Милости Аллаха, о которых мы порой забываем...

The mercies of Allah, which we sometimes forget... / Allah'ın nimetleri, bazen unuttuğumuz nimetlerdir... / Mëshirat E Allahut, të cilat ndonjëherë i harrojmë...
Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:
Наступит время, когда ты не найдёшь удовольствия для себя, кроме как в уединении от людей... Потом начинаешь понимать, что спокойный сон - это милость от Аллаха, пробуждение в безопасности - милость, крыша твоего дома - милость, капля воды - милость... Хвала Аллаху за каждую Милость, к которой мы привыкли и как же мы неблагодарны...
Эта фраза говорит о состоянии, когда человек перенасыщается общением, взаимодействием с другими людьми. Это может быть вызвано разными причинами: когда большинство взаимодействий кажутся пустыми, лицемерными или не приносящими настоящего удовлетворения. Постоянное общение, особенно с людьми, которые "вытягивают" энергию, может привести к истощению и желанию побыть одному, чтобы восстановиться.
Разочарование в людях, лицемерие, опыт предательства, обмана, несправедливости может заставить человека отстраниться и искать утешения в одиночестве, это естественная потребность в тишине и уединении для размышлений, самопознания и перезагрузки.
Когда человек больше не находит удовлетворения в внешних взаимодействиях, он начинает искать его внутри себя. Уединение со Всевышним становится пространством для саморефлексии, осмысления жизни и обретения внутреннего покоя. Важно понимать, что это состояние может быть временным, это не обязательно означает полное отшельничество на всю жизнь, а скорее период, когда человеку нужно дистанцироваться от внешнего мира к Аллаху, чтобы лучше понять себя и свои потребности.
"Потом начинаешь понимать, что спокойный сон - это милость от Аллаха, пробуждение в безопасности - милость, крыша твоего дома - милость, капля воды - милость..."
Переоценка ценностей - этот этап наступает после уединения и размышлений. Человек начинает замечать и ценить те простые вещи, которые раньше казались само собой разумеющимися. Это осознание того, что даже самые обыденные вещи являются даром и не должны восприниматься как должное. Простые радости: спокойный сон, безопасность, крыша над головой, чистая вода – это базовые потребности человека, и когда они есть, мы чувствуем себя защищенными и комфортно. Осознание ценности этих вещей приводит к чувству благодарности. Часто именно в периоды трудностей, когда мы теряем что-то из этого списка, мы начинаем по-настоящему ценить то, что имели.
"Хвала Аллаху за каждую Милость, к которой мы привыкли и как же мы неблагодарны..." - Это призыв к благодарности за всё, что у нас есть, независимо от того, насколько это кажется незначительным, мы часто привыкаем к хорошему и перестаем его ценить. Это и есть проявление неблагодарности. Мы воспринимаем блага как должное, вместо того чтобы выражать признательность Создателю за них.
Высказывание описывает путь от разочарования в социуме и поиска удовлетворения во внешнем мире к осознанию ценности простых вещей и благодарности за них. Это путь от внешней суеты к внутреннему покою, от неблагодарности к признательности.
Это напоминание о том, что, иногда нам нужно уединение, чтобы понять себя и свои потребности. Самые простые вещи в жизни – это самые ценные дары. Благодарность Аллаху – это ключ к счастью и удовлетворению. Это высказывание побуждает к самоанализу, осознанию своих потребностей и умению ценить то, что мы имеем. Оно призывает к более внимательному и благодарному отношению к жизни.
The mercies of Allah, which we sometimes forget...
Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides, no one can lead astray. And whoever He leaves behind, no one will guide him to the right path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the slave of Allah and His Messenger. And then:
There will come a time when you will not find pleasure for yourself, except in solitude from people... Then you begin to realize that a peaceful sleep is a mercy from Allah, waking up safe is a mercy, the roof of your house is a mercy, a drop of water is a mercy... Praise be to Allah for every Mercy we are used to and how ungrateful we are...
This phrase speaks of a state when a person is oversaturated with communication, interaction with other people. This can be caused by various reasons: when most interactions seem empty, hypocritical, or not truly satisfying. Constant communication, especially with people who "drain" energy, can lead to exhaustion and a desire to be alone in order to recover.
Disappointment in people, hypocrisy, the experience of betrayal, deception, and injustice can make a person pull away and seek solace in solitude, this is a natural need for silence and solitude for reflection, self-discovery, and rebooting.
When a person no longer finds satisfaction in external interactions, he begins to look for it inside himself. Solitude with the Almighty becomes a space for self-reflection, reflection on life and finding inner peace. It is important to understand that this condition may be temporary, it does not necessarily mean complete seclusion for life, but rather a period when a person needs to distance himself from the outside world to Allah in order to better understand himself and his needs.
"Then you begin to realize that a peaceful sleep is a mercy from Allah, waking up safe is a mercy, the roof of your house is a mercy, a drop of water is a mercy..."
Reassessment of values - this stage comes after solitude and reflection. A person begins to notice and appreciate those simple things that previously seemed self-evident. It is the realization that even the most mundane things are a gift and should not be taken for granted. Simple joys: restful sleep, safety, a roof over your head, clean water – these are basic human needs, and when we have them, we feel protected and comfortable. Realizing the value of these things leads to a feeling of gratitude. It is often during periods of difficulty, when we lose something from this list, that we begin to truly appreciate what we had.
"Praise be to Allah for every Mercy we are used to and how ungrateful we are..."It's a call to be grateful for everything we have, no matter how insignificant it may seem, we often get used to the good and stop appreciating it. This is a manifestation of ingratitude. We take benefits for granted, instead of expressing gratitude to the Creator for them.
The statement describes the path from disappointment in society and the search for satisfaction in the outside world to realizing the value of simple things and gratitude for them. This is the path from external fuss to inner peace, from ingratitude to gratitude.
It's a reminder that sometimes we need privacy to understand ourselves and our needs. The simplest things in life are the most valuable gifts. Gratitude to Allah is the key to happiness and contentment. This statement encourages introspection, awareness of our needs and the ability to appreciate what we have. It calls for a more attentive and grateful attitude to life.
Allah'ın nimetleri, bazen unuttuğumuz nimetlerdir...
Hamd, hamd ettiğimiz, yardım ve bağışlanma için dua ettiğimiz Allah'a mahsustur. Canlarımızın ve kötülüklerimizin kötülüklerinden Allah'a karşı korunmak istiyoruz. Allah kimi hidayete erdirirse onu saptıracak kimse yoktur. Kimi bırakırsa onu kimse doğru yola eriştiremez. Tek başına Allah'tan başka ibadete layık kimsenin olmadığına şahitlik ediyoruz ve Muhammed'in Allah'ın kulu ve Resulü olduğuna şahitlik ediyoruz. Ve sonra:
İnsanlardan uzak durmaktan başka kendine zevk bulamayacağın bir zaman gelecek... Sonra dinlendirici uykunun Allah'tan bir rahmet, güvenlikte uyanmanın rahmet, evinizin çatısının rahmet, bir damla suyun rahmet olduğunu anlamaya başlıyorsunuz... Alıştığımız her rahmet için Allah'a hamdolsun ve ne kadar nankörüzüz...
Bu ifade, bir kişinin iletişimle, diğer insanlarla etkileşimle aşırı doygun hale geldiği bir durumdan bahseder. Bunun çeşitli nedenleri olabilir: etkileşimlerin çoğu boş, ikiyüzlü göründüğünde veya gerçek tatmin edici olmadığında. Özellikle enerjiyi "çeken" insanlarla sürekli iletişim kurmak, yorgunluğa ve iyileşmek için yalnız kalma arzusuna yol açabilir.
İnsanlarda hayal kırıklığı, ikiyüzlülük, ihanet, aldatma, adaletsizlik deneyimi, bir kişinin yalnızken çekilmesine ve teselli aramasına neden olabilir, bu, yansıma, kendini keşfetme ve yeniden başlatma için doğal bir sessizlik ve yalnızlık ihtiyacıdır.
Bir kişi artık dış etkileşimlerde tatmin bulamadığında, onu kendi içinde aramaya başlar. Yüce Allah'la yalnızlık, kendini yansıtma, hayatı anlama ve iç huzuru bulma alanı haline gelir. Bu durumun geçici olabileceğini anlamak önemlidir, bu mutlaka ömür boyu tam bir inzivaya çekilme anlamına gelmez, daha ziyade kişinin kendisini ve ihtiyaçlarını daha iyi anlayabilmek için dış dünyadan Allah'a olan mesafesine ihtiyacı olduğu bir dönem anlamına gelir.
"Sonra dinlendirici uykunun Allah'tan bir rahmet olduğunu, güvenlikte uyanmanın rahmet olduğunu, evinizin çatısının rahmet olduğunu, bir damla suyun rahmet olduğunu anlamaya başlıyorsunuz..."
Değerlerin yeniden değerlendirilmesi - bu aşama yalnızlıktan ve düşünceden sonra gelir. İnsan, daha önce doğal görünen bu basit şeyleri fark etmeye ve takdir etmeye başlar. Bu, en sıradan şeylerin bile bir hediye olduğunun ve hafife alınmaması gerektiğinin fark edilmesidir. Basit sevinçler: dinlendirici bir uyku, güvenlik, başımızın üstünde bir çatı, temiz su insanın temel ihtiyaçlarıdır ve bunlar olduğunda kendimizi güvende ve rahat hissederiz. Bu şeylerin değerinin farkında olmak, minnettarlık duygusuna yol açar. Çoğu zaman, bu listeden bir şeyi kaybettiğimizde, sahip olduklarımıza gerçekten değer vermeye başladığımız zorluk dönemlerinde olur.
"Alıştığımız her rahmet için Allah'a hamdolsun ve ne kadar nankörüzüz..." Bu, sahip olduğumuz her şey için minnettarlık çağrısıdır, ne kadar önemsiz görünse de, sık sık iyiye alışırız ve onu takdir etmeyi bırakırız. Bu, nankörlüğün tezahürüdür. Yaradan'a onlar için minnettarlığını göstermek yerine, faydaları hafife alıyoruz.
Söz, toplumdaki hayal kırıklığından ve dış dünyada memnuniyet arayışından basit şeylerin değerinin farkına varmaya ve onlar için minnettarlığa giden yolu tanımlar. Bu, dış gürültüden iç huzura, nankörlükten minnettarlığa giden yoldur.
Bu, bazen kendimizi ve ihtiyaçlarımızı anlamak için yalnızlığa ihtiyacımız olduğunu hatırlatır. Hayattaki en basit şeyler en değerli hediyelerdir. Allah'a şükretmek, mutluluğun ve tatminin anahtarıdır. Bu ifade, iç gözlemi, ihtiyaçlarımızın farkındalığını ve sahip olduklarımıza değer vermeyi teşvik eder. Hayata karşı daha dikkatli ve minnettar bir tutum talep ediyor.
Mëshirat E Allahut, të cilat ndonjëherë i harrojmë...
Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon, askush nuk mund të çojë në rrugë të gabuar. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në rrugën e duhur. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është rob i Allahut dhe I Dërguari i tij. Dhe pastaj:
Do të vijë një kohë kur nuk do të gjeni kënaqësi për veten tuaj, përveç në vetmi nga njerëzit... Atëherë ju filloni të kuptoni se një gjumë i qetë është një mëshirë nga Allahu, zgjimi i sigurt është një mëshirë, çatia e shtëpisë tuaj është një mëshirë, një pikë uji është një mëshirë... Falënderimi i qoftë Allahut për Çdo Mëshirë me të cilën jemi mësuar dhe sa mosmirënjohës jemi...
Kjo frazë flet për një gjendje kur një person është i mbingopur me komunikim, ndërveprim me njerëzit e tjerë. Kjo mund të shkaktohet nga arsye të ndryshme: kur shumica e ndërveprimeve duken boshe, hipokrite ose jo vërtet të kënaqshme. Komunikimi i vazhdueshëm, veçanërisht me njerëzit që "kullojnë" energji, mund të çojë në lodhje dhe dëshirë për të qenë vetëm në mënyrë që të rikuperohen.
Zhgënjimi tek njerëzit, hipokrizia, përvoja e tradhtisë, mashtrimit dhe padrejtësisë mund ta bëjnë një person të tërhiqet dhe të kërkojë ngushëllim në vetmi, kjo është një nevojë e natyrshme për heshtje dhe vetmi për reflektim, vetë-zbulim dhe rindezje.
Kur një person nuk gjen më kënaqësi në ndërveprimet e jashtme, ai fillon ta kërkojë atë brenda vetes. Vetmia me Të Plotfuqishmin bëhet një hapësirë për vetë-reflektim, reflektim mbi jetën dhe gjetjen e paqes së brendshme. Importantshtë e rëndësishme të kuptohet se kjo gjendje mund të jetë e përkohshme, nuk do të thotë domosdoshmërisht izolim i plotë për jetën, por më tepër një periudhë kur një person duhet të distancohet nga bota e jashtme Tek Allahu në mënyrë që të kuptojë më mirë veten dhe nevojat e tij.
"Atëherë ju filloni të kuptoni se një gjumë i qetë është një mëshirë nga Allahu, zgjimi i sigurt është një mëshirë, çatia e shtëpisë tuaj është një mëshirë, një pikë uji është një mëshirë..."
Rivlerësimi i vlerave-kjo fazë vjen pas vetmisë dhe reflektimit. Një person fillon të vërejë dhe vlerësojë ato gjëra të thjeshta që më parë dukeshin të vetëkuptueshme. Theshtë kuptimi se edhe gjërat më të zakonshme janë një dhuratë dhe nuk duhet të merren si të mirëqena. Gëzime të thjeshta: gjumë i qetë, siguri, çati mbi kokë, ujë i pastër – këto janë nevoja themelore njerëzore, dhe kur i kemi, ndihemi të mbrojtur dhe rehat. Realizimi i vlerës së këtyre gjërave çon në një ndjenjë mirënjohjeje. Shpesh gjatë periudhave të vështirësisë, kur humbasim diçka nga kjo listë, fillojmë të vlerësojmë vërtet atë që kishim.
"Falënderimi i qoftë Allahut për Çdo Mëshirë me të cilën jemi mësuar dhe sa mosmirënjohës jemi..."Ashtë një thirrje për të qenë mirënjohës për gjithçka që kemi, pa marrë parasysh sa e parëndësishme mund të duket, ne shpesh mësohemi me të mirën dhe ndalojmë së vlerësuari atë. Ky është një manifestim i mosmirënjohjes. Ne i marrim përfitimet si të mirëqena, në vend që t'i shprehim mirënjohje Krijuesit për to.
Deklarata përshkruan rrugën nga zhgënjimi në shoqëri dhe kërkimi i kënaqësisë në botën e jashtme për të kuptuar vlerën e gjërave të thjeshta dhe mirënjohjen për to. Kjo është rruga nga bujë e jashtme në paqen e brendshme, nga mosmirënjohja në mirënjohje.
Ashtë një kujtesë se ndonjëherë kemi nevojë për privatësi për të kuptuar veten dhe nevojat tona. Gjërat më të thjeshta në jetë janë dhuratat më të vlefshme. Mirënjohja Ndaj Allahut është çelësi i lumturisë dhe kënaqësisë. Kjo deklaratë inkurajon introspeksionin, ndërgjegjësimin për nevojat tona dhe aftësinë për të vlerësuar atë që kemi. Ai bën thirrje për një qëndrim më të vëmendshëm dhe mirënjohës ndaj jetës.