Албанцы не хотят ради Европы приносить в жертву Ислам... / Albanians do not want to sacrifice Islam for Europe... / Shqiptarёt nuk duan tё sakrifikojnё Islamin pёr Evropёn...
Форум мусульман Албании обратился к Организации по безопасности и сотрудничеству в Европе (ОБСЕ) с призывом содействовать борьбе с исламофобией и расизмом в стране.
Форум мусульман Албании направил в ОБСЕ обращение, в котором выражается озабоченность в связи с тем, что движение Албании в направлении Европейского союза сопровождается ростом проявлений исламофобского и расистского характера в средствах массовой информации.
Организация албанских мусульман подчеркивает, что в стране, где большинство населения исповедует Ислам, такого рода тенденции грозят подрывом гражданской стабильности и религиозного мира.
Участников форума беспокоит распространяющееся в Албании мнение, что якобы в светской Европе нет места такой исламской стране, как Албания, а также появившиеся в недавнее время призывы вернуться обратно в христианство ради попадания в число «цивилизованных» наций.
«Форум озабочен тем, что эти нападки оправдываются в обществе именем Европы. Мы глубоко озабочены тем фактом, что в таком демократическом обществе как наше, имя, нравственность и ценности Европы используются таким образом. Несмотря на то, что мусульмане Албании исторически показали себя сторонниками Европейских ценностей и нравственности, некоторые комментаторы и политики стараются представить их чужаками в своем доме, изображая Европейский континент исключительно христианским», – говорится в открытом письме Форума мусульман Албании, подписанном председателем Фисником Круя.
Среди примеров исламофобских проявлений мусульмане назвали роман «Жизнь на острове» Бена Блуши, одного из членов Социалистической партии, в котором Ислам и албанские мусульмане изображаются в крайне негативном свете.
Поскольку мусульмане Албании чувствуют себя европейцами, частью огромной культурной мозаики общеевропейской цивилизации, Форум мусульман Албании обратился к послу миссии ОБСЕ с просьбой внимательно отслеживать проявления исламофобии и расизма в Албании и представить рекомендации для предотвращения периодических оскорблений, дискриминации и психологического давления на мусульманское сообщество страны.
Ранее ОБСЕ заявляла о своей обеспокоенности по поводу роста нетерпимости и дискриминации по отношению к мусульманам Албании.
Форум мусульман Албании – неправительственная организация, входящая в состав Албанского гражданского общества, созданная для борьбы с расизмом, дискриминацией и исламофобией.
Руководители мусульманской общины Албании сделали заявление в защиту ношения женщинами исламской одежды (хиджаба) в этой балканской стране. Мусульманские лидеры передали свой протест министру образования Албании.
Правительство Албании объявило о планах введения запрета на ношение хиджаба в школах страны, оправдывая его тем, что это необходимо для скорейшего сближения с Евросоюзом, членом которого надеется стать Албания. Запрет на мусульманскую женскую одежду намечается включить в «Закон об образовании», передаёт «АБНА».
Мусульмане составляли 2/3 из 3,2 миллионного населения Албании. Религия была полностью запрещена в этой стране в 1967-1990 гг., в период коммунистической диктатуры Энвера Ходжи.
До 1912 года Албания была вилайетом (губернией) Османской державы, а из числа албанцев вышло немало известных политических и военных лидеров исламского государства. В современной Албании многие мусульмане исполняют религиозные обязанности, однако ношение женщинами мусульманской одежды пока не является широко распространённым.
По сообщению IslamOnline, расположенный в Тиране высший духовный орган мусульман Албании, исламский Шейкдом, заплатил 4.000 долларов США за эфирное время, чтобы на телевидении в прямом эфире велась трансляция азана к четвертой молитве «магриб», которая совершается после заката солнца и свидетельствует о приходе времени разговения во время месяца Рамадан.
Частные телеканалы во время Рамадана готовят специальные телепрограммы для мусульманской аудитории Албании, предоставляя время в прямом эфире мусульманским богословам из организации Шейкдом или транслируя из Мекки призыв к молитвам в прямом эфире. Кроме этого организация Шейкдом запланировала проведение во время рамадана ряда встреч в разных городах страны, в ходе которых мусульмане смогут узнать ответы на интересующие их вопросы о достоинствах и правилах соблюдения поста. На подобные мероприятия обычно приглашаются дипломаты из арабских стран и известные общественные деятели Албании.
После падения в 1991 году коммунистического режима Албания стала полностью светским государством, гарантирующим свободу вероисповедания. Мусульмане составляли большинство (75% от 3.2 миллионного населения страны).
Для проведения праздничных молитв и чтения Священного Корана во время рамадана в Албанию, как и в другие балканские страны, приезжают имамы из Турции. Из 1667 мечетей, действующих в стране в Албании до начала коммунистического периода, сейчас действуют только 270. В этом году впервые угощения для постящихся решили устроить местные муниципалитеты Албании в знак доброй воли и уважения к Исламу.
Мусульманам Албании не удалось достичь единогласия относительно времени наступления Рамадана. Одни придерживаются времени начала рамадана в Турции, другие же по Сунне склонны ориентироваться на тот момент, когда будет замечен полумесяц на территории Албании. Мнения ученых по вопросу наступления времени поста также разнятся. Одни утверждают, что если в какой-то местности наступает хотя бы на короткое время ночь, то в таком регионе необходимо ориентироваться на время появление полумесяца. Другие же отстаивают мнение, что все мусульмане должны придерживаться лунного календаря Саудовской Аравии. Третьи, чтобы не допустить разделения мусульманской общины, говорят, что необходимо организовать службы наблюдения за луной в разных странах, и как только этой службой будет отмечено появление полумесяца в одной из их, соблюдение поста становится обязательным одновременно во всех странах.
Shqipëria (Албания) - в переводе с албанского "Страна орлов"...
Албания – единственная европейская страна, где большинство населения (70%) составляли мусульмане (правда, перепись 2011 года зафиксировала снижение доли мусульман до 56,1%, а нынешняя перепись вообще снизило количество мусульман ниже 45 %, но все равно по показателю количества мусульман Албания продолжает лидировать). Так получилось, что в силу геополитической, а также этнокультурной изолированности эта страна оказалась на периферии внимания. А, между тем, у нее уникальная история, в том числе, и религиозная, в которой сквозь местную специфику , отражаются всемирные исторические процессы.
Албанцы – потомки древних народов, иллирийцев и фракийцев, известных еще с античных времен. Хрестоматийный царь Пирр, одержавший известную «победу» – также один из предков албанцев. Исторически Албания оказалась в точке пересечения религиозной экспансии христианства и Ислама. Христианство албанцы приняли еще во времена Римской империи, причем здесь присутствовало и присутствует, как католичество, так и православие. Поэтому, когда в Албанию пришел Ислам, здесь была уже довольно развитая культура монотеистической религиозности.
Не следует думать, что история ислама на албанских землях начинается с XIV-XVI вв, то есть, с экспансией Османской империи на Балканах. Еще на рубеже XII-XIII веков сюда проникли последователи тюркско-персидского мистика Хаджи Бекташ-вели, проповедовавшего неортодоксальное понимание Ислама, в чем-то даже выходившее за рамки традиционной мусульманской религиозности. Как не парадоксально, но «бекташизму» удалось пустить мощные корни в Албании и по сей день здесь находится Всемирный центр Бекташи. Возможно, популярность «бекташизма» в Албании обусловлена именно развитостью здесь христианства, так как это параисламское течение содержит элементы характерные для «церковного» христианства, но совершенно чуждые традиционному исламу. Бекташи поклоняются «троице» – Аллах-Мухаммад-Али, практикуют нечто вроде «причастия» сыром и вином, их дервиши (деде) безбрачны. Автору этих строк пришлось побывать в бекташитских «течче» (обителях) в городах Влера и Круя. Это скромные обиталища, дервиши там спят на топчанах, а матрасом им служит овечья шкура. Характерно, что везде стены увешаны изображениями Али, Хаджи Бекташа и других авторитетных для шиитов личностей.
Приход суннитского Ислама в XIV веке наткнулся на серьезное сопротивление христианства. И хотя в результате суннитский ислам получил большинство, ему приходится соседствовать и считаться с не менее сильным влиянием христианства среди албанского народа. В результате возник следующий религиозно-географический расклад: север нынешней Албании – католики, северо-восток (нынешние Косово и Македония, а также центр Албании – сунниты), юг – православные. Бекташи проживают в основном в городах.
Такая ситуация породила среди албанцев своеобразный феномен практичной и синкретичной религиозности. Его хорошо иллюстрирует анекдот из Шкодера (этот город – столица народного юмора, нечто вроде болгарского Габрово). Джемал (а, значит, мусульманин) хоронит отца. Соседи с удивлением видят, что за погребальными носилками идет… поп. «В чем дело?», – спрашивают. «Дело в том, что имам 50 лек (денежная единица) запросил, а поп на 25 согласился», – отвечает скорбящий сын... Этот анекдот иллюстрирует вполне жизненную ситуацию. До сих пор, особенно в деревнях, основные обряды выполняет представитель той религии, который, что называется, оказался под рукой. Нет ничего удивительного, что инициацию новорожденного христианского младенца проводит имам, а заупокойную молитву над традиционным мусульманином – христианский священник. При этом, некоторые исследователи отмечают, что в быту у многих албанцев сохранились элементы водных культов, восходящих едва ли не к иллирийско-фракийской эпохе.
Теперь закончим этнографию и обратимся к истории. До 1923 года, религиозная жизнь Албании шла в русле общего тренда. Османской империи. Все изменилось, после 1923 года, когда Ататюрк провозгласил распад империи и образование секулярной республики. Одной из мер по секуляризации стал запрет суфийских тарикатов, в том числе, и бекташи. Последние переехали в Албанию и здесь резко усилились, составив, несмотря на относительную малочисленность, костяк новой национальной элиты. Ахмет Зогу, первый глава албанского государства, бекташи по вероисповеданию, в 1928 году провозгласивший себя королем, взял курс на равноудаленность религий от государства,их «албанизацию». В частности, в 1929 году съезд мусульман –суннитов Албании принял решение об использовании исключительно албанского языка на намазах, сокращении количества мечетей, унификация учебных планов медресе и т.п. По сути дела, речь шла о более мягком варианте турецкой секуляризации. Этого не могли принять многие мусульмане, особенно сунниты. Именно политика Ахмета Зогу вынудила покинуть Албанию семью будущего всемирно известного алима Джамаледдина аль-Албани.
Особый интерес представляет религиозная ситуация в Албании в коммунистический период(1945-1992). Почти все это время страной и Албанской партией труда руководил бессменный лидер Энвер Ходжа – ортодоксальный марксист-сталинист и…выходец из семьи бекташи-торговца табаком из города Гирокастра. Понятно, что в условиях коммунистического строя, религии некомфортно, но в марте 1967 года власти Албании приняли беспрецедентное решение. Страна была официально объявлена «атеистическим государством» («на экспорт» эта формулировка звучала так:в Албании не существует проблемы отношений между религией и государством). На практике это означала закрытие всех 2169 мечетей, церквей и течче, по всей стране, с их разрушением, либо превращением в дома культуры, кинотеатры и т.п. Уголовно наказуемым становилась не только профессиональная религиозная и проповедническая деятельность, но даже и сугубо частное исповедание веры. За этим следило «недреманное око» тайной полиции – «сигурими». Методы были следующими. Наступал, например, месяц Рамадан и на предприятиях-учреждениях-организациях начинали брать «на карандаш» тех, кто переставал ходить в столовую, со всеми вытекающими отсюда последствиями. Или в столовых начинали кормить только блюдами из свинины, с «вычислением» тех, кто отказывался от такого питания. И такое положение вещей сохранялось четверть века.
Только в начале 90-х в стране возродилась религиозная жизнь и появилась религиозная свобода. Сегодня албанское законодательство о религии – одно из самых либеральных в мире. Сейчас заметно, что национально-религиозную традицию в наибольшей мере сохранили мусульмане сунниты и православные, в наименьшей – бекташи. Думается, что это не в последнюю очередь благодаря тому, что северные албанцы (геги) в большинстве своем сунниты, проживали также в Косово и Македонии. В те годы , эти территории входили в Югославию, где тоже существовал коммунистический режим, но он не относился столь брутально и непримиримо к религии, как это было в коммунистической Албании. Именно поэтому удалось сохранить и поддержать живую суннитскую традицию. Немаловажную роль сыграло и падение «железного занавеса», который в Албании был, пожалуй, самым «железным» из всех стран социалистического блока. Стали возможны контакты с зарубежными единоверцами и помощь албанским мусульманам со стороны последних. Суннитской общине активно помогают, особенно с точки зрения благотворительности и образования, Саудовская Аравия и Египет (аль-Азхар) ( в последнем проживает крупная албанская община, кроме того имеются исторические связи: первый правитель независимого Египта, Мухаммад Али был албанцем). С бекташи пытался сотрудничать Иран в издании журнала, но проект заглох уже в первой половине 90-х. Албания также стала первой европейской страной – членом ОИК (ОИС).
Для посткоммунистической Албании характерен один культурный феномен, приводивший и к проявлением исламофобии. С подачи авторитетных представителей национальной интеллигенции умами общества начала активно овладевать идея о необходимости возвращения албанцев к «европейско-христианским» первоосновам. Ислам при этом рассматривается как нечто внешнее, привнесенное, как орудие духовной колонизации албанцев. Апогеем стало официальное выступление президента страны Альфреда Мойсиу (занимал эту должность в 2002-2007), когда он, первый «православный» президент страны, без обиняков заявил, что « Албания – страна православная!».
Подобные настроения однажды пришлось почувствовать вживую. Вспоминается прогулка с албанской коллегой по набережной курортного городка Саранда, на юге страны. Коллега – из семьи, традиционно исповедующей ислам, но сама технократ, человек очень светский, успевшая поработать даже в Вашингтоне, в МВФ. Вдруг зазвучал азан. Коллегу буквально передернуло. «Я не могу это слышать», – даже не раздраженно, а зло произнесла она.
Естественно, что в такой атмосфере мусульманская община маргинализовалась, сошла с общественной авансцены. Но ныне положение меняется. Суннитская умма страны набирает все больше сил, организационных и информационных ресурсов. В 2011 году в стране был открыт первый исламский университет.
Да поможет Всевышний Албании сохранить Ислам по Сунне и выдержать испытания. Аминь!
Albanians do not want to sacrifice Islam for Europe...
The Muslim Forum of Albania has appealed to the Organization for Security and Co-operation in Europe (OSCE) to help combat Islamophobia and racism in the country.
The Muslim Forum of Albania has sent an appeal to the OSCE expressing concern that Albania's movement towards the European Union is accompanied by an increase in manifestations of Islamophobic and racist nature in the media.
The Organization of Albanian Muslims emphasizes that in a country where the majority of the population professes Islam, such tendencies threaten to undermine civil stability and religious peace.
The forum participants are concerned about the widespread opinion in Albania that there is supposedly no place for an Islamic country like Albania in secular Europe, as well as recent calls to return to Christianity in order to become one of the "civilized" nations.
"The Forum is concerned that these attacks are justified in society in the name of Europe. We are deeply concerned about the fact that in a democratic society like ours, the name, morality and values of Europe are being used in this way. Despite the fact that the Muslims of Albania have historically shown themselves to be supporters of European values and morality, some commentators and politicians try to present them as strangers in their home, portraying the European continent as exclusively Christian," reads an open letter from the Forum of Muslims of Albania, signed by Chairman Fisnik Kruja.
Among the examples of Islamophobic manifestations, Muslims named the novel "Life on the Island" by Ben Blushi, one of the members of the Socialist Party, in which Islam and Albanian Muslims are portrayed in an extremely negative light.
Since the Muslims of Albania feel like Europeans, part of a huge cultural mosaic of pan-European civilization, the Muslim Forum of Albania has asked the Ambassador of the OSCE mission to closely monitor the manifestations of Islamophobia and racism in Albania and to provide recommendations to prevent periodic insults, discrimination and psychological pressure on the Muslim community of the country.
Earlier, the OSCE expressed its concern about the growing intolerance and discrimination against Muslims in Albania.
The Muslim Forum of Albania is a non–governmental organization, part of the Albanian Civil Society, established to combat racism, discrimination and Islamophobia.
The leaders of the Muslim community of Albania have made a statement defending the wearing of Islamic clothing (hijab) by women in this Balkan country. Muslim leaders have conveyed their protest to the Albanian Minister of Education.
The Albanian government has announced plans to ban the wearing of the hijab in schools in the country, justifying it by saying that it is necessary for an early rapprochement with the European Union, of which Albania hopes to become a member. The ban on Muslim women's clothing is planned to be included in the "Law on Education", reports ABNA.
Muslims made up 2/3 of Albania's 3.2 million population. Religion was completely banned in this country in 1967-1990, during the communist dictatorship of Enver Hoxha.
Until 1912, Albania was a vilayet (province) The Ottoman Empire, and many well-known political and military leaders of the Islamic state came from among the Albanians. In modern Albania, many Muslims perform religious duties, but the wearing of Muslim clothing by women is not yet widespread.
According to IslamOnline, the highest spiritual body of Muslims in Albania, the Islamic Sheikdom, located in Tirana, paid 4,000 US dollars for airtime so that the azan for the fourth Maghreb prayer, which takes place after sunset and indicates the arrival of the time of worship during the month of Ramadan, would be broadcast live on television.
Private TV channels prepare special TV programs for the Muslim audience of Albania during Ramadan, providing live time to Muslim theologians from the organization Sheikdom or broadcasting the call to prayer live from Mecca. In addition, the Sheikdom organization has planned to hold a number of meetings during Ramadan in different cities of the country, during which Muslims will be able to find answers to their questions about the merits and rules of fasting. Diplomats from Arab countries and well-known public figures of Albania are usually invited to such events.
After the fall of the Communist regime in 1991, Albania became a completely secular State guaranteeing freedom of religion. Muslims formed the majority (75% of the country's 3.2 million population).
Imams from Turkey come to Albania, as well as to other Balkan countries, to conduct festive prayers and read the Holy Quran during Ramadan. Of the 1,667 mosques operating in the country in Albania before the beginning of the communist period, only 270 are now operating. This year, for the first time, the local municipalities of Albania decided to arrange treats for fasting as a sign of goodwill and respect for Islam.
The Muslims of Albania failed to reach consensus on the time of the onset of Ramadan. Some adhere to the time of the beginning of Ramadan in Turkey, while others, according to the Sunnah, tend to focus on the moment when the crescent moon will be seen on the territory of Albania. The opinions of scientists on the issue of the onset of the time of fasting also vary. Some argue that if night falls in some area for at least a short time, then in such a region it is necessary to focus on the time of the appearance of the crescent moon. Others defend the view that all Muslims should adhere to the lunar calendar of Saudi Arabia. Still others, in order to prevent the separation of the Muslim community, say that it is necessary to organize moon observation services in different countries, and as soon as this service marks the appearance of a crescent moon in one of them, fasting becomes mandatory in all countries simultaneously.
Shqipëria (Albania) is translated from Albanian as "The Land of Eagles"...
Albania is the only European country where the majority of the population (70%) were Muslims (although the 2011 census recorded a decrease in the proportion of Muslims to 56.1%, and the current census generally reduced the number of Muslims below 45%, but still Albania continues to lead in terms of the number of Muslims). It so happened that due to geopolitical as well as ethno-cultural isolation, this country found itself on the periphery of attention. Meanwhile, it has a unique history, including a religious one, in which global historical processes are reflected through local specifics.
Albanians are descendants of ancient peoples, Illyrians and Thracians, known since ancient times. The textbook king Pyrrhus, who won the famous "victory", is also one of the ancestors of the Albanians. Historically, Albania has found itself at the intersection of the religious expansion of Christianity and Islam. Albanians adopted Christianity back in the time of the Roman Empire, and both Catholicism and Orthodoxy were present here. Therefore, when Islam came to Albania, there was already a fairly developed culture of monotheistic religiosity.
One should not think that the history of Islam in the Albanian lands begins with the XIV-XVI centuries, that is, with the expansion of the Ottoman Empire in the Balkans. Back at the turn of the XII-XIII centuries, the followers of the Turkic-Persian mystic Haji Bektash-veli, who preached an unorthodox understanding of Islam, in some ways even went beyond the traditional Muslim religiosity, penetrated here. Paradoxically, "bektashism" managed to take strong roots in Albania and to this day the Bektashi World Center is located here. Perhaps the popularity of "bektashism" in Albania is due precisely to the development of Christianity here, since this para-Islamic trend contains elements characteristic of "ecclesiastical" Christianity, but completely alien to traditional Islam. The Bektashi worship the "trinity" – Allah-Muhammad-Ali, practice something like "communion" with cheese and wine, their dervishes (dede) are celibate. The author of these lines had to visit the Bektashite "teche" (monasteries) in the cities of Vlora and Kruja. These are modest dwellings, where dervishes sleep on cot beds, and a sheep's skin serves as a mattress for them. It is characteristic that everywhere the walls are hung with images of Ali, Haji Bektash and other authoritative personalities for Shiites.
The advent of Sunni Islam in the 14th century encountered serious resistance from Christianity. And although Sunni Islam gained a majority as a result, it has to coexist and take into account the equally strong influence of Christianity among the Albanian people. As a result, the following religious and geographical alignment emerged: the north of present-day Albania is Catholic, the northeast (present–day Kosovo and Macedonia, as well as the center of Albania are Sunnis), the south is Orthodox. Bektashi live mainly in cities.
This situation has given rise to a peculiar phenomenon of practical and syncretic religiosity among Albanians. It is well illustrated by an anecdote from Shkoder (this city is the capital of folk humor, something like the Bulgarian Gabrovo). Jemal (and, therefore, a Muslim) buries his father. The neighbors are surprised to see that a priest is following the funeral stretcher. "What's the matter?" they ask. "The fact is that the imam requested 50 lek (monetary unit), and the priest agreed to 25," the grieving son replies... This anecdote illustrates a completely real-life situation. Until now, especially in villages, the main rituals are performed by a representative of that religion, who, as they say, turned out to be at hand. It is not surprising that the initiation of a newborn Christian baby is conducted by an imam, and the funeral prayer for a traditional Muslim is conducted by a Christian priest. At the same time, some researchers note that in the everyday life of many Albanians, elements of water cults have been preserved, dating back almost to the Illyrian-Thracian era.
Now let's finish the ethnography and turn to history. Until 1923, religious life in Albania followed a general trend. The Ottoman Empire. Everything changed after 1923, when Ataturk proclaimed the collapse of the empire and the formation of a secular republic. One of the secularization measures was the prohibition of Sufi tariqas, including bektashi. The latter moved to Albania and dramatically strengthened here, forming, despite their relative small numbers, the backbone of the new national elite. Ahmet Zogu, the first head of the Albanian state, Bektashi by religion, who proclaimed himself king in 1928, took a course towards equidistance of religions from the state, their "Albanization". In particular, in 1929, the Congress of Sunni Muslims of Albania decided to use exclusively the Albanian language at prayer services, reduce the number of mosques, unify the curricula of madrassas, etc. In fact, it was about a milder version of Turkish secularization. Many Muslims, especially Sunnis, could not accept this. It was the policy of Ahmet Zogu that forced the family of the future world-famous Alim Jamaleddin al-Albani to leave Albania.
Of particular interest is the religious situation in Albania during the Communist period (1945-1992). Almost all this time, the country and the Albanian Labor Party were led by the permanent leader Enver Hoxha, an orthodox Marxist Stalinist and ... a native of the family of Bektashi, a tobacco merchant from the city of Gjirokastra. It is clear that under the conditions of the communist system, religion is uncomfortable, but in March 1967, the Albanian authorities made an unprecedented decision. The country was officially declared an "atheist state" ("for export" this wording sounded like this: in Albania there is no problem of relations between religion and the state). In practice, this meant the closure of all 2,169 mosques, churches and churches throughout the country, with their destruction or transformation into cultural centers, cinemas, etc. Not only professional religious and preaching activities, but even a purely private profession of faith became criminalized. This was followed by the "watchful eye" of the secret police – "sigurimi". The methods were as follows. For example, the month of Ramadan was coming, and enterprises-institutions-organizations began to take those who stopped going to the dining room "on a pencil", with all the consequences that follow from this. Or in canteens they began to feed only pork dishes, with the "calculation" of those who refused such food. And this state of affairs has persisted for a quarter of a century.
It was only in the early 90s that religious life was revived in the country and religious freedom appeared. Today, Albanian legislation on religion is one of the most liberal in the world. Now it is noticeable that Sunni and Orthodox Muslims have preserved the national religious tradition to the greatest extent, and Bektashi to the least. It seems that this is not least due to the fact that the northern Albanians (Geghes) are mostly Sunnis, who also lived in Kosovo and Macedonia. In those years, these territories were part of Yugoslavia, where the communist regime also existed, but it was not as brutal and irreconcilable with religion as it was in communist Albania. That is why it was possible to preserve and maintain a living Sunni tradition. An important role was also played by the fall of the "iron curtain", which in Albania was perhaps the most "iron" of all the countries of the socialist bloc. Contacts with foreign co-religionists and assistance to Albanian Muslims from the latter became possible. Saudi Arabia and Egypt (al-Azhar) actively help the Sunni community, especially from the point of view of charity and education (the latter is home to a large Albanian community, in addition there are historical ties: the first ruler of independent Egypt, Muhammad Ali was an Albanian). Iran tried to cooperate with Bektashi in publishing the magazine, but the project stalled already in the first half of the 90s. Albania also became the first European OIC (OIC) member country.
Post-communist Albania is characterized by a cultural phenomenon that led to the manifestation of Islamophobia. At the suggestion of authoritative representatives of the national intelligentsia, the idea of the need for Albanians to return to the "European-Christian" principles began to actively take hold of the minds of society. At the same time, Islam is considered as something external, introduced, as an instrument of spiritual colonization of Albanians. The apogee was the official speech of the President of the country, Alfred Moisiu (he held this position in 2002-2007), when he, the first "Orthodox" president of the country, bluntly stated that "Albania is an Orthodox country!".
I had to feel such moods live once. I remember a walk with an Albanian colleague along the embankment of the resort town of Saranda, in the south of the country. The colleague is from a family traditionally professing Islam, but she is a technocrat, a very secular person who managed to work even in Washington, at the IMF. Suddenly, an azan sounded. My colleague literally shuddered. "I can't hear this," she said, not even irritably, but angrily.
Naturally, in such an atmosphere, the Muslim community was marginalized and left the public stage. But now the situation is changing. The country's Sunni Ummah is gaining more and more strength, organizational and information resources. In 2011, the first Islamic university was opened in the country.
May the Almighty help Albania to preserve Islam according to the Sunnah and withstand the trials. Amen to that!
Shqiptarёt nuk duan tё sakrifikojnё Islamin pёr Evropёn...
Forumi Mysliman I Shqipërisë i ka bërë apel Organizatës për Siguri dhe Bashkëpunim në Evropë (OSBE) që të ndihmojë në luftimin E Islamofobisë dhe racizmit në vend.
Forumi Mysliman shqiptar i ka dërguar një apel OSBE-së duke shprehur shqetësimin se lëvizja E Shqipërisë drejt Bashkimit Europian shoqërohet me një rritje të manifestimeve Islamofobike dhe raciste në media.
Organizata E Myslimanëve shqiptarë thekson se në një vend ku shumica e popullsisë pretendon Islamin, tendenca të tilla kërcënojnë të minojnë stabilitetin civil dhe paqen fetare.
Pjesëmarrësit e forumit janë të shqetësuar për opinionin që përhapet në Shqipëri se gjoja nuk ka vend për një Vend Islamik si Shqipëria në Evropën laike, si dhe thirrjet e fundit për t'u kthyer Në Krishterim në mënyrë që të bëhet një nga kombet e "civilizuara".
"Forumi është i shqetësuar se këto sulme janë të justifikuara në shoqëri në emër të Evropës. Ne jemi thellësisht të shqetësuar për faktin se në një shoqëri demokratike si e jona, emri, morali dhe vlerat e Evropës po përdoren në këtë mënyrë. Përkundër faktit se Myslimanët e Shqipërisë historikisht janë treguar përkrahës të vlerave Dhe moralit Evropian, disa komentues dhe politikanë përpiqen t'i paraqesin ata si të huaj në shtëpinë e tyre, duke e portretizuar kontinentin Evropian si ekskluzivisht Të Krishterë", thuhet në një letër të hapur nga Forumi I Myslimanëve Të Shqipërisë, nënshkruar Nga Kryetari Fisnik Kruja.
Ndër shembujt E manifestimeve Islamofobike, Myslimanët e quajtën romanin" Jeta në Ishull " Të Ben Blushit, një nga anëtarët e Partisë Socialiste, në të cilin islami dhe Myslimanët shqiptarë portretizohen në një dritë tejet negative.
Meqenëse Myslimanët E Shqipërisë ndihen Si Evropianë, pjesë e një mozaiku të madh kulturor të qytetërimit pan-Evropian, Forumi I Myslimanëve të Shqipërisë i bëri thirrje Ambasadorit të misionit TË OSBE-së me një kërkesë për të monitoruar nga afër manifestimet E Islamofobisë dhe racizmit në Shqipëri dhe për të dhënë rekomandime për të parandaluar fyerjet periodike, diskriminimin dhe presionin psikologjik mbi komunitetin Mysliman të vendit.
MË herët, OSBE shprehu shqetësimin e saj për rritjen e intolerancës dhe diskriminimit ndaj Myslimanëve në Shqipëri.
Forumi Mysliman I Shqipërisë është një organizatë joqeveritare, pjesë E Shoqërisë Civile shqiptare, e themeluar për të luftuar racizmin, diskriminimin dhe Islamofobinë.
Udhëheqësit e komunitetit Mysliman Të Shqipërisë kanë bërë një deklaratë duke mbrojtur veshjen e veshjeve Islame (hixhabit) nga gratë në këtë Vend Ballkanik. Liderët myslimanë i kanë përcjellë protestën E tyre Ministres shqiptare të Arsimit.
Qeveria shqiptare ka bërë të ditur planet për ndalimin e mbajtjes së hixhabit në shkollat e vendit, duke e justifikuar atë duke thënë se është e nevojshme për një afrim të hershëm me Bashkimin Europian, anëtar i të cilit shqipëria shpreson të bëhet. Ndalimi i veshjeve Të grave Myslimane është planifikuar të përfshihet në "Ligjin për Arsimin", raporton ABNA.
Myslimanët përbënin 2/3 e popullsisë 3.2 milionë Të Shqipërisë. Feja u ndalua plotësisht në këtë vend në vitet 1967-1990, gjatë diktaturës komuniste Të Enver Hoxhës.
Deri në vitin 1912, Shqipëria ishte një vilajet (provincë) E Perandorisë Osmane, dhe shumë udhëheqës të njohur politikë dhe ushtarakë të shtetit Islamik vinin nga shqiptarët. Në Shqipërinë moderne, Shumë Myslimanë kryejnë detyra fetare, por veshja e veshjeve Myslimane nga gratë nuk është ende e përhapur.
Sipas IslamOnline, trupi më i lartë shpirtëror I Myslimanëve në Shqipëri, Sheikdom Islamik, i vendosur në Tiranë, pagoi 4,000 dollarë AMERIKANË për kohën e transmetimit në mënyrë që azani për namazin E Katërt Të Magrebit, i cili zhvillohet pas perëndimit të diellit dhe tregon ardhjen e kohës së adhurimit gjatë muajit Të Ramazanit, të transmetohet drejtpërdrejt në televizion.
Kanalet televizive Private përgatisin programe TË veçanta TELEVIZIVE për audiencën Myslimane Të Shqipërisë gjatë Ramazanit, duke siguruar kohë të drejtpërdrejtë për teologët Myslimanë nga Organizata Sheikdom ose duke transmetuar thirrjen për lutje drejtpërdrejt nga Meka. Përveç kësaj, organizata Sheikdom ka planifikuar të mbajë një numër takimesh gjatë Ramazanit në qytete të ndryshme të vendit, gjatë të cilave Myslimanët do të jenë në gjendje të gjejnë përgjigje për pyetjet e tyre në lidhje me meritat dhe rregullat e agjërimit. Diplomatë nga vendet Arabe dhe figura të njohura publike Të Shqipërisë zakonisht ftohen në ngjarje të tilla.
Pas rënies së regjimit komunist në vitin 1991, Shqipëria u bë një shtet tërësisht laik, duke garantuar lirinë e fesë. Myslimanët përbënin shumicën (75% të popullsisë 3.2 milion të vendit).
Imamët nga Turqia vijnë në Shqipëri, si dhe në vende Të tjera Të Ballkanit, për të kryer lutje festive dhe për të recituar Kuranin E Shenjtë gjatë Ramazanit. Nga 1.667 xhami që vepronin në Vend Në Shqipëri para fillimit të periudhës komuniste, tani funksionojnë vetëm 270. Këtë vit, për herë të parë, bashkitë lokale të Shqipërisë vendosën të organizojnë trajtime për agjërimin si shenjë e vullnetit të mirë dhe respektit për Islamin.
Myslimanët E Shqipërisë nuk arritën konsensus për kohën e fillimit të Ramazanit. Disa i përmbahen kohës së fillimit të Ramazanit në Turqi, ndërsa të tjerët, sipas Sunetit, priren të përqendrohen në momentin kur gjysmëhëna do të shihet në territorin e Shqipërisë. Mendimet e shkencëtarëve për çështjen e fillimit të kohës së agjërimit gjithashtu ndryshojnë. Disa argumentojnë se nëse nata bie në një zonë për të paktën një kohë të shkurtër, atëherë në një rajon të tillë është e nevojshme të përqendroheni në kohën e shfaqjes së gjysmëhënës. Të tjerë mbrojnë pikëpamjen se të gjithë Myslimanët duhet t'i përmbahen kalendarit hënor të Arabisë Saudite. Akoma të tjerë, për të parandaluar ndarjen e komunitetit Mysliman, thonë se është e nevojshme të organizohen shërbime të vëzhgimit të hënës në vende të ndryshme, dhe sapo ky shërbim të shënojë shfaqjen e një hëne gjysmëhënës në njërën prej tyre, agjërimi bëhet i detyrueshëm njëkohësisht në të gjitha vendet.
Shqipëria (Albania) është përkthyer nga shqipja si "Toka E Shqiponjave"...
Shqipëria është i vetmi Vend Evropian ku shumica e popullsisë (70%) Ishin Myslimanë (megjithëse regjistrimi i vitit 2011 regjistroi një rënie në përqindjen e Myslimanëve në 56.1%, dhe regjistrimi aktual në përgjithësi zvogëloi numrin e Myslimanëve nën 45%, por Ende Shqipëria vazhdon të udhëheqë për sa i përket numrit Të Myslimanëve). Kështu ndodhi që për shkak të izolimit gjeopolitik, si dhe etno-kulturor, ky vend u gjend në periferi të vëmendjes. Ndërkohë, ajo ka një histori unike, përfshirë atë fetare, në të cilën proceset historike globale pasqyrohen përmes specifikave lokale.
Shqiptarët janë pasardhës të popujve të lashtë, Ilirëve dhe Thrakëve, të njohur që në lashtësi. Libri shkollor mbreti Pirro, i cili fitoi "fitoren" e famshme, është gjithashtu një nga paraardhësit e Shqiptarëve. Historikisht, Shqipëria është gjendur në kryqëzimin e zgjerimit fetar Të Krishterimit dhe Islamit. Shqiptarët e adoptuan Krishterimin në ditët e Perandorisë Romake dhe Këtu ishin të pranishëm Si Katolicizmi ashtu edhe Ortodoksia. Prandaj, Kur Islami erdhi në Shqipëri, tashmë ekzistonte një kulturë mjaft e zhvilluar e religjionit monoteist.
Nuk duhet menduar se historia E Islamit në trojet shqiptare fillon me shekujt XIV-XVI, pra me zgjerimin e Perandorisë Osmane në Ballkan. Në kthesën e shekujve XII-XIII, këtu depërtuan ndjekësit E mistikut Turko-Persian Haxhi Bektash-veli, të cilët predikuan një kuptim joortodoks të Islamit, në një farë mënyre edhe duke shkuar përtej religjionit Tradicional Mysliman. Paradoksalisht, "bektashizmi" arriti të marrë rrënjë të forta në Shqipëri dhe Sot E kësaj dite Qendra Botërore Bektashiane ndodhet këtu. Ndoshta popullariteti i " bektashizmit "në Shqipëri i detyrohet pikërisht zhvillimit të Krishterimit këtu, pasi ky trend para-Islamik përmban elemente karakteristike të Krishterimit" kishtar", por krejtësisht të huaj për Islamin tradicional. Bektashinjtë adhurojnë " trinitetin "-Allahu-Muhamed-Ali, praktikojnë diçka si" kungim " me djathë dhe verë, dervishët e tyre (dede) janë beqarë. Autori i këtyre rreshtave duhej të vizitonte Bektashitë "teche" (manastire) në qytetet E Vlorës dhe Krujës. Këto janë banesa modeste, ku dervishët flenë në shtretërit e krevateve, dhe lëkura e deleve shërben si dyshek për ta. Është karakteristike se kudo muret janë varur me imazhe Të Aliut, Haxhi Bektashit dhe personaliteteve të tjera autoritare për Shiitët.
Ardhja e Islamit Sunit në shekullin e 14-të u përball me rezistencë serioze nga Krishterimi. Dhe megjithëse Islami Sunit fitoi shumicën si rezultat, ai duhet të bashkëjetojë dhe të marrë parasysh ndikimin po aq të fortë të Krishterimit në mesin e popullit shqiptar. Si rezultat, u shfaq shtrirja e mëposhtme fetare dhe gjeografike: veriu i Shqipërisë së sotme është Katolik, verilindja (Kosova dhe Maqedonia e sotme, si dhe qendra E Shqipërisë Janë Sunitë), jugu Është Ortodoks. Bektashinjtë jetojnë kryesisht në qytete.
Kjo situatë ka sjellë një fenomen të veçantë të religjionit praktik dhe sinkretik mes Shqiptarëve. Ilustrohet mirë nga një anekdotë Nga Shkodra (ky qytet është kryeqyteti i humorit popullor, diçka si gabrovo bullgare). Jemal (dhe, për këtë arsye, Një Mysliman) varros babanë e tij. Fqinjët janë të befasuar kur shohin se një prift po ndjek shtratin e varrimit. "Çfarë është çështja?"ata pyesin. "Fakti është se imami kërkoi 50 lekë (njësi monetare), dhe prifti pranoi 25", përgjigjet djali i pikëlluar... Kjo anekdotë ilustron një situatë krejtësisht të jetës reale. Deri më sot, veçanërisht në fshatra, ritualet kryesore kryhen nga një përfaqësues i asaj feje, i cili, siç thonë ata, doli të ishte pranë. Nuk është për t'u habitur që fillimi i një foshnje Të Porsalindur Të Krishterë kryhet nga një imam, dhe lutja e varrimit mbi Një Mysliman tradicional kryhet nga një prift I Krishterë. Në të njëjtën kohë, disa studiues vërejnë se në jetën e përditshme të Shumë Shqiptarëve, janë ruajtur elemente të kulteve ujore, që datojnë pothuajse nga epoka Iliro-Thrake.
Tani le të përfundojmë etnografinë dhe t'i drejtohemi historisë. Deri në vitin 1923, jeta fetare në Shqipëri ndiqte një prirje të përgjithshme. Perandorisë Osmane. Gjithçka ndryshoi pas vitit 1923, kur Ataturku shpalli rënien e perandorisë dhe formimin e një republike laike. Një nga masat e sekularizimit ishte ndalimi i tariqave Sufi, përfshirë bektashi. Këta të fundit u shpërngulën në Shqipëri dhe u forcuan në mënyrë dramatike këtu, duke formuar, megjithë numrin e tyre relativisht të vogël, shtyllën kurrizore të elitës së re kombëtare. Ahmet Zogu, kreu i parë I shtetit shqiptar, Një Bektashi nga feja, i cili e shpalli veten mbret në vitin 1928, vendosi një kurs për ekuidistancën e feve nga shteti, "Albanizimin"e tyre. Në veçanti, Në Vitin 1929, Kongresi I Myslimanëve Sunitë të Shqipërisë vendosi të përdorë ekskluzivisht gjuhën shqipe në lutje, të zvogëlojë numrin e xhamive, të unifikojë kurrikulat e medreseve, etj. Në fakt, bëhej fjalë për një version më të butë të shekularizimit turk. Shumë Myslimanë, sidomos Sunitë, nuk mund ta pranonin këtë. Ishte politika E Ahmet Zogut që detyroi familjen e të ardhmes me famë botërore Alim Jamaleddin al-Albani të largohej nga Shqipëria.
Me interes të veçantë është situata fetare në Shqipëri gjatë periudhës Komuniste (1945-1992). Pothuajse gjatë gjithë kësaj kohe, vendi dhe Partia E Punës shqiptare udhëhiqeshin nga udhëheqësi i përhershëm Enver Hoxha, Një Stalinist ortodoks Marksist dhe ... një vendas I Familjes Bektashi, tregtar duhani nga qyteti I Gjirokastrës. Është e qartë se në kushtet e sistemit komunist, feja është e pakëndshme, por në Mars të vitit 1967, autoritetet shqiptare morën një vendim të paprecedentë. Vendi u shpall zyrtarisht një "shtet ateist" ("për eksport" ky formulim tingëllonte kështu: Në Shqipëri nuk ka asnjë problem të marrëdhënieve midis fesë dhe shtetit). Në praktikë, kjo nënkuptonte mbylljen e të gjitha 2,169 xhamive, kishave dhe kishave në të gjithë vendin, me shkatërrimin ose transformimin e tyre në qendra kulturore, kinema etj. Jo vetëm aktivitetet profesionale fetare dhe predikuese, por edhe një profesion thjesht privat i besimit u kriminalizua. Kjo u pasua nga" syri vigjilent "i policisë sekrete – "sigurimi". Metodat ishin si më poshtë. Për shembull, muaji I Ramazanit po vinte dhe ndërmarrjet-institucionet-organizatat filluan të merrnin ata që pushuan së shkuari në dhomën e ngrënies "me laps", me të gjitha pasojat që vijnë nga kjo. Ose në mensa ata filluan të ushqejnë vetëm enët e derrit, me "llogaritjen" e atyre që refuzuan një ushqim të tillë. Dhe kjo gjendje ka vazhduar për një çerek shekulli.
Vetëm në fillim të viteve ' 90 jeta fetare u ringjall në vend dhe u shfaq liria fetare. Sot legjislacioni shqiptar për fenë është një nga më liberalët në botë. Tani është e dukshme se tradita fetare kombëtare është ruajtur në masën më të madhe nga Myslimanët Sunitë dhe Ortodoksë, më së paku Nga Bektashinjtë. Duket se kjo jo pak për faktin se Shqiptarët e veriut (Gegët) janë kryesisht Sunitë, të cilët kanë jetuar edhe Në Kosovë e Maqedoni. Në ato vite, këto territore ishin pjesë E Jugosllavisë, ku ekzistonte edhe regjimi komunist, por nuk ishte aq brutal dhe i papajtueshëm me fenë sa ishte Në Shqipërinë komuniste. Kjo është arsyeja pse ishte e mundur të ruhej dhe ruhej një traditë E gjallë Sunite. Një rol të rëndësishëm luajti edhe rënia e "perdes së hekurt", e cila në Shqipëri ishte ndoshta më e "hekurta" nga të gjitha vendet e bllokut socialist. Kontaktet me bashkëfetarët e huaj dhe ndihma Për Myslimanët shqiptarë nga këta të fundit u bënë të mundshme. Arabia saudite dhe Egjipti (al-Azhar) ndihmojnë në mënyrë aktive komunitetin Sunit, veçanërisht nga pikëpamja e bamirësisë dhe arsimit (ky i fundit është shtëpia e një komuniteti të madh shqiptar, përveç kësaj, ka lidhje historike: sundimtari i parë I Egjiptit të pavarur, Muhamed Ali ishte një shqiptar). Irani u përpoq të bashkëpunonte me Bektashinjtë në botimin e revistës, por projekti ngeci në gjysmën e parë të viteve ' 90. Shqipëria u bë gjithashtu vendi i parë anëtar Evropian I OIC (OIC).
Shqipëria postkomuniste karakterizohet nga një fenomen kulturor që çoi në shfaqjen E Islamofobisë. Me sugjerimin e përfaqësuesve autoritarë të inteligjencës kombëtare, ideja e nevojës që Shqiptarët të kthehen në parimet "Evropiano-Kristiane" filloi të kapte në mënyrë aktive mendjet e shoqërisë. Në të njëjtën kohë, Islami konsiderohet si diçka e jashtme, e futur, si një instrument i kolonizimit shpirtëror të Shqiptarëve. Apogje ishte fjalimi zyrtar I Presidentit Të vendit, Alfred Moisiu (ai e mbajti këtë pozicion në vitet 2002-2007), kur ai, presidenti i parë "Ortodoks" i vendit, deklaroi troç se "Shqipëria është një vend Ortodoks!".
Më duhej të ndjeja humor të tillë të jetoja një herë. Më kujtohet një shëtitje me një koleg shqiptar përgjatë argjinaturës së qytetit turistik Të Sarandës, në jug të vendit. Kolegu im është nga një familje që tradicionalisht pretendon Islamin, por ajo është një teknokrat, një person shumë laik, i cili arriti të punojë edhe në Uashington, në FMN. Papritmas, azani dukej. Kolegu im fjalë për fjalë u drodh. "Unë nuk mund ta dëgjoj këtë," tha ajo, madje as me irritim, por me zemërim.
Natyrisht, në një atmosferë të tillë, komuniteti Mysliman u margjinalizua dhe u largua nga skena publike. Por tani situata po ndryshon. Ummeti Sunit i vendit po fiton gjithnjë e më shumë forcë, burime organizative dhe informacioni. Në vitin 2011, universiteti I parë Islamik u hap në vend.
Le Ta ndihmojë I Plotfuqishmi Shqipërinë për të ruajtur Islamin sipas Sunetit dhe për t'i bërë ballë sprovave. Amen për këtë!