Болезнь - дверь к переосмыслению ценностей...

Illness is the door to a rethinking of values... / Hastalık, değerleri yeniden düşünmenin kapısıdır... / Sëmundja është dera e një rimendimi të vlerave...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Как же изменяет человека болезнь. Когда человек здоров, он не живёт полноценной жизнью. Он мало благодарит Всевышнего за то, что имеет, и не ценит саму жизнь. Но как только он заболевает, а особенно если это серьезная болезнь, он останавливается, оглядывается, перестает спешить, перестает суетиться.

Начинает ценить то, что имеет, начинает ценить саму жизнь, её каждое мгновение. Он понимает, что оказывается многое из того, к чему стремился, за чем бежал, не имеет никакой ценности, понимает, что оказывается неправильно ставил приоритеты. Теперь, когда он болен, ему страшно, страшно потерять всё то, что ещё вчера не замечал, не придавал большого значения. Он боится не дожить до Рамадана, хотя пост можно держать не только в Рамадан, но ему было не до этого.

Боится не увидеть как вырастут дети, хотя вчера возня с ними казалось ему чем то несерьёзным. Боится уйти к Аллаху и многого не успеть сделать, что теперь считает очень важным. Ценит каждый день, каждый намаз, каждый зикр...

Но неужели, чтобы понять всё это нужно обязательно заболеть?! Верующий человек тем и отличается, что его жизнь наполнена смыслом всегда, а не только когда он болеет. Он ценит и благодарит Аллаха за всё, что имеет, всегда, а не только тогда, когда болезнь ограничивает твои возможности.

Цените вашу жизнь и расставляйте правильно приоритеты

Здесь поднимается важная тема о том, как болезнь заставляет нас переосмыслить жизнь и ценности. Часто в суете будней мы забываем о действительно важном, гонимся за иллюзорными целями, не ценим то, что имеем. Болезнь, как остановка на жизненном пути, заставляет оглянуться назад и увидеть истинную ценность вещей. Развернем эту мысль подробнее:

1. Переоценка ценностей: В погоне за материальным благополучием, карьерой, признанием мы часто забываем о духовном росте, о близких людях, о простых радостях жизни. Болезнь заставляет пересмотреть приоритеты, понять, что здоровье, семья, вера – бесценные дары. Внезапная угроза потери всего этого заставляет ценить каждое мгновение.

2. Осознание конечности жизни: Здоровье воспринимается как данность, пока мы его не теряем. Болезнь напоминает о хрупкости жизни, о ее конечности. Это заставляет задуматься о смысле существования, о том, что останется после нас, какие дела мы совершили, какой след оставили в сердцах людей.

3. Страх перед неизвестностью: Болезнь, особенно серьезная, порождает страх перед неизвестностью, перед смертью. Этот страх может стать катализатором духовного роста, побудить к покаянию, к поиску смысла в вере.

4. Благодарность за мелочи: Когда человек болен, он начинает ценить то, что раньше казалось обыденным: возможность свободно двигаться, дышать, общаться с близкими, наслаждаться красотой природы. Каждое мгновение жизни воспринимается как драгоценный дар.

5. Роль веры: Верующий человек не должен ждать болезни, чтобы осознать ценность жизни. Вера должна быть основой его жизненного пути, источником силы и утешения в любых обстоятельствах. Благодарность Аллаху, стремление к духовному совершенствованию – это то, что должно наполнять жизнь верующего всегда, а не только в моменты испытаний.

6. Уроки болезни: Болезнь – это тяжелое испытание, но она может стать и ценным уроком. Она учит нас ценить жизнь, любить близких, быть благодарными за каждый день. Важно извлечь из этого опыта правильные выводы и изменить свою жизнь к лучшему.

7. Жизнь после болезни: Если человек поправляется после тяжелой болезни, он часто меняет свой образ жизни, пересматривает свои приоритеты. Он стремится жить более осознанно, наполнить свою жизнь смыслом, ценить каждое мгновение.

В заключение, важно помнить, что жизнь – это драгоценный дар, который нужно беречь и ценить. Не ждите болезни, чтобы осознать это. Живите полноценной жизнью, любите своих близких, будьте благодарны за все, что имеете, и стремитесь к духовному росту...

Illness is the door to a rethinking of values...

Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whoever Allah guides on a straight path, no one can mislead him. And whoever He leaves behind, no one will guide him on a straight path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the servant of Allah and His Messenger. And then:

How does the disease change a person? When a person is healthy, he does not live a full life. He gives little thanks to the Almighty for what he has, and does not appreciate life itself. But as soon as he gets sick, and especially if it is a serious illness, he stops, looks around, stops hurrying, stops fussing.

He begins to appreciate what he has, begins to appreciate life itself, its every moment. He understands that it turns out that a lot of what he was striving for, what he was running after, has no value, understands that he was setting priorities incorrectly. Now that he is ill, he is afraid, afraid to lose everything that he did not notice yesterday, did not attach much importance to. He is afraid that he will not live to see Ramadan, although fasting can be done not only during Ramadan, but he was not up to it.

He is afraid not to see how the children will grow up, although yesterday tinkering with them seemed to him something frivolous. He is afraid to go to Allah and not have time to do much, which he now considers very important. He appreciates every day, every prayer, every dhikr...

But is it really necessary to get sick to understand all this?! A believer is distinguished by the fact that his life is always filled with meaning, and not only when he is ill. He appreciates and thanks Allah for everything he has, always, and not only when the disease limits your capabilities.

Appreciate your life and set the right priorities

An important topic is raised here about how illness forces us to rethink life and values. Often, in the hustle and bustle of everyday life, we forget about the really important things, chase illusory goals, and do not appreciate what we have. Illness, as a stop on the path of life, makes you look back and see the true value of things. Let's expand this idea in more detail:

1. Reassessment of values: In the pursuit of material well-being, career, recognition, we often forget about spiritual growth, about close people, about the simple joys of life. The disease makes you reconsider your priorities, understand that health, family, faith are priceless gifts. The sudden threat of losing it all makes you appreciate every moment.

2. Awareness of the finiteness of life: Health is perceived as a given until we lose it. The disease reminds us of the fragility of life, of its extremity. It makes you think about the meaning of existence, about what will remain after us, what deeds we have done, what trace we have left in the hearts of people.

3. Fear of the unknown: The disease, especially serious, generates fear of the unknown, of death. This fear can become a catalyst for spiritual growth, encourage repentance, and search for meaning in faith.

4. Gratitude for small things: When a person is ill, he begins to appreciate what previously seemed ordinary: the ability to move freely, breathe, communicate with loved ones, enjoy the beauty of nature. Every moment of life is perceived as a precious gift.

5. The role of faith: A believer should not wait for illness to realize the value of life. Faith should be the foundation of his life path, a source of strength and comfort in any circumstances. Gratitude to Allah, striving for spiritual perfection is something that should fill the life of a believer always, and not only in moments of trial.

6. Lessons of illness: Illness is a difficult ordeal, but it can also be a valuable lesson. She teaches us to appreciate life, to love our loved ones, to be grateful for every day. It is important to draw the right conclusions from this experience and change your life for the better.

7. Life after illness: If a person recovers from a serious illness, he often changes his lifestyle, revises his priorities. He strives to live more consciously, to fill his life with meaning, to appreciate every moment.

In conclusion, it is important to remember that life is a precious gift that needs to be cherished and appreciated. Don't wait for the disease to realize this. Live a full life, love your loved ones, be grateful for everything you have, and strive for spiritual growth...

Hastalık, değerleri yeniden düşünmenin kapısıdır...

Hamd, hamd ettiğimiz, yardım ve bağışlanma için dua ettiğimiz Allah'a mahsustur. Canlarımızın ve kötülüklerimizin kötülüklerinden Allah'a karşı korunmak istiyoruz. Allah kimi hidayete erdirirse onu saptıracak kimse yoktur. Kimi bırakırsa onu kimse doğru yola eriştiremez. Tek başına Allah'tan başka ibadete layık kimsenin olmadığına şahitlik ediyoruz ve Muhammed'in Allah'ın kulu ve Resulü olduğuna şahitlik ediyoruz. Ve sonra:

Hastalık bir kişiyi nasıl değiştirir. Bir insan sağlıklı olduğunda, dolu dolu bir hayat yaşamaz. Sahip olduğu şey için Yüce'ye çok az şükreder ve hayatın kendisine değer vermez. Ama hastalandığı anda ve özellikle ciddi bir hastalıksa durur, etrafına bakar, acele etmeyi bırakır, telaşlanmayı bırakır.

Sahip olduğu şeye değer vermeye başlar, hayatın kendisine, her anına değer vermeye başlar. Aradığı, peşinden koştuğu şeylerin çoğunun ortaya çıktığını, hiçbir değeri olmadığını anlıyor, öncelikleri yanlış belirlediğini anlıyor. Şimdi hasta olduğuna göre korkuyor, dün fark etmediği her şeyi kaybetmekten korkuyor, fazla önem vermiyor. Ramazan'a kadar yaşamamaktan korkuyor, ancak oruç sadece Ramazan'da tutulamasa da bundan önce değildi.

Dün onlarla uğraşmak ona ciddi bir şey gibi görünmese de çocukların nasıl büyüyeceğini görmemekten korkuyor. Allah'a gitmekten korkar ve artık çok önemli olduğunu düşündüğü çok şey başaramamaktan korkar. Her günü, her namazı, her zikiri takdir eder...

Ama bütün bunları anlamak için gerçekten hastalanmanız gerekiyor mu?! İnanan bir insan, hayatının sadece hasta olduğunda değil, her zaman anlamla dolu olması bakımından farklılık gösterir. O, yalnızca hastalık olanaklarınızı sınırladığında değil, sahip olduğu her şey için Allah'a her zaman değer verir ve şükreder.

Hayatınıza değer verin ve doğru öncelikleri belirleyin

Burada hastalığın bizi hayatı ve değerleri nasıl yeniden düşünmeye zorladığına dair önemli bir konu gündeme geliyor. Çoğu zaman, günlük yaşamın koşuşturmacasında, gerçekten önemli olanı unuturuz, hayali hedeflerin peşinden koşarız, sahip olduklarımıza değer vermeyiz. Hastalık, yaşam yolunda bir durak olarak, geriye bakmanızı ve şeylerin gerçek değerini görmenizi sağlar. Bu düşünceyi daha ayrıntılı olarak inceleyelim:

1. Değerlerin yeniden değerlendirilmesi: Maddi refah, kariyer, tanınma arayışında, manevi büyümeyi, sevdiklerimizi, hayatın basit zevklerini sık sık unuturuz. Hastalık, öncelikleri gözden geçirmenizi, sağlığın, ailenin, inancın paha biçilmez hediyeler olduğunu anlamanızı sağlar. Her şeyi kaybetmenin ani tehdidi, her anın takdir edilmesini sağlıyor.

2. Yaşamın sonluluğunun farkındalığı: Sağlık, biz onu kaybedene kadar verilmiş olarak algılanır. Hastalık hayatın kırılganlığını, uzuvlarını hatırlatır. Bu, varoluşun anlamını, bizden sonra ne kalacağını, ne tür işler yaptığımızı, insanların kalplerinde ne iz bıraktığımızı düşündürüyor.

3. Bilinmeyenden korkma: Hastalık, özellikle ciddi olan hastalık, bilinmeyenden, ölümden korkmaya neden olur. Bu korku, ruhsal gelişimin katalizörü olabilir, tövbe etmeye, inançta anlam aramaya neden olabilir.

4. Küçük şeyler için minnettarlık: Bir kişi hasta olduğunda, eskiden sıradan görünen şeyleri takdir etmeye başlar: özgürce hareket etme, nefes alma, sevdikleriyle iletişim kurma, doğanın güzelliğinin tadını çıkarma yeteneği. Hayatın her anı değerli bir hediye olarak algılanır.

5. İnancın rolü: İnanan bir insan, yaşamın değerini anlamak için hastalığı beklememelidir. İnanç, onun yaşam yolculuğunun temeli, her koşulda bir güç ve teselli kaynağı olmalıdır. Allah'a şükretmek, ruhsal gelişim arayışı, sadece deneme anlarında değil, inananın hayatını her zaman doldurması gereken bir şeydir.

6. Hastalık dersleri: Hastalık zorlu bir sınavdır, ancak değerli bir ders de olabilir. Bize hayata değer vermeyi, sevdiklerimizi sevmeyi, her gün minnettar olmayı öğretiyor. Bu deneyimden doğru sonuçları çıkarmak ve hayatınızı daha iyiye doğru değiştirmek önemlidir.

7. Hastalıktan sonra yaşam: Bir kişi ciddi bir hastalıktan sonra iyileşirse, sık sık yaşam tarzını değiştirir, önceliklerini gözden geçirir. Daha bilinçli yaşamaya, hayatını anlamla doldurmaya, her anı takdir etmeye çalışıyor.

Sonuç olarak, hayatın korunması ve takdir edilmesi gereken değerli bir hediye olduğunu hatırlamak önemlidir. Bunun farkına varmak için hastalığı beklemeyin. Dolu dolu bir hayat yaşayın, sevdiklerinizi sevin, sahip olduğunuz her şeye minnettar olun ve ruhsal gelişim için çabalayın...

Sëmundja është dera e një rimendimi të vlerave...

Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon në një rrugë të drejtë, askush nuk mund ta mashtrojë atë. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në një rrugë të drejtë. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është shërbëtor i Allahut dhe I Të Dërguarit të tij. Dhe pastaj:

Si e ndryshon sëmundja një person? Kur një person është i shëndetshëm, ai nuk jeton një jetë të plotë. Ai i falënderon pak Të Plotfuqishmit për atë që ka dhe nuk e vlerëson vetë jetën. Por sapo sëmuret, dhe veçanërisht nëse është një sëmundje e rëndë, ai ndalon, shikon përreth, ndalon së nxituari, ndalon së shqetësuari.

Ai fillon të vlerësojë atë që ka, fillon të vlerësojë vetë jetën, çdo moment të saj. Ai e kupton që rezulton se shumë nga ato për të cilat po përpiqej, ato që po vraponte, nuk kanë vlerë, e kupton që ai po vendoste përparësitë gabimisht. Tani që është i sëmurë, ka frikë, ka frikë të humbasë gjithçka që nuk e vuri re dje, nuk i kushtoi shumë rëndësi. Ai ka frikë se nuk do të jetojë për të parë Ramazanin, megjithëse agjërimi mund të bëhet jo vetëm gjatë Ramazanit, por ai nuk ishte në lartësinë e duhur.

Ai ka frikë të mos shohë se si do të rriten fëmijët, megjithëse dje ngatërresa me ta i dukej diçka joserioze. Ai ka frikë të shkojë Te Allahu dhe të mos ketë kohë për të bërë shumë, të cilën tani e konsideron shumë të rëndësishme. Ai vlerëson çdo ditë, çdo lutje, çdo dhikr...

Por a është vërtet e nevojshme të sëmuresh për të kuptuar të gjitha këto?! Një besimtar dallohet nga fakti se jeta e tij është gjithmonë e mbushur me kuptim, dhe jo vetëm kur është i sëmurë. Ai e vlerëson dhe e falënderon Allahun për çdo gjë që ka, gjithmonë, dhe jo vetëm kur sëmundja kufizon aftësitë tuaja.

Vlerësoni jetën tuaj dhe vendosni përparësitë e duhura

Këtu ngrihet një temë e rëndësishme se si sëmundja na detyron të rimendojmë jetën dhe vlerat. Shpesh, në ngutjen dhe nxitimin e jetës së përditshme, ne harrojmë gjërat vërtet të rëndësishme, ndjekim qëllimet iluzore dhe nuk e vlerësojmë atë që kemi. Sëmundja, si një ndalesë në rrugën e jetës, ju bën të shikoni prapa dhe të shihni vlerën e vërtetë të gjërave. Le ta zgjerojmë këtë ide në më shumë detaje:

1. Rivlerësimi i vlerave: në ndjekje të mirëqenies materiale, karrierës, njohjes, shpesh harrojmë rritjen shpirtërore, për njerëzit e afërt, për gëzimet e thjeshta të jetës. Sëmundja ju bën të rishikoni përparësitë tuaja, të kuptoni se shëndeti, familja, besimi janë dhurata të paçmueshme. Kërcënimi i papritur i humbjes së të gjithave ju bën të vlerësoni çdo moment.

2. Ndërgjegjësimi për fundësinë e jetës: Shëndeti perceptohet si i dhënë derisa ta humbasim atë. Sëmundja na kujton brishtësinë e jetës, të ekstremitetit të saj. Kjo të bën të mendosh për kuptimin e ekzistencës, për atë që do të mbetet pas nesh, çfarë veprash kemi bërë, çfarë gjurme kemi lënë në zemrat e njerëzve.

3. Frika nga e panjohura: sëmundja, veçanërisht serioze, gjeneron frikë nga e panjohura, nga vdekja. Kjo frikë mund të bëhet një katalizator për rritjen shpirtërore, të inkurajojë pendimin dhe të kërkojë kuptim në besim.

4. Mirënjohje për gjëra të vogla: kur një person është i sëmurë, ai fillon të vlerësojë atë që më parë dukej e zakonshme: aftësinë për të lëvizur lirshëm, për të marrë frymë, për të komunikuar me të dashurit, për të shijuar bukurinë e natyrës. Çdo moment i jetës perceptohet si një dhuratë e çmuar.

5. Roli i besimit: një besimtar nuk duhet të presë që sëmundja të kuptojë vlerën e jetës. Besimi duhet të jetë themeli i rrugës së tij të jetës, një burim force dhe rehati në çdo rrethanë. Mirënjohja Ndaj Allahut, përpjekja për përsosmëri shpirtërore është diçka që duhet të mbushë jetën e një besimtari gjithmonë, dhe jo vetëm në momentet e gjykimit.

6. Mësimet e sëmundjes: Sëmundja është një sprovë e vështirë, por mund të jetë edhe një mësim i vlefshëm. Ajo na mëson të vlerësojmë jetën, të duam të dashurit tanë, të jemi mirënjohës për çdo ditë. Shtë e rëndësishme të nxirrni përfundimet e duhura nga kjo përvojë dhe të ndryshoni jetën tuaj për mirë.

7. Jeta pas sëmundjes: nëse një person shërohet nga një sëmundje e rëndë, ai shpesh ndryshon stilin e jetës, rishikon përparësitë e tij. Ai përpiqet të jetojë më me vetëdije, të mbushë jetën e tij me kuptim, të vlerësojë çdo moment.

Si përfundim, është e rëndësishme të mbani mend se jeta është një dhuratë e çmuar që duhet të çmohet dhe vlerësohet. Mos prisni që sëmundja ta kuptojë këtë. Jetoni një jetë të plotë, doni të dashurit tuaj, jini mirënjohës për gjithçka që keni dhe përpiquni për rritje shpirtërore...