Албания: блеск инвестиций и тень предательства. Как Тирана выбирает между Брюсселем и Уммой...

Albania: the brilliance of investment and the shadow of betrayal. How Tirana chooses between Brussels and Ummah... / Arnavutluk: Yatırımın parıltısı ve ihanetin gölgesi. Tiran Brüksel ile Ümmet arasında nasıl seçim yapar... / Shqipëria: shkëlqimi i investimeve dhe hija e tradhtisë. Si zgjedh Një Tiran mes Brukselit dhe Umetit...

Албания: предательство мусульманских ценностей ради геополитических амбиций?

В последние годы Албания, официально считающаяся исламским государством, демонстрирует удивительное лицемерие в своей политике. С одной стороны, власти страны активно подчеркивают свою приверженность исламским традициям — проводят массовые празднования Курбан-байрама, организуют отправку паломников в Хадж, а с другой — открыто поддерживают "Израиль", игнорируя страдания палестинского народа и убийства в Газе. Такая двойственность вызывает серьезные вопросы о том, как далеко готовы зайти албанские власти ради достижения своих геополитических целей.

Албания между Киблой и Тель-Авивом: предательство Палестины во имя "туризма" и лояльности Западу

Пока Газа стонет под завалами, дети вырываются из-под обломков без конечностей, а женщины кричат, теряя сыновей и дочерей, правительство Албании подписывает культурные соглашения с государством-убийцей — "Израилем". И это — не просто молчаливое соучастие, а осознанное лицемерие под звуки музыки и вспышки софитов. 11 июня, в разгар Культурной недели "Израиля", в Тиране проводится рок-концерт группы Orphaned Land — символ "солидарности" между Албанией и сионистским режимом. В это самое время тысячи мусульман из Албании находятся в Хадже — поклоняются в Мекке, вспоминая пророка Ибрахима (мир ему), чья жертва стала символом Курбана. Но какова же "жертва" сегодняшнего албанского руководства?

Албания, государство с мусульманским большинством, давно выбрала путь не к Бейтуль-Макдису, а к Брюсселю. Не к Истине, а к туристическому "успеху". Новый аэропорт во Влёре, финансируемый во многом в интересах американского олигарха и сиониста Джареда Кушнера — зятя Дональда Трампа — символ новой эпохи. Эпохи, где под маской "развития туризма" скрывается идеологическое и моральное предательство. Премьер-министр Эди Рама с восторгом говорит о "зеркале амбиций албанцев" — новом аэропорте в Влёре. Но чьи это амбиции - народные? Или желания транснациональных корпораций и сионистских инвесторов, желающих превратить берега Албании в дешевую альтернативу Хорватии, Черногории и Греции?

Проект Кушнера на острове Сазани — курорт для элиты. Не для паломников, не для народа, а для богачей, многие из которых поддерживают разрушение Газы и финансируют израильские поселения. Албания сегодня превращается не просто в страну "туризма", а в аванпост нормализации с "Израилем" и скорее всего новой землёй обетованной для яхудов. Албания стремится в ЕС, и ради этого готова отказаться от своей исламской идентичности. Власти ужесточили законы о казино, но не из-за заботы о нравственности, а для создания «элитного» имиджа. Они развивают туризм, но не для мусульманского мира, а для западных гостей, включая сторонников израильской политики.

Стоит ли удивляться, что такие проекты реализуются именно тогда, когда "Израиль" продолжает систематически уничтожать дома, больницы и школы в Палестине? Для албанских властей, судя по всему, экономическая выгода важнее моральных принципов. Они готовы принять инвестиции от представителей государства, которое десятилетиями угнетает мусульман, лишь бы укрепить свои позиции на пути в ЕС.

4 июня в Албании с помпой был организован торжественный провод паломников в Хадж — событие, освещаемое на государственном уровне. Праздничные речи, флаги, интервью с паломниками. Спустя несколько дней — Курбан-Байрам, один из важнейших исламских праздников. А в середине всего этого — концерт в поддержку "Израиля", официально организованный в рамках "Израильской культурной недели". Это ли не насмешка над религиозной честностью и солидарностью Уммы? Как можно в один день чествовать хадж, а в другой — устраивать праздник с теми, кто убивает наших братьев и сестер? Это ли не лицемерие в самой его отвратительной форме?

Премьер-министр Албании давно демонстрирует антиисламскую повестку под ширмой европейских ценностей. Под его руководством были усилены связи с Тель-Авивом, развиваются культурные обмены с "Израилем", продвигаются проекты с участием американских лоббистов, а Ислам отодвигается в область “частной традиции”, не имеющей политического веса. Рама хочет, чтобы Албания как можно скорее стала членом ЕС. Ради этого он готов продавать духовность, предавать мусульман и угождать тем, кто высмеивает Ислам, разрушает Палестину и оккупирует Аль-Кудс.

О мусульмане Албании, до каких пор мы будем позволять использовать наше имя, нашу историю, наши мечети — для легализации политики колонизаторов? До каких пор наш народ будет молчать, когда правители вручают ключи нашей земли тем, кто бомбит Газу? Наступил момент, когда нужно сделать выбор: либо мы с Уммой, с нашими братьями и сёстрами, с нашей Киблой — либо мы с туристами, казино, с певичками балванками и сионистскими инвесторами. Либо мы — потомки Скандербега, борца с захватчиками, либо мы — рабы "культурных недель" и потребительского рая.

Мусульмане всего мира должны сделать выводы из происходящего в Албании. Эта страна становится примером того, как религиозная идентичность может быть использована как ширма для скрытия истинных намерений правящей элиты. Албания сегодня — это не просто государство, стремящееся к евроинтеграции; это пример того, как мусульманские ценности предаются ради геополитических выгод. Албанцы, особенно те, кто искренне верит в Ислам, должны задуматься: стоит ли поддерживать власть, которая так легко отворачивается от своих братьев и сестер в Палестине? Возможно, пришло время пересмотреть приоритеты и напомнить своим лидерам, что истинная сила заключается не в принадлежности к Европе, а в верности своим корням и принципам.

Политика албанских властей — это яркий пример того, как лицемерие и двойные стандарты становятся нормой. Поддержка "Израиля" на фоне трагедии в Палестине, строительство курортов для богатых туристов вместо помощи нуждающимся, отказ от мусульманской идентичности ради евроинтеграции — всё это должно вызывать глубокое беспокойство у каждого верующего человека. Албания стоит на распутье: либо она сохранит свою исламскую идентичность и моральные принципы, либо окончательно растворится в погоне за западными стандартами, предав своих братьев и сестёр.

Сражение за Палестину — это не только война на земле, это война за сердца. Албания сегодня проигрывает эту войну, но народ может подняться, может сказать «нет». Не допускайте, чтобы ваше молчание стало соучастием. Говорите. Бойкотируйте. Молитесь. Помогайте. Аллах не изменит положение народа, пока они не изменят самих себя. Да откроет Аллах глаза мусульман Албании, Балкан и всего мира. Аминь!

Albania: the brilliance of investment and the shadow of betrayal. How Tirana chooses between Brussels and Ummah...

Albania: Betrayal of Muslim Values for Geopolitical Ambitions?

In recent years, Albania, officially considered an Islamic state, has demonstrated surprising hypocrisy in its policies. On one hand, the country's authorities actively emphasize their commitment to Islamic traditions—celebrating Kurban Bayram on a large scale and organizing pilgrimages to Hajj. On the other hand, they openly support "Israel," ignoring the suffering of the Palestinian people and the killings in Gaza. This duality raises serious questions about how far Albanian authorities are willing to go to achieve their geopolitical goals.

Albania Between the Qibla and Tel Aviv: Betrayal of Palestine in the Name of "Tourism" and Loyalty to the West

While Gaza groans under the rubble, children emerge from the debris without limbs, and women scream, losing their sons and daughters, the Albanian government signs cultural agreements with the killer state—"Israel." And this is not just silent complicity but conscious hypocrisy accompanied by music and flashing spotlights. On June 11, during Israel Cultural Week, a rock concert by the band Orphaned Land—a symbol of "solidarity" between Albania and the Zionist regime—is held in Tirana. At that very moment, thousands of Muslims from Albania are performing Hajj—worshiping in Mecca, remembering Prophet Ibrahim (peace be upon him), whose sacrifice became the symbol of Kurban. But what is the "sacrifice" of today’s Albanian leadership?

Albania, a state with a Muslim majority, has long chosen the path not toward Beit al-Maqdis but toward Brussels. Not toward Truth but toward tourist "success." The new airport in Vlorë, largely funded in the interests of American oligarch and Zionist Jared Kushner—Donald Trump’s son-in-law—is a symbol of a new era. An era where behind the mask of "tourism development" lies ideological and moral betrayal. Prime Minister Edi Rama enthusiastically speaks of the "mirror of Albanian ambitions"—the new airport in Vlorë. But whose ambitions are these—the people’s? Or the desires of transnational corporations and Zionist investors who want to turn Albania’s shores into a cheap alternative to Croatia, Montenegro, and Greece?

Kushner’s project on Sazan Island—a resort for the elite. Not for pilgrims, not for the people, but for the wealthy, many of whom support the destruction of Gaza and finance Israeli settlements. Today, Albania is becoming not just a "tourist" country but an outpost of normalization with "Israel" and likely a new Promised Land for Jews. Albania strives to join the EU, and for this, it is ready to abandon its Islamic identity. Authorities have tightened casino laws—not out of concern for morality but to create an “elite” image. They promote tourism, but not for the Muslim world, rather for Western guests, including supporters of Israeli policies.

Is it surprising that such projects are being implemented precisely when "Israel" continues to systematically destroy homes, hospitals, and schools in Palestine? For Albanian authorities, it seems economic gain outweighs moral principles. They are willing to accept investments from representatives of a state that has oppressed Muslims for decades, just to strengthen their position on the path to the EU.

On June 4, Albania organized a grand farewell ceremony for pilgrims traveling to Hajj—an event covered at the state level. Festive speeches, flags, interviews with pilgrims. A few days later—Eid al-Adha, one of the most important Islamic holidays. And in the middle of all this—a concert in support of "Israel," officially organized as part of "Israel Cultural Week." Is this not mockery of religious honesty and solidarity of the Ummah? How can one celebrate Hajj one day and host a celebration with those who kill our brothers and sisters the next? Is this not hypocrisy in its most disgusting form?

Under Prime Minister Edi Rama’s leadership, Albania has long demonstrated an anti-Islamic agenda under the guise of European values. Under his guidance, ties with Tel Aviv have been strengthened, cultural exchanges with "Israel" have been promoted, and projects involving American lobbyists have been advanced, while Islam has been pushed into the realm of “private tradition,” devoid of political weight. Rama wants Albania to become an EU member as soon as possible. For this, he is ready to sell spirituality, betray Muslims, and pander to those who ridicule Islam, destroy Palestine, and occupy Al-Quds.

O Muslims of Albania, until when will we allow our name, our history, our mosques—to be used to legitimize the policies of colonizers? Until when will our people remain silent while rulers hand over the keys of our land to those bombing Gaza? The time has come to make a choice: either we stand with the Ummah, with our brothers and sisters, with our Qibla—or we side with tourists, casinos, foolish singers, and Zionist investors. Either we are descendants of Skanderbeg, fighters against invaders, or we are slaves to "cultural weeks" and consumer paradises.

Muslims around the world must draw conclusions from what is happening in Albania. This country is becoming an example of how religious identity can be used as a facade to hide the true intentions of the ruling elite. Today’s Albania is not just a state striving for Euro-integration; it is an example of how Muslim values are betrayed for geopolitical gains. Albanians, especially those who sincerely believe in Islam, must ask themselves: is it worth supporting a government that so easily turns its back on its brothers and sisters in Palestine? Perhaps it is time to reconsider priorities and remind our leaders that true strength lies not in belonging to Europe but in loyalty to our roots and principles.

The policy of Albanian authorities is a glaring example of how hypocrisy and double standards have become the norm. Supporting "Israel" amidst the tragedy in Palestine, building resorts for wealthy tourists instead of helping those in need, abandoning Muslim identity for Euro-integration—all this should cause deep concern among every believer. Albania stands at a crossroads: either it preserves its Islamic identity and moral principles, or it completely dissolves in the pursuit of Western standards, betraying its brothers and sisters.

The battle for Palestine is not only a war on the ground; it is a war for hearts. Albania is losing this war today, but the people can rise, they can say “no.” Do not let your silence become complicity. Speak. Boycott. Pray. Help. Allah will not change the condition of a people until they change themselves. May Allah open the eyes of Muslims in Albania, the Balkans, and the entire world. Ameen!

Arnavutluk: Yatırımın parıltısı ve ihanetin gölgesi. Tiran Brüksel ile Ümmet arasında nasıl seçim yapar...

Arnavutluk: Müslüman Değerlerin Coğrafi Politik Hırslar Yüzünden İhaneti?

Son yıllarda resmi olarak İslam devleti olarak kabul edilen Arnavutluk, politikalarında şaşırtıcı bir ikiyüzlülük sergiliyor. Bir yandan yetkililer İslam geleneklerine bağlılıklarını vurguluyorlar - Kurban Bayramını büyük bir coşkuyla kutluyorlar ve hacca gidenleri organize ediyorlar; diğer yandan ise Gazze'deki katliamları görmezden gelerek Filistin halkının acılarına aldırmadan "İsrail" ile açıkça iş birliği yapıyorlar. Bu ikilem, Arnavut yetkililerin jeopolitik hedeflerine ulaşmak için ne kadar ileri gidebilecekleri konusunda ciddi sorular gündeme getiriyor.

Qibla ile Tel Aviv Arasında: "Turizm" ve Batıya Sadakat Adına Filistin'in İhaneti

Gazze enkaz altında inlerken, çocuklar uzuvları olmadan molozların altından çıkıyor, kadınlar oğullarını ve kızlarını kaybederken ağlarken, Arnavutluk hükümeti katil bir devlet olan "İsrail" ile kültürel anlaşmalar imzalıyor. Ve bu sadece sessiz bir suç ortaklığı değil, aynı zamanda müzik eşliğinde ve flaşlarla süslenmiş bilinçli bir ikiyüzlülük. 11 Haziran'da İsrail Kültür Haftası kapsamında, Tiran'da Orphaned Land adlı rock grubunun bir konseri düzenleniyor — bu, Arnavutluk ile Siyonist rejim arasındaki "dayanışma" sembolü. Tam bu sırada binlerce Müslüman hac için Mekke'de, peygamber İbrahim'i (aleyhisselam) hatırlayarak ibadet ediyor. Peki bugünün Arnavut liderliğinin "kurbani" nedir?

Müslüman çoğunluğa sahip bir devlet olan Arnavutluk, uzun zamandır Kudüs'e değil Brüksel'e doğru bir yol seçti. Hakikate değil, turizm "başarısına" yöneldi. Vlora’daki yeni havaalanı, Amerikan oligarkı ve Siyonist Jared Kushner’in —Donald Trump'ın damadının— büyük ölçüde çıkarları doğrultusunda finanse edilmesi yeni bir çağın sembolü. "Turizm geliştirme" maskesi altında ideolojik ve ahlaki bir ihanet yatan bir çağ. Başbakan Edi Rama, Vlora’daki yeni havaalanını "Arnavutların hırslarının aynası" olarak coşkuyla anlatıyor. Ama bunlar kimin hırsları — halkın mı? Yoksa trans ulusal şirketlerin ve Siyonist yatırımcıların Arnavutluk kıyılarını Hırvatistan, Karadağ ve Yunanistan’ın ucuz alternatifi haline getirmek istemesi mi?

Kushner'in Sazan Adası'ndaki projesi — elitler için bir tatil köyü. Hacılar için değil, halk için değil, fakat birçokları Gazze'yi tahrip etmeyi destekleyen ve İsrail yerleşim bölgelerini finanse eden zenginler için. Bugün Arnavutluk sadece bir "turizm" ülkesi olmaktan çıkmış, "İsrail" ile normalleşme ön saflarında yer alıyor ve muhtemelen Yahudiler için yeni bir Vaat Edilmiş Toprak haline geliyor. Arnavutluk AB'ye katılmayı hedefliyor ve bunun için İslam kimliğini terk etmeye hazır. Yetkililer kumar yasalarını sıkılaştırdı — ahlak endişesiyle değil, "elit" bir imaj yaratmak için. Turizmi teşvik ediyorlar ama Müslüman dünyası için değil, Batılı misafirler için, hatta İsrail politikalarını destekleyenler için.

Bu projelerin tam da "İsrail" Filistin'deki evleri, hastaneleri ve okulları sistematik olarak yok etmeye devam ettiği bir dönemde hayata geçirilmesi şaşırtıcı mı? Arnavut yetkililer için ekonomik kazanç ahlaki prensiplerden daha önemli görünüyor. Müslümanları yıllardır ezen bir devletin temsilcilerinden yatırım almak için bile AB yolunda pozisyonlarını güçlendirmeye razılar.

4 Haziran'da Arnavutluk, devlet düzeyinde kapsamlı bir törenle hac yolcularını uğurladı. Şenlikli konuşmalar, bayraklar, hacılarla yapılan röportajlar. Birkaç gün sonra — Kurban Bayramı, İslam'ın en önemli bayramlarından biri. Ve tüm bunların ortasında — "İsrail Kültür Haftası" çerçevesinde düzenlenen bir konser. Bu, Ummet'in dini dürüstlüğüne ve dayanışmasına karşı bir alay değil mi? Bir gün hacıları kutlarken, diğer gün kardeşlerimizi öldürenlerle parti düzenlemek mümkün mü? Bu, ikiyüzlülüğün en iğrenç biçimi değil midir?

Başbakan Edi Rama'nın liderliğinde Avrupa değerlerinin perdesi altında anti-İslam bir gündem takip edildi. Tel Aviv ile ilişkiler güçlendirildi, "İsrail" ile kültürel değişimler geliştirildi, Amerikan lobici projeler ilerledi ve İslam özel bir "gelenek" alanı olarak siyasi ağırlıktan uzaklaştırıldı. Rama, Arnavutluk'un mümkün olan en kısa sürede AB üyeliğini kazanmasını istiyor. Bunun için maneviyatı satmaya, Müslümanları ihanete ve İslam'a hakaret edenleri memnun etmeye hazır.

Ey Arnavut Müslümanları, kimliğimizi, tarihimizi, camilerimizi sömürgecilerin politikalarını meşrulaştırmak için kullanmaya ne kadar izin vereceğiz? Halkımız ne kadar sessiz kalacak, liderlerimiz Gazze'yi bombalayanlara ülkemizin anahtarlarını teslim ederken? Seçim yapmanın zamanı geldi: Ya biz Ummet ile, kardeşlerimiz ve kız kardeşlerimizle, Kıblamızla birlikteyiz ya da turistlerle, kumarhanelerle, budala şarkıcılarla ve Siyonist yatırımcılarla. Ya İstilacılarla savaşan Skanderbeg'in torunlarıyız ya da "kültür haftaları" ve tüketim cennetinin köleleri.

Dünya çapındaki Müslümanlar, Arnavutluk'ta olanlardan ders çıkarmalıdır. Bu ülke, dini kimliğin gerçek niyetleri gizlemek için nasıl bir perde olarak kullanılabileceğine dair bir örnek haline geliyor. Bugünkü Arnavutluk sadece AB entegrasyonuna yönelen bir devlet değil; aynı zamanda Müslüman değerlerin coğrafi politik kazançlar uğruna nasıl ihanete uğradığının bir örneği. Özellikle İslam'a samimi şekilde inanan Arnavutlar şu soruyu sormalıdır: Filistin'deki kardeşlerimize sırtını dönen bir hükümeti desteklemeye değer mi? Belki de öncelikleri yeniden gözden geçirmek ve liderlerimize gerçek gücün Avrupa'ya ait olmak değil, köklere ve prensiplere sadık kalmak olduğunu hatırlatmak zamanıdır.

Arnavut yetkililerin politikası, ikiyüzlülük ve çift standartların norm haline geldiği apaçık bir örnektir. Filistin trajedisi ortasında "İsrail" desteği, ihtiyaç duyanlara yardım etmek yerine zengin turistler için tatil beldeleri inşa etmek, Müslüman kimliğini AB entegrasyonu uğruna bırakmak — bütün bunlar her inanan insanın derin endişesine neden olmalı. Arnavutluk bir kavşakta duruyor: Ya İslam kimliğini ve ahlaki prensiplerini korur ya da Batı standartlarını takip ederek kardeşlerini ve kardeşlerini tamamen ihanete uğratır.

Filistin için yapılan mücadele yalnızca yerde bir savaş değil; aynı zamanda kalpler için bir savaştır. Bugün Arnavutluk bu savaşta kaybediyor olsa da halk ayaklanabilir, "hayır" diyebilir. Sessizliğinizi suç ortaklığı haline getirmeyin. Konuşun. Boykot edin. Dua edin. Yardım edin. Allah, bir milletin durumunu kendileri değişene kadar değiştirmeyecektir. Allah, Arnavutluk, Balkanlar ve tüm dünyanın Müslümanlarının gözlerini açsın. Amin!

Shqipëria: shkëlqimi i investimeve dhe hija e tradhtisë. Si zgjedh Një Tiran mes Brukselit dhe Umetit...

Shqipëria: Tradhëtia e Vlerave Islame për Ambicione Gjeopolitike?

Në vitet e fundit, Shqipëria, zyrtarisht një shtet islame, ka demonstruar një hipokrizi të habitshme në politikat e saj. Nga njëra anë, autoritetet e vendit në mënyrë aktive theksojnë përkushtimin e tyre ndaj traditave islame—duke festuar masivisht Kurban Bajramin dhe organizuar udhëtimet e pellgrinëve në Haxhi. Nga ana tjetër, ata mbështesin hapur "Izraelin," duke injoruar vuajtjen e popullit palestinian dhe vrarjen në Gazë. Ky dualizëm ngrit pyetje serioze për sa shumë janë të gatshëm autoritetet shqiptare të shkojnë për të arritur qëllimet e tyre gjeopolitike.

Shqipëria Ndërmjet Kiblës dhe Tel Avivit: Tradhëtia e Palestines në Emër të "Turizmit" dhe Loyalitetit ndaj Perëndimit

Ndërsa Gazi stohet nën rrënimin, fëmijët dalin nga grumbulli pa gjymtyrë, dhe gratë qajnë duke humbur djemtë dhe vajzat e tyre, qeveria shqiptare nënshkruan marrëveshje kulturore me një shtet vrasës—"Izraelin." Dhe kjo nuk është vetëm bashkëpërgjegjësi e heshtur, por një hipokrizi e vetëdijshme nën tingujt e muzikës dhe flashtet e dritave. Më 11 qershor, në kornizën e Javës Kulturore Izraeliane, një koncert i grupit rock Orphaned Land—simbol i "solidaritetit" midis Shqipërisë dhe regjimit sionist—mbahet në Tiranë. Në këtë kohë po mijëra myslimanë nga Shqipëria janë në Haxh, duke adhuruar në Mekë dhe duke kujtuar Profetin Ibrahim (paqe mbi të), kurriera e të cilit u bë simbol i Kurbanit. Por cila është "dhuria" e liderëve shqiptarë të ditëve tona?

Shqipëria, një shtet me shumicë myslimane, ka zgjedhur rrugën jo drejt Beut al-Maqdisit, por drejt Brukselit. Jo drejt Së Vërtetës, por drejt suksesit "turistik." Aeroporti i ri në Vlorë, i financuar në madhësi të interesave të oligarkut amerikan dhe sionist Jared Kushner—birinj i Donald Trump—it—është simbol i një ere të re. Një erë ku pas maskeve të "zhvillimit të turizmit" fshehet një tradhtësi ideologjike dhe morale. Kryeministri Edi Rama me entuziazëm flet për "pasqyrën e ambicioneve shqiptare"—aeroportin e ri në Vlorë. Por kush janë këto ambicione—popullit? Apo dëshirat e korporatave transnacionale dhe investitorëve sionistë që duan të bëjnë bregdetin shqiptar një alternativë të lirë për Kroaci, Mal të Zi dhe Greqi?

Projekti i Kushner-it në Ishullin Sazan—një stacion veror për elite. Jo për pellgrinë, jo për popullin, por për të pasurit, shumica e të cilëve mbështesin shkatërrimin e Gazës dhe financojnë vendbanimet izraeliane. Sot, Shqipëria po bëhet jo vetëm një vend "turistik," por një avanc-post i normalizimit me "Izraelin" dhe ndoshta tokë e premtuar për judaizmin. Shqipëria synon në UE, dhe për këtë është gati të braktisë identitetin e saj islame. Autoritetet kanë forcuar ligjet e kazinove—jo për shkak të kujdesit moral, por për të krijuar një imazh "elite." Ato promovojnë turizmin, por jo për botën myslimane, por për vizitorët perëndimorë, duke përfshirë mbështetësit e politikave izraeliane.

A duhet të habitet se këto projekte realizohen pikërisht kur "Izraeli" vazhdon sistematikisht të shkatërrojë shtëpitë, spitale dhe shkollat në Palestinë? Për autoritetet shqiptare duket se fitimi ekonomik ka përparësi ndaj parimeve morale. Ata janë të gatshëm të pranojnë investime nga përfaqësuesit e një shteti që ka shtypur myslimanët për dekada, thjesht për të forcuar pozicionet e tyre në rrugën drejt BE-së.

Më 4 qershor, në Shqipëri u organizua me pompë ceremonia e largimit të pellgrinëve në Haxh—një ngjarje e dokumentuar në nivel shtetëror. Fjalë feste, flamuj, intervista me pellgrinë. Disa ditë më vonë—Kurban Bajrami, një nga festat më të rëndësishme islame. Dhe në mes të kësaj të gjithë—një koncert në mbështetje të "Izraelit," i organizuar zyrtarisht në kuadrin e Javës Kulturore Izraeliane. A nuk është kjo një mohim i sinqeritetit fetar dhe solidaritetit të Ummes? Si mund të festosh Haxhin një ditë dhe të organizosh festa me ata që vrasin vëllezërit dhe motrat tanë? A nuk është kjo hipokrizia në formën e saj më të zhytur?

Nën udhëheqjen e Kryeministrit Edi Rama, Shqipëria ka demonstruar një agjendë antiislame nën masken e vlerave europiane. Më lidhjet me Tel Avivin janë forcuar, shkëmbimet kulturore me "Izraelin" janë promovuar dhe projektet me lobbyistë amerikanë janë avancuar, ndërsa Islami është shtyer në sfërën e "traditës private," pa peshë politike. Rama dëshiron që Shqipëria të bëhet sa më shpejt anëtare e BE-së. Për këtë, ai është gati të shesë spiritualitetin, të tradhtojë myslimanët dhe të kënaqë ata që çmojnë Islamin, shkatërrojnë Palestinën dhe okupojnë Al-Kudsin.

O myslimanë të Shqipërisë, deri kur do të lejojmë që emri ynë, historia jonë, xhamiatë tona—të përdoren për të legalizuar politikat e kolonizatorëve? Deri kur do të qëndrojë e heshtur populli ynë, ndërsa sunduesit dorëzojnë çelësat e tokës sonë atyre që bombojnë Gazën? Koha ka ardhur të bëjmë një zgjedhje: ose jemi me Ummen, me vëllezërit dhe motrat tona, me Kiblën tonë—ose jemi me turistët, kazinot, këngëtarët budallallë dhe investitorët sionistë. Ose jemi pasardhësit e Skënderbeut, luftëtarëve kundër pushtuesve, ose jemi rob të "javëve kulturore" dhe parajsës konsumiste.

Myslimanët e gjithë botës duhet të nxjerrin përfundime nga çka po ndodh në Shqipëri. Ky vend po bëhet një shembull se si identiteti fetar mund të përdoret si një maskë për të fshehur qëllimet e vërteta të elites sunduese. Shqipëria e sotme nuk është vetëm një shtet që synon integrimin euro-pejor, por është një shembull i asaj se si vlerat myslimane tradhëtohen për përfitime gjeopolitike. Shqiptarët, veçanërisht ata që besojnë me zemër në Islam, duhet të pyesin veten: a vlen të mbështesësh një qeveri që kaq lehtë i kthen shpinën vëllezërve dhe motrave të saj në Palestinë? Ndosi ka ardhur koha të rimarrin prioritetet dhe të kujtojnë liderëve tanë se fuqia e vërtetë nuk qëndron në përkthimin në Europë, por në besnikërinë ndaj rrënjëve dhe parimeve.

Politika e autoriteteve shqiptare është një shembull i dukshëm se si hipokrizia dhe standardet dyfishe janë bërë normë. Mbështetja e "Izraelit" në kornizën e tragedjisë në Palestinë, ndërtimi i stacioneve verore për turistë të pasur në vend që të ndihmojë të nevojshmit, braktisja e identitetit mysliman për integrimin euro-pejor—të gjitha këto duhet të shkaktojnë shqetësim të thellë tek çdo person i besuar. Shqipëria qëndron në një kryqëzim: ose ruan identitetin e saj islame dhe parimet morale, ose plotësisht zhytet në gjurmimin e standardëve perëndimore, duke tradhtuar vëllezërit dhe motrat e saj.

Beteja për Palestinën nuk është vetëm një luftë në tokë; është një luftë për zemrat. Sot, Shqipëria po humb këtë luftë, por populli mund të ngrihet, mund të themi "jo." Mos lejoni që heshtja juaj të bëhet bashkëpërgjegjësi. Flisni. Bojkotojeni. Lutuni. Ndihmoni. Allah nuk do të ndryshojë gjendjen e një populli derisa ata nuk e ndryshojnë veten. E paraqes Allahu sytë e myslimanëve të Shqipërisë, të Ballkanit dhe të gjithë botës. Ameen!