История о человеке с острова: путь от поклонения идолам к Исламу...
The story of a man from the island: the path from idol worship to Islam... / Adalı adamın hikayesi: Putlara ibadetten İslam'a giden yol... / Historia e një njeriu nga ishulli: rruga nga adhurimi i idhujve në Islam...
Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:
Эта удивительная история во времена саляфов, переданная ‘Абдуль-Уахидом ибн Зейдом, повествует о том, как группа мусульман, плывущих на корабле, оказалась на острове, где встретила человека, поклонявшегося идолу. Этот рассказ не только демонстрирует силу Корана и послания Ислама, но и показывает, как искреннее стремление к Истине может изменить жизнь человека.
Сообщается от ‘Абдуль-Уахида ибн Зейда, что он рассказывал следующее:
“Как-то мы плыли на корабле, и ветер прибил наш корабль к одному острову, на котором был человек, поклонявшийся идолу.
Мы спросили его: «О человек, кому ты поклоняешься?» Он указал на своего идола.
Мы сказали: «Поистине, это твоё божество – сотворено, и у нас на корабле есть тот, кто сможет смастерить то же самое. Это – не божество, которое достойно поклонения!»
Тогда он спросил нас: «А вы кому поклоняетесь?» Мы ответили: «Аллаху».
Он спросил: «А кто такой Аллах?» Мы ответили: «Тот, чей Трон находится на небесах, чья власть находится на земле, и чьё постановление касается живых и мёртвых».
Он спросил: «А как вы узнали о нём?» Мы ответили: «Этот Царь направил к нам Своего благородного Посланника, который сообщил нам об этом».
Он спросил: «И что сделал этот Посланник?» Мы ответили: «Донёс до нас послание своего Господа, после чего Аллах забрал его к Себе».
Он спросил: «Оставил ли он среди вас какое-либо знамение?» Мы ответили: «Конечно, он оставил нам Книгу Царя!»
Он сказал: «Покажите мне Книгу Царя, ведь необходимо, чтобы книги царей были прекрасными». Тогда мы принесли ему Мусхаф (свиток Корана).
Он сказал: «Я не могу прочесть его». Тогда мы стали читать ему суру из Корана, и мы не переставали читать, а он не переставал плакать, мы читали, а он плакал, пока мы не завершили чтение суры.
После этого он сказал: «Является необходимым, чтобы хозяина этих слов не ослушались!», а затем принял Ислам.
Мы взяли его с собой на корабль и обучили некоторым обрядам религии и сурам Корана. Когда же наступила ночь, мы совершили ночную молитву и улеглись спать. Тогда он спросил нас: «О люди, этот Бог, о котором вы мне поведали, спит, когда наступает ночь?»
Мы ответили: «Нет, о раб Аллаха! Он Великий, Живой [которым не овладевает ни дремота, ни сон], не нуждающийся во сне!»
Тогда он сказал нам: «Плохие вы рабы, если спите тогда, когда ваш Владыка не спит!»
Его слова поразили нас. Когда же мы приплыли к ‘Аббадану, я сказал своим товарищам: «Этот человек только принял Ислам [и он является чужеземцем тут]», после чего мы собрали для него дирхамы и дали их ему.
Он спросил: «Что это?!» Мы ответили: «Потратишь это на свои нужды».
Тогда он сказал: «Ля иляха илля-Ллах! Вы указали мне на путь, которым сами не следуете. Я жил на острове, поклоняясь идолу помимо Аллаха, и, тем не менее, Он не дал мне пропасть. Так неужели же Он даст мне пропасть после того, как я узнал о Нём?!»
Когда прошло какое-то время, мне сообщили, что он находится при смерти. Я пришёл к нему и спросил его: «Есть ли у тебя какая-либо нужда?» На это он ответил: «Мою нужду удовлетворил Тот, Кто прислал вас на мой остров!»
После этого мои глаза одолели меня, и я уснул у него. Во сне я увидел сад среди могил ‘Аббадана, в котором был расположен шатёр. В этом шатре стояла кровать, а на ней сидела девушка, прекрасней которой никто не видел. Она говорила: «О Аллах, ускорь его встречу со мной, поистине, я сильно скучаю по нему». Когда же я очнулся, то обнаружил, что он уже покинул этот мир. Тогда я подошёл к нему, омыл его, завернул в саван и похоронил. А когда наступила ночь, я уснул и увидел во сне его в том же шатре с той же девушкой, читающим аяты Корана: «Ангелы будут входить к ним через любые врата. Мир вам за то, что вы проявили терпение. Как же прекрасна Последняя обитель!» (13: 23-24).
Эту историю приводил имам Ибн Къудама в своей книге «Китаб ат-таууабин» (300-302), в которой упоминаются различные рассказы о покаяниях, а также хафиз Ибн аль-Муляккъин в своей книге «Хадаикъ аль-аулия» (1/112-113).
Этот рассказ, переданный от ‘Абдуль-Уахида ибн Зейда, содержит глубокие назидания и уроки, которые касаются веры, искренности, поклонения и осознания величия Аллаха.
Путешественники встречают человека, поклоняющегося идолу, и начинают с ним диалог. Они указывают ему на то, что его божество — это всего лишь творение, которое не достойно поклонения. Этот момент подчёркивает важность призыва к истине (да’ва) и разъяснения заблуждений.
Мусульмане не просто критикуют его веру, но предлагают альтернативу — поклонение Единому Богу, Творцу всего сущего. Это показывает, что Ислам — это религия разума и логики, которая призывает людей отказаться от ложных убеждений и принять Истину.
Когда человек просит показать ему "Книгу Царя", ему приносят Коран. Он не может прочитать его сам, но, услышав его чтение, начинает плакать. Коран — это не просто книга, это Слово Аллаха, которое обладает огромной силой воздействия на сердца. Плач человека показывает, что его сердце было тронуто истиной, даже если он не понимал арабского языка. Это напоминание о том, что Коран — это руководство для всех людей, независимо от их происхождения или языка. Его красота и глубина способны пробудить даже самые ожесточённые сердца.
Человек принимает Ислам после того, как услышал Коран. Его слова: "Является необходимым, чтобы хозяина этих слов не ослушались!" показывают его глубокое понимание величия Аллаха. Искренность в вере — это ключ к принятию Ислама. Человек осознал, что Аллах — Единственный, Кто достоин поклонения, и это осознание пришло через Коран. Это урок для всех нас: истинная вера начинается с понимания величия Аллаха и подчинения Его Воле.
Новообращённый мусульманин спрашивает, спит ли Аллах, и, узнав, что Аллах не спит, укоряет своих спутников за то, что они спят, пока их Господь бодрствует. Этот момент подчёркивает важность осознания величия Аллаха и Его качеств. Аллах — Живой, Вечный, Он не нуждается во сне или отдыхе. Вопрос человека показывает его глубокое понимание того, что поклонение Аллаху должно быть постоянным, а не ограничиваться определёнными моментами. Это напоминание для всех верующих о том, что мы должны быть бдительными в своей вере и не забывать о том, что Аллах всегда наблюдает за нами.
Когда путешественники предлагают новообращённому деньги, он отказывается, говоря, что Аллах позаботится о нём, как позаботился, когда он был в заблуждении. Этот момент учит нас упованию на Аллаха (таваккуль). Человек понимает, что всё, что у него есть, — от Аллаха, и Он не оставит его после того, как он нашёл истину. Это также урок о том, что материальные блага не должны быть главной целью в жизни верующего. Истинное богатство — это вера и довольство тем, что дал Аллах.
Когда этот человек умирает, ‘Абдуль-Уахид видит его во сне в прекрасном саду, где его ждёт райская девушка. Этот момент напоминает о конечной цели каждого верующего — Рае. Видение показывает, что искренняя вера и принятие Ислама приводят человека к великой награде. Девушка, которая скучает по нему, символизирует блага Рая, которые ждут тех, кто стремился к Аллаху. Это также напоминание о том, что смерть — это не конец, а начало вечной жизни.
История подчёркивает важность искренности в поклонении и осознания величия Аллаха. Новообращённый мусульманин сразу же проявляет глубокое понимание своей религии, что показывает, как истинная вера преображает человека. Коран — это не просто книга, это Слово Аллаха, которое способно изменить сердца и привести людей к истине.
История учит нас полагаться на Аллаха во всех делах и не привязываться к мирским благам. Напоминание о том, что конечная цель каждого верующего — это довольство Аллаха и Рай.
Этот рассказ — прекрасный пример того, как Истина может коснуться сердца даже самого заблудшего человека. Он напоминает нам о важности призыва к Исламу, силе Корана, искренности в вере и уповании на Аллаха. Это также напоминание о том, что наша жизнь коротка, и мы должны использовать её для поклонения Аллаху и стремления к Его довольству...
The story of a man from the island: the path from idol worship to Islam...
Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides, no one can lead astray. And whoever He leaves behind, no one will guide him to the right path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the slave of Allah and His Messenger. And then:
This amazing story in the time of the Salafs, narrated by ‘Abdul Wahid ibn Zeid, tells how a group of Muslims sailing on a ship ended up on an island where they met a man who worshipped an idol. This story not only demonstrates the power of the Koran and the message of Islam, but also shows how a sincere pursuit of Truth can change a person's life.
It is reported from ‘Abdul Wahid ibn Zeid that he narrated the following:
“Once we were sailing on a ship, and the wind washed our ship to an island where there was a man worshipping an idol.
We asked him, "O man, who do you worship?" He pointed to his idol.
We said: "Truly, this deity of yours has been created, and we have someone on our ship who can make the same thing. This is not a deity that is worthy of worship!"
Then he asked us, "Who do you worship?" We replied, "Allah."
He asked: "And who is Allah?" We replied: "He whose throne is in heaven, whose authority is on earth, and whose decree concerns the living and the dead."
He asked: "How did you find out about him?" We replied: "This King sent His noble Messenger to us, who informed us of this."
He asked: "And what did this Messenger do?" We replied: "He brought the message of his Lord to us, after which Allah took him to Himself."
He asked: "Did he leave any sign among you?" We replied: "Of course he left us the Book of the King!"
He said, "Show me the Book of the King, because it is necessary that the books of kings be beautiful." Then we brought him a Mushaf (a scroll of the Quran).
He said: "I can't read it." Then we started reciting a surah from the Quran to him, and we didn't stop reciting, and he didn't stop crying, and we read, and he cried, until we finished reciting the surah.
After that, he said: "It is necessary that the master of these words not be disobeyed!" and then converted to Islam.
We took him on board the ship and taught him some of the rituals of religion and the surahs of the Koran. When night fell, we performed the night prayer and went to bed. Then he asked us, "O people, does this God you told me about sleep when night falls?"
We replied, "No, O servant of Allah! He is Great, Alive [who is not possessed by either slumber or sleep], who does not need sleep!"
Then he said to us, "You are bad slaves if you sleep when your Master is awake!"
His words startled us. When we sailed to 'Abbadan, I told my companions, "This man has just converted to Islam [and he is a stranger here]," after which we collected dirhams for him and gave them to him.
He asked: "What is it?!" We replied: "Spend it on your own needs."
Then he said: "La ilaha illa-Llah! You've shown me a path that you don't follow yourself. I lived on an island, worshipping an idol besides Allah, and yet He did not let me disappear. So is He really going to let me go to waste after I found out about Him?!"
After some time had passed, I was informed that he was near death. I went to him and asked him, "Do you have any need?" To which he replied, "My need was met by the One Who sent you to my island!"
After that, my eyes got the better of me, and I fell asleep at his place. In my dream, I saw a garden among the graves of ‘Abbadan, in which a tent was located. There was a bed in this tent, and on it sat a girl who was the most beautiful no one had ever seen. She said, "O Allah, hasten his meeting with me, indeed, I miss him greatly." When I woke up, I found that he had already left this world. Then I went up to him, washed him, wrapped him in a shroud and buried him. And when night fell, I fell asleep and dreamed of him in the same tent with the same girl, reading the verses of the Quran: "Angels will enter them through any gate. Peace be upon you for being patient. How beautiful is the Last Abode!" (13:23-24).
This story was told by Imam Ibn Qudama in his book Kitab at-tawabin (300-302), which mentions various accounts of repentance, as well as Hafiz Ibn al-Mulaqin in his book Khadaiq al-awliya (1/112-113).
This narration, narrated from ‘Abdul-Wahid ibn Zeid, contains deep edification and lessons that relate to faith, sincerity, worship and awareness of the greatness of Allah.
Travelers meet a man worshipping an idol and begin a dialogue with him. They point out to him that his deity is just a creation that is not worthy of worship. This point highlights the importance of invoking the truth (da'wa) and clarifying misconceptions.
Muslims do not just criticize his faith, but offer an alternative — worship of the One God, the Creator of all things. This shows that Islam is a religion of reason and logic, which encourages people to abandon false beliefs and accept the Truth.
When a person asks to see the "Book of the King," they bring him the Koran. He can't read it himself, but when he hears it read, he starts crying. The Quran is not just a book, it is the Word of Allah, which has a great power to influence the hearts. A person's crying shows that his heart was touched by the truth, even if he did not understand Arabic. This is a reminder that the Quran is a guide for all people, regardless of their origin or language. Its beauty and depth can awaken even the most hardened hearts.
A person converts to Islam after hearing the Quran. His words: "It is necessary that the master of these words is not disobeyed!"they show his deep understanding of the greatness of Allah. Sincerity in faith is the key to accepting Islam. Man realized that Allah is the Only One worthy of worship, and this realization came through the Quran. This is a lesson for all of us: true faith begins with understanding the greatness of Allah and obeying His Will.
A new Muslim convert asks if Allah is asleep, and upon learning that Allah is not asleep, he reproaches his companions for sleeping while their Lord is awake. This point highlights the importance of realizing the greatness of Allah and His qualities. Allah is Alive, Eternal, and He does not need sleep or rest. The man's question shows his deep understanding that the worship of Allah should be constant, and not limited to certain moments. This is a reminder for all believers that we must be vigilant in our faith and not forget that Allah is always watching over us.
When travelers offer money to a convert, he refuses, saying that Allah will take care of him, as He did when he was in error. This moment teaches us to trust in Allah (tawakkul). A person understands that everything he has is from Allah, and He will not leave him after he has found the truth. It is also a lesson that material possessions should not be the main goal in a believer's life. True wealth is faith and contentment with what Allah has given.
When this man dies, ‘Abdul Waheed sees him in a dream in a beautiful garden, where a heavenly girl is waiting for him. This moment reminds us of the ultimate goal of every believer — Paradise. The vision shows that sincere faith and acceptance of Islam lead a person to a great reward. The girl who misses him symbolizes the blessings of Paradise that await those who aspired to Allah. It is also a reminder that death is not the end, but the beginning of eternal life.
History emphasizes the importance of sincerity in worship and awareness of the greatness of Allah. A newly converted Muslim immediately shows a deep understanding of his religion, which shows how true faith transforms a person. The Quran is not just a book, it is the Word of Allah that can change hearts and lead people to the truth.
History teaches us to rely on Allah in all our affairs and not to get attached to worldly goods. A reminder that the ultimate goal of every believer is the contentment of Allah and Paradise.
This story is a perfect example of how the Truth can touch the heart of even the most lost person. He reminds us of the importance of invoking Islam, the power of the Koran, and sincerity in faith and trust in Allah. It is also a reminder that our lives are short and we must use them to worship Allah and seek His satisfaction...
Adalı adamın hikayesi: Putlara ibadetten İslam'a giden yol...
Hamd, hamd ettiğimiz, yardım ve bağışlanma için dua ettiğimiz Allah'a mahsustur. Canlarımızın ve kötülüklerimizin kötülüklerinden Allah'a karşı korunmak istiyoruz. Allah kimi hidayete erdirirse onu saptıracak kimse yoktur. Kimi bırakırsa onu kimse doğru yola eriştiremez. Tek başına Allah'tan başka ibadete layık kimsenin olmadığına şahitlik ediyoruz ve Muhammed'in Allah'ın kulu ve Resulü olduğuna şahitlik ediyoruz. Ve sonra:
Abdul-Ouahid ibn Zeid'in Salyaf zamanında aktardığı bu şaşırtıcı hikaye, gemide yelken açan bir grup Müslümanın kendilerini bir adada nasıl bulduklarını ve burada puta tapan bir adamla tanıştıklarını anlatıyor. Bu hikaye sadece Kuran'ın gücünü ve İslam'ın mesajını göstermekle kalmıyor, aynı zamanda Gerçek için samimi bir özlemin bir insanın hayatını nasıl değiştirebileceğini de gösteriyor.
Abdul-Ouahid ibn Zeid'den aşağıdakileri anlattığı bildirildi:
“Bir zamanlar gemide yelken açıyorduk ve rüzgar gemimizi, üzerinde puta tapan bir adamın bulunduğu bir adaya çiviledi.
Ona sorduk ki: "Ey insanım, sen kime tapıyorsun?" İdolüne işaret etti.
Biz dedik ki: "Bu senin yaratılmış tanrındır ve Gemimizde de aynısını yapabilecek biri var. Bu, ibadete layık bir tanrı değildir.»
Sonra bize sordu: "Siz kime tapıyorsunuz?»Biz, 'Allah'a' dedik.
Dedi ki: "Peki Allah kimdir?» Dedik ki, 'Tahtı göklerde olan, gücü yerde olan, hükmü yaşayanlarla ölülerle ilgili olan'.
Dedi ki: "Peki siz onu nasıl öğrendiniz?»Biz, 'Bu Kral bize bunu bize bildiren asil Elçisini gönderdi' dedik.
Dedi ki: "Peki bu elçi ne yaptı?»Biz, 'Rabbinin mesajını bize iletti, sonra Allah onu yanına aldı' dedik.
Dedi ki: "O, aranızda bir mucize mi bıraktı?» Biz cevap verdik: "Elbette o bize Kralın Kitabını bıraktı!»
Dedi ki: "Bana Kralın Kitabını gösterin, çünkü kralların kitaplarının güzel olması esastır»" Sonra biz ona Mushaf'ı (Kuran'ın parşömeni) getirdik.
«Ben okuyamıyorum» dedi. Sonra ona Kuran'dan sureyi okumaya başladık, biz okumayı bırakmadık, o ağlamayı bırakmadı, okuduk, biz surenin okunmasını tamamlayana kadar ağladı.
Bundan sonra dedi ki: "Bu sözlerin efendisinin itaatsizlik etmemeleri esastır."ve ardından İslam'a geçti.
Onu yanımıza gemiye götürdük ve onu bazı din ayinlerini ve Kuran'ın surelerini öğrettik. Gece çöktüğünde gece namazı kıldık ve yatıp yattık. Sonra bize sordu: "Ey insanlar, bana anlattığınız bu Tanrı gece çöktüğünde uyuyor mu?»
Biz de: "Hayır, ey Allah'ın kulu! O güçlüdür, canlıdır, uykuya ihtiyacı yoktur.»
O da bize dedi ki: "Eğer Rabbiniz uyanık iken uyuyorsanız, ne kötüsünüz kullar!»
Sözleri bizi şaşırttı. Abbadan'a doğru yola çıktığımızda, yoldaşlarıma, «Bu adam sadece İslam'ı kabul etti» dedim, sonra onun için dirhemler toplayıp ona verdik.
O sordu: "Bu nedir?!» Biz cevap verdik, 'Bunu kendi ihtiyaçlarına harcarsın'.
O zaman dedi ki: "La ilah İllah, Allah'tır! Bana, sizin izlemediğiniz bir yolu gösterdiniz. Ben adada, Allah'tan başka bir puta taparak yaşadım ve yine de O beni uçurmadı. Öyleyse ben Onu öğrendikten sonra beni uçuracak mı?!»
Bir süre geçtiğinde bana onun ölümde olduğu söylendi. Ona geldim ve ona sordum: "İhtiyacın var mı?»Buna cevap verdi: "Sizi adama gönderen benim ihtiyacımı karşıladı!»
Bundan sonra gözlerim beni alt etti ve ben onun yanında uyuyakaldım. Rüyamda Abbadan'ın mezarları arasında çadırın bulunduğu bahçeyi gördüm. Bu çadırda bir yatak duruyordu ve üzerinde kimsenin daha güzel görmediği bir kız oturuyordu. "Allah'ım, onun benimle buluşmasını hızlandır, çünkü ben onu çok özlüyorum« derdi. Uyandığımda, onun bu dünyayı çoktan terk ettiğini fark ettim. Sonra yanına gittim, onu yıkadım, örtüye sardım ve gömdüm. Gece çökince uyuyakaldım ve rüyamda onu aynı çadırda, aynı kızla Kuran'ın ayetlerini okurken gördüm: "Melekler her kapıdan onlara girecekler. Sabrettiğiniz için size selam olsun. Ahiret yurdu ne güzeldir!» (13: 23-24).
Bu hikaye İmam İbn K'udama tarafından çeşitli tövbe anlatımlarından bahseden Kitab al-tawu'abin (300-302) adlı kitabında ve Hafız İbn el-Mulyakkin'in Hada'iq el-evliyah (1/112-113) adlı kitabında aktarılmıştır.
Abdul-Ouahid ibn Zeid'den aktarılan bu hikaye, Allah'ın büyüklüğünün imanı, samimiyeti, ibadeti ve farkındalığıyla ilgili derin öğütler ve dersler içermektedir.
Gezginler, puta tapan kişiyle tanışır ve onunla diyaloga başlarlar. Ona, tanrısının sadece ibadete layık olmayan bir yaratıktan başka bir şey olmadığını belirtiyorlar. Bu nokta, gerçeğe (da'va'ya) çağrının ve sapıklıkların açıklanmasının önemini vurgulamaktadır.
Müslümanlar sadece onun inancını eleştirmekle kalmıyorlar, bir alternatif sunuyorlar — her şeyin Yaratıcısı olan Tek Tanrı'ya ibadet etmek. Bu, İslam'ın insanları yanlış inançlardan vazgeçmeye ve Gerçeği kabul etmeye çağıran akıl ve mantık dini olduğunu göstermektedir.
Bir insan kendisine "Kralın Kitabını" göstermek istediğinde, Kur'an ona getirilir. Kendisi okuyamıyor ama okuduğunu duyunca ağlamaya başlıyor. Kuran sadece bir kitap değil, kalpler üzerinde muazzam bir etki gücüne sahip olan Allah'ın sözüdür. İnsanın ağlaması, Arapça dilini anlamamış olsa bile kalbinin hakikatten etkilendiğini gösterir. Bu, Kuran'ın kökenleri veya dilleri ne olursa olsun tüm insanlar için bir rehber olduğunu hatırlatır. Güzelliği ve derinliği en acı kalpleri bile uyandırabilir.
İnsan Kuran'ı dinledikten sonra İslam'ı kabul eder. Onun sözleri: "Bu sözlerin efendisinin itaatsizlik etmemeleri esastır!"O'nun, Allah'ın büyüklüğünü derinlemesine anladığını gösterirler. İmanda samimiyet, İslam'ı kabul etmenin anahtarıdır. İnsan, ibadete layık olan tek kişinin Allah olduğunu anladı ve bu gerçekleşme Kuran aracılığıyla geldi. Bu hepimiz için bir derstir: Gerçek inanç, Allah'ın büyüklüğünü anlamak ve O'nun iradesine boyun eğmekle başlar.
Mühtedi Müslüman, Allah'ın uykuda olup olmadığını sorar ve Allah'ın uyumadığını öğrenince, Rableri uyanıkken uyudukları için yoldaşlarını azarlar. Bu an, Allah'ın büyüklüğünü ve niteliklerini anlamanın önemini vurgulamaktadır. Allah diridir, ebedidir, uykuya veya dinlenmeye ihtiyacı yoktur. İnsanın sorusu, Allah'a ibadetin belirli anlarla sınırlı değil, sürekli olması gerektiği konusundaki derin anlayışını gösterir. Bu, tüm inananlara, inancımızda uyanık olmamız ve Allah'ın bizi her zaman gözetlediğini unutmamamız gerektiğini hatırlatır.
Gezginler mühtediye para teklif ettiklerinde, Allah'ın, o sapıkken hallettiği gibi ona bakacağını söyleyerek reddeder. Bu an bize Allah'a güvenmeyi öğretiyor (tavakkul). İnsan, sahip olduğu her şeyin Allah'tan olduğunu anlar ve gerçeği bulduktan sonra onu terk etmeyecektir. Bu aynı zamanda bir inananın hayatında maddi malların asıl amaç olmaması gerektiği dersidir. Gerçek servet, Allah'ın verdiklerinden iman ve hoşnutluktur.
Bu adam öldüğünde, 'Abdul-Ouahid onu rüyasında cennetteki bir kızın onu beklediği güzel bir bahçede görür. Bu an, her inananın nihai amacı olan Cenneti hatırlatır. Vizyon, İslam'ın samimi inancının ve kabulünün insanı büyük bir ödüle götürdüğünü gösteriyor. Onu özleyen kız, Cennetin Allah'ı arayanları bekleyen nimetlerini sembolize eder. Bu aynı zamanda ölümün sonsuz yaşamın sonu değil, başlangıcı olduğunu hatırlatır.
Tarih, ibadette samimiyetin ve Allah'ın büyüklüğünü anlamanın önemini vurgulamaktadır. Mühtedilen Müslüman, dinine dair hemen derin bir anlayış gösterir, bu da gerçek inancın insanı nasıl dönüştürdüğünü gösterir. Kuran sadece bir kitap değil, Allah'ın kalpleri değiştirebilecek ve insanları gerçeğe götürebilecek sözüdür.
Tarih bize her iş için Allah'a güvenmeyi ve dünyanın mallarına bağlı kalmamayı öğretir. Her inananın nihai amacının Allah'ın rızası ve Cennet olduğunu hatırlatmak.
Bu hikaye, Gerçeğin en sapmış insanın bile kalbine nasıl dokunabileceğinin mükemmel bir örneğidir. Bize İslam'a çağrının önemini, Kuran'ın gücünü, imanda samimiyeti ve Allah'a güvenmeyi hatırlatıyor. Bu aynı zamanda hayatımızın kısa olduğunu ve onu Allah'a ibadet etmek ve O'nun rızasını aramak için kullanmamız gerektiğini hatırlatır...
Historia e një njeriu nga ishulli: rruga nga adhurimi i idhujve në Islam...
Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon, askush nuk mund të çojë në rrugë të gabuar. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në rrugën e duhur. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është rob i Allahut dhe I Dërguari i tij. Dhe pastaj:
Kjo histori e mahnitshme në kohën E Selefëve, e transmetuar nga 'Abdul Wahid ibn Zeid, tregon se si një grup Myslimanësh që lundronin në një anije përfunduan në një ishull ku takuan një njeri që adhuronte një idhull. Kjo histori jo vetëm që demonstron fuqinë e Kuranit dhe mesazhin E Islamit, por gjithashtu tregon se si një ndjekje e sinqertë e së Vërtetës mund të ndryshojë jetën e një personi.
Është raportuar nga ' Abdul Wahid ibn Zeid se ai ka transmetuar të mëposhtmet::
"Një herë ne po lundronim në një anije, dhe era e la anijen tonë në një ishull ku kishte një njeri që adhuronte një idhull.
E pyetëm: "O njeri, kë adhuron?"Ai tregoi idhullin e tij.
Ne thamë: "Me të vërtetë, kjo hyjni e juaja është krijuar dhe ne kemi dikë në anijen tonë që mund të bëjë të njëjtën gjë. Kjo nuk është një hyjni që është e denjë për adhurim!"
Pastaj na pyeti: "Kë adhuroni?"Ne u përgjigjëm:" Allah."
Ai pyeti: "e kush është Allahu? Ne u përgjigjëm: "ai, froni i të cilit është në qiell, autoriteti i të cilit është në tokë dhe dekreti i të cilit ka të bëjë me të gjallët dhe të vdekurit."
Ai pyeti: "si e mësuat për të?"Ne u përgjigjëm:" Ky Mbret na dërgoi Të Dërguarin e tij fisnik, i cili na njoftoi për këtë."
Ai pyeti: "dhe çfarë bëri ky Lajmëtar?"Ne u përgjigjëm:" ai na solli mesazhin e Zotit të tij, pas së cilës Allahu e mori për Vete."
Ai pyeti: "a la ndonjë shenjë mes jush?"Ne u përgjigjëm:" sigurisht që ai na la Librin e Mbretit!"
Ai tha: "Më Trego Librin e Mbretit, sepse është e nevojshme që librat e mbretërve të jenë të bukur."Pastaj i sollëm Një Mushaf (një rrotull Të Kuranit).
Ai tha: "nuk mund ta lexoj."Pastaj filluam të recitonim një sure nga Kurani për të, dhe nuk ndaluam së recituari, dhe ai nuk pushoi së qari, dhe ne lexuam, dhe ai qau, derisa mbaruam së recituari suren.
Pas kësaj, ai tha: "është e nevojshme që zotëria i këtyre fjalëve të mos mos bindet!"dhe pastaj u konvertua në Islam.
E morëm në bordin e anijes dhe i mësuam disa nga ritualet e fesë dhe suret e Kuranit. Kur ra nata, ne e kryem namazin e natës dhe shkuam në shtrat. Pastaj na pyeti: "O njerëz, a më tha ky Zot për gjumin kur bie nata?"
Ne u përgjigjëm: "Jo, O shërbëtor i Allahut! Ai Është I Madh, I Gjallë [që nuk është i pushtuar as nga gjumi, as nga gjumi], që nuk ka nevojë për gjumë!"
Atëherë ai na tha: "Ju jeni skllevër të këqij nëse flini kur Zotëria juaj është zgjuar!"
Fjalët e tij na tronditën. Kur lundruam në ' Abbadan, u thashë shokëve të mi:" ky njeri sapo është konvertuar në Islam [dhe ai është i huaj këtu]", pas së cilës ne mblodhëm dirhemë për të dhe ia dhamë atij.
Ai pyeti: "çfarë është?! Ne u përgjigjëm: "Shpenzoni atë për nevojat tuaja."
Pastaj tha: "La ilaha vila-Llah! Ju më keni treguar një rrugë që nuk e ndiqni vetë. Kam jetuar në një ishull, duke adhuruar një idhull përveç Allahut, e megjithatë ai nuk më la të zhdukesha. Pra, A do Të më lejojë ai të shkoj dëm pasi e mora vesh Për të?!"
Pasi kishte kaluar ca kohë, më njoftuan se ai ishte afër vdekjes. Shkova tek ai dhe e pyeta:"a ke ndonjë nevojë?"Për të cilën ai u përgjigj, "nevoja Ime u përmbush nga Ai që të dërgoi në ishullin tim!"
Pas kësaj, sytë e mi morën më të mirën nga unë, dhe unë rashë në gjumë në vendin e tij. Në ëndrrën time, pashë një kopsht midis varreve Të 'Abbadan, në të cilin ishte vendosur një tendë. Kishte një shtrat në këtë tendë, dhe mbi të ishte ulur një vajzë që ishte më e bukura që askush nuk e kishte parë ndonjëherë. Ajo tha: "O Allah, shpejto takimin e tij me mua, me të vërtetë, më mungon shumë."Kur u zgjova, zbulova se ai tashmë ishte larguar nga kjo botë. Pastaj u ngjita tek ai, e lava, e mbështolla me një qefin dhe e varrosa. Dhe kur ra nata, unë rashë në gjumë dhe ëndërrova për të në të njëjtën tendë me të njëjtën vajzë, duke lexuar vargjet e Kuranit: "Engjëjt do të hyjnë në to përmes çdo porte. Paqja qoftë mbi ju për të qenë të durueshëm. Sa e bukur është Vendbanimi i fundit!" (13:23-24).
Kjo histori u tregua nga Imam Ibn Qudama në librin E tij Kitab at-tawabin (300-302), i cili përmend tregime të ndryshme të pendimit, si dhe Hafiz Ibn al-Mulaqin në librin e tij Khadaiq al-awliya (1/112-113).
Ky rrëfim, i transmetuar nga ' Abdul-Wahid ibn Zeid, përmban ngrehina dhe mësime të thella që kanë të bëjnë me besimin, sinqeritetin, adhurimin dhe vetëdijen për madhështinë e Allahut.
Udhëtarët takojnë një njeri që adhuron një idhull dhe fillojnë një dialog me të. Ata i tregojnë atij se hyjnia e tij është vetëm një krijim që nuk është i denjë për adhurim. Kjo pikë thekson rëndësinë e thirrjes së së vërtetës (da'wa) dhe sqarimin e keqkuptimeve.
Myslimanët jo vetëm që kritikojnë besimin e tij, por ofrojnë një alternativë — adhurimin e Një Zoti, Krijuesit të të gjitha gjërave. Kjo tregon se Islami është një fe e arsyes dhe logjikës, e cila i inkurajon njerëzit të braktisin besimet e rreme dhe të pranojnë të Vërtetën.
Kur një person kërkon të shohë "Librin e Mbretit", ata i sjellin Kuranin. Ai nuk mund ta lexojë vetë, por kur e dëgjon të lexojë, fillon të qajë. Kurani nuk është vetëm një libër, është Fjala e Allahut, e cila ka një fuqi të madhe për të ndikuar në zemrat. E qara e një personi tregon se zemra e tij u prek nga e vërteta, edhe nëse ai nuk e kuptonte arabishten. Kjo është një kujtesë se Kurani është një udhëzues për të gjithë njerëzit, pavarësisht nga origjina ose gjuha e tyre. Bukuria dhe thellësia e saj mund të zgjojnë edhe zemrat më të ngurtësuara.
Një person konvertohet në Islam pasi dëgjon Kuranin. Fjalët e tij: "është e nevojshme që zotëria i këtyre fjalëve të mos mos bindet!"ata tregojnë kuptimin e tij të thellë për madhështinë e Allahut. Sinqeriteti në besim është çelësi i pranimit Të Islamit. Njeriu e kuptoi se Allahu është I vetmi i denjë për adhurim, dhe ky realizim erdhi përmes Kuranit. Ky është një mësim për të gjithë ne: besimi i vërtetë fillon me kuptimin e madhështisë së Allahut dhe bindjen Ndaj Vullnetit të tij.
Një mysliman I ri i konvertuar pyet Nëse Allahu është në gjumë, dhe kur mëson se Allahu nuk është në gjumë, ai qorton shokët e tij për të fjetur ndërsa Zoti i tyre është zgjuar. Kjo pikë thekson rëndësinë e realizimit të madhështisë së Allahut dhe cilësive të tij. Allahu Është I Gjallë, I Përjetshëm dhe Ai nuk ka nevojë për gjumë apo pushim. Pyetja e njeriut tregon kuptimin e tij të thellë se adhurimi i Allahut duhet të jetë i vazhdueshëm, dhe jo i kufizuar në momente të caktuara. Kjo është një kujtesë për të gjithë besimtarët se ne duhet të jemi vigjilentë në besimin tonë dhe të mos harrojmë se Allahu është gjithmonë duke na vëzhguar.
Kur udhëtarët i ofrojnë para një të konvertuari, ai refuzon, duke thënë se Allahu do të kujdeset për të, siç bëri Kur ishte gabim. Ky moment na mëson të besojmë Në Allahun (tawakkul). Një person e kupton se gjithçka që ka është Nga Allahu, dhe Ai nuk do ta lërë atë pasi të ketë gjetur të vërtetën. Alsoshtë gjithashtu një mësim që zotërimet materiale nuk duhet të jenë qëllimi kryesor në jetën e një besimtari. Pasuria e vërtetë është besimi dhe kënaqësia me atë Që Ka dhënë Allahu.
Kur ky njeri vdes, 'Abdul Waheed e sheh atë në një ëndërr në një kopsht të bukur, ku një vajzë qiellore po e pret atë. Ky moment na kujton qëllimin përfundimtar të çdo besimtari — Parajsën. Vizioni tregon se besimi i sinqertë dhe pranimi i Islamit e çojnë një person në një shpërblim të madh. Vajza që i mungon simbolizon bekimet e Parajsës që i presin ata që aspironin Për Allahun. Alsoshtë gjithashtu një kujtesë se vdekja nuk është fundi, por fillimi i jetës së përjetshme.
Historia thekson rëndësinë e sinqeritetit në adhurim dhe ndërgjegjësimin për madhështinë e Allahut. Një Mysliman i sapo konvertuar tregon menjëherë një kuptim të thellë të fesë së tij, e cila tregon se si besimi i vërtetë transformon një person. Kurani nuk është vetëm një libër, është Fjala e Allahut që mund të ndryshojë zemrat dhe t'i çojë njerëzit drejt së vërtetës.
Historia na mëson të mbështetemi Tek Allahu në të gjitha punët tona dhe të mos lidhemi me të mirat e kësaj bote. Një kujtesë se qëllimi përfundimtar i çdo besimtari është kënaqësia e Allahut dhe Xheneti.
Kjo histori është një shembull i përsosur se si e Vërteta mund të prekë zemrën edhe të personit më të humbur. Ai na kujton rëndësinë e thirrjes Në Islam, fuqinë e Kuranit dhe sinqeritetin në besim dhe besimin tek Allahu. Është gjithashtu një kujtesë se jeta jonë është e shkurtër dhe ne duhet t'i përdorim ato për të adhuruar Allahun dhe për të kërkuar kënaqësinë e tij...