О, этот соблазнительный мир! / Oh, this seductive world! / Oh, kjo botё joshёse!

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Мир вокруг меня такой яркий и соблазнительный. Но разве этот мир придет мне на помощь, когда Ты, Господи, призовешь меня, а твои ангелы явятся за моей душой?! Не позволяй этому миру вытеснить из моего сердца любовь к Тебе и не оставляй меня один на один с моими соблазнами и трудностями...

Мы откладываем то или иное поклонение Тому, в чьих руках всё сущее, на «позже», на «потом».

Мы откладываем правильное в пользу того, что говорят нам наше удобство, привычки. Считаем, что можем иметь такую же благую альтернативу, не прилагая абсолютно никакого терпения и старания.

Мы не спешим бежать к Аллаху, не спешим к Его довольству, а жизнь наша, настолько ли она длинная для этих промедлений? Что можем мы в этом «потом», если отказываемся от «здесь и сейчас»?

Горе тебе, глупый человек, горе каждой душе, если не проявит милость свою к ней Господь! В душе человека никогда не будет покоя, если нет соблюдения повелений Всевышнего. Лишь при угрозе смерти, человек вспоминает своего Создателя.

Аллах нас создал не для забавы, Он нас не бросил и не предоставил самим себе

"Неужели вы полагали, что Мы сотворили вас ради забавы, и что вы не будете возвращены к Нам?" Аль Муминун, 115. 

Для достижения успеха в любом деле Он ниспосылает нам силы, а так же чувства, которые направляют эти силы в правильном направлении. Всё зависит от того, какую Цель ставит перед собой человек, чего он добивается в своей жизни.

Если его Цель - эта обманчивая Дунья - болото, то и чувства у него в сердце соответствующие: гнилые, смрадные, мутные. Какая Цель - такие и чувства. Поэтому про тех, кто влюблен безмерно в Дунью, говорят беспринципный человек, то есть у него нет никаких моральных устоев, все его устои направлены на то, чтобы покорить эту Дунью, но это как известно - невозможно. Вот и идёт по головам людей такой "охотник за Дуньей", не гнушаясь ничем, лишь бы приблизить свою Цель.

Большинство людей сегодня, включая мусульман, именно такие потерявшие голову и сердце, "охотники за Дуньей" - банкроты в обоих мирах. В Дунье банкрот - потому что не было, нет и не будет человека - покорившего Дунью, приручившего её, заставившего служить себе.

Дунья заманивает в свою трясину небольшими подачками, как например эти всевозможные современные блага, лишь затем, чтобы одурачить человека, заставить позабыть для чего человек был создан, из почётного раба Аллаха превратить в униженного раба Дуньи.

Ведь на самом деле не человек "охотник на Дунью", а Дунья - искусный и непревзойденный охотник на сердца людей. Когда кажется что человек настиг Дунью, что она у него трепещется покоренная в руках - в это мгновение он из охотника превращается в жертву, жертву униженную, раздавленную и прочно привязанную к Дунье.

Теперь для человека весь смысл его существования - это служить Дунье, искать её довольства, совершать любые непотребства, идти на любые жертвы, лишь бы его кумир - Дунья не бросила его, лишь бы не лишится её таких вожделенных благ

Раб этой Дуньи становится банкротом в Ахирате - потому что променял свой дом, чистое и благословенное место на то, что хуже, на эту зловонную помойку - Дунью. Отдал предпочтение временному перед вечным, зловонному болоту перед цветущим садом Джанна.

Дунья - это испытание, это очищение, это выявление того, что в сердцах. Большинство людей страстно любят эту Дунью, несмотря на предупреждения Аллаха и Его посланника, да благословит его Аллах и приветствует, для них эта дунья их Цель, их мечта.

В сердце такого глупца нет никакого стремления к Ахирату, нет желания приблизится к Аллаху, заслужить Его довольство, ведь он уже доволен этой Дуньей, он очарован ей, так зачем ему стремится к Ахирату, к довольству Аллаха?!

Естественно, такой человек не заслуживает Рая, нет у него доли в мире Вечном, ведь он сам для себя решил что его доля здесь, ведь он сам связал себя путами с Дуньей, и он рад этому и вовсе не сопротивляется

Сказал Аллах: «Тем, кто желает жизни в этом мире и ее украшений, Мы сполна воздадим за их поступки в этом мире, и они не будут обделены. Они - те, которые в Последней жизни не получат ничего, кроме Огня. Тщетны их усилия в этом мире, и бесполезны их деяния». «Худ», аяты 15-16.

И очень неразумны бывают те верующие, кто завидует тем, кто обладает какими-то благами из этой Дуньи в ущерб Ахирату.

Чему тут завидовать, человек в полном убытке, он продал всё взамен за ничего, потому что и блага этой Дуньи ему не принадлежат. Таких людей нужно жалеть, они же ненормальные, одержимые этой Дуньей. Нужно многократно восхвалять Аллаха за то, что Он дал нам понимание пагубности этого пути и спас наши сердца от этого гиблого болота - Дуньи... 

Вся Хвала Аллаху, Господу миров!

Oh, this seductive world!

Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides on the right path, no one can mislead him. And whoever He leaves behind, no one will guide him on a straight path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the servant of Allah and His Messenger. And then:

The world around me is so bright and seductive. But will this world come to my aid when You, Lord, call me, and your angels come for my soul?! Do not let this world displace the love for You from my heart and do not leave me alone with my temptations and difficulties...

We postpone this or that worship of the One in whose hands everything is, for "later", for "later".

We postpone the right thing in favor of what our convenience and habits tell us. We believe that we can have the same good alternative without putting absolutely no patience and effort.

We are not in a hurry to run to Allah, we are not in a hurry to His satisfaction, but our life, is it so long for these delays? What can we do in this "later" if we abandon the "here and now"?

Woe to you, stupid man, woe to every soul, if the Lord does not show His mercy to her! There will never be peace in a person's soul if there is no observance of the commands of the Almighty. Only when death is threatened, a person remembers his Creator.

Allah did not create us for fun, He did not abandon us and did not leave us to ourselves

"Did you really think that We created you for fun, and that you would not be returned to Us?" Al Muminun, 115. To achieve success in any business, He sends down powers to us, as well as feelings that direct these forces in the right direction. It all depends on what kind of Goal a person sets for himself, what he achieves in his life.

If his Goal is this deceptive Dunya swamp, then the feelings in his heart are appropriate: rotten, stinking, cloudy. What is the Purpose - such are the feelings. Therefore, those who are immensely in love with Dunya are said to be an unprincipled person, that is, he has no moral principles, all his principles are aimed at conquering this Dunya, but this is known to be impossible. So such a "Dunya hunter" goes over people's heads, not shying away from anything, just to bring his Goal closer.

Most people today, including Muslims, are just such headless and heartless "Dunya hunters" - bankrupt in both worlds. There is a bankrupt in Dunya - because there was, is not, and will not be a man who conquered Dunya, tamed her, forced her to serve himself.

Dunya lures into his quagmire with small handouts, such as these various modern benefits, only to fool a person, make them forget what man was created for, turn from an honorable slave of Allah into a humiliated slave of Dunya.

After all, in fact, not a person is a "Dunya hunter", but Dunya is a skilled and unsurpassed hunter of people's hearts. When it seems that a person has overtaken Dunya, that she trembles subdued in his hands - at this moment he turns from a hunter into a victim, a victim humiliated, crushed and firmly tied to Dunya.

Now, for a person, the whole point of his existence is to serve Dunya, seek her contentment, commit any lewdness, make any sacrifices, so that his idol Dunya does not leave him, so that she does not lose such coveted benefits

The slave of this Dunya becomes bankrupt in Akhirat - because he traded his house, a clean and blessed place for something worse, for this stinking dump - Dunya. He preferred the temporary over the eternal, the fetid swamp over the blooming garden of Gianna.

Dunya is a test, it is cleansing, it is revealing what is in the hearts. Most people passionately love this Dunya, despite the warnings of Allah and His Messenger, peace and blessings of Allah be upon him, for them this dunya is their Goal, their dream.

In the heart of such a fool there is no desire for Ahirat, there is no desire to get closer to Allah, to earn His satisfaction, because he is already satisfied with this Dunya, he is fascinated by her, so why should he strive for Ahirat, for the satisfaction of Allah?!

Naturally, such a person does not deserve Paradise, he does not have a share in the Eternal world, because he decided for himself that his share is here, because he tied himself up with Dunya, and he is glad of this and does not resist at all

Allah said: "To those who desire life in this world and its adornments, We will fully repay their deeds in this world, and they will not be deprived. They are the ones who will receive nothing but Fire in the Hereafter. Their efforts in this world are futile, and their deeds are useless." "Hood", verses 15-16.

And those believers who envy those who possess some benefits from this Dunya to the detriment of Ahirat are very unreasonable.

What is there to envy, a man is at a complete loss, he sold everything in return for nothing, because the benefits of this Dunya do not belong to him. Such people should be pitied, they are abnormal, obsessed with this Dunya. We must repeatedly praise Allah for giving us an understanding of the perniciousness of this path and saving our hearts from this pernicious swamp - Dunya...

All praise be to Allah, the Lord of the Worlds!

Oh, kjo botё joshёse!

Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon në një rrugë të drejtë, askush nuk mund ta mashtrojë atë. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në një rrugë të drejtë. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është shërbëtor i Allahut dhe I Të Dërguarit të tij. Dhe pastaj:

Bota përreth meje është kaq e ndritshme dhe joshëse. Por a do të më vijë në ndihmë kjo botë Kur Ti, Zot, të më thërrasësh dhe engjëjt e tu të vijnë për shpirtin tim?! Mos lejoni që kjo botë të zhvendosë dashurinë për ju nga zemra ime dhe mos më lini vetëm me tundimet dhe vështirësitë e mia...

Ne e shtyjmë këtë apo atë adhurim të Atij në duart e të cilit është gjithçka, për "më vonë", për "më vonë".

Ne shtyjmë gjënë e duhur në favor të asaj që na thonë komoditeti dhe zakonet tona. Ne besojmë se mund të kemi të njëjtën alternativë të mirë pa bërë absolutisht asnjë durim dhe përpjekje.

Ne nuk jemi me nxitim për të vrapuar Tek Allahu, nuk jemi me nxitim për kënaqësinë e tij, por jeta jonë, a është kaq e gjatë për këto vonesa? Çfarë mund të bëjmë në këtë "më vonë" nëse braktisim "këtu dhe tani"?

Mjerë për ty, njeri budalla, mjerë për çdo shpirt, nëse Zoti Nuk tregon mëshirën e tij ndaj saj! Nuk do të ketë kurrë paqe në shpirtin e një personi nëse nuk ka respektim të urdhrave të Të Plotfuqishmit. Vetëm kur vdekja kërcënohet, një person kujton Krijuesin e tij.

Allahu nuk na krijoi për qejf, Ai nuk na braktisi dhe nuk na la për vete

"A menduat vërtet Se Ju krijuam për argëtim dhe se Nuk do të ktheheshit tek ne?" Al Muminun, 115. Për të arritur sukses në çdo biznes, ai na dërgon fuqi, si dhe ndjenja që i drejtojnë këto forca në drejtimin e duhur. E gjitha varet nga lloji i Qëllimit që një person i vendos vetes, çfarë arrin në jetën e tij.

Nëse Qëllimi i tij është ky moçal mashtrues Dunya, atëherë ndjenjat në zemrën e tij janë të përshtatshme: të kalbura, të qelbura, me re. Cili është Qëllimi - të tilla janë ndjenjat. Prandaj, ata që janë jashtëzakonisht të dashuruar Me Dunya thuhet se janë një person joparimor, domethënë ai nuk ka parime morale, të gjitha parimet e tij kanë për qëllim pushtimin e kësaj Dunya, por kjo dihet se është e pamundur. Pra, një" gjahtar Dunya " i tillë kalon mbi kokat e njerëzve, duke mos u larguar nga asgjë, vetëm për ta afruar Qëllimin e tij.

Shumica e njerëzve sot, përfshirë Myslimanët, janë thjesht "gjuetarë Dunya" të tillë pa kokë dhe pa zemër - të falimentuar në të dy botët. Ka një të falimentuar në Dunya - sepse ka pasur, nuk është, dhe nuk do të jetë një njeri që pushtoi Dunya, e zbuti atë, e detyroi atë të shërbejë veten.

Dunya josh në moçalin e tij me dhurata të vogla, të tilla si këto përfitime të ndryshme moderne, vetëm për të mashtruar një person, për t'i bërë ata të harrojnë se për çfarë është krijuar njeriu, të kthehen nga një skllav i nderuar i Allahut në një skllav të poshtëruar Të Dunya.

Në fund të fundit, në fakt, jo një person është një "gjuetar Dunya", por Dunya është një gjuetar i aftë dhe i patejkalueshëm i zemrave të njerëzve. Kur duket se Një person ka kapërcyer Dunya, se ajo dridhet e nënshtruar në duart e tij - në këtë moment ai kthehet nga një gjahtar në një viktimë, një viktimë e poshtëruar, e shtypur dhe e lidhur fort Me Dunya.

Tani, për një person, e gjithë qëllimi i ekzistencës së tij është t'i shërbejë Dunya, të kërkojë kënaqësinë e saj, të kryejë ndonjë shthurje, të bëjë ndonjë sakrificë, në mënyrë Që idhulli I tij Dunya Të mos e lërë atë, në mënyrë që ajo të mos humbasë përfitime të tilla të lakmuara

Skllavi I Kësaj Dunya falimenton Në Akhirat - sepse ai tregtoi shtëpinë e tij, një vend të pastër dhe të bekuar për diçka më të keqe, për këtë hale të qelbur-Dunya. Ai preferoi të përkohshmen mbi të përjetshmen, kënetën e ndyrë mbi kopshtin e lulëzuar të Gianna.

Dunya është një provë, është pastrim, po zbulon atë që është në zemra. Shumica e njerëzve e duan me pasion Këtë Dunya, pavarësisht paralajmërimeve të Allahut dhe Të Dërguarit të tij, paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të, për ta kjo dunya është Qëllimi i tyre, ëndrra e tyre.

Në zemrën e një budallai të tillë nuk ka dëshirë Për Ahirat, nuk ka dëshirë për t'u afruar Me Allahun, për të fituar kënaqësinë e tij, sepse ai tashmë është i kënaqur me Këtë Dunya, ai është i magjepsur prej saj, kështu që pse duhet të përpiqet Për Ahirat, për kënaqësinë E Allahut?!

Natyrisht, një person i tillë nuk e meriton Parajsën, ai nuk ka një pjesë në botën e Përjetshme, sepse ai vendosi vetë që pjesa e tij është këtu, sepse ai u lidh me Dunya, dhe ai është i kënaqur me këtë dhe nuk reziston aspak

Allahu ka thënë: "atyre që dëshirojnë jetën në këtë botë dhe zbukurimet e saj, ne do t'ua shlyejmë plotësisht veprat e tyre në këtë botë dhe ata nuk do të privohen. Ata janë ata që nuk do të marrin asgjë tjetër përveç Zjarrit në Ahiret. Përpjekjet e tyre në këtë botë janë të kota dhe veprat e tyre janë të padobishme." "Hood", vargjet 15-16.

Dhe ata besimtarë që i kanë zili ata që posedojnë disa përfitime nga Kjo Dunja në dëm Të Ahiretit janë shumë të paarsyeshëm.

Çfarë ka për të zili, një njeri është në një humbje të plotë, ai shiti gjithçka në këmbim për asgjë, sepse përfitimet e kësaj Dunya nuk i përkasin atij. Njerëz të tillë duhet të mëshirohen, ata janë anormalë, të fiksuar pas kësaj Dunya. Ne duhet ta lavdërojmë Vazhdimisht Allahun që na ka dhënë një kuptim të perniciozitetit të kësaj rruge dhe na ka shpëtuar zemrat nga kjo moçal - Dunja e dëmshme...

Të gjitha lavdërimet i qofshin Allahut, Zotit të Botëve!