Благой конец - это, когда ты уходишь из этого мира желая встречи с Аллахом...

The good end is when you leave this world wanting to meet Allah... / Hayırlı son, sen bu dünyadan Allah'a kavuşmak isteyerek ayrıldığın zamandır... / Fundi i mirë është kur largohesh nga kjo botë duke dashur të takosh Allahun...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

"Благой конец не ограничивается тем, чтобы ты умер в мечети, или на молитвенном коврике, или перед Кораном. Посланник Аллаха, мир ему и благословение Аллаха, умер в своей постели. Так же умер и Абу Бакр (да будет доволен им Аллах). Однако благой конец - это, когда ты умер в Исламе, лишенным лицемерия. Благой конец - это, когда ты умер и ни у кого нет жалоб на тебя. Благой конец - это, когда ты умираешь желая встречи с Аллахом. Благой конец - это, когда с твоей смертью первым, кто тебя потеряет будут твоя мечеть и твой Коран". Шейх Бандар аш-Шарари.

Это наставление подчёркивает, что "благой конец" в Исламе — это не просто место или обстоятельства смерти, а состояние души и жизни человека перед смертью. Здесь опровергается распространённое заблуждение, что смерть в конкретных обстоятельствах (в мечети, во время намаза, в хадже и т.д...) автоматически гарантирует благой конец. Пророк Мухаммад (мир ему и благословение Аллаха) и Абу Бакр (да будет доволен им Аллах) умерли в своих постелях, доказывая, что место смерти не определяет её благость.

Вместо этого, наставление фокусируется на следующих аспектах:

Искренность в Исламе (лишенным лицемерия): Благой конец подразумевает искреннюю веру и следование Исламу без показной религиозности. Важно, чтобы вера была глубокой и настоящей, а не просто внешним проявлением.

Отсутствие жалоб: Это указывает на необходимость жить праведной жизнью, не причиняя вреда окружающим. Благой конец связан с чистой совестью и отсутствием долгов перед людьми – как материальных, так и моральных. Это подразумевает необходимость примирения с теми, с кем были разногласия.

Желание встречи с Аллахом: Это демонстрирует состояние веры и искреннего стремления к Аллаху. Человек, искренне стремящийся к встрече со Всевышним, живёт жизнью, угодной Ему. Смерть для такого человека – это не конец, а переход к лучшему.

Потеря мечети и Корана: Это символическое выражение того, что религия и духовность были неотъемлемой частью жизни человека. Мечеть символизирует его связь с общиной, а Коран — его духовную связь с Аллахом. Потеря этих двух вещей после смерти свидетельствует о том, что они занимали центральное место в его жизни.

В целом, наставление призывает к жизни, наполненной искренней верой, праведными делами, стремлением к Аллаху и постоянному самосовершенствованию. Благой конец – это результат всей прожитой жизни, а не просто её финальная сцена или какой-то промежуток времени. Он определяется внутренним состоянием человека, его отношениями с Аллахом и людьми.

Дай Аллах нам прожить в искреннем поклонении Аллаху и уйти в Ахират с достоинством. Аминь!

The good end is when you leave this world wanting to meet Allah...

Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides on the right path, no one can mislead him. And whoever He leaves behind, no one will guide him on a straight path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the servant of Allah and His Messenger. And then:

"The good end is not limited to you dying in a mosque, or on a prayer mat, or in front of the Koran. The Messenger of Allah, peace and blessings of Allah be upon him, died in his bed. Abu Bakr also died (may Allah be pleased with him). However, the good end is when you died in Islam, devoid of hypocrisy. The good end is when you're dead and no one has any complaints about you. The good end is when you die wanting to meet Allah. The good end is when, with your death, your mosque and your Koran will be the first to lose you." Sheikh Bandar Al-Sharari.

This instruction emphasizes that the "good end" in Islam is not just the place or circumstances of death, but the state of a person's soul and life before death. It refutes the common misconception that death in specific circumstances (in a mosque, during prayer, during Hajj, etc...) automatically guarantees a good end. Prophet Muhammad (peace and blessings of Allah be upon him) and Abu Bakr (may Allah be pleased with them) died in their beds, proving that the place of death does not determine its goodness.

Instead, the manual focuses on the following aspects:

Sincerity in Islam (devoid of hypocrisy): A good ending implies sincere faith and following Islam without ostentatious religiosity. It is important that faith be deep and real, and not just an external manifestation.

No complaints: This indicates the need to live a righteous life without harming others. A good end is associated with a clear conscience and the absence of debts to people – both material and moral. This implies the need to reconcile with those with whom there were disagreements.

The desire to meet Allah: This demonstrates a state of faith and sincere longing for Allah. A person who sincerely strives to meet the Almighty lives a life pleasing to Him. Death for such a person is not the end, but a transition to the better.

The loss of the Mosque and the Koran: It is a symbolic expression of the fact that religion and spirituality were an integral part of human life. The mosque symbolizes his connection with the community, and the Quran symbolizes his spiritual connection with Allah. The loss of these two things after death indicates that they occupied a central place in his life.

In general, the instruction calls for a life filled with sincere faith, righteous deeds, striving for Allah and constant self-improvement. A good ending is the result of a lifetime lived, not just its final scene or some period of time. It is determined by the inner state of a person, his relationship with Allah and people.

May Allah grant us to live in sincere worship of Allah and go to Akhirat with dignity. Amen to that!

Hayırlı son, sen bu dünyadan Allah'a kavuşmak isteyerek ayrıldığın zamandır...

Hamd, hamd ettiğimiz, yardım ve bağışlanma için dua ettiğimiz Allah'a mahsustur. Canlarımızın ve kötülüklerimizin kötülüklerinden Allah'a karşı korunmak istiyoruz. Allah kimi hidayete erdirirse onu saptıracak kimse yoktur. Kimi bırakırsa onu kimse doğru yola eriştiremez. Tek başına Allah'tan başka ibadete layık kimsenin olmadığına şahitlik ediyoruz ve Muhammed'in Allah'ın kulu ve Resulü olduğuna şahitlik ediyoruz. Ve sonra:

"İyi son, camide, seccadede veya Kuran'ın önünde ölmenle sınırlı değildir. Allah'ın Resulü, Allah'ın barış ve bereketleri onun üzerine olsun, yatağında öldü. Ebu Bekir de aynı şekilde öldü (Allah ondan razı olsun). Ancak iyi son, ikiyüzlülükten yoksun olarak İslam'da öldüğün zamandır. İyi son, öldüğün ve kimsenin senin hakkında şikayeti olmadığı zamandır. Hayırlı son, sen Allah'a kavuşmak isteyerek öldüğün zamandır. Hayırlı son, senin ölümünde seni ilk kaybeden caminin ve Kuran'ın olacağı zamandır." Şeyh Bandar al-Sharari.

Bu talimat, İslam'da "iyi sonun" sadece ölümün yeri veya koşulları değil, ölümden önceki insanın ruhunun ve yaşamının durumu olduğunu vurgulamaktadır. Burada, ölümün belirli durumlarda (camide, namazda, hacda vb...) otomatik olarak iyi sonu garanti eder. Hz. Muhammed (as) ve Ebu Bekir (Allah ondan razı olsun) yataklarında öldüler ve ölüm yerinin onun iyiliğini belirlemediğini kanıtladılar.

Bunun yerine, talimat aşağıdaki yönlere odaklanır:

İslam'da samimiyet (ikiyüzlülükten yoksun): İyi son, samimi inancı ve gösterişli dindarlık olmaksızın İslam'a bağlılığı ifade eder. İnancın sadece dışsal bir tezahür değil, derin ve gerçek olması önemlidir.

Şikayet eksikliği: Bu, çevresindekilere zarar vermeden doğru bir hayat yaşama ihtiyacını gösterir. İyi son, açık bir vicdan ve insanlara karşı hem maddi hem de ahlaki borçların olmamasıyla bağlantılıdır. Bu, anlaşmazlıkların yaşandığı kişilerle uzlaşma ihtiyacını ima eder.

Allah'la buluşma arzusu: Bu, Allah'a karşı bir inanç ve samimi bir özlem durumunu gösterir. Allah'la içtenlikle buluşmaya hevesli bir insan, kendisinden memnun olan bir hayat yaşar. Böyle bir insan için ölüm bir son değil, daha iyiye geçiştir.

Cami ve Kuran'ın kaybı: Din ve maneviyatın insan hayatının ayrılmaz bir parçası olduğunun sembolik bir ifadesidir. Cami, onun toplumla olan bağını, Kuran ise Allah'la olan manevi bağını simgeliyor. Bu iki şeyin ölümden sonra kaybedilmesi, onların hayatının merkezinde yer aldıklarının kanıtıdır.

Genel olarak, öğüt, samimi imanla, iyi işlerle, Allah'a olan arzuyla ve sürekli kendini geliştirmeyle dolu bir yaşam çağrısında bulunur. İyi son, sadece son sahnesi ya da herhangi bir zaman aralığı değil, yaşanan tüm yaşamın sonucudur. İnsanın iç durumu, Allah'la olan ilişkisi ve insanlarla olan ilişkisi ile belirlenir.

Allah bizi Allah'a samimi bir ibadet içinde yaşatsın ve haysiyetle Ahirete gidsin. Amen!

Fundi i mirë është kur largohesh nga kjo botë duke dashur të takosh Allahun...

Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon në rrugën e drejtë, askush nuk mund ta mashtrojë atë. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në një rrugë të drejtë. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është shërbëtor i Allahut dhe I Të Dërguarit të tij. Dhe pastaj:

"Fundi i mirë nuk është i kufizuar në vdekjen tuaj në një xhami, ose në një tapet lutjeje, ose para Kuranit. I Dërguari i Allahut, paqja dhe bekimi I Allahut qofshin mbi të, vdiq në shtratin e tij. Vdiq edhe ebu Bekri (Allahu qoftë i kënaqur me të). Sidoqoftë, fundi i mirë është kur vdiqët në Islam, pa hipokrizi. Fundi i mirë është kur je i vdekur dhe askush nuk ka ankesa për ty. Fundi i mirë është kur vdes duke dashur të takosh Allahun. Fundi i mirë është kur, me vdekjen tuaj, xhamia juaj dhe Kurani juaj do të jenë të parët që do t'ju humbasin."Sheikh Bandar Al-Sharari.

Ky udhëzim thekson se" fundi i mirë " në Islam nuk është vetëm vendi ose rrethanat e vdekjes, por gjendja e shpirtit dhe jetës së një personi para vdekjes. Ai hedh poshtë keqkuptimin e zakonshëm se vdekja në rrethana specifike (në një xhami, gjatë lutjes, gjatë Haxhit, etj.)...) garanton automatikisht një fund të mirë. Profeti Muhamed (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) dhe Ebu bekri (Allahu qoftë i kënaqur me të) vdiqën në shtretërit e tyre, duke dëshmuar se vendi i vdekjes nuk përcakton mirësinë e tij.

Në vend të kësaj, manuali përqendrohet në aspektet e mëposhtme:

Sinqeriteti në Islam (pa hipokrizi): një fund i mirë nënkupton besimin e sinqertë dhe ndjekjen E Islamit pa religjion të dukshëm. Është e rëndësishme që besimi të jetë i thellë dhe real, dhe jo vetëm një manifestim i jashtëm.

Nuk ka ankesa: kjo tregon nevojën për të jetuar një jetë të drejtë pa dëmtuar të tjerët. Një fund i mirë shoqërohet me një ndërgjegje të pastër dhe mungesë të borxheve ndaj njerëzve – si materiale ashtu edhe morale. Kjo nënkupton nevojën për t'u pajtuar me ata me të cilët kishte mosmarrëveshje.

Dëshira për të takuar Allahun: kjo tregon një gjendje besimi dhe dëshirë të sinqertë Për Allahun. Një person që sinqerisht përpiqet të takojë Të Plotfuqishmin jeton një jetë të këndshme për të. Vdekja për një person të tillë nuk është fundi, por një kalim në të mirë.

Humbja e Xhamisë dhe Kuranit: është një shprehje simbolike e faktit se feja dhe spiritualiteti ishin një pjesë integrale e jetës njerëzore. Xhamia simbolizon lidhjen e tij me komunitetin, Dhe Kurani simbolizon lidhjen e tij shpirtërore me Allahun. Humbja e këtyre dy gjërave pas vdekjes tregon se ata zunë një vend qendror në jetën e tij.

Në përgjithësi, udhëzimi kërkon një jetë të mbushur me besim të sinqertë, vepra të drejta, përpjekje për Allahun dhe vetë-përmirësim të vazhdueshëm. Një fund i mirë është rezultat i një jete të jetuar, jo vetëm skena e saj përfundimtare ose ndonjë periudhe kohore. Ajo përcaktohet nga gjendja e brendshme e një personi, marrëdhënia e tij me Allahun dhe njerëzit.

Allahu na dhëntë të jetojmë në adhurimin e sinqertë të Allahut dhe të shkojmë Në Akhirat me dinjitet. Amen për këtë!