Человек по своей природе слаб и может совершать ошибки...
Man is weak by nature and can make mistakes... / İnsan doğası gereği zayıftır ve hata yapabilir... / Njeriu është i dobët nga natyra dhe mund të bëjë gabime...
Хвала Аллаху, Которого мы восхваляем и к Которому взываем о помощи и прощении. Мы ищем защиты у Аллаха от зла наших душ и дурных дел. Кого Аллах ведет по прямому пути, того никто не сможет ввести в заблуждение. А кого Он оставит, того никто не наставит на прямой путь. Мы свидетельствуем, что нет никого достойного поклонения, кроме Одного Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад — раб Аллаха и Посланник Его. А затем:
Человек лишается помощи и содействия Аллаха из-за шести ошибок:
1. Пользуется дарами Аллаха, но забывает благодарить Его за эти дары.
2. Стремится к получению знаний, но не совершает поступков согласно этим знаниям.
3. Торопится совершить грех, но не торопится прийти к покаянию.
4. Обольщается тем, что дружит с праведниками, но при этом не берет с них пример.
5. Когда мирская жизнь отворачивается от него, он плетётся вслед за ней.
6. Когда Жизнь Будущая идёт ему на встречу, он отворачивается от неё.
"Аль-Фаваид" Ибн аль-Каййим
Это наставление раскрывает важные аспекты духовной жизни человека и его взаимоотношений с Аллахом. Оно указывает на ошибки, которые могут привести к отдалению от милости и помощи Всевышнего.
Аллах одаривает человека бесчисленными благами: здоровьем, пропитанием, временем, возможностями и многим другим. Однако, когда человек забывает благодарить Аллаха за эти дары, он проявляет неблагодарность. Благодарность — это не только слова, но и действия, такие как использование даров Аллаха в соответствии с Его повелениями. Пренебрежение благодарностью может привести к утрате этих благ, так как Аллах сказал в Коране: «Если вы будете благодарны, то Я одарю вас ещё большим». Сура Ибрахим, 14:7. Благодарность укрепляет связь с Аллахом и открывает двери к новым милостям.
Знание — это великий дар, который возлагает на человека ответственность. Ислам призывает не только к приобретению знаний, но и к их применению в жизни. Если человек знает, что правильно, но не поступает в соответствии с этим, он впадает в лицемерие (нифак). Например, знание о необходимости намаза, поста или избегания грехов становится бесполезным, если человек не действует в соответствии с этим. Аллах сказал:
«Велика ненависть Аллаха к тому, что вы говорите то, чего не делаете». Сура Ас-Сафф, 61:3. Знание без действия — это бремя, которое может стать причиной наказания в Судный день.
Человек по своей природе слаб и может совершать ошибки. Однако проблема возникает, когда он спешит совершить грех, но медлит с покаянием (тауба). Аллах Милостив и всегда готов принять покаяние, но человек часто откладывает его, обманывая себя тем, что успеет покаяться позже. Однако жизнь непредсказуема, и смерть может настигнуть в любой момент. Пророк Мухаммад (мир ему и благословение Аллаха) сказал: «Все сыны Адама ошибаются, а лучшие из ошибающихся — кающиеся». (Тирмизи). Покаяние должно быть искренним и своевременным, чтобы человек мог вернуться на путь Аллаха.
Дружба с праведными людьми — это благо, но она не принесёт пользы, если человек не следует их примеру. Просто находиться в окружении благочестивых людей, не перенимая их качества, — это самообман. Истинная польза от такой дружбы заключается в том, чтобы вдохновляться их богобоязненностью, добротой и стремлением к поклонению. Аллах сказал: «В тот день, когда не пригодятся ни богатство, ни сыновья, а только чистое сердце». Сура Аш-Шуʻара, 26:88-89. Дружба с праведниками должна мотивировать человека к самосовершенствованию.
Мирская жизнь (дунья) — это временное пристанище, и её блага преходящи. Когда человек теряет что-то в этой жизни (богатство, статус, здоровье), он не должен отчаиваться и цепляться за неё. Истинный верующий понимает, что всё в этом мире — испытание, и стремится к довольству Аллаха, а не к мирским благам. Аллах сказал: «Мирская жизнь — всего лишь игра и потеха, а Последняя обитель — это настоящая жизнь, если бы они только знали». Сура Аль-ʻАнкабут, 29:64. Стремление к мирскому в ущерб вечному — это путь к разочарованию и утрате духовного равновесия.
Будущая жизнь (ахира) — это вечная реальность, к которой должен готовиться каждый человек. Однако многие люди пренебрегают подготовкой к ней, увлекаясь мирскими делами. Когда приходит время задуматься о вечности (например, в старости или перед лицом смерти), они отворачиваются, продолжая цепляться за мирское. Аллах предупреждает: «И приготовьтесь, ведь лучшее, что вы можете приготовить, — это богобоязненность». Сура Аль-Бакара, 2:197. Истинный успех заключается в том, чтобы уже в этой жизни стремиться к довольству Аллаха и готовиться к встрече с Ним.
Это наставление напоминает о важности осознанности, благодарности и искренности в поклонении Аллаху. Оно призывает человека избегать самообмана, лицемерия и чрезмерной привязанности к мирскому. Исправление этих ошибок поможет укрепить связь с Аллахом, обрести Его милость и успех в обоих мирах. Пусть Аллах убережёт нас от этих ошибок и наставит на прямой путь. Амин!
Man is weak by nature and can make mistakes...
Praise be to Allah, whom we praise and to Whom we cry for help and forgiveness. We seek protection from Allah from the evil of our souls and evil deeds. Whomever Allah guides, no one can lead astray. And whoever He leaves behind, no one will guide him to the right path. We testify that there is no one worthy of worship except Allah Alone, and We testify that Muhammad is the slave of Allah and His Messenger. And then:
A person loses the help and assistance of Allah because of six mistakes:
1. Enjoys the gifts of Allah, but forgets to thank Him for these gifts.
2. Strives to acquire knowledge, but does not act according to this knowledge.
3. He is in a hurry to commit a sin, but he is not in a hurry to come to repentance.
4. He is deceived by the fact that he is friends with the righteous, but at the same time does not take an example from them.
5. When worldly life turns away from him, he trails after it.
6. When the Future Life comes to meet him, he turns away from it.
"Al-Fawaid" Ibn al-Qayyim
This instruction reveals important aspects of a person's spiritual life and their relationship with Allah. It indicates mistakes that can lead to distance from the mercy and help of the Almighty.
Allah bestows countless benefits on man: health, sustenance, time, opportunities, and many others. However, when a person forgets to thank Allah for these gifts, he is showing ingratitude. Gratitude is not only words, but also actions, such as using the gifts of Allah in accordance with His commands. Neglecting gratitude can lead to the loss of these benefits, as Allah said in the Qur'an: "If you are grateful, I will give you even more." Surah Ibrahim, 14:7. Gratitude strengthens the bond with Allah and opens the door to new graces.
Knowledge is a great gift that places responsibility on a person. Islam calls not only for the acquisition of knowledge, but also for its application in life. If a person knows what is right, but does not act in accordance with it, he falls into hypocrisy (nifak). For example, knowing about the need for prayer, fasting, or avoiding sins becomes useless if a person does not act accordingly. Allah said,
"Great is Allah's hatred that you say what you do not do." Surah As-Saff, 61:3. Knowledge without action is a burden that can cause punishment on the Day of Judgment.
Man is weak by nature and can make mistakes. However, the problem arises when he is in a hurry to commit a sin, but is slow to repent (tauba). Allah is Merciful and always ready to accept repentance, but a person often postpones it, deceiving himself that he will have time to repent later. However, life is unpredictable, and death can come at any moment. The Prophet Muhammad (peace and blessings of Allah be upon him) said: "All the sons of Adam err, and the best of those who err are penitents." (Tirmidhi). Repentance must be sincere and timely so that a person can return to the path of Allah.
Friendship with righteous people is good, but it won't do any good if one doesn't follow their example. Just being surrounded by pious people without taking on their qualities is self—deception. The true benefit of such a friendship is to be inspired by their piety, kindness, and desire for worship. Allah said, "On the Day when neither wealth nor sons will be useful, but only a pure heart." Surah Ash-Shu'ara, 26:88-89. Friendship with the righteous should motivate a person to self-improvement.
Worldly life (dunya) is a temporary refuge, and its benefits are transitory. When a person loses something in this life (wealth, status, health), he should not despair and cling to it. A true believer understands that everything in this world is a test, and strives for the satisfaction of Allah, not for worldly goods. Allah said, "The worldly life is just a game and a pastime, and the Last Abode is the real life, if only they knew." Surah Al-'Ankabut, 29:64. Striving for the mundane at the expense of the eternal is a path to disappointment and loss of spiritual balance.
The future life (ahira) is an eternal reality that every person must prepare for. However, many people neglect to prepare for it, being carried away by mundane affairs. When the time comes to reflect on eternity (for example, in old age or facing death), they turn away, continuing to cling to the mundane. Allah warns: "And get ready, because the best thing you can prepare is piety." Surah Al-Baqara, 2:197. True success lies in striving for the satisfaction of Allah and preparing to meet Him in this life.
This admonition reminds us of the importance of mindfulness, gratitude, and sincerity in worshipping Allah. It encourages people to avoid self-deception, hypocrisy and excessive attachment to the mundane. Correcting these mistakes will help strengthen the bond with Allah, gain His grace and success in both worlds. May Allah protect us from these mistakes and guide us to a straight path. Amin!
İnsan doğası gereği zayıftır ve hata yapabilir...
Hamd, hamd ettiğimiz, yardım ve bağışlanma için dua ettiğimiz Allah'a mahsustur. Canlarımızın ve kötülüklerimizin kötülüklerinden Allah'a karşı korunmak istiyoruz. Allah kimi hidayete erdirirse onu saptıracak kimse yoktur. Kimi bırakırsa onu kimse doğru yola eriştiremez. Tek başına Allah'tan başka ibadete layık kimsenin olmadığına şahitlik ediyoruz ve Muhammed'in Allah'ın kulu ve Resulü olduğuna şahitlik ediyoruz. Ve sonra:
İnsan, altı hatadan dolayı Allah'ın yardımından ve yardımından mahrum kalır:
1. Allah'ın armağanlarından yararlanır, ancak bu armağanlar için O'na şükretmeyi unutur.
2. Bilgi edinmeye çalışır, ancak bu bilgiye göre hiçbir şey yapmaz.
3. Günah işlemek için acele ediyor, ancak tövbe etmek için acele etmiyor.
4. Salihlerle dost olduğu için aldatıyor, ancak onlardan örnek almıyor.
5. Dünya hayatı ondan yüz çevirince, o ondan sonra örülür.
6. Ahiret hayatı onunla buluşmaya gittiği zaman ondan yüz çevirir.
"El-Fawayid" İbnü'l-Kayyim
Bu talimat, insanın ruhsal yaşamının ve Allah ile olan ilişkisinin önemli yönlerini ortaya koymaktadır. Bu, Yüce Allah'ın rahmetinden ve yardımından uzaklaşmaya yol açabilecek hatalara işaret eder.
Allah insana sağlık, rızık, zaman, fırsat ve çok daha fazlasını sayısız nimet verir. Ancak insan bu armağanlar için Allah'a şükretmeyi unuttuğunda nankörlük eder. Şükretmek sadece sözler değil, Allah'ın armağanlarını O'nun emirlerine göre kullanmak gibi eylemlerdir. Allah'ın Kuran'da dediği gibi, şükretmek, bu nimetlerin kaybına neden olabilir: «Eğer şükrederseniz, ben size daha da fazlasını vereceğim». İbrahim Suresi, 14:7. Şükretmek, Allah'la olan bağı güçlendirir ve yeni merhametlere kapı açar.
Bilgi, insana sorumluluk yükleyen büyük bir armağandır. İslam sadece bilginin edinilmesini değil, aynı zamanda hayatta uygulanmasını da ister. Eğer insan neyin doğru olduğunu bilip de buna uygun davranmazsa, ikiyüzlülüğe kapılır (nifak). Örneğin, kişi buna göre hareket etmezse namaz kılma, oruç tutma veya günahlardan kaçınma ihtiyacını bilmek işe yaramaz hale gelir. Allah dedi ki:
«Yapmadığınız şeyi söylemeniz, Allah'ın nefretinin büyüküdür." Saff Suresi, 61:3. Eylemsiz bilgi, Kıyamet günü cezaya neden olabilecek bir yüktür.
İnsan doğası gereği zayıftır ve hata yapabilir. Ancak sorun, günah işlemek için acele ettiği zaman ortaya çıkar, ancak tövbede (tevbede) yavaşlar. Allah merhametlidir ve her zaman tövbeyi kabul etmeye hazırdır, ancak insan bunu çoğu zaman erteler, daha sonra tövbe edecek zamanı olacağı için kendini kandırır. Ancak hayat tahmin edilemez ve ölüm her an geçebilir. Hz. Muhammed (as), «Adem'in bütün oğulları yanılıyor, yanılanların en iyileri ise tövbe edenlerdir» dedi. (Tirmizi). İnsanın Allah yoluna dönebilmesi için tövbe samimi ve zamanında olmalıdır.
Dürüst insanlarla dostluk bir hayırdır, ancak kişi onların örneğini takip etmedikçe hiçbir faydası olmaz. Sadece onların niteliklerini üstlenmeden dindar insanlarla çevrili olmak kendini aldatmadır. Böyle bir dostluğun gerçek faydası, onların takva, nezaket ve ibadet arzusundan ilham almaktır. Allah şöyle buyurdu: "Ne malın ne de oğulların işe yaramayacağı gün, sadece saf kalptir»" Şu'ara Suresi, 26:88-89. Doğrularla dostluk, bir kişiyi kendini geliştirmeye motive etmelidir.
Dünya hayatı (dünya) geçici bir barınaktır ve onun nimetleri geçicidir. Bir insan bu hayatta (zenginlik, statü, sağlık) bir şey kaybettiğinde umutsuzluğa kapılmamalı ve ona tutunmamalıdır. Gerçek inanan, bu dünyadaki her şeyin bir imtihan olduğunu anlar ve dünya mallarına değil, Allah'ın rızasına yönelir. Allah şöyle buyurdu: "Dünya hayatı sadece bir oyun ve eğlencedir, ahiret yurdu ise dünya hayatıdır, keşke bilselerdi»" 'Ankabut Suresi, 29:64. Ebedi olanın zararına, dünyevi olana yönelmek, hayal kırıklığına ve ruhsal dengenin kaybına giden bir yoldur.
Ahiret (ahiret), her insanın hazırlaması gereken ebedi gerçekliktir. Ancak pek çok insan, dünyevi işlere kapılarak buna hazırlanmayı ihmal ediyor. Sonsuzluğu düşünme zamanı geldiğinde (örneğin yaşlılıkta veya ölüm karşısında), dünyevi şeylere tutunmaya devam ederek yüz çevirirler. Allah şöyle uyarıyor: "Hazırlıklı olun, çünkü hazırlayabileceğiniz en güzel şey korunmadır»" Bakara Suresi, 2:197. Gerçek başarı, bu hayatta zaten Allah'ın rızasına ulaşmak için çabalamak ve O'na kavuşmaya hazırlanmaktır.
Bu talimat, Allah'a ibadet etmede farkındalığın, şükretin ve samimiyetin önemini hatırlatır. İnsanı kendini aldatmaktan, ikiyüzlülükten ve dünyevi şeylere aşırı bağlılıktan kaçınmaya çağırır. Bu hataların düzeltilmesi, Allah'la bağını güçlendirmeye, her iki dünyada da O'nun rahmetini ve başarısını kazanmaya yardımcı olacaktır. Allah bizi bu hatalardan korusun ve doğru yola iletsin. Amin!
Njeriu është i dobët nga natyra dhe mund të bëjë gabime...
Falënderimi i qoftë Allahut, të cilin e lavdërojmë dhe Të Cilit i qajmë për ndihmë dhe falje. Ne kërkojmë mbrojtje Nga Allahu nga e keqja e shpirtrave tanë dhe veprat e këqija. Kushdo Që allahu udhëzon, askush nuk mund të çojë në rrugë të gabuar. Dhe kushdo që ai lë pas, askush nuk do ta drejtojë atë në rrugën e duhur. Dëshmojmë se nuk ka njeri të denjë për adhurim përveç Allahut Të Vetëm, dhe dëshmojmë se Muhamedi është rob i Allahut dhe I Dërguari i tij. Dhe pastaj:
Një person humbet ndihmën Dhe ndihmën E Allahut Për shkak të gjashtë gabimeve:
1. Gëzon dhuratat e Allahut, por harron ta falënderojë për këto dhurata.
2. Përpiqet të fitojë njohuri, por nuk vepron sipas kësaj njohurie.
3. Ai po nxiton të kryejë një mëkat, por nuk po nxiton të vijë në pendim.
4. Ai mashtrohet nga fakti se është mik me të drejtët, por në të njëjtën kohë nuk merr shembull prej tyre.
5. Kur jeta e kësaj bote largohet prej tij, ai ndjek pas saj.
6. Kur jeta e Ardhshme vjen për ta takuar, ai largohet prej saj.
"Al-Fawaid" Ibn al-Qayyim
Ky udhëzim zbulon aspekte të rëndësishme të jetës shpirtërore të një personi dhe marrëdhënies së tyre me Allahun. Ai tregon gabime që mund të çojnë në distancë nga mëshira dhe ndihma e Të Plotfuqishmit.
Allahu i dhuron njeriut përfitime të panumërta: shëndetin, ushqimin, kohën, mundësitë dhe shumë të tjera. Sidoqoftë, kur një person harron të falënderojë Allahun për këto dhurata, ai po tregon mosmirënjohje. Mirënjohja nuk është vetëm fjalë, por edhe veprime, të tilla si përdorimi i dhuratave të Allahut në përputhje me urdhrat e tij. Neglizhimi i mirënjohjes mund të çojë në humbjen e këtyre përfitimeve, siç Tha Allahu në Kuran: "nëse jeni mirënjohës, unë do t'ju jap edhe më shumë."Sureja Ibrahim, 14: 7. Mirënjohja forcon lidhjen me Allahun dhe hap derën për hiret e reja.
Njohuria është një dhuratë e shkëlqyer që i jep përgjegjësi një personi. Islami bën thirrje jo vetëm për përvetësimin e dijes, por edhe për zbatimin e saj në jetë. Nëse një person e di se çfarë është e drejtë, por nuk vepron në përputhje me të, ai bie në hipokrizi (nifak). Për shembull, të dish për nevojën për lutje, agjërim ose shmangien e mëkateve bëhet e padobishme nëse një person nuk vepron në përputhje me rrethanat. Allahu tha,
"E madhe është urrejtja E Allahut që ju të thoni atë që nuk bëni."Surja As-Saff, 61: 3. Dituria pa veprim është një barrë që mund të shkaktojë ndëshkim Në Ditën e Gjykimit.
Njeriu është i dobët nga natyra dhe mund të bëjë gabime. Megjithatë, problemi lind kur ai është në një nxitim për të kryer një mëkat, por është i ngadalshëm për t'u penduar (tauba). Allahu Është I Mëshirshëm dhe gjithmonë i gatshëm të pranojë pendimin, por një person shpesh e shtyn atë, duke mashtruar veten se do të ketë kohë të pendohet më vonë. Sidoqoftë, jeta është e paparashikueshme dhe vdekja mund të vijë në çdo moment. Profeti Muhamed (paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi të) ka thënë: "të gjithë bijtë e Ademit gabojnë, dhe më të mirët e atyre që gabojnë janë pendues."(Tirmidhi). Pendimi duhet të jetë i sinqertë dhe në kohë në mënyrë që një person të kthehet në rrugën e Allahut.
Miqësia me njerëzit e drejtë është e mirë, por nuk do të bëjë asnjë të mirë nëse dikush nuk ndjek shembullin e tij. Vetëm të jesh i rrethuar nga njerëz të devotshëm pa marrë cilësitë e tyre është vetë—mashtrim. Përfitimi i vërtetë i një miqësie të tillë është të frymëzohesh nga devotshmëria, mirësia dhe dëshira e tyre për adhurim. Allahu tha: "Në Ditën kur as pasuria dhe as bijtë nuk do të jenë të dobishëm, por vetëm një zemër e pastër."Sureja Esh-Shu'ara, 26: 88-89. Miqësia me të drejtët duhet të motivojë një person për vetë-përmirësim.
Jeta e kësaj bote (dunya) është një strehë e përkohshme dhe përfitimet e saj janë kalimtare. Kur një person humbet diçka në këtë jetë (pasuri, status, shëndet), ai nuk duhet të dëshpërohet dhe të kapet pas saj. Një besimtar i vërtetë e kupton se gjithçka në këtë botë është një provë dhe përpiqet për kënaqësinë e Allahut, jo për të mirat e kësaj bote. Allahu tha: "jeta e kësaj bote është vetëm një lojë dhe një kalim kohe, dhe Vendbanimi i fundit është jeta e vërtetë, sikur ta dinin ata."Surah Al -' Ankabut, 29: 64. Përpjekja për të rëndomtën në kurriz të të përjetshmes është një rrugë drejt zhgënjimit dhe humbjes së ekuilibrit shpirtëror.
Jeta e ardhshme (ahira) është një realitet i përjetshëm për të cilin çdo person duhet të përgatitet. Sidoqoftë, shumë njerëz neglizhojnë të përgatiten për të, duke u rrëmbyer nga punët e zakonshme. Kur vjen koha për të reflektuar mbi përjetësinë (për shembull, në pleqëri ose duke u përballur me vdekjen), ata largohen, duke vazhduar të kapen pas kësaj bote. Allahu paralajmëron: "dhe bëhuni gati, sepse gjëja më e mirë që mund të përgatisni është devotshmëria."Surah Al-Baqara, 2:197. Suksesi i vërtetë qëndron në përpjekjen për kënaqësinë e Allahut dhe përgatitjen për ta takuar atë në këtë jetë.
Ky këshillë na kujton rëndësinë e ndërgjegjes, mirënjohjes dhe sinqeritetit në adhurimin E Allahut. Ai i inkurajon njerëzit të shmangin vetë-mashtrimin, hipokrizinë dhe lidhjen e tepruar me të zakonshmen. Korrigjimi i këtyre gabimeve do të ndihmojë në forcimin e lidhjes me Allahun, fitimin e hirit dhe suksesit të tij në të dy botët. Allahu na mbroftë nga këto gabime dhe na udhëzoftë në një rrugë të drejtë. Amin!