Ду'а — это внешнее проявление внутреннего убеждения сердца...

Du'a is the outward manifestation of the inner conviction of the heart... / Du'a, kalbin içsel inancının dışsal bir tezahürüdür... / Du'a është manifestimi i jashtëm i bindjes së brendshme të zemrës...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Некоторые говорят: «нам остается только молиться» - разве существует что-то величественнее того, что тебе якобы «осталось»? Мольба (ду'а) – это один из признаков упования, мольба – это убеждение сердца, существующее до произнесения слов о том, что Аллах, хвала Ему, способен на всякую вещь, и мольба – это упование в самой его очевидной форме. Тому, кто говорит, что у такого-то нет никого, кроме Аллаха, скажи: «достаточно Аллаха, как Покровителя». Ведь действительно: что потеряет человек, если с ним находится Владыка царей и Господь запада и востока? Люди сказали им: «народ собрался против вас, побойтесь же их». Однако это лишь приумножило их веру, и они сказали: «нам достаточно Аллаха, и как прекрасен этот Попечитель и Хранитель!» ٣:١٧٣

«Нам остается только молиться» - эта фраза часто произносится в ситуациях, когда человек чувствует себя бессильным перед трудностями или испытаниями. Однако, молитва — это не просто последнее средство, а величественный акт поклонения и проявления веры. Молитва — это не признак слабости, а признак силы веры. Она показывает, что человек осознает свою зависимость от Аллаха и доверяет Ему свои дела.

Упование (Таваккуль) на Аллаха — это ключевой элемент веры. Оно означает, что человек прилагает все возможные усилия, но при этом полагается на Аллаха в достижении результата. Мольба — это внешнее проявление внутреннего убеждения сердца. Прежде чем произнести слова молитвы, сердце верующего уже уверено в том, что Аллах способен на всё. Это убеждение укрепляет веру и делает молитву искренней.

Вера в то, что Аллах Всемогущ, является основой исламского мировоззрения. Когда человек обращается к Нему с мольбой, он признает, что только Аллах может изменить его положение, даровать облегчение или направить на правильный путь. Это также напоминает о том, что никакие трудности не являются непреодолимыми, если на то есть Воля Аллаха.

Если человек искренне верит, что Аллах — его Покровитель, то он не будет бояться никаких трудностей или врагов. В Коране сказано: «Разве не достаточно Аллаха для Его раба?» Сура аз-Зумар, 39:36. Это напоминание о том, что Аллах — лучший Защитник и Помощник. Если человек осознает, что с ним Аллах — Владыка всего сущего, Господь востока и запада, — то он перестает бояться чего-либо в этом мире. Ведь Аллах управляет всем, и ничто не происходит без Его Воли. Это также напоминание о том, что материальные потери или трудности — ничто по сравнению с милостью и поддержкой Аллаха.

Когда верующие столкнулись с превосходящими силами врага, несмотря на угрозы, их вера только укрепилась, и они сказали: «Нам достаточно Аллаха, и как прекрасен этот Попечитель и Хранитель!» Сура Али Имран, 3:173. Этот пример показывает, что истинная вера делает человека непоколебимым перед лицом трудностей. Верующие не боятся людей, потому что знают, что Аллах — их Защитник.

Основная суть наставления заключается в том, что молитва и упование на Аллаха — это не просто слова или ритуалы, а глубокое внутреннее состояние веры. Человек, который искренне доверяет Аллаху, не испытывает страха или отчаяния. Он знает, что Аллах всегда с ним, и что любая трудность — это испытание, которое можно преодолеть с Его помощью, что вера в Аллаха должна быть активной. Это не пассивное ожидание, а сочетание усилий, молитвы и упования.

В повседневной жизни это означает, что в трудных ситуациях нужно не только молиться, но и действовать, полагаясь на Аллаха. Молитва должна быть искренней, исходящей из сердца, а не просто формальностью. Верующий должен помнить, что Аллах — его Покровитель, и что с Ним он не потеряет ничего по-настоящему важного.

Это назидание напоминает о силе веры и молитвы, а также о том, что истинное упование на Аллаха делает человека сильным и непоколебимым. Оно призывает нас не отчаиваться в трудностях, а обращаться к Аллаху с уверенностью в Его милости и могуществе. Ведь Аллах — лучший Попечитель и Хранитель, и Ему достаточно, чтобы помочь Своему рабу в любой ситуации...

Du'a is the outward manifestation of the inner conviction of the heart...

Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides, no one can lead astray. And whoever He leaves behind, no one will guide him to the right path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the slave of Allah and His Messenger. And then:

Some people say, "We can only pray," is there anything greater than what you supposedly "have left"? Supplication (du'a) is one of the signs of hope, supplication is the conviction of the heart that exists before uttering the words that Allah, praise be to Him, is capable of all things, and supplication is hope in its most obvious form. To anyone who says that so-and-so has no one but Allah, say: "Allah is sufficient as a Protector." After all, really: what will a person lose if the Lord of Kings and the Lord of the West and East is with him? The people said to them, "The people have gathered against you, so be afraid of them." However, this only increased their faith, and they said, "Allah is enough for us, and how wonderful is this Guardian!"

"We can only pray" - this phrase is often uttered in situations where a person feels powerless in the face of difficulties or trials. However, prayer is not just a last resort, but a majestic act of worship and faith. Prayer is not a sign of weakness, but a sign of the strength of faith. It shows that a person is aware of his dependence on Allah and trusts Him with his affairs.

Trust (Tawakkul) in Allah is a key element of faith. It means that a person makes every possible effort, but at the same time relies on Allah to achieve the result. Supplication is an external manifestation of the inner conviction of the heart. Before saying the words of prayer, the believer's heart is already convinced that Allah is capable of anything. This belief strengthens faith and makes prayer sincere.

The belief that Allah is Omnipotent is the foundation of the Islamic worldview. When a person turns to Him with a prayer, he recognizes that only Allah can change his situation, grant relief or guide him on the right path. It also reminds us that no difficulties are insurmountable if it is the Will of Allah.

If a person sincerely believes that Allah is his Protector, then he will not be afraid of any difficulties or enemies. The Qur'an says, "Is not Allah sufficient for His servant?" Surah az-Zumar, 39:36. This is a reminder that Allah is the best Protector and Helper. If a person realizes that Allah is with him — the Lord of all things, the Lord of the East and the west — then he ceases to be afraid of anything in this world. After all, Allah controls everything, and nothing happens without His Will. It is also a reminder that material losses or difficulties are nothing compared to the grace and support of Allah.

When the believers faced overwhelming enemy forces, despite the threats, their faith only strengthened, and they said: "Allah is enough for us, and how wonderful is this Guardian and Guardian!" Surah Ali Imran, 3:173. This example shows that true faith makes a person steadfast in the face of difficulties. Believers are not afraid of people because they know that Allah is their Protector.

The main point of the instruction is that prayer and trust in Allah are not just words or rituals, but a deep inner state of faith. A person who sincerely trusts Allah does not feel fear or despair. He knows that Allah is always with him, and that any difficulty is a test that can be overcome with His help, and that faith in Allah must be active. This is not a passive expectation, but a combination of effort, prayer and hope.

In everyday life, this means that in difficult situations, one must not only pray, but also act, relying on Allah. Prayer should be sincere, coming from the heart, and not just a formality. A believer should remember that Allah is his Protector, and that with Him he will not lose anything truly important.

This admonition reminds of the power of faith and prayer, as well as the fact that true trust in Allah makes a person strong and steadfast. It calls us not to despair in difficulties, but to turn to Allah with confidence in His mercy and power. After all, Allah is the best Guardian and Guardian, and it is enough for Him to help His slave in any situation...

Du'a, kalbin içsel inancının dışsal bir tezahürüdür...

Hamd, hamd ettiğimiz, yardım ve bağışlanma için dua ettiğimiz Allah'a mahsustur. Canlarımızın ve kötülüklerimizin kötülüklerinden Allah'a karşı korunmak istiyoruz. Allah kimi hidayete erdirirse onu saptıracak kimse yoktur. Kimi bırakırsa onu kimse doğru yola eriştiremez. Tek başına Allah'tan başka ibadete layık kimsenin olmadığına şahitlik ediyoruz ve Muhammed'in Allah'ın kulu ve Resulü olduğuna şahitlik ediyoruz. Ve sonra:

Bazıları şöyle diyor: "sadece dua etmemiz gerekiyor" - sözde "kaldıklarından" daha görkemli bir şey var mı? Dua (du'a) umut belirtilerinden biridir, dua, Allah'ın, hamdolsun, her şeye kadir olduğuna dair sözler söylenmeden önce kalbin inancıdır ve dua, en açık haliyle ümittir. Böyle birinin Allah'tan başka kimsesi olmadığını söyleyene de ki: »Koruyucu olarak Allah yeter." Gerçekten de, Kralların Efendisi, Batının ve doğunun Rabbi yanındaysa bir insan ne kaybedecek? İnsanlar onlara: «Kavminiz size karşı toplandı, onlardan korkun" dediler. Ancak bu onların imanlarını artırmaktan başka bir şey yapmadı ve dediler ki: "Allah bize yeter, bu Vekil ve Koruyucu ne güzeldir.» ٣:١٧٣

"Sadece dua etmemiz gerekiyor" - bu ifade genellikle kişinin zorluklar veya denemeler karşısında güçsüz hissettiği durumlarda telaffuz edilir. Bununla birlikte, dua sadece son çare değil, görkemli bir ibadet eylemi ve inancın tezahürüdür. Dua, zayıflığın bir işareti değil, inancın gücünün bir işaretidir. İnsanın Allah'a olan bağımlılığını anladığını ve yaptıklarının O'na güvendiğini gösterir.

Allah'a olan güven (Tevakkul) imanın kilit unsurudur. Bu, insanın mümkün olan her türlü çabayı gösterdiği, ancak sonuç için Allah'a güvendiği anlamına gelir. Yalvarma, kalbin içsel inancının dışsal bir tezahürüdür. Namaz sözlerini söylemeden önce, inananın kalbi, Allah'ın her şeye kadir olduğuna emindir. Bu inanç inancı güçlendirir ve duayı samimi kılar.

Allah'ın her şeye Kadir olduğu inancı, islami dünya görüşünün temelidir. Bir insan Kendisine yalvardığı zaman, onun durumunu değiştirebileceğini, rahatlayabileceğini veya onu doğru yola iletebileceğini ancak Allah bilir. Bu aynı zamanda, Allah'ın iradesi varsa, hiçbir zorluğun aşılmaz olmadığını da hatırlatır.

Eğer bir insan, Allah'ın O'nun Hamisi olduğuna içtenlikle inanıyorsa, o zaman hiçbir zorluktan veya düşmandan korkmayacaktır. Kuran şöyle der: "Allah kulu için yeterli değil mi?"Zumer Suresi, 39:36. Bu, Allah'ın en iyi koruyucu ve yardımcı olduğunu hatırlatır. Bir insan, Allah'ın kendisiyle birlikte her şeyin Rabbi, Doğunun ve batının Rabbi olduğunu anlarsa, o dünyada hiçbir şeyden korkmaz. Çünkü Allah her şeyi yönetir ve O'nun İradesi olmadan hiçbir şey olmaz. Bu aynı zamanda, maddi kayıpların veya zorlukların, Allah'ın rahmeti ve desteğiyle karşılaştırıldığında hiçbir şey olmadığını hatırlatır.

İnananlar, tehditlere rağmen düşmanlarının üstün güçleriyle karşı karşıya geldiklerinde, inançları daha yeni güçlendi ve dediler ki: "Allah bize yeter, bu Vekil ve Koruyucu ne güzeldir." Ali İmran Suresi, 3:173. Bu örnek, gerçek inancın bir insanı zorluklar karşısında sarsılmaz kıldığını göstermektedir. İnananlar insanlardan korkmazlar, çünkü Allah'ın onların koruyucusu olduğunu bilirler.

Öğütün temel özü, Allah'a dua etmenin ve güvenmenin sadece sözler veya ritüeller değil, derin bir içsel inanç hali olduğudur. Allah'a içtenlikle güvenen bir insan, korku veya umutsuzluk hissetmez. O, Allah'ın her zaman yanında olduğunu ve herhangi bir zorluğun O'nun yardımıyla üstesinden gelinebilecek bir sınav olduğunu, Allah'a inanmanın aktif olması gerektiğini bilir. Bu pasif bir beklenti değil, çaba, dua ve umudun birleşimidir.

Günlük yaşamda bu, zor durumlarda sadece dua etmenin değil, aynı zamanda Allah'a güvenerek hareket etmenin de gerekli olduğu anlamına gelir. Dua, sadece bir formalite değil, yürekten gelen samimi olmalıdır. Mümin, Allah'ın O'nun Hamisi olduğunu ve onunla gerçekten önemli hiçbir şeyi kaybetmeyeceğini hatırlamalıdır.

Bu, imanın ve duanın gücünü hatırlatır ve Allah'a olan gerçek güvenin insanı güçlü ve sarsılmaz kıldığını hatırlatır. Bizi zorluklardan umutsuzluğa kapılmamaya, O'nun rahmetine ve kudretine güvenerek Allah'a yönelmeye çağırıyor. Şüphesiz Allah, en iyi Vekil ve koruyucudur ve her durumda kuluna yardım etmesi yeter...

Du'a është manifestimi i jashtëm i bindjes së brendshme të zemrës...

Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon, askush nuk mund të çojë në rrugë të gabuar. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në rrugën e duhur. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është rob i Allahut dhe I Dërguari i tij. Dhe pastaj:

Disa njerëz thonë:" ne vetëm mund të lutemi", a ka ndonjë gjë më të madhe se ajo që gjoja"keni lënë"? Lutja (du'a) është një nga shenjat e shpresës, lutja është bindja e zemrës që ekziston para se të shqiptojë fjalët se Allahu, lavdërimi i qoftë Atij, është i aftë për të gjitha gjërat dhe lutja është shpresë në formën e saj më të dukshme. Për këdo që thotë se kështu-dhe-kështu nuk ka njeri tjetër përveç Allahut, thuaj: "Allahu është i mjaftueshëm si Mbrojtës."Në fund të fundit, me të vërtetë: çfarë do të humbasë një person nëse Zoti I Mbretërve dhe Zoti I Perëndimit dhe Lindjes është me të? Populli u tha atyre: "populli është mbledhur kundër jush, prandaj kini frikë prej tyre."Mirëpo, kjo vetëm sa ua rriti besimin, e ata thanë:" Allahu na mjafton neve, e sa i mrekullueshëm është ky Kujdestar!"

"Ne vetëm mund të lutemi" - kjo frazë shqiptohet shpesh në situata kur një person ndihet i pafuqishëm përballë vështirësive ose sprovave. Sidoqoftë, lutja nuk është vetëm zgjidhja e fundit, por një akt madhështor adhurimi dhe besimi. Lutja nuk është një shenjë dobësie, por një shenjë e forcës së besimit. Kjo tregon se një person është i vetëdijshëm për varësinë e tij nga Allahu dhe i beson atij me punët e tij.

Besimi (Tawakkul) tek Allahu është një element kyç i besimit. Do të thotë që një person bën çdo përpjekje të mundshme, por në të njëjtën kohë mbështetet Te Allahu për të arritur rezultatin. Lutja është një manifestim i jashtëm i bindjes së brendshme të zemrës. Para se të thotë fjalët e lutjes, zemra e besimtarit tashmë është e bindur se Allahu është i aftë për çdo gjë. Ky besim forcon besimin dhe e bën lutjen të sinqertë.

Besimi se Allahu është I Gjithëfuqishëm është themeli i botëkuptimit Islam. Kur një person i drejtohet atij me një lutje, ai e pranon se Vetëm Allahu mund ta ndryshojë situatën e tij, t'i japë lehtësim ose ta udhëzojë atë në rrugën e duhur. Gjithashtu na kujton se asnjë vështirësi nuk është e pakapërcyeshme nëse është Vullneti i Allahut.

Nëse një person sinqerisht beson se Allahu është Mbrojtësi i tij, atëherë ai nuk do të ketë frikë nga ndonjë vështirësi apo armiq. Kur'ani thotë: "A Nuk është I mjaftueshëm Allahu për shërbëtorin e tij?"Surah az-Zumar, 39:36. Kjo është një kujtesë se Allahu është Mbrojtësi dhe Ndihmësi më i mirë. Nëse një person e kupton se Allahu është me të — Zoti i të gjitha gjërave, Zoti i Lindjes dhe perëndimit — atëherë ai pushon së frikësuari nga çdo gjë në këtë botë. Në fund të fundit, Allahu kontrollon gjithçka, dhe asgjë nuk ndodh pa Vullnetin e tij. Është gjithashtu një kujtesë se humbjet materiale ose vështirësitë nuk janë asgjë në krahasim me hirin dhe mbështetjen e Allahut.

Kur besimtarët u përballën me forca të mëdha armike, pavarësisht kërcënimeve, besimi i tyre vetëm sa u forcua dhe ata thanë: "Allahu është i mjaftueshëm për ne, dhe sa i mrekullueshëm është Ky Kujdestar dhe Kujdestar!"Sureja Ali Imran, 3: 173. Ky shembull tregon se besimi i vërtetë e bën një person të palëkundur përballë vështirësive. Besimtarët nuk kanë frikë nga njerëzit sepse e dinë se Allahu është Mbrojtësi i tyre.

Pika kryesore e udhëzimit është se lutja dhe besimi te Allahu nuk janë vetëm fjalë ose rituale, por një gjendje e thellë e brendshme e besimit. Një person që sinqerisht i beson Allahut nuk ndjen frikë apo dëshpërim. Ai e di Se Allahu është gjithmonë me të, dhe se çdo vështirësi është një provë që mund të kapërcehet me ndihmën e tij, dhe se besimi në Allahun duhet të jetë aktiv. Kjo nuk është një pritje pasive, por një kombinim i përpjekjes, lutjes dhe shpresës.

Në jetën e përditshme, kjo do të thotë se në situata të vështira, njeriu jo vetëm që duhet të lutet, por edhe të veprojë, duke u mbështetur Te Allahu. Lutja duhet të jetë e sinqertë, që vjen nga zemra, dhe jo vetëm një formalitet. Një besimtar duhet të kujtojë se Allahu është Mbrojtësi i tij dhe se me të nuk do të humbasë asgjë me të vërtetë të rëndësishme.

Ky këshillë kujton fuqinë e besimit dhe lutjes, si dhe faktin se besimi i vërtetë tek Allahu e bën një person të fortë dhe të palëkundur. Na thërret të mos dëshpërohemi në vështirësi, por t'i drejtohemi Allahut me besim në mëshirën dhe fuqinë e tij. Në fund të fundit, Allahu është Kujdestari dhe Kujdestari më i mirë, dhe mjafton Që ai ta ndihmojë robin e tij në çdo situatë...