Большинство людей говорят то, что не делают...

Most people say things they don't do... / Shumica e njerëzve thonë gjëra që nuk i bëjnë...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Не доверяйте тому, что говорят люди, пока не увидите то, что они делают. Только действия людей говорят о человеке, а не его слова, и, поистине, большинство людей говорят то, что не делают. Аллах сказал в суре Ас-Сафф (Ряды), 2 - 3  аятах: "О те, которые уверовали! Почему вы говорите то, чего не делаете? Велика ненависть Аллаха к тому, что вы говорите то, чего не делаете."

Аллах порицает тех, кто не выполняет своих обещаний или не держит данное слово. Поэтому, отталкиваясь от этого благородного аята, ученые из числа праведных предшественников (ас-саляф) указывают на обязательность исполнения данных обещаний не зависимо от того, выгодно оно для (того кто дал обещание) или нет.

Доказательством же из Сунны на это является хадис, который приводится в обоих «Сахихах», где сообщается, что Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) сказал: " آية المنافق ثلاث: إذا وعد أخلف، وإذا حدث كذب، وإذا اؤتمن خان " «У лицемера три отличительные особенности: если он обещает, то не выполняет обещания; если говорит, то неправду; а если доверяют ему что-либо, то он не оправдывает оказанного доверия». [ Фатх аль-Бари 1/111, Муслим 1/78 ].

В другом достоверном хадисе также сказано: " أربع من كن فيه كان منافقاً خالصاً، ومن كانت فيه واحدة منهن كانت فيه خصلة من نفاق حتى يدعها "  «[Человек], которому присущи четыре [ качества] , является истинным лицемером, тот же , кому присуще хотя бы одно из них, будет обладать одним из качеств лицемерия до тех пор , пока не избавится от него» (тут приводится часть хадиса, в котором далее перечисляются эти качества: кто предает , когда ему доверяются, лжет , когда рассказывает [ о чем- либо] , поступает вероломно , заключив договор , нарушает границы дозволенного в случае возникновения расхождения (с кем - либо)». [ «Сахих» Бухари 34 , Муслим 207 , Абу Дауд 4688 , Тирмизи 2632 , ан-Насаи 5035].

Многие ошибочно полагают, что в этих аятах идет речь о запрете делать наставление или порицание кому-либо, если делающий наставление (насыха) сам нуждается в такой насыхе.

Однако, шейх Усаймин (да помилует его Аллах) опроверг такое узкое понимание и разъяснил этот аят следующим образом: «Кто из нас обезопашен от того, чтобы не совершать порицаемое?! Если мы скажем, что запрещать порицаемое и удерживать других от порицаемого может только тот, кто сам не совершает порицаемого, то тогда никто не будет этого делать. Также, если мы скажем, что приказывать и побуждать к одобряемому может только тот, кто сам совершает одобряемое, то тогда никто не будет этого делать. Однако, мы говорим: «Приказывай и побуждай к одобряемому, и при этом сам тоже старайся это выполнять. Также запрещай порицаемое и сам старайся это оставлять».

Таким образом, человек, не запрещающий порицаемое по причине того, что сам совершает это порицаемое, совершает два недостатка: 1) Сам совершает порицаемое / 2) Не порицает это у других...

Most people say things they don't do...

Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides on the right path, no one can mislead him. And whoever He leaves behind, no one will guide him on a straight path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the servant of Allah and His Messenger. And then:

Don't trust what people say until you see what they do. Only the actions of people speak about a person, not his words, and, indeed, most people say what they do not do. Allah said in Surah As-Saff (Rows), 2-3 verses: "O you who believe! Why do you say things that you don't do? Allah's hatred is great that you say what you don't do."

Allah condemns those who do not fulfill their promises or do not keep their word. Therefore, starting from this noble verse, scholars from among the righteous predecessors (as-salaf) point to the obligation to fulfill these promises, regardless of whether it is beneficial for (the one who made the promise) or not.

The proof from the Sunnah for this is the hadith, which is given in both "Sahih", where it is reported that the Messenger of Allah (peace and blessings of Allah be upon him) said, "آية المنافق ثلاث: إذا وعد أخلف، وإذا حدث كذب، وإذا اؤتمن خان" "At the hypocrite three distinctive features: if he promises, that does not promise; if he says something wrong; and if you trust him anything, he does not justify their confidence". [Fatah al-Bari 1/111, Muslim 1/78 ].

Another authentic hadith also says: [A person] who possesses four [qualities] is a true hypocrite, the same one who possesses at least one of them will possess one of the following the qualities of hypocrisy until he gets rid of it" (here is a part of the hadith, which further lists these qualities: who betrays when he is trusted, lies when he tells [ what- either] , acts treacherously , having concluded a contract, violates the boundaries of what is permissible in case of disagreement (with someone)." [ "Sahih" Bukhari 34 , Muslim 207 , Abu Daoud 4688 , Tirmizi 2632 , an-Nasai 5035].

Many mistakenly believe that these verses refer to the prohibition of giving instruction or censure to someone if the one who gives instruction (nasyha) himself needs such guidance.

However, Sheikh Usaimin (may Allah have mercy on him) refuted such a narrow understanding and clarified this verse as follows: "Who among us is safe from not committing what is reprehensible?! If we say that only those who do not commit the reprehensible themselves can forbid what is reprehensible and keep others from reprehending, then no one will do it. Also, if we say that only the one who commits the approved himself can order and encourage what is approved, then no one will do it. However, we say: "Order and encourage what is approved, and at the same time try to do it yourself. Also forbid what is reprehensible and try to leave it yourself."

Thus, a person who does not forbid the reprehensible because he himself commits this reprehensible, commits two shortcomings: 1) He commits the reprehensible / 2) Does not blame it on others...

Shumica e njerëzve thonë gjëra që nuk i bëjnë...

Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon në rrugën e drejtë, askush nuk mund ta mashtrojë atë. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në një rrugë të drejtë. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është shërbëtor i Allahut dhe I Të Dërguarit të tij. Dhe pastaj:

Mos i besoni asaj që thonë njerëzit derisa të shihni se çfarë bëjnë ata. Vetëm veprimet e njerëzve flasin për një person, jo fjalët e tij, dhe, me të vërtetë, shumica e njerëzve thonë atë që nuk bëjnë. Allahu ka thënë Në Suren As-Saff (Rreshtat), 2-3 ajete: "O ju që besoni! Pse thoni gjëra që nuk i bëni? Urrejtja e allahut është e madhe që ju të thoni atë që nuk bëni."

Allahu i dënon ata që nuk i përmbushin premtimet e tyre ose nuk e mbajnë fjalën. Prandaj, duke u nisur nga ky ajet fisnik, dijetarët nga radhët e paraardhësve të drejtë (as-selef) tregojnë për detyrimin për përmbushjen e këtyre premtimeve, pavarësisht nëse është e dobishme për (atë që e bëri premtimin) apo jo.

Dëshmi nga Sunet për këtë është hadithi, që është dhënë në të dy Sahih, ku thuhet se i Dërguari i All-llahut (paqja dhe bekimi i All-llahut qofshin mbi të) tha: "آية المنافق ثلاث: إذا وعد أخلف، وإذا حدث كذب، وإذا اؤتمن خان" "Në hipokrit tre tiparet dalluese: nëse ai premton se nuk e premtimit; nëse ai të thotë diçka të gabuar; dhe në qoftë se ju besoni atij asgjë, ai nuk ka arsyetuar besimin e tyre". [Fatah al-Bari 1/111, Muslim 1/78 ].

Një hadith tjetër autentik thotë gjithashtu: "[Një Person] i cili posedon katër [cilësi] është një hipokrit i vërtetë, i njëjti që posedon të paktën njërën prej tyre do të posedojë njërën nga cilësitë e mëposhtme të hipokrizisë derisa të heq qafe atë" (këtu është një pjesë e hadithit, i cili më tej rendit këto cilësi: kush tradhton kur i besohet, gënjen kur tregon [ çfarë- ose], vepron në mënyrë të pabesë, pasi ka lidhur një kontratë, shkel kufijtë e asaj që është e lejueshme në rast mosmarrëveshjeje (me dikë)." ["Sahih" Bukhari 34 , Muslim 207 , Abu Daoud 4688 , Tirmizi 2632, an-Nasai 5035].

Shumë gabimisht besojnë se këto vargje i referohen ndalimit të dhënies së udhëzimeve ose censurës ndaj dikujt nëse ai që jep udhëzime (nasyha) vetë ka nevojë për udhëzime të tilla.

Mirëpo, Shejh Usaimin (Allahu e mëshiroftë) e përgënjeshtroi një kuptim kaq të ngushtë dhe e sqaroi këtë ajet si vijon: "Kush prej nesh është i sigurt nga mos kryerja e asaj që është e dënueshme?! Nëse themi se vetëm ata që nuk e kryejnë vetë të dënueshmen mund të ndalojnë atë që është e dënueshme dhe t'i mbajnë të tjerët nga qortimi, atëherë askush nuk do ta bëjë këtë. Gjithashtu, nëse themi se vetëm ai që kryen vetë të miratuarin mund të urdhërojë dhe inkurajojë atë që miratohet, atëherë askush nuk do ta bëjë atë. Sidoqoftë, ne themi: "Urdhëroni dhe inkurajoni atë që miratohet, dhe në të njëjtën kohë përpiquni ta bëni vetë. Gjithashtu ndaloni atë që është e dënueshme dhe përpiquni ta lini vetë."

Kështu, një person që nuk e ndalon të dënueshmen sepse ai vetë e kryen këtë të dënueshme, kryen dy mangësi: 1) ai e kryen të dënueshmen / 2) nuk ua vë fajin të tjerëve...