy, fueled by false hopes, leads to catastrophic consequences.

In Muslim history, there are other examples of such mistakes. One of them is the story of Faisal ad-Duwaish, the leader of the uprising against the Ottoman Empire in the 19th century. Relying on British promises of support, he began his struggle, which ultimately led to his death. The British, seeing him as merely a tool to achieve their goals, betrayed him as soon as he ceased to be useful. These examples demonstrate that trust in an enemy, especially when they display clear hostility, often ends in disaster. It is a lesson Islam has been teaching its followers for over 1400 years.

The French emperor Napoleon Bonaparte, despite being a brilliant military commander, made fatal errors by trusting the false mercy of his enemies. He hoped that the European monarchs would show him nobility after his defeat. However, he was first exiled to the island of Elba, and then, after his defeat at Waterloo, banished to the remote island of Saint Helena, where he spent the rest of his life in complete isolation. Napoleon believed that his military achievements and status would ensure respectful treatment but failed to consider that his enemies saw him as a threat that needed to be eliminated permanently.

Islamic Warning: "Do Not Ask for Water from Hell"

The expression "asking for water from hell" is a metaphor symbolizing seeking help from those who are inherently incapable of mercy. In the Quran and Hadith, we find numerous indications that Muslims should be cautious in choosing allies and not rely on those who openly display hostility. Allah says: "Do not take protectors besides Allah. Indeed, Allah knows, and you do not know." (Surah An-Nur, 24:60). This serves as a reminder that help should be sought only from Allah, not from people who may betray at any moment. History shows that even the strongest human alliances crumble if based on greed or fear.

The Prophet Muhammad (peace be upon him) also warned his companions against placing false hope in the enemy. Do not ask for help from those who wish you harm, for their hearts are closed to truth. This teaching is especially important in today's world, where political and economic interests are often disguised as friendship or cooperation. Muslims must realize that trusting those overtly hostile to Islam can lead to catastrophic consequences.

It is crucial to understand who your enemy is and not harbor illusions about their intentions. This is especially relevant in modern geopolitics, where Western countries often exploit Muslim nations for their interests and then betray them. Islam teaches that true strength and protection come only from Allah. Instead of relying on temporary alliances or the promises of enemies, Muslims should strengthen their connection with the Creator through prayer, fasting, and piety.

History teaches us that blind trust in the enemy is a strategic mistake. Muslims should analyze the actions of other states and organizations before making decisions that could affect their future. One of the main reasons for historical defeats has been the division among Muslim peoples. Only unity and mutual assistance can protect the community from external threats.

The history of humanity is a book written with the blood and tears of those who made fatal mistakes. Trusting an enemy who will never show mercy is a trap difficult to escape. Islam, as a religion of wisdom and guidance, warns its followers against such miscalculations. Remember: "Do not ask for water from hell," seek help only from Allah, find protection in unity and faith, and never harbor illusions about those who are openly hostile to you. Only then can one avoid ruin and preserve dignity and the future.

The essence of this admonition lies in warning against false hope in the mercy of the enemy and calling for seeking protection only from Allah, relying on unity and strategic thinking. May Allah protect us from naivety and grant us insight. Ameen!

Kendinizi düşmanın kollarına atmak: Tarih dersleri ve İslam'ın uyarıları...

Düşmanın kollarına atılmak ve onun merhametli olduğunu düşünmek, yıkım ve yanlış hesaptır. Tarihin her döneminde insanlar bu tuzağa düşmüşlerdir—Napolyon, Faysal ad-Duwayş ve diğerlerini hatırlayalım. Cehennemden su istemek bir yanlış hesap ve yargılama hatasıdır. Şeyh Ebu Katada el-Filistini.

Hamd olsun Allah'a ki O'nu yüceltiriz ve yardımını ve affını dileriz. Ruhlarımızın kötülüğünden ve kötü işlerimizden korunmak için Allah'tan sığınırız. Kimi Allah doğru yola iletirse, onu kimse saptıramaz; kimi bırakırsa, onu kimse doğru yola getiremez. Şahitlik ederiz ki hiçbir ilah ibadete layık değildir ancak Allah birdir ve Muhammed O'nun kulu ve peygamberidir.

İnsanlık tarihi, düşmana güvenen insanların, onların merhametli veya adaletli olduklarını düşünüp sonradan kendi safdillikleri nedeniyle ezildiği birçok örnek ile doludur. Bu fenomen yeni değildir; sayısız kez tekrarlanmıştır ve kuşakların hafızasında derin izler bırakmıştır. İslam bağlamında bu konu özellikle önemlidir çünkü Kuran ve Sünnet, açıkça düşmanlık ve kötülük gösterenlerin merhametine yanlış umut beslememeleri konusunda inananları uyarmaktadır.

Endülüs'ün (Müslüman İspanya) düşmesi de Müslümanların düşmanlarına güvenmesinin sonucuydu. İspanya'nın Katolik hükümdarları II. Ferdinand ve I. Isabel, Müslümanlarla saldırmama antlaşması imzaladılar. Ancak 1492'de Granada'nın ele geçirilmesinden sonra bu anlaşma bozuldu. İspanyol liderlerin dürüstlüğüne ve merhametine umut bağlayan Müslümanlar kısa süre sonra sürgün, zulüm ve inkvizisyon kurbanı oldular. Bu ders, düşman karşısında zayıflık göstermenin ve yanlış ümitlerle hareket etmenin felaket sonuçlara yol açtığını göstermektedir.

Müslüman tarihinde de benzer hatalara dair örnekler bulunmaktadır. Bunlardan biri, 19. yüzyılda Osmanlı İmparatorluğu'na karşı ayaklanan Faysal ad-Duwayş'in hikayesidir. Britanya'nın desteği vaatlerine güvendiği için mücadeleye başlayan Duwayş, sonunda ölümüne yol açmıştır. İngilizler onu yalnızca kendi hedeflerine ulaşmak için bir araç olarak görüyorlardı ve artık faydalı olmadığında onu ihanetle karşıladılar. Bu örnekler, özellikle düşman açıkça düşmanlık sergilediğinde, ona güvenmenin genellikle felakete yol açtığını göstermektedir. Bu, İslam'ın takipçilerine 1400 yıldan fazla bir süredir öğrettiği bir derstir.

Fransız İmparatoru Napolyon Bonapart, büyük bir askeri lider olmasına rağmen düşmanlarının sahte merhametine güvenerek ölümcül hatalar yaptı. Yenilgiden sonra Avrupa monarşilerinin kendisine soyluluk göstereceğini umuyordu. Ancak önce Elba Adası'na sürgün edildi, ardından Waterloo'daki yenilgisinin ardından Saint Helena Adası'na sürüldü ve geri kalan hayatını tamamen izole olarak geçirdi. Napolyon, askeri başarılarının ve statüsünün saygınlık sağlayacağını düşünüyordu, ancak düşmanlarının onu kalıcı olarak ortadan kaldırmak istediği bir tehdit olarak gördüklerini hesaba katmamıştı.

İslam Uyarısı: "Cehennemden su isteme"

"Cehennemden su isteme" ifadesi, doğal olarak merhamet gösteremeyecek olanlardan yardım istemeyi sembolize eden bir metafordur. Kuran ve Hadis'te, Müslümanların açıkça düşmanlık gösterenlerden uzak durması ve onlara güvenmemesi gerektiği hususunda birçok işaret bulunmaktadır. Allah şöyle buyurur: "Allah dışında koruyucular edinmeyin. Gerçekten Allah bilir, siz bilmezsiniz." (Nur Suresi, 24:60). Bu, yardımın yalancı insanlardan değil yalnızca Allah'tan aranması gerektiğini hatırlatan bir uyarı. Tarih, açgözlülük veya korku üzerine kurulu en güçlü insan ittifaklarının bile çöktüğünü göstermektedir.

Peygamber Muhammed (aleyhisselam), müridlerini düşmana yanlış umut beslememeleri konusunda da uyardı. Size zarar dileyenlerden yardım istemeyin, çünkü onların kalpleri hakikatten uzaktır. Bu öğüt, siyasi ve ekonomik çıkarların dostluk veya işbirliği maskesi altında gizlendiği günümüz dünyasında özellikle önemlidir. Müslümanlar, İslam'a açıkça düşman olanlara güvenmenin felaket sonuçlara yol açabileceğini anlamalıdır.

Kimin düşman olduğunuzu ve niyetleri hakkında yanılsamalara kapılmamanız önemlidir. Modern jeopolitiğin bağlamında bu özellikle Batılı ülkelerin Müslüman ulusları kendi çıkarları için sömürdüğü ve daha sonra ihanet ettiği durumlarda geçerlidir. İslam, gerçek güç ve korumanın yalnızca Allah'tan geldiğini öğretir. Geçici ittifaklara veya düşmanların sözlerine güvenmek yerine, Müslümanlar dua, oruç ve takva yoluyla Allah ile olan bağlarını güçlendirmelidir.

Tarih bize düşmana körükörüne güvenmenin stratejik bir hata olduğunu öğretiyor. Müslümanlar, geleceklerini etkileyebilecek kararlar almadan önce diğer devletlerin ve örgütlerin eylemlerini analiz etmelidir. Tarihsel yenilgilerin ana nedenlerinden biri Müslüman halklar arasındaki bölünmüşlüğün olmasıydı. Yalnızca birlik ve karşılıklı yardım toplumu dışsal tehditlerden koruyabilir.

İnsanlık tarihi, ölümcül hatalar yapanların kan ve gözyaşı ile yazılan bir kitaptır. Asla merhamet göstermeyecek bir düşmana güvenmek, çıkılması zor bir tuzağı temsil eder. İslam, akıl ve rehberlik din olarak, takipçilerini bu tür hesap hatalarından sakındırır. Hatırlayın: "Cehennemden su istemeyin", yalnızca Allah'tan yardım isteyin, birlik ve imanda korunma bulup, size açıkça düşman olanlara ilişkin yanılsamalardan uzak durun. Yalnızca böylece yıkımdan kaçınabilir ve şeref ve geleceği koruyabiliriz.

Bu öğütün özü, düşmanın merhametine yanlış umut beslemenin önüne geçilmesi ve yalnızca Allah'tan korunmak için birlik ve stratejik düşünceye dayanılması çağrısıdır. Allah bizi safdillikten koruyup bizlere iç göz vermesini nasip eylesin. Amin!

Nxiton në krahët e armikut: mësimet e historisë dhe paralajmërimet e Islamit...

Hedhja në krahët e armikut, duke besuar se ai është i merdhshëm, është një humbje dhe gabim llogaritës. Gjatë historisë, njerëzit kanë rënë në këtë gjuetinë—kujtojmë Napoleoni, Faysal ad-Duwaysh dhe të tjerët. Kërkesa për ujë nga feja është një gabim dhe një vlerësim i gabuar. Shejh Abû Qatada al-Filistini.

Lavdi i takon Allahut, të cilin ne lavdojmë dhe nga i cili kërkojmë ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje tek Allah nga e keqja e shpirtit tonë dhe veprimet tona të keqja. Kush që Allah e drejton në rrugën e drejtë, askush nuk mund ta çojë në gabim; dhe kush që Ai e lë në errësirë, askush nuk mund ta udhëheq në rrugën e drejtë. Ne deklarojmë se nuk ka zot qoftë për adhurim përveç Allahut të Vetëm, dhe deklarojmë se Muhamedi është rob dhe profeti i Tij. Dhe pastaj:

Historia e njerëzimit është e pasur me shembuj kur njerëzit, duke u besuar armikut, duke menduar se ai është i merdhshëm ose i drejtë, në fund të fundit janë shtypur nga vetë natyra e tyre e përbuzur. Ky fenomen nuk është i ri; ka përsëritur herë pas here, lëndojnë gjurmë të thella në kujtesën e brezave. Në kontekstin islame, ky temë është veçanërisht i rëndësishëm, sepse Kurani dhe Suneti paralajmërojnë besimtarët nga shpresat e rreme për mëshirën e atyre që tregojnë në mënyrë të qartë armiqësi dhe keqdashje.

Rënia e Andaluzit (Spanja Islame) gjithashtu u bë si pasoja e besimit të muslimanëve në armikët e tyre. Mbretërët katolik të Spanjës, Ferdinandi dhe Izabela, nënshkruan një marrëveshje mos sulmi me muslimanët, por pas pushtimit të Granadës në vitin 1492, kjo marrëveshje u thy. Muslimanët, të cilët shpresonin për nder dhe mëshirë nga sunduesit spanjoll, shpejt u bënë viktimat e dëshpërtimit, ndjekjes dhe inkvizitës. Ky mësim tregon se dobësia para armikut, e frymëzuar nga shpresat e rreme, çon në pasoja katastrofike.

Në historinë islame ka edhe shembuj të ngjashëm të gabimeve. Njëri prej tyre është historia e Faysal ad-Duwayshit, liderit të rebelionit kundër Perandorisë Osmane në shekullin XIX. Duke u besuar premtimeve britanike për mbështetje, ai fillon luftën, e cila më pas çon në vdekjen e tij. Britanikët, duke e parë atë si një mjet për arritjen e qëllimeve të tyre, e traduan pasi ai u bë i përdorshëm. Këto shembuj tregojnë se besimi në armikun, veçanërisht kur ai tregon në mënyrë të qartë armiqësi, shpesh përfundon në katastrofë. Ky është një mësim që Islami ua jep ndjekësve të tij që nga mbi 1400 vjet.

Perandori francez Napoleoni Bonaparti, megjithëse ishte një komandant ushtarak i madh, bëri gabime fatale duke u besuar mëshirës së rreme të armikut. Ai shpresonte se monarkët evropianë do t'i tregonin noblesë pas humbjes së tij. Megjithatë, së pari ai u dërgua në ballë në Ishullin e Elbasë, dhe më pas, pas humbjes në Waterloo, u deportua në Ishullin e Shën Helenës, ku kaloi pjesën tjetër të jetës në izolim të plotë. Napoleoni besonte se arritjet e tij ushtarake dhe statusi i tij do të siguronin trajtim me nder, por nuk kuptoi se armikët e tij e shikonin atë si një kërcënim që duhej eliminuar përgjithmonë.

Paralajmimi Islame: "Mos kërko ujë nga feja"

Shprehja "kërkesa për ujë nga feja" është një metaforë që simbolizon kërkesën për ndihmë nga ata që natyrshëm nuk janë në gjendje të tregojnë mëshirë. Në Kuran dhe në hadithe, gjenden shumë tregues që muslimanët duhet të jenë të kujdesshëm në zgjedhjen e aleatëve dhe të mos u besojnë atyre që tregojnë në mënyrë të qartë armiqësi. Allah thotë: "Mos merrni mbrojtës të tjerë përveç Allahut. Vërtet, Allah e di, ju nuk e dini." (Sureja "An-Nur", 24:60). Kjo është një kujtim që ndihma duhet kërkuar vetëm nga Allahu, jo nga njerëzit që mund të tradhen në çdo moment. Historia tregon se edhe aleancat më të forta mes njerëzve shpërthejnë nëse bazohen në lakmi ose frikë.

Profeti Muhamedi (paqe dhe bekuarja e Allahut mbi të) gjithashtu paralajmoi bashkëpunëtorët e tij për shpresat e rreme për armikun. Mos kërko ndihmë nga ata që nuk dëshirojnë mirë për ju, sepse zemrat e tyre janë të mbyllura për të vërtetën. Ky mësim është veçanërisht i rëndësishëm në botën moderne, ku interesat politike dhe ekonomike shpesh maskohen nën miqësi ose bashkëpunim. Muslimanët duhet të kuptojnë se besimi tek ata që janë në mënyrë të qartë armiqësisht ndaj Islami mund të çojë në pasoja katastrofike.

Është e rëndësishme të kuptosh kush është armiku yt dhe të mos kesh iluzione lidhur me qëllimet e tij. Kjo është veçanërisht e rëndësishme në geopolitikën moderne, ku vendet perëndimore shpesh përdorin popujt muslimanë për interesat e tyre dhe më pas i tradhin ato. Islami mëson se forca dhe mbrojtja e vërtetë vijnë vetëm nga Allah. Në vend që të mbështeten në aleanca të përkohshme ose premtime nga armikët, muslimanët duhet të forcësojnë lidhjen e tyre me Krijuesin përmes lutjes, agjërimit dhe taktit.

Historia na mëson se besimi i verbër tek armiku është një gabim strategjik. Muslimanët duhet të analizojnë veprimet e shteteve dhe organizatave të tjera para se të marrin vendime që mund të ndikojnë në të ardhmen e tyre. Një ndër shkaqet kryesore të humbjeve historike ishte ndarja e popujve musliman. Vetëm njësia dhe ndihma e ndërsjellë mund të mbrojnë komunitetin nga kërcënimet e jashtme.

Historia e njerëzimit është një libër i shkruar me gjak dhe lot të atyre që bënë gabime fatkeqësore. Besimi tek një armik që kurrë nuk do të jetë i merdhshëm është një gjuetinë e vështirë për t'u shpëtuar. Islami, si një fe e urtësisë dhe udhëzimit, paralajmon ndjekësit e tij nga gabimet e tilla të llogaritjes. Kujtojeni: "Mos kërko ujë nga feja", kërko ndihmë vetëm nga Allah, gjej mbrojtje në njësi dhe besim, dhe mos krijo iluzione lidhur me ata që janë në mënyrë të qartë armiqësisht ndaj jush. Vetëm kështu mund të shmangen humbjet dhe të ruhet nderi dhe e ardhmja.

Kuptimi i këtij udhëzimi qëndron në paralajmimin kundër shpërthimit të shpresa për mëshirën e armikut dhe thirrjen për kërkesë mbrojtjeje vetëm nga Allah, duke u mbështetur në njësi dhe mendim strategjik. Na shpëtojë Allah nga naiviteti dhe na dërgojë ndjeshmëri. Ameen!