Бойся равнодушных... / Be afraid of the indifferent... / Kini frikё nga indiferentёt...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Ислам учит человека жить в реальном мире. Он не противопоставляет душу и тело, духовное и мирское, разум и веру. Мусульманин – это свободолюбивая личность, отвергающая социальную пассивность и смирение перед несправедливостью.

В отличие от множества существующих в мире религий и философских воззрений, призывающих человека к умерщвлению плоти и монашеству, к отречению от мирского ради достижения мира будущего, ислам сливает ближнюю жизнь с будущей в единое целое. Коран говорит человеку, что тот является наместником Аллаха на земле, который призван к созиданию, активной жизни, установлению справедливости. При этом человек не должен забывать и о том, что его ждёт возвращение к Властелину всего сущего и что он будет нести перед Ним отчёт.

Даже сама концепция «упования на Всевышнего» в исламе выражается в активных действиях, сопровождаемых с надеждой на Аллаха. Раскрывая сущность упования, Пророк Мухаммад (мир ему и благословение Аллаха) сравнил его с действиями птицы, которая с раннего утра вылетает на поиски пищи: «Если бы вы уповали на Аллаха истинным упованием, то Он прокормил бы вас, как кормит птиц: утром они вылетают голодными, а возвращаются сытыми». (Ат-Тирмизи и другие).

Ислам делает из человека социально активную личность, которая трудится для самой себя и на благо всего общества, и говорит ему, что поклонение не ограничивается только лишь молитвой или постом. Поклонение – это любые дела, которыми доволен Всевышний, и оставление всего того, что вызывает Его гнев.

Ислам порицает тунеядство и безделье, призывая человека трудом зарабатывать себе на пропитание. Поощряя активное участие в бизнесе, Пророк (мир ему и благословение Аллаха) говорил: «Честный торговец достигает степени пророков, праведников и шахидов». (Ат-Тирмизи).

Говоря о земледелии и сельском хозяйстве, он (мир ему и благословение Аллаха) сказал: «Если мусульманин посадит дерево или засеет поле, а потом выросшее поест человек, животное или кто-нибудь ещё, это обязательно зачтётся ему как милостыня». (Муслим).

Также Пророк (мир ему и благословение Аллаха) говорил: «Никто не вкусил еды лучше той, что заработана собственными руками» (Аль-Бухари); «Поистине, Аллах любит человека, владеющего ремеслом». (Ат-Табарани и другие).

При этом ислам жёстко выступает против попрошайничества, когда здоровый человек делает из этого себе ремесло. Посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) говорил по этому поводу: «Поистине, любому из вас взять свои верёвки, а потом отправиться в горы, принести на спине вязанку дров и продать её, благодаря чему Аллах убережёт его от нужды, будет лучше, чем обращаться с просьбами к людям, которые могут дать ему что-то, но могут и отказать». (Аль-Бухари).

Имам аль-Газали в своей книге «Ихья» делает интересное сравнение попрошайничества с воровством, говоря о том, что оба эти явления являются социальным злом, равным по своей сути. Люди одинаково сторонятся и воров, и попрошаек, что вынуждает последних в равной мере прибегать к различным уловкам и ухищрениям.

Кто-то из людей однажды сказал: «Бойся равнодушных! Это с их молчаливого согласия совершается всё зло на земле!» Изучая историю и вглядываясь в существующую действительность, можно убедиться в правдивости этих слов. Безразличие людей к общественной жизни и происходящему приводит к тому, например, что к власти приходят не самые достойные люди, которые начинают вершить беззаконие, а само общество приходит к упадку.

Зная о том, что такая модель поведения грозит опасностью всем людям, ислам запрещает мусульманину жить по принципу «моя хата с краю», пассивно-созерцательно воспринимая происходящее вокруг него.

Посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) говорил: «Пусть тот из вас, кто увидит порицаемое, изменит это своей рукой, если же он не сможет сделать этого, пусть изменит своим языком, а если не сможет и этого, то своим сердцем, и это будет наиболее слабым проявлением веры». (Муслим).

Ибн аль-Кайим приводит историю о том, что Аллах гневается на тех, кто не выступает против порицаемого. Когда Всевышний отправил ангелов уничтожить жителей одного селения за то, что те погрязли в грехах, ангелы спросили Его, как же быть с человеком, который живёт среди них, занимаясь поклонением. Всевышний сказал, чтобы они уничтожили это село, начиная с этого человека, потому что, когда он видел, как люди совершают грехи, он даже не морщил своё лицо, выражая тем самым порицание.

Помимо этого, ислам призывает мусульман принимать активное участие в жизни общества – это и оказание помощи бедным, слабым, сиротам: «И поклоняйтесь Аллаху и ничему более наряду с Ним, и делайте добро родителям, родственникам, сиротам, нуждающемуся, соседу, как состоящему с вами в родстве, так и не состоящему, и товарищу, и путнику, и тем, кто вам принадлежит». (Коран. 4:36).

Это и общественно полезные дела: Пророк Мухаммад, мир ему и благословение Аллаха, говорил: «Каждый день, в котором восходит солнце, следует давать садака (милостыню) столько раз, сколько суставов имеется в теле человека: справедливо рассудить между двумя – это будет садака, если ты поможешь человеку сесть на его верховое животное, повезёшь его на нём или погрузишь на животное его поклажу – это будет садака, и доброе слово – садака, делая каждый шаг на пути к молитве, ты даёшь садака, и когда убираешь с дороги причиняющий людям вред, ты тоже даёшь садака». (аль-Бухари, Муслим).

В другом хадисе говорится: «Один человек, шедший по дороге, увидел на ней ветку, покрытую колючками, и убрал её, за что Аллах отблагодарил его и простил ему его грехи». (Аль-Бухари, Муслим).

Это и помощь животным, как об этом говорится в хадисе про человека, который напоил собаку, которую мучила жажда, за что Аллах простил ему его грехи. И когда люди спросили Пророка, мир ему и благословение Аллаха: «Разве нам полагается награда и за животных?» Он сказал: «Награда полагается за всё живое». (Аль-Бухари, Муслим).

Более того, ислам призывает совершать добрые поступки вообще: «…и совершивший добро весом с пылинку увидит его…». (Коран. 99:7).

Мусульмане убеждены в том, что их религия, основанная на единобожии, способна изменить положение людей в лучшую сторону, однако они удивляются тому, как люди не хотят их слушать и следовать их призыву.

Мусульмане часто возмущаются, что государство пытается ограничить деятельность религии стенами мечетей, но при этом они не замечают, что чаще всего сами себя ограничивают в этих рамках.

Люди уже наслушались разговоров о красоте ислама. Теперь им нужны простые и понятные дела, которые показали бы его красоту в жизни. Ведь если мусульманин поможет, например, нуждающемуся, то тот поймёт, что Аллах – Ар-Раззак – Дарующий пропитание. Это и будет обучением единобожию на деле.

В целом у людей и общества довольно простые потребности, как безопасность, пропитание, стабильность. И если мусульмане на деле смогут показать, что в силах дать это обществу, то они получат поддержку с его стороны, что и станет поддержкой для самого ислама.

Пророк (мир ему и благословение Аллаха) сказал: «Не уверует никто из вас до тех пор, пока не будет желать брату своему того же, чего желает самому себе». (Аль-Бухари, Муслим).

Be afraid of the indifferent...

Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides on the right path, no one can mislead him. And whoever He leaves behind, no one will guide him on a straight path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the servant of Allah and His Messenger. And then:

Islam teaches a person to live in the real world. He does not contrast soul and body, spiritual and worldly, mind and faith. A Muslim is a freedom–loving person who rejects social passivity and humility before injustice.

Unlike many religions and philosophical views existing in the world, which call on a person to mortify the flesh and monasticism, to renounce the mundane in order to achieve the world of the future, Islam merges the near life with the future into a single whole. The Quran tells a person that he is the viceroy of Allah on earth, who is called to creation, active life, and the establishment of justice. At the same time, a person should not forget that he is waiting for a return to the Lord of all things and that he will be accountable to Him.

Even the very concept of "trust in the Almighty" in Islam is expressed in active actions accompanied by hope in Allah. Revealing the essence of hope, the Prophet Muhammad (peace and blessings of Allah be upon him) compared it to the actions of a bird that flies out in search of food from early morning: "If you trusted in Allah with true hope, He would feed you as He feeds birds: in the morning they fly out hungry and return full." (At-Tirmizi and others).

Islam makes a person a socially active person who works for himself and for the benefit of the whole society, and tells him that worship is not limited only to prayer or fasting. Worship is any work that the Almighty is pleased with, and abandoning all that causes His anger.

Islam condemns parasitism and idleness, calling on a person to work hard to earn a living. Encouraging active participation in business, the Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said: "An honest trader attains the degree of prophets, righteous and shahids." (At-Tirmizi).

Speaking about agriculture and agriculture, he (peace and blessings of Allah be upon him) said: "If a Muslim plants a tree or sows a field, and then a man, an animal or someone else eats the grown one, it will definitely be counted as alms to him." (Muslim).

Also, the Prophet (peace and blessings of Allaah be upon him) said: "No one has tasted food better than what he earned with his own hands" (Al-Bukhari); "Indeed, Allah loves a man who knows a craft." (At-Tabarani and others).

At the same time, Islam strongly opposes begging, when a healthy person makes a craft out of it. The Messenger of Allah (peace and blessings of Allah be upon him) said on this occasion: "Truly, any of you take your ropes, and then go to the mountains, bring a bundle of firewood on your back and sell it, so that Allah will save him from need, it will be better than asking people who can give he has something, but they may refuse." (Al-Bukhari).

Imam al-Ghazali in his book "Ihya" makes an interesting comparison of begging with theft, saying that both of these phenomena are social evils, equal in essence. People are equally shunned by thieves and beggars, which forces the latter to resort to various tricks and tricks in equal measure.

One of the people once said: "Be afraid of the indifferent! It is with their tacit consent that all evil is committed on earth!" Studying history and looking into the existing reality, one can verify the truthfulness of these words. People's indifference to public life and what is happening leads, for example, to the fact that not the most worthy people come to power, who begin to commit lawlessness, and society itself is declining.

Knowing that such a model of behavior threatens all people, Islam forbids a Muslim to live according to the principle of "my hut on the edge", passively and contemplatively perceiving what is happening around him.

The Messenger of Allah (peace and blessings of Allah be upon him) said: "Let the one of you who sees what is being blamed change it with his hand, if he cannot do it, let him change it with his tongue, and if he cannot do this, then with his heart, and this will be the weakest manifestation of faith." (Muslim).

Ibn al-Qayyim tells the story that Allah is angry with those who do not oppose the reprehensible. When the Almighty sent angels to destroy the inhabitants of one village because they were mired in sins, the angels asked Him what to do with the man who lives among them, engaged in worship. The Almighty told them to destroy this village, starting with this man, because when he saw people committing sins, he did not even wrinkle his face, thereby expressing censure.

In addition, Islam calls on Muslims to take an active part in the life of society – this includes helping the poor, the weak, and orphans: "And worship Allah and nothing else along with Him, and do good to parents, relatives, orphans, the needy, a neighbor, both related to you and not, and to a friend, and to a traveler, and to those who belong to you." (The Quran. 4:36).

These are also socially useful things: The Prophet Muhammad, peace and blessings of Allah be upon him, said: "Every day on which the sun rises, one should give sadaka (alms) as many times as there are joints in the human body: it is fair to judge between two – it will be sadaka if you help a person to sit on his mount, take him on it or load his luggage on the animal – it will be sadaka, and a kind word is sadaka, taking every step on the way to prayer, you give sadaka, and when you get out of the way of harming people, you also give sadaka." (al-Bukhari, Muslim).

Another hadith says: "A man walking along the road saw a branch covered with thorns on it and removed it, for which Allah thanked him and forgave him his sins." (Al-Bukhari, Muslim).

This is also helping animals, as it is said in the hadith about a man who watered a dog that was thirsty, for which Allah forgave him his sins. And when people asked the Prophet, peace and blessings of Allah be upon him: "Do we have a reward for animals as well?" He said, "There is a reward for all living things." (Al-Bukhari, Muslim).

Moreover, Islam calls for doing good deeds in general: "... and he who has done good, weighing as much as a speck of dust, will see it..." (The Quran. 99:7).

Muslims are convinced that their religion, based on monotheism, can change the situation of people for the better, but they are surprised at how people do not want to listen to them and follow their call.

Muslims are often outraged that the state is trying to limit the activities of religion to the walls of mosques, but they do not notice that they often limit themselves within these limits.

People have already heard enough talk about the beauty of Islam. Now they need simple and understandable things that would show his beauty in life. After all, if a Muslim helps, for example, a person in need, then he will understand that Allah – Ar-Razzaq is the Giver of sustenance. This will be teaching monotheism in practice.

In general, people and society have fairly simple needs, such as security, food, and stability. And if Muslims can actually show that they are able to give this to society, then they will receive support from it, which will become support for Islam itself.

The Prophet (peace and blessings of Allaah be upon him) said: "None of you will believe until you wish your brother the same thing that you wish for yourself." (Al-Bukhari, Muslim).

Kini frikё nga indiferentёt...

Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon në rrugën e drejtë, askush nuk mund ta mashtrojë atë. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në një rrugë të drejtë. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është shërbëtor i Allahut dhe I Të Dërguarit të tij. Dhe pastaj:

Islami mëson një person të jetojë në botën reale. Ai nuk bën kontrast me shpirtin dhe trupin, shpirtëror dhe botëror, mendjen dhe besimin. Një Musliman është një person liridashës që refuzon pasivitetin shoqëror dhe përulësinë para padrejtësisë.

Ndryshe nga shumë fe dhe pikëpamje filozofike që ekzistojnë në botë, të cilat i bëjnë thirrje një personi të mortifikojë mishin dhe monastizmin, të heqë dorë nga e zakonshmja për të arritur botën e së ardhmes, Islami bashkon jetën e afërt me të ardhmen në një tërësi të vetme. Kurani i thotë një personi se ai është mëkëmbësi i Allahut në tokë, i cili thirret në krijim, jetë aktive dhe vendosjen e drejtësisë. Në të njëjtën kohë, një person nuk duhet të harrojë se ai është duke pritur për një kthim Te Zoti i të gjitha gjërave dhe se ai do të jetë përgjegjës ndaj tij.

Edhe vetë koncepti i" besimit tek I Plotfuqishmi " në Islam shprehet në veprime aktive të shoqëruara me shpresë tek Allahu. Duke zbuluar thelbin e shpresës, Profeti Muhamed (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) e krahasoi atë me veprimet e një zogu që fluturon në kërkim të ushqimit që në mëngjes herët: "nëse do t'i besonit Allahut me shpresë të vërtetë, ai do t'ju ushqente ndërsa ushqen zogjtë: në mëngjes ata fluturojnë të uritur dhe kthehen të ngopur."(At-Tirmizi dhe të tjerë).

Islami e bën një person një person aktiv shoqëror që punon për veten e tij dhe për të mirën e të gjithë shoqërisë, dhe i thotë atij se adhurimi nuk kufizohet vetëm në lutje ose agjërim. Adhurimi është çdo vepër me të cilën i Plotfuqishmi është i kënaqur, dhe braktisja e gjithçkaje që shkakton zemërimin e tij.

Islami dënon parazitizmin dhe përtacinë, duke i bërë thirrje një personi të punojë shumë për të fituar jetesën. Duke inkurajuar pjesëmarrjen aktive në biznes, Profeti (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) tha: "një tregtar i ndershëm arrin shkallën e profetëve, të drejtëve dhe shahidëve."(At-Tirmizi).

Duke folur për bujqësinë dhe bujqësinë, ai (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) tha: "nëse Një Musliman mbjell një pemë ose mbjell një fushë, dhe pastaj një njeri, një kafshë ose dikush tjetër ha të rriturin, patjetër që do të llogaritet si lëmoshë për të."(Muslim).

Gjithashtu, Profeti (paqja dhe bekimet E Allahut qofshin mbi të) tha: "askush nuk e ka shijuar ushqimin më mirë se ajo që ka fituar me duart e veta" (El-Bukhari); "Me të vërtetë, Allahu e do një njeri që njeh një zanat."(At-Tabarani dhe të tjerë).

Në të njëjtën kohë, Islami kundërshton fuqimisht lypjen, kur një person i shëndetshëm bën një zanat prej tij. I Dërguari I Allahut (paqja dhe bekimi I Allahut qofshin mbi të) tha me këtë rast: "Me të vërtetë, secili prej jush merr litarët tuaj, dhe pastaj shkoni në male, sillni një tufë dru zjarri në shpinë dhe shisni atë, në mënyrë që Allahu ta shpëtojë atë nga nevoja, do të jetë më mirë sesa të pyesni njerëzit që mund të japin ai ka diçka, por ata mund të refuzojnë."(Al-Bukhari).

Imam al-Ghazali në librin e tij "Ihya" bën një krahasim interesant të lypjes me vjedhjen, duke thënë se të dyja këto fenomene janë të këqija shoqërore, të barabarta në thelb. Njerëzit shmangen në mënyrë të barabartë nga hajdutët dhe lypësit, gjë që i detyron këta të fundit të përdorin truke dhe truke të ndryshme në masë të barabartë.

Një nga njerëzit dikur tha: "Kini frikë nga indiferentët! Është me pëlqimin e tyre të heshtur që e gjithë e keqja është kryer në tokë!"Duke studiuar historinë dhe duke parë realitetin ekzistues, mund të verifikohet vërtetësia e këtyre fjalëve. Indiferenca e njerëzve ndaj jetës publike dhe asaj që po ndodh çon, për shembull, në faktin se jo njerëzit më të denjë vijnë në pushtet, të cilët fillojnë të kryejnë paligjshmëri, dhe vetë shoqëria po bie.

Duke ditur që një model i tillë sjelljeje kërcënon të gjithë njerëzit, Islami e ndalon Një Mysliman të jetojë sipas parimit të "kasolles sime në buzë", duke perceptuar në mënyrë pasive dhe soditëse atë që po ndodh rreth tij.

I Dërguari I Allahut (paqja dhe bekimi I Allahut qofshin mbi të) tha: "le ta ndryshojë ai prej jush që sheh atë që po fajësohet me dorën e tij, nëse nuk mund ta bëjë atë, le ta ndryshojë atë me gjuhën e tij, dhe nëse nuk mund ta bëjë këtë, atëherë me zemrën e tij, dhe kjo do të jetë shfaqja më e dobët e besimit."(Muslim).

Ibn El-Kajim tregon historinë se Allahu është i zemëruar me ata që nuk kundërshtojnë të dënuarit. Kur I Plotfuqishmi dërgoi engjëj për të shkatërruar banorët e një fshati sepse ishin të zhytur në mëkate, engjëjt e pyetën se çfarë të bënte me njeriun që jeton mes tyre, i angazhuar në adhurim. I Plotfuqishmi u tha atyre ta shkatërrojnë këtë fshat, duke filluar nga ky njeri, sepse kur pa njerëz që bënin mëkate, ai as nuk e rrudhte fytyrën, duke shprehur kështu censurë.

Për më tepër, Islami u bën thirrje Myslimanëve të marrin pjesë aktive në jetën e shoqërisë – kjo përfshin ndihmën e të varfërve, të dobëtve dhe jetimëve: "dhe adhuroni Allahun dhe asgjë tjetër së bashku me të, dhe bëni mirë prindërve, të afërmve, jetimëve, nevojtarëve, një fqinji, të lidhur me ju dhe jo, dhe me një mik, dhe me një udhëtar, dhe atyre që ju përkasin". (Kur'ani. 4:36).

Këto janë gjithashtu gjëra të dobishme shoqërore: Profeti Muhamed, paqja dhe bekimet E Allahut qofshin mbi të, tha: "çdo ditë në të cilën lind dielli, duhet të jepet sadaka (lëmoshë) sa herë që ka nyje në trupin e njeriut: është e drejtë të gjykosh midis dy – do të jetë sadaka nëse e ndihmoni një person të ulet në malin e tij, ta marrë atë ose të ngarkojë bagazhin e tij në kafshë – do të jetë sadaka, dhe një fjalë e mirë është sadaka, duke hedhur çdo hap në rrugën e lutjes, ju jepni sadaka, dhe njerëz, edhe ju jepni sadaka."(al-Bukhari, Mysliman).

Një hadith tjetër thotë: "një njeri duke ecur përgjatë rrugës pa një degë të mbuluar me ferra mbi të dhe e hoqi atë, për të cilën Allahu e falënderoi dhe ia fali mëkatet e tij."(Al-Bukhari, Mysliman).

Kjo po ndihmon edhe kafshët, siç thuhet në hadith për një njeri që ujiste një qen që kishte etje, për të cilin Allahu ia fali mëkatet. Dhe kur njerëzit e pyetën Profetin, paqja dhe bekimet E Allahut qofshin mbi të: "a kemi shpërblim edhe për kafshët? Ai tha, " Ka një shpërblim për të gjitha gjallesat."(Al-Bukhari, Mysliman).

Për më tepër, Islami bën thirrje për të bërë vepra të mira në përgjithësi: "... dhe ai që ka bërë mirë, duke peshuar sa një pikë pluhuri, do ta shohë atë..." (Kur'ani. 99:7).

Myslimanët janë të bindur se feja e tyre, e bazuar në monoteizëm, mund të ndryshojë situatën e njerëzve për mirë, por ata janë të befasuar se si njerëzit nuk duan t'i dëgjojnë ata dhe të ndjekin thirrjen e tyre.

Muslimanët shpesh janë të zemëruar që shteti po përpiqet të kufizojë aktivitetet e fesë në muret e xhamive, por ata nuk e vërejnë se shpesh kufizohen brenda këtyre kufijve.

Njerëzit tashmë kanë dëgjuar mjaft të flasin për bukurinë e Islamit. Tani ata kanë nevojë për gjëra të thjeshta dhe të kuptueshme që do të tregonin bukurinë e tij në jetë. Në fund të fundit, nëse Një Musliman ndihmon, për shembull, dikë në nevojë, atëherë ai do të kuptojë se Allahu – Ar-Razzaq është Dhënësi i ushqimit. Kjo do të mësojë monoteizmin në praktikë.

Në përgjithësi, njerëzit dhe shoqëria kanë nevoja mjaft të thjeshta, të tilla si siguria, ushqimi dhe stabiliteti. Dhe nëse Myslimanët në të vërtetë mund të tregojnë se janë në gjendje t'ia japin këtë shoqërisë, atëherë ata do të marrin mbështetje prej saj, e cila do të bëhet mbështetje për Vetë Islamin.

Profeti (paqja dhe bekimi I Allahut qofshin mbi të) tha: "Askush nga ju nuk do të besojë derisa t'i uroni vëllait tuaj të njëjtën gjë që dëshironi për veten tuaj."(Al-Bukhari, Mysliman).