Люди готовы ненавидеть за что угодно... / People are ready to hate for anything...
За неудачно припаркованную машину. За шмыгание носом. За несортировку мусора - или, наоборот, его сортировку. За слишком сладкий или несладкий чай, за неудачную стрижку, за позднюю доставку и холодную пиццу, наконец...
Мысли заблудшего: как они смеют читать намаз, не по его усопшему мазхабу?
Со временем обостряется психологическая нетерпимость к людям, от которых замечаешь хоть малейшее проявление салафизма. Это маниакальное чувство. Иногда оно помогает, например, внутренним чутьём на ложные убеждения, а порой напрочь мешает, например, сосредоточиться на намазе, когда ненароком краем глаза замечаешь сложенные на груди руки, лишние движения до руку'а и после, протяжно кивающий шахаду палец на ташаххуде. Очень двоякое чувство...
И самое неприятное, непонятное в нём, пожалуй, то, что к салафитам твоё чувство الولاء والبراء — «дружба и непричастность», а порой даже сильнее и маниакальнее, чем к куффарам, которых ты привык игнорировать. Когда куфр привычнее заблуждения, это развязывает руки заблуждениям...
Но покажите им сотни разорванных на куски детских тел, и велик шанс услышать что-то вроде: "не люблю негатива", или "это меня не касается", или "там всегда так было, ничего нового". Когда на глазах всего мира в режиме реального времени показывают убийства тысяч детей, женщин, стариков, те же самые люди, которые готовы были вот полчаса назад растерзать в клочья подрезавшего их водителя, пускаются в рассуждения в духе "все не так однозначно" и "надо разобраться".
Удивительно все же устроен человек. Человек ли?..
Отчаяние само по себе - грех; поддаваться ему - грех ещё больший...
Нужно искать возможности, "делать причины", создавать поводы, чтобы сохранять Палестину и Газу в информационной повестке, не дать превратиться вопиющему преступлению, творимому на глазах всего мира, в обыкновенную рутину.
Всех волнует только обустройство своего жилища, какие то безумные деньги тратят на утварь и машины. Невозможно понять многих людей - мусульман, вечно, что-ли собрались жить, или это такое зарывание головы в песок или вправду люди не догоняют..? Даже несмотря на всевозможные природные и техногенные катаклизмы, землетрясения и наводнения, ураганы с ветром и градом, вырывание деревьев с корнем и унесённых жилищ.., всё равно, честно невозможно достучаться, они как зомби с туннельным мышлением, что за фактор?!
Не бойся врагов – в худшем случае они могут тебя убить. Не бойся друзей – в худшем случае они могут тебя предать.
Бойся равнодушных – они не убивают и не предают, но только с их молчаливого согласия существует на земле предательство и убийство. (Эберхард).
Равнодушие опустошает и сохраняет, ранит и стимулирует вернуться в реальность, разрушает и подталкивает строить другие новые отношения и многое другое. Может само равнодушие и ничем не наполнено, но с ним очень много связано, к нему практически невозможно относиться с равнодушием. Возможно безразличие придет потом, но сама встреча с равнодушием другого человека будоражить разные чувства... Потому за каждым зверским преступлением стоит равнодушие — паралич души, как называл его Чехов.
В наше время, время распространения этого греха.., верующие люди ни в коем случае не должны быть равнодушными.
Аллах Учитывающий и Мудрый!
People are ready to hate for anything
For a poorly parked car. For sniffing. For not sorting garbage - or, conversely, sorting it. For too sweet or unsweetened tea, for an unsuccessful haircut, for late delivery and cold pizza, finally...
Thoughts of the lost: How dare they recite the prayer, not according to his deceased madhhab?
Over time, psychological intolerance towards people from whom you notice even the slightest manifestation of Salafism worsens. It's a manic feeling. Sometimes it helps, for example, with an inner instinct for false beliefs, and sometimes it completely prevents, for example, focusing on prayer, when you inadvertently notice out of the corner of your eye folded arms, unnecessary movements before and after the hand, a finger nodding slowly at the shahadah on tashahhud. It's a very twofold feeling...
And the most unpleasant, incomprehensible thing about it, perhaps, is that your feeling for the Salafis is "friendship and non—involvement", and sometimes even stronger and more manic than for the Kuffars, whom you used to ignore. When kufr is more familiar than delusion, it frees the hands of delusion...
But show them hundreds of children's bodies torn to pieces, and there is a great chance to hear something like: "I don't like negativity," or "this doesn't concern me," or "it's always been like this, nothing new." When the murders of thousands of children, women, and the elderly are shown in real time in front of the whole world, the same people who were ready to tear apart the driver who cut them off half an hour ago start talking in the spirit of "everything is not so clear" and "we need to figure it out."
Surprisingly, man is still built. Is it a human being?..
Despair in itself is a sin; giving in to it is an even greater sin...
We need to look for opportunities, "make reasons", create reasons to keep Palestine and Gaza on the information agenda, not to let the egregious crime being committed in front of the whole world turn into an ordinary routine.
Everyone is only concerned about the arrangement of their home, they spend some crazy money on utensils and cars. It is impossible to understand many Muslim people, forever, whether they are going to live, or is it such burying their heads in the sand or are people really not catching up ..? Even despite all kinds of natural and man-made disasters, earthquakes and floods, hurricanes with wind and hail, uprooting trees and demolished dwellings.., it doesn't matter, Honestly, it's impossible to get through, they're like zombies with tunnel thinking, what's the factor?!
Don't be afraid of your enemies – in the worst case, they can kill you. Don't be afraid of your friends – in the worst case, they can betray you.
Be afraid of the indifferent – they do not kill or betray, but only with their tacit consent there is betrayal and murder on earth. (Eberhard).
Indifference devastates and preserves, wounds and stimulates to return to reality, destroys and pushes to build other new relationships and much more. Indifference itself may not be filled with anything, but there is a lot connected with it, it is almost impossible to treat it with indifference. Perhaps indifference will come later, but the very meeting with the indifference of another person excites different feelings... Therefore, behind every brutal crime there is indifference — paralysis of the soul, as Chekhov called it.
In our time, the time of the spread of this sin.., believers should by no means be indifferent.
Allah is Considerate and Wise!
Njerëzit janë të gatshëm të urrejnë për çdo gjë
Për një makinë të parkuar keq. Për nuhatje. Për mos klasifikimin e mbeturinave-ose, anasjelltas, klasifikimin e tyre. Për çaj shumë të ëmbël ose të pa ëmbëlsuar, për një prerje flokësh të pasuksesshme, për lindje të vonë dhe pica të ftohtë, më në fund...
Mendimet e të humburve: si guxojnë ta recitojnë namazin, jo sipas medhhebit të tij të ndjerë?
Me kalimin e kohës, intoleranca psikologjike ndaj njerëzve nga të cilët vëreni edhe manifestimin më të vogël Të Selefizmit përkeqësohet. Është një ndjenjë maniake. Ndonjëherë ndihmon, për shembull, me një instinkt të brendshëm për besime të rreme, dhe nganjëherë parandalon plotësisht, për shembull, përqendrimin në lutje, kur vëreni pa dashje nga cepi i syrit tuaj krahët e palosur, lëvizjet e panevojshme para dhe pas dorës, një gisht që tundet ngadalë në shahadah në tashahhud. Është një ndjenjë shumë e dyfishtë...
Dhe gjëja më e pakëndshme, e pakuptueshme në lidhje me të, ndoshta, është se ndjenja juaj për Selefët është "miqësi dhe mos përfshirje", dhe nganjëherë edhe më e fortë dhe më maniake sesa për Kuffarët, të cilët i injoronit. Kur kufri është më i njohur se mashtrimi, ai çliron duart e mashtrimit...
Por tregojuni atyre qindra trupa fëmijësh të copëtuar dhe ka një shans të madh për të dëgjuar diçka si: "nuk më pëlqen negativiteti", ose "kjo nuk më shqetëson", ose "ka qenë gjithmonë kështu, asgjë e re. Kur vrasjet e mijëra fëmijëve, grave dhe të moshuarve shfaqen në kohë reale para gjithë botës, të njëjtët njerëz që ishin gati të copëtonin shoferin që i preu gjysmë ore më parë fillojnë të flasin në frymën e "gjithçka nuk është aq e qartë" dhe "ne duhet ta kuptojmë."
Çuditërisht, njeriu është ende i ndërtuar. A është një qenie njerëzore?..
Dëshpërimi në vetvete është një mëkat; dorëzimi ndaj tij është një mëkat edhe më i madh...
Ne duhet të kërkojmë mundësi, "të bëjmë arsye", të krijojmë arsye për të mbajtur Palestinën dhe Gazën në axhendën e informacionit, për të mos lejuar që krimi skandaloz që kryhet para gjithë botës të kthehet në një rutinë të zakonshme.\
Të gjithë shqetësohen vetëm për rregullimin e shtëpisë së tyre, ata shpenzojnë disa para të çmendura për vegla dhe makina. Është e pamundur të kuptosh shumë Njerëz Myslimanë, përgjithmonë, nëse do të jetojnë, apo është e tillë të varrosësh kokën në rërë apo njerëzit nuk po arrijnë vërtet ..? Edhe përkundër të gjitha llojeve të fatkeqësive natyrore dhe të shkaktuara nga njeriu, tërmeteve dhe përmbytjeve, uraganeve me erë dhe breshër, shkuljes së pemëve dhe banesave të rrënuara.., Nuk ka rëndësi, Sinqerisht, Është e pamundur të kalosh, ata janë si zombies me të menduarit e tunelit, cili është faktori?!
Mos kini frikë nga armiqtë tuaj – në rastin më të keq, ata mund t'ju vrasin. Mos kini frikë nga miqtë tuaj – në rastin më të keq, ata mund t'ju tradhtojnë.
Kini frikë nga indiferentët-ata nuk vrasin ose tradhtojnë, por vetëm me pëlqimin e tyre të heshtur ka tradhti dhe vrasje në tokë. (Eberhard).
Indiferenca shkatërron dhe ruan, plagos dhe stimulon kthimin në realitet, shkatërron dhe shtyn për të ndërtuar marrëdhënie të tjera të reja dhe shumë më tepër. Indiferenca në vetvete mund të mos jetë e mbushur me asgjë, por ka shumë të lidhura me të, është pothuajse e pamundur ta trajtosh atë me indiferencë. Ndoshta indiferenca do të vijë më vonë, por vetë takimi me indiferencën e një personi tjetër ngacmon ndjenja të ndryshme... Prandaj, pas çdo krimi brutal ka indiferencë — paralizë të shpirtit, siç E quajti Chekhov.
Në kohën tonë, koha e përhapjes së këtij mëkati.., besimtarët nuk duhet kurrsesi të jenë indiferentë.
Allahu është I Vëmendshëm dhe I Mençur!