Тонкая грань между советом и упреком: не дайте себя обмануть!

There is a fine line between advice and reproach: don't be fooled! / Ekziston një vijë e hollë midis këshillave dhe qortimit: mos u mashtroni!

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем: Сказал Ибн Кайим:

Разница между советом и упреком заключается в том, что совет — это проявление доброты к тому, кому вы даете этот совет, с выражением милосердия и заботы о нем, стремясь к его благу.

Это чистое добро, исходящее из милосердия и доброты, с целью угодить Аллаху и сделать добро к Его созданиям.

Наставник проявляет высочайшую осторожность и терпимость к обидам и упрекам со стороны того, кому он советует, как заботливый и знающий врач относится к больному, терпя его дурной характер и вспыльчивость, и стараясь всеми возможными способами доставить ему лекарство. Это — суть совета.

Упрек же исходит от человека, который стремится унизить, оскорбить и осудить под видом совета.

Он говорит: "Ты сделал то-то и то-то, ты заслуживаешь осуждения и порицания", под видом заботливого наставника.

Признак такого человека в том, что если он увидит, как кто-то, кого он любит и кто ему нравится, делает то же самое или еще хуже, он не станет вмешиваться и ничего не скажет.

Он будет искать оправдания для него и, если ему придется, скажет: "Кто из нас застрахован от ошибок? Человек склонен к ошибкам, и его достоинства превосходят недостатки. Аллах милосерден и прощаюшь". И тому подобное.

Удивительно, что такое отношение касается того, кого он любит, и не касается того, кого он не любит.

Почему одному достается упрек под видом совета, а другому — надежда на прощение и поиск оправданий?

Еще одно различие между искренним наставником и тем, кто упрекает, заключается в том, что наставник не станет враждовать с вами, если вы не примете его совет.

Он скажет: "Моя награда у Аллаха, примешь ты совет или нет".

Он будет молиться за вас тайно и не будет распространять ваши недостатки среди людей. Упрекающий же поступает наоборот.

Какая тонкая грань между порицанием и упреком, не правда ли?

Когда человек порицает тебя, он желает для тебя блага, когда упрекает - желает тебя унизить?

Сколько из порицающих вас - упрекающие и сколько упрекающих среди порицающих?!

Что мы делаем, когда видим дурное от знакомых? Упрекаем и чаще всего рассказываем другим.

Сколько из нас верят, что эти люди когда-нибудь станут лучше, делают ду'а за них и просят у Аллаха прощения за этих людей?!

Мы видели, как самые худшие женщины и мужчины, которых презирали, становились лучше, благодаря милости Аллаха. Почему? Потому что с ними были рядом те, кто верил в них, исправлял, подавал руку помощи, тянул за волосок из болота, был искренен в наставлениях и пожинал прекрасные плоды и великую награду.

Создавайте причины, читайте азкары, поминайте Аллаха премного и читайте ду'а.

Уповайте только на Него и только на Него надейтесь.

Нужно прекратить обесценивать чувства, труд и положения других людей, и научиться наконец состраданию и поддержке!

Вы можете сказать что-то и забыть, а человек прокручивает это раз триста ко дню и не может выйти из этого состояния. Тем самым, наносит себе вред не только морального плана, но и физического. Прекратите, хотя бы исходя из религиозных побуждений.

Научитесь радоваться успехам других. Нужно уметь хранить в своём сердце неисчерпаемые запасы доброты, самую настоящую радость и очень мудрую любовь. И не терять их никогда, сталкиваясь с бедами, учась терять, встречая боль и горе открытой настежь грудью, в которой всё равно остаётся тепло.

Ощущения счастья очень часто складываются из маленьких радостей жизни, и умение ценить то, что у тебя есть.

Оставьте ненужный круг общения который вас портит, и не ищите новый круг. Со временем к вам сами будут притягиваться люди, в которых вы будете нуждаться, а также они в вас и вы увидите, как у вас всё начнёт складываться إن شاء الله!

Оставляйте в сердце каждого, кто вас узнал приятный отпечаток. 

Будьте добрее и ищите себя в чужих мольбах!

There is a fine line between advice and reproach: don't be fooled!

Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides on the right path, no one can mislead him. And whoever He leaves behind, no one will guide him on a straight path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the servant of Allah and His Messenger. And then: Ibn Qayyim said:

The difference between advice and reproach is that advice is a manifestation of kindness to the one to whom you give this advice, with an expression of mercy and concern for him, striving for his good.

This is pure goodness, coming from mercy and kindness, in order to please Allah and do good to His creatures.

The mentor shows the highest caution and tolerance for insults and reproaches on the part of the one to whom he advises how a caring and knowledgeable doctor treats the patient, tolerating his bad temper and short temper, and trying in all possible ways to deliver medicine to him. This is the essence of the council.

The reproach comes from a person who seeks to humiliate, insult and condemn under the guise of advice.

He says: "You did this and that, you deserve to be judged and blamed," under the guise of a caring mentor.

The sign of such a person is that if he sees someone he loves and likes doing the same or worse, he will not interfere and will not say anything.

He will look for excuses for him and, if he has to, he will say: "Who among us is immune from mistakes? A person is prone to mistakes, and his advantages outweigh his disadvantages. Allah is Merciful and Forgiving." And the like.

It's amazing that such an attitude applies to someone he loves and doesn't apply to someone he doesn't love.

Why does one get a rebuke under the guise of advice, while the other gets the hope of forgiveness and the search for excuses?

Another difference between a sincere mentor and one who rebukes is that the mentor will not antagonize you if you do not take his advice.

He will say: "My reward is with Allah, whether you accept the advice or not."

He will pray for you in secret and will not spread your shortcomings among people. The reproacher does the opposite.

What a fine line there is between censure and reproach, isn't it?

When a person blames you, does he want the best for you, when he reproaches, does he want to humiliate you?

How many of those who blame you are the reproachers, and how many reproachers are among the reproachers?!

What do we do when we see bad things from friends? We reproach and most often tell others.

How many of us believe that these people will one day become better, do do'And they ask Allah for forgiveness for these people?!

We have seen how the worst women and men who were despised became better, thanks to the grace of Allah. Why? Because they were accompanied by those who believed in them, corrected them, gave a helping hand, pulled a hair out of the swamp, was sincere in their instructions and reaped wonderful fruits and a great reward.

Create reasons, read azkars, remember Allah greatly and read du'a.

Put your trust only in Him and rely only on Him.

We need to stop devaluing the feelings, work and positions of other people, and finally learn compassion and support!

You can say something and forget, but a person scrolls through it three hundred times a day and cannot get out of this state. Thus, it harms itself not only morally, but also physically. Stop it, at least for religious reasons.

Learn to enjoy the success of others. You need to be able to keep in your heart inexhaustible reserves of kindness, real joy and very wise love. And never lose them, when faced with troubles, learning to lose, meeting pain and grief with an open chest, which still remains warm.

Feelings of happiness very often consist of small joys of life, and the ability to appreciate what you have.

Leave an unnecessary circle of communication that spoils you, and do not look for a new circle. Over time, the people you will need will be attracted to you, as well as they will be attracted to you, and you will see how everything will start to work out for you!

Leave a pleasant imprint in the heart of everyone who recognizes you.

Be kinder and look for yourself in other people's pleas!

Ekziston një vijë e hollë midis këshillave dhe qortimit: mos u mashtroni!

Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon në rrugën e drejtë, askush nuk mund ta mashtrojë atë. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në një rrugë të drejtë. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është shërbëtor i Allahut dhe I Të Dërguarit të tij. Dhe pastaj: Ibn Kajim tha:

Dallimi midis këshillës dhe qortimit është se këshilla është një manifestim i mirësisë ndaj atij të cilit i jepni këtë këshillë, me një shprehje mëshire dhe shqetësimi për të, duke u përpjekur për të mirën e tij.

Kjo është mirësi e pastër, që vjen nga mëshira dhe mirësia, me qëllim që T'i pëlqejë Allahut dhe t'u bëjë mirë krijesave të tij.

Mentori tregon kujdesin dhe tolerancën më të lartë për fyerjet dhe qortimet nga ana e atij të cilit i këshillon se si një mjek i kujdesshëm dhe i ditur e trajton pacientin, duke toleruar temperamentin e tij të keq dhe durimin e shkurtër dhe duke u përpjekur në të gjitha mënyrat e mundshme për t'i dhënë ilaçe atij. Ky është thelbi i këshillit.

Qortimi vjen nga një person që kërkon të poshtërojë, fyejë dhe dënojë nën maskën e këshillave.

Ai thotë:" Ju e bëtë këtë dhe atë, meritoni të gjykoheni dhe fajësoheni", nën maskën e një mentori të kujdesshëm.

Shenja e një personi të tillë është se nëse sheh dikë që e do dhe i pëlqen të bëjë të njëjtën gjë ose më keq, ai nuk do të ndërhyjë dhe nuk do të thotë asgjë.

Ai do të kërkojë justifikime për të dhe, nëse duhet, do të thotë: "Kush prej nesh është i imunizuar nga gabimet? Një person është i prirur për gabime, dhe avantazhet e tij tejkalojnë disavantazhet e tij. Allahu Është Mëshirues dhe Falës."Dhe të ngjashme.

Amazingshtë e mahnitshme që një qëndrim i tillë vlen për dikë që ai e do dhe nuk vlen për dikë që nuk e do.

Pse njëri merr një qortim nën maskën e këshillave, ndërsa tjetri merr shpresën e faljes dhe kërkimin e justifikimeve?

Një ndryshim tjetër midis një mentori të sinqertë dhe atij që qorton është se mentori nuk do t'ju kundërshtojë nëse nuk merrni këshillën e tij.

Ai do të thotë: "shpërblimi im është Me Allahun, pavarësisht nëse e pranoni këshillën apo jo."

Ai do të lutet për ju në fshehtësi dhe nuk do të përhapë të metat tuaja midis njerëzve. Qortuesi bën të kundërtën.

Çfarë vije e hollë ka midis censurës dhe qortimit, apo jo?

Kur një person ju fajëson, a dëshiron ai më të mirën për ju, kur qorton, a dëshiron t'ju poshtërojë?

Sa nga ata që ju fajësojnë janë qortuesit dhe sa qortues janë ndër qortuesit?!

Çfarë bëjmë kur shohim gjëra të këqija nga miqtë? Ne qortojmë dhe më shpesh u themi të tjerëve.

Sa prej nesh besojnë se këta njerëz një ditë do të bëhen më të mirë, a'dhe ata i kërkojnë allahut falje për këta njerëz?!

Ne kemi parë se si gratë dhe burrat më të këqij që u përçmuan u bënë më të mirë, falë hirit të Allahut. Pse? Sepse ata shoqëroheshin nga ata që besonin në to, i korrigjonin, jepnin një dorë ndihme, nxirrnin një qime nga këneta, ishin të sinqertë në udhëzimet e tyre dhe korrnin fruta të mrekullueshme dhe një shpërblim të madh.

Krijoni arsye, lexoni azkarë, kujtoni Allahun shumë dhe lexoni du'a.

Vendosni besimin tuaj vetëm tek ai dhe mbështetuni vetëm tek ai.

Ne duhet të ndalojmë zhvlerësimin e ndjenjave, punës dhe pozicioneve të njerëzve të tjerë, dhe më në fund të mësojmë dhembshurinë dhe mbështetjen!

Ju mund të thoni diçka dhe të harroni, por një person lëviz nëpër të treqind herë në ditë dhe nuk mund të dalë nga kjo gjendje. Kështu, ajo dëmton veten jo vetëm moralisht, por edhe fizikisht. Ndaloni atë, të paktën për arsye fetare.

Mësoni të shijoni suksesin e të tjerëve. Ju duhet të jeni në gjendje të mbani në zemrën tuaj rezerva të pashtershme mirësie, gëzimi të vërtetë dhe dashurie shumë të mençur. Dhe kurrë mos i humbni ato, kur përballeni me telashe, mësoni të humbni, takoni dhimbjen dhe pikëllimin me një gjoks të hapur, i cili ende mbetet i ngrohtë.

Ndjenjat e lumturisë shumë shpesh përbëhen nga gëzime të vogla të jetës dhe aftësia për të vlerësuar atë që keni.

Lini një rreth të panevojshëm komunikimi që ju prish dhe mos kërkoni një rreth të ri. Me kalimin e kohës, njerëzit që do t'ju nevojiten do të tërhiqen nga ju, si dhe ata do të tërhiqen nga ju dhe do të shihni se si gjithçka do të fillojë të funksionojë për ju!

Lini një gjurmë të këndshme në zemrën e secilit që ju njeh.

Jini më të sjellshëm dhe kërkoni veten në lutjet e njerëzve të tjerë!