Чувство свободы из плена обстоятельств и системы...

A sense of freedom from the captivity of circumstances and the system... / Një ndjenjë lirie nga robëria e rrethanave dhe sistemit...

Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:

Каждый человек имеет право самостоятельно распоряжаться своими действиями, и никто не имеет права покушаться на жизнь, честь или имущество другого. В Коране сообщается, что Аллах почтил человека разумом, сделал его наместником на земле и возвысил над многими другими существами. Признание человеческого достоинства означает, что все люди без исключения заслуживают уважения и гуманного обращения уже потому, что являются людьми. Презрение к людям расценивается в исламе как высокомерие и пережиток времён невежества.

Личная свобода неразрывно связана со свободой передвижения и проживания. Передвигаться внутри родной страны или за её пределами — естественное право человека: «Ступайте же по свету и вкушайте из Его удела». (сура 67 «Власть», аят 15). 

Согласно Шариату, человек вправе поселиться в любом месте, где он имеет возможность приобрести жильё и свободно исповедовать религию. Если же человек не имеет жилья, то государство, гражданином или подданным которого он является, обязано обеспечить его условиями быта в соответствии со своими материальными возможностями.

Особое внимание в Коране уделяется праву человека на частную жизнь: «Не входите в чужие дома, пока не спросите позволения и не поприветствуете миром их обитателей». (сура 24 «Свет», аят 27). Ислам запрещает вторгаться в личную жизнь людей, следить за ними, предавать огласке их тайны и недостатки: «Не следите друг за другом и не злословьте за спиной друг друга». (сура 49 «Комнаты», аят 12).

Ислам поднял проблему прав человека и указал на пути её практического решения задолго до того, как этот вопрос стал занимать умы европейских мыслителей. Мусульманские общества пользовались политическими и религиозными свободами тогда, когда в остальных частях света царили политический гнёт и социальная несправедливость.

Полноценная жизнь немыслима без свободы, и поскольку отсутствие последней означает духовную смерть, ислам признаёт за человеком гражданские и политические права: право на жизнь и безопасность, на свободу перемещения, на равенство и недопущение дискриминации, на справедливость и защиту чести, на участие в управлении делами общества, на свободу мысли и слова, на свободу вероисповедания, на образование и социальное обеспечение, на частную жизнь, создание семьи и т.д...

Исламская концепция прав человека опирается на Коран и Сунну. Основные права и свободы были декларированы Пророком Мухаммадом (мир ему и благословения Аллаха) во время прощальной проповеди. 

Каждый человек имеет право свободно выражать свои мысли, независимо от его политических взглядов и религиозной принадлежности, если при этом он не ущемляет права других людей. Свобода слова и мысли является необходимым фактором интеллектуального и культурного развития общества. В обществах, уважающих право человека на открытое изъявление своих убеждений, легче защищать истину и отстаивать справедливость, бороться с заблуждениями и несправедливостью.

Коран допускает любые дискуссии, даже если они касаются основных положений религии, но пользование свободой слова не должно превращаться в посягательство на честь и достоинство других людей: «Если вы вступаете в спор с людьми Писания, то ведите его наилучшим образом». (сура 29 «Паук», аят 46).

Мусульмане высоко ценят свободу слова и мысли, потому что Пророку (мир ему и благословения Аллаха) и его сподвижникам пришлось пройти через многочисленные испытания, прежде чем они добились права высказывать свои убеждения вслух. И после того, как власть мусульман распространилась практически на весь Аравийский полуостров, Пророк (мир ему и благословения Аллаха) продолжал оберегать свободу слова всякий раз, когда она оказывалась под угрозой. Он терпеливо относился даже к оскорбительным высказываниям лицемеров, которые пытались посеять раздор между мусульманами и подорвать их единство.

История знает много примеров того, как ислам гарантировал право людей на выражение своего мнения, даже если оно содержало критику властей. Более того, Шариат предписывает верующим наставлять правителей и давать им полезные советы. Пророк (мир ему и благословения Аллаха) сказал: «Сердце мусульманина никогда не преисполнится злобы, пока он вершит праведные дела искренне ради Аллаха, наставляет мусульманских имамов и держится вместе с мусульманами. Воистину, ваша мольба окружает и тех, кто рядом с вами».

Вместе с тем свобода слова — одно из тех прав, реализация которых нередко нарушает права других людей или даже вредит интересам всего общества. В таких случаях ислам призывает уважать права человека в целом и воздерживаться от любых высказываний, содержащих клевету или оскорбления, недостоверные сведения или конфиденциальную информацию, порочащую чьё-либо доброе имя.

Аллах Знающий и Мудрый!

A sense of freedom from the captivity of circumstances and the system...

Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whoever Allah guides on a straight path, no one can mislead him. And whoever He leaves behind, no one will guide him on a straight path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the servant of Allah and His Messenger. And then:

Everyone has the right to independently control their actions, and no one has the right to encroach on the life, honor or property of another. The Qur'an reports that Allah honored man with reason, made him a viceroy on earth and exalted him above many other beings. Recognition of human dignity means that all people, without exception, deserve respect and humane treatment just because they are human beings. Contempt for people is regarded in Islam as arrogance and a relic of the times of ignorance.

Personal freedom is inextricably linked to freedom of movement and residence. It is a natural human right to move within or outside one's native country: "Go around the world and eat from His lot." (Surah 67 "Power", verse 15).

According to Sharia law, a person has the right to settle in any place where he has the opportunity to purchase housing and freely practice religion. If a person does not have housing, then the state, of which he is a citizen or a subject, is obliged to provide him with living conditions in accordance with his material capabilities.

The Koran pays special attention to the human right to privacy: "Do not enter other people's houses until you ask permission and greet their inhabitants with peace." (Surah 24 "Light", verse 27). Islam forbids invading people's private lives, spying on them, making public their secrets and flaws: "Do not watch each other and do not slander each other behind each other's backs." (Surah 49 "Rooms", verse 12).

Islam raised the issue of human rights and pointed out ways to solve it in practice long before this issue began to occupy the minds of European thinkers. Muslim societies enjoyed political and religious freedoms at a time when political oppression and social injustice reigned in the rest of the world.

A full life is unthinkable without freedom, and since the absence of the latter means spiritual death, Islam recognizes civil and political rights for a person: the right to life and security, freedom of movement, equality and non-discrimination, justice and protection of honor, participation in the management of public affairs, freedom of thought and speech, freedom religious beliefs, education and social security, privacy, family creation, etc...

The Islamic concept of human rights is based on the Koran and the Sunnah. The fundamental rights and freedoms were declared by the Prophet Muhammad (peace and blessings of Allah be upon him) during a farewell sermon.

Everyone has the right to express their thoughts freely, regardless of their political views and religious affiliation, as long as they do not infringe on the rights of other people. Freedom of speech and thought is a necessary factor in the intellectual and cultural development of society. In societies that respect the human right to openly express their beliefs, it is easier to defend the truth and defend justice, to fight misconceptions and injustice.

The Qur'an allows any discussion, even if they relate to the basic provisions of religion, but the use of freedom of speech should not turn into an attack on the honor and dignity of other people: "If you enter into a dispute with the people of the Scripture, then conduct it in the best possible way." (Surah 29 "Spider", verse 46).

Muslims highly value freedom of speech and thought because the Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) and his companions had to go through numerous trials before they gained the right to express their beliefs aloud. And after the power of Muslims spread to almost the entire Arabian Peninsula, the Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) continued to protect freedom of speech whenever it was threatened. He was patient even with the insulting statements of hypocrites who tried to sow discord among Muslims and undermine their unity.

History knows many examples of how Islam guaranteed the right of people to express their opinion, even if it contained criticism of the authorities. Moreover, Sharia Law prescribes believers to instruct rulers and give them useful advice. The Prophet (peace and blessings of Allah be upon him) said: "The heart of a Muslim will never be filled with malice as long as he does righteous deeds sincerely for the sake of Allah, instructs Muslim imams and sticks together with Muslims. Truly, your supplication surrounds those who are near you."

At the same time, freedom of speech is one of those rights, the exercise of which often violates the rights of other people or even harms the interests of the whole society. In such cases, Islam calls for respect for human rights in general and to refrain from any statements containing slander or insults, false information or confidential information discrediting someone's good name.

Allah is Knowledgeable and Wise!

Një ndjenjë lirie nga robëria e rrethanave dhe sistemit...

Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon në një rrugë të drejtë, askush nuk mund ta mashtrojë atë. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në një rrugë të drejtë. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është shërbëtor i Allahut dhe I Të Dërguarit të tij. Dhe pastaj:

Të gjithë kanë të drejtë të kontrollojnë në mënyrë të pavarur veprimet e tyre dhe askush nuk ka të drejtë të shkelë jetën, nderin ose pronën e një tjetri. Kur'ani transmeton se Allahu e nderoi njeriun me arsye, e bëri mëkëmbës në tokë dhe e lartësoi mbi shumë qenie të tjera. Njohja e dinjitetit njerëzor do të thotë që të gjithë njerëzit, pa përjashtim, meritojnë respekt dhe trajtim njerëzor vetëm sepse janë qenie njerëzore. Përbuzja ndaj njerëzve konsiderohet në Islam si arrogancë dhe një relike e kohës së injorancës.

Liria personale është e lidhur pazgjidhshmërisht me lirinë e lëvizjes dhe vendbanimit. Është e drejtë e natyrshme e njeriut të lëvizë brenda ose jashtë vendit të lindjes: "Shko nëpër botë dhe ha nga vendi i tij." (Surja 67" Fuqi", vargu 15).

Sipas ligjit Të Sheriatit, një person ka të drejtë të vendoset në çdo vend ku ka mundësinë të blejë strehim dhe të praktikojë lirshëm fenë. Nëse një person nuk ka strehim, atëherë shteti, për të cilin ai është qytetar ose subjekt, është i detyruar t'i sigurojë atij kushte jetese në përputhje me aftësitë e tij materiale.

Kurani i kushton vëmendje të veçantë të drejtës njerëzore për privatësi: "mos hyni në shtëpitë e njerëzve të tjerë derisa të kërkoni leje dhe të përshëndetni banorët e tyre me paqe." (Surja 24" Dritë", vargu 27). Islami ndalon pushtimin e jetës private të njerëzve, spiunimin e tyre, bërjen publike të sekreteve dhe të metave të tyre: "mos e shikoni njëri-tjetrin dhe mos shpifni njëri-tjetrin pas shpinës së njëri-tjetrit." (Surja 49" Dhoma", vargu 12).

Islami ngriti çështjen e të drejtave të njeriut dhe vuri në dukje mënyrat për ta zgjidhur atë në praktikë shumë kohë para se kjo çështje të fillonte të zinte mendjet e mendimtarëve Evropianë. Shoqëritë myslimane gëzonin liri politike dhe fetare në një kohë kur shtypja politike dhe padrejtësia shoqërore mbretëronin në pjesën tjetër të botës.

Një jetë e plotë është e paimagjinueshme pa liri, dhe meqenëse mungesa e kësaj të fundit do të thotë vdekje shpirtërore, Islami njeh të drejtat civile dhe politike për një person: e drejta për jetë dhe siguri, liria e lëvizjes, barazia dhe mosdiskriminimi, drejtësia dhe mbrojtja e nderit, pjesëmarrja në menaxhimin e punëve publike, liria e mendimit dhe fjalës, liria besimet fetare, arsimi dhe sigurimet shoqërore, privatësia, krijimi i familjes, etj...

Koncepti Islam i të drejtave të njeriut bazohet në Kuran dhe Sunet. Të drejtat dhe liritë themelore u shpallën Nga Profeti Muhamed (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) gjatë një predikimi lamtumirës.

Të gjithë kanë të drejtë të shprehin mendimet e tyre lirshëm, pavarësisht nga pikëpamjet e tyre politike dhe përkatësia fetare, për sa kohë që nuk shkelin të drejtat e njerëzve të tjerë. Liria e fjalës dhe mendimit është një faktor i domosdoshëm në zhvillimin intelektual dhe kulturor të shoqërisë. Në shoqëritë që respektojnë të drejtën e njeriut për të shprehur hapur bindjet e tyre, është më e lehtë të mbrosh të vërtetën dhe të mbrosh drejtësinë, të luftosh keqkuptimet dhe padrejtësitë.

Kurani lejon çdo diskutim, edhe nëse ato lidhen me dispozitat themelore të fesë, por përdorimi i lirisë së fjalës nuk duhet të kthehet në një sulm ndaj nderit dhe dinjitetit të njerëzve të tjerë: "nëse hyni në një mosmarrëveshje me njerëzit E Shkrimit, atëherë drejtojeni atë në mënyrën më të mirë të mundshme." (Surja 29" Merimanga", vargu 46).

Myslimanët vlerësojnë shumë lirinë e fjalës dhe të mendimit sepse Profeti (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) dhe shokët e tij duhej të kalonin sprova të shumta para se të fitonin të drejtën për të shprehur bindjet e tyre me zë të lartë. Dhe pasi fuqia e Myslimanëve u përhap pothuajse në Të gjithë Gadishullin Arabik, Profeti (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) vazhdoi të mbronte lirinë e fjalës sa herë që kërcënohej. Ai ishte i durueshëm edhe me deklaratat fyese të hipokritëve që u përpoqën të mbjellin përçarje midis Myslimanëve dhe të minonin unitetin e tyre.

Historia njeh shumë shembuj se si Islami garantoi të drejtën e njerëzve për të shprehur mendimin e tyre, edhe nëse përmbante kritika ndaj autoriteteve. Për më tepër, Ligji I Sheriatit parashikon që besimtarët të udhëzojnë sundimtarët dhe t'u japin atyre këshilla të dobishme. Profeti (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) tha: "zemra e Një Muslimani nuk do të mbushet kurrë me ligësi për sa kohë që ai bën vepra të drejta sinqerisht për hir të Allahut, udhëzon imamët Myslimanë dhe ngjitet së bashku me Myslimanët. Me të vërtetë, lutja juaj rrethon ata që janë pranë jush."

Në të njëjtën kohë, liria e fjalës është një nga ato të drejta, ushtrimi i së cilës shpesh shkel të drejtat e njerëzve të tjerë ose madje dëmton interesat e të gjithë shoqërisë. Në raste të tilla, Islami bën thirrje për respektimin e të drejtave të njeriut në përgjithësi dhe për t'u përmbajtur nga çdo deklaratë që përmban shpifje ose fyerje, informacion të rremë ose informacion konfidencial që diskrediton emrin e mirë të dikujt.

Allahu është I Ditur dhe I Mençur!