Ближний Восток на грани войны: Иран, "Израиль", США и предательство арабских режимов...

The Middle East is on the verge of war: Iran, Israel, the United States and the betrayal of Arab regimes... / Ortadoğu savaşın eşiğinde: İran, "İsrail", ABD ve Arap rejimlerinin ihaneti... / Lindja e Mesme është në prag të luftës: Irani, Izraeli, Shtetet e bashkuara dhe tradhtia e regjimeve Arabe...

Лицемерие под сенью тронов: Арабский мир в ожидании войны

Ближний Восток замер на пороге великого испытания. Воздух пропитан не только зноем пустыни, но и запахом грядущей войны. В то время как заголовки мировых СМИ кричат о прямой конфронтации между Ираном и «Израилем» с возможным вмешательством США, под покровом официального молчания и дипломатических улыбок разворачивается другая, не менее важная драма — драма страха, подготовки и глубокого внутреннего раскола в арабских монархиях Персидского залива.

"Они замышляют козни, но Аллах — лучший из устроителей." (Коран, 3:54). Сегодня мы стоим на пороге великого испытания для всего исламского мира. Согласно информации, опубликованной The New York Times, Исламская Республика Иран готова нанести удары по американским военным базам, если США вмешаются напрямую в конфликт между Тель-Авивом и Тегераном. Сообщается, что ракеты уже наготове, Ормузский пролив — критически важная артерия мирового нефтяного рынка — может быть перекрыт в случае начала боевых действий.

США не ограничиваются дипломатическим давлением: Министерство обороны перебрасывает в регион Персидского залива войска, авиацию, системы ПВО и военные корабли. Это не просто сдерживание — это демонстративная подготовка к возможному вторжению или участию в конфликте против Ирана. А вместе с этим — прямая угроза мусульманским странам региона, особенно тем, которые остаются на стороне истины, сопротивления и поддержки Палестины.

Иран остаётся одним из немногих государств, открыто и последовательно поддерживающих палестинское сопротивление. Его позиции идут вразрез с проамериканской и произраильской линией, которую сегодня беззастенчиво продвигают лидеры большинства арабских стран. Удар по Ирану — это попытка уничтожить символ непокорённой исламской воли. Противостояние не сводится к ядерной программе. Это лишь предлог, как когда-то "оружие массового уничтожения" в Ираке. Главная цель — искоренить очаг сопротивления сионизму и освободительному исламскому движению.

Лидер турецкой националистической партии Девлет Бахчели ясно заявил: «Следующей целью „Израиля“ после Ирана станет регион Анатолии» — то есть Турция. Это признание важное: сионистская экспансия не остановится на границах Палестины. Угроза нависает над всей Уммой, особенно над теми, кто может оказать сопротивление.

На фоне военного напряжения арабские режимы либо хранят молчание, либо напрямую сотрудничают с США и «Израилем». В Бахрейне — где размещена крупнейшая база Пятого флота США — проводится тест системы экстренного оповещения. Формально — это учения. Фактически — предупреждение: американские союзники ждут форс-мажора. На территории, где шииты составляют большинство, но власть принадлежит суннитской монархии, любая эскалация может стать внутренней угрозой.

В Кувейте — аналогичная ситуация: отключения электричества объясняются жарой, но реальность может скрывать переброску техники, военные учения и подготовку к удару. Странности происходят именно в странах с сильным шиитским населением и присутствием американских баз. Саудовская Аравия усиливает безопасность в восточных шиитских провинциях, опасаясь волнений. Эти меры показывают — режим боится собственного народа больше, чем внешней угрозы. ОАЭ, как всегда, предпочитают маску "мира и стабильности", но именно их города уже попадали под удары хуситов из Йемена. Именно там скрываются ключевые экономические и политические центры, выгодные Западу. Йемен: затишье перед бурей. Хуситы в Йемене пока молчат. Но никто не забыл, что именно они нанесли удары по нефтяной инфраструктуре Саудии и ОАЭ. Йемен давно стал ареной борьбы между саудовской и эмиратской коалициями, которые лишь внешне представляют "арабский мир", а на деле борются за влияние под прикрытием западных интересов.

Америка делает ставку на удары — сначала руками "Израиля", потом своими силами. Цель — посеять страх, уничтожить надежду, разрушить Иран изнутри. Но, как и всегда в истории, против угнетения встанет вера. Аллах укрепил тех, кто сражается на Его пути, не ради славы, не ради нефти, а ради истины. Иран — сегодня это последний бастион, не сдавшийся в плен западной гегемонии. А что делают арабские режимы? Они участвуют в "учениях", предоставляют базы, открывают небо для пролётов, молчат или оправдываются перед народами, говоря: «мы ни при чём».

Эти события — ясное напоминание: исламская Умма разобщена не потому, что у неё мало ресурсов, а потому, что ей не хватает воли, руководства и искреннего возвращения к Аллаху. Исламские страны тратят миллиарды на оружие, но боятся поднять голос в защиту Палестины, боятся осудить оккупацию, боятся даже не Америку — боятся гнева своих западных покровителей. А когда на фоне этой трусости один народ, одно государство продолжает сопротивляться — его хотят стереть. Не из-за ядерного оружия. А потому что оно — напоминание для остальных мусульман: можно не сдаться, можно поддерживать Палестину, можно противостоять.

Этот кризис — не просто политический. Это испытание на веру, на братство, на то, насколько мусульмане готовы отстаивать свою Умму, а не свои троны и договоры. Пока арабские режимы молчат, пока они боятся за свой комфорт — исламская история пишется в другом месте. Аллах доведёт Своё дело, даже если лицемеры этого не хотят. "Аллах непременно поможет тех, кто помогает Ему. Воистину, Аллах — Всесильный, Могущественный." (Коран, 22:40).

Текущий кризис на Ближнем Востоке — это не просто геополитическая игра. Это испытание для всего исламского мира, проверка его способности противостоять давлению внешних сил и сохранить свою идентичность. Иран, несмотря на все трудности, продолжает оставаться символом сопротивления. Но без поддержки других мусульманских стран его усилия могут оказаться напрасными.

Мир действительно приближается к великому испытанию. Но главный вопрос не в том, начнется ли война. Главный вопрос в том, что эта ситуация обнажила. Она показала, что многие арабские режимы, на словах защищающие ислам, на деле давно променяли братство и солидарность на политическую стабильность, купленную ценой союза с теми, кто угрожает самому сердцу исламского мира. Пришло время задуматься: кому служат современные арабские режимы? Защищают ли они интересы своих народов или являются инструментами в руках западных держав? Ответ на этот вопрос определит будущее не только региона, но и всего человечества.

Пока Иран и «Израиль» играют в свои изматывающие игры, втягивая в них США, народы Персидского залива становятся разменной монетой. Их правители готовятся к войне втихую, надеясь, что их пронесет. Но история учит, что буря не выбирает, кого намочить. И когда она начнется, лицемерие и страх не смогут послужить надежным укрытием. Чем все закончится, без понятия, но наблюдать за реакцией этих лидеров — значит видеть истинное лицо современной политики в арабском мире. Воистину, Аллах — Знающий и Видящий.

The Middle East is on the verge of war: Iran, Israel, the United States and the betrayal of Arab regimes...

Hypocrisy Under the Shadow of Thrones: The Arab World Awaits War

The Middle East stands on the brink of a great trial. The air is saturated not only with the desert heat but also with the scent of impending war. While global headlines scream about direct confrontation between Iran and Israel, with possible U.S. intervention, another no less important drama unfolds under the cover of official silence and diplomatic smiles — a drama of fear, preparation, and deep internal divisions within the Arab monarchies of the Persian Gulf.

"They plot and plan, but Allah plans best." (Quran, 3:54). Today we stand at the threshold of a great test for the entire Islamic world. According to information published by The New York Times , the Islamic Republic of Iran is prepared to strike American military bases if the U.S. intervenes directly in the conflict between Tel Aviv and Tehran. It is reported that missiles are ready, and the Strait of Hormuz — a critical artery of the global oil market — could be blocked in the event of hostilities.

The U.S. is not limiting itself to diplomatic pressure: the Department of Defense is deploying troops, aircraft, air defense systems, and warships to the Persian Gulf region. This is not just deterrence — it is a demonstrative preparation for a possible invasion or involvement in a conflict against Iran. And along with this comes a direct threat to Muslim countries in the region, especially those who remain on the side of truth, resistance, and support for Palestine.

Iran remains one of the few states openly and consistently supporting Palestinian resistance. Its positions run counter to the pro-American and pro-Israeli line promoted today without shame by leaders of most Arab countries. A strike on Iran is an attempt to destroy the symbol of unbroken Islamic will. The confrontation is not about the nuclear program. That’s merely a pretext, as was once "weapons of mass destruction" in Iraq. The main goal is to uproot the center of resistance to Zionism and the Islamic liberation movement.

Devlet Bahçeli, leader of Turkey's Nationalist Movement Party, clearly stated: “Israel’s next target after Iran will be the Anatolian region” — meaning Turkey. This acknowledgment is significant: Zionist expansion will not stop at the borders of Palestine. The threat looms over the entire Ummah, particularly over those who might resist.

Against the backdrop of military tension, Arab regimes either remain silent or directly cooperate with the U.S. and Israel. In Bahrain — where the largest base of the U.S. Fifth Fleet is located — a test of the emergency alert system is underway. Officially, these are drills. In reality — it’s a warning: America’s allies are preparing for contingencies. In regions where Shiites make up the majority but power rests with Sunni monarchies, any escalation could become an internal threat.

In Kuwait, a similar situation unfolds: electricity outages are blamed on heat, but the reality may hide equipment transfers, military exercises, and preparations for strikes. Oddities occur precisely in countries with strong Shiite populations and the presence of American bases. Saudi Arabia is tightening security in its eastern Shiite provinces, fearing unrest. These measures show that the regime fears its own people more than external threats. The UAE, as always, prefers the mask of "peace and stability," but it is their cities that have already been hit by Houthi attacks from Yemen. It is there that key economic and political hubs favorable to the West are hidden. Yemen: calm before the storm. The Houthis in Yemen are currently silent. But no one has forgotten that they struck Saudi and Emirati oil infrastructure. Yemen has long been a battleground between Saudi and Emirati coalitions, which outwardly represent the "Arab world" but in reality fight for influence under the cover of Western interests.

America bets on strikes — first through Israel, then with its own forces. The goal is to sow fear, destroy hope, and dismantle Iran from within. But, as always in history, faith will rise against oppression. Allah has strengthened those who fight on His path, not for glory, not for oil, but for truth. Iran — today it is the last bastion that has not surrendered to Western hegemony. And what are the Arab regimes doing? They participate in "exercises," provide bases, open airspace for overflights, remain silent, or justify themselves to their peoples, saying, “we had nothing to do with it.”

These events are a clear reminder: the Islamic Ummah is divided not because it lacks resources, but because it lacks will, leadership, and sincere return to Allah. Islamic countries spend billions on weapons but fear to raise their voices in defense of Palestine, fear to condemn occupation, fear not America — but the wrath of their Western patrons. And when, amidst this cowardice, one nation, one state continues to resist — it is targeted for destruction. Not because of nuclear weapons. But because it is a reminder to other Muslims: you can resist, you can support Palestine, you can stand firm.

This crisis is not just political. It is a test of faith, brotherhood, and how ready Muslims are to defend their Ummah rather than their thrones and treaties. As Arab regimes remain silent, fearing for their comfort — Islamic history is being written elsewhere. Allah will fulfill His cause, even if the hypocrites do not want it. "Allah will certainly aid those who aid Him. Verily, Allah is All-Powerful, Almighty." (Quran, 22:40).

The current crisis in the Middle East is not just a geopolitical game. It is a test for the entire Islamic world, a test of its ability to withstand external pressures and preserve its identity. Despite all difficulties, Iran continues to be a symbol of resistance. But without the support of other Muslim nations, its efforts may prove futile.

The world is indeed approaching a great trial. But the main question is not whether war will begin. The main question is what this situation has exposed. It has shown that many Arab regimes, which claim to defend Islam, have long traded brotherhood and solidarity for political stability bought at the price of alliances with those who threaten the heart of the Islamic world. It is time to reflect: whom do modern Arab regimes serve? Do they protect the interests of their people, or are they tools in the hands of Western powers? The answer to this question will determine the future not only of the region but of all humanity.

While Iran and Israel play their exhausting games, dragging in the U.S., the peoples of the Persian Gulf are becoming pawns. Their rulers quietly prepare for war, hoping they’ll get away unscathed. But history teaches that storms do not choose whom to drench. And when it begins, hypocrisy and fear will not serve as reliable shelter. What will happen in the end, I have no idea, but observing the reactions of these leaders reveals the true face of modern politics in the Arab world. Truly, Allah is All-Knowing and All-Seeing.

Ortadoğu savaşın eşiğinde: İran, "İsrail", ABD ve Arap rejimlerinin ihaneti...

Tahtların Gölgesinde Nefret: Arap Dünyası Savaş Beklerken

Orta Doğu büyük bir deneme taşının eşiğinde duruyor. Hava, sadece çöl sıcağıyla değil, aynı zamanda yaklaşan savaşın kokusuyla dolu. Dünyanın manşetleri İran ve İsrail arasında doğrudan bir çatışma ve olası ABD müdahalesi üzerine bağırırken, resmi sessizlik ve diplomatik gülümsemelerin altında başka bir drama, korku, hazırlık ve Pers Körfezi’ndeki Arap monarşilerindeki derin iç çatışmalar devam ediyor.

“Onlar komplolar kuruyorlar ama Allah en iyi plancıdır.” (Kur’an, 3:54). Bugün tüm İslam dünyası için büyük bir sınavın eşiğindeyiz. The New York Times tarafından yayınlanan bilgilere göre, İslami Cumhuriyet İran, ABD doğrudan Tel Aviv ile Tahran arasındaki çatışıma müdahale ederse Amerikan askeri üslerini vurma hazırlığında. Füzeler hazır durumda ve Ormuz Boğazı — küresel petrol pazarı için kritik bir damar — savaş başlaması halinde kapatılabilir.

ABD sadece diplomatik baskı ile sınırlı kalmıyor: Savunma Bakanlığı, bölgeye asker, uçak, hava savunma sistemleri ve savaş gemileri gönderiyor. Bu sadece caydırıcılık değil — İran’a karşı olası bir işgale ya da çatışmaya katılma hazırlığı göstermek. Ve buna ek olarak Müslüman ülkelerine özellikle hakikat, direniş ve Filistin destekçilerine yönelik doğrudan bir tehdit var.

İran, Filistin direnişini açıkça ve sürekli destekleyen birkaç devletten biri. Pozisyonları, bugün çoğu Arap ülkesinin liderlerince utanmadan ileri sürülen pro-Amerikan ve pro-İsrail çizgisiyle ters düşüyor. İran'a yönelik saldırı, boyun eğmemiş İslam iradesinin sembolünü yok etme girişimidir. Çatışma nükleer programla ilgili değil. Bu sadece bahane, tıpkı Irak'taki "kitle imha silahları" gibi. Asıl hedef, Siyonizme ve İslam kurtuluş hareketine karşı direnç merkezini kökünden söküp atmak.

Türkiye'nin Milliyetçi Hareket Partisi lideri Devlet Bahçeli net bir şekilde şöyle dedi: “İsrail'in İran'dan sonraki hedefi Anadolu bölgesi olacak” — yani Türkiye. Bu tanım önemli: Siyonist genişleme Filistin sınırlarında durmayacak. Tehlike tüm Ümmet üzerinde asılı, özellikle de direnebilecek olanlar üzerinde.

Askeri gerginliğin zemininde Arap rejimleri ya sessiz kalıyor ya da ABD ve İsrail'le doğrudan işbirliği yapıyor. Bahreyn'de — ABD'nin Beşinci Filosu'nun en büyük üssü burada bulunuyor — acil uyarı sistemi test ediliyor. Resmi olarak bu tatbikat. Gerçek şu ki — Amerika’nın müttefikleri beklenmedik olaylar için hazırlanıyor. Şiiler çoğunlukta olmasına rağmen yönetim Sunnilerin elinde olduğu bölgelerde herhangi bir artış iç tehdide dönüşebilir.

Kuveyt'te benzer bir durum yaşanıyor: Elektrik kesintileri sıcaktan kaynaklanıyor deniyor, ancak gerçekte donanım transferleri, askeri tatbikatlar ve darbe hazırlıkları saklanıyor olabilir. Garip olaylar özellikle güçlü Şiili nüfuslu ve Amerikan üslerinin bulunduğu ülkelerde gerçekleşiyor. Suudi Arabistan, doğu Şiili bölgelerde güvenlik önlemlerini artırıyor, ayaklanmalardan korkuyor. Bu tedbirler rejimin dış tehditten daha çok kendi halkından korktuğunu gösteriyor. BAE her zamanki gibi "barış ve istikrar" maskesini tercih ediyor, ancak tam da onların şehirleri Yemen'den Houthi saldırılarına maruz kaldı. Orası Batı için stratejik ekonomik ve politik merkezler barındırıyor. Yemen: fırtınadan önceki sessizlik. Yemen'deki Houthiler şu anda sessiz. Ancak kimse onların Suudi Arabistan ve BAE petrol altyapısına saldırmasının unutulmadığını söylemez. Yemen uzun süredir Suudi ve BAE koalisyonlarının mücadelesinin sahnesi oldu, bu koalisyonlar görünen o ki "Arap dünyasını" temsil ediyor, ancak gerçekte Batı çıkarlarını koruyarak güç mücadelesi veriyor.

Amerika darbelere yatırım yapıyor — önce İsrail'in eliyle, sonra kendi güçleriyle. Amaç korku saçmak, umudu yok etmek ve İran'ı içten yıkmak. Ancak tarihte hep olduğu gibi, baskıya karşı iman yükselir. Allah, O’nun yolunda savaşanları güçlendirdi. Şöhret için değil, petrol için değil, hakikat için. İran — bugün Batı hegemonyasına teslim olmamış son kale. Peki Arap rejimleri ne yapıyor? Tatbikatlara katılıyorlar, üs sağlıyorlar, havayı uçuşlar için açıyorlar, susuyorlar ya da halklarına “bizim suçumuz değil” diye haklı çıkarmaya çalışıyorlar.

Bu olaylar açık bir hatırlatma: İslam Ümmeti bölünmüş çünkü kaynakları az değil, irade, liderlik ve samimi bir dönüş eksik. İslam ülkeleri silahlara milyarlar harcıyor ama Filistin'i savunmak için seslerini yükseltmekten, işgali mahkum etmekten korkuyorlar. Batılı koruyucularının gazabından korkuyorlar. Ve bu korkaklığın ortasında bir ulus, bir devlet direnişe devam ediyor — onu yok etmeye çalışıyorlar. Nükleer silahlar yüzünden değil. Çünkü bu diğer Müslümanlara bir hatırlatma: direnebilirsin, Filistin'i destekleyebilirsin, karşı durabilirsin.

Bu kriz sadece siyasi değil. Bu bir iman, kardeşlik ve Müslümanların Ümmetlerini mi yoksa tahtlarını ve antlaşmalarını mı savunmaya hazır olduklarını sınama testi. Arap rejimleri sessiz kalırken rahatlıklarından korkarken — İslam tarihi başka yerlerde yazılıyor. Allah işini bitirecek, hatta münafıklar istemese bile. "Şüphesiz Allah, O'na yardım edenleri mutlaka yardım eder. Şüphesiz Allah Güçlüdür, Azizdir." (Kur'an, 22:40).

Güncel Orta Doğu krizi sadece jeopolitik bir oyun değil. Tüm İslam dünyası için bir sınav, dış baskıya karşı direnme yeteneğini ve kimliğini koruma kapasitesini ölçüyor. Tüm zorluklara rağmen İran direnişin sembolü olarak kalıyor. Ancak diğer Müslüman ülkelerin desteği olmadan çabaları boşa gidebilir.

Dünya gerçekten de büyük bir sınav dönemine yaklaşıyor. Ancak asıl soru savaşın başlayıp başlamayacağı değil. Önemli olan bu durumun neyi ortaya çıkardığı. Birçok Arap rejiminin İslam'ı savunduğunu iddia ederken kardeşliği ve dayanışmayı Batılı çıkarlar uğruna değiştirdiği ortaya çıktı. Şimdi düşünme zamanı: modern Arap rejimleri kimin için çalışıyor? Halklarının çıkarlarını mı koruyorlar, yoksa Batılı güçlerin araçları mı? Bu soruya verilecek cevap yalnızca bölgenin değil, tüm insanlığın geleceği üzerinde belirleyici olacaktır.

İran ve İsrail yorucu oyunlarını oynarken, ABD'yi de içine çekiyor, Pers Körfezi halkları değiş tokuş edilen bir para gibi oluyor. Onların liderleri sessizce savaşa hazırlanıyor, kendilerini korunmuş hissediyorlar. Ancak tarih fırtınanın kimleri ıslatacağını seçmediğini öğretiyor. Ve başladığında, münafıklık ve korku güvenilir bir sığınak olamaz. Sonuç ne olacak bilmiyorum, ancak bu liderlerin tepkilerini izlemek modern Arap dünyasındaki politikanın gerçek yüzünü görmek demektir. Gerçekten de Allah Her Şeyi Bilendir ve Her Şeyi Görendir.

Lindja e Mesme është në prag të luftës: Irani, Izraeli, Shtetet e bashkuara dhe tradhtia e regjimeve Arabe...

Hipokrizia në Hijen e Tronjeve: Bota Arabe Prisht dhe Luftë

Lindja e Mesme qëndron në prag të një provë madhore. Ajri nuk është thithur vetëm nga nxehtësia e shkretëtirave, por edhe nga erëra e një luftëje që afrohet. Ndërsa titujt e medieve botërore rrëmojnë për konfronim të drejtpërdrejtë midis Iranit dhe Izraelit, me mundësi për hyrjen e SHBA-së, nën mbulesën e heshtjes zyrtare dhe tërritjeve diplomatike po zhvillohet një dramë tjetër, e pakuptimtë — një dramë e frikës, përgatitjeve dhe ndarjeve të thella brenda monarkive arabë të Gjirit Persik.

"Ato planifikojnë mashtrimet, por Allah planifikon më mirë." (Kur'an, 3:54). Sot ne jemi në prag të një provë madhore për të gjithë botën islame. Sipas informacioneve të publikuara nga The New York Times , Republika Islame e Iranit është gati të godasë bazat amerikane nëse SHBA-të hyjnë drejtpërdrejt në konfliktin midis Tel Avivit dhe Teheranit. Thuhet se raketat janë gati, dhe ngushtësia e Hormuzit — arteria kritike e tregut botëror të naftës — mund të mbyllet në rast luftëje.

SHBA-të nuk kufizohen vetëm në presion diplomatik: Ministria e Mbrojtjes po dërgon trupa, avionë, sisteme të mbrojtjes ajrore dhe anije luftarake në rajonin e Gjirit Persik. Ky nuk është thjesht një veprim për pengim — por demonstrim i përgatitjeve për një invazion të mundshëm ose për pjesëmarrje në konflikt kundër Iranit. Dhe bashkë me këtë vjen një kërcënim direkt për vendet muslimane të rajonit, veçanërisht për ato që mbeten në anën e vërtetësisë, rezistencës dhe mbështetjes së Palestinës.

Iran është një nga pak vende që vazhdimisht dhe hapur mbështet rezistencën palestineze. Pozicionet e saj janë në kundërshtim me linjën pro-amerikane dhe pro-izraeline që promovohen pa turp nga shumica e liderëve arabe. Goditja ndaj Iranit është një përpjekje për të shkatërruar simbolin e vullnetit islame të papaguar. Konflikti nuk ka të bëjë me programin bërthamor. Ky është vetëm një parandëllim, siç ishin "armët e masave të shkatërrimit" në Irak. Qëllimi kryesor është të rrënjësohet qendra e rezistencës kundër sionizmit dhe lëvizjes islame të çlirimit.

Devlet Bahçeli, lideri i partisë kombëtare të Turqisë, thashë në mënyrë të qartë: "Objektivi i ardhshëm i Izraelit pas Iranit do të jetë regjioni i Anatolisë" — domethënë Turqia. Ky njohje është e rëndësishme: zgjerimi sionist nuk do të ndalet në kufijtë e Palestinës. Kërcënimet bien mbi tërë Ummen, veçanërisht mbi ata që mund të rezistojnë.

Në këmbënguljen e tensioneve ushtarake, regjimet arabe ose qëndrojnë të heshtura ose bashkpunojnë drejtpërdrejt me SHBA-të dhe Izraelin. Në Bahrein — ku ndodhet baza më e madhe e Flotës së Pestë amerikane — po testohet sistemi i alarmeve emergjente. Zoterisht, ky është një stërvitje. Por në fakt — kjo është një sinjal: aleatët amerikanë presin për një situatë emergjente. Në rajonet ku shiitët janë shumicë, por pushteti i takon monarchisë sunnite, çdo eskalim mund të bëhet një kërcënim i brendshëm.

Në Kuweit, një situatë e ngjashme po ndodh: ndërprerjet e energjisë elektrike shpjegohen me nxehtësinë, por realiteti mund të fshehë transferime pajisjesh, stërvitje ushtarake dhe përgatitje për goditje. Ngjarjet e çuditshme ndodhin pikërisht në vendet me popullsi të fortë shii dhe praninë e bazave amerikane. Arabi Saudite po forcëzon sigurinë në provincat e lindjes shii, duke u frikësuar nga revoltat. Këto masa tregojnë se regjimi i frikësohet popullin e tij më shumë se sa kërcënimet e jashtme. Emiratet e Bashkuara, si gjithmonë, preferojnë maskën e "paqes dhe stabilitetit", por pikërisht qytetet e tyre janë goditur nga sulmet e Houthive nga Jemeni. Atje janë fshatra ekonomike dhe politike kyçe që i favorizojnë Perëndimin. Jemeni: qetësia para stuhisë. Houthivet në Jemen aktualisht janë të heshtur. Por askush nuk ka harruar se ata goditën infrastrukturën naftërore të Suudisë dhe Emirateve. Jemeni ka qenë fushë e luftës së koalicionit suudi dhe emirati, të cilat formalisht përfaqësojnë "botën arabe", por në të vërtetë luftojnë për ndikim nën mbulesën e interesave perëndimore.

Amerika bën investime në goditje — së pari me duart e Izraelit, pastaj me forcën e vet. Qëllimi është të shpërndajë frikë, të shkatërrojë shpresën dhe të shkatërrojë Iranin nga brenda. Por, siç ndodh gjithmonë në histori, besimi do të ngritet kundër shtypjes. Allah ka forcuar ata që luftojnë në rrugën e Tij, jo për lavdi, jo për naftë, por për vërtetësinë. Iran — sot është bastioni i fundit që nuk ka dorëzuar ndaj hegemonisë perëndimore. Po çfarë po bëjnë regjimet arabe? Ato marrin pjesë në "stërvitje", ofrojnë baza, hapin qiellin për fluturime, qëndrojnë të heshtura ose u justifikojnë popujve, duke thënë: "ne nuk kemi patur gjë me këtë."

Këto ngjarje janë një kujtim i qartë: Umma Islame është e ndarë jo sepse ka mungesë burimesh, por sepse i mungon vullneti, udhëheqja dhe kthimi i sinqertë tek Allah. Vendet islame shpenzojnë miliarde për armament, por frikësohen të ngrisin zërin në mbrojtje të Palestinës, të kritikojnë okupimin, frikësohen jo Amerikën — por gazën e patronëve të tyre perëndimorë. Dhe kur, në këtë trimëri, një komb, një shtet vazhdon të rezistojë — ai synohet për shkatërrim. Jo për shkak të armëve bërthamore. Por sepse është një kujtesë për muslimanët e tjerë: mund të rezistosh, mund të mbështesësh Palestinen, mund të qëndrosh i fortë.

Ky kriz nuk është vetëm politik. Ky është një test i besimit, vëllezërisë dhe gatishmërisë së muslimanëve për të mbrojtur Ummen e tyre, jo throne dhe traktatet. Ndërsa regjimet arabe qëndrojnë të heshtura, frikosura për rehatinë e tyre — historia islame po shkruhet në vende të tjera. Allah do të përfundojë punën e Tij, edhe nëse hipokritët nuk e duan atë. "Sigurisht se Allah ndihmon ata që i ndihmojnë Atij. Vërtet Allah është i Fuqishmi, i Madhëruar." (Kur'an, 22:40).

Kriza aktuale në Lindjen e Mesme nuk është vetëm një lojë gjeopolitike. Është një provë për të gjithë botën islame, një testim i aftësisë për të rezistuar presioneve të jashtme dhe për të ruajtur identitetin e saj. Përballë të gjitha vështirësive, Iran mbetet simbol i rezistencës. Por pa mbështetjen e vendeve të tjera muslimane, përpjekjet e tij mund të jenë të pavlefshme.

Bota vërtet po afrohet në një provë madhore. Por pyetja kryesore nuk është nëse lufta do të fillojë. Pyetja kryesore është se çfarë ka zbuluar kjo situatë. Ka treguar se shumë regjime arabe, që pretendojnë se mbrojnë Islam-in, kanë ndërruar vërtetësinë dhe solidaritetin me stabilitet politik, të blera me çmimin e aleancave me ata që kërcënojnë zemrën e botës islame. Koha është për të reflektuar: kujt i shërbejnë regjimet arabe moderne? Ato mbrojnë interesat e popujve të tyre apo janë mjete në dorë të fuqive perëndimore? Përgjigja në këtë pyetje do të përcaktojë jo vetëm të ardhmen e rajonit, por të gjithë njerëzimin.

Ndërsa Iran dhe Izraeli luajnë lojërat e tyre të lodhshme, duke tërhequr SHBA-në, popujt e Gjirit Persik po bëhen monedha e këmbimit. Liderët e tyre po përgatiten për luftë në heshtje, duke shpresuar se do të përballen pa dëme. Por historia mëson se stuhia nuk zgjedh kë të lagë. Dhe kur ajo fillon, hipokrizia dhe frika nuk do të shërbejnë si strehë e sigurt. Se çfarë do të ndodhë në fund, nuk kam ide, por vëzhgimi i reagimeve të këtyre liderëve tregon fytyrën e vërtetë të politikës moderne në botën arabe. Me të vërtetë, Allah është i Dituri dhe i Pamjeshti.