Би-би-си снова в центре скандала.../ The BBC is back at the center of the scandal.../ BBC ёshtё kthyer nё qendёr tё skandalit...

Западные СМИ, которые с 7 октября заняли произраильскую позицию, спровоцировали еще один скандал. Так, британская телекомпания BBC исказила смерть Мухаммада Бхара, страдающего синдромом Дауна, на которого была натравлена израильская армейская собака.

Данная новость была опубликована под вводящим в заблуждение заголовком: «Одинокая смерть мужчины с синдромом Дауна из Газы», что вызвало бурную реакцию среди пользователей Сети.

На фоне этого BBC пришлось сменить заголовок на: «На мужчину с синдромом Дауна из Газы напала собака израильской армии и бросила умирать, рассказала его мать».

Отметим, 3 июля израильские солдаты с боевой собакой ворвались в дом семьи Бхар в Шуджайе в секторе Газа.

Несмотря на просьбы матери погибшего сжалиться над инвалидом и держать бешеную собаку подальше, животное все равно напало на Мухаммада, укусив его в грудь, а затем в руку.

По словам матери Набилы, Мухаммад бормотал «Нет, нет, нет». После того, как у него потекла кровь, Набила хотела добраться до своего сына, но ей не дали проход. Мухаммад пытался держать голову собаки, говоря: «Хватит, моя дорогая, хватит», но никто так и не остановил бешеное животное.

Когда обессиленный Мухаммад разжал руку, сдерживающую пасть собаки, животное начало рвать его на куски, пока тот истекал кровью.

После атаки боевого пса на беззащитного инвалида, солдаты израильской армии отвели молодого человека в другую комнату, не давая членам семьи подойти к нему. Когда израильские солдаты ушли, родственники Мухаммада обнаружили на полу его безжизненное тело.

Мать парня с синдромом дауна жестоко растерзанного собакой израильской армии, рассказала, как солдаты не позволили ей помочь сыну и оставили его умирать, медленной мучительной смертью.

Мухаммаду Бхару было 24 года, у него был синдром Дауна и аутизм. Его мать, 70-летняя Набила Бхар, рассказала журналистам: “Он не знал, как есть, пить или переодевать себя. Я та, кто кормила его. Он ничего не умел делать сам”.

27 июня война вернулась в район, где жила семья Бхар, и маленький мир Мухаммада еще больше сузился.

Усталым голосом Набила, вдова, перечислила названия домов родственников, где они искали убежища. “Мы эвакуировались около 15 раз. Мы собирались поехать к Джибрилю домой, но потом в доме Джибриля начиналась бомбардировка. Мы собирались пойти на площадь Хайдара, но потом на площади Хайдара начиналась бомбардировка. Мы бы пошли в Римал, но там началась бомбежка. Мы бы пошли на площадь Шава, но на площади Шава была бомбежка.” Бежать было по просту некуда.

Для Мухаммада война означала громкие, неистовые звуки, воздух вибрировал от сотрясений от разрывов снарядов поблизости. “Он впадал в панику и говорил: ”Мне страшно, очень страшно", - вспоминает Набила.

По словам семьи, 3 июля армия Обороны Израиля провела обыск в их доме на улице Назаз. Несколько десятков солдат со служебными собаками вломились в их дом.

“Я сказала им: "Он инвалид, инвалид. Сжальтесь над ним, он инвалид. Держите собаку подальше от него”." - но меня никто не слушал, вспоминает мать.

Набила видела, как животное напало на Мухаммада. “Собака напала на него, укусила в грудь, а затем в руку, потекла кровь. Я хотела добраться до него, но не смогла, мне не дали к нему подойти. Он пытался держать голову собаки, приговаривая: "Хватит, моя дорогая, хватит", но никто не остановил бешеное животное . Когда обессиленный Мухаммад разжал руку сдерживающую пасть собаки, животное начало рвать его на куски, пока он истекал кровью.”

“Они забрали его, поместили в отдельную комнату и заперли дверь. Мы хотели посмотреть, что с ним случилось. Мы хотели увидеть Мухаммада, узнать, что с ним стало", - говорит Набила, но ей не было больше суждено увидеть сына при жизни.

"Они велели нам вести себя тихо и направили на нас пистолеты. Нас отвели в отдельную комнату, а истекающий кровью Мухаммад был один в другой комнате. Они сказали: ”Мы приведем военного врача, чтобы он оказал ему помощь". В какой-то момент, по словам Набилы, военный врач все же прибыл, но семье не дали увидеться с Мухаммадом, они не знают пришел ли он забрать органы умирающего парня или что именно он с ним сделал. Семье так и не дали увидеться со своим сыном и братом растерзанным военной собакой израильской армии на глазах солдат и родных.

The BBC is back at the center of the scandal

The Western media, which has taken a pro-Israeli position since October 7, provoked another scandal. For example, the British television company BBC distorted the death of Muhammad Bhar, who suffers from Down syndrome, who was set upon by an Israeli army dog.

This news was published under the misleading headline: "The lonely death of a man with Down syndrome from Gaza," which caused a strong reaction among netizens.

Against this background, the BBC had to change the headline to: "A man with Down syndrome from Gaza was attacked by an Israeli army dog and left for dead, his mother said.

"It should be noted that on July 3, Israeli soldiers with a war dog broke into the house of the Bhar family in Shujaiya in the Gaza Strip.

Despite the requests of the deceased's mother to take pity on the disabled man and keep the rabid dog away, the animal attacked Muhammad anyway, biting him in the chest and then in the arm.

According to Nabila's mother, Muhammad was muttering "No, no, no." After he bled, Nabila wanted to get to her son, but she was not given passage. Muhammad tried to hold the dog's head, saying, "That's enough, my dear, that's enough," but no one stopped the rabid animal.

When the exhausted Muhammad released the hand holding the dog's mouth, the animal began to tear him to pieces while he was bleeding.

After a war dog attacked a defenseless disabled man, Israeli army soldiers took the young man to another room, preventing family members from approaching him. When the Israeli soldiers left, Muhammad's relatives found his lifeless body on the floor.

The mother of a guy with down syndrome who was brutally mauled by an Israeli army dog, told how the soldiers did not allow her to help her son and left him to die a slow, painful death.

Muhammad Bhar was 24 years old, he had Down syndrome and autism. His mother, 70-year-old Nabila Bhar, told reporters: “He didn't know how to eat, drink or dress himself up. I'm the one who fed him. He couldn't do anything on his own.”

On June 27, the war returned to the area where the Bhar family lived, and Muhammad's small world narrowed even further.

In a tired voice, Nabila, the widow, listed the names of the houses of relatives where they had sought refuge. “We evacuated about 15 times. We were going to go to Jibril's house, but then the bombing started in Jibril's house. We were going to go to Haidar Square, but then the bombing began on Haidar Square. We would have gone to Rimal, but the bombing started there. We would have gone to Shava Square, but there was a bombing on Shava Square.”There was simply nowhere to run.

For Muhammad, war meant loud, frantic sounds, the air vibrated with the concussions of exploding shells nearby. “He would panic and say, 'I'm scared, very scared,'” Nabila recalls.

According to the family, on July 3, the IDF raided their house on Nazaz Street. Several dozen soldiers with service dogs broke into their house.

“I told them, 'He's disabled, disabled. Have pity on him, he's an invalid. Keep the dog away from him.”"but no one listened to me," my mother recalls.

Nabila saw the animal attack Muhammad. “The dog attacked him, bit him in the chest, and then in the arm, blood flowed. I wanted to get to him, but I couldn't, they wouldn't let me go to him. He tried to hold the dog's head, saying, "That's enough, my dear, that's enough," but no one stopped the rabid animal. When the exhausted Muhammad released the hand restraining the dog's mouth, the animal began to tear him to pieces while he was bleeding.”

“They took him away, put him in a separate room and locked the door. We wanted to see what happened to him. We wanted to see Muhammad, to find out what had become of him," says Nabila, but she was not destined to see her son again during her lifetime.

"They told us to be quiet and pointed guns at us. We were taken to a separate room, and the bleeding Muhammad was alone in another room. They said, ”We will bring a military doctor to help him." At some point, according to Nabila, the military doctor did arrive, but the family was not allowed to see Muhammad, they do not know if he came to take the organs of the dying guy or what exactly he did to him. The family was never allowed to see their son and brother mauled by an Israeli army military dog in front of soldiers and relatives.

BBC ёshtё kthyer nё qendёr tё skandalit...

Media Perëndimore, e cila ka marrë një pozicion pro-Izraelit që nga 7 tetori, provokoi një skandal tjetër. Për shembull, kompania televizive Britanike BBC shtrembëroi vdekjen e Muhammad Bhar, i cili vuan nga sindroma Down, i cili u sulmua nga një qen ushtarak Izraelit.

Ky lajm u botua nën titullin mashtrues:" vdekja e vetmuar e një njeriu me sindromën Daun nga Gaza", e cila shkaktoi një reagim të fortë midis përdoruesve të internetit.

Në këtë sfond, BBC duhej të ndryshonte titullin në: "një burrë me sindromën Daun nga Gaza u sulmua nga një qen I ushtrisë Izraelite dhe u la për të vdekur, tha nëna e tij."

Duhet të theksohet se më 3 korrik, ushtarët Izraelitë me një qen lufte hynë në shtëpinë e familjes Bhar në Shujaiya në Rripin e Gazës.

Pavarësisht kërkesave të nënës së të ndjerit për të mëshiruar njeriun me aftësi të kufizuara dhe për ta mbajtur qenin e tërbuar larg, kafsha sulmoi Muhamedin gjithsesi, duke e kafshuar në gjoks dhe më pas në krah.

Sipas nënës Së Nabilës, Muhamedi po murmuriste "jo, jo, jo."Pasi ai u gjakos, Nabila donte të shkonte te djali i saj, por asaj nuk iu dha leje. Muhamedi u përpoq të mbante kokën e qenit, duke thënë: "kjo është e mjaftueshme, e dashura ime, kjo është e mjaftueshme", por askush nuk e ndaloi kafshën e tërbuar.

Kur Muhamedi i rraskapitur lëshoi dorën që mbante gojën e qenit, kafsha filloi ta copëtonte atë ndërsa ai ishte duke gjakderdhur.

Pasi një qen lufte sulmoi një burrë me aftësi të kufizuara të pambrojtur, ushtarët E ushtrisë Izraelite e çuan të riun në një dhomë tjetër, duke parandaluar që anëtarët e familjes t'i afroheshin. Kur ushtarët Izraelitë u larguan, të afërmit E Muhamedit gjetën trupin e tij të pajetë në dysheme.

Nëna e një djali me sindromën daun i cili u vra brutalisht nga një qen I ushtrisë Izraelite, tregoi se si ushtarët nuk e lejuan atë të ndihmonte djalin e saj dhe e lanë të vdiste një vdekje të ngadaltë dhe të dhimbshme.

Muhamed Bhar ishte 24 vjeç, ai kishte sindromën down dhe autizëm. Nëna e tij, 70-vjeçarja Nabila Bhar, u tha gazetarëve: "ai nuk dinte të hante, të pinte apo të vishej vetë. Unë jam ai që e kam ushqyer. Ai nuk mund të bënte asgjë vetë.”

Më 27 qershor, lufta u kthye në zonën ku jetonte familja Bhar, dhe bota e vogël e Muhamedit u ngushtua edhe më tej.

Me një zë të lodhur, Nabila, e veja, renditi emrat e shtëpive të të afërmve ku kishin kërkuar strehim. "Ne evakuuam rreth 15 herë. Do të shkonim në shtëpinë e Xhibrilit, por më pas filluan bombardimet në shtëpinë e Xhibrilit. Ne do të shkonim në Sheshin Haidar, por më pas filluan bombardimet Në Sheshin Haidar. Ne do të kishim shkuar në Rimal, por bombardimet filluan atje. Ne do të kishim shkuar në Sheshin Shava, por kishte një bombardim në Sheshin Shava."Thjesht nuk kishte ku të vraponte.

Për Muhamedin, lufta nënkuptonte tinguj të fortë, të furishëm, ajri dridhej me tronditjet e predhave që shpërthenin aty pranë. "Ai do të frikësohej dhe do të thoshte, 'unë jam i frikësuar, shumë i frikësuar'", kujton Nabila.

Sipas familjes, më 3 korrik, IDF bastisi shtëpinë e tyre në Rrugën Nazaz. Disa dhjetëra ushtarë me qen shërbimi hynë në shtëpinë e tyre.

"Unë u thashë atyre,' ai është i paaftë, i paaftë. Ki mëshirë për të, ai është invalid. Mbajeni qenin larg tij.""por askush nuk më dëgjoi," kujton nëna ime.

Nabila pa kafshën të sulmonte Muhamedin. "Qeni e sulmoi, e kafshoi në gjoks dhe më pas në krah, gjaku rrodhi. Doja të shkoja tek ai, por nuk munda, ata nuk do të më linin të shkoja tek ai. Ai u përpoq të mbante kokën e qenit, duke thënë: "kjo është e mjaftueshme, e dashura ime, kjo është e mjaftueshme", por askush nuk e ndaloi kafshën e tërbuar. Kur Muhamedi i rraskapitur lëshoi dorën që mbante gojën e qenit, kafsha filloi ta copëtonte atë ndërsa ai ishte duke gjakderdhur.”

"Ata e morën me vete, e futën në një dhomë të veçantë dhe e mbyllën derën. Ne donim të shihnim se çfarë ndodhi me të. Ne donim ta shihnim Muhamedin, të zbulonim se çfarë ishte bërë me të", thotë Nabila, por ajo nuk ishte e destinuar ta shihte përsëri djalin e saj gjatë jetës së saj.

"Na thanë të jemi të qetë dhe na drejtuan armët. Ne u çuam në një dhomë të veçantë, Dhe Muhamedi i gjakosur ishte vetëm në një dhomë tjetër. Ata thanë, " ne do të sjellim një mjek ushtarak për ta ndihmuar atë."Në një moment, sipas Nabila, mjeku ushtarak mbërriti, por familja nuk u lejua të shihte Muhamedin, ata nuk e dinë nëse ai erdhi për të marrë organet e djalit që po vdiste apo çfarë saktësisht i bëri atij. Familja nuk u lejua kurrë të shihte djalin dhe vëllain e tyre të plagosur nga një qen ushtarak I ushtrisë Izraelite para ushtarëve dhe të afërmve.