Одной из самых важных обязанностей в Исламе является распространение правдивой информации...

One of the most important duties in Islam is to spread truthful information... / İslam'daki en önemli sorumluluklardan biri doğru bilgilerin yayılmasıdır... / Një nga detyrat më të rëndësishme në Islam është përhapja e informacionit të vërtetë...

Хвала Аллаху Господу миров, Его мы восхваляем и Его просим о помощи! Взываем к Нему о том, чтобы Он направил нас на прямой путь, и просим Его о прощении и прибегаем к Аллаху от зла наших душ и от вреда наших дел. Тот, кого собьет Аллах, того никто не направит, тот, кого поведет Аллах, того никто не собьет. Я свидетельствую, что нет бога, кроме Аллаха Единого, нет ему сотоварищей, и свидетельствую, что Мухаммад — его раб и посланник. А затем…

Люди устали от торжества лжи и несправедливости. Но в этой усталости своей даже верующие разучились любить и стремиться. Удрученные и молчаливые, они не хотят расстаться с оковами страха, предпочитая надеяться на возмездие Аллаха. Некоторые оправдывают свое бездействие тем, что пророк наш, мир ему и благословение Аллаха, избрал путь бедности и предпочел этому миру то, что лучше и долговечнее. Но за этим смирением порой скрываются никчемность, леность, боязливость.

Ислам учит познавать Вселенную и оставлять после себя полезные знания, обустраивать мир и облегчать жизнь, ценить красоту и создавать прекрасное. Свет веры рассекает мрак отчаяния и рождает устремление. Но, как сказал поэт, любое стремление слепо, пока нет знания, и знание любое бесполезно, пока нет труда, и труд любой пуст, пока нет любви. Люди забывают это по мере того, как забывают Аллаха и Его заповеди.

И среди верующих находятся такие, которые невелики знаниями, и такие, которые вялы и неторопливы, и такие, которые не научились любить старания свои. Вера слабеет там, где человек подкармливает душу высокомерием, завистью, самонадеянностью. Разве можно опускать руки, когда вокруг столько возможностей добиться успеха и принести пользу себе и окружающим? Разве не бездействие, малодушие и малограмотность усугубляют положение этой Уммы?

Аллах создал нас в эту эпоху и в этой земле не случайно. Он создал этот мир для нас, чтобы мы использовали блага, которые есть в нём, благоустраивали его и оберегали от гибели и исчезновения. Он наделил нас теми качествами, которые необходимы мусульманам для лучшего из того, что они могут сделать сегодня.

Даже наши слабости мы можем использовать наилучшим образом. Ведь Аллах не возлагает на человека больше, чем он способен вынести. Он не поступает с нами несправедливо — мы сами бываем несправедливы к себе. Когда перестаем верить в то, что способны изменить мир к лучшему, когда смиряемся с ролью неудачников и проигравших, когда опускаем руки и укрываемся в кельях, но не в молитве и размышлении, а в ненависти, разъедающей душу и лишающей сил. Мы словно забываем, что Аллах облегчает положение тех, кто испытывает трудности, и дарует каждому то, к чему он стремится.

Пусть наши высшие устремления связаны с вечным блаженством после смерти. За этой высшей целью непременно лежит земная миссия каждого из нас в отдельности и Уммы в целом. И если как часть уммы ты должен призывать к добру и устанавливать порядок, то как личность, зрелая и состоявшаяся, ты непременно должен найти себя там, где ты больше всего полезен людям.

Коран гласит устами благородной женщины, что лучший работник — тот, который силен и надежен. Аллах поведал нам об этом для того, чтобы каждый верующий приобретал полезные навыки и не предавал доверия.

Спроси себя, обладаешь ли ты этими двумя качествами. В чём ты силен? Занимаешься ли ты своим делом? Оправдываешь ли ты доверие тех, кто положился на тебя?

Не отчаивайся, если ты не получил хорошего образования и не приобрел полезной специальности. Никогда не поздно обучиться тому, что тебе интересно и что востребовано в твоей стране. Но если ты не хочешь учиться, тогда пора задаться вопросом: во что же ты уверовал? И уверовал ли ты в этот Коран целиком или выбрал из него то, что показалось твоему нафсу легким?

Выполнить завет с Аллахом — значит принять Ислам полностью и подчинить свои желания тому, что принес посланник, мир ему и благословение Аллаха. Многие принимают Ислам, но выбирают из заповедей Господа Миров те, которые близки их интересам и склонностям. Одним нравится приобретать знания, и они посвящают себя чтению книг, пренебрегая призывом. Другим нравится зарабатывать деньги, и они делают щедрые пожертвования, но избегают собраний ученых и общения с бедняками. Третьи крепко сложены и умеют хорошо сражаться, и они ищут такую возможность, но не выполняют обязанностей перед родителями и детьми.

Заниматься тем, что ты умеешь делать лучше всего, очень важно. Если ты делаешь это правильно и искренне, это может привести тебя в рай. Но полного смирения и высших ступеней в раю достигает тот, кто повинуется Аллаху, когда ему тяжело и когда легко, кто совмещает усердное поклонение Аллаху с полезным служением обществу, кто готовится к жизни после смерти, но не губит тех, кто зависит от него и нуждается в нём.

Многие грехи человек совершает из страха перед бедностью. Это чувство обостряется, когда люди вокруг благоденствуют и редко вспоминают нуждающихся. Особенно если они строят свое благополучие на нечестном заработке. Когда человек видит роскошь, которая окружает не самых лучших, в его сердце рождается желание жить богато, и шайтан хватается за это, увлекая его к греху. Поэтому Всевышний велел не обольщаться их благополучием: «Не заглядывайся на то, чем Мы наделили их товарищей, и не печалься из-за них». (сура 15 «Хиджр», аят 88), т. е. не засматривайся на их великолепные дворцы и дорогие наряды, не обольщайся внешней стороной их благополучия и не печалься из-за того, что досталось им в этой жизни и не досталось тебе.

«Пусть не обольщает тебя свобода действий на земле тех, кто не уверовал. Их удовольствие продлится недолго, а затем их пристанищем будет геенна!» (сура 3 «Семейство ‘Имрана», аяты 196-197). Они не просто богаты — им доступно многое из того, что не доступно остальным. Они путешествуют по свету, перед ними открыты двери богатых домов и границы любых государств. Но разве это принесёт пользу тем, кто не уверовал и не подготовился к вечной жизни? Разве мирское благополучие избавляет от спроса в день воскрешения?

Как же много в Коране аятов, предостерегающих нас от обольщениями мирскими благами: «Не заглядывайся на то, чем Мы наделили их товарищей, чтобы этим подвергнуть их искушению. Это блеск земной жизни, а удел твоего Господа лучше и долговечнее». (сура 20 «Та ха», аят 131). Вы видите лишь блеск и сияние, но не замечаете многое из того, что скрывается за ними. Богатство не делает человека счастливым, если он впускает его в своё сердце и становится его рабом. Напротив, все, что вытесняет Аллаха из сердца человека, рано или поздно заставляет его страдать и сожалеть. «Пусть не восхищают тебя их имущество и дети. Аллах желает лишь наказать их этим в мирской жизни». (сура 9 «Покаяние», аят 55). Но ведь и бедностью не стоит гордиться и восхищаться. Наказание бедностью не легче, чем искушение богатством, и даже пророки искали у Аллаха защиты от бедности и лишений.

Вера учит нас воспринимать богатство и бедность как часть испытания. Не смиряться перед бедностью и не обольщаться богатством, а трудиться, зарабатывать и расходовать на добрые дела. Однако нам не всегда удается самостоятельно выбрать свой путь — нередко судьба не оставляет нам выбора. Одни рождаются богатыми и удачливыми, другие — бедными и несчастными. Одни благоустраивают свой быт годами, другим богатство достаётся по наследству, а третьи до конца жизни трудятся в поте лица и едва сводят концы с концами. И нам не дано понять, почему так происходит, какие события влияют на нашу судьбу и можем ли мы что-нибудь изменить. Возможно, в день воскрешения причина этого откроется нам, и мы воздадим хвалу нашему Господу.

Возможно, выбор, сделанный за нас Всевышним, был нашим единственным шансом заслужить прощение и вечное блаженство. Мы не выбираем между богатством и бедностью, но выбираем между благочестием и ослушанием. Мы не перестаём трудиться и стремиться к чистому уделу, но отказываемся от грехов и нечестного заработка. Шайтан пугает нас бедностью и подталкивает к греху, а Аллах обещает нам милость и прощение.

Этого не добиться путём ослушания и богопротивных поступков. Грех не прибавляет ничего, кроме убытка. Он лишает заработок благодати и отравляет плоть. Грех открывает перед человеком двери к богатству лишь тогда, когда Аллах отдаляет его от Своей милости и углубляет в заблуждении: «Если бы люди не могли стать одной общиной неверующих, то Мы сделали бы в домах тех, которые не веруют в Милостивого, серебряные крыши и лестницы». (сура 43 «Украшения», аят 33).

Если человек протягивает руку к запретному, противясь воле Господа, то Аллах вознаграждает его за добрые дела в этой жизни. Богатство обильно проливается на него через запретные врата, подобно рыбе, которая сама приплывала в сети израильтян по субботам. Если бы он потерпел и искал пропитание дозволенным способом, то предписанный ему удел все равно нашел бы его. Он заработал бы его сам или руками своих детей. И я не говорю, что он получил бы его рано или поздно. Он получил бы его вовремя, ибо у всего предписанного — свой срок.

Аллахумма, помоги нам изменить к лучшему то, что мы способны изменить, и смиренно принять то, что мы изменить не в силах. Одари нас благами этого мира и мира вечного и не предоставляй нас никому, кроме Тебя, даже самим себе!

Поистине, одной из самых важных обязанностей в Исламе является распространение правдивой информации. Если мусульмане будут лишены этой важной составляющей, то мы не сможем объяснить людям, кто такие мусульмане, опровергать наших недругов, не сможем правдиво объяснять о нашей религии, о её основах, о сунне пророка Мухаммада ﷺ.

Поистине, информационная работа является коллективной обязанностью [фард кифайа], и если этой работой не будут заниматься какое-то количество мусульман, то грех ляжет на всех без исключения. Эта работа равна по значимости борьбе за справедливость и укреплению Уммы. Кто может быть выше по вознаграждению, чем тот, кто мотивирует и заступается за мусульман, распространяет их правдивые выступления, доставляя радость для всего человечества, кто слушает их обращения?!

Многое из той Истины, которую ведут мусульманские корреспонденты делом, знанием, правдивостью и искренностью, пропадёт без следа, если не будут за ними стоять журналисты Истины, которые запишут и опубликуют их деяния, поддерживая верующих и сохраняя их дела. И мы не ошибёмся если скажем, что они получают не меньше саваба чем воины на полях сражения.

Большая часть наших усилий будет теряться и разворовываться другими, если не будут существовать группы, занимающиеся информационным просвещением, которые будут укреплять эти усердия, фиксируя, документируя и распространяя их правдиво и со знанием. Многие ложные обвинения в наш адрес могут быть опровергнуты только силой слова и донесением этого слова до людей.

Много молодых мусульман мы теряем из-за силы информационного влияния заблудших нововведенцев или немусульманских СМИ. И мы оказываемся лишены мольбы за нас со стороны праведных людей из-за того, что они не получают правдивой информации о нас.

На самом деле, проявление небрежности в информационной борьбе хуже, чем проявление небрежности в сражениях. И поистине, ошибка, допущенная на информационном поле, может иметь больше вредных последствий, чем ошибка, допущенная на поле боя.

И клянусь Аллахом, тот, кто не спит ночью, занимаясь этой работой, непременно равен тому, кто сторожит своих братьев на рубежах, и ему такая же награда. И он также получает награду, подобно той, которую получает ученый, который не спит ночью, чтобы исследовать вопрос, относящийся к шариату и религии. И если он умрет, выполняя эту работу, будучи искренним, с надеждой на награду Аллаха, то будет воскрешен со своими братьям, которые полегли на поле боя. И поистине, глаза такого человека относятся к глазам тех, кто не спит на страже на пути Аллаха.

В качестве искреннего совета для руководителей мусульман: если среди мусульман окажется брат, обладающий этими способностями, но при этом отказывающийся работать в этом направлении со всей серьезностью и тщательностью, то пусть запретят ему следовать своим интересам, потому что, если он не делает то, в чем он хорош, и что принесет пользу Умме, и хочет заниматься делом, которым могут хорошо заниматься и другие люди, то это будет считаться следованием своим интересам, а не целям истинного знания на пути Аллаха.

Медиа-работа, монтаж видеосъемки, работа над дизайном и т.п. считается рибатом-стражей на пути Аллаха. Мусульманин занятый этой работой, получает награду мурабита (находящийся на страже на пути Аллаха). «Один день, проведенный на рибате, лучше, чем выстаивание молитвы в Ночь Предопределения перед Черным камнем». Человек, занимающийся такой работой, если умрёт, будет награждён и засчитается ему до Судного Дня, как это обещано мурабиту.

Согрешит тот мусульманин, который небрежно отнесётся к деятельности в информационной сфере, и его небрежность приведет к доминированию СМИ, направленных против верующих в Господа Миров, или СМИ сторонников крайностей и им подобных, и эта небрежность приведёт к тому, что большое количество мусульман перейдёт на сторону приверженцев крайностей. И падёт грех на каждого из братьев с учётом того, что многие братья не имеют желания работать в таких областях как информационная сфера.

One of the most important duties in Islam is to spread truthful information...

Praise be to Allah, the Lord of the Worlds, we praise Him and ask Him for help! We call upon Him to guide us to a straight path, and ask Him for forgiveness and seek Allah from the evil of our souls and from the harm of our deeds. Whoever Allah knocks down, no one will guide him, whoever Allah leads, no one will knock him down. I testify that there is no god but Allah Alone, there are no companions for him, and I testify that Muhammad is his slave and messenger. And then…

People are tired of the triumph of lies and injustice. But in this weariness, even believers have forgotten how to love and strive. Dejected and silent, they do not want to part with the shackles of fear, preferring to hope for Allah's retribution. Some justify their inaction by saying that our prophet, peace and blessings of Allah be upon him, chose the path of poverty and preferred what is better and more durable to this world. But behind this humility sometimes lies worthlessness, laziness, and fearfulness.

Islam teaches us to explore the universe and leave behind useful knowledge, to equip the world and make life easier, to appreciate beauty and create beauty. The light of faith cleaves through the darkness of despair and gives birth to aspiration. But, as the poet said, any aspiration is blind until there is no knowledge, and any knowledge is useless until there is no work, and any work is empty until there is no love. People forget this as they forget Allah and His commandments.

And among the believers there are those who have little knowledge, and those who are sluggish and unhurried, and those who have not learned to love their efforts. Faith weakens where a person feeds the soul with arrogance, envy, and arrogance. Is it possible to give up when there are so many opportunities to succeed and benefit yourself and others? Is it not inaction, cowardice and lack of literacy that aggravate the situation of this Ummah?

Allah created us in this era and in this land for a reason. He created this world for us so that we could use the benefits that are in it, improve it and protect it from destruction and disappearance. He has endowed us with the qualities that Muslims need for the best of what they can do today.

Even our weaknesses we can make the best use of. After all, Allah does not impose on a person more than he is able to bear. He does not treat us unfairly — we are unfair to ourselves. When we stop believing that we can change the world for the better, when we accept the role of losers and losers, when we give up and hide in cells, but not in prayer and reflection, but in hatred that corrodes the soul and deprives strength. It is as if we forget that Allah eases the situation of those who are experiencing difficulties and gives everyone what they strive for.

May our highest aspirations be connected with eternal bliss after death. Behind this supreme goal lies the earthly mission of each of us individually and of the Ummah as a whole. And if, as part of the Ummah, you must call for good and establish order, then as a mature and accomplished person, you must certainly find yourself where you are most useful to people.

The Koran says through the mouth of a noble woman that the best worker is the one who is strong and reliable. Allah told us about this so that every believer would acquire useful skills and not betray trust.

Ask yourself if you have these two qualities. What are you good at? Are you doing your own thing? Do you justify the trust of those who rely on you?

Do not despair if you have not received a good education and have not acquired a useful specialty. It's never too late to learn what you are interested in and what is in demand in your country. But if you don't want to study, then it's time to ask yourself: what did you believe in? And did you believe in this Quran in its entirety, or did you choose from it what seemed easy to your nafs?

To fulfill the covenant with Allah means to accept Islam completely and submit your desires to what the Messenger brought, peace and blessings of Allah be upon him. Many accept Islam, but choose from the commandments of the Lord of the Worlds those that are close to their interests and inclinations. Some people like to acquire knowledge, and they devote themselves to reading books, ignoring the call. Others like to earn money and make generous donations, but avoid gatherings of scientists and socializing with the poor. Still others are strongly built and know how to fight well, and they are looking for such an opportunity, but they do not fulfill their duties to parents and children.

Doing what you do best is very important. If you do it right and sincerely, it can lead you to heaven. But the one who obeys Allah when it is hard and when it is easy for him, who combines diligent worship of Allah with useful service to society, who prepares for life after death, but does not destroy those who depend on him and need him, reaches complete humility and the highest levels in paradise.

A person commits many sins out of fear of poverty. This feeling is exacerbated when people around are prosperous and rarely remember those in need. Especially if they build their well-being on dishonest earnings. When a person sees the luxury that surrounds not the best, a desire to live richly is born in his heart, and Shaitan seizes on it, dragging him to sin. Therefore, the Almighty ordered not to be deceived by their well-being: "Do not look at what We have given their comrades, and do not grieve because of them." (Surah 15 Hijr, verse 88), i.e. do not stare at their magnificent palaces and expensive outfits, do not be deceived by the external side of their well-being and do not be sad because of what they got in this life and did not get you.

"Do not be deceived by the freedom of action on earth of those who disbelieve. Their pleasure will not last long, and then their refuge will be Hell!" (Surah 3 "The Family of 'Imran", verses 196-197). They are not just rich — they have access to many things that are not available to others. They travel the world, the doors of rich houses and the borders of any state are open to them. But will it benefit those who do not believe and are not prepared for eternal life? Does worldly well-being eliminate the demand on the Day of Resurrection?

How many verses in the Qur'an warn us against the seductions of worldly goods: "Don't look at what We've given their comrades to tempt them with. This is the splendor of earthly life, and your Lord's lot is better and more lasting." (Surah 20 "Ta ha", verse 131). You see only glitter and radiance, but you do not notice much of what is hidden behind them. Wealth does not make a person happy if he lets it into his heart and becomes his slave. On the contrary, everything that displaces Allah from a person's heart sooner or later makes him suffer and regret. "Don't let their possessions and children delight you. Allah only wants to punish them with this in the worldly life." (Surah 9 "Repentance", verse 55). But after all, poverty is not worth being proud of and admired. The punishment of poverty is no easier than the temptation of wealth, and even the prophets sought protection from poverty and deprivation from Allah.

Faith teaches us to perceive wealth and poverty as part of the test. Do not humble yourself before poverty and do not be deceived by wealth, but work, earn and spend on good deeds. However, we do not always manage to choose our own path on our own — often fate leaves us no choice. Some are born rich and lucky, others are born poor and unhappy. Some people have been improving their lives for years, others inherit wealth, and others work hard for the rest of their lives and barely make ends meet. And we are not given to understand why this happens, what events affect our fate and whether we can change anything. Perhaps on the Day of Resurrection, the reason for this will be revealed to us, and we will give praise to our Lord.

Perhaps the choice made for us by the Almighty was our only chance to earn forgiveness and eternal bliss. We do not choose between wealth and poverty, but we choose between piety and disobedience. We do not stop working and striving for a clean lot, but we give up sins and dishonest earnings. Shaitan scares us with poverty and pushes us to sin, and Allah promises us mercy and forgiveness.

This cannot be achieved through disobedience and ungodly acts. Sin adds nothing but loss. He deprives earnings of grace and poisons the flesh. Sin opens the doors to wealth for a person only when Allah removes him from His mercy and deepens him in error: "If people could not become one community of unbelievers, then We would make silver roofs and stairs in the houses of those who do not believe in the Merciful." (Surah 43 "Decorations", verse 33).

If a person reaches out to the forbidden, resisting the will of the Lord, then Allah rewards him for good deeds in this life. Wealth is lavished on him through the forbidden gates, like the fish that swam into the nets of the Israelites on Saturdays. If he had been patient and sought sustenance in the permitted way, then the prescribed portion would have found him anyway. He would have earned it by himself or by the hands of his children. And I'm not saying he would have gotten it sooner or later. He would have received it on time, because everything prescribed has its time limit.

Allahumma, help us to change for the better what we are able to change, and humbly accept what we cannot change. Give us the benefits of this world and the eternal world and do not leave us to anyone but You, even to ourselves!

Indeed, one of the most important duties in Islam is to spread truthful information. If Muslims are deprived of this important component, then we will not be able to explain to people who Muslims are, to refute our enemies, we will not be able to truthfully explain about our religion, about its foundations, about the Sunnah of the Prophet Muhammad.

Indeed, information work is a collective responsibility [fard kifaya], and if a certain number of Muslims are not engaged in this work, then the sin will fall on everyone without exception. This work is equal in importance to the struggle for justice and the strengthening of the Ummah. Who can be more rewarded than someone who motivates and stands up for Muslims, spreads their truthful speeches, bringing joy to all mankind, who listens to their appeals?!

Much of the Truth that Muslim correspondents lead by deed, knowledge, truthfulness and sincerity will disappear without a trace if they are not backed by Truth journalists who will record and publish their deeds, supporting believers and preserving their deeds. And we will not be mistaken if we say that they receive no less savaba than warriors on the battlefields.

Most of our efforts will be lost and stolen by others unless there are information education groups that will strengthen these efforts by recording, documenting and disseminating them truthfully and with knowledge. Many false accusations against us can be refuted only by the power of the word and by bringing this word to people.

We are losing a lot of young Muslims because of the power of information influence of misguided innovators or non-Muslim media. And we find ourselves deprived of pleading for us by righteous people because they do not receive truthful information about us.

In fact, the manifestation of negligence in information warfare is worse than the manifestation of negligence in battles. And truly, a mistake made in the information field can have more harmful consequences than a mistake made on the battlefield.

And by Allah, the one who does not sleep at night doing this work is certainly equal to the one who guards his brothers on the borders, and he will receive the same reward. And he also receives a reward, similar to that given to a scholar who stays up at night to investigate a question related to Sharia and religion. And if he dies doing this work, being sincere, with the hope of Allah's reward, he will be resurrected with his brothers who died on the battlefield. And truly, the eyes of such a person belong to the eyes of those who do not sleep on guard in the way of Allah.

As a sincere advice for Muslim leaders: if there is a brother among Muslims who possesses these abilities, but at the same time refuses to work in this direction with all seriousness and thoroughness, then let him be forbidden to follow his interests, because if he does not do what he is good at and what will benefit the Ummah, and if he wants to do something that other people can do well, then this will be considered following his own interests, and not the goals of true knowledge in the way of Allah.

Media work, video editing, design work, etc. are considered to be ribat guardians in the way of Allah. A Muslim engaged in this work receives the reward of murabit (who is on guard in the way of Allah). "One day spent on ribat is better than standing in prayer on the Night of Predestination in front of a Black Stone." A person engaged in such work, if he dies, will be rewarded and credited to him until the Day of Judgment, as promised to murabit.

A Muslim who is negligent about activities in the information sphere will sin, and his negligence will lead to the dominance of the media directed against believers in the Lord of the Worlds, or the media of supporters of extremes and the like, and this negligence will lead to a large number of Muslims going over to the side of adherents of extremes. And the sin will fall on each of the brothers, given that many brothers do not have the desire to work in such areas as the information sphere.

İslam'daki en önemli sorumluluklardan biri doğru bilgilerin yayılmasıdır...

Hamd, Alemlerin Rabbi olan Allah'a mahsustur, O'nu övüyoruz ve O'ndan yardım istiyoruz. Bizi doğru yola iletmesi için O'na yalvarıyoruz, O'ndan mağfiret diliyoruz, canlarımızın kötülüğünden ve işlerimizin zararından Allah'a sığınıyoruz. Allah kimi saptırırsa onu kimse yönlendirmez,Allah kimi yönlendirirse onu kimse öldürmez. Ben, Allah'tan başka ilah olmadığına, O'na ortak koşmadığına şahitlik ediyorum ve Muhammed'in onun kulu ve elçisi olduğuna şahitlik ediyorum. Ve sonra…

İnsanlar yalanların ve adaletsizliklerin zaferinden yoruldular. Ancak inananlar bile bu yorgunluklarından sevmeyi ve çabalamayı unuttular. Kederli ve sessizler, Allah'ın intikamını ummayı tercih ederek korku zincirlerinden ayrılmak istemezler. Bazıları, peygamberimizin, Allah'ın barış ve bereketinin, yoksulluk yolunu seçmiş olması ve bu dünyaya daha iyi ve daha kalıcı olanı tercih etmesi gerçeğiyle eylemsizliklerini haklı çıkarmaktadır. Ancak bu alçakgönüllülüğün arkasında bazen değersizlik, tembellik, korkaklık gizlenir.

İslam, evreni tanımayı ve faydalı bilgileri geride bırakmayı, dünyayı donatmayı ve hayatı kolaylaştırmayı, güzelliği takdir etmeyi ve güzelliği yaratmayı öğretir. İnancın ışığı, umutsuzluğun karanlığını keser ve özlemi doğurur. Ancak şairin dediği gibi, bilgi olmadığı sürece herhangi bir özlem kördür ve herhangi bir bilgi işe yaramaz, emek olmadığı sürece ve herhangi bir emek boş, sevgi olmadığı sürece. İnsanlar, Allah'ı ve O'nun emirlerini unuttukları için bunu unuturlar.

İnananlardan bilgi sahibi olmayanlar, halsiz ve telaşsız olanlar, çabalarından hoşlanmamışlardır. İnsanın ruhunu kibir, kıskançlık, küstahlıkla beslediği yerde inanç zayıflar. Etrafta başarılı olmak ve kendinize ve çevrenizdekilere fayda sağlamak için bu kadar çok fırsat varken pes etmek mümkün mü? Bu Ümmetin durumunu ağırlaştıran eylemsizlik, korkaklık ve okuryazarlık değil mi?

Allah bizi bu çağda ve bu yerde tesadüfen yaratmamıştır. O, bu dünyayı bizim için yarattı ki, onda bulunan nimetlerden faydalanalım, onu güzelleştirelim, yok olmaktan ve yok olmaktan koruyalım. O, Müslümanların bugün yapabileceklerinin en iyisi için ihtiyaç duydukları nitelikleri bize verdi.

Zayıf yönlerimizi bile en iyi şekilde kullanabiliriz. Allah, insana dayanabileceğinden fazlasını yüklemez. O bize zulmetmiyor, biz kendimize zulmediyoruz. Dünyayı daha iyiye doğru değiştirebileceğimize inanmayı bıraktığımızda, kaybedenlerin ve kaybedenlerin rolüne katlandığımızda, kollarımızı indirip hücrelere sığındığımızda, dua ve tefekkürle değil, nefretle, ruhu yiyip güçsüzleştirdiğimizde. Sanki Allah'ın zorluk çekenlerin durumunu kolaylaştırdığını ve herkese arzuladığını verdiğini unutuyormuşuz gibi.

En yüksek özlemlerimiz ölümden sonraki ebedi mutlulukla bağlantılı olsun. Bu yüce hedefin arkasında kesinlikle her birimizin ayrı ayrı ve bir bütün olarak Ümmetin dünyevi misyonu yatmaktadır. Ve eğer ümmetin bir parçası olarak iyiliği çağırmalı ve düzeni sağlamalıysan, olgun ve başarılı bir insan olarak kesinlikle kendini insanlara en çok yardım ettiğin yerde bulmalısın.

Kuran, asil bir kadının ağzından, en iyi çalışanın güçlü ve güvenilir olan olduğunu söyler. Allah, her inananın yararlı beceriler kazanması ve güvene ihanet etmemesi için bunu bize anlattı.

Kendinize bu iki niteliğe sahip olup olmadığınızı sorun. Sen neden güçlüsün? Kendi işini mi yapıyorsun? Sana güvenenlerin güvenini haklı çıkarıyor musun?

İyi bir eğitim almadıysanız ve yararlı bir uzmanlık alanı edinmediyseniz umutsuzluğa kapılmayın. Ülkenizde ilgilendiğiniz ve talep ettiğiniz şeyleri öğrenmek için asla geç değildir. Ama eğer öğrenmek istemiyorsan, o zaman merak etme zamanı: Neye inandın? Peki sen bu Kuran'a bütünüyle mi inandın, yoksa nefsinin kolay bulduğu Kur'an'dan mı seçtin?

Allah'la olan antlaşmayı yerine getirmek, İslam'ı tamamen kucaklamak ve arzularınızı resulün getirdiklerine boyun eğdirmektir, Allah'ın barış ve bereketleri onun üzerine olsun. Birçoğu İslam'ı kabul eder, ancak Alemlerin Rabbi'nin emirlerinden çıkarlarına ve eğilimlerine yakın olanları seçerler. Bazıları bilgi edinmeyi sever ve çağrıyı ihmal ederek kendilerini kitap okumaya adarlar. Diğerleri para kazanmaktan hoşlanır ve cömert bağışlar yaparlar, ancak akademisyenleri bir araya getirmekten ve fakirlerle sosyalleşmekten kaçınırlar. Yine de diğerleri sağlam yapılı ve nasıl iyi savaşılacağını biliyorlar ve bu fırsatı arıyorlar, ancak ebeveynlerine ve çocuklarına karşı görevlerini yerine getirmiyorlar.

En iyi nasıl yapılacağını bildiğin şeyi yapmak çok önemlidir. Bunu doğru ve samimi bir şekilde yaparsanız, bu sizi cennete götürebilir. Ancak, kendisi için zor ve kolay olduğunda Allah'a itaat eden, Allah'a gayretle ibadeti topluma faydalı hizmetle birleştiren, ölümden sonra hayata hazırlanıp O'na bağımlı ve muhtaç olanları mahvetmeyen, cennetteki en yüksek derecelere tam bir alçakgönüllülüğe ve en yüksek derecelere ulaşırdır.

İnsan yoksulluk korkusuyla birçok günah işliyor. Bu duygu, etraftaki insanlar zenginleştiğinde ve ihtiyacı olanları nadiren hatırladığında daha da kötüleşir. Özellikle refahlarını dürüst olmayan kazançlara dayandırıyorlarsa. Ne zaman bir kişi görür lüks çevreleyen değil, en iyi, onun kalbinde doğar yaşamak arzusu süslü ve şeytan kapmak için bu sürükleyici onun günah. Bu nedenle allahü Teala emretti, kendimizi aldatmak değil onların refahı: «gözünü önünden ayırma bir daha kendilerine verdiğimiz rızıktan, onların arkadaşları, ve üzülme onlar için». (Hicr suresi 15, ayet 88), yani Onların görkemli saraylarına ve pahalı kıyafetlerine bakma, onların refahının dışından aldanma ve bu hayatta kendilerine gelen ve sana ulaşamayanlardan dolayı üzülme.

«İnkar edenlerin yeryüzünde hareket özgürlüğü seni aldatmasın. Onların zevki uzun sürmez,sonra onların varacakları yer cehennemdir.« (Sure 3 »İmran Ailesi", ayetler 196-197). Onlar sadece zengin değiller — diğerlerinin erişemeyeceği pek çok şey onlar için mevcut. Dünyayı dolaşıyorlar, zengin evlerin kapıları ve her devletin sınırları önlerine açık. Ama bu, inkar edip ahirete hazırlıklı olmayanlara fayda mı sağlayacak? Diriliş gününde dünya refahı talebi ortadan kaldırıyor mu?

Kuran'da bizi dünya mallarının aldatılmasına karşı uyaran pek çok ayet var mı: "Onları imtihana uğratmak için arkadaşlarına rızıklandırdığımız şeylere bakma. Bu, dünya hayatının parlaklığıdır, Rabbinin rızkı ise daha hayırlı ve daha süreklidir.» (Sure 20 «Ta ha", ayet 131). Siz sadece parıltıyı ve ışıltıyı görüyorsunuz, ama onların ardında gizlenenlerin çoğunu fark etmiyorsunuz. Zenginlik, bir insanı kalbine girmesine izin verip onun kölesi olursa mutlu etmez. Aksine, Allah'ı insanın kalbinden çıkaran her şey er ya da geç acı çekmesine ve pişman olmasına neden olur. "Onların malları ve çocukları sana hayranlık duymasınlar. Allah, onları ancak dünya hayatında bununla azaplandırmak istiyor." (Sure 9 «Tövbe», ayet 55). Ama sonuçta, yoksulluktan gurur duymamalı ve hayran kalmamalısınız. Yoksulluğun azabı, servetin imtihanından daha kolay değildir ve peygamberler bile yoksulluktan ve zorluklardan korunmak için Allah'tan aradılar.

İnanç bize zenginliği ve yoksulluğu çilenin bir parçası olarak algılamayı öğretir. Yoksulluğa boyun eğmemek, servetle aldatmamak, çalışmak, kazanmak ve iyi işler için harcamak. Ancak, yolumuzu her zaman bağımsız olarak seçmeyi başaramıyoruz - çoğu zaman kader bize başka seçenek bırakmıyor. Bazıları zengin ve şanslı doğarken, diğerleri fakir ve mutsuz doğar. Bazıları yıllarca yaşamlarını güzelleştirirken, diğerleri miras yoluyla servet kazanır ve diğerleri hayatlarının sonuna kadar ter içinde çalışırlar ve zar zor geçinirler. Ve bunun neden olduğunu, hangi olayların kaderimizi etkilediğini veya herhangi bir şeyi değiştirip değiştiremeyeceğimizi anlamamıza izin verilmiyor. Belki de diriliş günü bunun nedeni bize açıklanacak ve Rabbimizi hamd ile cezalandıracağız.

Belki de Yüce'nin bizim için yaptığı seçim, bağışlanmayı ve sonsuz mutluluğu hak etmek için tek şansımızdı. Zenginlik ile yoksulluk arasında seçim yapmıyoruz, dindarlıkla itaatsizlik arasında seçim yapıyoruz. Çalışmayı ve temiz bir rızık için çabalamayı bırakmıyoruz, ancak günahlardan ve haksız kazançlardan vazgeçiyoruz. Şeytan bizi yoksullukla korkutur, günaha iter,Allah ise bize rahmet ve bağışlama sözü verir.

Bu, itaatsizlik ve karşı çıkanlarla başarılamaz. Günah, ziyandan başka bir şey katmaz. Zarafetin kazancını elinden alır ve eti zehirler. Günah, ancak Allah onu rahmetinden uzaklaştırdığı ve sapıklıkta derinleştirdiği zaman insana servetin kapılarını açar: "Eğer insanlar kafirlerden bir ümmet olamasaydı, Rahman'a inanmayanların evlerine gümüş çatılar ve merdivenler yapardık»" (Sure 43 "Süslemeler", ayet 33).

Eğer bir insan, Rabbinin isteğine karşı çıkarak haram'a elini uzatırsa, Allah onu dünya hayatındaki iyi işlerinden dolayı mükafatlandırır. Cumartesi günleri İsraillilerin ağlarına yelken açan balıklar gibi, yasak kapılardan zengin bir şekilde üzerine servet dökülüyor. Eğer sabredip rızkı helal bir şekilde arasaydı, onun için öngörülen rızkı yine de onu bulurlardı. Bunu kendisi veya çocuklarının elleriyle kazanırdı. Ben de onu er ya da geç alacağını söylemiyorum. Onu zamanında alırdı, çünkü öngörülen her şeyin bir zamanı vardır.

Allahumma, değiştirebileceğimiz şeyleri daha iyiye doğru değiştirmemize yardım et ve değiştiremeyeceğimiz şeyleri alçakgönüllülükle kabul et. Bize bu dünyanın ve ebedi dünyanın nimetlerini ver ve bizi senden başka kimseye, hatta kendine bile verme.

Şüphesiz İslam'daki en önemli sorumluluklardan biri doğru bilgilerin yayılmasıdır. Eğer müslümanlar bu önemli unsurdan mahrum kalırlarsa, insanlara Müslümanların kim olduğunu açıklayamayız, düşmanlarımızı çürütemeyiz, dinimiz, temelleri, Hz. Muhammed'in sünneti hakkında doğru bir şekilde açıklayamayız.

Şüphesiz bilgi çalışması [fard kifaya'nın] toplu bir yükümlülüğüdür ve bu işi yapan çok sayıda Müslüman yoksa istisnasız herkesin üzerine günah düşecektir. Bu iş, önemi bakımından adalet mücadelesine ve Ümmetin güçlendirilmesine eşittir. Müslümanları motive eden ve şefaat eden, onların doğru konuşmalarını yayan, tüm insanlığa neşe getiren, onların din değiştirmelerini dinleyenden daha mükafatı kim daha yüksek olabilir?!

Müslüman muhabirlerin iş, bilgi, doğruluk ve samimiyetle sürdürdükleri gerçeğin çoğu, arkalarında Hakikat gazetecileri olmasaydı, müminleri destekleyerek ve işlerini sürdürerek işlerini kaydedip yayınlayacaklarsa iz bırakmadan kaybolacaktır. Ve savaş alanlarındaki savaşçılardan daha az sawab aldıklarını söylersek yanılmayacağız.

Bilgi eğitimine adanmış gruplar yoksa, bu gayretleri doğru ve bilgiyle kaydederek, belgeleyerek ve yayarak pekiştirecek çabalarımızın çoğu başkaları tarafından kaybedilecek ve yağmalanacaktır. Bizim aleyhimize yöneltilen birçok yanlış suçlama, ancak kelimenin gücüyle ve bu kelimenin insanlara iletilmesiyle çürütülebilir.

Kayıp yenilikçilerin veya gayrimüslim medyanın bilgi etkisinin gücü nedeniyle birçok genç Müslümanı kaybediyoruz. Ve kendimizi, hakkımızda doğru bilgiye sahip olmadıkları için, dürüst insanlar tarafından bizim için yalvarmaktan mahrum bırakıldık.

Aslında, bilgi mücadelelerinde dikkatsizlik göstermek, savaşlarda dikkatsizlik göstermekten daha kötüdür. Ve gerçekten, bilgi alanında yapılan bir hatanın, savaş alanında yapılan bir hatadan daha zararlı sonuçları olabilir.

Allah'a yemin ederim ki, bu işte gece uyuyakalan, kardeşlerini sınırlarda saklayana kesinlikle eşittir ve onun mükafatı da böyledir. Ayrıca, şeriat ve din ile ilgili bir konuyu araştırmak için geceleri uyumayan bir bilim adamının aldığı gibi bir mükafat da alır. Eğer bu işi yaparken samimi davranarak, Allah'ın mükafatını umarak ölürse, savaş alanında yatmış olan kardeşleriyle birlikte diriltilecektir. Ve gerçekten, gözleri böyle bir kişi için geçerlidir gözlerine değil herkes uyurken nöbet tutan, Allah yolunda.

Müslümanların liderlerine samimi bir tavsiye olarak: Eğer Müslümanlar arasında bu güçlere sahip olan ancak aynı zamanda bu yönde tüm ciddiyetle ve titizlikle çalışmayı reddeden bir erkek kardeş bulunursa, o zaman onun çıkarlarına uymasını yasaklasınlar, çünkü eğer iyi olduğu şeyi yapmıyorsa ve Ümmete fayda sağlayacak ve başkalarının da iyi yapabileceği bir işi yapmak istiyorsa, bu, Allah yolunda gerçek bilginin amaçlarına değil, kendi çıkarlarına bağlı olarak kabul edilecektir.

Medya çalışmaları, video çekimlerinin düzenlenmesi, tasarım çalışmaları vb. Allah yolunda muhafızların ribatı olarak kabul edilir. Bu işte çalışan bir Müslümana Murabit'in (Allah yolunda nöbet tutan) mükafatı verilir. «Ribatta geçirilen bir gün, Kader Gecesinde Kara Taş'ın önünde namaz kılmaktan daha iyidir. Böyle bir işte çalışan kişi ölürse Murabıt'a söz verildiği gibi Kıyamet gününe kadar kendisine ödüllendirilecek ve sayılacaktır.

Bilgi alanındaki faaliyetlere dikkatsiz davranan Müslüman günah işleyecektir ve ihmali, Alemlerin Rabbine inananlara yönelik medyanın veya aşırılık yanlılarının ve benzerlerinin medyasının hakimiyetine yol açacaktır ve bu ihmali, çok sayıda Müslümanın aşırılık yanlılarının tarafına geçmesine neden olacaktır. Ve birçok kardeşin bilgi alanı gibi alanlarda çalışma arzusu olmadığı göz önüne alındığında, kardeşlerin her birine günah düşecektir.

Një nga detyrat më të rëndësishme në Islam është përhapja e informacionit të vërtetë...

Falënderimi i qoftë Allahut, Zotit Të Botëve, ne e lavdërojmë atë dhe i kërkojmë ndihmë! Ne i bëjmë thirrje atij që të na udhëzojë në një rrugë të drejtë, dhe t'i kërkojmë falje Dhe ta kërkojmë Allahun nga e keqja e shpirtrave tanë dhe nga dëmi i veprave tona. Kushdo Që allahu e rrëzon, askush nuk do ta udhëzojë atë, kushdo Që allahu e udhëheq, askush nuk do ta rrëzojë atë. Dëshmoj se nuk ka zot tjetër përveç Allahut Të Vetëm, nuk ka shokë për të, dhe dëshmoj se Muhamedi është rob dhe i dërguar i tij. Dhe pastaj…

Njerëzit janë të lodhur nga triumfi i gënjeshtrave dhe padrejtësisë. Por në këtë lodhje, edhe besimtarët kanë harruar se si të duan dhe të përpiqen. Të dëshpëruar dhe të heshtur, ata nuk duan të ndahen nga prangat e frikës, duke preferuar të shpresojnë për ndëshkimin e Allahut. Disa e arsyetojnë mosveprimin e tyre duke thënë se profeti ynë, paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të, zgjodhi rrugën e varfërisë dhe preferoi atë që është më e mirë dhe më e qëndrueshme ndaj kësaj bote. Por pas kësaj përulësie ndonjëherë qëndron pavlefshmëria, përtacia dhe frika.

Islami na mëson të eksplorojmë universin dhe të lëmë pas njohuri të dobishme, të pajisim botën dhe ta bëjmë jetën më të lehtë, të vlerësojmë bukurinë dhe të krijojmë bukuri. Drita e besimit çahet përmes errësirës së dëshpërimit dhe lind aspiratën. Por, siç tha poeti, çdo aspiratë është e verbër derisa të mos ketë njohuri, dhe çdo njohuri është e padobishme derisa të mos ketë punë, dhe çdo punë është bosh derisa të mos ketë dashuri. Njerëzit e harrojnë këtë ashtu siç e harrojnë Allahun dhe urdhërimet e tij.

Dhe midis besimtarëve ka nga ata që kanë pak njohuri, dhe ata që janë të ngadaltë dhe të nxituar, dhe ata që nuk kanë mësuar t'i duan përpjekjet e tyre. Besimi dobësohet aty ku një person ushqen shpirtin me arrogancë, zili dhe arrogancë. A është e mundur të heqësh dorë kur ka kaq shumë mundësi për të pasur sukses dhe për të përfituar veten dhe të tjerët? A nuk është mosveprimi, frikacaku dhe mungesa e shkrim-leximit që e përkeqësojnë gjendjen e këtij Umeti?

Allahu na krijoi në këtë epokë dhe në këtë tokë për një arsye. Ai e krijoi këtë botë për ne në mënyrë që të mund të përdorim përfitimet që janë në të, ta përmirësojmë atë dhe ta mbrojmë atë nga shkatërrimi dhe zhdukja. Ai na ka pajisur me cilësitë që U duhen Myslimanëve për më të mirën e asaj që mund të bëjnë sot.

Edhe dobësitë tona mund t'i shfrytëzojmë më së miri. Në fund të fundit, Allahu nuk i imponon një personi më shumë sesa është në gjendje të durojë. Ai nuk na trajton padrejtësisht - ne jemi të padrejtë me veten tonë. Kur ndalojmë së besuari se mund ta ndryshojmë botën për mirë, kur pranojmë rolin e humbësve dhe humbësve, kur heqim dorë dhe fshihemi në qeli, por jo në lutje dhe reflektim, por në urrejtje që gërryen shpirtin dhe privon forcën. Është sikur të harrojmë se Allahu lehtëson situatën e atyre që po përjetojnë vështirësi dhe u jep të gjithëve atë për të cilën përpiqen.

Aspiratat tona më të larta le të lidhen me lumturinë e përjetshme pas vdekjes. Pas këtij supreme qëllimi qëndron tokësore të misionit të secilit prej nesh individualisht dhe të Ummetit në tërësi. Dhe në qoftë se, si pjesë e Ummetit, ju duhet të telefononi për të mirë dhe për të krijuar me qëllim, atëherë si të pjekur dhe të realizohet person, ju sigurisht duhet të gjeni veten se ku jeni më i dobishëm për njerëzit.

Kurani thotë nëpër gojën e një grua fisnike që më punëtor është ai që është i fortë dhe i besueshëm. All-llahu na ka treguar në lidhje me këtë, në mënyrë që çdo besimtar do të fitojnë shkathtësi të dobishme dhe të mos tradhtuar besimin.

Pyesni veten nëse i keni këto dy cilësi. Në çfarë je mirë? A po bëni gjërat tuaja? A e justifikoni besimin e atyre që mbështeten tek ju?

Mos e humbni shpresën nëse nuk keni marrë një arsim të mirë dhe nuk keni fituar një specialitet të dobishëm. Asnjëherë nuk është vonë për të mësuar se për çfarë jeni të interesuar dhe çfarë kërkohet në vendin tuaj. Por nëse nuk doni të studioni, atëherë është koha të pyesni veten: në çfarë besuat? Dhe a besuat në këtë Kur'an në tërësinë e tij, apo zgjodhët prej tij atë që iu duk e lehtë nafs-it tuaj?

Të plotësosh besëlidhjen me Allahun do të thotë të pranosh Plotësisht Islamin dhe t'i nënshtrosh dëshirat e tua asaj që solli I Dërguari, paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të. Shumë e pranojnë Islamin, por zgjedhin nga urdhërimet e Zotit të Botëve ato që janë afër interesave dhe prirjeve të tyre. Disa njerëz pëlqejnë të fitojnë njohuri, dhe ata i përkushtohen leximit të librave, duke injoruar thirrjen. Të tjerëve u pëlqen të fitojnë para dhe të bëjnë donacione bujare, por shmangin mbledhjet e shkencëtarëve dhe shoqërimin me të varfërit. Ende të tjerët janë ndërtuar fort dhe dinë të luftojnë mirë, dhe ata po kërkojnë një mundësi të tillë, por ata nuk i përmbushin detyrat e tyre ndaj prindërve dhe fëmijëve.

Të bësh atë që bën më mirë është shumë e rëndësishme. Nëse e bëni atë të drejtë dhe sinqerisht, kjo mund t'ju çojë në parajsë. Por ai që i bindet Allahut kur është e vështirë dhe kur është e lehtë për të, i cili ndërthur adhurimin e zellshëm të Allahut me shërbimin e dobishëm për shoqërinë, i cili përgatitet për jetën pas vdekjes, por nuk shkatërron ata që varen prej tij dhe kanë nevojë për të, arrin përulësi të plotë dhe nivelet më të larta në parajsë.

Një person kryen shumë mëkate nga frika e varfërisë. Kjo ndjenjë përkeqësohet kur njerëzit përreth janë të begatë dhe rrallë kujtojnë ata që kanë nevojë. Sidomos nëse ata ndërtojnë mirëqenien e tyre mbi të ardhurat e pandershme. Kur një person sheh luksin që nuk rrethon më të mirën, një dëshirë për të jetuar me pasuri lind në zemrën e tij dhe Shaitan e kap atë, duke e tërhequr atë drejt mëkatit. Prandaj, I Plotfuqishmi urdhëroi të mos mashtrohen nga mirëqenia e tyre: "mos shikoni atë Që u Kemi dhënë shokëve të tyre dhe mos u pikëlloni për shkak të tyre."(Sure 15 Hixhr, ajeti 88), d. m. th. mos ia ngul sytë pallateve të tyre madhështore dhe veshjeve të shtrenjta, mos u mashtroni nga ana e jashtme e mirëqenies së tyre dhe mos u trishtoni për shkak të asaj që morën në këtë jetë dhe nuk ju morën.

"A nuk duhet të mashtrohen nga liria e veprimit në tokë, e ata që nuk besuan. Kënaqësinë e tyre nuk do të zgjasë gjatë, dhe pastaj e tyre të strehimit do të jetë Ferr!"(Surah 3 "Familja e Imranit", vargjet 196-197). Ata nuk janë vetëm të pasurit, ata kanë qasje për shumë gjëra që nuk janë në dispozicion për të tjerët. Ata të udhëtuar në botë, dyert e pasur shtëpitë dhe kufijtë e ndonjë shteti janë të hapura për ata. Por do të përfitojnë ata që nuk e besojnë dhe nuk janë të përgatitur për jetën e përjetshme? Bën mirë të kësaj bote-duke u eliminuar kërkesën për Ditën e Kijametit?

Sa ajete Në Kur'an na paralajmërojnë kundër joshjeve të të mirave të kësaj bote: "mos shikoni se Me çfarë U Kemi dhënë shokëve të tyre që t'i tundojnë. Ky është shkëlqimi i jetës tokësore dhe fati I Zotit tënd është më i mirë dhe më i qëndrueshëm."(Surja 20" Ta ha", vargu 131). Ju shihni vetëm shkëlqim dhe shkëlqim, por nuk vëreni shumë nga ato që fshihen pas tyre. Pasuria nuk e bën një person të lumtur nëse e lejon atë në zemrën e tij dhe bëhet skllav i tij. Përkundrazi, gjithçka që e zhvendos Allahun nga zemra e një personi herët a vonë e bën atë të vuajë dhe të pendohet. "Mos lejoni që pasuritë dhe fëmijët e tyre t'ju kënaqin. Allahu dëshiron vetëm t'i ndëshkojë ata me këtë në jetën e kësaj bote."(Surja 9" Pendimi", vargu 55). Por në fund të fundit, varfëria nuk ia vlen të krenohet dhe admirohet. Dënimi i varfërisë nuk është më i lehtë se tundimi i pasurisë, madje edhe profetët kërkuan mbrojtje nga varfëria dhe privimi nga Allahu.

Besimi na mëson të perceptojmë pasurinë dhe varfërinë si pjesë të testit. Mos u përulni para varfërisë dhe mos u mashtroni nga pasuria, por punoni, fitoni dhe shpenzoni për vepra të mira. Sidoqoftë, ne jo gjithmonë arrijmë të zgjedhim vetë rrugën tonë — shpesh fati nuk na lë zgjidhje. Disa lindin të pasur dhe me fat, të tjerët lindin të varfër dhe të pakënaqur. Disa njerëz kanë përmirësuar jetën e tyre për vite me radhë, të tjerët trashëgojnë pasuri, dhe të tjerët punojnë shumë për pjesën tjetër të jetës së tyre dhe mezi ia dalin mbanë. Dhe nuk na jepet të kuptojmë pse ndodh kjo, cilat ngjarje ndikojnë në fatin tonë dhe nëse mund të ndryshojmë ndonjë gjë. Ndoshta Në Ditën e Ringjalljes, arsyeja për këtë do të na zbulohet dhe ne do t'i japim lavdërime Zotit tonë.

Ndoshta zgjedhja e Bërë për ne nga I Plotfuqishmi ishte shansi ynë i vetëm për të fituar falje dhe lumturi të përjetshme. Ne nuk zgjedhim midis pasurisë dhe varfërisë, por zgjedhim midis devotshmërisë dhe mosbindjes. Ne nuk ndalemi së punuari dhe përpjekja për një short të pastër, por heqim dorë nga mëkatet dhe fitimet e pandershme. Shejtani na frikëson me varfëri dhe na shtyn drejt mëkatit, Kurse Allahu na premton mëshirë dhe falje.

Kjo nuk mund të arrihet përmes mosbindjes dhe veprimeve të pabesa. Mëkati nuk shton asgjë përveç humbjes. Ai privon të ardhurat nga hiri dhe helmon mishin. Mëkati hap dyert e pasurisë për një person vetëm kur Allahu e largon atë nga mëshira e tij dhe e thellon gabimisht: "nëse njerëzit nuk do të mund të bëheshin një bashkësi jobesimtarësh, Atëherë ne do Të bënim çati dhe shkallë argjendi në shtëpitë e atyre që nuk besojnë Në Mëshiruesin."(Surja 43" Dekorata", vargu 33).

Nëse një person arrin tek e ndaluara, duke i rezistuar vullnetit të Zotit, Atëherë Allahu e shpërblen atë për vepra të mira në këtë jetë. Pasuria i jepet atij përmes portave të ndaluara, si peshku që notonte në rrjetat e Izraelitëve të shtunave. Nëse ai do të kishte qenë i durueshëm dhe do të kërkonte ushqim në mënyrën e lejuar, atëherë pjesa e përshkruar do ta kishte gjetur gjithsesi. Ai do ta kishte fituar atë vetë ose nga duart e fëmijëve të tij. Dhe nuk po them se ai do ta kishte marrë atë herët a vonë. Ai do ta kishte marrë atë në kohë, sepse gjithçka e përshkruar ka afatin e saj kohor.

Allahumma, na ndihmo të ndryshojmë për mirë atë që jemi në gjendje të ndryshojmë, dhe me përulësi të pranojmë atë që nuk mund ta ndryshojmë. Na jep të mirat e kësaj bote dhe botës së përjetshme dhe mos na lër tek askush përveç Teje, edhe tek vetja jonë!

Në Të vërtetë, një nga detyrat më të rëndësishme në Islam është përhapja e informacionit të vërtetë. Nëse Myslimanët privohen nga ky komponent i rëndësishëm, atëherë ne nuk do të jemi në gjendje t'u shpjegojmë njerëzve se kush Janë Myslimanët, të hedhim poshtë armiqtë tanë, nuk do të jemi në gjendje të shpjegojmë me vërtetësi për fenë tonë, për themelet e saj, Për Sunnetin E Profetit Muhamed.

Në të vërtetë, puna e informacionit është një përgjegjësi kolektive [fard kifaya], dhe nëse një numër i caktuar Myslimanësh nuk janë të angazhuar në këtë punë, atëherë mëkati do të bjerë mbi të gjithë pa përjashtim. Kjo vepër është e barabartë për nga rëndësia me luftën për drejtësi dhe forcimin e Umetit. Kush mund të shpërblehet më shumë se dikush që motivon dhe ngrihet për Myslimanët, përhap fjalimet e tyre të vërteta, duke sjellë gëzim për të gjithë njerëzimin, i cili dëgjon thirrjet e tyre?!

Pjesa më e madhe e Së Vërtetës që korrespondentët Myslimanë udhëheqin me vepër, njohuri, vërtetësi dhe sinqeritet do të zhduket pa lënë gjurmë nëse nuk mbështeten nga gazetarë të Së Vërtetës që do të regjistrojnë dhe publikojnë veprat e tyre, duke mbështetur besimtarët dhe duke ruajtur veprat e tyre. Dhe ne nuk do të gabojmë nëse themi se ata marrin jo më pak savaba sesa luftëtarët në fushat e betejës.

Shumica e përpjekjeve tona do të humbasin dhe vidhen nga të tjerët, përveç nëse ka grupe edukimi informacioni që do t'i forcojnë këto përpjekje duke i regjistruar, dokumentuar dhe shpërndarë ato me vërtetësi dhe me njohuri. Shumë akuza të rreme kundër nesh mund të hidhen poshtë vetëm nga fuqia e fjalës dhe duke ua sjellë këtë fjalë njerëzve.

Ne po humbasim Shumë Myslimanë të rinj për shkak të fuqisë së ndikimit të informacionit të inovatorëve të gabuar ose mediave Jo-Muslimane. Dhe ne e gjejmë veten të privuar nga lutja për ne nga njerëzit e drejtë sepse ata nuk marrin informacion të vërtetë për ne.

Në fakt, manifestimi i neglizhencës në luftën e informacionit është më i keq se manifestimi i neglizhencës në beteja. Dhe me të vërtetë, një gabim i bërë në fushën e informacionit mund të ketë pasoja më të dëmshme sesa një gabim i bërë në fushën e betejës.

Dhe Nga Allahu, ai që nuk fle natën duke bërë këtë punë është sigurisht i barabartë me atë që ruan vëllezërit e tij në kufij, dhe ai do të marrë të njëjtin shpërblim. Dhe ai gjithashtu merr një shpërblim, të ngjashëm me atë që i jepet një dijetari që qëndron zgjuar natën për të hetuar një pyetje që lidhet me Sheriatin dhe fenë. Dhe nëse ai vdes duke bërë këtë punë, duke qenë i sinqertë, me shpresën e shpërblimit të Allahut, ai do të ringjallet me vëllezërit e tij që vdiqën në fushën e betejës. Dhe me të vërtetë, sytë e një personi të tillë i përkasin syve të atyre që nuk flenë në roje në rrugën e Allahut.

Si një këshillë e sinqertë për udhëheqësit Myslimanë: nëse ka një vëlla midis Muslimanëve që zotëron këto aftësi, por në të njëjtën kohë refuzon të punojë në këtë drejtim me gjithë seriozitetin dhe kujdesin, atëherë le të ndalohet të ndjekë interesat e tij, sepse nëse ai nuk bën atë në të cilën është i mirë Dhe çfarë do të përfitojë Umeti, dhe nëse dëshiron të bëjë diçka që njerëzit e tjerë mund ta bëjnë mirë, atëherë kjo do të konsiderohet

Puna në Media, redaktimi i videos, puna e dizajnit, etj. konsiderohen si mbrojtës të ribatit në rrugën e Allahut. Një Musliman i angazhuar në këtë punë merr shpërblimin e murabit (i cili është në roje në rrugën e Allahut). "Një ditë e kaluar në ribat është më mirë sesa të qëndrosh në lutje Natën e Paracaktimit para Një Guri të Zi."Një person i angazhuar në një punë të tillë, nëse vdes, do të shpërblehet dhe do t'i kreditohet atij deri Në Ditën e Gjykimit, siç i është premtuar murabit.

Një Mysliman që është neglizhent në lidhje me aktivitetet në sferën e informacionit do të mëkatojë, dhe neglizhenca e tij do të çojë në dominimin e mediave të drejtuara kundër besimtarëve në Zotin e Botëve, ose mediat e mbështetësve të ekstremeve dhe të ngjashme, dhe kjo neglizhencë do të çojë në një numër të madh Myslimanësh që kalojnë në anën e ithtarëve të ekstremeve. Dhe mëkati do të bjerë mbi secilin prej vëllezërve, duke qenë se shumë vëllezër nuk kanë dëshirë të punojnë në fusha të tilla si sfera e informacionit.