Оставление действий не является упованием на Аллаха...

Оставление действий не является упованием на Аллаха...

Abandoning actions is not trusting in Allah... / Eylemden vazgeçmek Allah'a tevekkül değildir... / Braktisja e veprimeve nuk është besim tek Allahu...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Упование на Аллаха включает в себя полную уверенность в помощи Аллаха, вера в то, что Аллах создает причины. Если Он предопределил что-либо, это непременно исполнится. Воистину, Он предопределил всех и вся, счел и записал это. Мусульманин должен действовать, использовать причины и искать средства. Оставление действий не является упованием, напротив, упование заключается в совершении действий, совершении причин. Ничего не предпринимающий, поступает вопреки Закону Аллаха и Его предопределению. Всевышний Аллах приказал действовать, искать средства и побуждал к этому. Таков был и приказ посланника Его, да благословит его Аллах и приветствует. Поэтому, верующему запрещено оставлять причины, оставлять поиски средств. Он не будет полностью уповающим на Аллаха, пока не будет искать причины и предпринимать действия...

Здесь описывается важнейший принцип в Исламе – Таваккуль (упование на Аллаха), и развенчивает распространенное заблуждение о пассивном ожидании божественного вмешательства. Таваккуль – это не бездействие, а активная вера, сочетающая уверенность в Воле Всевышнего и приложенные усилия. Рассмотрим подробнее:

Полная уверенность в помощи Аллаха: Мусульманин верит, что Аллах – Всемогущий и Милостивый, и что Он поможет ему достичь желаемого, если это соответствует Его плану. Эта вера является основой Таваккуля.

Вера в то, что Аллах создает причины: Аллах не только предопределяет события, но и устанавливает причинно-следственные связи в мире. Всё происходит по Его воле, но через естественные процессы и действия людей. Поэтому, ду'а о дожде не заменяет полив полей.

Предопределение и действие: Текст прямо указывает на то, что предопределение не исключает необходимости действий. Если Аллах предопределил что-то, это произойдет, но часто через действия человека. Аллах дал нам свободу воли, и наши действия являются частью Его плана.

Оставление действий – не упование: Ключевое утверждение, пассивное ожидание чуда, без приложения собственных усилий, не является истинным упованием. Это – безверие в Божью систему, и неуважение к Его установленным законам.

Аллах приказал действовать и искать средства: Ислам поощряет активность, трудолюбие и поиск способов достижения цели. Пророк Мухаммад (мир ему и благословение Аллаха) являлся примером такого подхода.

Запрет на оставление причин: Оставлять действия, не искать способы достижения цели – это противоречит исламским учениям. Это не проявление веры, а лень и бездействие.

Суть послания: Истинный Таваккуль – это гармоничное сочетание веры в Аллаха и активных действий. Необходимо усердно работать, искать средства для достижения цели, полностью доверяя при этом Воле Аллаха. Упование не исключает усилий, а наоборот, дополняет и укрепляет их. Только в таком сочетании вера и действие приводят к истинному успеху, который определен Волей Всевышнего. Это не просто вера в божественное провидение, но и ответственность перед Аллахом за использование данных Ему возможностей.

Abandoning actions is not trusting in Allah...

Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides on the right path, no one can mislead him. And whoever He leaves behind, no one will guide him on a straight path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the servant of Allah and His Messenger. And then:

Trust in Allah includes full confidence in the help of Allah, the belief that Allah creates causes. If He has ordained something, it will certainly come to pass. Indeed, He predestined everyone and everything, counted and wrote it down. A Muslim must act, use the reasons and seek the means. Abandoning actions is not a hope, on the contrary, hope consists in committing actions, committing causes. He who does nothing acts contrary to the Law of Allah and His predestination. Allah Almighty ordered us to act, seek means and encouraged us to do so. This was also the order of His Messenger, peace and blessings of Allaah be upon him. Therefore, a believer is forbidden to leave reasons, to leave the search for means. He will not be completely trusting in Allah until he looks for reasons and takes action...

Here is described the most important principle in Islam – Tawakkul (trust in Allah), and debunks the common misconception about passive expectation of divine intervention. Tavakkul is not inaction, but active faith, combining confidence in the Will of the Almighty and the efforts made. Let's take a closer look:

Full confidence in the help of Allah: A Muslim believes that Allah is Almighty and Merciful, and that He will help him achieve what He wants if it fits His plan. This belief is the basis of Tavakkul.

The belief that Allah creates causes: Allah not only determines events, but also establishes causal relationships in the world. Everything happens according to His will, but through natural processes and human actions. Therefore, the rain warning does not replace watering the fields.

Predestination and action: The text explicitly indicates that predestination does not exclude the need for action. If Allah has ordained something, it will happen, but often through human actions. Allah has given us free will, and our actions are part of His plan.

Abandoning actions is not a hope: The key statement, the passive expectation of a miracle, without applying one's own efforts, is not a true hope. This is disbelief in God's system, and disrespect for His established laws.

Allah has ordered us to act and seek means: Islam encourages activity, hard work and the search for ways to achieve goals. The Prophet Muhammad (peace and blessings of Allah be upon him) was an example of this approach.

The prohibition on leaving reasons: To leave actions, not to look for ways to achieve a goal – this is contrary to Islamic teachings. This is not a manifestation of faith, but laziness and inaction.

The essence of the message: True Tawakkul is a harmonious combination of faith in Allah and active actions. It is necessary to work hard, to seek means to achieve the goal, while fully trusting the Will of Allah. Hope does not exclude efforts, but rather complements and strengthens them. Only in this combination of faith and action lead to true success, which is determined by the Will of the Almighty. This is not just a belief in divine providence, but also a responsibility to Allah for using the opportunities given to Him.

Eylemden vazgeçmek Allah'a tevekkül değildir...

Hamd, hamd ettiğimiz, yardım ve bağışlanma için dua ettiğimiz Allah'a mahsustur. Canlarımızın ve kötülüklerimizin kötülüklerinden Allah'a karşı korunmak istiyoruz. Allah kimi hidayete erdirirse onu saptıracak kimse yoktur. Kimi bırakırsa onu kimse doğru yola eriştiremez. Tek başına Allah'tan başka ibadete layık kimsenin olmadığına şahitlik ediyoruz ve Muhammed'in Allah'ın kulu ve Resulü olduğuna şahitlik ediyoruz. Ve sonra:

Allah'a güvenmek, Allah'ın yardımına tam güveni, Allah'ın sebepler yarattığına inanmayı içerir. Eğer o bir şeyi önceden belirlediyse, bu kesinlikle gerçekleşecektir. Şüphesiz O, herkesi ve her şeyi önceden belirlemiş, saymış ve yazmıştır. Müslüman harekete geçmeli, sebeplerden yararlanmalı ve araç aramalıdır. Eylemlerin terk edilmesi umut değildir, aksine umut eylemlerin gerçekleştirilmesinden, sebeplerin yerine getirilmesinden ibarettir. Hiçbir şey yapmayan, Allah'ın Kanununa ve O'nun kaderine aykırı davranır. Yüce Allah harekete geçmeyi, çareler aramayı emretti ve bunu yapmaya teşvik etti. Resulünün emri de böyleydi, Allah onu kutsasın ve selamlasın. Bu nedenle, inananın sebeplerini bırakması, fon aramasını bırakması yasaktır. Sebep arayıp harekete geçene kadar O, Allah'a tamamen güvenmeyecektir...

Burada İslam'daki en önemli ilke olan Tavakkul (Allah'a güvenme) anlatılır ve ilahi müdahalenin pasif beklentisiyle ilgili yaygın yanılgıyı çürütür. Tavakkul, hareketsizlik değil, Yüce Allah'ın iradesine olan güveni ve gösterilen çabayı birleştiren aktif bir inançtır. Daha ayrıntılı olarak ele alalım:

Allah'ın yardımına tam güven: Müslüman, Allah'ın her şeye Gücü yeten ve Merhametli olduğuna ve planına uygunsa, istediği şeyi başarmasına yardım edeceğine inanır. Bu inanç Tavakkul'un temelidir.

Allah'ın sebepler yarattığı inancı: Allah sadece olayları önceden belirlemekle kalmaz, aynı zamanda dünyada nedensel ilişkiler kurar. Her şey onun iradesiyle, ancak insanların doğal süreçleri ve eylemleri yoluyla gerçekleşir. Bu nedenle, yağmurla ilgili du'a tarlaları sulamanın yerini tutmaz.

Kader ve Eylem: Metin, kaderin eyleme olan ihtiyacı dışlamadığını açıkça belirtir. Allah bir şeyi önceden belirlediyse, bu olur, ancak çoğu zaman insanın eylemleriyle olur. Allah bize özgür iradeyi verdi ve eylemlerimiz Onun planının bir parçası.

Eylemlerden vazgeçmek umut değildir: Anahtar ifade, kendi çabalarınızı uygulamadan bir mucizenin pasif beklentisi gerçek umut değildir. Bu, Tanrı'nın sistemine olan güvensizliktir ve O'nun belirlenmiş yasalarına saygısızlıktır.

Allah harekete geçmeyi ve araç aramayı emretti: İslam aktivizmi, sıkı çalışmayı ve hedefe ulaşmanın yollarını aramayı teşvik ediyor. Hz. Muhammed (asm) bu yaklaşımın bir örneğiydi.

Sebep bırakma yasağı: Eylemleri bırakmak, bir hedefe ulaşmanın yollarını aramamak - bu islami öğretilere aykırıdır. Bu bir inanç tezahürü değil, tembellik ve eylemsizliktir.

Mesajın özü şudur: Gerçek Tavakkul, Allah'a iman ve aktif eylemlerin uyumlu bir birleşimidir. Allah'ın iradesine tamamen güvenirken, çok çalışmak, bir amaca ulaşmak için araçlar aramak gerekir. Umut, çabayı dışlamaz, aksine onları tamamlar ve güçlendirir. Ancak bu kombinasyonda inanç ve eylem, Yüce'nin iradesiyle belirlenen gerçek başarıya yol açar. Bu sadece ilahi takdir'e olan inanç değil, aynı zamanda Kendisine verilen olanaklardan yararlanmaktan Allah'a karşı bir sorumluluktur.

Braktisja e veprimeve nuk është besim tek Allahu...

Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon në një rrugë të drejtë, askush nuk mund ta mashtrojë atë. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në një rrugë të drejtë. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është shërbëtor i Allahut dhe I Të Dërguarit të tij. Dhe pastaj:

Besimi në Allahun përfshin besimin e plotë në ndihmën e Allahut, besimin se Allahu krijon shkaqe. Nëse ai ka caktuar diçka, sigurisht që do të ndodhë. Në të vërtetë, ai paracaktoi të gjithë dhe gjithçka, e numëroi dhe e shkroi atë. Një Musliman duhet të veprojë, të përdorë arsyet dhe të kërkojë mjetet. Braktisja e veprimeve nuk është një shpresë, përkundrazi, shpresa konsiston në kryerjen e veprimeve, kryerjen e shkaqeve. Ai që nuk bën asgjë vepron në kundërshtim me Ligjin e Allahut dhe paracaktimin e tij. Allahu I Madhëruar na urdhëroi të veprojmë, të kërkojmë mjete dhe na inkurajoi ta bëjmë këtë. Ky ishte edhe urdhri i Të Dërguarit të tij, paqja dhe bekimi I Allahut qofshin mbi të. Prandaj, një besimtar është i ndaluar të lërë arsye, të lërë kërkimin e mjeteve. Ai nuk do të jetë plotësisht i besueshëm Tek Allahu derisa të kërkojë arsye dhe të ndërmarrë veprime...

Këtu përshkruhet parimi më i rëndësishëm në Islam – Tawakkul (besimi në Allahun), dhe hedh poshtë keqkuptimin e zakonshëm për pritjen pasive të ndërhyrjes hyjnore. Tavakkul nuk është mosveprim, por besim aktiv, duke kombinuar besimin në Vullnetin e Të Plotfuqishmit dhe përpjekjet e bëra. Le të hedhim një vështrim më të afërt:

Besim i plotë në ndihmën e Allahut: Një Musliman beson se Allahu është I Plotfuqishëm dhe I Mëshirshëm, dhe se ai do ta ndihmojë atë të arrijë atë që dëshiron nëse i përshtatet planit të tij. Ky besim është baza e Tavakkul.

Besimi se Allahu krijon shkaqe: Allahu jo vetëm që përcakton ngjarjet, por gjithashtu krijon marrëdhënie shkakësore në botë. Gjithçka ndodh sipas vullnetit të tij, por përmes proceseve natyrore dhe veprimeve njerëzore. Prandaj, paralajmërimi i shiut nuk zëvendëson lotimin e fushave.

Paracaktimi dhe veprimi: teksti tregon në mënyrë eksplicite se paracaktimi nuk përjashton nevojën për veprim. Nëse Allahu ka caktuar diçka, kjo do të ndodhë, por shpesh përmes veprimeve njerëzore. Allahu na ka dhënë vullnet të lirë dhe veprimet tona janë pjesë e planit të tij.

Braktisja e veprimeve nuk është një shpresë: deklarata kryesore, pritja pasive e një mrekullie, pa zbatuar përpjekjet e veta, nuk është një shpresë e vërtetë. Ky është mosbesim në sistemin E Perëndisë dhe mosrespektim i ligjeve të tij të vendosura.

Allahu na ka urdhëruar të veprojmë dhe të kërkojmë mjete: Islami inkurajon veprimtarinë, punën e palodhur dhe kërkimin e mënyrave për të arritur qëllimet. Profeti Muhamed (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) ishte një shembull i kësaj qasjeje.

Ndalimi i largimit arsyet: për të lënë veprime, për të mos kërkuar mënyra për të arritur një qëllim – kjo është në kundërshtim me mësimet Islame. Ky nuk është një manifestim i besimit, por dembelizmi dhe mosveprimi.

Thelbi i mesazhit: Tawakkul I Vërtetë është një kombinim harmonik i besimit në Allahun dhe veprimeve aktive. Është e nevojshme të punohet shumë, të kërkohen mjete për të arritur qëllimin, duke i besuar plotësisht Vullnetit të Allahut. Shpresa nuk përjashton përpjekjet, por përkundrazi i plotëson dhe i forcon ato. Vetëm në këtë kombinim të besimit dhe veprimit çojnë në sukses të vërtetë, i cili përcaktohet nga Vullneti i Të Plotfuqishmit. Ky nuk është vetëm një besim në providencën hyjnore, por edhe një përgjegjësi Ndaj Allahut për përdorimin e mundësive që I janë dhënë.