Наиболее распространенные заблуждения и безумства толпы...
The most common misconceptions and follies of the crowd... / Kalabalığın en yaygın yanılgıları ve delilikleri... / Keqkuptimet dhe marrëzitë më të zakonshme të turmës...
Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:
"Толпа никогда не стремилась к правде. Она отворачивается от очевидностей, не нравящихся ей и предпочитает поклонятся заблуждению, если только заблуждение прельщает ее. Кто умеет вводить толпу в заблуждение тот легко становится ее повелителем. Кто же стремится образумить ее, тот всегда бывает её жертвой". Psychology of Crowds: Gustave Le Bon
Это высказывание поднимает важные вопросы о природе толпы, её склонности к заблуждениям и роли тех, кто стремится управлять ею или наставить на путь Истины. В контексте исламской религии этот текст можно рассмотреть через призму исламского учения о человеческой природе, ответственности, искушениях и роли пророков и праведных людей в обществе.
Природа толпы и её склонность к заблуждениям
В Исламе признаётся, что человек может быть подвержен слабостям, таким как следование своим страстям (нафс), поддаваться искушениям и склонность к легкому пути. Коран неоднократно указывает на то, что многие люди предпочитают следовать своим желаниям, даже если это противоречит истине. Например, в суре «Аль-Джасия» (45:23) говорится: «Видел ли ты того, кто обожествил свою прихоть? Аллах ввёл его в заблуждение на основании знания, запечатал его слух и сердце и бросил на его взор покров. Кто же наставит его на прямой путь после Аллаха? Неужели вы не помяните назидание?» Толпа, как совокупность людей, часто действует под влиянием эмоций, страхов или желаний, что делает её уязвимой для манипуляций. Ислам призывает к осознанности, размышлению и следованию Истине, даже если она кажется трудной или неприятной.
Роль тех, кто вводит в заблуждение
В Исламе осуждаются те, кто сознательно вводит людей в заблуждение, используя их слабости. Такие люди часто стремятся к власти, богатству или влиянию, манипулируя другими. Коран предупреждает о таких лидерах, называя их «тагутом» — теми, кто уводит людей от поклонения Аллаху. В суре «Аль-Бакара» (2:170) говорится: «Когда им говорят: «Следуйте за тем, что ниспослал Аллах!» — они отвечают: «Нет! Мы будем следовать тому, на чём застали наших отцов». А если их отцы ничего не понимали и не следовали прямым путём?» Такие люди становятся «повелителями толпы», но их власть основана на обмане и временна, так как истина всегда побеждает.
Судьба тех, кто стремится наставить на путь Истины
История Ислама полна примеров пророков и праведников, которые стремились наставить людей на путь Истины, но сталкивались с сопротивлением, насмешками и даже преследованиями. Например, пророк Нух (мир ему) на протяжении 950 лет призывал свой народ к вере, но большинство отвергло его. Пророк Мухаммад (мир ему и благословение Аллаха) также столкнулся с неприятием и враждебностью со стороны мекканцев и бедуинов, когда начал призывать их к Исламу.
Коран подчёркивает, что миссия пророков и праведников — нести истину, даже если это делает их «жертвами» в глазах толпы. В суре «Йа Син» (36:13-14) говорится: «Приведи им притчу о жителях селения, к которым явились посланники. Мы отправили к ним двух посланников, но они сочли их лжецами, и тогда Мы подкрепили их третьим. Они сказали: «Воистину, мы посланы к вам». Но они ответили: «Вы — такие же люди, как и мы. Милостивый ничего не ниспосылал, а вы всего лишь лжёте».»
Исламский призыв к ответственности и разуму
Ислам призывает людей не слепо следовать за толпой, а использовать свой разум, стремиться к знаниям и искать истину. В суре «Аль-Исра» (17:36) сказано: «Не следуй тому, в чём ты несведущ. Воистину, слух, зрение и сердце — все они будут призваны к ответу.» Этот аят подчёркивает важность личной ответственности за свои убеждения и поступки. Толпа может ошибаться, но каждый человек обязан искать истину и следовать ей.
Смысл этого назидания в исламском контексте заключается в том, что Истина часто требует усилий, самопожертвования и терпения. Те, кто стремится наставить людей на путь Истины, могут столкнуться с трудностями, но их миссия благородна и угодна Аллаху. В то же время те, кто вводит людей в заблуждение ради собственной выгоды, обречены на неудачу в этом мире и на суровое наказание в будущей жизни.
Ислам призывает к бдительности, размышлению и следованию истине, даже если это требует идти против толпы. Как сказано в Коране (сура «Аль-Касас», 28:56): «Воистину, ты не сможешь наставить на прямой путь тех, кого возлюбил. Только Аллах наставляет на прямой путь тех, кого пожелает.»
Таким образом, задача верующего — искренне стремиться к Истине и призывать к ней других, оставляя результат на Волю Аллаха. Да поможет Всевышний нам пройти этот тернистый путь дунья с достоинством и не сбиться с Прямого пути. Аминь!
The most common misconceptions and follies of the crowd...
Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides, no one can lead him astray. And whoever He leaves behind, no one will guide him to the right path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the slave of Allah and His Messenger. And then:
"The crowd has never sought the truth. She turns away from the obvious, which she does not like, and prefers to bow to error, if only error seduces her. Anyone who knows how to mislead a crowd easily becomes its ruler. Whoever tries to bring her to reason is always her victim." Psychology of Crowds: Gustave Le Bon
This statement raises important questions about the nature of the crowd, its tendency to delusion, and the role of those who seek to control it or guide it to the path of Truth. In the context of the Islamic religion, this text can be viewed through the prism of Islamic teachings on human nature, responsibility, temptations, and the role of prophets and righteous people in society.
The nature of the crowd and its tendency to delusion
Islam recognizes that a person can be subject to weaknesses such as following their passions (nafs), succumbing to temptations, and taking the easy way out. The Quran repeatedly points out that many people prefer to follow their desires, even if it contradicts the truth. For example, Surah Al-Jasiya (45:23) says: "Have you seen someone who idolized his whim? Allah led him astray on the basis of knowledge, sealed his hearing and heart, and cast a veil over his eyes. Who will guide him to a straight path after Allah? Will you not remember the admonition?" A crowd, as a collection of people, often acts under the influence of emotions, fears, or desires, which makes it vulnerable to manipulation. Islam calls for mindfulness, reflection, and following the Truth, even if it seems difficult or unpleasant.
The role of those who mislead
Islam condemns those who deliberately mislead people by exploiting their weaknesses. Such people often seek power, wealth, or influence by manipulating others. The Quran warns against such leaders, calling them "taghut" — those who lead people away from the worship of Allah. Surah Al-Baqara (2:170) says: "When it is said to them, 'Follow what Allah has revealed,' they say, 'No! We will follow what we found our fathers doing." And if their fathers did not understand anything and did not follow the straight path?" Such people become "lords of the crowd," but their power is based on deception and temporary, since the truth always wins.
The fate of those who seek to guide on the path of Truth
The history of Islam is full of examples of prophets and righteous men who sought to guide people to the path of Truth, but faced resistance, ridicule, and even persecution. For example, the Prophet Nuh (peace be upon him) called his people to faith for 950 years, but the majority rejected him. The Prophet Muhammad (peace and blessings of Allah be upon him) also faced rejection and hostility from the Meccans and Bedouins when he began to call them to Islam.
The Quran emphasizes that the mission of the prophets and the righteous is to bring the truth, even if it makes them "victims" in the eyes of the crowd. Surah Ya Sin (36:13-14) says: "Tell them a parable about the inhabitants of the village to whom the messengers came. We sent two Messengers to them, but they denied them, so We reinforced them with a third. They said: "Indeed, we have been sent to you." But they answered: "You are people just like us. The Merciful One has not sent down anything, and you are only lying.""
The Islamic Call for Responsibility and Reason
Islam encourages people not to blindly follow the crowd, but to use their minds, strive for knowledge and seek the truth. Surah Al-Isra (17:36) says: "Do not follow what you are ignorant of. Indeed, hearing, sight and heart will all be called to account." This verse emphasizes the importance of personal responsibility for one's beliefs and actions. The crowd may make mistakes, but everyone is obliged to seek the truth and follow it.
The meaning of this admonition in the Islamic context is that Truth often requires effort, self-sacrifice, and patience. Those who seek to guide people to the path of Truth may face difficulties, but their mission is noble and pleasing to Allah. At the same time, those who mislead people for their own benefit are doomed to failure in this world and severe punishment in the Hereafter.
Islam calls for vigilance, reflection, and following the truth, even if it requires going against the crowd. As it says in the Qur'an (Surah Al-Qasas, 28:56): "Indeed, you will not be able to guide those whom you love. Only Allah guides whom He wills."
Thus, the believer's task is to sincerely strive for the Truth and call others to it, leaving the result to the Will of Allah. May the Almighty help us to walk this thorny path of dunya with dignity and not stray from the Straight Path. Amen to that!
Kalabalığın en yaygın yanılgıları ve delilikleri...
Hamd, hamd ettiğimiz, yardım ve bağışlanma için dua ettiğimiz Allah'a mahsustur. Canlarımızın ve kötülüklerimizin kötülüklerinden Allah'a karşı korunmak istiyoruz. Allah kimi hidayete erdirirse onu saptıracak kimse yoktur. Kimi bırakırsa onu kimse doğru yola eriştiremez. Tek başına Allah'tan başka ibadete layık kimsenin olmadığına şahitlik ediyoruz ve Muhammed'in Allah'ın kulu ve Resulü olduğuna şahitlik ediyoruz. Ve sonra:
"Kalabalık asla gerçeği aramadı. O, kendisinden hoşlanmayanların apaçıklarından yüz çevirir ve sapıklık onu cezbediyorsa, sapıklığa secde etmeyi tercih eder. Kim bir kalabalığı nasıl saptıracağını bilirse, kolayca onun efendisi olur. Kim onu düşünmeye çalışırsa, o her zaman onun kurbanıdır." Psychology of Crowds: Gustave Le Bon
Bu söz, kalabalığın doğası, onun yanılgılara eğilimi ve onu yönetmeye veya Hakikat yolunda yönlendirmeye çalışanların rolü hakkında önemli soruları gündeme getirmektedir. İslam dini bağlamında bu metin, insan doğası, sorumluluğu, ayartmaları ve peygamberlerin ve dürüst insanların toplumdaki rolü hakkındaki islami öğretinin merceğinden görülebilir.
Kalabalığın doğası ve sanrılara eğilimi
İslam'da, bir kişinin tutkularını takip etme (nefs), ayartmalara boyun eğme ve kolay yola yatkınlık gibi zayıflıklara maruz kalabileceği kabul edilmektedir. Kuran, birçok insanın gerçeğe aykırı olsa bile isteklerine uymayı tercih ettiğini defalarca belirtir. Örneğin, El-Jasiye Suresi (45:23) şöyle der: "Hevesini tanrılaştıranı gördün mü? Allah onu bilgi temelinde saptırdı, kulağını ve kalbini mühürledi ve gözlerine bir örtü attı. Allah'tan sonra onu doğru yola kim iletir? Hala öğüt almayacak mısınız?» Bir insan topluluğu olarak kalabalık, genellikle duyguların, korkuların veya arzuların etkisi altında hareket eder ve bu da onu manipülasyona karşı savunmasız hale getirir. İslam, zor veya nahoş görünse bile Gerçeğe dikkat etmeyi, düşünmeyi ve uymayı çağırır.
Yanlış yönlendirenlerin rolü
İslam'da insanları zaaflarından yararlanarak bilerek yanlış yönlendirenler kınanır. Bu tür insanlar genellikle başkalarını manipüle ederek güç, zenginlik veya nüfuz ararlar. Kuran, insanları Allah'a kulluk etmekten alıkoyanlar olarak onlara «tagut» diyerek böyle liderleri uyarıyor. Bakara Suresi (2:170) şöyle der: «Onlara, 'Allah'ın indirdiğine uyun' denildiği zaman."- cevap veriyorlar: "Hayır! Atalarımızı üzerinde bulduğumuz şeye uyacağız" dedi. Ya babaları hiçbir şeyi anlamıyorlarsa ve doğru yola uymuyorlarsa?» Bu tür insanlar 'kalabalığın efendisi' olurlar, ancak hakikat her zaman galip geldiği için güçleri aldatmaya dayanır ve geçicidir.
Doğru yola iletmeye çalışanların kaderi
İslam tarihi, insanları Hakikat yolunda yönlendirmeye çalışan, ancak direniş, alay ve hatta zulümle karşı karşıya kalan peygamberlerin ve dürüstlerin örnekleriyle doludur. Örneğin, Nuh peygamberi 950 yıl boyunca kavmini imana çağırdı, ancak çoğu onu yalanladı. Hz. Muhammed (as), onları İslam'a çağırmaya başladığında Mekkelilerin ve Bedevilerin de reddedilmesi ve düşmanlığıyla karşı karşıya kaldı.
Kuran, peygamberlerin ve salihlerin misyonunun, kalabalığın gözünde onları «kurban» yapsa bile gerçeği taşımanın olduğunu vurgular. «Ya Sin» suresi (36:13-14) şöyle der: «Onlara, kendilerine elçilerin geldiği kent halkını bir misal getir. Biz onlara iki elçi gönderdik de onlar onları yalanladılar, sonra onları üçüncüsüyle destekledik. Dediler ki: "Şüphesiz biz size gönderildik». Dediler ki: "Siz de bizim gibi insanlarsınız. Rahman hiçbir şey indirmedi, siz sadece yalan söylüyorsunuz.»»
Sorumluluk ve akıl için islami çağrı
İslam, insanları körü körüne kalabalığı takip etmeye değil, akıllarını kullanmaya, bilgi için çabalamaya ve gerçeği aramaya teşvik eder. İsra Suresi (17:36) şöyle der: "Bilmediğin şeye uyma. Şüphesiz işitme, görme ve kalp, hepsi cevap vermeye çağrılacaktır.» Bu ayet, kişinin inançları ve eylemleri için kişisel sorumluluğun önemini vurgulamaktadır. Kalabalık yanılıyor olabilir, ancak her insanın gerçeği arama ve ona uyma görevi vardır.
İslami bağlamda bu düzenlemenin anlamı, Gerçeğin genellikle çaba, fedakarlık ve sabır gerektirmesidir. İnsanları Doğru yola eriştirmek isteyenler, zorluklarla karşılaşabilirler, ancak görevleri yücedir ve Allah'ı razı eder. Aynı zamanda, insanları kendi çıkarları için saptıranlar, dünyada başarısızlığa ve ahirette çetin bir azaba mahkumdur.
İslam, kalabalığa karşı çıkmayı gerektirse bile, uyanıklığı, düşünmeyi ve gerçeğe uymayı çağırır. Kuran'da da belirtildiği gibi (Kasas suresi, 28:56): "Şüphesiz sen, sevdiklerini doğru yola iletemezsin. Dilediğini hidayete erdiren Allah'tır.»
Bu nedenle, inananın görevi, Gerçeği içtenlikle aramak ve ona başkalarını çağırmak, sonucu Allah'ın iradesine bırakmaktır. Allah, bu dikenli yoldan onurlu bir şekilde geçmemize ve doğru yoldan sapmamamıza yardım etsin. Amen!
Keqkuptimet dhe marrëzitë më të zakonshme të turmës...
Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që udhëzon Allahu, askush nuk mund ta çojë atë në rrugë të gabuar. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në rrugën e duhur. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është rob i Allahut dhe I Dërguari i tij. Dhe pastaj:
"Turma nuk e ka kërkuar kurrë të vërtetën. Ajo largohet nga e dukshmja, e cila nuk i pëlqen, dhe preferon të përkulet para gabimit, nëse vetëm gabimi e josh atë. Kushdo që di të mashtrojë një turmë bëhet lehtësisht sundimtari i saj. Kushdo që përpiqet ta sjellë atë në arsye është gjithmonë viktima e saj."Psikologjia E Turmave: Gustave Le Bon
Kjo deklaratë ngre pyetje të rëndësishme në lidhje me natyrën e turmës, prirjen e saj për mashtrim dhe rolin e atyre që kërkojnë ta kontrollojnë atë ose ta drejtojnë atë në rrugën e së Vërtetës. Në kontekstin e fesë Islame, ky tekst mund të shihet përmes prizmit të mësimeve Islame mbi natyrën njerëzore, përgjegjësinë, tundimet dhe rolin e profetëve dhe njerëzve të drejtë në shoqëri.
Natyra e turmës dhe tendenca e saj për mashtrim
Islami pranon se një person mund të jetë subjekt i dobësive të tilla si ndjekja e pasioneve të tyre (nafs), nënshtrimi ndaj tundimeve dhe marrja e rrugës së lehtë për të dalë. Kurani vazhdimisht thekson se shumë njerëz preferojnë të ndjekin dëshirat e tyre, edhe nëse bie ndesh me të vërtetën. Për shembull, Sureja El-Jasiya (45:23) thotë: "A keni parë dikë që idhullonte tekat e tij? Allahu e çoi atë në rrugë të gabuar në bazë të dijes, vulosi dëgjimin dhe zemrën e tij dhe hodhi një vello mbi sytë e tij. Kush do ta udhëzojë atë në një rrugë të drejtë pas Allahut? A nuk do ta mbani mend këshillën?"Një turmë, si një koleksion njerëzish, shpesh vepron nën ndikimin e emocioneve, frikës ose dëshirave, gjë që e bën atë të prekshëm nga manipulimi. Islami bën thirrje për vëmendje, reflektim dhe ndjekje të Së Vërtetës, edhe nëse duket e vështirë ose e pakëndshme.
Roli i atyre që mashtrojnë
Islami dënon ata që qëllimisht i mashtrojnë njerëzit duke shfrytëzuar dobësitë e tyre. Njerëz të tillë shpesh kërkojnë pushtet, pasuri ose ndikim duke manipuluar të tjerët. Kurani paralajmëron kundër udhëheqësve të tillë, duke i quajtur ata "taghut" — ata që i largojnë njerëzit nga adhurimi i Allahut. Sureja El-Baqara (2:170) thotë: "kur u thuhet atyre: 'Ndiqni atë Që Ka shpallur Allahu', ata thonë: 'jo! Ne do të ndjekim atë që kemi gjetur etërit tanë duke bërë." Dhe nëse baballarët e tyre nuk kuptuan asgjë dhe nuk ndoqën rrugën e drejtë? Njerëz të tillë bëhen "zotër të turmës", por fuqia e tyre bazohet në mashtrim dhe të përkohshëm, pasi e vërteta gjithmonë fiton.
Fati i atyre që kërkojnë të udhëheqin në rrugën e Së Vërtetës
Historia E Islamit është plot me shembuj të profetëve dhe njerëzve të drejtë që kërkuan t'i udhëzonin njerëzit në rrugën e Së Vërtetës, por u përballën me rezistencë, tallje, madje edhe persekutim. Për shembull, Profeti Nuh (paqja qoftë mbi të) e thirri popullin e tij në besim për 950 vjet, por shumica e refuzoi atë. Profeti Muhamed (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) gjithashtu u përball me refuzim dhe armiqësi nga Mekasit dhe Beduinët kur filloi t'i thërriste Në Islam.
Kurani thekson se misioni i profetëve dhe i të drejtëve është të sjellin të vërtetën, edhe nëse i bën ata "viktima" në sytë e turmës. Sureja Ya Sin (36: 13-14) thotë: "Tregojuni atyre një shëmbëlltyrë për banorët e fshatit të cilëve u erdhën të dërguarit. Ne u dërguam atyre dy Lajmëtarë, por ata i mohuan, kështu që ne i përforcuam me një të tretë. Ata thanë: "Me të vërtetë, ne jemi dërguar tek ju. Por ata u përgjigjën: "Ju jeni njerëz ashtu si ne. Mëshiruesi nuk ka zbritur asgjë, dhe ju vetëm po gënjeni.""
Thirrja Islame Për Përgjegjësi Dhe Arsye
Islami i inkurajon njerëzit të mos ndjekin verbërisht turmën, por të përdorin mendjet e tyre, të përpiqen për dije dhe të kërkojnë të vërtetën. Sureja El-Isra (17:36) thotë: "mos ndiqni atë për të cilën jeni injorant. Në të vërtetë, dëgjimi, shikimi dhe zemra do të thirren të gjitha në llogari."Ky varg thekson rëndësinë e përgjegjësisë personale për besimet dhe veprimet e dikujt. Turma mund të bëjë gabime, por të gjithë janë të detyruar të kërkojnë të vërtetën dhe ta ndjekin atë.
Kuptimi i këtij paralajmërimi në kontekstin Islam është se E Vërteta shpesh kërkon përpjekje, vetëflijim dhe durim. Ata që kërkojnë t'i udhëzojnë njerëzit në rrugën e Së Vërtetës, mund të përballen me vështirësi, por misioni i tyre është fisnik dhe i pëlqyeshëm Për Allahun. Në të njëjtën kohë, ata që mashtrojnë njerëzit për përfitimin e tyre janë të dënuar me dështim në këtë botë dhe dënim të rëndë në Ahiret.
Islami bën thirrje për vigjilencë, reflektim dhe ndjekje të së vërtetës, edhe nëse kërkon shkuarje kundër turmës. Siç thuhet në Kuran (Surah Al-Qasas, 28:56): "Në të vërtetë, ju nuk do të jeni në gjendje t'i udhëzoni ata që doni. Vetëm Allahu udhëzon kë të dojë."
Kështu, detyra e besimtarit është të përpiqet sinqerisht për të Vërtetën dhe t'i thërrasë të tjerët drejt saj, duke ia lënë rezultatin Vullnetit të Allahut. Le të na ndihmojë I Plotfuqishmi të ecim me dinjitet në këtë rrugë me gjemba të dunjasë dhe të mos largohemi nga Rruga e Drejtë. Amen për këtë!